장음표시 사용
661쪽
AssERT Io I. Dos non pertinet ad substantiam matrimonii, nec ob δε- rem promissam non solutam maritus uxorem expellere potest.
OS datur & constituitur propter nuptias, neque sine nuptiis aut matrimonio dos esse potest, e contra . nuptiae sine dote bene possunt contrahi. Non enim dotibus, sed affectu Ec amore conjugali matrimonia contrahuntur. textus sunt in Lult. Solaut.
legibus expresse cautum se decisum est, quod vir ob dotem non solutara uxorem domodua expellere non possit. I. ult. C. de repud. f. sic itaquε matrimonia. vers. si quis su potestate. nov. 21. Defendunt hanc sententiam Mesemb. in parat. f. deIur. dot. num. 6.Gail lib. 2. obf. e. 87. num. 3. Fachin. lib. 3. controversjur. c. 8. Hotom. intractat. de dotib. in eap. quo agit de jure dotium quod ante matrimonium speci tur. Contrariam opinionem sequuntur Castrensus t. insulam. g. usuras .hysolui. mair. yason in s.fuerat. inst. de adi. m. 98. Gomes ad E. tauri. l. sci. num. 3I. Boer. decis 21. num. a.di 3 Sed opponitur huie sententiae I. ult. C. ad SC. Velle jan. cujus haec sunt verba: Nequeferendum est mulierem fieri indotatam, oesica viνoforsan repem, is disrahi matrimonium. Resp. In illa lege imp. non permittit marito, ut uxorem expellat propter dotem non solu- Rr 3 tam,
662쪽
tam, sed tantum indicat periculum esse, ne vir uxorem ob eam causam de facto expellat, & matrimohium distrabat. Itaque Imp. ibi tantum proponit casium, qui de facto propter non solutam dotem contingere posset, quod scilicet propter eam causam postet vir uxorem expellere, di ei repudium mittere ; non autem assirmat ibi Imp. hoc a marito jure dc recte fieri posse , sicut eum textum multi perperam intellexerunt. Ita respondet nobilissimus JC. Joachimus a Beus. in a. parte de matrimon. e. 66. Quae sententia habet evidentem & firmam rationem, quia marito potest alio remedio consuli ad dotem consequendam, nempe ope & ossicio judicis.
Vel aliter etiam respondetur, quod haec I. ult. C. ad SC. Vesi. per novellas constitutiones abrogata & emendata est, scilicet nov. Q. sis itaque matrimonia. nov. s3. g. ult. nov. 74. g. uti.&nov. 317. ubi statuitur, ne mariti ea de cause uxores repudient, quod sint indotatae; ex si secus faciant, di uxores suas repudient vel expellant propter non acceptam dotem, quod tunc quartam partum bonorum eis relinquere cogantur. Ita respondet Hotom. intract. de dotib. in c. ubi agit de jure dotium , quod ante matrimonium spectatur. Secundo objicitur gloss. in s. ult. nov. 2. in verb. onera. dum inquit, quod videatur iniquum, quod uxor alatur a viro non tradita
dota sibi promissa. Sed licet hoc verum sit, non tamen ex eo recte infertur, uxorem posse a viro ob dotem non selutam expelli. Plane illud notandum est, quod non tenetur sponsus sponsim in uxo rem ducere, si dotem quam promisit, non solvat, dummodo es adhuc sit integra, di copula non sit secuta. yoan. Andr. Imola Malii is cap. quemadmodum de jurejur. per textum in cap. de cond. π-pos cte. juxta communem intellectum ι.si itastipulatus fuero. 97. f. si tibi nupsero. a. 1. de T. O. Coparr. r. parn desponsal. c. 7. fac. I.si
donaturur. 9. S. I. f. de cond. ea . t. cauueno ecus. ubi dicitur, quod maritus non conitur uxorem indotatam habere. adde l. pure. 4. f. s. vers nunquid ergo. V. de dol. mal. ct mei. ex c. ubi dicitur . non esse permittendum, ut mulieri fiat indotata . l. nit. f. r. vers.
in maritum amem. 1. qua tu fraud. cre . DcI. sunt , ut rest. ubi dicitur, non esse praesumendum quemquam indotatam uxorem
Dos ab heredibus mariti, propter adulterrum mulieris retineri non potesL
SI uxor commisit adulterium, te maritus, cum esset ejus ignarus. decessit nulla instituta accusatione contra Gorem quaeritur, an heredes mariti possint retiuere dotem propter adesterium uxoria.
