장음표시 사용
781쪽
riam, quae rescripto Principis erat legitimata. Ita decisum extat in decisionibus supremι senatus Holr. Zel. is mes-Fris decis i o. Communis hae e di stinctio DD. hoc fundamento nititur, quod
per matrimonium subsequens omnis imacula, quae erat circa nata. les, sit sublata, quodque tempus hujus legitimationis conjungatur cum tempore conceptionis, ut ita medium tempus nunquam fingatur in rerum natura extitisse. atque adeo nunquam illegiti. mos fuisse. per c. tanta. exrr. qui*.sunt legit. Sed ad hoc argumentum D D. respondetur. quod etsi matrimonio subsequenti omnia vitia purgata osse censeantur, id tamen rein
spectu ipsorum natalium magis ficti me quam veritate subsistit. Et
quidem, ut recte dicebat Baluus, vulnus natalium legitimatione eonia solidatur, interim remanet tamen aliqua cicatrix, quae occasionem
huie juri laudati inducendo dedisse videtur: Cum omnem omnino maculam, imo dc suspicionem maculae alicujus, dominus seudi& pares curiae a curia remotam vellent. Praeterea jure quidem civili di canonico omnia vitia priora tolluntur per subsequens matrimonium, ita ut qui est essectus utriusque illius juris, aeque pertineat ad legitimatos per subsequens matrimonium, atque ad eum
qui ab initio legitime natus est. Sed quia hoc jute laudati non est constitutum, sed potius in genere legitimati sine distinctione modi legitimationis, a successione laudi arcentur, id quod jure civili dc pontificio constitutum est, jure laudati repugnante non est
Non etiam valet expositio Cujacii l orcholti ad illum textum
d. f. naturales. qui eum textum interpretantur, quod tum naturales legitimati in laudis non succedant, quando post delatam suc- cessionem fiunt legitimi. Nam casus de eo, qui legitimatur per subsequens matrimonium, ne fingi quidem, nedum esse potest.
successione jam delata, utpote quae non deferatur, nisi mortuo vasallo, cum jam amplius matrimonium contrahere nequeat, a per consequens, nec per matrimonium legitimare liberos. Lieet
igitur haec sententia, quod legitimati per sequens matrimonium in laudis succedunt, in praxi&usu forensi consulendo dc judican
do quotidie observetur, teste Securs eo it. l. cent. I. uum. 1 7. &secundum eam in Camera imperii judicatum testetur Minscent. r. obs 41. tamen secundum veritatem dc decisionem textuum lauda lium certior & verior est sententia. quod legitimati per subsequens matrimonium a successsione laudorum arceantur. Id manifeste probat textus in d. f. naturales. ubi cum in genere negetur legiti malos in laudis Recedere, consequens est omnes species sub eo genere comprehensas, hoc est. tam legitimatos per rescriptum Principis , quam legitimatos per subsequens matrimonium a laudorum successione arceri. Idque confirmatur etiam ex certissimo logico. Lum axiomate, quod negato genere negeutur omne speciei subgε ra
782쪽
comprehensa. textus ad hoc sunt in l. ult. C. de usur. rebia. I. r. f. suos. a.F. desuis. e IV. heres. ubi not. Ita eleganter tradunt Sombee. ε θud. pari. s. num. 72. Vult6. c. 9. deseudi1. num. 94. Hoto .conf
Legitimati autem per rescriptum Principis, omnino in laudis non succedunt. Ratio est, quia Principum beneficia ita restringen. da sunt, ne noceatur aliis. Princeps non debet mihi auferre rem meam, de jus mihi quaesitum, nisi specialis aliqua causa& comis modum reipub. intercurrat. optimus est textus in I. nec avus. 4. C. de emantip. lib. I. a. f.siquis a Principe. ι6.Τ. ne quid in lac. pubi. Si autem legitimati per rescriptum Principis in laudis succeda. rent, magna fieret injuria agnatis. quibus ex providentia de pacto primi vasalli semel jus Recedendi in laudo quaesitum esset. Sed dubitatur, si legitimati sint naturales, antequam de laudo ulla incidat quaestio, an tunc eum legitimis ad laudarecte admittantur. Et verius est, quod naturalis non succedat in laudo. licet tempore investiturae inveniatur legitimatus. Curi. 3. pari. princ.feus, memb.
