장음표시 사용
461쪽
lae MA ἀε ΝηMYγων , id est, de duobus reis, qui vice mutua fidejutares accepti sunt. Sententia ejus novellae licec est. Duo rei promittendi constituti sunt, ita ut singuli in solidum tenerentur. ae adjectum est, ut vice mutua fidejussores existerent, seu ut alter pro altero fidejuberet non videntur autem vice mutua fidejussisse. nisi id nominatim actum sit. I. reos. ii .F. de duos. reis consituendis. Hoc casu Justinianus constituit, ut, si omnes sint solvendo, de praesentes tempore judicii accepti, seu litis contestatae, habeant beneficium divisionis, hoc est, ut quilibet obligetur pro portione virili, non in selidum. Ergo si simpliciter sine fidejussione mutua duo rei debendi constituti sunt, quilibet in solidum conveniri mistest ; nec reus conventus beneficium divisionis allegare potest, quod beneficium non datur reis seu principalibus debitoribus, sed ndejussoribus. Beneficium divisionis, quod Hadrianus dederat mandatoribus & confidejussioribus, idem Justinianus reis constitutae pecuniae indulget. I. ult. C. de cons. ec. Nunc in ea novella idem concedit reis promittendi qui vice mutua fidejubent; non vero reis debendi. qui simpliciteria absolute sine adjectionem tuae fidoussionis sunt constituti. Ita Cujac. explicat haec in notis ad inst. ad tit. de duob. reis. di nov. 99. Approbat Costal. ad i. vir uxori. 17 . ad SC. Via.
Uuo ex duobus correis debendi pro parte convento, vel solvente, idem pro alia parte nihilominus conveniri potest.
I pars debIti ab uno ex correis debendi inetita 8esoluta sit, nihilo minus ab eodem residua pars debiti peti de exigi potest
Neque ervira petitio aut receptio partis debiti, in duobus correis debendi praejudicat creditori. quin alteram partem ab eodem vel alterutro petat aut recipiat. textus est His ex toto. 8. g. I. vers. quid ergo. 1. de leg. r. ubi hoc de duobus heredibus ejusdem pecuniae reis, ex quibus unus partem solvit legatario, diserte scriptume tat. Quod eodem modo in aliis quoque correis, qui ex contractriquid debent. obtinet, cum eadem utrobique militet ratio. I. reos.
a 3. C. da Adejug. Idem quoque in pluribus fidejutaribus decisum
est, ut si ab uno ex eis pars sit petita 8e accepta, propterea non censeatur divisa obligatio, sed possit nihilominus ab eodem pars altera peti. si confide ussor non sit solvendo. l. inter eos. i. g. I.f
Huic tamen assertioni valde adversatur. I. si creditores. I 8. C. depact. ubi unus ex pluribus reis debendi partem solvens pro sua persona, non poterit pro stera parte conveniri. Resp. Ibi admisit
462쪽
sit creditor unum ex correis pro parte sua solventem, id est . accepit partem ea mente, ne quid ab eo praeterea peteret: hoc enim significat admittere pro parte. ain. t. si stipulatu . ix. g. ult. J. Aufus. Regulariter ergo uno ex duobus reis debendi i olvente pro parte . potest creditor ad eundem reverti pro altera parte . nisi creditor eo animo accepit, ne quicquam postea peteret. Quod tunc videtur fecisse . si dixit et Peto a te quinque, pro parte qua re sontiu-git. Vel si unus reorum debendi solvit sponte partem , di dixit: Solis vo pro parie mea. tunc enim creditori alteram partem ab eo postea petenti obstabit exceptio pacti. d. l. creditores. Casrens au d. ι. stois
Secundo objicitur l. libertim. i6. C. de Adfuls ubi dicitur, quod
si creditor egit contra plures fidejusiores vel correos debendi pro parte. & unus non sit sol vendo, non habet regressum contra alios. Resp. Ibi creditor omnes correos vel fidejussores simul convenit, quemlibet videlicet pro parte, quo casu censetur actionem divisiLst. Ideoque si forte unus ex iis non sit sol vendo, non poterit alterum pro ea parte convenire. quia semel actionem divisit. sed in d. LS. i. item in d. l. reos. unum tantum reum vel fidejutarem convenit pro parte, unde non censetur actionem divisisse. Caser.d. loco.
