장음표시 사용
491쪽
29Ι navigatum est a sinu Arabico usque ad Gades : unde refert quendam fugisse a rege suo prae timore et intravit sinum maris Rubri qui vocatur Arabicus, qui Circiter spatium naVigationis annualis distat a mari Indico secundum Hieronymum in epistola. ut inserius eX ponetur. Et ideo latitudo terrae perquam decurrit mare Rubrum est magna Valde ; CX quo Patet principium Indiae in oriente multum a nobis distare et ab Hispania, postquam tantum distat a principio Arabiae Versus Indiam. A fine Hispaniae sub terra tam par Uum mare CSt quod non potest cooperire treS quartHS tCrTHC. Et hoc per auctoritatem alterius considerationis probatur. Ilore than Nam Esdras' dicit quarto libro, quod SeX ParteS terrae Sunt partosi heliabitatae et seotima ost cooperta a tuis. Et ne ali Qui Se x b is.
Im Pessint hanc auctoritatem, dicens quod liber Ille eSt APΟ-
Cryphus et ignotae auctoritatis, dicendum est quod sancti habuerunt illum librum in usu et confirmant VeritatOS Sacra Sper illum librum. Et pluries in ossicio divino utuntur auctoritatibus illius libri. Et ideo, sive Esdras sive alius hunc fecerit, Supponendus est pro auctoritate. Et propter hoc dico quod licet habitatio nota Ptolemaeo et ejus sequacibu SSit coarctata infra quartam unam, plus tamen est habitabile. Et Aristoteles potuit plus nosse, quia auctoritate AleXandri misit duo millia hominum ad investigandum res hujuS mundi, sicut Plinius dicit octavo Naturalium. Et ipsemet AleXander perambulaUit usque ad finem orientis, et Sicut patet e X historia Alexandri et eY epistolis quas Aristoteli conScripsit, semper mandavit ei de omnibus mirabilibus et insolitis quae inveniebat in oriente. Et ideo potuit Aristoteles plus certificare quam Ptolemaeus. Et Seneca similiter; quia Nero imperator discipulus ejus similiter misit ut eXploraret dubia hujus mundi, sicut Seneca narrat in Naturalibus. Et ideo Secundum haec quantitas habitabilis magna est et quod aqua
cooperitur modi Cum debet esse. Versus enim polos mundi
oportet quod aqua abundet, quia loca illa frigida sunt propter
492쪽
elongationem a sole, sed frigus multiplicat humores; et ideo a polo in polum decurrit aqua in corpus maris et eYtenditur inter finem Hispaniae et inter principium Indiae non magnae latitudini S, et Vocatur Oceanus; ut principium Indiae posSit CSSO multum ultra medietatem aequinoctialis circuli sub terra accedens Ualde ad finem Hispaniae. Sed ne Verum hic DrofalSO damnetur, oportet nos scire quod Hispania in hoc loco accipitur non pro citeriori sed pro ulteriori, de quo auctoreScerti loquuntur; ut Plinius ' in Naturalibus et Merlinus in prophetia sua. et Orosius in libro de Ormesta Mundi, et Isidorus decimo quarto libro Etymologicorum. Quoniam docet quod
inter Hispaniam quae nunc vocatur et Africam nunc dictam non fuit aqua decurrens, sed terra continua ab antiquis tem Poribu S. Sed postea oceanus irruit in profunda terrae et conjunXit se mari Tyrrheno, quod decurrit per littus Arragoniae provinciae et Italiae. Citerior igitur Hispania a Pirenaeis montibus usque ad Carthaginem porrigitur: sed ulterior transit Gaditanum fretum usque in provincias Africae. Unde e X tenditur ultra Gades Herculis et attingit montem Atlantem.
Haec necesSario recitavi secundum auctores dictos, ne AriStoteleS et suus commentator per ignorantiam ulterioris
Hispaniae deriderentur, Cum dicunt ad probationem ParUitatis maris inter Hispaniam et Indiam quod elephantes Sunt tantum in illis duobus locis. Verum enim est quod CirCamontem Atlantem abundant elephantes, ut Plinius dicit, sicut et Aristoteles, et similiter in India, et ideo in ulteriori Hispania est frequentia elephantorum I sed Aristoteles dicit quod elephantes in illis locis esse non possunt nisi OSSOnt
similis complexionis, et si essent multum distantes non haberent Similem complexionem, et ideo nec elephantes essent in illis locis tantum. Quapropter concludit haec loca CSSe propinquiora, et ideo oportet quod mare Sit parvum inter ea. Non igitur mare Cooperiet tres quartas terrae, Ut aeStimatur. Nam sit medietas terrae Superior a b c d, in cujuS Una qUarta,
scilicet ab c, est habitatio nobis nota. Jam patet quod multum
y Pli ny spealis of the tradition that Spain was originalty continuo us with the oppoSi te African coast lib. iii, proemium . Eut he never Speaks of any part os Africa as Hispania ulterior.
