장음표시 사용
691쪽
tentia, quod juri adeundi hereditatem 3o annis praescribatur, communiter a DD. recepta est & approbata, ideoque ab ea in judicando
dc considendo non est recedendum. Ita attestantur Si tard. adl. licet. C. de jur. deliber. Gomen. variar. resol. tom. I. c. 9. num. 17. dc 28. Suaren. in thesauro recept. fytent. num. 6o. in litem A. Approbat Coras lib. 6. miscet. cap. xi. Di sientiunt ic of add. l. licet. Aliter statuit Mins cent. a. obf. II. qui vult, juri quidem adeundi hereditatem 3o annis praescribi, sed juri immiscendi. quod competit suis heredibus, nullo unquam tempore praescribi posse, per t. unis. C. de his qui ante aper t. tab. hered transmitt. 8c quia aditione hereditatis opus non habent. Cui sententiae adstipulatur Cujae. vir multae doctrinae atque eruditionis, in parat. C. de jur. de- lib. ubi inquit: Si neque a judice, neque a Principe datum sit tempus d deliberandum, jus, ut opinor, adeunda hereditatis est perpetuum. t. r. C. de suis is legit. liber. Oe. M ita notant Graeci ad I. . C. qui admitt. ad hon. pos . ct intra quod tempus. τὸ mλι limν Εκπιον χρονω κκ re λύε Θω Quibus crediderim magis, quam argumentis Latinorum ductis male vel ex l. 8. C. de jur. delib. vel ex aliis locis. Postremo illud singulariter notandum, qnod si filii ex capite unde liberi, ob 3o annorum praescriptionem a patris hereditate rein pellantur, ad eandem ex capite unde legitimi vel agnati nihilominus
admittentur intra alios 3o annos. Ita communiter receptum esse aDD. notat Mareet. in thesaur. recepi. sentent. num. 262. ιn litera F.
per l. I. 3.sed video. m. f. desuccessedict. Eandem sententiam approbat di confirmat Alciat. lib. 4. paradox. c. 4.
Filius vivo patre non est dominus bonorum
Q Uod filius vivo adhuc patre nullum habeat dominium in bonis
patris, hisce argumentis liquido satis comprobatur. Nam filius , patre non consentiente. manumittere non potest servos paternos. l. si consentiente. i 6. l.servum. χχ. st de manumist . Ad haec filius vivo patre rem nullam paternam alienare aut oppignorare potest. l. 4. C. si res alien. pign. data sit. l. 3. C. de patr. pol. Denique nec pro herede se gerere potest filius vivo patre in bonis paternis. Lneminem. 27. U. de ac .vel omisi. hered. ubi quod dicitur, neminem
pro herede se gerere posse, vivo eo. in eujus bonis gerendum sit, ita intelligendum est, neminem ne filiumlam. quidem in bonis patris vivo patre se heredem gerere posse
Sed obstat huic decisioni l. in suis. ir. F. de liter, ct posth. hered. inst. cte. ubi traditur, quod filius quodammodo dominus est bonorum paternorum vivo adhuc patre. Resp. Dupliciter, Vel Tt a quod
692쪽
quod fictione juris filius fam. tantum dominus est bonorum pater norum κατ' ἐλmδα de in spe, quod scilicet mortuo patre statim necessario filius consequitur dominium bonorum paternorum, Quicunque enim filii sunt, necessario etiam heredes existunt in bonis paternis. Habent ergo filii tam . quasi dominium bonorum paternorum vivo patre si mo λῶιν, id est, per anticipationem , quoniam pater retinet administrationem bonorum suorum quamdiu vivit, filiusque post mortem patris non dicitur consequi novum dominium, sed magis liberam bonorum administrationem. d. l. insuis. Uel secundo responderi potest, quod filius non simpliciter de absolute est dominus bonorum paternorum, vivo adhuc patre sed tum demum, si pater consentiat, & concedat illi plenam suorum bonorum administrationem de dispositionem. Sic recte Laetant. lib. 4. inst. scriptum reliquit, Filium minorem esse dominum, patrem masorem, ita ut sine patris arbitrio is voluntate filius nihil gerere is administrare pilo in bonis paternis. Ita tradunt Vaconius a
Vacuna lib. 3. declar. c. ult. Cfac. lib. 2s. observ. c. l .
