장음표시 사용
301쪽
dotibus. Duar. ad tit. de jur. dot. c. . Connan. lib. 8. comment. e. f.
Postremo hoc argumentum in contrarium adsertur. Pacta quae contra leges ta bonos mores fiunt, nullius sunt momenti. I. 6. G. da paci. Sed pactum quo conjuges paciscuntur, ut a marito pro dote conservanda fidejussor detur, est tale. quia fovetur generatur causa perfidiae inconnubio, eo quod plus uxor fidat extraneo fide-jussori quam marito. l. 2. C. ne sid0Q. dot. dent. Ergo conventio de fidejussore dando, etiam ultro a marito facta non valet. Resp. Lex non prohibet, ne maritus etiam volens det fidejusiorem, sed tantum inhibet, ne invitus dare cogatur. At vero quoties praece pium prohibitivum respicit commodum ejus, cui sit prohibitio, tunc consilium potius est, quam praeceptum. istius m. ι 4. g. vitii Severus o Antoninur. I .1f. deleg. i. Unde praeceptum illud , ne fidejussores det, quoad maritum non obligat quia quilibet potest favori suo renunciare. l.si judex. 4r .ss de mιnor. dic volens non assicitur injuria. t. r. f. . g. quo fals tui. auci. gest. esse ditetur. Trol. in addit . ad Bart. in ι .si constante. quoties asol. mair. Dissentiunt Faehin. lib. 8. eontroυ. jur. c. 76. GoIaus de eontr.flip. cap. 6. conclus23. num. 36o. 8c multis seqq. qui volunt & maritum, etiam si ultro di sponte fidejussorem dederit pro conservanda vel restituenda dote . tamen ne eo quidem casu fidejussorem obligari. Cui sententia:
suffragatur Cujac. in paratit. G. nesi DF. dot . uent.
AssERTIO XIV. Pater tam diviti, quam pauperi filia, modo legitimasit,
dotem constituere cogitur, non vero naturali tantum. ΡΞrtinet ad ossicium patris liberis suis dotem vel donationem
Propter nuptias dare. t. vlt. C. de dot. prom. ubi dicitur. ossicium paternum esse liberos dotare. Quod ita accipiendum est, quod hoc magis necessitatis sit quam arbitrii Sc voluntatis paternae. l. dotem. 6. LI. de coli. bono . l. a v.' de rit . nupt. ubi dicitur, quod pater auctoritate magistratus potest compelli, ut filias nuptui collocet, di pro modo facultatum dotem illis constituat. Sicut in simili ad ossicium judicis dicitur pertinere. quod ex praescripto muneris publici. & juris auctoritate . necessario cogitur facere, puta testes infames a testimonii dictione repellere, lites superfluas diminuere. ι- quidam. 1i. 6. si cert. pet. l. quasitum. detest. Guiberi. do rib. c. 3. num. i 3. & seqq. Naturalem tamen filiam. pater dotare
non cogituT. I. uxorem. r. f. pater naturalis. I l .ff. de ιeg. 3.