Masallus tenetur dominum seudi in bello juvare etiam conistra patrem suum.
Am arcta est obligatio, qua vamus domino auxilium praestare tenetur, ut nec pater quidem, nec filius, nec frater exceptus reperiatur. Imo vero diserte Dudalibus consuetudinibus Cavetur, vasallum contra hos teneri in militia juvare dominum. c. r. f. D. hie sinitur lex cte. Quod etsi durum fit, & rationi naturali contrarium, servandum tamen esse, cum lex consuetudinis ita scripta sit, dicit Zasius in epit sua seudor. para. 7. num. S. arg. l. prospexit. I a. 1s qui ct a juib. manum. liberi neu
Sed haec assertio omnino videtur repugnare praecepto divino, quod dictat honorandum esse patrem di matrem, quod jus mori. bus 8c legibus humanis utique praestare debet. Imo nisi ad noris mam legis divinae leges di consuetudines humanae exigantur, corinruptelae potius sunt quam tonsuetudines. Et hoc probatur in e. r. sed es alia. qua fuit prim. eaus benes amitt. Aliud est cinquit'. forte se ideo non servierit, quia non potuerit : tunc enim suom non amitit. Quomodo autem auxiliari dicitur posse domino , a quo bona habet, adversus parentes, quibus vitam debet. Quo in modo potest .servare mores hominum, & contemnere preceptu RIDcit Resp. Haec doctrina laudatis, qua generaliter & indistincte traditur , vasallum auxili iuri praestare debere domino contra
783쪽
i patrem, reducenda est ad honestatem dc principia juris naturalis, ne convellantur jura sanguinis, quae sunt dc dicuntur immutabilia. f. penult. in s. deIur. nai. gent. Θ civit. l. jurasauguinis. 8.1. de R. I. Itaque sic distinguendum est. Aut vasallus interpellatur a domino, ut auxilium sibi praestet in ea causa, in qua ipse dominus injuste offenditur, & tunc tenetur vasellus auxilium dc opem praestare domino contra proprium patrem. Ratio est, quia pater injuste do. minum vasalli ostendens, agit contra jus naturale, quo hominem ab homine beneficio assici potius quam laedi aequum est. Itaque indignus esse censetur, qui ipse agens contra jus naturale, beneficium iuris naturalis expectet. Aut vero dominus injuile bellum infert patri vasalli, tunc tantum abest, ut teneatur Dudi nomine contra patrem servire domino, ut prorsus ab hujusmodi bello de munere sit excusatus, quod contra quemlibet injusteli inique decernitur, excommuni DD. sententia per c. t . verse si sivero. de nov.form. fael. Ita eleganter ec docte tradit Vultejus cap. io . de jure sive usu
Non obstat textus in c. vasa sit. de pace Constant. ubi qui in bello justo patriae illato patriam potius defendunt, quam patronum seu dominum laudi, hi laudo non privantur. Nam id clemcnter receptum est liberalitate Imperatorum. f. pacem. d. tit. Itaque non extenditur ad consequentias. l. quod vero. 3 .st . de legib.
Vasallus habet interdictum unde vi contra dominum, θο-liantem se possesso ne seudi.
V Asello qui spoliatus est possiessione laudi, interdictum unde
vi accommodatur. quia vere possidet. cap. unic. g. . de nov.form .sdel. Sed controvenitur. an hoc remedium detur ei contra dominum spoliatorem. Et sunt qui putant eum hoc remedio contra dominum uti non posse, sed quod contra eum actionem in factum proponere debeat. arg. l. i. g. inter uictum hoc. 43. F. de viis mi arm. Ita statuit Molin. in consuetudin. Paris tit. I. g. I . gloss. 3.num. 3 s. Menoch. remed. I. recuper. pus. num. 9o. Uerior tamen direceptior est sententia, etiam interdictum undem vasallis coatra dominos denegandum non esse. Sic tradunt Iacobus de S. Georg. defudis super verbis, o dicti vasalli pro diciis rebus. num. 6. An r. de Iser. in cap. Imperialem. f. illud. de prohib. seus. altera. per Friderie. Eaque sententia in supremo tribunali Germaniae judicando observatur. Ita attestatur academia Franco furtensis, tertio tomo varior. consilior. consit. χI.
