장음표시 사용
651쪽
citant locum Deuteron. 23. vers 1 a. ubi ita habetur: Si voveris v xum y ova Deo tuo, ne disertosolvere illud , nam omnino reposceret yMova Deus abs te. , esset in te peeeatum. Resp. Deus non omnium votorum, sicut etiam non omnium juramentorum . qualiacunque ea sint, impletionem sub interminatione aeternae damnationis exigit, ut de juramento Saulis, de occidendo filio Ionathan. i. Samuel. I . traditur. Item de juramento Davidis de perdendo Nabale cum omnibus quae ejus erant. 1. Samuel. a r. 8c de jurejurando Herodis. Math. 34. proponitur. Cum igitur opiniones annexae votis coelibatus sint impiae & blasphemae, ec repugnent verbo Dei. l. Ad Corint. 7. I. ad Timoth. s. nequaquam cum hujusmodi impiis opinionibus , cultus scilicet divini di meriti, servanda sunt vota
Secundo opponunt Pontificii pro defensione voti coelibatus seu
Continentiae, locum l. ad Timoth. r. ubi Paulus viduas quae semel in ministerium Christi receptae sunt, nubentes, priorem fidem abnegasse dicit. Verba Apostoli haec sunt: Viaua eum lascivire eaeperunt adversus Christum . nubare volunt. Ex eo' amnanda , quod primam fidem ru cerint. Resp. illis verbis. Vidua, postquam lascivire eo erunt adversius Christum, iterum nubero
volunt, Apostolus intelligit, quod stilicet amisso pudore omnem honestatis curam injiciunt, & ad omnem lasciviam se prostituunt.
Praeterea Apostolus illic eam aetatem praescribit, quae sit communiter extra periculum incontinentiae : nam solas mulieres sexagenarias admittit ad diaconissas, ut pauperibus ministrent. Itaque Paulus velle viduas post votum nubere, non simpliciter damnat,
sed laseiviendo contra Christum & abjecta fide velle nubere , hoc
vero damnat. Ita tradunt Caseis. lib. . institution e. i 3. Chemnicius in examine Concilii Tridentini. in loco de coelibatu O virginitate , cap. 9. Tertio adversatur locus I. ad Corinth. 7. vers. I. ubi inquit Apostolus : Bonum fuerit viro mulierem non attingere. Rcsp. Bo
num ibi non significat honestum, quod opponitur malo, sed expediens & commodum , propter tot molestias di sollicitudines, quae conjugatos manent. Itaque quod ibi bono opponitur . Pau lus Apostollas vocat tribulationem & amictionem carnis. Nec dicit simpliciter bonum esse, sic manere ut ego sum, sed bonum est Propter urgentem necessitatem. vers. 16. ejusdem cap. Ita hunc locum erudite post Augustinum explicant Erasmus ti Beet a d. cap. 7. Denique hanc sententiam, quod votu coelibatus homines non sint necessario. adstricti, sed liceat iis etiam post pactium coeliba. tus, si continere se non potuerint, nubere & matrimonium contra. here, saniores di orthodoxi patres approbant. Quod confirmat in . ter alia multa testimonia, celebris illa & nota Cypriani sententia.
quae extat lib. I. epist. c. ii. Si virginei has ex fide Christo dica-
652쪽
6ro MI 3CEL L. CONTROVERsIΛRUM verunt, publica is casia sine ulla fabula perseverent. ct ita seriei ct
stabiles praemium virginitatis expectent. Sin autem perseverare nolunt Aut non possunt. melius es ut nubanι, quam ut in ignem suis deliciis cadant. Certe nullum fratribus auisororibu candalumfaciant. Haec
manifesta est sententia, virginibus etiam, quae voto virginitatis se obstrinxerint. si postea ita perseverare non possint, imo etiamsi nolint perseverare, melius esse nubere, quam uri vel scandalum dare lasciviendo. Plura insignia testimonia Patrum, quibus vota coe- libatus rejiciuntur ic improbantur, citat & allegat Chemnic. d. c. 9.de coelibatu is virginitate, in examina Concilii Tridentini. Illud obiter notandum, quod primus Papa Syricius, qui vixit circa annum Domini oo. & A mbrosii aetate. P definivit & sanxit sacerdotes coelibes manere oportere. Cui deinde suffragatus cst Papa Calixtus, de quo isti versus cantantur: o bona Calixte , totus mundus perodit te. tauondam presbieri poterant uxoribus uti:
Hoc destruxisti, postquam tu Papa fuisti.