493쪽
GKOGRAPHIA. 293 de quarta illa sub nostra erit habitatione, propter hoc quod
principium orientis et occidentis Sunt prope, qUia m Hre PATUUmea Separat eX altera parte terrae. Et ideo habitatio inter orientem et OCC identem non erit medietas aequinoctialis Circuli, nec medietas rotunditatis terrae, nec duodecim horae, ut aestimant, sed longe VPlus medietate rotunditatis terrae et plus quam revolutio medietatis Coeli. Quantum autem hoc sit non est temporibus
libris antiquorum ut Oportet certificatum ; noc mirum, qUOniam plus medietatis quartae in qua sumus est nobis ignotum neCSunt ci Vitates a philosophis comprehensae. ut patebit CX sequentibus. Similiter si loquamur de aliis duabus quarti S, et C OnSideremus UiaS naturales secundum quod philosophia naturalis decurrit, non erunt illact Coopertae aquis, ut Vulgia Smathematicorum aeStimat. Nam cum poli et regiones VerSUSCOS Sint ejusdem remotionis a sole et planetis Secundum comparationem Polorum ad Vias planetarum in medio mundi interdUo tropica ; nece Sse CSt quod secundum haec aequales dis-POSitiones sint in quarta nostra, et in quarta ultra aequinoctialem VorSus alterum polum ; et similiter in quarta sub pedibus nostris usque ad aequinoctialem ; et in quarta ultra aequinoctialem
erit Consimilis complexio Secundum tenorem praedictorum. Et ideo si quarta nostra non est cooperta aquis Saltem hi Sque ad
latitudinem et distantiam ab aequinoctiali per 66 gradus, ut in
fine insularum Scottae et in regno Norguegiae, mani Stum CSt quod similis causa naturalis erit in alia quarta ultra aequinoctialem in superiori parte terrae Sicut in illa in qua sumuS, quia elongatio a Via solis inducit frigus, et frigus multiplicat humorem, et ideo Circa polos erit congregatio naturalis aquarum, et in regionibus quae sunt prope. Et ideo in altera quarta ultra aequinoctialem secundum hoc debet esse multum habitabile ; saltem usque ad regiones quarum latitudines sunt usque ad 66 gradus, sicut hi C.
Caeterum potest argui secundum mathematicOS major The echabitatio ex defectu aquae ibi quam in quarta nostra, Tis k6l
494쪽
quoniam in parte illa est oppositum augis solis, et soldescendit ad terram ibi multum. Unde oportet quod comburat quartam illam in aliqua parte sui, et residuas USque ad polum magi S calefaciat quam partes noStrae quartae in qua habitamus. Et similiter contingit persuadere de reliqua quarta sub illa. Et iterum sumitur argumentum ad hOC Per Aristotelem in primo Coeli et Mundi et per AVerroem, quod reliqua medietas terrae ultra aequinoctialem circulum CSt locus sursum in mundo et nobilior et ideo maxime competit habitationi. Et propter hoc e X ordinatione naturae erit quod impedimenta habitationis magis eXcludantur, Saltem in magna parte illius medietatis, scilicet longius ab opposito augis Soli S, Si eccentricum ponimuS, et ubique si non ponatur eccentricta S, et hoc propter stellas nobiliores in illa parte, ut vult AVerroes primo Cooli et Mundi. Et Ptolemaeus dicit in libro de Dispositione Sphaerae quod natura eXigit ut Sint duo genera Aethiopum, scilicet sub duobus tropicis. EX QUO arguunt aliqui quod habitatio est ultra aequinoctialem sicut citra et secundum haec non erit figura habitabilis quartae
Sphaerae nec semicirculus descriptus in Plano, nec aqua circuet in circuitu mundi per polos et Oriens et occidonS CΟ- Operien S treS quartas ejus, ut Creditur: Sed magis erit figura
aquae hujus vel consimilis, ita quod hoc mare Vocetur OceanuS, habens plurimum de aqua circa Pol OS, cujus longitudo e X- tenditur a polo in polum inter principium Indiae et finem Hispaniae, quae est mnthematiciS nota. Et quoniam non est mathematicis nota habitatio nisi in quarta in qua Sum US, et etiam non tota quaci Comprehenditur intra medietatem aequinoctialis et medietatem coluri trans-
495쪽
