장음표시 사용
351쪽
decretum Antonini Pii, quod obtinuisse apparet ex eo, quia I. p.
dicit, certo jure utimur. Itaque secundum illud decretum, quod usu receptum est, haec quaestio decidenda est. Id etiam decretum confirmavit Alexander Imp. in l. penuit. C. quana. dies tu. vel fideia commisi. ced. In d. f. Fabius. refertur Antouini Caracallae decretum. Ergo non habetur annus incoeptus pro completo. C actur
Notandum praeterea est legatum ita relictum , eum erit annorum xiv. esse conditionale . ideoque si legatarius interim moriatur . nihil transmittit ad heredem. textus est rotundus in d. l. sicui. S. hoc autem. a. bc is Titio. 22.ff. quand. dies leg. vet. Mela. ced. Quibus valde obstat d. I. penuit. C. quand. dies IV. velfideis. quae aperte ait, illud legatum non esse conditionale . sed in diem, Mideo moriente legatario ante diem, tranfertur in heredem. Resp. In S. hoe autem. 6c d. l. si Titis. ita fuit legatum, eum erit annorum xiv. do lego, hoc legatum est conditionale. At in d. L penult. pure testator legavit initio . his verbis, dostia decem , verum separata oratione postea adjecit, qua accipere debebit, eum erit annorum
xxv. His verbis legato jam ante pure relicta. non adjicitur conditio . sed dies tantum. Igitur si in illa specie filia moriatur, antequam pervenerit ad annum xxv. heres illius ista decem petet, non quidem statim, sed eo tempore, quo si viveret filia, testitimae aetatis foret. Quod etiam confirmat l. Firmio. 26. g. 1 .fg quand. dies tu. velfideic. ced. Ergo in illa specie legatum transmittitur adhere dem, Zc purum manet. Et haec fuit sententia Johannis in d. l. penuit. quae comprobatur a Bariolo in a. l. si eui. ubi breviter & nervose hasce leges ita conciliat, quod in d. t. penult. tempus certae aetatis post perfectum legatum adjicitur praestationi legati.' At in d. t.sicui. hoc autem. adjicitur substantiae legati. ideoque hoc casu posteriori facit legatum conditionale . non vero priori.
Nemo potest cavere, ne leges tu suo testamento lo
ΡRetectata 8c insignis est haec decisio, quae traditur, quod nem
potest in testamento suo disponere, ut leges in suo testamento locum non habeant. I. nemo potes. xx. II. de leg. 1. concordati. s. S. Iulianus. 7. H. de adm. ct perie. tuto. O curat. θα.&I. testandi. 13. C. de test. ubi dicitur quod testator non potes ormam jurisdictionis in testamento mutare, aut juri ubliso derogare. Ratio est, quia privati hominis voluntatem plus virium, quam leges habere non
Exemplum est in lege Falcidia. Nemo potest cavere, ne lex Falcidia
352쪽
Facidia in suo testamento locum habeat. t. quod bonis. I s. g. r. I. Sejus. 24bad l. D. Verum Justinianus hoc immutavit innoυ. r. cap. 2o. g. si vero expressim. ex ea prohiberi pote it Falcidia. Quod di ad quartam Trebellianicam recte producitur, ut & illa jure novo a testatore prohiberi possit, quia & ad exemplum Falcidiae introducta est. 6.1ed quia heredes. r. inst. desideicomm. hered. Deinde eaiadem ratio est, nam non est periculum, ne heres sine lucro adeat. nam cogi potest adire etiam invitus jure antiquo. Duaren. ad d.
Similiter testator non potest intestamento derogare juri publi-CO, aut solennitatibus, nec auferre alicui jus exstatuto debitum, utputa legitimam liberis, dotalitium, aut quotam hereditariam, uxori statutis municipalibus aut legibus assignatam. auth. praterea. C. unde vir is ux. nisi quota hereditaria debeatur ab intestato ι tunc enim testamento auferri potest. Causa enim intestati cessat, neque admittitur condito testamento. Quartam tamen CX d. auth. praterea. debitam, ne quidem jure civili conjugibus testamento auferri posse. communiter a DD. receptum est. Mesemb. in parat.
nil tit. qui test.fac. poss. & ad tit. tinde vir is ux. Objicitur, quod edicto praetoris sive jure publico introductum
est, ut delegatis sub conditione vel in diem relictis, heres cogatur satisdare de legatis illis existente conditione vel die solvendis. l. I. di toto tit. V. ut legat. seu fideic. serv. nom. caveat. Atqui ea cautio
potest a testatore remitti, valetque praeceptum, quo testator cavet, ne heres eam praestare teneatur. l. cum tale. 72. 9 I. l. avia.