Plane ante illa tempora presbyteros fuisse conjugatos, comproba tur exemplo Gregorii Nagiangeni, qui fuit doctor facundissimus. cujus pater Episcopatum gessit in ecclesia. Et de eo canit Ilaptista Mantuanus, ut refcrtur in libro ψ. Catalogi testium τεritatis.
Prasule patre satus nam tunc id jura sinebant Pastorale pedum gessii post funera patris.
Liberi naturales per subsequens matrimonium legitimantur, etiamsi dotalia instrumenta non
intervenerint. Disputatur inter DD. an si pater cum ea muliere quam prius concubinae loco habuit, postea nuptias contraxit, si dotalia instrumenta non intervenerint, liberi tamen nihilominus fiant legitimi. Et verior probabiliorque est sententia, liberos nihilominus essici legitimos, licet dotalium in strumentorum confectio non intervenerit. Nam beneficium legitimationis liberorum a Justiniano non instrumentis dotalibus aut doti tributum est, sed nuptiis, iajustae sequenti conjugali conjunctioni. Proinde ubicunque Constabit nuptias esse contractas, idem beneficium locum habebit. l. in omnibus causis. 68.1. de R. 7. Perficiuntur autem nuptiae solo contrahentium consensu, dc dos quidem sine nuptiis consistere non test ι at nuptiae sine dote & dotalibus instrumentis esse possunt. Nuptias. 3o. 1s de R. I. g. nuptias. novell. in . l. 3. Is dejur. d t. l.
653쪽
lib. cte. C. ult. insit. denu t. in quibus locis Justinianus dicit se hoe
beneficium tribuere iis, qui dotalia instrumenta cum muliere Dacerint, seu qui ad dotalia instrumenta pervenerint. Resp. Justis nianus non ad substantiam, sed ad probationem matrimonii tantum exigit dotalia instrumenta, ne quid hic a conjugibus simularetur ad statum liberorum confirmandum, cum illis temporibus non aliter certo soleret constare nuptias serio fuisse contractas, quam dotalibus instrumentis interpositis, quam Zc causam Impe. rator ipse reddidit in g. illud quoque. nov. 7 . Hodie autem mortis bus nostris, cum in publico ecclesiae coetu matrimonia publice conistrahi debeant, se a ministris publicis piisque precationibus benedici, ita ut de iis dubitari non possit, nihil amplius ad fidem matrimonii, & confirmationem liberorum exigendum est. Eaque sententia hodie magis recepta & approbata est jure canonico, incitanta, extra. quisit. Iint legit. Quod jus canonicum in materia matrimonii , tanquam spirituali, judicando & consulendo sequimur. c. penuit. & ult. extr. desecund. nupt. Uerior itaque & sanior est opinio , quod hodie instrumentorum dotalium confectione opus non sit, quoties per subsequens matrimonium liberi legitimantur, sed quod solo consensu tale matrimonium perficiatur. l. penuit. C. de incest. nupt. Quinimo cum matrimonia usque ad eXtremum vitae spiritum solo consensu recte contrahantur. l. hoc genus. io6. F. de cond. o demon. cte. ideo etiam in extremo articulo mortis hoc modo nuptiis cum concubina sola voluntate &professione confectis, liberi legitimari posunt. Ita decidunt Balos in auth. licet.C. de nat. liber. Angel. ex Mesemb. ad s. ult. inst. denupt. Iason in I. sedes quoitum .ss de lib. Ορ h. num. s. 6.& 7. Donesi. 2. comm.jur.c. a r. in fine. Cujac. lib. 3 3. observ. 4. Fachinatis autem libro I. controversjur. e. ri. decidit, jure canonico liberos quidem per subsequens matrimonium legitimari, sed non jure civili, quando non interveniunt dotalia instrumenta.