Objicitur i. si quis a liberis. s. f. a. F. da lib. Nn. 9uten . Oc. ubi dicitur, patrem non teneri filiae locupleti alimenta praestare. erM RM U tat udam eam tenetur, Resp. Non procedit algumeno
302쪽
tum ab alimentis ad dotem, quia major est favor dotium ob utilita tem publicam: publice enim interest eminas esse dotatas, ut faricilius maritos invenire possint. l. i. sssol. mair. Deinde legitima portio. cujus vicem hodie dos obtinet, etiam ditis limis liberis debetur, alimenta vero non item. Cum ergo patri non liceat filiam locupletem exheredare, quin imo tenetur ei debitam portionem legit iam relinquere.' aliud. noet . II D Ergo & in dote idem dicen. dum est, quippe cujus eadem fere inspectio est, quae legitimae Portionis, utpote cum dos in legitimam imputetetur. l. quoniam. 29. C. de inus test. Secundo objicitur, quod naturales liberi a parentibus sunt aliendi. g. pen. nov. 89. Ergo & dotari debent.SItem jure canon. non solum debentur alimenta liberis naturalibus . sed etiam spuriis,
adulterinis, incestuosis, atque ex nefario complexu procreatis. c. cum haberet. ae eo qui dux. in matr. quam poli. per auult. Cujus elegantem reddit rationem Ferrariensis, in practica sua, quod in humanum sit, sit ut anima a Deo creata. quae non peccaverit, peri
ret Resp. Ut prius dictum est, non recte ab alimentis ad dotem ducitur argumentum. Nam haec in jure saepe distinguuntur. Sic
enim liberti alimenta liberis patroni praestare debent, d. I. si quia aliberis. f.solent. quos tamen dotare non compelluntur. Distentiunt ab hac senteneia Bart. in I. mulier. g. cum proponereIur.f. ad SC. D hell. Duar. ad tri. solui. matrim. cap. 3. Alcιat. ad ι. I. 1. fol. mair. num. 6s. & novi Time Fachin. lib. t o. controv. Iur. c. 38. quil negant
patrem esse obligatum ad dotandam filiam divitem.
Filia quae dote accepta, nihil ampliusse ex hareditate patris
accepturam promisit, ab intestato patri succedere non prohibetur, nisipa tumjuramento consermavit.
Extus est expressu sine. h. extr. de pact. in 6. ubi additur ratio . quod omne juramentum, quod praestitum, non vergit in aeteris nae salutis dispendium . nec redundat in alterius damnum. est stris Vandum. Potest namque hoc pactum jurejurando confirmari, quia non repugnat bonis moribus: sed ob id solum jure reprobatur, ne liberi modico praesente contenti, grandem plerunque successionem repudient. arg. l. eum hi. 8.j. de transact. Quod ex eo patet, quod hoc pactum post mortem parentum initum,validum est. i. si quant . G.-morerest. Alia pacta, quae contra bonos mores sunt, Oc est, contra aequitatem honestatemve naturalem , jurejurando non possunt confirmari. e. non es obligatorium. de R I. in 6. quia jusjurandum non debet esse vinculum iniquitatis. c. quanto. extr. δε
ur Iur. Auth. quod eis. C. denupt. Tale est pactum de succedendo. quod
303쪽
quod omnino contra bonos mores est. & plenum periculos imi
tristissimique eventus: nam inducit votum captandae mortis. 8c vi. ventis mortem funesto dc lugubri voto facit ex et t. l. ex eo. 4. C. da inuιιι sip. ι. vit. C. de pact. l. donari. 19. f. ult.1. de donat. Ideoque hoc pactium jurejurando non corroboratur. e. a uintavallis. extr. dejurejur.