77. f. ult. ff. de cond. isdem. I. 1. & l. penuit. C. ut inposs. legat. vel Meic. serv. caus misi. oec. Resp. Ante constitutioncm D. Marci ea cautio non potuit testamento remitti, sed post rescriptum ejus Imp. haec cautio legatorum testamento remitti potest. d. l. 2. L .pacium. 46. V. de paci. lPertinet etiam ad hanc regulam hoc exemplum, quod usu fructuarius tenetur cavere, se usurum fruiturum boni viri arbitrio, dc cum usus fructus finitus fuerit, se restituturum, quod Inde extabit. LI . . usuo. quemadm. caυ. Haec Futio testamento non potest remitti. I. I. 5c ψ. C. de usust. I. pentili. C. ut in pus. Ieg. vel f eis.
Sed objicitur, quod dichium est in praecedenti exemplo, cautionem legatorum posse in testamento heredi remitti; cur ergo Sccautio fructuaria non potest testamento remitti ' Resp. Hoc spe- ἰcialiter receptum est in usu fructu, ne detur occasio fructuario delinquendi, & abutendi re frumiaria: facilius Zc frequentius ab- utuntur fructuarii. qui cogitant se brevi usum fructum amissuros, quam heredes qui sperant se proprietate potituros. Ubi autem ma
jus periculum imminet , ibi magis 3c diligentius cavendum est. l. ι .d. de Carb. edict. Duaren. add. l. ss.I 'Ultimo
353쪽
Ultimo quaeritur, an testator possit testamento remittere conofectionem inventarii heredi 8 Et recte distinguit Castrens ind. I. F. quod pater testator possit remittere tutori, ne conficiat inventarium de bonis filiorum. textus est expressus in I. ult C. arbit. tu ret. Sed heredi non potest remittere, ne conficiat inventarium in praejudicium creditorum hereditariorum, quo minus ab eis etiam ultra vires hereditatis conveniatur: quia facto debitoris non potest Conditio creditorum fieri deterior. l. debitorum. 2s. C. depaet. Sed si nulli sunt creditores potest in praejudicium legatariorum remi tere heredi confectionem inventarii, quia potuit ab initio eis non testare, ergo de limitare potest legatum. arg. t. videamus. 4. S. penula.d J. s. F. da in litem. Iur. Ita decidunt quoque Ochin. libr. 6. couar ov. Dr. cap. 2s. Jul. Clarus in receptinentemt. f. resumentum. qua'sim. 66. Pertinet ad hanc decisionem elegans exemplum in I. Lucius. 88.6 Vlt.1. de leg. a. ubi talis proponitur scriptura. L. Titius hoc meum
is mentum scris sine ullo juri peνito, rationem animi mei potetus secutur, quam nimiam is miseram diligentiam. Et si minus aliquid legitime, minusue perite fecero, pro jure legitimo haberi debet sani
hominis voluntas. Hic cavit testator, ne leges in suo testamento locum habeant. Sed ea scriptura habetur pro codicillis, non protestamento: Iegitimi itaque heredes succedunt, non scripti. Hoc inquam testamentum selennitatibus juris destitutum. non valebit tanquam testamentum, sed sustinetur ex bono & aequo tanquam codicillus, jure fideicommissi, tenebunturque proximi heredes ab intestato heredibus in hoc testamento imperfecto scriptis portiones hereditarias per fieicommissum restituere. Sichar. ad restandi. 13. in fin. C. de testam.
Ide agit ex legato, cujus potismum interest, licet verba legati non sint ad illum directa.
