장음표시 사용
421쪽
riam valere. Ratio decidendi est, quod solennis ordo judiciorum,
qui dictat, ut coram ambobus litigatoribus sententia feratur, ser. vandus est. l. prolatam. q. C. desentent. Θ interloc. onm. Iudic. Accedit & haec ratio, quod furiosus contrahere non potest, nec ex consensu obligari, ergo nec quasi contrahere. l. tu negotiis. s. s. de R. J. I. qui ad certum. i .s de locat. Atqui per sententiam quasi contrahitur. l. 3. g. idemsribit. ii .ff. de pecul. Quando enim partes acquiescunt sententiae, tunc perinde est. acsi ita contraxissent. Praesente tamen curatore recte pro furioso contrahitur sententia. I.sed tyinterpellatur. ψς. f. de recepi. qui arbit. recep. 9c. Duo opponuntur huic decisioni: Primum est, quot sententia pro minore XX v. annis absente dc indefenso lata valet. l. nou eo minus. l . C. de procur. Ergo idem in furioso dicendum videtur, quia furiosus comparatur minori. l. Fulcinius. 7. S. plane. 1 o. f. eu qui .eaus inposs. eatur. Resp. Ideo valet pro minore lata sententia,
quia habet intellectum, di sic est capax hujus quasi contractus: quod in furioso dici non potest, qui omni caret intellectu. Eart. ira d. l. furioso.
Secundo opponitur l. si a furioso. 14. LI. do obl. is a Z. 8cl. si a
furiose. ι 2. ff. de reb. ere . ubi furioso actio mutui acquiritur . si alius ejus nomine mutuam pecuniam dederit. Unde idem dicendum videtur in sententia, quia judicio quasi contrahitur. Resp. Hoc singulare est in mutuo, ut furioso acquiratur obligatio mutui, sicut ex eadem causa absenti quoque & ignoranti acquiritur, quia magis ex interventu rei seu numeratione pecuniae, quam ex consensu haecn scitur obligatio. Zasius ad d. l. 9.
Iudex juxta litigatorum conventionem sententiam
T Raditur haec assertio in l. si convenerit. 26. V de re iud. ubi
Ulpianus scribit: Si conυenerit inter litigatores, quid pronunatietur, non abs re erit judicem hujusmodisententiam proferre. Cum enim pertineat ad judicis ossicium, lites diminuere. & finem illis quam celerrime imponere. t. quidam. 2I. V. si cert. pet. aequissimum est judicem voluntatem litigatorum sequi in ferenda sentenistia. Exemplum peti potest ex ι. judicem. 2 r. J. comm. divid. ubi dicitur, iudicem in tradiis diυidundis, quod omnibus utilissisum est , vel quod malint litigantes , sequi convenit. Licet enim re gulariter res omnes veniant in judicium communi dividundo. si tamen inter socios convenit. res aliquas non dividi, judex eam conventionem in ferenda sententia sequetur, ι. in judicium. i 3.ff.
eos. Aliud exemplum traditur in i. si quis creIi erit. ες. J. e paci.