Sponsi de praesenti non aliter participant lucra dotalia, nisi
matrimonium copula fuerit consummatum , vel
Q Uaeritur, utrum, si sponsalia per verba de praesenti sint contricta, neque secuta fuerit traductio in domum mariti, nec copula carnalis, sponsi sint participes lucrorum, quae alterutro moriente exstatutis superstiti debentur. Et verius est, legibusque magis consentaneum, sponsos depraesenti non aliter participare lucra dotalia, nisi matrimonium copula fuerit consummatum. vel sponsa in domum mariti deducta. Rationes decidendi sunt, quia videtur facta
654쪽
612 MIsCEL L. CONTROVERSIARUM facta promissio seu datio dotis, sub conditione, si ipsa virgo du.
catur in domum, eis sequatur copula , prout fieri solium est ab omnibus. argum. I. Aipulationem. 2I. l. non enim. 37. l. promittendo. i. in princi p. f. de jure dot. I. cum veterum. rs. C. de donat. ante nupr. c. Unde cum impleta non fuerit conditio, debet cesssare lucrum & acquisitio ipsius dotis. Altera ratio est, quia mens statuti defert lucra nuptialia in compensationem onerum matrimonii, onera autem non subit maritus ante contractum re ipsa matrimonium. l. pro oneribus. χο. C. dejur. Ol. t. se quis pro uxore. χι. I. f. donat. int. vir. Ο ux.
Objicitur primo, quod conjuges sint inter se socii rerum divi.
narum atque humanarum. I. adversus . . C. decrιm. expil. hered. l.
I. V. de rit . nupt. & infortunia unius debent esse communia alteri. Quae ratio etiam in sponsa de praesenti locum habet. Resp. Tunc demum vere ipsa societas omnium commodorum & incommodo. rum incipit, cum matrimonium per copulam ad effectum est de. ductum. Nam tunc demum conjuges labores & operas suas com municant, praebent sibi mutuo solatia in rebus adversis, dilab rantibus opem ferunt, juxta dictum Sacrae Scripturae: Non est bonum homini esse selum ι faciamus ei ad uiorium, quod sit coram eo.
Secundo repugnat regula juris, quod nuptias facit solus consensus, neque ad essentiam earum concubitus requiritur. l. nuptias. 3o, is de R. I. Ergo etiam ante copulam secutam sponsalia habentur pro vero matrimonio. Resp. Habentur quidem talia sponsalia depraesenti pro vero matrimonio, quoad vinculum matrimonii, ita ut ab hisce sponsalibus recedere non liceat etiam utriusque partis consensu. e. si inter. extr. desponsat. Sed tamen is sponsus, qui stetit in meris finibus voluntatis, nec id complevit, propter quod nubimus. mariti appellatione non censetur denominandus. c. l. extra. defrigid. is male'. l. ult. C. desponsi. Tertio opponitur. Statutum, ut conjux superstes lucretur dotem vel alia lucra dotalia, est favorabile. Atqui in favorabilibus sponsia de praesenti uxoris loco habetur. l. ρω a. f. de jur. dot. l. lex Julta. 4. f. defund. dot. l. item apud. 1 f. q. sponsum. et . f. de injuriis. l. a. s. ponsa. i. 1. de priv. cred. l. non sine ratione. s. C. dehon. qua lib. orc. Resp. Verba statuti debent accipi, prout vulgo ex consuetudine loquendi accipiuntur. I. Labeo. 7.1. ιν sup .leg. Sed vulgo eum appellamus maritum, non qui tantum cum sponsa desponsatus est, sed qui cum effectu Sc re ipsa matrimonium complevit, Ergo quamvis privilegia nuptiarum ex certo favore desponsatis plerumque competunt, tamen cum agitur de dote viro applicanda, nulla civilis ratio permittit in praejudicium feminarum dei nuptis ad desponsatas fieri extensionem . . . . ἰQuarto objicitur l. p uult. C. ρ int s. vut. ubi dicitur, quod