663쪽
ris. Et verior, jurique magis consentanea est sententia, heredes mariti dotis retentionem non habere. Quae opinio hisce argumentis praecipue comprobatur, quod de his quae maritus aequo animo tulit, heredes ejus conqueri non debent. Secundo judicium de moribus non transit ad heredes. l. rei 1udicata. is. f. i. U. solui. mair. ubi dicitur, quod morum coercitio non transit ad heredes mariti. Tertio actio injuriarum quae defuncto competebat, non transit ad heredes, si defunctus eam non intentavit. l. i. f. de privat. delict. l. in stiriarum. 13. in princ. f. de injuriis. Atqui hoc judicium de moribus comparatur actioni ininjuriarum. Et regulariter actiones. quae ad vindictam comparatae
sunt, ad heredes non transeunt. l. i. & l. uti. Cod. de revoc. dona
tion. ubi dicitur, quod si donator in vita sua non revocavit dona. tionem ob ingratitudinem donatarii. heredem ejus revocare non posse, di sic jus revocandi non transit ad heredem. l. I . f. uir. f. ad SC. DPan. l. omnimodo. 3o. C. dei nos testament. ubi sincitur,
si pater filios ingratos non exclusit a sua hereditate, non licere heredibus ejus hos ingratos nominare. 8c hujusmodi querelam in . troducere : id est, si liberi non sint a patre propter ingratitudinem exheredati, non possunt heredes patris contra eos, licet ingrati erga patrem extiterint, querelam in ossiciosi testamenti instituere, &. sic
eos a paterna hereditate excludere.
Sed opponitur huic decisioni hoc argumentum: Nemo praesu mitur actionem seu jus suum repudiare, quod ignorat fibi competere. l. mater. 19. f. de in . test. l. legitimam. 8. 1f. de petitione
hereditatis. Ideoque cum maritus ignorans adulterium ab uxor commissum quod in dubio praesumitur. l. maris i. 29. in princ. f. ad i. Tu I. de adult. non instituta accusatione decessit, non censetur hanc injuriam remisisse, ideoque ejus heredes recte di utiliter adhuc e X perientur, dotis repetitionem impedire poterunt. Resp.
Non ea ratio istius juris, quod accusatio de moribus defuncti non competat heredibus, est praesumta tantum defuncti voluntas. qui censeatur hanc injuriam remisisse, sed odium istius judicii, quod ad vindictam comparatum est, propter quod perinde habetur maritus, qui conquestus non est ae crimine dc vitio uxoris, ac si omnino uxori hoc delimi in ignovisset. Sic id actio injuriarum non competit heredi, quae a defuncto instituta non est, cui hoc judicium recta comparatur. Hanc decisionem, quod ab hehedibus mariti dos retineri non possit propter adulterium uxoris, si maritus insitus perpetrati criminis decessit, nulla instituta adulterii accusatione, defendit Duaren. ad I. res judicata. is. f. solui. mair.
Dissentiunt Menoch. de arbitrar. judicesib. 2. cent. s. cos. l9. num.1 8. 8c seqq. Anton. Guiberi. in tractatu de dotib. e. 6. num. 28. Praedictam affertionem comprobant Bart. ad d. l. rei judicata. f.
664쪽
eonis. i incip. petens de firmo. volumine r. Ubi addit, quod heres mariti conventus de restitutione dotis non solum non potest excipere de adulterio ab uxore commisso, sed nec accusare eam adulterii potest. Poena enim privationis bonorum propter delictum, non transit ad heredes delinquentis. l. ejus qui delatorem.