ACtio ex testamento datur illis, quorum interest, licet verba legati dispositiva ad eos non dirigantur. Ita deciditur in Iservo
Iegato. 69. g. si te tor. 2.1. de tu. I. ubi hoc enunciatum duobus exemplis comprobatur. Primum est. Testator jussit, ut duo exheredibus solvant debitum Titio creditori suor hoc casu non habebit Titius actionem ex testamento , quia nihil ejus interest, cum nihil amplius sit in legato, quam in debito. Verum coheredes habent actionem ex testamento. ut creditori solvatur, quia eorum interest creditori solvi. Secundum exemplum. Pater jussit filiae nomine genero dotem dari , gener non habebit hoc casu
actionem ex testamento, licet testator jusserit ei dari, sed filia: quia
354쪽
ejus maxime interest dotem marito dari, ut sit dotata. Itaque Interdum alius agit ex testamento, quam is cui jussit testator dari, ille scilicet, cujus potissimum contemplatione legatum relictum est. l.fideicommissa. ii. g. interdum. 22. f. de leg. 3. Opponitur ι. s. C. dejur. t. ubi cum pater pro filia dotem promisisset genero, mortuo patre, maritus agit contra heredes soceri,
non filia. Respondet Accursind. Sstsator. quod illa lexio sua turde actione ex stipulatu, quae datur ei, cui promissio dotis facta
est, sed haec assertio loquitur de actione ex testamento, quae conceditur ei, cujus nomine legatum est. Secundo objicitur l. tali. 8. rat. I. dejur. dot. &. I. Titio. 7 I. f. Titio genero. 3. LI. detond. Θ dem. ubi traditur, etiam genero dariamonem ex testamento, si testator jussit testamento genero dotem dari ab herede. Distinguendum. Aut pater legavit dotem , quam jam debuit genero, di tunc gener non habet altionem ex te namento, quia inutile est legatum, cum legatum sit, quod jam debebatur. Verum silia habet actionem ex testamento, quoniam ejus interest, gener autem aget ex stipulatu . Sed necesse est . ut inter se Conveniant maritus M uxor: ut una actione sint contenti, ut vel ipse maritus agat ex stipulatu, vel filia ex testamento, nam bis dos non stivitur. l. hujusemodi. 8 . f. eum. pater. 6. d. de legat. i. Aut pater legavit dotem genero. quam non debuit, di tunc legatum consistit in utriusque persona mariti & uxoris.
ASSERTIO LX. Legatarius qui rem Issi legatam alienari patitur, adhuc potest petere rei sibi legata pretium.
Quaestio talis proponitur. Heredes fundum Titio legatum, aeris
alieni hereditarii exolvendi causa vendiderunt extraneo. vel uni ex heredibus ; ta quidem ipso Titio praesente, &teste venditionis, di instrumentum venditionis sigillo vel annulo suo obsignante. Quaeritur an Titius legati persecutionem ideo amiserit,
quod venditioni fundi sibi legati quasi testis adfuit, de quod eam venditionem signaviti Deciditur, quod non amiserit petitionem fundi. & quod quidem non ipsum fundum, sed pretium ejus peris sequi possit. textus est expressus, di valde notandus in ι. si fundus. de leg. r. Ex qua lege observandum, quod legatarius qui venditioni fundi interfuit, & qui eam signavit, non amittit petitionem legati, nam pretium fundi petere potest. Oppon Itur l. nihil. ixo. g. i . I. de leg. i. ubi dicitur, si fidei domis missarius venditioni rei sibi perfideicommisium relictae consensit. quod nullam habet fideicommissi petitionem. Idem dicitur in I. Lucisi 88. S. iussum. I . Is de legat. a. ubi dicitur, quod fideicommis.
355쪽
missarius, qui consensit in venditione rei sibi legatae, nullam ne que rei, neque pretii persecutionem habeat. Resp. Illae leges loquuntur de legatario, qui palam ic diserte consensit venditioni: talis expressus consensus alienationi praestitus, habet vim repudia tionis legati. Sed in d. l. si fundum. Iegatarius tanquam testis vel signator interfuit venditioni, hic palam non consentit venditioni. Ideoque sola praesentia designatione non amittit fidei commissum. t. Gallu . 39. f. de pign. ant. l. Titia. 34.. 3. Lucta. a. f. de leg. 2. I.sip ter. 6. C. desse u1 Ex quibus legibus colligitur haec decisio, quod qui aliquem actum tanquam testis subsignat, vel subscribit, non praejudicat juri suo. Ita notat Bart. in d. l.fandum. & d. f. Lucia. Secundo opponitur l. f ejussor. 26. S pater. i f. de pignor. at I fi lius qui scriput instrumentum, in quo pater domum filii oppigno raverat, hac scriptura obligationi rei suae consentire censetur . ideoque testis , scriptura vel subsignatio inducit consensum. Rese. sub distinctione. Aut aliquis scribit principale instrumentum obligationis, in quo res seribentis propria obligatur. echic censetur obligationi pignoris consentire. Aut tanquam testis subscribit disubsignat actum. M tunc rei propriae obligationi Sc alionationi non censetur consentire per subscriptioneni. Cf. add. l. GAED1.