Objicitur primo, quod hoc pamim juratum quo liberi paterna
hereditate excluduntur, videtur esse contra bonos mores naturales:
quia naturalis ratio, quasi tacita quaedam lex. liberis hereditatem parentum addicit. l. vlt.1. de bon. damn. Resp. Non tota hereditas parentum jure naturae debetur liberis, sed legitima portio heredi. tatis tantum . eoque sensu d. l. ult. accipi potest. Unde & si renunciatio 1uccellionis fiat pro minore quantitate, quam est legitima. Plutionem a juramento concedi posse affirmat Pera. Ad a. c. non es obligatorium. Imo videtur quod hoc pactum, quo filia de non succedendo patri paciscitur, juramento interveniente, valeat, etiamsi nullam accepit dotem, vel legitimam non est consecuta, quia ratio. qua in d. c. a. de pact. Comprobatur hoc pactum, est quia 'hoc pachium absque interitu salutis aeternae servari potest. Quae etiam ratio obtinet, licet filia nullam omnino accepit dotem vel legitimam. Resp. Juramentum non debet esse vinculum doli vel iniis quitatis. Sed hoc jusjurandum censetur dolo esse extortum, quando
tilia renuntiat successioni paternae, cui nihil legitimae portionis lo- eo est relictum; & manifeste iniquum est, quia filiam privat legitima jure naturae sibi debita a parentibus. Secundo obstat, quod pacta sive juramenta contra leges inita
non valent. l. non dubium. s. g. nusium. C. de leg. Sed legibus hoc pactum prohibetur, quo filia dotata renuntiat futurae successioni. Ergo juramento confirmari non potest. l. pactum. 3. C. decollat. Resp. ex sententia Dyniadd. c. non es. Aut prohibetur aliquod pactum legibus propter turpitudinem sui. & hoc pactum juramento non confirmatur. Nam Christianus homo ita institutus esse debet. ut mortem potius oppetat, quam impium vel inhonestum quid promittat vel admittat. Et valere hic debet aurea & praeclara illa Isidori sententia: In malis promi rescindesidem, in turpi voto muta decretum. Euod incaute vovissi, nefacias. Impia est promissis, qua scelere adimpletur. c. in malis. 12. q. ψ. Aut prohibetur aliquid in privilegium re favorem certae alicujus personae; tunc juramentum interpolitiam ab eo, in cujus favorem prohibitio facta est, est obligatorium, di confirmat rem de qua agitur. auth. sacramenta. C. se
Tertio adversatur l. i . f. si parens. 3. 1sse a parent. quis mavumus. sit. in qua lege filius certis rebus datis patri pactus est, ne pater extrema sua judicia inquietaret; di dicitur ibi, hoc paruim de non succedendo valere, licet non sit jurejurando confirmatum. Resp. ibi filius
304쪽
filius tantum dedit patri, quantum lassicit ad legitimam: itaque pater excluditur a successione filii, non propter pactum , sed quia tantum accepit, quantum sussicit ad legitimam. Lex enim statuit, ut citra ullam pactionem legitima retilia liberis vel parentibus e cludat querelam inossiciosi. ι. si non mortis. as. 1f. de inofffisam.
Filia tamen enormiter laesa , non obstante renuntiatione jurata, potest ex capite enormis laesionis contravenire renuntiationi, petimia prius absolutione a juramento. l. bisupersite. s. C. de dolo. Maran. inspec. Mur. disp. I o. num. 42. ut quia pater in bonis habebat decem millia aureorum, di filia acceptis in dotem ducentis renuntiavit hereditati paternae. Farrar. inform. libet. ad poenam ex compr. Ratio est, quia magna & enormis laeso inducit presumtionem doli, dc consequenter rescissioni renuntiationis locus est. l. omuel. II. f. Lucius. 1. F. qua infravd. ered.Dot. cte. Mius cent. s. obf s9. & oo, ubi notat secundum hanc sententiam in Camera imperii pronun tiatum. Quod tamen fallit. nisi mulier sciens hereditatis aestimati'
nem, sponte ec ex certa scientia renuntiavit: nam tunc non restitur Contra renuntiationem, quia scienti ec volenti non fit injuria c. scienti. de reg. jur. in 6. Communis est DD. opinio, teste , rvio iucomm. opin. in loco. mulier. Socin. in Ddent. reg. 39 .fall. 4. α 6.