Tutela est vis ac potestas in capite libero, ad tuendum eum, qui per aetatem se defendere nequit, jure civili data cr permissa.
EXtat haec definitio tutelae a J C. scrvio Sulpitio tradita in l. r. f. de tutelis. dc f. i. inst. eod. quae absoluta est & clogans, desumta a causa efficiente, materiali & finali. Generis loco posta haec sunt, Vis ct potestas, id est, auctoritas gubernandi perso. nam. 3c administrandi bona pupilli; non, ut perperam Accurs, qui vim hic accipit pro violenta potestate. In capite libero: haec verba materiam & subjectiim tutelae continent, di referenda sunt ad pupillum qui sui juris esse debet, & a dominica vel patria potestate solutus. Ad tuendum, ist. haec causam finalem tutelae, seu effectum Zc ossicium tutorum respiciunt, qui in hoc dantur. ut vitam , mores, bonaque pupillorum tueantur. Postremo quod
subjicitur, jure civili data is permissa, hoc ad causam e Scientem pertinet: data scilicet legitima & dativa tutela, quae a lege& magistratu deferuntur: permissa scilicet testamentaria, quam lex dari permittit a testatore. t. l. f. de tes. tui. t. i. F. de tegit. ttit. Huic definitioni pleraque adversantur. Et primo videtur tutela male definiri potestas, quia ii qui in tutela vel curatione sunt, sui juris esse dicuntur, dc in aliena potestate esse negantur. prisc. inst. de tutet.. Resp. Aliter accipitur potestas, cum dicitur quis elIein potestate; aliter, cum tutela potestas definitur. Quod traditur hic, quod tutela sit potestas, hoc de auctoritate. item guberis natione personae, &administratione bonorum intelligendum est; quod scilicet tutela est potestas, quae circa Subernandos mores pupilli, & bona ejus est occupata. Tutor enim datur imprimis. ut pupillum cum sua familia alat 8c tueatur, eumque studiis optimisque vitae moribus imbuat , deinde ut bona pupilli curet M administret. l. cum plures. m. g. cum tutor.ig. de Adm. perie. tutor. Ocurat. Θc. Non autem tutor habet potestatem in personam pupilli.
si jus status vel capitis respicias, quae potestas soli domino dc patri in personam servi di filii competit. Unde pupilli caput liberum esse
665쪽
Secundo huic enunciato. quo asseritur, tutelana esse potestatem in caput liberum, quod perinde valet, ac si dicas in pupillum liberum vel siti juris, refragatur l. ult. minores. 2. C. desentent. pas er restitit. ubi filio fami l. tutor datur. Item adversatur L si impuberi. i,1. de tutor. curat. dat. ab his qui ctc. ubi pupillo servo tutor datur. Ad priorem legem respondetur, quod ibi pater filii fam. erat deportatus in insulam : quo casu patria potestas extinguitur, quoad durat poena deportationis, & interim ei tutor datur, qui tamen patre restituto in pristinum statum deponit ossicium tutelae. de jus administrationis revertitur ad patrem. Ad posteriorem respondetur, quod hoc singulari jure constitutum cst. ut servo impu- Leri, cui simul a domino libertas per fidei commissima est relicta, propter certam spem, indubitatam, ac infallibilem instantem liberistatis tutor detur, ut 8c alibi saepe servus agit contrahitque. t. iseleis ganter. 7. f. servus. S. V. de dolo. l. vix certis. ς 3. U. dejudic. Tertio ei quod traditur tutelam esse jure civili inventam, repugnat f. ult. in Z. de Attil. tui. ubi statuitur , tutelam esse jure naturali introductam. Naturale enim est, ut is, qui perfectae aetatis non est, alterius tutela regatur. Resp. Quoad originem, institutionem ac materiam, a jure gentium seu naturali tutela producta est, e i crementum vero & formam accepit a jure civili. Naturali, siquidem rationi conveniens est, ut impuberes qui propter lubricum animi consilium & aetatis infirmitatem se ipsos regere non possunt, a prudentioribus, qui firmum jam habent judicium, regantur bc defendantur. ΝΕ duplici ossicio fungatur tutor, Ze venditoris 8c emtoris, rem pupilli emere non potest, neque etiam in rem suam auctor fieri potest. textus est in ι .Finem tione. 34. S. vlt .st. de contro
assirmatur, tutorem posIe bona pupilli palam & bona fide comparare. Resp. Sub distinctione. Aut tutor s olus emit rem pupilli& a seipso, 8c talis emptio nulla est di inutilis. l. pupillus. s. f. item ipse. 1. V. de auctoris is consens tutor. O curat . ubi IC. requirit.