Heredes tenentur ail defuncti bona exolvenda pro portio
nibus hereditariis. R Squia juris est de sumta ex legibus 11. tab. quod heredes de
bitoris tenentur ad as alienum defuncti creditoribus hereditariis exolvendum pro portionibus hereditariis. Quae regula relata extat in
I. heredes. 2 s.f. idem iuris. 13. s.famu. ercise. Ideo autem dividituretes alienum pro portionibus hereditariis . quia cum heredes te.
neantur, quatenus sunt heredes, necesse est, ut pro ea parte teneantur, ex qua sunt heredes. Quatenus enim ponitur causa, ea
tenus ponitur effectus. Successio est causa obligationis in heredi bus. Ergo eatenus obligantur, quatenus succedunt Adeo autem verum est, obligationem ipso jure scindi inter heredes pro partibus hereditariis. ut pacto ipsorum heredum emci non possit, ut unus ipsorum teneatur creditoribus hereditariis insolidum. l. pacto. 26. C. de pant.. Sed contra hanc assertionem pugnat I. 2. C. de hered. arit.&I. 2. C.si unus ex plurib. hered. eredit. cte. ubi traditur, si heredes deinbitoris possdeant res pignori obligatas a defuncto, tunc non Con
venientur singuli heredes, qui possident res pignoratas pro hereditariis portionibus, quas habent in pignore, sed in solidum, quoad totum debitum exolvant, vel pignore quod detinent, in totum cedant. Resip. Decisio praedicta procedit in actionibus personalibus, non vero in hypothecaria actione, nam ea actione conventi
693쪽
heredes debitoris , si possideant rem pignori obligatam singuli insolidum pro debito conveniri poterunt. Ratio duplex esis prima, quia hypotheca seu pignus obligatur in solidum , ut tamdiu
teneatur vinculo obligationis, donec omnis pecunia soluta fuerit. I.sirem. 9. g. omnis. 3.1. de pign. act. Altera ratio est, quia actio hypothecaria sequitur rem pignoratam, te contra ejus possessorem competit. Itaque cum heredes debitoris actione hypothecaria conveniuntur a creditoribus, alio coherede facto paupere, coheredes pro parte ejus tenentur. Quod non eodem modo obtinet in actionibus in personam . in quibus uno ex heredibus facto paupere, alius pro ejus parte conveniri non potest. l. legatorum. 33. f. deleg. 2. Costa l. ad i. heredes. χ s.f.famil. ercis.
Secundo in contrarium adfertur l. si possessor. r s.f. de rei vind. ubi statuitur, si unus ex pluribus heredibus posse libris totum fundum possedit, quod in solidum condemnari debeat. Resp. Praescripta assertio obtinet tantum in personalibus actionibus . non ve ro in actione in rem seu rei vindicatione: nam ibi unusquisque heres qui possidet rem petitam, insolidum tenetur. damnaturque insolidum, non pro hereditaria portione. Ratio est, quia actionem in rem parit possessio advertarii. d. l.si possessor. de R. T.
o. ubi proponitur, quod heredes debitoris qui promiserat iter dari, vel opus fieri, singuli teneantur in solidum. Regula supra scripta non obtinet, si conveniantur coheredes de re individua, puta ex stipulatione iter dari, vel opus fieri: tunc enim singuli heredes tenentur, damnanturque plerumque in solidum.
Codicilli nullam sollennitatem ordinationis desiderant.
Codicilli sunt voluntatis supremae imperfecta testatio, de eo. quod quis post mortem suam fieri velit. Differunt hac nota coisdicilli a testamentis, quod testamentum sit plena&perfecta dispositio de omnibus bonis defuncti, codicilli vero sunt imperfectum
testamentum. Hinc testamento tantum recte heres instituitur, at codicillis heres institui non potest. f. eodicillis. h. insit. de eo Ii-eil. Codicilli etiam sunt imperfectum testamentum , quoad solennia, quia non peraguntur codicilli certis solennibus, sicut testamenta. S. cum paulatim., inst. detestam. ord. l. hac eo ut ri sima. 2I. in princ. C. eod. Hinc scriptum est in s. ult. inst. da eoAcil. quod codicιlii nudamsolennitatem ordinationis desiderant.