Socer de dote conventus, tantum in id quod facere
potest, tenetur. Q Uaestio magna est, de socero de dote convento, an prilegium
ei tribuatur, ut, quatenus facere potest, condemnetur. Est autem socer vel mariti, vel uxoris pater. ι. 4. g. ara /. s. di g. 6. F. da grad. Θ Gn. O nom. eis. Et adversus utrunque actio esti sotest, adversus patrem mariti de dote repetenda, quae filiosam. λαuta est: adversus patrem uxoris, de dote, quam ipse genero Promi sit. De mariti patre constanter traditum est, eum in id quod facem potest, esse condemnandum. I. rei judicata. 3 s. 8 .socero. a.1s sol. mair. l. sicut autem. Ei. Τ. de rejud. Ratio est , quia parentibus Id beneficium competit, socer autem parentis loco est. ι. qui . I 6.1. sol. mair. De mariti socero, id est, uxoris patre, major est continversia. Paulus enim in I. ex diversio. 37.sssol. mair. hoc beneficium ei competere scribit, quod in I. 1 t. g. de rejud. negat. Quas leges ind. l. eκ diverso . Duarenus sic conciliat, ut ex duabus unam faciat. ut hic sit sensus, Neratio& oculo aequum visum fuisse, socerum amarito conventum, in id quod facere potest, condemnari ; sed usu aliter receptum est, id est, non probari hanc sequitatem vulgo. Quae
conciliatio plus habet subtilitatis, quam utilitatis. Magis placet selu tionem ex alio responso Pauli petere, quod extat in ι. prauit.j δε jura
305쪽
jur. dot. ubi ita haec conciliantur, ut scilicet, si constante matriamonio maritus a socero dotem petat, socer tantum in id quod facere potest, sit condemnandus ; soluto vero matrimonio in soli. dum. ι.seu hoc ita. 22.ffuerejud. Ratio est, quia assinitates eas accipere debemus, quae durant, non quae aliquando fuerunt. Unde diremta assinitate , quae causam dedit huic privilegio , expirat quoque privilegium. l. 3. j de posivi. Quod ita tamen demum verum est, nisi aliqua fraus in socero arguatur, ut scilicet, cum sciret se solvendo non esse, ampliorem dotem promiserit genero, quam praestare posset, ut hac fraude eum ad matrimonium cum filia sua contrahendum induceret ; tunc enim ab hoc privilegio arcebitur Cost. lnd. l. penuit Idejur. dot. ubi notat, hac admissa di, stinctione multa ICtorum responsa simul juncta convenire. Quod di Za , lib. 1 suul. intellin. probat di amplectitur.
ASSERTIO XVII. Necessarias impensas quilibet tam bona quam mala Deipdsessor deducit. Utiles bona sidei possessor deducit:
mala vero fidei possesor easdem aufert, squidem sine iasione statui prioris rei auferre potest.
ΡRobatur haec decisio per t. domum. s. C. de rei mind. Ubi GI. MDD. omnes communiter ita statuunt. Et quidem de necessariis impensis. quod eas indistincte malae fidei possessor deducat, nulla dubitatio est. d. l. domum. quia sibi imputaretur, si non faceret. Nam si quid quod necessario faciendum erat, omittat, & damni hinc aliquid existat, tenetur illud malae fidei possessor omnino rein sarcire. Bart. in I. infundo. f. de rei vind. De utilibus impensis tantum movetur controversia ; sed verior est sententia, bonae fidei possessorem eas omnimodo deduceres malae autem fidei possessori utiles impensas, quod sine structurae detrimento fiat, tollere tantum permitti . hoc est, malae fidei possetar utiles impensas quidem detrahit, sed non consequitur earum aestimationem. Menoch. de recup. possess. remed. x s. num. & in arbitr. Iud. lib. 2. cent. 3. quas . s8. Eleganter Anton. Fab. Iιb. 2. coniech jur. e. 4. ubi omnino solidissimis rationibus de argumentis hanc sententiam amplectitur & tuetur. Sed objicitur S. ex diverso. 3 o. inst. derer. divis. 8c I. adeo. 7. g. ex diversio. I 2.F. de aeq. ρον. dom. ubi dicitur, quod malae fidei possessori nulla competat impensarum deductio. Hanc antinomiam com
muniter DD. tali distinctione temperant. Aut malae fidei possetae fecit impensas tu reficiendo seu fulciendo, di tales impensas uti-
306쪽
las repetit. Aut de novo aedificando utiliter aliquid impendit . de
tunc non deducit impensas: quia si de novo aedificium extruxit. sciens aream esse alienam, nec causam habet a domino, tunc omne quod impendit, donasse videtur. Contιul ad d. f. ex diverso. Alciat. au l. impensa .s de verb.An.