ut valida sit emptio rerum pupillarium, ut tutor emat a contutore, vel contutoris auctoritate. hoc enim est palam di bona fide emere. Aut tutor emit rem pupilli cum auctoritate contuto ris, di haec emptio valet, tanquam palam & bona fide contracta l. non existimo. f. de admin. ct peric. tui. Oc. ubi addit IC. multum
Tutor rem pupilli emere prohibetur.
referre, utrum tutor palam se debitorem, ut extraneum
666쪽
& quemlibet faciat pupilli, an sub administratione tutelae latenter sua commoda pupilli pecunia adjuvet. Minor enim aut nulla doli praesumtio est contra eum, qui palam aliquid facit, ne tum quidem cum delinquit. d. l. s. g.sane si ipse. q. F. de auct. conse . tutor. γ
Secundo opponitur l. tutor rerum. ς6. f. de administrat, is perie. tutor. isc. ubi statuitur, quod pupillus non potest vindicare rem, quam tutor etiam solus emit a pupillo, si modo pretium solverit, di in rem pupilli converterit. Resp. In eo casu, quod antea solenniter & publica auctoritate judicis distramim erat, tutor emtore non solvente emit, & sibi retinet; quo eam emtici valet, si modo tutor pretium ultima licitatione oblatum solvat, &in rationes pupilli referat. Nam sic nulla captione assicitur pupillus, neque tutor ab iuitio rem pupilli emit, sed ab alio rem emtam sibi eodem
pretio servat, cum etiam potuisset ab emtore emere. Denique notandum , quod & isto casu emtio valet. si tutor a creditore pupilli rem vendente bona fide emat ; hoc enim di quilibet extraneus facere posset. d. l. pupillu . s. g. item ipse. a. Vide de hac quaestione Corasium libro sexto misceli. cap. ι .
. Imperitus literarum excusatur a tutela. ΙMperitialiterarum legitima est excusationis causia a tutela. Quod
probatur in similiter. 8. ιυ. de excus tutor. vel curat. ubi tradiis tur : Eos qui literas nesciunt excusandos esse a tutela. D. Pius rescripsit. Dicuntur autem imperiti literarum, ut recte interpretatus est Duar/n. lib. I. ι p. e. 3. qui literas pingere, & legere nesciunt. per I. 3. g. r. 8K2. sue de accusat. l. pater. 93. S. 1.1. de AH. vel omist. Ber. . Haec imperitia literarum merito tribuit vacationem a tutela. Cum enim in tutela confici inventarium, Ze constribi rationes necesse sit, certe qui literarum imperiti sunt, haec praestare non possunt , ideoque nec tutelam pro commodo pupillorum idonee administrare queunt. Neque recipienda est eorum sententia, qui existimantilliteratos a tutela non esse excusandos, si modo ea naturali sti ertia hi rerum experientia praediti sint, ut ad negotiorum administrationem sufficiant. Idque probare nituntur ex d. f. similiter . ubi postquam scriptum erat, imperitos literarum excusandos esse a tutela, additur exceptionis loco, nisi tales sint, ut negotiorum administrationi possint suspeere. Quod non est admittendum. Nam illa verba, quamvis ct imperiistiterarum possint negotiorum adminiafrationi si rere, ita sunt accipienda, quamvis aliorum negotiorum administrationi quam tutelae. puta privatorum & suorum bo
norum gubernationi sint idonei. Illa ergo est ejus S . sententia, imperitos
667쪽