655쪽
non licet mihi statris uxorem ducere in conjugem, etiamsi cum ea non intervenerit carnalis copula, quia fatis est inter eos intervenisse sponsalia depraesenti, ut sint vir dc uxor. Resp. Proprie per sponsalia de praetenti non contrahitur assinitas, sed publica hone. stas & verecundia quaedam introducitur, propter quam ab hujus modi nuptiis abstinendum est. l. si qua mihi. 11. f. r. V. de rit.lnupt. I. Servius. S. f. degrad. o a . is nomin. eor. Quinto adversatur l. si uxor. 3 3. g. Divi. 3. Is ad I. Juliam de adisult. ubi etiam cum sponsa de praesenti committitur adulterium. Ergo si in odiosis sponsalia depraesenti habentur pro matrimonio. multo magis in favorabilibus. Resp. Etsi committatur adulterium in sponsa de praesenti, tamen non dicuntur propterea sponsalia de Praesenti verum esse matrimonium, quia additur in textu, nec spem qualemcunque matrimonii violare est permissum. Adde quod hoe propter publicam utilitatem est introductum: publice enim interest, delicta non manere impunita, dc pudicitiam coli. l. ita vulneratus. s i. g. ad i. Aquil.
Sexto opponitur hoc modo: Si alicui relictum sit legatum sub
conditione, si matrimonium contraxerit cum Titia. debetur legatum . si cum Titia contraxit matrimonium per verba de praesenti, etiamsi Titia ante consummatam copulam decedat. l. cui fuerit. is.1. de cond. demonstr. cte. Resp. Hoc verum est, si legatum ab extraneo aliquo relinquatur juveni vel puellae: hoc enim debetur statim, ubi consensu matrimonium est peractum. Verum lucrum quod ex statutis superstiti conjugi debetur ex bonis praedefuncti conjugis, hoc non deuetur, nisi matrimonium facto Zc re ipsa consummatur; quia debetur partim propter ossicia di obsequia sibi invicem a conjugibus praestita, partim propter Onera matrimonii nomine sustentata. Septimo refragatur hoc argumentum : Donationes prohibitae intcr virum lc uxorem. censentur etiam prohibitae inter sponsos de praesenti. l. penult. is de donat. int. vir. θ ux. Ergo&lucrum
quod debetur superstiti conjugi ex bonis praedefuncti, statim e1
acquisitum censetur, cum matrimonium consensu solo est peractum. Resp. Simplices donationes prohibitae sunt inter conjuges vel sponsos de praesenti, sed haec lucra dotalia de quibus hic agimus,
non censeri debent purae te simplices donationes, sed contrahuntur ob causam . scilicet in honorem bene transacti matrimonii. Ergo non debentur, nisi matrimonium plene di cum effectu sit consummatum, per ingressum thori maritalis. Octavo objicitur: nos non potest dici, ubi matrimonium nota est contractum. ι. 3. Τ. de jur. dot. Sed quod sponsus accepit a sponsa, habet nomen dotis ante aliam consummationem. I. a. f. ult .ffae priv. cres. Item privilegium legis Juliae de fundo dotali habet etiam in sponsa locum, sicut in uxore, ne possit alienare fundum
656쪽
dotalem. Resp. Haec non obstant assertioni nostrae, quia ea accipitur de lucro & commodo, quod acquirit superstes ex bonis praedefuncti conjugis. Verum praedictae leges loquuntur de iis bonis, quae ob futurum matrimonium data sunt in dotem; haec repetuntur juste, si matrimonium cum effectu non sit consummatum per