Fidejussor qui in majorem summam Meffulsit, saltem in
eam quam principalis debet, tenetur. V Etus & ardua quaestio est, an quoties plus est in fidejussoria
Obligatione, quam principali, in totum corruat fidejussio. in vero valeat ad strumam usque concurrentem. Verbi gratia, si reus quinque debeat, de fidejussor sit acceptus in decem, an in quinque obligetur. Et communis est DD. sententia, quod in totum iit inutilis fidejussio. Quae tamen opinio erronea est &falsa. cum in eam summam quam principalis debet, fidejussor utique consenserit, quia in majori summa inest minor. l. inter stipulantem. 8 3. S. diversa causa. 3 l.se ita. io9.1f. da veis. Obι. ubi dicitur, quod in simulationibussummarum mel quantitatum. semper id quod minus est, sponderi videtur. Unde de in stipulationibus, qui decem interrogatus, viginti promittit, in decem tamen obligatur. ι. rig. se stipulanti. 4. f. da verb. obl. ubi Duaren. Probant etiam hanc sententiam Alciat. lib. s. parerg. e. l7. Guilhelmus Forner. lib. 3. selection. c. I 7. Azo in summa C. de μεj s. num. 7. Onus & Alberieus in ι. ult. C. de V s. Deeius, & ad eum Carolus Molin. in I. in eo quod plus. f. de reg.Iur. num. 1 3 .
Sed objicitur l. Grace.8. g. illud. r. f. deme, is & S . e iusseri . s. inst. eod. ubi dicitur, quod fidejusior non pouit obligari in duri
463쪽
rem causam, quam principalis. Resp. quod illarum legum haec est sententia, ne fidejutar teneatur in id, quo excedit sua obligatio Irincipalis debitoris obligationem. Nec quicquam obstat d. S. ilisu . cum ejus textus verba ita legenda sunt, placuit eos non omniano obligari: non enim omnino A in totam summam, inquam fi- dejussit, nos fidejussorem obligatum dicimus, sed eo fine dc modo tantum, quo principalis obstringitur. Sensus itaque istorum verisborum est, quod fidejustar in duriorem causam acceptus. Obligatur quidem, sed non in majorem summam, quam debitor princispalis. Gilbert. Regius. lib. a. ἐναν Γοφανων. e. 2o. Eandem senten. tiam luculenter comprobant l. hactenus. ii . in .ss decoras. pecvn. dc I. rogatus. 33.1. mandat. ι.si ultra. 21. C. do I s. Approbat de
defendit hanc opinionem quoque Petrus de Biara Pert. in d. g. illud. ubi pulchre notat, quando illud quod est in fidejustoria obligatione, reperitur quoque in principali, tunc fidejutar obligatur. Ut si fidejussor se obliget in viginti, cum principalis debitor ad decem tantum esset obligatus . tenebitur fidejuGr in decem. quia in viginti insunt decem. g. l. i. S.I ipulanti. . f. d. V. o. Illud p 1bremo notandum est, quod si quis scienter fidejubeat in maiori summa, quam debitor principalis sit obstrictus, donare videtur. dc
in solidum tenetur. per l. mpanus. 7.1 e v. liberi. ut notat Prari Iacob. in pracf. inform. libela de cons. pecvn. Dissentit Fachis. 6ib. 8 . controυ. fur. e. s I. ubi secutus Conu num libro 6. comment. c. 9.
tradit fidejusibrem, qui in majorem summam se obligavit, quam quae a reo seu debitore principali debetur, in totum non teneri.
Fidejussoris obligatio non augetur ex mora rei, ut ad suras, poenam , aliasique accessiones teneatur. IN hac dissicili di perplexa quaestione, qua disceptatur, an fideis
juor ex mora rei, teneatur ad usuras, poenam, aliasque accessiones, probabilior & verior sententia tali distinctione explicatur. Aut fidejuor simpliciter constitutus est, & tunc ad sortem tantum obligatur, ad usuras vero aliasque accessiones, quae ex mora rei accedunt, non tenetur. Probatur haec decisio perl.Dejussor. Io. C. d. Addi . ubi dicitur, quod ad hoc, ut fidejutar teneatur ad usuis ras, requiritur, ut nominatim in usuras accipiatur ; alioqui sin pliciter acceptus, obligatur duntaxat ad sortem. Confirmatur Mhoc per t. vlt. f. da Mais1 ubi ad poenam in quam propter suam
moram vel culpam debitor incidit . fidejussor non tenetur. Ratio est, quia cum effectus contractus semper se referat ad tempus contractae obligationis. I. Rutilia. 69.1. do conre. empl. non videtur
dejutar simpliciter intercedens, in aliud se obligare. quam inter.