peritos literarum omnimodo esse excusandos a tutela: quippe ita esse excit findos a tutela. ut quamvis alioqui extra tutelam possint administrationi negotiorum sussicere, tamen a tutela sint excusandi. Sed pugnat cum d. f. iliter. inst. de excus tutor. vel curat. I.si duas. 6. y.ult. U. eodem. Cujus haec sunt verba: Mediocritas ct rusticitas interdum praebent excusationem, secundum epistolas Divorum Hadriani ct Antonini. Mus qui negat se literasscire, excusatio non debet accipi, si modo non sit expers negotiorum. Resp. Hic imperitus literarum paulo generalius debet accipi, pro eo scilicet, qui non est imbutus studiis literarum. Quod probatur ex eo, quia post. ea excipitur is, qui propter imperitiam est expers negotiorum . hoc est, qui ita est imperitus, ut negotia per omnia recte administrare non possit. Quod in eo accidit, qui neque pingere literas.. neque legere novit. Itaque cum epistola Divorum Imperatorum Hadriani de Antonini excipiatur haec species imperitorum . necesse est, ut prius acceperit imperitiae genus latius patens, quam speciem, quae excipitur. Hanc sententiam . quod imperiti literarum
excusentur a tutela, eleganter defendit Donesi. lib. I. comment. c. v.
Cui suffragatur Auton. Augustin. lib. singulari de de excusationibus. Modestinus ad d. l. si duas. 6. f. ult. f. de excus tutor. vel curat. Petrus Grangianus in paradox. Dr. civi l. cap. 43. ubi eleganter probat imperitum literarum, hoc est, qui pingere aut scribere non didicit, ese a tutela excumdum . per l. libelrorum. 3. st de accusat. Comprobant hanc sententiam Hotoman. ad 3. similiter. inst. de ex- eus tutor. vel curat. Culae. ad d. l. 6. S.M.1. de excus tutor. vel curat. Dissentit Pacius cent. s. quo. 82.
AssERTIO VI. Tutor statim in ipso negotio praesens debet auctor fieri; post
tempus autem , aut per epistolam ejus aucto- . ritas interposita, nihil agit.
Confirmatur Ze expresse probatur haec decisio in I. obligari. p. f.
tutor. s.f de auctorii. ct con sens tutor. er curat. f. tutor. 2. inst. eod. Forma namque interponendae auctoritatis est, ut tutor in ipse negotio pupilli praesens suam auctoritatem interponat. Ex intervalisio autem non recte interponitur. Ratio est, quia quae pertinent adsolennitatem actus vel contractus, a contractu dividi non possunt. l. r. f. r. l. coutinuus. I 3 7. f de verb. obligar. arg. l. heredes palam.
Objicitur l. si per e solam. ro. f. de acquir. vel amitt. hered. ubi traditur, quod per epistolam tutor auctoritatem interponat. Resp.
In ea lege non de auctoritate, sed de jussu agitur. TutQr absens per episto
668쪽
epistolam jubere potest, at absens tutor per epistolam auctor fieri non potest. Ratio diversitatis est, quia auctoritas verba requirit. ι. 3 .re de auct. ct consons tui. O curat. 8c ideo mutus tutor dari non potest. t. I.j. de sutelis. Jussus non requirit verba, sed per epistolam aut nuncium jubere possumus. t. a.j. quod justu. Deinde junsus praecedere debet. l. si quit mihi. as. S. jus m. q..jde acquir. vel amitt. hered. Auctoritas interponitur in ipso negotio, vel etiam perfecto negotio.