Ealduinus Θ jacius ind. g. ex diverso. melius 8c verius sentire videntur, videlicet quod stricto jure malae fidei possessor repetitionem utilium impensarum non habeat, cum videatur donasse, eo
quod temere aedificavit in eo solo, quod intelligebat e siue alienum: ex aequitate vero denegari ei auxilium non posse, siquidem impensae quae factae sunt, sine laesione Sc detrimento rei auferri pol sint. dc sic intelligitur d. l. domum. bc I. in fundo. 38.1. de rei vina. Qiram distinctionem probat J C. in I. plane. f. de pet . her. Secundo objicitur l. infundo. 38.1. de rei vina. ubi bonae fidei
possessori permittitur tantum utiles impensas tollere. Non ergo ple ne consequitur id quod impensum est utiliter, quia tollere tantum potest id, quod sine laesione status prioris rei auferre potest, non vero consequitur utilium sumtuum aestimationem Distingueniadum : Aut dominus est dives, qui potest sine gravi detrimento utiles expensas reddere, di tunc reddet praeditias expensas. text. ita d. l. in fundo. vers. ge pauperem. sumto argumento a contrario seu R. Aut dominus est pauper, &. tunc non cogitur utiles impensas
reddere, sed bonae fidei pollessori permittitur, eas tantum auferre. si sine laesione rei tolli pos Iunt. Bart. ind. l. infundo. Tertio objicitur l. si simus servum. si olivam. 1 s. g. ad I Aquil. ubi qui in alieno fundo segetem desecuit, vel maturas uvas collegit, non repetit impensas factas, cum tamen sint utiles impensae. Resp. Ideo ibi non repetuntur sumptus, quia qui fecit sumptus. non possidebat fundum, ex quo percepit fructus, ideoque donare censetur impensas. quia sciens in alieno fecit. Cfac. 5b. io . obs
c. I . Sarmient. lib. I .select. interpretat. . Io.
Illud notandum est, quod bonae fidei aedificator, qui est inponsessione aedificii. si conveniatur, habet exceptionem doli pro reten tione impensarum. Si vero a possessione ceciderit. actionem nullam habet. I. PauIus. 34.1. de excepi. dol. Ratio est . quia actio oritur ex obligatione: nullum autem negotium hoc casu inter dominumta aedificantem gestum est , nihil ultro citroque contractum et t. proinde nulla obligatione & actione dominus tenetur. l.si in area. 33. 1f. de cond. indeb. Martinus autem vetus Gloslator dat bonae fidei possessori ex aequitate actionem, teste Aetone insum. C. de rei vind. num. 26. Quod probat lc sequitur Castrens ind. is in area. ubi notat aedificanti bona fide in alieno solo, de rigore 3 uris non concedi actionem, sed ex aequitate competere actionem in factum,
exi. si is me is Diium. 32. U.si cert.ρει. de refert se ita consuluisse in causa cujusdain Florentini. Hierom Franc. ad ι. culpa. 36. s de R. .
307쪽
Quinimo si per errorem bonae fidei possessor praedia restituit, non deductis sumtibus, dabitur ei condictio incerti, id est . condictio Ionestionis, cujus retentione sumtus servare poterit. l. se uxorFio. l9.1. dedon. int. r. Θux. l. qui exceptionem. o. f.sipari. I. f. de cond. indeb. l. heres. M. V. ad SC. Trebel7. Cfac. lib. I in obf. e. Φ. Ferrar. in form. resp. rei convent. Dissentit Anton. Fab. in error. pragmat decuri as. error. 9. & Io. ubi tradit nullam competere actio.
nem ei qui in alieno aedificavit, ad repetendas impensas.