Postremo opponitur l. non sine. s. C. de bon. qua lib. cte. ubi traditur, quod sicut quaesita seu donata a marito, uxor non acquirit patri, nisi quoad usumfructum, sic nec quaesita a sponso. Resip. In ea lege constituitur, quod ea tantum lucratur sponsa, quae illia sponso expresse donata sunt in testamento vel inter vivos ι nihil vero disponitur ibi de lucris dotalibus, quae ex consuetudine vel statuto superstiti conjugi debentur. Ita decidunt Ferrari in pract. inform. libell. quo uxor agit ad dotem. in glossa uxoris quondam. Num. s. Anton. Guibertus de sponsal. cap. quid sint. sponsalia. num. 8. Seseqq. Sneidem. Ad inst. lib. 3. tiι. i An eap. de succos viri ct uxoris . num. i a I. Chasan. in consuet. Burg. rubr. 4... 6. in verbis fem- me martee, ubi refert, ita in Partamento Parisiensi fuisse judica. tum , licet ipse videatur contrariae sententiae adstipulari, quod scilicet sponsi de praesenti etiam non secuta copula gaudeant lucris do. talibus ex consuetudine vel statuto superstiti conjugi debitis. Mer. decis. 22. num. 33. ubi tradit, de consuetudine a lure & a doctoribus communiter approbata requiri quod sponsa fuerit ad domum viri traducta, & ibi ipse vir cum ea cubuerit, aut etiam alibi, licet carnaliter non fuerit ab eo cognita: Iro qua sententia facit, quod dicitur, Aueoueher gaigne lasemme son doliatre. Hac. lib. 2.seud.
Pol gamia omni jure tum divino , tum humano prohibita est.
NON licet alicui Christiano duas pluresve uxores simul habere.
Quae sententia multis Sacrae Scripturae testimoniis comprobatur, ex quibus haec duo praecipua sussiciant. Primo adducitur textus in c. Genes. I. ubi Deus auctor & ordinator conjugii ita pronuntiat Propter hoc relinquet homo patrem ct matrem Iuum, or aἀει- rebit uxori ma, Un erunt duo in carne una. Non dixit tres vel plures, sed duo, nec dixit adhaerebit uxoribus, sed uxori. Secundo hanc legem latam in prima conjugii institutione, Christus redemtor noster in Novo Testamento, cap. 19. Matth. verss. &9. repetit, hisce verbis: Propterea relinquet homo patrem is matrem, is agglutinabitur uxori sua , is qui duo fuerunt, erunt una caro. Ad haec ibi
subjungitur: s' Od qui dimiserit uxorem suam, is aliam duxerit, moechatur. Si uxore dimissa alia duci de jure non potest, longe fortius
657쪽
tius nec aliam ea retenta ducere fas erit. Quod ad jus civile attinet. haec decisio satis manifeste convincitur ex definitione matrimonii tradita in I. I. V. derit. nupt. dc g. l. inst. de patr. potes. ubi matri. monium definitur, quod sit maris ct femina eo unctio, individuam vita societatem continens. His verbis maris Θfemina, JCtus ostendit matrimonium justum unius maris & unius feminae conjunctione constare. Imo dc sacratissimis Imperatoribus Romanis polygamia displicuit . eamoue graviter detestati sunt. Sicini. 2. C. de ines. nupt. Imp. Diocletianus Maximianus rescripserunt, Neminem qui sub imperio Ramano vivit, posse ui kuas uxores habe. re. Adhaec ei, qui binas uxores vel bina sponsalia eodem tempore constituta habet, infamia irrogatur. l. l. ff. de his qui not. infam. Imo poena stupri & adulterii tenetur. l. eum qui duar. I S. C. ad L l. de adult. ubi gloss. dc DD. Quinimo & poena capitalis, hoc est, gladii, in ordinationibus imperii in utrovis sexu in hoc genere delicti est decreta. Ord. Imp. c. int. Uide Mesemb. paulo aliter diis stinguentem in parat. J. ad i. yul. de a fuit. num. g. Menoch. deariabitr. iud. eas. 42o. n. 96. M seqq. qui statuit, judicis arbitrio rro qualitate facti Zc personarum hos esse puniendos pertextum in l. a.