Sed videtur repugnare l. i. g. ex interdicro. 1. M 4τ f. de vi ct vi arm. ubi traditur, quod interdicto unde vi conventus facinoris
784쪽
reus arguatur: Unde dominus hoc interdicto a vasallo conventus potest excipere debitum sibi honorem non exhiberi. quasi facinoris gravioris arguatur, quod scilicet malo more vasallo vim intulerit. Resp. Cum dominus vasallum non habet ut vasallum, vasallus non compellitur dominum habere ut dominum. arg. cap. esosube.ctus. r. dis. ubi dicitur: Dises di habeant clerico quasi tirui s. cripsis episcopis a clericis lici un debitris honos deferatur. & ibi adjicitur : Scitum est illud oratoris Domitii, Cur uo te habeam ut Principem,
eum tu me non habeas ut Senatorem.
Secundo opponitur, quod liberto in patronum interdictum unde vi non competit. l. i. g. interdictum hoc. 43. f. de vi cir vi arm. Resp. A liberto ad vasallum perpetuo non recte argumentamur. Vasallus itaque interdicta possessoria etiam adversus dominum habet. Et hoc tunc maxime procedit, quando vi armata adversus vasallum utitur: hoc enim casu vasallo adversus patronum etiam interdictum unde vi competit. d. l. i. f. interdictum hoc. 43. vers. aliter atque. ff. de vi ct vi arm. Ita recte & bene decidit BOrcholt. in tract. da
Frater fratri infendo novo non succedit.
IN laudo novo frater fratri non succedit, nisi ex pacto, hoc est. nisi hoc nominatim in investitura sit expressum. g. sin autem us. de his qui stud. dare possunt. Id ex eo venit, quod lauda acquiruntur nobis & nostris posteris tantum: his deficientibus redeunt ad
dominum. Et si duo fratres simul ab initio de uno eodemque laudo investiti sunt. vel simul habitantes communiterque viventes. unus eorum Dudum acquisierit, tamen alter alteri non succedit. e.
ωnie. f. si duo fratres de frater. de nov. benes invest. c. i. S. Aia. de success.fudi. Quod tamen fallit, si laudum de novo concessum indivisiblest: ut si jurisdictio, jus patronatus, jus venandi. piscandi. Vel aliud jus incorporale in laudum concessum sit. Jacob. de Belυf. Bald. 8: Alvorat. in d. g. si aeuo fratres. Si quoque novum seu dum duobus fratribus vel pluribus, & singulis in solidum concessum fuerit, domino excluso, non decrescendi jure alter alteri succedet, id est, eo jure , n e superstiti fratri aliquid decrescat. Bald. in s. e. unic. de succus eudi. pcr l. creditor. 6 o. f. duobus. a. f. mandati. Tertio sallit in duobus fratribus investitis hoc pacto, ut ipsi& post eorum mortem filii etiam habeant seudum: tunc enim de
frater fratri succedit. c. unic. de oborat. a capitan . inves. Iacob. da Belvis lib. I ineud. tit. i.