Testator si prohibuit in testamento rem alienari extra δε-
miliam, non valet alienatio, sed proximi ex familia rem alienatam vindicare possunt.
HAnc assertionem evidenter eomprobant l. filiusfam. 1I4. Divi. x fide luat. r.ec ι. peto. 69. g tro. Dis deteg. 2. cum aliis plurimis legibus concordantibus . Quod si res prohibita alienaria sit contra voluntatem testatoris alienata competit proximiori agnλ- to fideicommissi persecutio. d. l. pero. q. fratre. Porro qui prohibe
tur alienare, prohibetur vendere, donare, permutare, in extraneum
heredem transferre. d. l. peto. S. fratre. nisi quoad vivat. prohibitus sit alienare, eo enim casu poterit in re prohibita alienari extra neum heredem instituere. t. pater. 38. 6 fundum. q. F. de tegAl. 3. Sed obstat ι. cum pater. 77. f. cum intre. 18. f. dele . a. ubi cum legasset testator fundum libertis, de cavisset, ne extra familiam libertorum eum alienarent, filius tamen libertae, qui non est ex is milia libertorum, heres institutus ad partem fideicommissi admittitur. Resp. Non potest quis in re prohibita alienari instituere here. dem extraneum, sed tamen potest eadem res prohibita alienari pervenire ad heredem extraneum jure successionis ab intestato. ItaquCIicet in praedicto casu filius libertae non sit de familia, cum scemi-
356쪽
de V. S. tamen ab inteflato fundus ad eum transfertur. Itaque quando quis prohibitus alienari rem extra familiam, decedit, hicii ad eum qui non est ex familia, rem ab intestato transferat, non censetur alienare. Ita tradunt Castrens Bart. ad d. f. cum inter. Idem confirmat Bart. in ι. si ita quis. 13s. S. ea lege. 3. g. de C.
Incertis personis legari non potest.
Haec assertio proponitur in s. ineertis. xs. in s. delegat. Ratio est, quia certum debet Etae testatoris consilium & judicium: atqui quod incertis persenis relinquitur, non certo judicio tribuitur, sed temere & imprudenter effunditur. Incerta autem perstna est. de qua rogatus testator nihil certi potest respondere. Utputa si testator ei legavit, qui prior ascendit Capitolium; inutile est legatum, quia incertae persenae est relictum. Quod tamen Justinian.
aliqua ratione temperavit, primo ut valeat legatu m incertar per2nae relictu ni quae ex futuro eventu declarari potest. d. g. incertis. &ibi Metamin. l. quidam relegatus. r. 1. de reb. dub. Secundo legatur incertis persenis utiliter ad pias causas. Legatum enim ecclesiis,
pauperibus, item ad captivorum redemtionem relictum, indistinete tenet. l. id quod. 24. I.si quis ad declinandam. 49. C. de visici Oeler. Ratio est, quia quando testator indefinite ecclesiis vel pauperibus legat, non de certis persenis cogitat. sed tantum hoc vult, ut pauperibus distribuantur eleemostnae, imo ut sint incertar persinae, certa tamen sunt exercendae pietatis subjecta. Debet autem
hoc legatum in genere relictum piis locis vel pauperibus, selvi pauperibus illius loci. in quo testator habet domicilium, valetque hoc relictum favore piae causae, di intuitu religionis. g. sequii in
nomine magni Dei. nov. 23. de eccles diverseapit. Θn. I. I. C. desum. trin. Θ Ad. cath. Pro qua sententia facit i. sunt persona. 43. U. de relig. umpi.'n. ubi dicitur, quod summa ratio est . quae pro relisione facit. Extra hos casus, legatum incertae persen aere inlicium inutile est, utputa si testator Titio legatum reliquerit, de duo sint ejusdem nominis Titii, amici testatoris, nulli debetur legatum. l. duo sunt. 3o. Τ de test. tui. I. 3.s si duobus.7.1. de adim. vel transfer. Ieg. l. eum ex pluribus. l. F. de manum. test. Objicitur I.siquis servum. 3. 3.st inter. 3. f. de leg. a. ubilaicitur. quod heres ei debet praestare legatum, quem elegerit, quoties uni ex duobus ejusdem nominis legatum est, dc dubitatur, de quo testator senserit. Resp. Illud accipiendum est, ubi heres legatum ultro te sponte selvere paratus est, hic potest ei dare quem elegit.