Sed objicitur, quod in veteri testamento multi sancti viri plures uxores habuisse leguntur. Sic Lamechus duas accepit uxores Genes. ψ. vers. 19. qui primus bigamus fuit, & legitimi conjugii
corruptor. Sic Jacob duas habuit uxores uno de eodem tempore, Rachelem ec Leam: Genes 29. idque Deus tunc temporis toleravit. Resp. Polygamia nunquam fuit jure divino permissa. 8c talia patrum exempla non imitanda, sed admiranda sunt. Ab initis
enim non erat sic, ut inquit filius Dei Matth. I9. ubi nos revocat ad primam institutionem conjugii ; nempe quod debeant essciduo, di non plures in carne una. Ergo quod primae institutioni respondet, id rectum, bonum , justum ac Deo acceptum est. Neet refert quid Patres & alii homines fecerint, quia sequi oportet non hominum consuetudinem, sed veritatem Dei, telle Cypriano. Ideo autem Patres plures uxores simul habuerunt, propter promissurax semen mulieris, quod contriturum erat caput antiqui serpentis. 'quod Patres summo desiderio expectabant Sc petebant, sicut Christus testatur Luca io. Unde Sc Tertullianus in libro de Monagamia . vocat patrum polygam iam licentiam passivam. Cum ergo Deus non probaverit patrum polydamiam, sed per conniventiam toleraverit tantum , ideo illorum exempla non sunt imitanda. Et non
tantum spectandum est, cuid Romafactum es, sed quid fieri deιuerit. I. sed licet. i 2.j. de of . pr
Secundo in contrarium adducitur locus ex cap. 19. Matth. vers.
7. & 8. ubi traditur, quod Moyses permiserit maritis dare libellum
repudii uxoribus suis , dc iis dinrissis alias ducere. Ergo si hoc R r Moyses
658쪽
Noyses concessit Judaeis, electo populo Dei, videtur polygamia aliquando licita fuisse, & per consequens Christianis non deneganda. Resp. In eodem loco mox subjicitur responsio ad hanc argumentationem, quod hoc Moyses non concesserit quasi licitum derectuin, sed propter duritiem cordis Judaeorum hoc genus repudii toleravit, & diis mulavit, tanquam levius malum, ne gravius quicquam ab iis committeretur. Unde ibidem Christus hanc licentiam tollit 8c abrogat, & ad primam institutionem conjugii nos revocat, ut scilicet quilibet tantum unam uxorem eodem tempore ducat, eique individuo u perpetuo neXu usque ad mortem adhaereat. Hoc solum nobis licitum ti rectum censeri debet, quod lege divina nominatim conceditur, cujus sola voluntas statuit boni αmali discrimen, cujus lex tantum nobis esse debet sancte pieque vivendi regula. Plura de hac quaestione eleganter disserentem vide Eeetam in tradi. de postgamia, bc Martyrem in elassibus locor. commvn. cI s. 2. c. Io. 8c in librum. i. Samuelis , e. 1s. Dissentit Bernardus Ochinus in libro de pol amia , quem accuratissime refutavit Th. Beza in eleganti tractatu suo de postgamia, ec Peir. Marur. in locis communibus, cing. 2. I P.
AssERTIO C. Matris ct tutorum consensus non requiritur de iure civili
in sponsalibus vel nuptiis filiae seu pupille.
DIsputatur inter DD. an etiam in puellae sponsalibus vel nuptiis
de necessitate requiratur consensus matris vel tutorum. Et statuendum est tanquam verius di probabilius de jure civili, quod matris vel tutorum consensus in sponsalibus vel nuptiis pupillae vel adultae non requiratur. Ratio hujus decisionis est manifesta, quia eorum tantum consensus desideratur in nuptiis, qui patriam potestatem in contrahentes habent. princ. ins. de nupt. in verb.rn quorum sunt potestate. l. a. st . ritu nupt. At vero cum liberi non sint in potestate matris , multu minus in potestate tutorum vel curatorum. f. femina. I o. inst. de adopt. I. in eopulandis. 8. C. de nupt. Ideo eorum voluntas ad nuptias non censetur necessaria. Huc facit , quod nec approbatione patris , filio filiaeve emancipatae iure civili ad euentiam nuptiarum est opus I lius. 2s. U. de rit. nupta Sed huic decisioni graviter repugnant. I. I. I. vidua. I9. l. in conjunctione. 23. C. de nupt. ubi statuitur. quod filia minor arannis, sive sit virgo, sive vidua, imo etiamsi sit emancipata, nihilominus debet habere consensum patris. Si vero patre est orbata,
adhuc debet consensum matris di tutorum impetrare. Cfac. lib.
