장음표시 사용
311쪽
tutelaete sua, ita jus esto. Quod wero attinet ad legem confrariam, quod scilicet filius m. in publieis causis habeatur pro pauefani.
hoc verum est, ut lex ipsa declarat, in publicis muneribus & Osticiis. ut scilicet pollit filius fam. non minus ae patertam. magistratum gerere, tutelam, ac feliqua publica munera subire.
Secundo gravissime obstat l. tili. j. ipsum autem situm. s. vers iis autem Iamilias. C. de hon. qua liber. in potest. eonstit. Θ c. ubi diserte statuitur, in iis tantum bonis, in quibus patri quaeritur usus. fructus , filium fana. testari non posse. Ergo a contrario sensu. in aliis bonis adventitiis, quae in selidum ad illium pertinent. per mittitur illi testamenti factio. Sed respondetur, hae restrictione excipi sola castrensia & quali castrensia bona, quia ejus constitu.
tionis tempore unicus tantum casus bonorum adventitiorum eXta
bat, quo ususfructus patri non acquirebatur. N in quo testamenti factio considerabilis erat , nimirum quando filius sine patris coir- sensu hereditathm adiiset. Atqui in d. l. penult. G. qui υν-De. pes . diserte eXpressum est. non licere hoc casu filiolam. testari: ait
enim luilinian. Iris sine putris eonsiensi bona possideant, sue ιιm6μα voluntate, non perniittimus filiissam .lsamenta facere. Licet autem plures si ecies bonorum adventitiorum postea repertae sunt, quibus usu sfructus patri non qu uritur, tamen in omnibus hisce speciebus vigore d. l. t 1 uti. filiosam. testandi licentia denegatur ἐquia d. l. penult. una est ex so. constitutionibus, quae emendat d. ι.nit. Per so . enim constitutiones tanquam novissimas codicis leges, veteres constitutiones eidem codici)insertae reformantur. Unde ex constitutione d. I. ult. male colligunt DD. quod filius tam . de bo-
his adventitiis, quorum habet plenam proprietatem , testari pose
sit, cum per d. t. penult. emendetur asserta lex finalis. Nihil facit ad confirmationem conir riae Opinioni S g. r. nov. II 7. c. I. ut lic. matrι avia 9aliisparent. cte. ubi dicitur, filiosam. do
eo cujus patri non quaeritur usus fructus ilicere disponere: di ponendi autem verbum videtur ad jus testamenti pertinere. Nam hoc disi solvit Graecalceitio. Neque enim Imp. usus est verbo A Bδεαι , sed λοικειν, quod significat administrationem inter vivos. a. propter filius poterit adventitia bona administrare inter vivos di in
contractibus, non autem de iis inultima voluntate disiponere, quod sequentia novellae verba manifeste demonstrant. Grjas..ad nov. Is 7 Vul. ad. g. l. inst. qtιib. non est perm. Dc. te s. Postremo obstat t. Imperator. so .ff. ad SC. Treb. ubi bona adven istitia, in quibus pater nullum habet usum fructum, comparantur pea culio castrensi. Atqui filiustam . de peculio castrensi testamentum facere potest. Ergo &c. Resp. comparantur adventitia bonis ca
frentibus quamdiu vivit filius, ideoque mortuo filio in potestate, etiamsi de iis testatus sit, redeunt ad patrem, quia ipso jure nullum est testamentum de bonis adventitiis, quae pleno jure filiolam. ac
312쪽
27. e. s. Fachis. lib. controv. juris. c. 9 . Hanc etiam opinionem apis probat Speculator pater praeticorum in tit. de instr. edit. I 3. num.
3. ubi inquit, sitiustam. non potest testari de rebus adventitiis sibi ita relictis, ne ad patrem perveniat ususfructus, idque ob hanc rationem, quia testamentum est juris publici. Dissentiunt Vati s lib.
I. quast.jur. c. I. Gothos au l. 3. f. i. C. qui test. De. pus Postremo notandum, quod cum Pranci non habeant liberos in potestate, secundum glo s. in verb. Romanorum. inst. de parr. pol. quod propterea filii fam. Franci etiam testari poterunt de bonis adventitiis: quia cum non vivant legibus Romanis, & potestas patria propria sit civium Romanorum, ut dicitur in S. jus autem. a. inst. de patr. pol. ideo poterunt testari. Quod dicit Baldus in vers. c. uni c. au marit. successi uxor. in benes esse bene notandum, quia in Italia, quae est ipsorum sepulchrum, saepe moriuntur. Ita tradit Catteli. Cotta in memorat. in verb. Francigena . ubi dicit etiam hoc extendi ad Venetos, quia non sunt legibus Romanis adstricti.