Secundo adversatur l. si quis mihi. et s. g. jus*m. . U. de acquir.
vel omiti. hered. ubi J C. docet, quod etiam perfecto negotio tutoris auctoritas interponi pollit. Igitur male dicitur tutorem statim in ipso negotio debere auctorem fieri. Resp. Quod dicitur, tutorem statim in ipso negotio debere auctoritatem interponere, id cum aliquo temperamento temporis intelligimus. Statim dicitur interposita a noritas, si vel initio in ingressu ipsius negotii fuerit interposita, vel si statim perfecto negotio fuerit appolita, antequam contrahentes ad extraneos actus diverterint. Sic in stipulatione dicimus cominus esse respondendum, id est, confestim &e vestigio. l. continuus. i 37. j. de V. O. det tamen cominus, id est, confeltim responsum censetur, si illo die quo promissor interrogatus est, responderit, antequam respondens alium extraneum actum aggressus fuerit. d. l. continuus. Tertio opponitur. Rati habitio mandato comparatur. l. I. g. sed si. 1 .st. de vi is vi arm. t .semper. 6o. P. de R. . l. vero procuratori. o. θ.ult. ff. de solui. I. ult. C. ad SC. Maeeil. Igitur non est necesse, quod statim in ipso negotio tutor auctorialem suam interis ponat. Resp. Verum cit antecedens, nisi lex nominatim requirat, ut statim in ipso negotio quid fiat; tunc enim id de forma ipsius negotii esse dicitur. Et ubi certa forma data est a jure, non susticit illam impleri per aequi pollens. Eoerius in decision. suis decisa. M a. Ideoque quamvis rati habitio mandato comparetur, tamen cum de auctoritate tutoris interponenda agitur, non sussicit rati habitio, quia pro forma exigitur, ut tutor statim in ipse negotio praesens suam auctori catem interponat. Ergo quod pupillus sine tutore gessit, ratum postea haberi non potest, sed ex integro contractum iniri necesse est, vel a solo tutore vel a pupillo, adhibita tutoris auctoritate. Ita notat Anton. Faber injuriseruI. Papinianea, rit. I 2. de tutet . princ. 6. illat. 23.
669쪽
Tutor de rebus pupilli transigere potest.
Confirmatur haec decisio per textum expressum in I. spignore.
S. ult. & ι. interdum. 36. f. qui tutelam. 4. I defuri . ubi traditur, quod tutori licet transigere cum eo, qui rem pupilli furto subtraxit, Zc sic permittitur ei super actione furti pupillo competente tran sigendo decidere: ubi subjungitur haec ratio, quia tutor loco domini habetur , in rebus pupilli administrandis. Conferi. ad ea qua . Is 7.ff. de regul. iur. ubi traditur, tutores & curatores dominorum vice haberi. Quod tamen ita per alias leges temper 'tur 8c restringitur, ut tum demum tutorea in rebus pupilli loco dominorum babeantur, cum ejus bona administrant, non cem
pupillum bonis suis spoliant. I. qui fundum. 7. g. si tutor. 3. II pro
empl. i. tutor. 27.ff. de administrat. perie. tutor. cte. ubi eleganter notat Bart. quod tutor, cum bene fecit, habetur loco domini. De
nique haec 1ententia comprobatur per I. si lures. p. U. e pact. ubi traditur, quod tutores possunt cum debitore pupilli, qui pauperest, transigere, remissa ei aliqua parte debiti. Verum objiciet aliquis hoc modo: Tutoribus tantum permissum est debita pupilli exigere, non vero remittere aut pacisci de non petendo debito. I. contra. 18. g. t .j. depact. Adhaec tutoribus non permittitur donare res pupillorum, nec ullo modo possunt eorum conditionem deteriorem facere. l. non omni. I 6. C. de administr. tui. vel curat. ore. Atqui haec remissio litis seu pachim vel transactio de non petendo debito, videtur esse donationis species ἔquia transactio ni nil aliud est, quam rei dubiae vel litis incertae , aliquo dato vel retento, facta remissio. I. i . H. de transact. l. transeactio. 