659쪽
RU. 3. cap. s. putat hac in re disserentiam statuendam esse inter filium di filiam, ita ut filius emancipatus, etiamsi sit minor 1s annis, non teneatur in nuptiis adhibere consensum patris: filia auistem etiam emancipata consensium patris adhibere debeat. Quod si patre mortuo filia minor xς annis sui juris sit effecta, tunc matrista tutorum consensum etiam impetrare cogatur. per d. l. l. l. vidua.& d. l. in conjunctione. C. de nupt. Ideo autem magis districte Sc necessario vult in nuptiis filiae adhiberi consensum parentum & tutorum, quam in nuptiis filii, quia filiae . propter sexus imbecillitatem , magis quam filii in contrahendis nuptiis errare dc decipi
possunt, eumfaepe contra propria commoda femine laborare deprehenis
dantur. t. si pater. 4. C. desponsat. Sed mihi probabilius &rectius ita
videtur statuendum . quod matris consensus non sit necessarius innuptiis filiae. Et quod l. i. C. denupt. etiam matris consensum e flagitare videtur. id non necessitate conclusit. sed pudori dc re verentiae filiae reliquit. Ita statuit ad prine. tit. ins. denupt.
.uod ad tutores attinet, tutorum consensus videtur necessarius
fuisse in sponsalibus pupillaς. d. l. i. C. de nupt. quia pupilli sunt
quasi in horum potestate, cum tutor magis detur personae quam rebus. l. in eopulandis. 8. C. de 'nupt. Nam nuptias ii, quibus tuto in res praesunt, id est, impuberes contrahere non possunt, id eoque in iis frustra disputatur de eonsensu tutorum. Caeterum cum hodie prope sublatum sit omne tutelae & curae discrimen, de tutores iidem maneant, qui x curatores, idem in tutoribus statuendum videtur in nuptiis vel sponsalibus pupillae, quod in curatoribus obtinet ; ut scilicet tutorum consensus & approbatio necessario
non requiratur. d. l. in copulandis. I.sciendum. χo. V. de ritu nupt. Haec de consensu matris, quod scilicet necessario non requiratur in nuptiis liberorum, obtinent de jure civili, cum mater liberos non habeat in potestate. S. ult. inst. de patr. pol. Verum cum jure divino par reverentia debeatur patri & matri, secundum praeceptum s decalogi, non solum patris, sed etiam matris conia sensus necessario requiritur in nuptiis liberorum. Etsi enim inaeis qualis eorum potestas, tamen parentibus pietas aequalis debetur. l. cumfuriosus. 7. C. de curat. furios. l. parentes. 6. g. de injus voe. Et haec sententia in bene constitutis rebuspub. cc reformatis ecclesiis moribus observatur, quod scilicet utrorumque parentum suffralium in liberorum , praesertim minorum χr annis, nuptiis contra endis de necessitate requiratur, nec absque eo nuptiae contrahi possint. Si tamen nuptiae sint contractae, dc per copulam consum malae, ob parentum dissensum non dissolvuntur. arg. l. patre. 8. f.
de his qui sui vel alien . ur. sunt. l. r. in fin. dc La. f. de lib. exhib. Ratio est, quia res integra esse desiit, & magna seret injuria puellae, si postqvim vitiata esset, simul cum virginitate maritum qu Rr χ quo
660쪽
que amitteret. c. cum causa. extr. de raptor. Si vero initiata tan. tum sunt matrimonia, vel sponsalia depraesenti contracta, posis sunt ob dissensum parentum rescindi, quoties parentes habent justas & probabiles causas contradicendi. Ita decidit Mesemb. inta. rat. F. de ritu - . num. 3. & 8.