i ed tamen ad id praestandum invitus compelli non potest. Fab. ad i. semper
357쪽
semper indubiis. ς6.1. da R. I. Proinde d. g.si inter. ita intelligen dus est, quod scilicet legata incertae personae relicta non valeant, neque ad ea praestanda heres com pelli possit ; nisi ultro ad ea se prae standa offerat. Bart. ad d. f.si inter. Secundo objicitur l. si uerit. 1 o. g. sed is si duobus.1 de reb. dub. ubi dicitur, quod si legatum sit relictum duobus ejusdem nominis,
puta Semproniis. & deinde Sempronio ademtum sit singulari no- .mine, quod in utriusque persona ademtio valeat. Hic acemtio va. let, cum tamen incertum sit, cui testator ademtum voluit. Resp. I ista lex non pugnat cu ni assertione nostra, imo optime cu m ea congruit. Nam sicut legatum incertis personis relictum non valet, ideo quia de certa mente & voluntate testatoris non apparet, ita etiam cum incertum sit, cui ex duobus ejusdem nominis legatum adimere voluerit, non valet in uno ademtio, sed in utroque. Contrariorum enim eadem est doctrina. Sicut ergo legatum uni ex duobus Titiis relictum non valet, cum incertum sit, de quo testator senserit, ita econtra . cum duobus Titiis legatum relictuin effet, dc postea uni Titio ademtum sit . nec conitat . cui testator adimere voluerit, non valet ademtio in persona unius Titii, de
uo forte non cogitavit testator, sed in utriusque persona ademtio
Porro illud sciendum, quod quando quis legat unam rem ex duabus, nec apparet, de qua testator senserit, legatum non evanescit, sed debet heres eam dare quam elegit. t.siquis. 32. g. l. l. cum servus. 39. S. Icio. 6. U. de leg. i. Utputa teilator legavit fundum Cornelianum, cum duos fundos haberet ejusdem nominis, heres cogitur unum dare, utrum elegerit, id est, minorem, seu minoris pretii fundum. d. f.scio. Ratio autem diversitatis cur incerta res legata ex aequitate sustineatur, incertis vero persenis legatum relictum corruat, haec est, quia cum res incerta est quoad mentem testatoris, utputa una re ex pluribus ejusdem nominis legata tunc
quamcunque eligat heres, jam dicitur saltem in genere satisfecisse voluntati testatoris, quia ccrtum est testatorem voluisse commodare legatario, dando unam ex istis. At in personis lepatariorum longe diversum est, quia si plures sunt Sempronii, voluntas testais testatoris adeo praecise dirigitur ad unum Sempronium, ut alter omnino excludatur
Ad legatum consequendum competunt legatario tres actiois nes, actio personalis ex testamento, rei vindicatis , ct hypothecaria.
EFfectus hic est legatorum, ut tres legatario id persequendum
legatum competant actiones , actio stilicet personalis ex testa-X 3 mento,
358쪽
mento, rei vindicatio, & hypothecaria: adhibita tamen hae diis stinctione, ut si res propriae testatoris sint legatae, praedictae actiones locum habeant. Si vero res aliena legata sit, legatario aetici personalis extetiamento, & hypothecaria tantum detur . non vero rei vindicatio. textus est formalis &exprestus in I. I. G. eommvn.