422쪽
ubi dicitur, si debitor convenit cum creditore. ut non insolidum conveniatur, sed tantum in id quod facere potest, judicem hanc
conventionem in pronuntiando exequi debere. Sed cum a. l. si convenerit. acriter pugnat l. qualem. l9.F. de re evi qui arb. recep. oec. ubi dicitur non valere conventionem litiRatorum , ut arbiter certam , di a litigantibus praescriptam, dicat sententiam Resp. Aliud est in arbitro compromissario strvandum , aliud vero in judice. Arbiter non tenetur dicere sententiam, quae illi a partibus pr oscripta est. Ratio est, quia arbiter debet habere liberam facultatem pronuntiandi quod sibi videtur. Quod patet ex etymo vocabuli Aruiter enim ille dicitur. qui ex arbitrio suo, hoc est. libera voluntate pronuntiat. Seneca lib. v. de benese. Arbitri la. hera nullisque asstricta vinnulis est religio: non prous lex, sed prout humanitas impulit . iudicat. Unde dicitur in d. l iv. quod arbiter debet ferre sententiam quae sibi videtur. Unde & stari debet sententiae arbitri, si ve juste sive injuste pronuntiavit. l. diem. 27. f. ri. a. 1. de recepi. quι arbit. recep. cte. judex vero tam liberam Sc amplam non habet in judicando potestatem: unde valet conventio Partium, ut judex certam ferat sententiam. Adde quod ista sententia arbitri, qua secundum conventionem litigatorum pronuntiat , nullam adfert utilitatem: quia ex sententia arbitri nulla datur actio judicati, sed metu poenae tantum ei paretur. ι, ε . C. de recepi. Arb. Ita tradunt Bart. Castr. Zaf dc Duaren. ad A. I. 26. Latius eandem sententiam dcfendit Zasius doctissimus & accutissimus JC. lib. 2. antinom. Dr. civ. num. r. quem secutus est Theodorus Strat annus ιn antinomiis suis juris civit. antinom. 37. & novissime Nicolaus Genoa in conciliationibus legum pugnantium. concia
Sententia ita prolata, condcmno Titium in petitis, si probatum est eum debere, invalida est.
Q Uod sententia haec, Condemno Titium in darem . si probatum est
eum debere . invalida sit. 'firmis rationibus & argumentis pro . batur. Primum exeo. quod sententia definitiva dici non potest, quae nullum finem imponit controversiae. l. i. f. de re iud. Talis autem est haec sententia, quia rem in decisam relinquit. perin. de aesi lata non esset. Secundo confirmatur hac ratione . quod ad judicis ossicium pertinet, ut certam sententiam proferat, licet de incerta quantitate actum sit g. urare. 32. ins. de ac . Unde non valet sententia. qua judex pronuntiat, ut reus quae bona fide accepit, solvat, sed cer-
qu ntit tem in sententia exprimere cogitur, in quam reum
423쪽
condemnet. I. uti. C. de fient. quasine eert. quant. profer. Tertio hue pertinet l. qualem. I9. g. I df, de recepi. qui arbit. recep. cte. ubi diciis tur, judicem ita pronuntiare debere, ut secundum id litigantes a tota controversia disced e velint. Denique haec sententia aliis duobus textibus comprobatur: scilicet per i quid tamen. M. Pomponius. 3. f. de recep. qui arbit. recep. oec. ubi dicitur, inutiliter arbitrum incertam sententiam dicere , inputa , AEuantum ei debes . redde. Atqui non certior est sententia, si judex dicat, Si probatum est te decem debere, suυe: utraque enim sententia aliam eXpectat. Similiter in I. insententiis 1 9. f. quisortis. 2 f. rejud.tradit inpian- non valere hanc sententiam, Condemno te in usuras, si competunt vel debentur; quia non videtur de usuris judex cognovi ise. Bariolus tamen contrariam sententiam tenet in l. ait prator. s. S. I .f. de rejud. & defendit hanc sententiam valere, Condemno te, si .si probatum. Contra. hanc assertionem Bistolus pro sua sententia adfert d. Luit prator. s. i. ubi dicitur, valere hanc sententiam, Conaevino reum, ut quod acevit ex testamento Mavit, restituat, quod perinde est, aesi diceret, Condemno eum in id, quod est veι erit no-hatum eum habuisse ex testamento Mamii. Resp. Ideo judex ibi ita recte pronuntiavit, quia certam quantitatem nominasse cense-.tur, quae testamento vel codicillis expressa erat. Per relationem enim adtestamentum vel codicillos, sententia fit certa. Secundo adversatur d. l. in sententiis. 3 9. in princ. ubi dicitur. valere sententiam ita latam, Solve quod petitum est. Resp. Ea sed-tentia valet, quia ex formula libelli & petitionis cognosci potest Ze certificari haec incertitudo. Major autem est incertitudo probationum, quam petitionis libello comprehensae, quia an aliquid probatum ut, vel noni incertum est: pendet enim ex arbitrio judicis, quanta fides sit adhibenda testibus. l. 3. vers. tu magis f. de tesib. Sed petitionis certa Ze liquida definitio facile ex formula libelli deis monstrari potest. Falsa est ergo opinio Parioli. existimantis valere hanc sententiam, Condemno te in decem ,si probatum est, te debere. Ita tradunt Duaren. ad a. l.ait prator. f. a . Sarmiensus lib. iselere.