euntiS per polos et eX tremitates medietatis aequinoctialis λSub hac figura, ideo in executione sententiae mathemati Corum Oportet relinqui quod incertum est, et fieri Sermonem de eo quod philosophis magnis innotescit. Ptolemaeus δ inter OmneS ab incarnatione Domini maXime certificavit in hac Parte, et in secundo Almagesti quartam i Stam, in qua SUIDUS, distinguit. Et ejus et Alfragani et aliorum divisio magis notaeSt Per septem climata famosa. Clima Uero apud COS OStSPatium terrae in quo dies prolirior excedit per dimidiam horam diem prolixiorem alterius partis terrae, Vel eX ceditur ab eodem. Certum tamen est quod magis naturalis et Verior distinctio esset penes quartam horae, Secundum Uod Ptolemaeus primo dividit: sed quia istae parteS Sunt ParVae, ideo Considerant philosophi majores et conjun Xerunt duaSillarum in uno climate. Et quoniam haec climata et civitateS famosae in eis non posSunt evidenter percipi Sermone, Oportet
496쪽
quod figura sensui ministretur'. Primo igitur figuram hujus
quartae Cum climatibus suis ponam, et Signabo ct UitateS famosas in locis suis per distantiam earum ab aequinoctiali, quae Vocatur latitudo ci Uitatis Vel regionis ; et per distantiam ab occidente Vel oriente, quae longitudo regionis Vocatur. Et in divisionibus climatum atque in latitudinibus et longitudinibus civitatum utar auctoritate et eXperientia Sapientum. Sed in signatione Civitatis in loco suo per longitudinem et latitudinem suam inventas ab auctoribus, Superaddam artificium, quo locus civitatis habeatur per distantiam ejuSa meridie et septentrione et oriente et Occidente. Et hoc artificium consistit in concursu lineae rectae aequi distantis aequinoctiali signatae in plano: secundum formam lineae rectRO duCtae a numero graduum latitudinis regionis Signato in quarta coluri ducta ab aequinoctiali ad polum mundi in Con UrSUm, inquam, Cum arcu circuli magni qui transit per polos mundi et per numerum longitudinis civitatis signatum in aequinoctiali circulo. Hic autem modus melior est et
facilior, et sufficit considerationi locorum mundi in hujusmodi figuratione sensibili. Ostendam etiam cum latitudine cujuslibet climatis quot milliaria quodlibet contineat in se, et quot gradus in coelo cuilibet respondeant, et quot horas habet dies proli Xior. Elevatio autem poli supra horigonia in quolibet Climate est latitudo ejus ab aequinoctiali, et distantia genith capitis ab aequinoctiali, idem Cum latitudine et cum elevatione poli: et
Pono numerum milliariorum totius spatii Septem climatum. Sed licet non notata sunt a philosophis nisi Septem Climata nihilominus tamen signant alia spatia terrae et ante climata
et post. Nam Ptolemaeus dicit in libro de Dispositione Sphaerae, quod perambulatum eSi auXilio regum Aegypti
Usque ad aequinoctialem circulum. A paucis tamen et raro pertranSitum eSi hoc spatium ante climata propter distantiam
ejuS, Sed magi S propter negligentiam principum qui philosophos deberent juvare in hac parte. Signo ergo Spatia tria ante
497쪽
climata nota, quae plus de terra habent quam Unum clima, et Pon O numerum milliariorum latitudinis istius spatii inter aequinoctialem et primum clima, et quot milliaria sunt ab aequinoctiali usque ad finem septimi climatis ; deinde divido spatium quod est ultra climata. Et Ptolemaeus in secundo Almagesti distinguit istud spatium per CXCOSSUm UArta Cunius horae adjectum super longitudinem diei in praecedenti regione u Squequo veniat ad latitudinem regionis quae est lXi rRduS. Et postea per medietatem unius horae usque ad
latitudinem lXiv graduum ; et ab illo loco dividit spatia per
Unam horam usque ad latitudinem l XVi graduum; ubi est noX continua in solstitio hyemali, nisi quod medietas solis fertur subito sub horigonte et est dies continuus in solstitio aesti Vali, et hoc est ultra Scotiam longe. Et deinde Semper apparet Sol in aquilone VerSUS Polum. Sed tunc ulterius dividitur spatium notabiliter per quantitatem diei unius mensis, Vel duorum, Vel trium, Vel quattior, Uel quinque, Vel seX. Nam habitantes sub polo habent