785쪽
unie. de benes fratr. o qualinratr. in benes fratrinucce . statuitur, quod si fratres de communibus bonis laudum emerint, quod tunc frater fratri succedat. E contra in c. unic. f. quodsi e fratr. de nov. henss. inus. deciditur, quod si a fratribus communi pecunia Duo dum sit acquisitum, ne tunc quidem fratrem fratri succedere. Hotomanus putat, civerus selidorum auctoribus diversum placuisse , et ita relinquit hoc in casu jus laudate dubium incertum, sicut in plurimis fere locis jura seudorum potius evertit quam concordat vel illustrat. Uerum cum bono interpreti potius conveniat jura in
specie pugnantia conciliare, quam novas contrarietates effingere, ita commode hoc distidium componi potest. Aut frater de communibus bonis emit laudum sciente domino, di hoc casu frater fratri succedit. Ita disponit r. r. de benes. fratr. cte. Aut vero ignorante domino emtum est Dudum ex communibus bonis a fratribus. 3c tunc frater non succedit fratri, restituitur tamen fratri superstiti pars pecuniae cum contingentis. Atque ita accipi debet e. unic. f. quousi. defratr. de vov. benefinvest. Eamque conciliatio. nem suppeditat ratio adjecta in d. f. quo si. ne in vito domino alius acquiratur vas allus, quam quem voluerit, ut ita scientialc taciturnitas domini illa conditione laudi videatur importare voluntatem domini. Ita eleganter & exacte tradit Vultei. de seu . c. sede modis acquirendi fetidι. num. Ios. ix Io6. Haec obtinent in fra. trum succellione in laudo novo. In veteri laudo recte succedunt fratres: nam descendunt simul ex persona primi actoris, lauda autem acquiruntur posteris. e. unis. f. his vero deficientiaui. desuccess.
Vasallus seudum refutare potest sine consensu domini.
QVaestio elegans est, an seudum refutari possit sine consensu
domini. si vasallus domino vel agnatis proximis velit seu. dum cederet Et prima facie videtur non posse, quia inter
dominum M vasallum nascitur ultro citroque obligatio, Unde contractus appellatur. l. Labeo. 39. vers. contractum autem. f. de V. S.
qui sine utriusque contrahentis consensu ilvi non potest. Sed his non obstantibus verius est eum laudum refutare posse. Ratio est, quia vasallus obligatus est domino propter rem magis quam Personam . arg. I. cum fructuarius. 6 . F. de usust. ubi dicitur, si usu fructuarius paratus est derelinquere usum fructum, onera proin pter eum imposita sustinere non cogitur. Ergo similiter cessat obligatio vasalli in laudo, desinendo rem possidere, non minus ac in fructuarior quia vasallus valde similis est usustu stuario. e. inful
786쪽
. in quib. ea . benes amist. Quin imo textus apertus est in e. i. davasel. qui contr. consit. Lothar. Reg. benes aliau. quod vasallus invito domino Dudum renuntiare possit. Sic enim verba textus habent: Vassim etiam sine voluntate domini recta sudum refutare polost. Feudum cnim principaliter conceditur tu favorem vasalli. Ergo ipse potest favori pro se introducto renuntiare. l. penula. C. de pact. Non tamen debet vasallus post refutationem laudi Ossendere dominum , hoc est, non poterit adversus eum militare, licet non cogatur ei servitium praestare, quia veteris beneficii memoria non debet aboleri. d. c. i. da vvil. qui contr. constit. Lorbar. Reg. benefallen. Hinc sequitur, si quis refutaret Dudum antiquum, proximis agnatis cedendo, cessionem valere. lib. 2 sua. rit. 39. de alten.
fu . patιrn. Vide amplius de hac quaestione disserentem Fachi-
Gudo alicui, inconsulto domino, extra familiam legato, ne quidem aestimatio debetur.