Sed objicitur praediciis, quod codicillis etiam hereditas relinqui potest per fideicommissum. I. a. C. d. codicill. Resp. Ex hoc
694쪽
apparet, totam hereditatem codicillis utiliter relinqui non posse, quoniam semper quarta Trebellianica apud heredem remanere deis het, qui hereditatem restituit, illudque interest, utrum hereditas Telinquatur testam ato, an petatur ex codicillis per fideicommissum. ι. a. in fin. F. de jur. codicit. ι. coheredi. Φ i. f. cum Aia. 2.1. de
Secundo graviter adversatur l. Mit. f. uis. C. da eodieili. ubi statui. tur. quod ad hoc ut valeant codicilli, requiratur, ut adhibeantur quinque testes, item si fiant inscriptis, tunc stbnotationem seu subscriptionem testium exigant. Ex quibus ostenditur, codicillos non omnino esse sine solennitate ordinationis, & sic hoc non convenit cum eo, quod scriptum est in s. ult. inst. de eodicili. codicillos nullam ordinationis solennitatem desiderare. Resp. Quod dicitur codicillos nullam ordinationis selennitatem desiderare, hoc referendum est ad jus vetus institutionibus comprehensem. At jure novo per constitutionem Theodosii, quae longo post intervallo introducta est, hoc statutum est, ut in codicillis exigantur quinque testes, di praeterea eorum subnotatio requiratur, si fiant codicilli in scriptis. Praeterea illi etiam in codicillis testes esse possunt, qui in miennibus 8c justis testamentis testes esse vetantur. Hinc mulier ad testamentum testis adhiberi nequit, in codicillis vero testis esse potest. l. qui testamento. xo. f. mulier. 6.st: quites. fac. p . Denique in testamento non nisi testes rogati intervenire Possunt, at in codicillis testes rogati an fortuito intersint, nihil in.
terest. d. l. ult. C. de codicili. Pulchre Donesi. lib. 7. eomm. c. I9.
Rei legata dominium acquiritur legatario statim ab
Dominium legati post mortem testatoris acquiritur legatario, ex quo scilicci adita ex hereditas. I. si tibi homo. eum θν-vuβ. 2. dcl.servum. 44.. S. I. 1. de leg. i. Non vero dominium legati acquiritur prius, nec legata citius deberi intelliguntur. Ratio est, quia potest heres relictam sibi hereditatem repudiare, atque sic hereditato non adita, irritum fiet quicquid in testamento est scriptum. t. si nemo. 9.F. detes. tui. Sed adversatur ι. a Titio. 6 . f. defurt. ubi statuitur, legata recta via a defuncto ad legatarium transire. Unde colligunt DD. do. minium legati statim a morte testatoris transire in legatarium.
Resp. Hoc illa lex non probat, sed tantum significat, servum Iegatum nunquam factum heredis, cum necante, nec post aditam
hereditatem illius esse potuerit, eo duod dominium legati recta in legatarium transeat. l. legatum. So. f. da legat. 1. Proinde si ante
695쪽
aditam hereditatem servus legatus rem hereditariam surripiat, poterit heres ob eam causam contra legatarium expediri, quia noxa caput sequitur, licet servus delicti perpetrati tempore non fuerit
- legatarii. AEquum enim est, ut quem commoda cujusque rei sequuntur, eum quoque comitentur incommoda. l. secundum nais turam. lo. V. de R. I. Ita hanc controversiam definiunt Anton. Guib. lib. i. quastdur. c. i . Fab. lib. 6. conjeci. c. I.