Sententia non retractatur propter instrumenta de
novo reperta. Q Uod propter noviter reperta instrumenta tam sententiae quam transactiones retractari non possint, decisum est in l.sub praetextu. I9. C. de transact. Isub specie. 4. C. de re ius. Ratio
est, quia res judicata habetur pro veritate, propter publicam judi-bb ciorum
424쪽
ciorum auctoritatem ; di sententiarum a judice latarum hie est c&fectus, ut per eas finis imponatur controversiae. l. res iudicara. Lor.
de R. I. l. ι. de rejud. Unde non debent res semel judicatae propter Probationes de novo repertas retractari; ut sit aliquis litium finis. Objicitur L admonendi. 3 i. f. de jurejur. ubi sententia lata ex Jure urando suppletorio, praestito propter detectum probationis alitigantibus, retractatur, si adversirius nova instrumenta se in v nicie dicat, ex quibus apparere possit veritas. Resp. Ideo sententia lata ex hoc jurejurando retractatur praetextu novorum instrumenotorum . quia in causa dubia seu ob defectum probationis lata est. Ergo cum appareat postea per instrumenta de novo reperta veritas, m crito ea admittetur. Accedit & altera ratio, quod juramentume 'privilegiata& imperfecta probatio. quia hoc juramentum facit partem judicem ει testem in propria causa. I. uti. C. desdeicommiss. Unde non est tantae emcaciae sententia ex jurejurando litigatoris
prolata, ut propter instrumenta de novo reperta non retractetur ea
sententia. quae lata est ex imperfectis de semiplenis probationibus, quam quae ex plenis M legitimis probationibus est pronuntiata. Approbat & sequitur hanc sententiam C caius libro observ. i 8.
secundo objicitur, quod in negocio publico permittitur ex integro de causa agi adversus rem judicatam, ex instrumentis postea repertis. l. imperatores. 3s.1 de rejud. Resp. Hoc specialiter favore fisci vel reipub. est introductum, ut fiscus. propter instrumen ra de novo reperta, pollit retractare sententiam . qua reus fuit ab insolutus, usque ad triennium; & si intervenit Daus vel prae varicatio adversarii, etiam post triennium. ι. unie. C. defent. contr. Dc. Iat. retractan . Estereto respublica in hoc privilegiata. quod sententia contra illam lata propter instrumenta de novo reperta retra cietur. in privatis vero personis hoc jure non utimur. HOC autem
Privilegium quod competit reipub. etiam ecclesiae 8c pupillo tribuitur. reipublica enim seu fiscus. pupillus. & eccletia pari passu ambu lant, iisdem favoribus & privilegiis gaudent. I. rempublic m. 3, C
Tertio obstat. quod in criminalibus causis sententia retractatur , si de innocentia damnati ad mortem ex probationibus postea repertis appareat. l. Divi. 27. Is de pson. Resp. Eo in casu non niti per restitutionem in integrum Accurritur damnato, quam solus princeps potest indulgere; non vero judex, qui sententiam tulit, contra rem judicatam in causa criminali litigantem restituere potest. A l. Divi. l. i. ult. F. de quasi . quia judex sententia semel lata desinit esse iudex, & omnem judicandi potestatem deponit, i. Judex. s s. s. de ra jud. Alias exceptiones hujus regulae, quod prRtextu novorum instrumentorum non rescindatur senten'
425쪽
tia, vide apud Anton. Peregrin. in ira t. dejure sci. lib. 7. tit. vir.
dex potest interlocutorians sententiam mutare ct re
findere, non vero definitivam. T Raditur haec assertio expresse in I. quod j sit. I 4. I. Paulus.