in exitur, an, si laudum alicui extraneo vasallo legetur extra
familiam, qui alias succemurus non erat in laudo, an saltem dcbeatur aestimatio ' Et verior videtur probabiliorque sententia, ne quidem aestimationem deberi. Sic decidit Fachin. lib. s. controv. jur. c. 37. Idque per subsequentes textus Scrationes con firmatur. Primo quod nulla ordinatio in laudo defuncti rata per maneat vel valeam c. I. in . de seu tinueeess. Secundo quod refragatur textus expressias in s. donare. qualiter ol. seud. alien. pol. ubi traditur, quod nec laudum pro anima legari possit. & consequenter nec debetur aestimatio. arg. g. non flum. 4. inst. de legat. l. apud Iulianum. 39. f. eonflat. 7. 1. deleg. i. Adducitur di illud. quod jus testatoris in laudo morte ejus extinguitur. Atqui tali casu, cum juris mere personalis & cum defuncto perituri fit ulterior concessio, ea inutilis est, ut responsum est a Papiniano in l. quod in rerum. 24. g. r. f. delu. t. l. uxor patrui. 2o. C. de legat. Et per consequens nec aestimatio deberi potest, ne videamur implicare contradietionem , dicendo, legatum inutile esse, bc simul utile ratione aestima tionis. Sed adversatur l. non dubium. I . f. a. f. da tegat. 3. ubi traditur , quod si quis rem alienam legaverit. εοῦ dominus eam vendere nolit, vel immodico pretio vendere velit, quod tunc justa aestimatio debeatur. Idem traditur in j. non Ρlum. 4. ins. de legat. Sed hoc argumentum non pugnat. Nam res aliena non est omniano extra commercium , sed eius legandi Sc disponendi potestas est etiam non domino, quoad id saltem, ut heres vel eam a do. B bb , mino
787쪽
mino redimere cogatur, Sc praestare legatario, vel ejus justam aesti. mationem. At vero cum laudum eAtra familiam suam vasallus alienare non possit, neque extraneo ejus possidendi jus sit, adeo lega tum ejus inutile est, ut ne quidem aestimatio debeatur, per regulam traditam ta l. cumservus. 39. f. ult. f. detegat. Quod quando aliquid legatur, quod non est in commercio legatarii, tunc nec debetur aestimatio. Ita decidunt Curtius in tradi. sud. pari. 4. Dum. a16. Prases Euerar. in loco a fetido ad emph=t. num. 16.
Secundo objicitur l. ri4. g.' quid alicui. s. 1s de leg. r. ubi Martianus inquit : Si quid alicui licite fuerit relictum , quod ipse quia
dem propter corporis sui vitium, vel propter qualitatem relicti, vel aliam quamcunque probabilem causam habere non potuit . alius tamen Γοe habere potuit . quanti solet comparari, tantam asimationem deis feri. Ergo cum vasallus extraneo legat laudum, qui ejus relicti non est capax, tamen debetur ei aestimatio laudi. Resp. In illa lege non fuit res legata, quae non erat in commercio legatarii, sed talis res relicta erar, quam licite & juste habere potuit legatarius, verum ex robabili aliqua causa, veluti corporis vitio, aut propter aliquam egati qualitatem, citra culpam suam fuit legati incapax : eo casu debetur legati aestimatio. Aliud est in laudo citra consensum domini a vas allo extra familiam relicto, quia hoc casu vel agnatis, ad quos esset laudum ex investitura perventurum, vel ipli domino. ad quem esset Dudum reversurum, praejudicaretur. Adde his, quod nulla defuncti ordinatio in laudo valet. Quod si omnino non valet, nec quidem debetur aestimatio ei, cui Dudum testamento est relictum. c. i. desiuceess. fud. e. I. g. donare. Pal. olimseud. alienar. pol. Ita decidit Fachin. d. loco.
Pater uni ex filiis seudum praelegare nonpotest.
Confirmatur haec decisio primo per e. r. de huecessstud. ubi sta.
tuitur, quod nulla ordinatio defuncti in laudo vadeat. Ergo nec illa valet, qua uni ex filiis pater nudum praelegaevit. Secundo hoc argumento comprobatur. Nemo potest legare jus, quod morte sua periturum est. Luxor patrui. Io. C. de legat. l. quod in rerum. 24. S. se usu ructum. i. f. de legat. 1. Atqui jus quod pater in seudo hahet. morte sua extinguitur. 8c aliis defertur, qui ex prima con cessione vocati sunt. Ergo non potest pater de seudo ita disponere. ut uni filio illud relinquat, in praejudicium reliquorum. Tertio omnes filii aequaliter in laudo succedunt. d. e. I. desuectis. stud. Ergo non licet patri aliter disponendo, testamento emcere, ut unus tantum ex filiis succedat, sed nihilominus filii rejecta dispositione patris in laudo aequaliter succedent. arg. nov. 2. dc I 2.