Contractus in testamento fieri non possunt: contra com
munem DD. opinionem. ΡRobat hanc assertionem I. heredes palam. a r. s. ult.ff. de testam
t. cum antiquitas. 28. C. eod. ubi dicitur, testamenta unico contextu fieri debere, nullo ami extraneo interveniente. fac l. duos reos. 6. f. ult. J. de duobus reis eonstit. Atqui contractus sunt actus plane alieni δι diversi a testamento, di toto genere inter se distinguuntur. Nam testamenta usque ad mortem possunt revocari; at- qui a contractibus semel initis non licet alterutri contrahentium iuvixo bero recedere. t. 4.j de adim. vel transfer. legat. vel Mei
com. l. sicut. r. C. de obfctact. Huc facit i. verba. xo.U de V. S. ubi dicitur, verbum contrahere non pertinere ad jus testandi. Contrarium tamen communi lententia I D. receptum Est. Quae
certe opinio defendi posse non videtur, cum nulla lege fulciatur. Adferunt DD. haec argumenta. Primo quod adsignatio libertorum fieri possit testamento. l. adsignare. 7. d. de adrin. liberi. Sed responaeo. quod testator adsignando libertum, cum alio non conistrahat, sestantum suam voluntatem sine contractu declarat. Secqndo objicitur, quod testamento pignus possit constitui. I. non es mirum 26.ff. de pign. act. Item quod testator jurejurando heredem adstringere possit, ut aliquid faciat. l. eum pater. 77, 9. filius. a. 3.ff. e lag. 2. Resb. Tum demum pignus recte testamento constituitur, quando pro eo, quod in testamento relictum seu legatum est, conceditur: tunc enim ad id quod in testamento agitur, pertinet. l. Lucius. II.j de alim .legat. Quod vero de juramento addis tur,
313쪽
tur nihil ad rem facit, quia juramentum non est contractus, sed
declaratio voluntatis, invocatione divini nominis confirmata. Tertio objicitur l. eiιam. ii. F. de in .ls. ex qua donationem causa mortis testamento fieri posse colligitur. Resp. ibi donatio causa mortis induit naturam fideicommissi. Nam olim donatio causa mortis traditione vel stipulatione demum . hodie etiam nuda conventione perficitur. I. si quis argentum. 3ς. ,.sin autem. 3. C. de donat. Et sic cum donatio causa mortis olim non erat contractus, potuit & testamento fieri, praesertim cum haec donatio instar legati obtineat. I. es. 3 7.j dedon. caus mori. Vigi. ad 3. 'deum paul tim. inst. detest. ora. Vel respondendum brevius & apertius, quod do
nationes causa mortis non recte inter contractus numerantur, quia Iustinianus eas plane legatis comparavit. l. ult. C. de mora. caus do nat. Hotom. add. l. heredes. S. ult. Hanc opinionem, quod contra.
eius in testamento celebrari lc expediri non possint, sequituria approbat quoque Tobias Nonius domiti mus J C. ad princip. tit. insit.
de testam. ordin. num. 1 6. bc D. Dissentiunt communiter D D. Co- marruv. in ruhr. de te tam . num. 17. Boer decis. 33 3. num. 4. Lorio . de vicib. jur. tit. de test. ordiu. num.