Tutor siliis datus, uepotibus datus non censetur.
HIEc assertio expresse traditur in . l. s. & 6. F. detest. ιutor. 6c f. ult. in s. qui testam . tutor. dar. ρUs. Objicitur l. liberorum . in o. . de HS. ubi dicitur filiorum appellatione nepotes contineri. Resp. Hoc non ex signi ficatione di proprietate verbi, sed ex mente di voluntate loquentis accipiendum est, scilicet cum id sensitis, qui de filiis locutus est ; nam ex verbi significatione de proprietate, aliter filii, aliter nepotesappellantur. d. l. 6. Deinde iam haemeeptione ait Pistratus in a. l. axo. fi .liliorum appellatione ex mente parentis nepotes contineri, nisi voluntas testatoris aliter se habeat. Quod autem tutore filiis dato, non contineantur nepotes, id etiam procedit ex voluntate& sententia testatoris, tum ne nimis onerentur tutores, qui forte non possint susticere omnibus pupillis tuendis, tum quia non expedit eundem tutorem dari filiis & nepotibus. quia fieri potest, ut omnium a ministrationi non sussiciat. Adde quod nihil nocebit nepotibus. eundem tu rem ipsis non dari, quia poterit nepotibus, cessante testamentario tutore, per judicem de tutore provideri. Donet. lib.
secundo objicitur l. si Mius. 6. g. r. ad. SC. Maced. ubi dicitur,.quod licet S C. Macedonianum loquatur tantum de filiis, tamen etiam locum habeat in nepotibus constitutis in potestate. Resp. In favorabilibus, de quando manifesta utilitas hoc suadet, nomen filiorum etiam ad nepotes Sc pronepotes extenditur; ut in SC. Macedo niano,quod favore filiorum tam . introductum est, ne ex mutuo sine voluntate patris accepto teneantur. Item cum filiis aliquid legatur. deficientibus filiis etiam nepotibus debetur.)d. L liberorum. Gontias Ad d. q. tila.. Sic etiam si pater filios instituit haeredes. praemortuis filiis, nepotes ex iis relicti instituti quoque censentur. ι. Lucis . 8ς. F. de her. inst. Aleiat. ad ι. Hii. 8 . f. de V. S. Plane in hac quaestione, An filiorum appellatione contineantur nepotes, haec etiam communiter adhibetur a DD. distinctio. Aub filii nominantur alage, ri tunc sub iis continentur quoque nepotes. I.filium. 14. Di iii rod by Corale
308쪽
de m. Maced. ubi SC. Macedonianum ι, quod vetat sitissam . pecunias mutuas dare, etiam extenditur ad nepotes. Aut ab homine puta a testatore vel contrahentibus filii appellantur. & tunc non continentur utpotes. d. l. 6. F. detestam. tutel. Hanc distinctionem tradit Alciat. add. l. filii . de τerb.An. ubi tamen eam certis in ca
Suspectus tutor ob Iaram culpam remotus, non
'Onfirmatur haee thesis evidentibus & apertis verbis in f .suJe-6, inst. des p. tutor. I. g. 6.uIν. F. d. I. ult. C. eod. ubi di citur . quod tutor citi dolum xe motus fiat infamis, non vero ob ne gligentiam. i Prio: l. 'Contrarium, quod ob latam cuiplim remotus tutor fiat infamis, probatur ex l. r. f. I . F.sme .s l. Od. dix. l. quod Nerva.