38. C. eod. Praeterea obstat I. Lueius. 6. g. ult. g. do administr. ct perie. tutor. ct cura ι. isc. ubi respondetur, quod tutoribus non esspermissum res pupilli donare, aut diminuendi causa eum debis oribus pu- pisii traUigere. Denique adversatur l. pactum. 1 2. C. depact. ubi statuitur, quod tutores possimi quidem exigere debita pupillorum, sed non possunt paciscendo debita eorum remittere. Haec contrarietas tali distinctione concilianda est. Aut transiictio illa decidendi causa interponitur, hoc est, super tali lite transigitur, cujus exitus poterat pupillo esse anceps di onerosus, & tunc licet tutori transigere super lite pupilli. arg. l. prases. Q. C. de transact. Aut tutores transigendo res pupillorum donant vel alienant, & tali modo tutores, sicut&alii administratores rcrum alienarum, transigere non pos sunt, ut scilicet tran sigendo alienent aut diminuant jura vel bona pu pillorum. l. nonsolum. 4. C. deprad. mal. reb. minor. sine decret. novali Π.ctc. arg. l. I .f. e oss. procur. Casa r. l. vulli. 33 .f. e transact. Ita di
670쪽
638 Miso EI L. CONTROUERSIARUM
stinguit ex communi I D. sententia Mesemb. in parat. f. de transacy.
Testam utum est voluntatis nostrae justa sententia , de eo, quod quirps mortem suam fleri velit.
ADEfinitio haec estJC. Μodestini tradita in l. i. Is qui test. De.
ρ . Ex qua hoc observandum, quod testamentum dicatur justa. id est, solennis& legitima voluntatis nostrae sententia. Quo voeabulo, justa, satis distinguitur testamentum a codicillis, qui nihil aliud sunt, quam testati, vel intestati minus solennis voluntas. Sic alibi testamentum justum dicitur, quod juste laetium est. 3cin quo solennia juris adhibita sunt. t. r. g. Ae injust. rupi. irrit. De E. tes. Sic justa uxor dicitur, quaeritu. moribus, solennibusque omnibus Quiritum servatis ducta fuit. t. si uxor. 13.g. 3 .fadi. JuI. da adult. Sic justae nuptiae dicuntur, quae secundum praecepta legum coierunt inter conjuges. g. I. inst. de nupt. Donest. lib. 6. comm. e. . Unde M Ulpianus in enchiridio suo ita desinit testamentum. quod sit mentis nostra justa contestatio in id solenniter falla, ut post
Sed opponitur, quod haec definitio nimis lata sit & ampla, quae non solum testamento, sed & codicillis conveniat. Nam codicilli quoque recte ita definiuntur, quod sint voluntatis vostra justa sententia, de eo, quod post mortem nostram fieri ielimus. Resp. Verisbum justa. satis distinguit testamentum a codicillis , quia codicilli non continent justam&solennem sententiam , cum in ipsis nulla ordinationis solennitas desideretur. 6. ult. inst. de codicist. neque in codicillis heres directo institui possit, quae heredis institutio caput dc fundamentum est testamenti. S. ante heredis. 34. insit. delegat. Sed contra solutionem instatur hoc modo : Quod in codicillis quinque testes intervenire debent. l. ult. C. de codicili. qui numerus pertinere videtur ad solennitatem codicillorum, cum in aliis actibus 8c negotiis lassiciant duo testes. l. ubi numerus. ia. F. de te. sib. Resp. Numerus iste non solennitatis, sed probationis tantum causa adhibetur codicillis, ut liquido docet t. vlt. C. de ei-eommus. Nam non solum in eodicillis, sed in omni scriptura, in ua pecunia soluta memoratur, similis numerus testium exigitur. tepium. I 8. C. de testib. Deinde in codicillis non requiruntur rogati testes, ut in testamento ; imo de mulieres testes intervenire possunt in codicillis. l. uis. in . C. de codicili. Vul. ad g. testes. inst. detestam. ord.
Secundo opponit Accursius, quod desinitio haec sit angustior suo