Filius emancipatus, si cui ct frater, maritus, ministri,
recte in testamento adhibentur testes. FIlii qui sunt in potestate, item fratres qui in ejusdem patris
sunt potestate, non possunt esse testes in testamento patris aut fratris. g. in testibus. s. inst. de testam. orae. t. qui testamento. Eo. F. quiro. D.. psi. Unde colligitur a contrario sensu emancipatos filios posse esse testes in testamento patris, item fratrem fratri emancipato condenti testamentum, testem esse posse. Ratio diversitatis est, quia liberi in potestate. item fratres in ejusdem patris potesta. te reprobantur testes, eo quod propter vinculum patriae potestatis una persona censentur. Inducit si quidem patria potestas fictionem quandam unitatis, propter quam repelluntur a testimonio, quia videntur pro se ipsis testimonium ferre. S. eo vero. inst. de inut. pip. Sin vero filius est emancipatus , quia jam habetur pro extraneo, poterit in paterno testamento esse testis: cessat enim haec unitas personarum. Unde & alii domestici testes, ut fratres emancipati. maritus in testamento uxoris, &ministri, recte hic adhibentur testes. t. respiciendum. ix. F. de pom. Ita notat Castrens ad d. t. qui res mento. f. i. Approbant Tul. 8T Mesemb. ad d. S. in testibus. ubi contra Bart. 8c DD. hanc sententiam recte defendunt.
Objicitur l. 3. C. dorsib. ubi dieitur, quod domestici testimoniis Mauri improbatur. Ergo domestici testes, ut sunt maritus, frater
314쪽
emancipatus, ministri, non recte adhibentur testes in testamento. Resp. Domesticus testis in testamentis intelligitur is, qui est in familia & potestate testatoris, non qui familiaris est testatori. vel cum eo habitat. Domesticum cnim testimonium in testamentis, non ex cohabitatione, sed ex conjunctione unioneque, quae per patriam potestatem contingit, aestimatur. f. pater. & ibi Theoph. mp. de tes. oris. Domum enim pro familia & potestate saepe accipimus.
Sic suos heredes domesticos esse ait Imp. in S. sui aurem. 1 t. de her. qua l. ct di f. qui sunt in familia Sc potestate testatoris. Hi itaque domestici, qui sunt in potestate testatoris, tantum prohibentu veste testes in testamentis. Caeteri vero domestici testes non prohibentur in testamentis. sed in judiciis vel contractibus tantum. Ratio diversitatis est, quia tunc prohibentur domestici, quando percorum testimonium aliquid acquiritur ei pro quo producuntur, ecde ejus lucro agitur. Sed in testimoniis testamentariis non agitur de Commodo ejus pro quo testes producuntur. sed tantum hoc spectatur. ut ultima defuncti voluntas exitum sortiatur, cui leges plurimum favere solent l. vel negare. s. f. test. quemadm. aper. G c. Secundo objicitur l. parentes. 6. C. detesiij. ubi dicitur, parentes di liberos non posse sibi invicem esse testes. Resp. Hoc intelligendum est, quando liberi volunt pro parentibus testificari in eorum commodum, scilicet in actibus inter vivos, puta in contractibus. de delictis: quo casu repelluntur propter immodicam affectionem dc benevolentiam, qua non minus liberi sui, quam emancipati. parentes suos prosequuntur. In testamento autem patris, filii emancipati possunt esse testes, quia non testificantur in commodum patris , sed pro herede patris. Castrens. d. loco. Tertio repugnant inter se d. f. in testibus. 8c d. I. qui testamento. g. per contrarium. 1. Nam in s. in testibus. negatur, in testamento filii de castrensi peculio testantis patrem & fratrem esse testes, quod in s. per contrarium. evidenter affirmatur. Resp. f. intestibus . intelligendus est, quando filius facit te stamentum jure communi, id est, post missionem a militia.Tunc enim pater non potest esse testis. ideoque addit Imp. in d. g. in testibus. post missionem. Sin autem in expeditione & in castris filius testetur, quia tunc jure militari.& citra omnem solennitatem testatur, patris testimonium admittitur. Ita intelligendus est g. per contrarium.
Ex imperfecto res amento nihil debetur, ni adjectis sit clausiuia codicillaris.
EX scriptura imperfecta testamenti nihil omnino debetur: imo neque codicillorum quidem vim habet testamentum imperfe-
315쪽
ctum. I. ex ea. 29. is qui test fac. pus isdeicommissa. ii. g. r.1s da Il. 3. Idem traditur in l. i. 4s de Iur. cod. t. si veritus. 23. Sc l. ex te mento. 29. C. desideicom. Fallit haec conclusio, nisi adjecta sit clausula codicillaris testamento, hoc modo: Si non valet haedispositio tanquam testamentum, valeat instar eodicillorum. vel cujuscunque alterius ultima voluntatis. Haec enim clausula Operatur. ut relicta in testamento imperfecto, debeantur ab heredibus ab intestato. I.3.II de mil. tes. l. coherodi. 4. 1 .g.-nsilia. Σ. F. de vulg.subst.