3 a. F. depos l. 1 . S. D qaoque. r. f de obi. ct a P. ubi dicitur, quod lata culpa dolus sit, di indoli crimen, incidat, doloquς plane comparetur. Igitur ficut ob dolumfusipectus tutor fit infamis . sic quoque ob latam culpam. Re νδ in poenis Reeuniariss & eivilibus i ta culpa pro dolo habotur. t. t: S. νοn aliar. i. F quis res. lib. e jugs erit. Oc. Sed quando innitenda in poenaecorporalis vel infamiae, lata culpa doli nomine nun c tinetur. q. lis lego. 7 .adl.Corn. de sicar. fama enim & vita hominis aequiparantur. ι.jusa. 9.r δε numsi vindict. l. si quidem. 8. S. a. Τ. quod met. caus gest, erit. ubi dicitur, quod infamiae metus viris bonis major esse debeat,
. A Cuncto adversatur huic sententiae, quod tutor dicitur integra omimati me abire a tutela, i fi ob segnitiem a tutela removeatur. . 3. f. uti.j. des p. lator. Ergo a contrario eolligitur, quod si oblatam negligentiam n moveatur, fiat infamis.', Fignitie enim de desidiae appellatione a lute posita, soleni JCti . levem culpam demotastrare. l. eontra fusam de R. y. υνο ad 6. suspectus. Resp. Hobabilis hic videtur Zini. Ec Mins. x istinctio , quod lata culpa alia sit versitiae, alia ignaviae. Culpa versutiae est, cum quis ex ver- dulci di inato animo regultimas alictam segnitie negligit, cupa in rebus suis curandig 8: cu abdiendis prov1dupsit&diligens. Exem Ua sunt in a. u. quia Narsal ι. iutinque. ro. f. generalirer. I 2. 3cl.si ejus r. at mandisi. Haec culpa ubique dolo comparatur. dc pari jure cum dolo censetur. li Culpa)4gnaviae. est supina Se nimia Megligentia, iur si quis ignoreth craod omn liomnies sciunt& intelligunt: l. lata culpa. v a 3 Is . ust. S. Raee lata culpa ignaviae dolo non comparatur', udquae pi rubet stultitiae di inscitiae, quam mali
309쪽
tiae. Misf. ad δ. f. suspectus. Dissent. Coras lib. 4. miseel. c. a. num. s. v. bc io. ubi decidit tutorem oblatam culpam remotum a tutela, tanquam suspectum existimationis notam incurrere. Et famae jacturam facere. Cui adstipulantur Don. lib. I 8. comm. c. 8. Duare .
TMamenti factio juris civilis potius est . quam gentium.
TEstamentum jure civili orginem habuisse,& introductum esse
tenet Bart. in l. ex hoe jure. s.ff. dejust. ur. Castrens in l. 3.
errore a. Iduue probatur primo ex s. δεμ eum paulatim. 3. inst. δε res. ord. ubi dicitur. jus testamentorum tripartitum esse, Sc referri Partim ad jus civile . partim ad jus praetorium, partim ad constitu. tiones principum, neque fit ullius teramenti a jure gentium intro. ducti mentio. Secundo probat hoc I. verbis legis. 1 1O. ff. de HS. ubi dicitur, heredum instituendorum facultatem a legibus xl l . tab. datam asse. ergo testamentum est juris eivilis uicum heres nisi in testamento institui non possit. *, anta his edisinstitutionem. 3 . inst. de legit. Tertio probatur ex eo, quod deportati non amittunt ea, quae sunt juris gentium. ι. 3ω m.j, e poen. sed nec testamentum face re,nec heredes institui.nee ex testamento capere deportati possunt. Li. C. de hered. inst. Le is qui, Si no essJ ς.pus. ι. i. s. hi quibu/. a. ff. do IV. 3. Ergo testamentum non est juris gentium t l. a. C. debon. proseripi. ubi dicitur, quod depostatus moriens non relinquit heredem. Quarto adducitur fortissimus textus in *.ult. insi. deus hahit. ubi testamentum ponitur inter modos acquirendi dominii juris civilis. . imo . t ut i L. Verum DD. communiter statiuiti t. quod testamentum sit oris, ne juris gentium, forma autem juris civilis. I ul. a.*ij. inst. otes. o d. DD. in I. r. bc ι. interdum. xv, sue e fond. 1ndeb. Adducunt pro hac oppinione e. 2 p. 9 27. Genes ubi Abraham reliquit omnia a bona Isaaco post mortem : filiis autem concubinarum largitus est munera, dc sic Abraham testaniantum sectae videtur. item Isaac dedit hereditatem suam Jacobo .c excluso Esau. Resp. quod hi patres non forma testamenti. seMMnedi tione. 8c alio quovis modo bona sua reliquerunt liberis, Illa enim ultima voluntas non dicebatur testamentum , cum testamentumIsit a jure civili Postea introclinctum. Qulities enim jus civile actui alicui nomenec formam tribuit, ille actus censetur iuris civinsa ut patet in stipulatione, quae quia formam de nomen a jures civili accepit. juris civilis esse dicitur. f. de eonsitoto pecuuia. p. inst, de abi. ι. r.