ἐν terat. de ibi glossSed objicitur, quod actio personalis ει rei vindicatio simul non
possint competere, quia nemo potest simill contrarias amones in iudicio proponere. l. l. G de furt. At vero inter personalem &realem aetionem subest quaedam repugnantia, cum in personali actione actor petat sibi dari, in reali vero asserat rem suam esse. quae amplius ei dari nequiti f.sicitarine. 34 ivs. de Oct. Resp. Non concluditur hoc casu in personali actione ad dandum dc ad transferendum dominium, sed tantum ad tradendum, seu ad transtatio. nem posse ilionis, possessio autem personali actione condici potest. I. indebiti. i i .ff. de cond. indeb. st. singularis & unica in s. noas . inst delegat. Concludendum igitur est, quod sit in arbitrio testatarii legati nomine asere actione ex testamento in persenam, Vel in rem, seu rei vindicatione. At cum alterutrum remedium elegit, ad alterum non habet amplius regressum. l. cum filius. . variti. 8.j. delet. 2.
uni legat cenam fructuum quantitatem, si non nascatur
totum, quantum legaUit, hereι adpraestatio
nem totius tenetur. Si testatos legas eortam quantitatem fructuum ex fundo, si non nascantur tot f mctiis, quot legavit, heres nihilominus ad torius quantitatis praestationem tenetur. Ita decisiam extat in I. Lurius.12.ff. de atim. τει euar. legat. I. Paula. 17. f. ult. 6. MIN. yl. Rrmio. 26. f. quand. dies tu. eed. ι. quidam testamento. 96. Is da
Sed repugnat t.sidebitor. 39. g. r. J. de contr. empl. & l. eum teristus. r. ff. de trit. um. Ol. ter. Ubi dicitur, si testator legavit alicui certos frumenti modios, Vel certum numerum amphorarum olei vel vini ex certo fundo, de minus natum esset, tantum id deberi, quod legatum est. Hae leges prima facie pugnantes ita conciliandae sunt. Aut certi fructus ex lando simpliciter 8c sine conditione legantur. ita ut fundus solim ponatur ad designationem seu demo strationem. hoc modo .: Lego decem modios frumenti ex hoc fun-ἀo, di tunc supplabitur aliunde, si tantum non nascatur. d. I. F,-mio.d. ι. Lueius. Aut frumis ex fundo legati simi sub conditione,
ita ut fundus sit adjectus limitationis di taxationis causa, hoc mo-
359쪽
do : Lego x. modios frumenti. ex eo quod ex tali fundo nascetur . aut natum erit: Zz tunc si unica praestatio tantum fuit in legato. quasi defecta conditione liberatur heres, nec tenetur aliunde supplere. Unde si quinque modii frumenti tantum nascantur, hi tamen debebuntur. d. l. cum certus. & d. l.sedebitor. f. i. Si vero plures praestationes sunt faciendae, ut si annua vel menstrua vini vasa sunt legata, Sc tunc sive nihil, five tantum non nascatur uno anno. quantum relictum est , supplendum est ex aliorum sequentium annorum fructibus . textus notabilis in l. lagatum. L .f. vini. ι .st de ann. legat. Regulariter namque illa verba, quod natum erit, in contractibus ec testamentis posita, vicem linoent laxationis, Messiciunt, ut minus quam dictum est, debeatur. Cfac. lib. obserυ. a. cap. I 2. Ferrar. inform. libet. qua agitur a prastat .facti.
Inter verbis tantum conjunctos locus est juri accreycendi,
ex re tantum conjunctis praeferuntur.
Uod inter eos, qui verbis tantum conjuncti sunt, locus sit juri accrescendi, evidenter probatur ex t. unica. f. Io. vers. ira his itaque. C. de eadue. tost. ubi dicitur, si quid pluribus conjunctim legator, vel plures conjunctim sunt heredes instituti. Munus ex conjunctis deficiat,' ' quod pars ejus conjuncto heredi vel legatario accrescat. Atqui dicuntur conjuncti, non solum qui reia verbis junguntur, veluti si testator dicat hoc modo, Sejo ct Titio fundum TuscuIannm lego, sed etiam qui verbis tantum conjuncti sunt, quibus scilicet conjuncta oratione ejusdem rei partes legantur, ut quando testator ita dicit. Tisio O Mavio fundum aquis
partibus lego. r. Ivime . x 2 . . de V S. Porro hi mi verbis tantum conjuncti sunt. re tantum conjunctis praeferuntur. I. r. conjuncti. 89. in fin. J. de Ieg. 3. d. l. unica. S.I o. vers. sin autem ex his . G. δε eadue. toli. ubi elegantem rationem
subjungit Imp. quodepnjuncti verbis tantum, ideo re conjunctis sunt potiores, quia prbpter unitatem sermonis quasi in unum corispus redacti censentur. Semper itaque hoc verum est, quod omnes conjuncti sive re de verbis . sive verbis tantum . in permissione prFferantur re tantum conjunctis, qui te separari dicuntur. d. l. raro, uncti. l. heredes sine partibus. 63. F. de heres. inst. Baro ad eadem. in s. delegat. fac. lib. obf. a . c. 34. dc Huic tamen assemoni quatuor juris loca graviter adversantur. Primo refragatur s.f quis tra . 66. ff. de herea. mst. ubi testator heredes scripsit hoc modo: Titius heres esto. Cfuι-Mavias ex aquis
partibus heredes sunto : ita deciditur si Maevii portio deficiat, quod illa pars non soli Cajo, qui verbis ei conjunctus erat, sed oc Titio.