ι. ult. C. ἀe codic. d. l. ex ea. textus elegans in I. Lucius. 38. g. ult. J
de leg. x. Quando igitur clausula codicillaris adjecta est testamento, tunc non solum legata. sed Zc institutiones heredum conservantur. Itaque heredes proximi ab intestato non solum legata praestabunt hoc casu, sed etiam j ure fideicommissi hereditatem his restituere tenentur, qui sunt scripti in minus solenni testamento. deductatamen quarta Trebellianica: ars. l. post humus. i a. f. ult. f. de injust. mp3. Wr. Dcs. resam. I. si quis priore. 29. f. ad SC. Treb. Accurseia
Objicitur huic decisioni I. jubemus. 2 p. in verb. quod si non fuerit. C. de testam . ubi J ustinianus statuit. si testator quorundam heredum
nomina nuncupavit, di quorundam reticuit, tunc ex testamento
imperfecto hi soli succedent. qui nuucupati sunt: quae lex eugnat cum t. si is qui. Es. . qui tess.fae. pus. Resp. dissimilis est illaspecies
a specie in ι. 2 s. proposita. Nam in l. 2 s. testator cum per nuncupationem testamentum sacere vellet, non omnes heredes nuncupavit. At in d. l.jubemus, cum testamentum faceret in scriptis. omnes quidem quos voluit instituit heredes, sed non omnium heredum nomina propria manu subnotavit, vel viva voce nuncupavit a quod ibi Justinianus primum introduxit. Itaque totum testamentum ibi non rumpitur, sed tantum qui nuncupati voce testatoris non sunt, vel manu ejus subnotati, ab hereditate repelluntur. Cisae. add. l.siis qui . Secundo objicitur l. vlt.j. dejών. eod. ubi videntur ex testamento imperfecto legata deberi. Resp. In illa lege testamentum nuncupativum fuit conditum, in quo nuncupatus est heres; Sed di codi, culi praeterea scripti sunt, & in illis legata relicta. Separatim igitur testator fecit testamentum nuncupativum, de codicillos inscriptis: ex testamento defertur hereditas, ex codicillis legata de
Tertio opponitur l. ritia. r 3. U. de iso Its. ubi ex testamento inossicioso, cui adjecta erat clausula codicillaris . legata non de-hentur. Re . Ex testamentorupto per querelam inossiciosi, neclerata nec fideicommissa debentur. Idque ideo fit, quiacujus testamentum tanquam inofficiosum condemnaturi pro demente habetur, nec intelligitur habuisse testamenti factionem. ι. nec ide laom-
316쪽
nee codicillos,'nec fideicommissum relinquere potest. I. a. ff. deleg. i. GHac. a d. t. ex ea. Bart. add. l. Titia. Postremo notandum.
quod testamentum agnatione postumi praeteriti ruptum, non sustineatur in vim fideicommisti per clausulam codicillarem. Unde postumus virtute hujus clausulae non tenebitur ab intestato resti
tuere hereditatem scriptis heredibus, retenta sibi quarta Trebellia-nica. vel legitima. arg. ι. I. C. de codic. l. si eum et tin utero. io. C. detes. mil. Ita post Bart. tradunt Gali lib. a. obf. i . Fathm. lib. .eontr. juris. c. i a. qui nolint Parioli opinionem esse veritatem. αhodie magis communem.
Sed opponitur l. ult. C. de codie. ubi dicitur, quod per clausulam codicillarem testator videtur velle, ut in testamento dispos valeant saltem in vim fideicommissi, si testamentum quocunque modo infirmetur. Itaque cum ob postumi praeteritionem test mentum rumpatur, videtur postumus tanquam proximior. 8che res ab intestato, quasi eg eodieillifrogatus per fideicommissis ni restituere hereditatem scriptis heredibus. Resp. Clausula codicillaris nihil operatur in iis calibus, in quibus defetius est voluntatis. Sed quando testator ignoranter praeteriit postumum , non censetur tempore testamenti de eo cogitassis; ideoque non censetur virtute clausit e codicillaris. filium de eo quo nihil cogitavit tempore te. samenti , a sita hereditate excludere voluisse. arg. l. eum aucutissimi. 3o. C. desideicom. I. generaliter. 6. C. de inst. usit. Generalis illa. incerta, & vaga cogitatio, quae ex adjectione clausulae codicillaris colligitur, non extenditur ad ea quae verisimiliter testator non tuisset, vel de quibus non cogitaverat.