42. t. acta. s. l. cum quarebatur. 62. 1. de re jud. l. i. C. qu nd. provoc. non es necesse. l. Divi. 23. F. de poen. ι. post sententi m. 9. C. defent. θ interlocomn.jud. Ratio diversitatis est, quia
judex post latam sententiam definitivam amplius judex non est.& suo ossicio est defunctus, & sic sententiam suam corrigere non potest. l. judex. ss. 1. de rejud. Interlocutoria vero sententia revocari potest ab eo qui eam tulit, quia judex qui interlocutus est , adhuc judex manet usque ad sententiam definitivam. d. t.
Objicitur l. sive pars. 3. C. de dilat. ubi dicitur, quod dilatione data a judice. ejus ossicium quiescit. igitur non potest dilatione pendente vel finita, quam dedit per interlocutoriam sententiam, aliam concedere. Resp. Potest judex ex justa & legitima causa dilationes datas prorogare & ampliare, quoties sciscet justa causa aliqua hoc suadet. l. qualem. 39 in fin. f. de recepi. quiarb. re p. ρος. Sed sine justa causa dilationes semel datas judex ampliare non potest. l. i. C. de dilat. l. a. F. de rejud. Secundo adversatur l. quod semel. ς.1. de deeret. ab ordin.faciense ubi dicitur, quod semel ordo decrevit, id mutare non potest. Resp. In eadem lege subjungitur, posse ex justa causa decretum semel latum etiam a judice revocari & mutari. Contra posteriorem partem assertionis pugnat I.sipraeses. 6.dc. l. Fot proponis. s. C. quom. , auand. iud. sentent. proferre deb. oec. ubi judex sententiam semel a se latam sine appellatione rescindit. Resp. Illae leges accipiendae sunt. quando sententiae sunt ipso jure nullae, utpote quae latae sunt diebus feriatis, vel contra minores a s. annis indefensos. l. acra s.f. ult. F. de rejud. hae ab ipso judice, qui eas protulit,emendari & mutari possunt. Aliud dicendum est, si1 sententiae sint validae 3: perfectae, sed latae conta jus litigatoris, vel partis, non contra constitutiones, vel leges: hae enim a judice eodem mutari & rescindi non possunt. Bart. ec Castrens. in d. l. quo QN. Postremo notandum, quod judex post latam sententiam supplere aliquid potest in sententia, puta circa taXationes expensarum litis. l. 3. C. defru t. ct lis. expens dummodo id faciat eodem die, sitque judex ordinarius. l. Paulus respondet. 1.ff. de rejud. Nam datus seu
delegatus judex, quia statim atque sententiam dixit, j udex esse de-
426쪽
sinit, in sententia lata postea aliquid addere aut supplere non potest. d. l.Iudex. ys. f. de rejud.
Pacto beneficio cessionis bonorum renuntiari non potest.
QVod per pactum renuntiari non possit beneficio cessionis, creabrior est DD. sententia, quam sequitur Bart. in l. alia. I 4. S. elegavier. I .sssolui. mair. arg. illius S. ubi traditur, quod maritus renuntiare non possi privilesio, quod habet, ne teneatur ultra id quod facere potest ; quia id pactum est contra bonos mores. St. militer quoque hoc pactum quo quis renuntiat cessioni bonorum, est contra bonos mores, quia per id pactum obligat quis se ad cara ceres: carcer autem est species servitutis, mala mansio. l. 2.1. de lib. hom .exiab. At homo liber se ad servitutum obligare nequit, quia servitus morti comparatur. Hanc opinionem defendunt Acors in auth. imo. C. de obl. 9 act. Bald. in S. ult. inst. de action. licet. in ι. r. C. qui bon. ced. pus.