360쪽
qui re tantum conjunctus erat, accrescat. Resp. Regulariter pars Unius ex verbis conjunctis accrescit verbis conjuncto, excluditurque re conjunctus. d. l. unita. g. hac ita tam varie. Uerum aliquando re conjunctus cum verbis conjuncto aequaliter succedit. Utputa cum apparet re conjunctum caeteris praedilectum esse, ut in praedicto exemplo. Cum enim testator hic primo Titium ex asse instituerit, quam Cajum & Maevium verbis conjunctos nominavit, censetur singulos voluisse separatim instituere, atque ut celerius scriberet duos postremos conjunxisse. Unde deficientis cohe. redis portio omnibus pro hereditaria parte accrescet. Alciat. lib. 7. parer. cap. 9. di ad d. I. triplici.
Secundo repugnat I. Mavio. 43. Is de leg. 2. ubi testator ita scripsit: Mavio fundi partem dimidiam, Sese partem dimidiam lego, eundem fundum Titio legor deciditur ibi, quod deficiente Sejo,
qui verbis conjunctus censetur cum Maevio, portio ejus non tantum Maevio, sed & Titio re conjuncto accrescat. Reib. Hic pars Seji deficientis ideo omnibus accrescit, quod testator in hac in mula legati ambiguum reliquerit, utrumne eandem dimidiam, an vero aliam legaverit Sejo: itaque omnes tres re conjuncti censen , tur, ac verisimile est duos semisses factos, di Maevium cum Sejo ineundum semissem coactum. d. l. triplici. in fine. Baro ad d. f.si
Tertio obstat l. penula. Is de Uufr. aecr. ubi aperte dicitur, si aequis partibus duobus ejusdem rei usus fructus legatus est, cessare inter eos jus accrescendi. Unde apparet inter verbis conjunctos cessare jus accrescendi. Resp. Ideo inter eos, licet verbis siant conjuncti, cessat jus accrescendi, quia a diversis heredibus percipiunt usum fructum. Sic enim testator intestamento scriptum reliquit: Tego Titio ab herede Sempronio , ct ab h/rede Cornelio lego Mavio umfructum fundi, aquis portionibus: hoc casu quando a pluribus diversis heredibus relinquuntur partes usus fructus, cessat jus accrescendi, quia non habentur hi fructuarii pro conjunctis. Quarto objicitur l. i. f. i.)f. d. tit. ubi dicitur, si separatim sit unicuique partis rei relictus ususfructus, cessare jus accrescendi. Resp. Accursus quod ideo cessat inter eos jus accrescendi, quia ea Verba ita sunt accipienda, ac si dictum esset: Huic dimidiam, illi alteram dimidiam ususfructus lego, ita ut diverse plane res illis sint relictae. Atqui inter conjunctos, quibus res plane diversie mire lictae, cessat jus accrescendi tam in proprietate, quam in usu frustia. l. hujusemodi legatum. 8 . f. quibus . ia.& 9. 13. U. de leg. i. ubi dicitur . si testator ita legavit, Titio is Mavio singulosservos lego, vel,
Titio servum lego. Mavio alterum servum lego ; non concursuros eos in eundum servum. Dissentiunt ab hac opinione Goveau. lib.sing. dejur. accrest. Cfac. lib. I s. obse . e. 4. & lib. 2 .c. 3 . Anton. Fab.
o. o. conject. c. i. qui statuunt hanc regulam in jure accrescendi.