464쪽
cessionis tempore debebatur. l. per retentionem. 4. & I. pignoribus. M. C. de usur. Aut fidejussor obligavit se in omnem causam actionis, vel in omne id, quod ex natura contractus debetur: bc hic tenebituo in id quod interest, di in usuras ex mora rei debitas. Haec enim verba fidejussionis palam ostendunt fidejussioris mentem hanc fuisse, ut ad accessioria quoque se obligaret. textus rotundus in I.
quaero. 1 f. locat. eonduct. dc I. initio. s. C. de pae . inter empl. O vend. composit.
Objicitur l. si posteaquam. io. g. rempup.solv.fore. ubi fide lussor qui pro tutore rem pupilli salvam fore cavit, tenetur in usurasec fructus ex mora tutoris debitos. Resp. Hoc speciali favore pupillorum indultum est contra fidejussores tutorum , ut ad omnes accessiones teneantur ex mora rei. I. 3. M s. f. demetvss. o neminat. O hered. tui. ct eurat. quemadmodum de alia multa singularia ingratiam pupillorum a legislatoribus sunt constituta. Coras lib. I.
misc. c. in Secundo opponitur l. 2. f. penuit. J. de adm. rer. ad esuit. peri.
cui conjungenda est l. fide jusseres. 68. f. i. ff. de si ejus . Ubi qui fidejussit pro conductore publicorum vectigalium & simpliciter
acceptus est , etiam jure in usuras convenitur, nisi fidejusserit incertam stim mam, puta in centum aureos tantum. Dicendum esti illud jus singulare esse conductorum publicorum vectigalium. ut fidejussores conductorum vectisalium in omnem causiam teneantur. Nam 8c in conductione vectigalium multa specialia sunt recepta. ut scilicet filii fam. non admittantur ad eam conductionem. g. r. ff. deSC. Maced. ubi lex ait, eum videri patremfam. qui vectigalia conducta habet. .
Tertio objicitur l. se quis pro eo. ς6. si nummos. 1.j, deside juss.
ubi fidejussor qui pro eo intervenit, qui alienos nummos mutuo accepit, obligatur, si nummi consumti sint: θc additur ratio , quia in omnem causam fidejussisse censetur, quae ex numeratione nasci potest. Resip. Ibi non augetur fidejussoris obligatio ex mora debitoris, ut fidejussor in aliud praeter sortem toneatur, sed an valida obligatio roboratur respectu principalis debiti. Mutuum namque rei alienae per consumtionem reconciliatur, sed non In alio quam in sorte seu principali debito . ames. 13 . t. uomm . 19. g. ulti
Quarto opponitur L quaro. de locati conducri. ubi fidejussor.
qui pro conductore simpliciter fideiussit, tenetur et1am ad usuras pensionum sua die non solutarum. Idque ea ratione decisum est. Quia oportuit euin adhibere diligentiam . ne differretur solutiovensionum. Resp. Ibi fidejumor non si mpliciter intercessit, sed in omnem causam fidejussionis se adstrinxit. hic tenetur ad usuras.& Ductus, ic omnem causam quae ex obligatione manare potest.