Legata relicta ab instituto, a substituto tacite repe
tita censentur. CAutum est jure M pro regula traditam, quod legata ab instituto relicta, tacita voluntate testatoris a substituto repetita censeantur. Quae decisio proponitur in l. licet. 7 . f. de legat. I. l. non justam. . C. ad SC. Trebeli. t.se Titio. 6 i. g. i. f. de Ieg. 2. Conjectura voluntatis sumitur ex his rebus. Quod testator legavit alicui, id voluit ei omnino praestari. Nihil autem cauta est, cur id velit praestari ab instituto herede, nolit autem a substituto praestari, quia minus dilexit substitutum quam institutum. cum institutum praetulerit in herede substituto. Hue facit, quod substitutus testatoris judicio eandem hereditatem consequitur. Igitur consentaneum est, ut substitutus, qui in caeteris judicium testatoris agnovit, etiam in hac re agnoscere debeat. Accedit &haec ratio, quod testator substituendo heredi instituto, dicitur substituere in omnibus. l. Julianus. I s. J de hered. inst. l. coheredi. i . in princ.J. de vulg. is pup .subse. Sed adversatur huic regulae l. sub eonditione . de here I. inst. tibi traditur, sub conditione herede instituto, si substituamius, eandem conditionem non censeri repetitam in substitutione, sed pure substitutum intelligi. Resp. Alia est voluntas testatoris in legato quod ab instituto relictum est . alia in conditione institutioni adjectan In legato ea mens est testatoris, ut omnino perveniat ad te gatarium: itaque sic perveniet, si quod ab instituto legatum est. petatur etiam a substituto. In conditione autem institutioni adjecta, aut solum institutum onerare voluit ea conditione testator, aut voluit soli substituto consultum, quo magis hereditas ad eum
deficiente conditione perveniret. Itaque non alium convenit Onerari conditione, quam testator voluit: multo etiam minus conditionem nocere ei, cui testator ea conditione prodesse voluit.
Secundo obstat quod Scaevola respondet in I. quidam. ι .ff. de jur. codicili. ubi legatum ab instituto datum, qui in vivis non erat tempore testamenti, a substituto ejus repetitum non censetur. Resp. Ea demum legata relicta ab instituto, repetita censentur a
substituto, quae ab initio constiterunt. A tqui legatum relictum ab
696쪽
eo herede, qui in vivis non erat tempore codicillorum, nullius est momenti, ideoque a substitutio ejus non debetur. Tertio repugnat assertioni d. l. licet. ubi dicitur, si evidens fuit voluntas testatoris in contrarium, non censeri legata ab instituto . relicta, repetita a substituto. Resp. Superiori regulae locus est in dubia & obscura voluntate testatoris: caeterum ubi est manifesta voluntas testatoris in contrarium, quod scilicet testator noluit le- fata repetere a substituto, cessat haec regula. Quae voluntas ex dua-us rebus colligitur: prima est, si testator eidem fidicommissario, vel legatario aliam rem reliquerit a substituto, quam ab instituto non reliquerat; tunc enim non censetur cogitasse de repetitione. d. l. licet. Secunda est, si fidei commissarium ipsum, cui ab id stituto reliquerat legatum vel fideicommissum, ex parte substituerit heredi instituto, quia tunc alterutro contentus este debet, vel legato. vel substitutione. d. l. licet. Eleganter de hac quaestione disserit Do-nest. lib. 8. comm . cap. 29.
Quarto opponitur l. si plurei. 98. f. de legat. 3. cujus haec sunt verba: Si plures gradus sint heredum, is seriptum sit, Heres meus da-ro, ad omnes gradus hi ermo pertinet. sicuti hac verba: Suisquis mihi heres erit. Itaque si quis velit non omnes heredes legatorum pre satione onerare, sed aliquos ex his, nominatim damnare debet. Ex quibus postremis verbis colligitur, quod si ab instituto lina- , tum sit relictum nominatim , non videri repetitum a substitu. to . Resp. illa lex disponit de pluribus institutis qui eodem gradu sunt, quod non tenetur alter scilicet coheres, qui non est gravatus, cum gravatus adierit. Ita respondit Comens in d. l. licet. col. m. ωers ad i.si plures. Quinto objicitur textus in I. pater meus. 29. q. quod alicujus. r.1. de teg. a. ubi diciditur, quod quis fidei heredis nominatim commistit, ita demum videtur dari τοluisse, si ille extitisset heres. Resp. Ille textus loquitur de coherede . qui venit per jus accrescendi, nos vero de substituto. ADiat. de praesumtion. reg. 2. praesumi. 3 s. n m. ψ Sexto adversatur l. quaerebatur. I9. f. uli. s. de milit. testa . ubi traditur, quod quando substitutio est directa militaris, te atum relictum ab instituto, non censetur relictum a substituto. Resp. Noe specialiter receptum est is testamento militis. Rationem vide apud Menoch. de praestim t. lib. 4. raesumi. i o8. num. s3. & seqq. Aliter respondent Coras in rubr. C. de impub. Ο aliis substit. num. 9.vers. aliam autem. Duarentis in tit. δε militari tesam. ap. penuit.