Secundo objicitur l. 3. g. ρdetsips. r. l. eo ciuntur. 8. f. si ps.
g. I. ab intestato. i 6.ν dejur. eou. ubi dicitur, quod postumus natus non rumpat codicillos, & fideicommissi praestare teneatur. Resp. Postumus non eumpit codicillos, quia in iis hereditas nec directo datur , nec sibi ademta censetur. Neque enim dari aut adimi directo hereditas codicillis potest. f. codicillis. x. inst. de eodio. At hic agitur de testamento, in quo alii postumo praeterito instituti sunt heredes. Hoc postumus cum rumpat, non cogitur illud oblique exequi, ut scriptis in testamento heredibus per fideicommissum restituat hereditatem.
Nemo potest pro parte testatus, pro parte intesta
, tus decedere. o Egula haec expresse traditur in ι. 7. U. de R. I. M ip f. non AE autem. Ust. de hered. inst. Hinc si quis in una re. puta domo seu fundo, herea institutus sit, omnium rerum heres futurus est, si plures
317쪽
Praeter XIV. causas nomen Iustiniani expressu, nullam aliam ob similem, aut graviorem ingratitudinis causam, liberi exheredari possunt, contra
Hodie certae sunt causae exheredationis ex iure novellarum rolim npn erant certo definitae, sed aestimabantur ex arbitrio centumvirorum. Itaque falluntur, qui alias causas his similes. ut majores excogitarunt, quibus licita sit exheredatio liberorum, Ita Imp. expresse in s. adhae aliud. nov. II s.constituit, nullasias ingratitudinis seu exheredationis causas, quam quae sua constitutione continentur. liberis opponi posse. Quod si liceret hance Causas extendere . nihil Opus fuisset enumeratione certarum causarum, &frustra diceret Imp. altercationem sublatam. si alias causas ingratitudinis liceret excogitare. Imo addit Imp. graviores causas a veteribus JC. praetermissas, quas tamen Omnes ipse per fecte comprehenderit. Unde sequitur, nullam extensionem hie admitti. V N. ad g. Hι. inst. de exher. uler. Doctores, qui ob similes aut graviores causas liberos exheredari posse statuunt, ponunt exeminum in eo, qui laeta majestatis, aut perduellionis reus est, quasi gravius peccet, qui patriam aue .Principem prodiderit vel laeserit, quam qui patrem offenderit. Lminime. 3s.1s derelis. Θsumpi funer. oec. Sed respondetur, quod lieitum est parentibus liberos exheredare. non in vindictam criminis publici, sed ut injuria privata, quae praecipue parenti irrmatur. hac exheredatione coerceatur. Crimen autem laesae majestatis . adulterii, falsi. de similia, publica crimina sunt. quibus comm n iter omnes homines offenduntura ideo quae legibus publicis. Eca quolibet e populo vindieantur, non sunt privata aut civilia. hoc est . talia delicta, quibus palmpietaspraecipue osienditur. Conmin.