465쪽
fidejusiorem, qui aliquem judicio sisti promisit, tanti quanti ea
res est, actio datur. Resp. Ideo fidejussor datus pro alio in judicio sistendo, tenetur ad id quod interest, quia actio super qua reus principalis conveniebatur, originaliter ad id competebat. Ad id enim tempus, quo primum fidejussor dabatur, respiciendum est. Tunc enim ab origine actione proposita comprehensum fuerat, ut si reus non sisteretur, fidejussor ad ea teneretur, ad quae actio a principio competebat. Ultra vero fidejussor non est conveniendus. l. ult. C. de ejusfSexto objicitur, quod simplex is indefinita oratio aquiposset universali. l. si pluribus. ψ . Is deleg. 2.siplures. 98. F. eleg. et . Ergo sicut fidejussor qui in omnem causam accessit, tenetur ad usuras ex mora rei, ita de fidejutar simpliciter acceptus ex mora debitoris ad usuras, & reliquas accessiones tenebitur. Resp. Non est hoc perpetuum. Illi enim regulae, quod indefinita oratio atqui valet universali, locus est ,si ex re subjecta, ex circumstantiis, dc usu loquendi ea mens appareat: alias secus, quia haec regula non necessario . sed contingenter vera est. Neque etiam huic regulae locus est in
odiosis & poenalibus, sed in favoralibus tantum. ι. si quis ita. 36. f. I. g. de testam, tutel. l. 2. F. de lib. ct posth. I.si ita relictum. 43. is
Septimo opponitur l. ami . ra. f. Mejussores. a. Is desideiussubi fidejussores a colono dati etiam ob pecuniam dotis praediorum tenentur, cum tamen ea locatis praediis accessionis vice cedant. Resip. Ab initio contractus dotes praediorum ex natura rei locatae in obligationem deduine intelliguntur. Unde ad eas tenetur fidejus sor. DOtes praediorum sunt accessiones fundi ad culturam agri per.
tinentes. ut sunt instrumenta rustica, aratra, rastra, vomeres,li gones, ferramenta. l. 2.1. de instr. vel instrum. Ieg.
Ultimo obstat t. t. f. bellissime. 33. f. ut ἰNaisseusdeicommissse . ea . eaveat. ubi dicitur, si heres fatisdedit legatorum nomine. quod ista satisdatio incrementum accipiat ex mora rei, ad fructus. di usuras legatorum. Resp. Hoc fit ideo, quia haec est praeroriastipulatio. l. r.d. de pratoiis. Atqui in stipulationibus praetoriis & judicialibus obtinet, ut etiam omnes rei accessiones in futurum comis prehendant. arg. t. sisipulatur. 76. f. i. in verb. non ut in judiciis etiam futurum. U. de T. O. & ibi Doned. Uide latius Godaum in tradi. de covir. sip. c. II. concl. Io. qui nostrae sententiae adstipulatur.
466쪽
turali tantum. OVni obligationi fideju Graecedere potest, & non solum naaturali & civili obligationi simul, sed etiam naturali vel civilitantum. t. i. 1. de suejug. f. i. inst. eod. Unde qui pro pupillo
sine tutoris auctoritate naturaliter obligato fidejubet, non solum naturaliter, sed & civiliter obligatur. I. Marcellus. 2 p. l. 2. l .m
Sed d. I. Marcellus. graviter obstat I. is eui. 6. 1. de V. o. ubi dicitur quod pro furioso se prodigo non interveniat utiliter fideis jussor: cujus contrarium ind. I. Marcellus. amrmatur. Respondet Cujae. ad d. ι 6. recte sub distinctione. Aut fidejussor interceGfit pro furioso vel prodigo jura obligato, ut puta ex quasi contra .ctu vel delicto obligato: quibus casibus jure obligantur, & tunc fidejussor efficaciter quoque tenetur. LI Hiosus. 46. f. de obl. Θact. Aut fidejussor intercessit pro furioso vel prodigo jure non Obligato, utputa quando stipulanti sine auctoritate curatoris promiserunt, & tunc fidejussor nec pro iis adstringitur. Eaque distinctio comprobatur in ι. si a reo. 7 o. s. si a furisso. 4. F. de fide-
U. Quoties vero fidejussor pro debitore naturaliter tantum obis ligato, ut puta pro pupillo sine tutoris avictoritate promittente intercedit, efficaciter potest conveniri, quamvis principalis debi tor aerione pulsari non possit. I. ubicunque. 6o. f. o meis r. a. I.
Secundo obstat huic decision l. quod dicitur, fide ussorem non posse obligari in duriorem causam quam reum principalem. ι. Grace. 8. g. istud. 7. f. de sid0Q. Resp. Hoc ita intelligendum est, quod fidejussor non possit in plus teneri, quam est in princip*i obligatione; potest tamen arctiori & efficaciori obligationis vinoculo devinciri. itaque non constituitur hic durior causa fideiussoris, sed firmior de efficacior.