Objicitur primo, quod quilibet potest beneficio ec favori pro se
introducto renunciare. I. penula. C. de puc1. l. pactum. 46.1. de pacf. Resp. Ideo huic beneficio non licet renuntiare, quia pactum hoc est contra bonos mores, quo quis se ad servitutum vel carceres . pro debito civili obligat. arg. l. obcs. i 2. C. de Di. ct Act. pacta vero, quae contra bonos mores sunt, nullius sunt momenti. I. paeta. 6. C. de pacf. Secundo objicitur l.sacrilegi. p. g. vlt.f. ad ι. l. pecul. ubi de bitoris reipublicae corpus detineri potest in carcere, donec satisfaciat. Item obstat. l. 2. C. de exact. tribui. ubi dicitur, quod pro debito reipublicae potest quis detineri in libera de militari custodia. Resp. Id specialiter concessum est in debitoribus reipub, ut propter debita publica in custodia detineantur, quia interest reipub. ut prompte de celeriter debita di tributa civitati seu fisco solvantur. quibus opus habet ad onera reipub. sustinenda. Sunt enim tributa nervi de munimenta reipub. sine quibus reipub. administratio diu
non potest consistere. - - - -
Tertio obstat I. ult.1 qua infravd. cred. Dct.sint, ut restit. ubi qui bonis exutus est, vel bona sua ita alienavit & disperdidit in frau dem creditorum, ut nulla ratione recuperari possint, tenetur ad poenam scilicet carceris. Resp. limitatur praedicta affertio in eo. qui dissipavit omnia bona sua in fraudem creditorum, vel spe ces. sonis bonorum: hic enim non gaudet beneficio cessionis. l.si quis dolo. ς l. in princ. f. de rejud. Cujώς. lib. obf. 12. c. s. Quando itaque quis dolo fecit, ut esset non solvendo, potest detrudi in carcerem, ta extra ordinem puniri. l. ob foenui. ιe a ministr. 9paris.
427쪽
Quarto opponitur l. penula.F. dejur. dot. ubi debitor qui tempore contractus sciebat se esse non solvendo, insolidum tenetur, nec gaudet beneficio in quantum facere potest. Ergo nec cedere bonis potest; sed incarcerandus est, donec solidum debitum solvat. icesp. In eo casu quoque assertio limitatur. quia debitori qui tempore contractus 1ciebat se non esse solvendo, non competit beneficium cessionis, eo quod animo es intentione fraudandi creditores 1uos contrarit, ac proinde hoc casu valet pactum, quo renuntiatur beneficio cessionis, ad praecavendas fraudes de insidiosas machinatio. nes debitoris.
Quinto obstat I. obsides. ri .F. qui te 2 fac. ρ . & t. Divus. 3 . f. de jur. c. ubi obsides possunt se dare ad custodiam vel carcerem, donec captivus pro quo obstringuntur obsides , se redimat. &lytron promissum exolvat. similiter in e. ex rescripto. 9. extr. d. jurej r, traditur. quod pactiones valeant, ut tamdiu quis pro alieno debito in carcere detinextur, donec pretium solvatur Quae conventiones dicuntur obsagia, vulgo Lefungen, di consuetudine Germaniae usu sunt recepta di approbata, ut notant Sichard. ut. Ob as. C. de obL,act. num. 4. & r. Andr. Gail adsessor doctissimus
Camerae imperialis, lib. a. pract. obf. cap. r. Resp. Hoc fieri jure belli & captivitatis, ut commercia M contractus inter hostes, quibus etiam fides data servanda est, tutius expediri lc celebrari possint: sed extra eum rasiam, nemo potest se pro debito civili obligare ad carceres. d. l. ob as. & auth. seq. C. de obl.ctach. Atque haec est communis DD. sententia , pacto non posse renunciari beneficio cessionis bonorum, quia contra id quod lex vetat, pacisci nullo modo licet: leges autem prohibent aliquem ob debita