Approbat hanc decisionem Fachin ut libro f. controvers. juria
697쪽
Legata ct fideicommissa in testamento non solenni relicta ,
ne quidem naturaliter debentur. V Erior est sententia, legata & fideicommissa in testamento minus solenni relicta, nullo jure. &ne quidem naturaliter deberi; quae probatur hisce sequentibus argumentis. Primum sumitura causa obligationis. Cessante causa cessat essectus. Atqui causa cur debeantur legata, est aditio hereditas. l. 3. f. ult. dc ι. 4.1 ex quib. caus in ptis eat. Cum igitur ex testamento imperfecto
non adeatur hereditas, consequens est, nec legat, deberi. Pro regula enim traditum est, herede non adeunte hereditatem, nihil Valere quod in testamentum est. I. si nemo. 9:1. de testam. tutel. ι. si nemo. t 8 i. f. de R. I. Secundum argumentum a simili depromitur. Ut enim ex stipulatione non recte facta non oritur obligatio naturalis. l. I. sequisita. 2. f. e V. O. l. i. eum qui. g. decoras. pee. ita etiam non oritur ex testamento non recte facto. Terintium argumentum ducitur ab effectu: nam haec legata soluta repetuntur per conditionem indebiti. r.sdeicommissum. 7. C. de condies. indeb. l. a. q. I. f. eodem. Ergo non debentur naturaliter, alioqui naturalis obligatio impediret repetitionem soluti. l. naturaliter. II.
f. de eondia. inde,. Contrariam sententiam, quod scilices naturaliter debeantur legata ex testamento minus solenni, tuetur incursint. . C. dejur. ct fact. Un. eamque probat hoc argumento. Ex testamento solenni oritur naturalis 8c civilis obligatio : simul igitur ex testamento non solenni oritur naturalis obligatio tantum. Resp. Non valet consequentia; nam ex testamento non lenni di imperfecto nulla oritur obligatio. Nec magis valet argumentatio Accursi , quam si quis ita argueret. Ex vero testamento oritur naturalis & civilis obligatio simul. Ergo ex falso testamento oritur naturalis obligatio tantum.
Secundo objicitur l. 2. C. defideicomm. ubi dicitur, fideicommis lam inutiliter relictum, non repeti ab eo qui solvit, per condictionem indebiti, quia non ex sela scriptura, sed ex conscientia fideicommissi relicti videtur heresiatisfecisse voluntati testatoris. Hinc ergo apparet naturaliter deberi. quia nisi naturaliter deberetur, posset repeti. Resp. Fideicommissum in specie illius legis ideo non potest repeti, quia solutum fuit ab herede sciente, non per errorem: Cujus autem per errorem soluti repetitis es, uus consulto dati donatio es. l. eujus. m. 1. de R. . l. r.1. de cond. indeb. Tertio opponitur I. in testamento. 38. f. de fideicom. liberi. ubi
testator alumnae suae libertatem reliquit, de fideicommissa dedit in Tt 1 testa.