Tertio objicitur l. si quis postquam. 37. Τ. δε f 6Q. ubi dicitur . si debitor praescriptione liberatus sit, fidejussor etiam non tenetur, cum tamen maneat naturalis obligatio post praescriptio. nem et debitor enim tempore liberatus etiam post tempus debitor manet. l. at qui natura. I9. in princ. F. deneg. gest. Resp. Licet supersit naturalis obligatio post praescriptionem, tamen ea ma net sine effectu. l. ult. S. vlt.frem rat. hab I.'ut. 3. l. omne . 4. C. de prascr. 3o vel o ann. ubi dicitur, quod qui praescriptione 3.
nnorum nititur, plenissima securitate gaudet. Quarto
467쪽
Quarto opponitur l. qui contra. ii. F. de fisi s ubi pro filio.
D m. qui mutuum accepit, fidejussor acceptus non obligatur . cum tamen filius Din. naturaliter obligetur. Resp. Ideo fidejus rnon tenetur, quia filius tam . pro quo intercesssit, mortuus est, disic extinet i est naturalis obligatio, cum nullus sit ei heres jure isto. tantum pater ejus peculio tenus obligabitur. Ideoque ino quo filio . pro illa naturali obligatione filii nullus fidejullor accipi potest; pro illa vero obligatione , quae adversus patrem competit. fidejussor intervenire potest. l. creditorem. ι84I. de SC. Maced .
Exceptiones qua reo competunt, etiamsi ejussori
conceduntur. HAEC enunciatio aperte di disertis verbis traditur in I. omnes. 19. II de excepi. Sc ι. defensionis. Ir . C. eod. l. expersona. V2. LI. de me qui . Quae tamen assertio tali distinctione temperatur, quod aut fiant exceptiones quae per nar cohaerent, bc ex personali beneficio vel privilegio reo competunt, Zc hae non transeunt adfi- dejutares. Aut vero propter rei negotiique naturam dantur. δοῦ hae fidejussoribus quoque competunt. l. exceptiones. 7.j. de except.
S. ult. inst. de replicat. l. ubicunque. 66. I de ejuss. Sed obstat vehementer huic assertioni I. i. C. de fide juss. ubii dicitur, quod reo liberato, ut quia adempta parte bonorum exulare iussus est . nihilominus tenentur fidei utares. Resp. Reus principalis ibi non est liberatus. Cum enim bona ejus propter delictum sunt publicata, fiscus in illius locum, veluti heres succe dit, qui pro ea parte , pro qua bona publicantur, loco principalis debitoris adhuc debere intelligitur. l. 2. C, as l. Iul. de vi . pubi. mel priv. Uerum d. I. I. viviter adverta ui I. . f. quistis . cu.cte. 8cI. sed etsi. .F. s siquis caution. injud. . , c. ubi condemnato capitis reo seu debitore principali, qui se judicio sisti promiserat datis fi dejutaribus, etiam fidejutaribus rei condemnati contra obligationem judicio sisti datur exceptio. Resp. d. l. I. loquitur, quando fidejussor pro principali debito, seu judicato solvendo fidejussit ἡtunc enim d8bitore deportato nihilominus tenentur fidejutares. Aliud obtinet, quando fidejussor tantum promisit de debitore exhibendo di sistendo in judicio; tune enim eXceptio competens reo. inter mutationem status, ut quia deportatus est, vel in exilium . transit quoque ad fidejutares. Additio ad GI. in . l. sed etsi. in verb. quid ergo. 3c ibid. Baro. Secundo graviter pugnat cum d. l. 3. C. dessus I. infraudem.