servire creditori ergo di incarcerari vetant. quia carcer est species servitutis. l. a. F. de lib. hom. exhib. Idque etiam confirmatur arg. nov. 134. cap. 7. ubi Justinianus prohibet liberos debitorum vel ipsos debitores servire creditoribus pro debito. d. l. ob as. C. de ObI. Θ acs. ubi generaliter prohibetur, ne liberi homines ob aes 'alienum creditoribus servire compellantur: additurque poena ind. Nov. 13ψ. e. 7. quod si quis Sc liberos debitorum detineat vel se vire compellat pro debitore, quod non solum debito cadat, sed& in alterum tantum condemnetur, & praeterea corporalibus poenis subdatur, qui liberam personam detinet, vel pignori capero praesumit. Ideoque a communi & recepta doctorum sententia non est recedendum. Parius ad I. ob as. ix. C de obl. , a Z. Uide plenius de hac quaestione eleganter disserentem, An videlicet valeat renuntiatio beneficii cessionis bonorum, Didaeum Couarruv. celeberrimum praeticum , Iilro. 2. variar. resolui. c. I. num. 7. M
428쪽
ubi erudite ic eleganter tradit, pactum non valere, quo renuntia. tur beneficio cessionis bonorum, & aflirmat ne quidem consuetuis dine introduci passe, ut qui bonis cedit, carcere detineatur: idisque ex ea ratione, quod ea pactio seu consuetudo obstet communi libertati, quae jure publico est introducta; lcarcer autem sit spe cies servitutis. d. l. 2. U. de lib. hom. exh. l. Titio centum. 7r. Titio
centum. 2.1f. de eond. Θ dem. ubi dicitur pactione non posse infringi jus libertatis. Jam autem certum est, quod jura publica nullo jure civili mutari possint. I. Drasanguinis. S. . de reg.jur. 8cjus publicum privatorum pactis tolli non possit. ι.jus publicum. 38. α ι.jusumasionis. 3 .f. de passit. c.si diligenti. exir. de foro compet.
Si dominus fundi armatos homines, quos ad Ie venientes videbat, extimuerit, atque ita profugerit, videjectus censetur.
HAne decisionem aperte & evidenter tradit Julianus in I. non solum. 33. f. si dominus. 2. f. de usucap. Cum qua pugnat graviter ι, 3. f. si quis autem. 6. Τ. de vi is ιiarm. Scl. metum. 9. f. l . I. quod met. caus ges. erit. ubi dicitur, non censeri vi dejectum eum, qui audito rumore, quod homines armati ad fundum suum venirent, profugit. Ideoque nec interdictum unde υi illi competit, sicut nec actio quod metus causa, quia videjectus non est. Si tamen forte verum audierit, & venerint postis ea armati homines, di possessionem apprehenderint, tunc vi dejectus censetur, di interdicto unde vi, sicutia actioni quod metus causa locus erit. d. l. metum. S. I. I. I. S. tilem Labeo. 29. f. de vi o,
Resp. Distinguendum est inter eum, qui audivit homines arismatos ad fundum suum venientcs, dc eum qui vidit. Qui homines armatos ad fundum suum tendentes vidit, atque profugit, vide-jectus videtur, etsi illi armati milites possessionem non occuparint. d. f. si dominus. Qui vero audivit solum homines armatos venire ad vim faciendam, non aliter videjectus intelligitur, quam si ipsi possessionem occupaverint. d. t. metum. 9. g. l. d. l. 3. S. sequis autem. Ratio diversitatis est, quia oculi magis quam aures nos movent & perterrefaciunt. Ita haec eleganter conciliat CHae.
429쪽
Utile interdictum Salsianum datur creditori, contra quemlibet debitorem, qui res suas pignori obligavit.
AN cuilibet creditori contra debitorem res suas oppignorantem detur Salvianum interdictum, controversa inter DD. est quaestio. Sed tamen verior di probabilior est sententia, quod creditori ad adipiscendam possestionem rerum cujuscunque debitoris pignori obligatarum, utile Salvianum interdictum competat. Quod probat ι. I. C. deprecaν. θ GIυ. intera. ubi dicitur, contra quemlibet debitorem . sive de rebus quorumcunque debitorum pignori obligatis, interdictum Salvianum competere. Hanc sententiam amplectitur Bart. in a. l. i. dc l. I. I. de Sata. interd. quem sequuntur Mesemb. in parat. eod. tit. & GHae . in prirat. C.
eod. dc ad sentent. Pauli. lib. s. tit. 6. A qua sententia dissentiunt Donesi. C. eod. tit. num 3. 5c Meuoch. remed. 3. adipisc. possession.