Secundo opponitur l. non possunt. I a. g. de legib. ubi dicitur, quod judex in casibus similibus iis qui in lege expressi sunt, idem jus
statuere debet. Resp. Haec novella. I tr. introduXit has causas ex-heaeedationis in poenam ingratitudinis, de ideo odiosa est; ideoque nequaquam extendenda est ad alios casus in ea non expressos, praesertim cum Justinianus extensionem prohibeat. - Tertio opponitur 6. porro. qua fuit. ρrim. ea amitt. benes tib E. tit. 2Φ. fud. ubi habetur, quod ex certis causis ibi enumeratis
vasallus potest seudo privari, de subjungit textus. quod si alias graves ct inhonsas injurias vafalli domino intulerint , quod fudum . amittant. Resp. Novi iis, absolute di praeci se loquitur, di excludit
318쪽
dit omnes alias causas praeter illas X i v. Cujus verba sunt: intra erigas nulli liceat ex alia lege ingratitudinis causas opponere, nisi qua in hujus eonstitutionis serie continentur. Dissentit Fachin. lib. 6. conis rem.jur. e. 78. Imo communis opinio m. est in contrarium, quod stilicet liberi possint ob similes aut graviores causas ingratitudinis
a parentibus exheredari. a qua in practica non cit recedendum. Pul. Clarus in recepi. sentent. f. testamentum. quo. I . Nicolaus Eierar. in locis legalibus . in loco ab excepi. ad regulam. Menoch. celeberrimus practicus de arbitrar. judic. lib. 2. cent. 3. casu. 267. Num. 6. Smi πinus insiit. tit. de exhered. libr. Gomea . tomo I . var. resolui. e. II. num. Ia. Dc. ad. nov. 18. de trient. emg succuss
Prius testamentum perfectum , per posterius imper
fectum non rumpitur. Confirmatur haec assertio in d. penult. inst. quib. mod. test. in .
Ratio est . quia eadem solennitate testamcnta revocantur, qua conficiuntur, juxta regulam. I. M. H.j. GR. I. Objicitur i. t . IJlheres. 8 .si ras.ls. nusi. extabound. lib. Ubi dicitur, fi testator aliqua ratione mutavit voluntatem, hoc est. I rius testamentum solenne, di voluit intestatus decedere, tunc te- amentum prius censetur revocatum. Resp. communiter DD. quod tunc demum nuda 8c sola volvotate revocetur testamentum , Euando testator adjecie se ideo mutasse prius testamentum, quia Io testatus decederet. Vigi. ad 6. enuit. Sed rectius Mesemb. mihi videtur sentire in dos. ex D. quod tunedemum Voluntate testatoris mutetur testamentum, si testator aliquo facto mutiationem dees
ravit, puta si sigilla incidit, vel scripturam testamenti cancellavit Ze delevit: quia majoris momenti sunt facta quam verba. Quod etiam d. f. si heres. satis aperte ostendit, I g. penvia .f. de bou. Ius see. tab. I. uis. in fin. Is de his qua in test. del. I. pemsit. Ctae r
Secundo opponitur I. 2. Ude injust. rupti imit aa. res.S. I. 8ae eon'Itisma. 2 f. ult. C. de 3 estam . ubi prius tostamentum rite fa-inim rumpitur per posterius imperis m. Resp. Tum demum testamentum posterius imperfectiam rumpit prius perfectum, fin steriori testamento instituti suntheredes, qui ab intestato venire IrisAnt. myd adeo verum est ,- licet posterius testamentum ideo inuri sit, quia filius in eo praeteritus est. Probat hoc aeerre. P Mybus. I x. si prius. I. g. de Mn.psis e tr. tab. ubi dici tur, uod prius testamentum perfectum rumpitur per posterius imper-
in quo filius praeteritus est, si in eo scripti sunt heredes
319쪽
venientes ab intestato. Statuitur ergo in d. prius. quod si in secundo testamento illi instituti iunt, qui si filius non extaret, veni. rent ab intestato, hoc testamentum esse validum, & rumpere primum. Ideoque filio praeterito opus est bonorum possessione contra tabulas ad rescindendum secundum testamentum , nam iliala tantum datur Contra testamentum validum. Si vero hereiades extranei scripti sunt in secundo testamento imperfecto, hoc testamentum non rumpit primum, nec valet. Ideoque filius non habet bonorum possessionem contra tabulas, quia prius testamentum, in quo institutus vel exheredatus fuit, remansit validum. Nec
praedictis adversatur l. s filius. 7. F. de lib. O post. hered. inst. vel exhered. ubi dicitur. quod testamentum posterius, in quo filius est praeteritus, non rumpat prius, in quo filius est institutus, vel exheredatus: quia ista lex est accipienda, quando in posteriori testamento non sunt instituti heredes venientes ab intestato, sed extranei: tunc enim prius testamentum valet, & firmum manet. Vel. add. S. penuit. Cujac. add. ι.sistius.