Aprinopesis. II. I. ejur. e. ubi dicitur, principalis rei sive
468쪽
debitoris bonis ad fiscum devolutis, etiam fidejutares liberari. Resp. Illa lex tractat de debitore ipsius fisci, qui fisco ex contractu obligatus erat, non de alio debitore extranei, cujus bona postea in fiscum propter delictium redacta sunt. Si hujus debitoris bona ad fiscum creditorem pervenerunt, id est, si fiscus proprio debitori successit, liberantur etiam fidejussores: nam creditor succedit debitori, & obligatio confusione tollitur. I. Stichum. Aditio. 2.1faesolui. l. debitori. 7. C. de paci. Doness. ad I. I. C. desiduusue
Exceptiones praescriptionis, rei judicata, ct jurisiuraη-di , debitori competentes, Adejussori quo-
ρης praestantur. Π Xceptio praescriptionis, quae debitori principali competit, ε-- - dejutari quoque tribuitur, quandoquidςm rei cohaeret. ceptiones. 7. S. I .ff. de exteρt. Quod autem rei cohaereat, inde manifestum est, quod obligationem concernat, & plenissimam securitatem pariat, ae sit solutioni similis. l. si pupillui. 4s.s e dm. ct peric. tutor. ct eurat. cte. Insuper praescriptio antecCdens impedit, ne fidejussor obligetur. Ergo si subsequens idem Ope '
Verum objicitur, quod praescriptione non tollatur naturaIIS OB ligatio, cum tempus non sit modus inducendae, vel tollendae obligationis. l. obligationum. 44. g. i . f. de Obl. is acI. fac. I. at qui nasura. 19. in princ. V. deneg.ges. ubi dicitur, quod qui tempore liberatus est, etiam post tempus debitor manet. Ergo fidejussor ea exceptione se tueri non potest, cum & pro naturaliter obligato de-hitore fidejussor efficaciter interveniat. Resp. Licet naturalis ob- igatio supersit, tamen est ea sine effectu, cum sine radice, hoc est, principali obligatione consistere nequeat. I. ult. 8, ult.b rem Fat. hab. ι.Iicut. 3. l. omnes. 4. C. de prascr. 3o vel 4. am. ubi dicitur, quod qui praescriptione 3o vel 4o annorum nititur, pleni misi a securitate munitus est. Ergo omnis effectus naturalis obligationis tollitur exceptione praescriptionis, Porro quod exceptio rei judicatae, quae competit debitori per sententiam absoluto, etiam fidejussori ejus competat 3 item quod exceptio jurisjurandi debitori competens, fidejussori quoque concedatur, evidenter probatur in I. ι exeeptiones. g. r. V. de excepi. M
cunque reus ita liberatuν a cνeditore, ut natura debitum ma eat .
renetur Mesessor. Sed post rem judicatam remanet adhuc naturalia obligatio. I. DIMyui. O. U. da cond. in es . Ergo reo quan
469쪽
tumvis liberato, nihilominus fidejussor obligatus manebit. Resp. Ubicunque quis pro civiliter & naturaliter obligato intercessit. siblata civili obligatione, fidejussor quidem stricto jure adhuc tenetur , liberatur tamen ope exceptionis. Aecurs in d. I. ubicunque. in fine. Adde quod haec naturalis obligatio, quae postrem judica tam superest, est inessicax, sula rei judicatae exceptione eliditur. l. quacunque. 34 ff. de compens ι. a. C. eod.
ASSERTIO LVIII., Obligationibus ex delicto Adbussor accedere potest.