698쪽
testamento imperfecto, filii vero succedentes ab intestato manu. miserunt alumnam , Imperator pronunciavit, eam radie manu. missam , & fideicommi illa quoque ab intestato ei deberi. Resp. Hoc speciale est in alumna, ut ipsa verba legis ollendunt: pium enim dc favoris plenum est legatum, partim favore libertatis, par. tim in gratiam alimentorum relictiam, quae piae sunt& favorabiles cauta. Qu1rto quod legatum de fideicommissiam testamento minus solenni relictam, debeatur naturaliter, videtur confirmari ex l. ult. f. de rebus eor. qui sub tui. oec. ubi voluntas testatoris emcax est, licet in testamento irrito di inutili est expressa. Resp. Ea vo. luntas non inducit obligationem: ideo autem sortitur cffemini. quia tutor eam voluntatem secutus sponte praedia pupillaria vendi derat. Ergo recte distraxit . quia Principis Oratione cavetur, ut diis strahi possint secundum voluntatem patris, neque requirit oratio, ut ea voluntas fit in testamento solenni exprest a. l. i. f. i. g. de reb. eor. qui sub tutel. t. Quocunque igitur modo de ea voluntate constςt, venditio sustinebitur. Ucrior itaque dc probabilior est sententia, legata& fidei commissa in minus solenni vel imperfecto testamento relicta. nullo jure deberi. Attamen legata in testamen. to imperfecto dc non solenni relicta, in foro conscientiae& animae.
ut loquuntur θ esse praestanda de implenda late probat Fachinatis
Iibro quarto controversJurιι, cap. s.
Clausula haec , Si non sequar juris solennitatem &c.
SI testator adscripsit testamento suo, se nolle secundum nimiam& miserain vel scrupulosam diligentiam testari, sed potius animi sui rationem sequi. quam juris solennitatis, &id testamentum aliquo modo propter omissas solemnitates irritum fiat, quaeri 1olet ab interpretibus, num valeat, saltem jure codicillorum . haec dispositio. Et communiter a DD. receptum est valere, te tie Ripa
ad i. f. cte leg. r. num. et . Scd contraria sententia tanquam verior sequenda est, & pro certo statuendum cst, quod quoties quis testamentum facere instituit. pro codicillis hanc dispositionem non esse habendam, nisi id nominatim testator expresserit. χiod manifeste probant l. coheνedi. 4s . f. quid si heria m. 3. vers qua ita locum. 1. .e vulgam. ct pupil. - . l. ex testamento. 29. C. de ei- commig. i. 3. vers quemadmodum. F. de milit. tes. quae leges unani. mi consensu statuunt, tunc demum test amentum valere codicillorum jure , quando testator adjecit clausulam codicillarem , hoc scilicet modo: Si is amentum non vales juresolennia Iesamensi , va-
699쪽
Ieat saltem jure codicidorum. Nec refert, quod testator noluit ju.ris solennitates in testamentis ordinandis requisitas sequi. Si quidem nemo pos est cavere, ne leges in suo tesamento locum habeant. l. nemo potest. i s.ff. de leg. i. Quintino dc legibus testamentorum Imp. qui mundi dominus est, se obstrictum fatetur, & hereditatem se non posme ex testamento imperis totvindicare, ipsi impp. restripserunt, addita hac eleganti sententia, quod nihil tam proprium sit imperii, quam legibus viverr. l. 3. C. de te sam. l. eA imperfecto. 23. f de leg. 3. . Sed objicitur huic decisioni Scaevolae responsum in I. Lucius. 8ῖ. q. ult. V. de leg. 2. ubi traditur, quod si quis ita in testamento stripsit: Si quid minus legitime vel perire fecero, pro jure legitimo ha heri delet faui hominis voluntas, quod propter hanc clausulam, adjectam, relicta fidei commissa ab intestato debeantur. Resp. Ideo sustinetur ibi ista dispositio in vim codicillorum . quia testator eos, ad quos hereditas sua ab intellato perventura es et, rogaverat, de consequenter clausulam codicillarem testamento adjecerat. Quodecim dixit, si quia minus perite sit factum, pro jure legitimo haberi debet fini hominis voluntas, ita intelligi debet, ut si testamentum quod testator facere destinavit, ob defectum alicujusl blennitatis Corruat, tunc ultima voluntas ejus valeat ex causa intestati. Nam juris legitimi appellatione, successio quae ab intestato defertur, designatur. t. si aut nullum. . l. lege duodecim. i . & S. cum aliam. ET 3.seq. I. ult. in princ. ecf. cum igitur. C. de leg. heres. t. i. f. de suis
In legatis post rior voluntas potior est priore.