788쪽
Pro contraria sententia, quod scilicet pater possit praelegare Dudum uni ex filiis, adferuntur haec argumenta. Primo i us patronatus descendit in omnes liberos patroni aequaliter. l. utjuri Iuranui. 7. f. si liberi. 6. f. de oper. liberi. dc tamen potest uni ex filiis ad:ignari , aliis exclusis. l. i. f. de assign. liberi. Deinde si quis rogatus sit aliquid familiae relinquere, potest unum eligere ex familia, cui relinquat. l. unum ex Iamilia. 67. f. deleg. 2. Sed respondetur, quod argumentum de jure patronatus ideo non obstet, quod pater de jure patronatus testari prohibitus non est, sicut de laudo prohibetur testari vasallus: imo testamento libertum adsignare potest. l. ult. f. de assign. libera. Similiter nec ille qui rogatus est aliquid familiae relinquere, prohibetur de eo testari, dummodo unum ex familia eligat, cui relinquat. l. pater. 38. f. quindecim. s.ff. deleg.
3. I. voluntas. 4. C. desideicommissSecundo videtur obstare c. i. f. omnesmii.si Iesu l. defunct. content. sit inter dom. agnat. vasal. ubi traditur, quod si seudum ex
divisione ad unum ex filiis pervenit, ille solus tenetur fidelitatem domino praestare. Unde videtur colligi, quod valeat dispositio patris, qui uni ex filiis Dudum testamento ast ignavit. Resp. Licet pa tri hoc modo hereditatem suam inter filios dividere, ut seudum uni assignet, aliis vero filiis alia bona allo dialia; sed non quasi testatoris illa dispositio valeat . sed tanquam pactio voluntaria fratrum, quibus Dudum inter se dividere vel refutare licet. Tertio objicitur hoc argumentum. Si pater uni ex filiis laudum praelegaverit, ideo consistet legatum, quia non potest alter filius
voluntatem patris impugnare, cum sit haeres. l. ex qua persona. 149.
1. de R. J. l. cum a matre. l . C. de R. V. Resp. Non est filius, qui hoc in casu voluntatem patris impugnat, sed est lex, quae prohibet patrem de laudo testari, & consequenter ipsum laudum praelegare. Haec est communis D D. sententia, quod patri non liceat uni ex filiis Dudum praelegare. Ita statuunt Z s in8.part.fud. 3.
pari. versis hanc partem. D q. in retractu conserati m. f. ii .gloss. 6. num. 13. Clarus in seudum. quasi . 49. Curi. de suI. pari. num. 132. Fachin. lib. 6. controv. jur. c. 62. Limitatur haec decisio.
nisi laudum acceptum esset pro seia filiis & heredibus. &perconsequens laudum esset hereditarium: tunc enim uni ex filiis pater posset laudum praelegare. quia non potest in laudo succedere, nisi sit heres, ideoque factum testatoris impugnare non potest. l. cum a matre. I 4. C. de rei viII. Ita decidit Curtius. d. loco.
789쪽
Huda inter plures coheredes dividi possunt, etiamsi unus
ex consortibus tantum voluerit. Q Uaeritur & controvertitur inter DD. an laudi divisio fieri possit inter plures heredes vaselli, etiam sine consensu dominit Et in hac quaestione haec distinctio tenenda est &observanda. Aut sunt lauda regalia habentia annexam dignitatem, ut sunt ducatus, marchionatus, electoratus, ες comitatus: & haec non recipiunt divisionem. Itaque ditiones regales ducatuum. marchionatuum . vel comitatuum , veluti immediata imperii
membra, dominio utili, dignitate vel titulo non possunt dividi, quanquam administratio, dc emolumenta propter publicam tran- uillitatem aliquando dividantur. textus est in g. praterea ducatus. e prohibit. fui. alien. per Friderie. Ratio duplex est. Prima ne dignitas divisa ad nihilum redigatur. Altera est, quia utilius est rei. Pub. Per unum regi, quam per plures. l. 2. S. novis e. I I. V. de orig. jur. Unius namque politia est optima, & plurimorum politia dissicile est ut bona sit, cum plures ad virtutis meritum pervenire sit difficile. Quod inter alia insigni illo Homeri testimonio comprobatur:
ουκ ἀκ ἐν πολυυιρονιη , εις multos imperitarematum es, rex unicus e so, quia Principum multitudo reipub. est onerosa, & ut in veteri proverbio dicitur. Multitudo Imperatorum Ierdidit Curiam. At seuda minora non habentia annexam dignita. tatem . si voluerint con rtes, dividi possunt, etiam sine consensu domini, quamvis unus tantum ex coheredibus ad divisionem proia vocet. d. f. pratεrea ducatus. S. -πerfilii.sideseud. descentent. μinter dom. magn. defiιns. Ratio hujus decisionis est, ne coheredes di cosertes inviti cogantur in communione manere, quia commuianio multas stlet excitare discordias. s. cum pater. 77. b. dulcoimis. o. f deleg. 2. Ita decidit & concludit Gaulib. 2. observat. e. IDuo huic conclusioni videntur adversari. Primo quod in laudis omnis alienatio inconsulto domino facta est prohibita. c. Imperia. Iem. de rohib.fud. aIlen. peν Frido. Sed divisio est species alien tionis. 1. l. C. comm. μιν.jud. amsam. eresse. quam. Ergo & illa jure laudorum prohibita censetur. Resp. Voluntaria alienatio seu.dorum tantum est interdicta, non vero necessaria, quam invitus quis facere cogitur, uti est divisio, ad quam heres a coherede provocatus necessario cogitur. I. Iuliamus. I 3. S. idem Celsus. I DUDa T. empl. Deinde divisio potius est quaedam refutatio de renunciatis laudi, quam alienatio. Secundo contra id quod statuitur, nudi divisionem fieri posse. eriamsi unus tantum ex coheredibus provocet ad divisionem .
790쪽
valde adversatur textus in d. g. praterea ducatus. ubi textus ita ha bet : Aliud veroseudum,si consortes voluerint, dividatur. Ibi videtur assirmari, ita demum posse ficri divisionem laudi, sit omnes consortes voluerint atque consenserint, ut divisio fiat. Uerior tamen de crebrior est DD. sententia, ad divisionem laudi sussicere unius ex coheredibus consensum di provocationem , di quod reliqui coheredes provocati cogantur unius coheredis voluntatem in tacienda divisione sequi. Ratio est, quia nemo invitus cogitur in communione manere. l. ult. C. comm . divis. nec contrarium jure seu distico est receptum. Ergo jus commune est servandum. Nec obstant illa verba, si consortes voluerint, quia civiliter eX- audienda sunt. si omnes consortes voluerint, vel aliquis eorum ad divisionem provocaverit. Neque enim quis invitus in communio . ne detinendus est. Hanc sententiam, quod lauda etiam sine domini consensu inter coheredes dividi possint, etiamsi unus tantum ad divisionem provocet, amplectuntur Zc approbant Alexand. cons
. lib. s. Iason in I. stipulationes non dividuntur. 1. de verb. oblig.
opinionem se vidisse de facto fuisse confirmatam. Late & pulchre
tractant hanc quaestionem Duaren. e. o. fud. num. 2. Vult. lib. I. sevd. e. 8. Oldend. in topic. in loco a causa generaliter.
AssERT Io C. Audi substantialia pacto tolli vel mutari
Substantialia laudi sunt, sine quibus laudum consistere non potest, quae laudum necessario comitantur, eique perpetuo adhaerent. Haec per pactum alterari vel tolli non possunt. Quamvis enim nuda ex pactis potissimum varientur, mutentur, informentur, ita ut in laudis ante omnia inspici debeat tenor investiturae, qui omni juri dc naturae laudorum derogat, teste Baldoine. unie. de frat. denoυ. inves. arg. cap. unic. f. uti. tit. per quos fiat. invest. ore. tamen
ea quae pertinent ad substantiam laudi, pactis tolli, mutari, & infringi non possunt. Porro substantialia laudi haec sunt. Primo quod
laudum tantum consistat in rebus immobilibus, vel iis bonis, quae vicem immobilium referunt. c. r. in M. da θud. cognit. Secundo ad substantiam laudi pertinet, ut sit gratuitum ex beneficio. HOC diserte comprobat textus in sit. in quiri causseud. amitt. S. ult. ubi Dudum definitur beneficium . quod ex benevolentia dominus con- redis vasallo. Hoc pactis abrogari & immutari non potest. Unde non valet pactum, quo debitor paciscitur cum creditore. ut si debi