Q Uod obligationibus ex delicto fidejussor adhiberi potest, evidenter confirmatur per ι. Graee. 8. S. sed etsi s. dcI.Fquii pro
objicitur ι. r. 9 3.ff. daeustod. Θ exhib. reor. ubi traditur in criminalibus causis reum carceri mancipandum esse . neque fide justores ullos pro reo intervenire posse. Resip. sub distinctione. Aut poena corporalis propter delictum imponi debet, di tunc pro reo carceri incluso fidejussores non sunt accipiendi. d. ι. 3. Ratio duplex est. Prima, quia nemo suae vitae, sui comoris. suorum. 4ue membrorum est dominus. l. liber homo. ad i. Aquil. une nec pro aliquo se ad poenam corporalem obligare potest. Altera ratio est , quia si reus animadverteret se sententia corporaliter damnatum iri, fuga profecto sibi salutem quaereret, hac ration sententiae executionem evitaturus; atque ita judicium redderetur elusorium, cum ab ipso sonte sumi supplicium non posset, nec fi-μjuor vice ejus poenam sustinere teneretur, quia Poenae suos debelli ductores triere. xa. C. de poen. Aut delicto tantum poena pecuniaria imposita est, & tunc sub fidejussoribus e custodia dimittendus erit. d. l. i. & ι. 4. m de eustod. ct exhib. reor. d. l.se quis pro eo. ς6. g. vis. Τ. de fide se . l. eos. 6. f.super his. 3. C. de apis peli. Ratio est, quia sicuti ab ipso reo, ita te ab ejus fidejussore huic poenae satisfieri potest, cum non agitur de damno corporis, sed pecuniae. Erg. I. denique. 19. cum l.seq. 1 dejur. e. Haec distinctio unanimi consensu atque 'sagio DD. approbata est. Bart. & DD. in I. I.1. de eust. Θ exhib. reor. Ato insumm. C. ejus. ιit. Gomen. invar. resol. tra 1. de delict. c. p. num. 8. MUemb. in parat.f. de eust. exhib. reor. num. r. Itaque fidejussor non potest intervenire pro reo, ut se obliget ad poenam corporalem. Elegans locus est apud Livium pro illustratione hujus sententiae, dum inquit: Appii Cis dii factum , qui trecentos obsides virgis easos, securipereulsit, fuit rem dele. er reprebensione dionum. Uerum iterum objicitur I. siBarsatoram latronem. 3. C. de Mejussi
470쪽
puniendus ad praesidem provinciae. Resp. Lex ista sic accipienda est, quod qui promisit se exhibiturum latronem, compellendus est, ut vel is exhibeat latronem stipulatori, ut is contra eum de jure suo statuat, uti existimaverit; aut ut eum scilicet latronem trans mittat ad magistratum, qui in illum inquirat, & puniat. DoneE. ad d. l. 33. Quod si fidejussor reum dolo malo non exhibeat, punietur secundum motum seu arbitrium judicis, vel consuetudinem , extraordinem. l. . st . de custod. ct exhib. reor. l. 2. C. ad SC. Turp. Imo it corporaliter puniri potest fidejustor, si dolo vel fraude ejus reus fuga elapsus sit, ut si dolose eum celavit, vel fugae ejus auxi flum aut subsidium subministravit. l. penuit. C. de cvj od. is exhib. eo. d. I. si Barsa toram latron . t 3. C. de me juss. mesemb. in parat. de custod. ta, exhib. reor. uum. 4. & 6. Praeterea opponitur l. 2. g. I JI docusod. is exhib. reor. ubi pro servo capitalis judicii postulato dominus admittitur fidejussor. Resp. Dominus ibi tantum fidejubet judicio sisti, neque ad poenam corporis se obligat. Prae4terea non agitur illic de poena capitali, quae corporis amictiva est, sed de deportatione, quae reo etiam absenti infligi potest.
Pastum de non petendo inter debitorem 2 creduorem ini
tum , si jussori quoque prodist.
SI pactus est debitor cum creditore, ne a se pecunia petatur. hoc pactum fidejussori quoque proficit, ut is a fidejussoria obliga. tione liberetur: textus est in I. ult.'. de paris. Ratio est . quia debitoris interest obligationem fidejusibris disibivi, ne ipse a fideju
re actione mandati aut negotiorum gestorum iterum conveniatur. ι. quod dictum. 3 2. d. de pael. t. .ff. deneg. res. Quod adeo verum est, ut quamvis debitor postea iterum pactus sit, ut a se peti liceat, tamen prioris pacti utilitas fidejussori suo sine consensu suo auferri nequeat. d. l. ult. ubi dicitur , verius esse exceptionem pacti fidejussori semel quaesitam , ulterius ei invito extorqueri non posse. Huic assertioni objicitur I.' unus. 17. g. pactus. 2.U. de paci. ubi Paulus JC. ait, quod prius pactiam a debitore interpositum, per subsequens ejus pactum elidatur ia extinguatur, di deinde subjunis gitur . e demque ratione evenire. ne prius pactum fidejusibribus prosit. Resp. iste g. intelligendus est de pacto fidejutaris, non de Pactorei, ut quemadmodum prius pactum debitoris, seu rei principalis per posterius eliditur, reo paciscente postea de petendo. eum prius convenisset de non petendo debito ; ita quoque fide jus-
ruris prius pactum ςlidetur per posterius, ab eodem fidejutare in