SI t in legibus dc constitutionibus Principum posteriores semper
praevalent prioribus. l. ult. 1. de cons. Princ. ει quemadmodum Iacta novissima derogant prioribus. ι. pacta. l 2. C. de pact. ita inegatis quoque pro regula servatur, quod posteriores scripturae praevaleant, bc potiores sint prioribus. i. mihi. a. f. ult. F. e lagat. i. Idque merito receptum est, quia qui posterius scripsit, quod priOri contrarium est, a priori voruntate recessisse videtur. Licet enim testatori, quoad vivit, suam extremam mutare voluntatem. l. 4. V. de adimenia. vel transs. legat. Porro sciendum est, quod prior se posterior seriptura dicatur duobus modis: nam aliquando scriptura prior est ordine, sed posterior est intellemi, ta e contra, quae striptura ordine est posterior, prior est intellectu. Quoties autem illud accidit, tunc ordo intellectus potius, quam seripturae attenditur. d. t. ra. s. ult. l. si ita sit adseriptum. l . f. de teg. r. Exempli gratia, si ita testator scripsit in testamento : Ei cui bu legavero ,s mel
700쪽
mel ei deberi volo. deinde postea ei in testamento adscripsit duas quantitates, vel duos fundos, unum tantummodo legatum valet, alterum ademtum censetur. d. l. si itasit adscriptum. 1 .f. deleg. i. Nam etsi ademtio datione sit prior ordine scripturae praepostero inspecto, natura tamen sive intellectu est posterior. Sed huic praedictae l. i . graviter obstat l. si quis in principio. Q. F. de leg. 3. ubi dicitur, si quis in principio testamenti ita scripserit, Cui his legavero, semel deberi volo; Zc postea eodem testamento, vel codicillis Cepius eidem legaverit, plura esse legata, &posteriorem scripturam servari. non priorem. Resp. Hoc ideo ibi ita statutum eli, quia ut subjicitur in d. l.squis. testator adjecit spe cialiter in testamento, se prioris voluntatis poenituisse, ct volui se, ut legatarius plura legata acciperet. Haec dicitur clausula deroga, toria, quia derogatur priori voluntati, efficiturque, ut posterior scriptura servetur, non prior. Ratio decidendi est, quia nemo potest sibi ipsi eam legem dicere, ut a priori voluntate ei recedere non liceat, nemoque potest suam ipsius ligare voluntatem. l. quod autem. 7. g. penult. f. de ιtonat. int. vir. Θux. I. Divi. 6. licet. a. F. deIur. codicit. Pulchre C ac. lib. I . obf. c. 7.
Testator Trebellianicae deductionem prohibere non potest.
Nobilis est quaestio, an possit a testatore Trebellianica prohiberi. Et verior est probabiliorque sententia. Trebellianicam non posse testatoris prohibitione auferri. Quae sententia expressis textibus probatur, scilicet per S. sed quia stipulationes. 7. inst. de fideicomm . hered. ubi statuitur, sive heres habeat quartam Trebellianicam ex voluntate testatoris ,sive minus . sive penitus nihil, ut tune, quando nihil , veι minus quarta apud eum remanet, liceat ei quariam vει id quod quarta dees, ex SC. Trebelliano retinere. Eadem decisio confirmatur per t. si ut allegas. M. C. ad I. Fale. ubi statuitur. si pater filium heredem instituit. &jussit eum fratribus hereditatem restituere, certisque rebus pro Trebelliani caesis contentum. quod non obstante ista dispositione testatoris, possit nihilominus integram Trebellianicam retinere
Verum in contrarium adfertur nov. I. e. 1. 6.si vero non. 2. vers.
si vero expret . ubi statuit Imp. prohiberi posse a testatore Falcis diam. Ergo dc Trebellianica prohiberi poterit. Nam Falcidia de Trebellianica aequiparantur, te paribus passibus ambulant. l. Mareelius. 3. S. quod autem, i . 1s ad SC. Trebeli. imo ad exemplum legis Falcidiae Trebellianica detractio est inducta. l. pater filiam. i . s. ad ι. Faleid. l. jubemus. 6. C. ad SC. Trebesi. Denique eadem videtur
ratio subesse in Trebellianica, . quae est in Falcidia, scilicet ut heredes Disiliaco by Cooste