In contrarium facit g. interdictam. inst. de interd. item I. r. & h. f. de Salv. interd. ubi traditur, interdictum Salvianum dari domino fundi, ad persequendam possessionem rerum coloni . quas pro merccde fundi oppignoravit. Unde videtur tantum hoci interdictum dari creditori habenti hypothecam ex causa locationis , non vero cuilibet creditori habenti hypothecam ex aliis
Resp. Directum interdictum Salvianum datur tantum locatori rustici praedii contra colonum , quia de hoc debitore interdictum nominatim loquitur. Utile autem datur ex interpretatione, etiam locatori praedii urbani, contra inquilinum, pro rebus invectis Scillatis tacite pignori obligatis pro pensior domus locatae. Imo datur quoque utile interdictum Salvianum eo interpretatione cuilibet creditori non tantum contra debitorem , qui ex qualibet causa res pignori obligavit, sed Sc contra quemlibet etiam extraneum possesi 1sorem rerum debitoris pignori obligatarum. d. l. s. in princ. V. de Salv. interd. dc l. l. C. eod. Mesemb. d. loco Cujac. lib. obf. Φ. c. 14. Approbat hanc conciliationem Nicolaus Gonoa in conciliationibus Iegum in jura eiυili eontrariarum, in refulstione opinionum in Iuro civili leges contraria: arguentium. A s s 2 Ra
430쪽
Reus non tenetur fati are interdicto uti possidetss,
quod in futurum actorem non turbabit. TRu in interdicto uti posistis ab actore petuntur Primo ut
reus desistat a turbatione praesenti. Secundo. ut in futurum non turbet. Hoc est, quod dicit IC. in ι. i. f. uti possid. uo--nus ita posideatis. vιm fieri veto. Tertio ut omnia bona ablata . damna illata. de fructus perceptos restituat. Adjiciunt & quartum I D. posse petere actorem in hoc interdicto. ut reus caveat. quod in futurum eum non sit turbaturus. renerique reum hanc satisdationem priestare. Rart. m l. i . f. pen. Τ ut pus. Duaren. lib. r. disp. c. 2 3. Quod licet communi DD. calculo probetur, tamen legibus 8c juri non est consentaneum. Contra hanc assertionem pro communi sententia objiciuntur primo I. harum. 7. M t. egi. ix . 1. Aserv. vinu.& L penula. F. aqua quot. 96. ubi dicitur, sive agatur pro servitute vindicanda confessoria actione . si ve interdicto aliquo . tenetur victus cavere adversario, se non impediturum eum in posterum in usii servitutis. Rcsp. Illa cautio in servitutibus exigitur a victo, non autem in controversiis rerum corporalium seu immobilium talis cautio postulatur. Ratio diversitatis est, quia nihil est in servitutibus . prod victus restituat corpore ; servitutum enim nulla est possessio. ult. f. deserv t. Ideoque requiritur a victo cautio. quae est pro servitutis restitutione . sed in rebus corpralibus rei ipsius possessio restitui potest; qua restituta, frustra aliud exigitur, quod restitutionis vice fungatur. Secundo graviter adversatur l. unis. C. utipog. ubi dicitur . quod in interdicto uti possinis, pronuntiat judex. ne vis fiat poscsidenti. ac deinde satisdationis, vel transferendae possessionis servata forma, de proprietate cognoscit. Quihus verbis videtur contineri . quod victus hoc interdicto debeat satisdare adversario, quod eum in posterum non turbabit in sua possessione. Sed illa interpretatio non potest sustineri. Nam ille textus non loquitur de satisdatione praestanda a reo victo. quasi ipse caveat adversario victori. de eo non turbando in possessione. cum dicat Imp. alternative, eum teneri vel ad transferendam posse nonem, vel ad satis. dationem praestandam. cum ad utrunque ex communi DD. sententia sit adstrictus. Itaque verior & sanior est eorum opinio. qui hanc satisdationem intelligunt, de re quae vindicatur. Conservanda; quam victor in hoc interdicto, dum in cum translata est possessio. ab adversario conventus rei vindicatione. praestare tenetur i quod scilicet rem, cujus possessio sibi adjudicata est, illaesam