Testamentum, quo postumuspraeteritus viso testatora
'Estamentum in quo postumus ei praeteritus, est ipso jure
nullum. Si tamen postumus praeteritus vivo patre decedat datur heredi scripto bonorum possessio secundum tabulas ex eo testamento, legataque di fideicommissa convalescunt. Summo ergo jure hoc testamentum rumpitur, sed ex aequitate convalescit jure praetorio. I. postumus. x 2.f. de injust. rvt. irrit are. test. Et hi in unus Casus notandus in quo adhue hodie necessaria est bonorum possessio secundum tabulas, quando stilicet postumus praeteritus vivo patre decessit. Hoc east jure civili adiri non potest hereditas, quia testamentum postumi agnatione ea ruptum. Danda ergo est necessario heredi instituto bonorum possesso secundum tabulast ut hereditatem ex testameoto adire possit. Castrens in d. l. possumus. Objicitur l. a. C. deps. her. inst. vel exhered. cte. ubi diciturἰ sumo praterito, quamvis natus illeo deee t. testamentum ruptum non restitui. Resip. sub drstinctione. Aut postumus praeteritus natus vivo testatore decessit. & tunc testamentum ex sequitate conval scit. Rario est, qu tune praesumitur testatorem in eadem volun tale voluisse decedere, ex quo testamentum non mutavit. Aut postumus post mortem testatoris subito decessit, & tunc testamen tum non restituitur postumi morte. Ratio est, quia eo tempore,.quo maxime valere debebat testamentum, scilicet tempore mortis testatoris ι superstes Iuli postumus , ideoque ejus praeteritione
320쪽
omnino ruptum censetur. Cfac. ad ι. 7.s de lib. ct post. Rul. M. f. l. inst. de exher. lib. Bart. ad i. a. C. de postis. hered. inst. Cujacius J Ctorum coryphaeus in notis ad insit. tit. de exhered. liber.
Ex causa exheredationis velpraeteritionis rescissa i ' situtione , catera testamenti capitula Ar
JUre veteri, testamentum in quo filiusfam. praeteritus est, into.
tum corruit, ita ut nec legata nec fideicommissa ex eo debeantur. I. Aio. i 7. F. injust. rupi. irrit.fact. test. Uerum quaeritur ab interpretibus, anne hoc correctum sit per nov. II s. f.sve igitur.& 6.sive autem hac omnia. in quibus traditur, testamentum in quo filius praeteritus, vel injuste exheredatus est, quoad solam institutionem heredis infirmari, caetera vero salva manere. Et post AZO-nem Alciatus de Cujacius existimant, totum testamentum, in quo filius praeteritus est a patre. etiam jure novellarum corruere. Sea contraria sententia verior ει probabilior est, quod scilicet filio praeterito, vel sine justa ingratitudinis causa adscripta ex heredato, institutio quidem corruat, sed legata de reliqua in testamento disposita firma maneant. Id probat aperte S. alιud. d. nov. ras. ubi Imp. loquitur conjunctim tam de exheredatione
quam praeteritione ι & generaliter statuit, quod non liceat parentibus praeterire vel exheredare liberos, sine justa ingratitudinis causa adjecta. Neque admitti potest opinio Cujacii, qui hoc totum
putat de praeteritione a matre facta accipiendum, cum text. in a. f. aliud. simpliciter & generaliter loquatur de praeteritione Parentum. Confirmatur haec sententia hoc invicto argumento , quod in nov. I is. statuitur non licere parentibus filios exheredam, nisi una ex xiv. causis ingratitudinis a Iustiniano enumeratis fuerit adjecta. Atqui exheredatio non rite facta , est quaedam prae teritio. g. eadem. I a. dist. de here a. qua ab. insor. defer. Ergo idem in praeteritione, quod in exheredatione non rite facta locum habet. icut ergo testamentum patris, in quo filius non adscripta justa Causa ingratitudinis exheredatus est, tantum quoad institutionem Corruit, legata autem praestanda sunt. d. g. sive igitur. eodem modo filio pr*terito in testamento paterno, legata conservanda sunt, quia exheredatio non rite facta nihil aliud est , quam praeteritior rid de quod dicat Imp. in S. Me autem ira. nov. II s. se praedicta statuisse, ut a liberis exheredationis Ic praeteritionis contumeliam
auferret. Atqui majψrem injuriam pater filio in fligit, cum falsis
criminibus eum exheredati quam si silentio eum praetereat, verbisque contumeliosis non laedat. Ita eleganter tradunt Donet. ad