U. lomi. Sic tostamento jus civile dedit larmam de nomen. g. 3.&
310쪽
a. las. de testam. ora. ergo a jure civili introductum est. Quod au tem Juris gentium non sit, probatur ex eo quoque, quod omnes gentes testamentorum usum non observaverunt. Sic apud Germanos jus testandi in usu non fuisse Tacitus scriptum reliquit. Sic enim scribit Tacitus de moribus Germanorum. Apud Germanos nullum olim fuit testamentum. Rudis enim tunc temporis haec erat natio, di secreta literarum viri foeminaeque pariter ignorabant: itaque successbres apud ipsos erant sui cuique liberi. Multum autem prodest investigare, utrum jure civili, an gentium testamentum sit introductum: quia si statuimus esse juris civilis, poterit statuto disponi quod nemo possit testamentum condere, prout in ducatu Geldriae usu obtinet, in quo nulli de rebus immobilibus testamentum condere licet. Si vero dicimus juris gen 'tium esse . non poterit statuto tolli testamenti factio. quia juracis vilia possunt tolli lege vel statuto, cum jura gentium jure civili mutari ta abrogari nequeant. S. pen. ins. dejur. natur. gent. ' civit. Huc apte refertur, quod notat ingl. ad 3. ult. inst. de herea. instit. quod Franci hoc jure hodie utuntur, ut si quis non est origine Francus, quem ipsi Albinum,' quasi alibi natum dicunt, is testandi facultate apud eos caret, praesertim in bonis, quae illic in Francia possidet. Pulchre Tobias Aonius aci tit. inst. de testam. ordis. Alciat. ad i. nihil. et . ff. de T. S. Eleganter Sichar . aut .sitsamentum. I o. C.
Alius m. ne de illis bonis aisentitiis quidem, quorum .sfructus patri non quaeritur, restari potest,
ΡRobatur haec sententia in I. penuit. C. qui testam .fae. pus. Adhaeo
quod filius de adventitiis bonis testari nequeat, non ea causa prohibitionis est, quod eorum usu sfrueris ad patrem pertineat. sed quod jus testandi tribuatur jure publico. 8c legibus xta. tab. Hae autem leges ita cavent: Paterfam. uti super pecunia tutelave sua legasset , ita jus esto. Hoc jus x M. tab. postea Impp. ita coarctaru ut , ut filiosam. in bonis castrensibus ει quasi, jus testandi concesserint: in reliquis ergo bonis manet jus vetus immutat um.
Objicitur primo quod traditur in ι. Aliu fam. V. H. de hii quisui
mel. alien.jur. sunt. quod filiussam. in publicis loco patrisfain. habeatur. A tqui testamenti factio est juris publici. l. 3. f. tesam. Ergo filiussam, etiam potest de bonis adventitiis, quae pleno Jure ad
eum pertinent, testamentum facere. Resp. Lex xii tab. expresse requirit, ut paterfam. sit . qui de sua pecunia testatur. Sic enim