dimidium annum diem, hoc est. Solem supra hori Zonta per SOXmen Ses et sub hori Zonte per alios SeX ; Sed tamen CrepuSCUlum Vespertinum durat per septem Septimanas et unum diem, Scilicet, a seXto decimo die Septembris inclusi Ve, in quo sol ingreditur nunc temporis signum Librae Usque ad seXtum diem Novembris exclusive. Et in tanto Spatio est Claritas Solis Super terram, sicut apud nos in aestate a CCidit post Occasum solis : quia in illo die seXto est declinatio solis sub horigonte per octodecim gradus et SeX minuta et Crepusculum durat usque ad finem octodecim graduum et non plus. Et ab eodem die se X to Novembris in Clusive usque ad a1 diem Januarii inclusive est noX Obscura per decem SeptimanaS et per quinque dieS. Nam in illo et 1 die est sol sub horigonte octodecim gradibus et seX minutis; et ideo non potest incipere CrepuSCulum mRtutinum in illo, sed oportet quod sol prius transeat illa seX minuta. Sed ab illo die, scilicet 21 Januarii eXClusiUe incipit aurora, et durat usque ad ingreSSum solis in signum Arieti S, et hoc est 13 die Martii nunc temporis, unde durat per Septem SeptimanaSet unum diem. Et per residuum temporis dum Sol vadit a primo gradu Arietis usque ad primum gradum Librae est sol
498쪽
Semper Super hori Zonta eorum; et hoc est per dimidium Annum quia hori Zon eorum est aequinoctialis circulus. Et ideo seX signa Septentrionalia Sunt semper Super horigonta, Ut apparet in Sphaera ad sensum. Et ideo dum sol est in illis signis habent diem manifestum. Et nihilominus duo CrePUS-Cula in quibus apparet Claritas soli A super hori Zonta simul Siam Pta Continent tres menses et quindenam et duos dies, et ideo reSpectu Crepusculorum et diei habitatores illius loci sub polo parum habent de nOCte Per annum. Haec Omnia scripSi sequendo principaliter Ptolemaeum et
Al Daganum et tabulam de longitudinibus et latitudinibus
civitatum. Nam in latitudinibus climatum et spatiorum ante Climata et post secutus sum sententiam Ptolemaei in Alma-geSti. EX pansionem autem climatum per sua milliaria et spatiorum ante Climata et post, atque quae civitates et regiones
continentur in illis climatibus et spatiis, descripsi secundum Alsi aganum principaliter, nisi quod is Se non tangit praecise
ComputationeS quaS pono per CXaminationem majorem, at Vesequendo alios auctores aliquod immuto aliquando et addo, secundum quod oportet propter Certitudinem majorem: ut
tetigi de civitate Syene. Disserent Quod si objiciatur, quod in canonibus astronomiae et in .suh Εὰhi tabuli S alii S inVenitur aliter in longitudinibus et latitudinibus and West civitatum, ut evidenter patet de Toleto, ad cujus meridiem V 'R6 factae sunt tabulae η Toletanae; dicendum est quod aliter et
the Jew Jacobus Anatolius. The mathematician, Regi OmontanuS, gaUe lectureSon Alfraganus at Padua in the fifteenth centu G. His workA were printed atΝurimberg in 1537, together with a very interesting lecture on the history of Mathematics by Regiomontanus. Another edition waS publi Shed, apparently fro in the Correct2d Version, at Frankfuri, in 159O. The seven Zones described by AlfraganuS, extend froin the equator to lat. 45'. The parallel S are arranged according to the tength of the Jay at the Summer solstice : the tength in ea hexceed ing that of the parallel to the solath of it by half an hour. See the two editions referreo to: at So Cantor, UOl. ii. p. 233, and JO ardain. P. II 5 Alsonso X of Castile appotnted a committee of astronomet S to ConStruct Newastronomical tables. In this work the Rabbi Isaac Ebn Sid Hagan played anim portant pari. Their principat defect was the introduction os an in equalityin the motion of the fixed Stars in longitude by whicli this motion appeared
499쪽
290 aliter accipiunt oriens et occidens. Nam oriens et OcCidonS Thede quibus hic loquimur sunt ultima terrae habitabilis. Sed j si 'μ'
Uno modo accipiuntur oriens et occidens sub aequinoctiali
Circulo in medio terrae; ita quod principium Indiae sub aequinoctiali est oriens habitabilis ; et finis Hispaniae ulterioris,
Si OX tenderetur usque ad aequinoctialom CirCultam, OSSOt occidens ; sed non tantum eXtonditur, immo OSt magnum spatium terrae a meridiana parte Hispaniae ulterioris usque
ad aequinoctialem. Finis igitur istius spatii a parte ocCidentis est occidens habitabilis. Sed cum terra a parte occidentali habeat magnam latitudinem, scilicet ab aequinoCtiali usque ad montem Atlantem et Gades Herculis, et Citra per totum circuitum Hispaniae totius et Hiberniae, possunt diversidi Uel Simodo aCCipere OCCidens ; unde aliqui accipiunt a Gadibus, aliqui a monte Atlantis, aliqui a fine habitabilis sub aequinoctiali. Sed cum accipitur sub aequinoctiali, certiti S a CCipitur, quia illud uno modo est et melius, quia hoc est in medio
mundi inter duos polos, et ideo est Verum occidens ; Ot eodem modo est de oriente. Tabula Uero latitudinum et longitudinum non accipit longitudines ab occidente Sub aequi-NOCtiali, ut Certum est. Nam sic longitudo Toleti est vigintin OUem graduum ab occidente, et secundum tabulam non est nisi undecim. Et auctor illius tabulae sumpsit occidens ei
notum et certum et respectu Sitias Suae regionis. Con Siderandum Vero hic est quod oriens et occidens in divisione terrae non POSSunt sumi nec debent nisi penes ultima terrae, ubi mare quod Vocatur Oceanus deficit, qui eXtensus est inter Indiam et Hispaniam ulteriorem et regiones ali RS Occidentales et Orientales, quae sequuntur Indiam et Hi Spaniam. Unde non debent accipi penes oriens et OccidonS SOctandum fines alicujus orientis, secundum quod nos dicimus aliquando Oriens et occidens penes ortum et occasum Soli S. Nam
to be Aometimes accelerated and sometimes retarded. It waS known aes the trepidation of the fixed stars, or the motion of the eighth sphere.' This imaginary in equali ty continued to dissigure the best tables tili the time of Copernicus. Seo Libra F of Us Mi Knowle ge, Histo of AStronomy, P. 38. Previ ous tablos hau been conStructed at Toledo in the eleventii century by ArZachel. It cloes nos appear qui te certain whether it is to those that referenceiS made, or to tho se of AlfonSo.
500쪽
Determination oflongitudeano latitude. Lacon's
foo OPERIS MAJORIS PARS OUARTA.
infiniti sunt horizontes tam obliqui quam recti. Et ideo Orien Set occidens in divisione terrae non sumuntur penes hori Zonta; tunc enim quod esset oriens unius horigontis esset occiden Salterius horigontis, et medium HUS. Et notandum quod verum occidens et Oriens Suti nequinoctiali circulo est ut dictum est: et hoc est ad ultimum habitabile ulterioris Hispaniae pro occidente et ad ultimum Indiae ulterioris pro Oriente. Si igitur Volumus Sumero distantiam civitatis ab occidente nunc dicto ducem VS unam lineam ab hoc occidente aequi distantem civitati, et linea intercepta inter civitatem et dictam aequi distantem denotabit longitudinem ejus ab occidente. Et similiter ducatur una linea ab Arymδ civitate in medio mundi usque ad polum arcticum, et ab ea ducatur linea recta usque ci Uitatem, UACnotabit distantiam civitatis a medio mundi. Sed aliquando accipitur distantia ab occidente respectu finis habitabilis in directo illius civitatis: et quia hoc variatur infinitis modis apud diversos habitantes, Variatur sumptio longitudinum. Sed melior acceptio est ab occidente sub aequinoctiali, quia hoc CSt uno modo. Et quia aliarum civitatum a Toleto longitudines et latitudines non inveniuntur Congregatae nisi in hac tabula, ideo secutus sum eam in haC parte. QUAmquam major Certitudo requiratur, quia nondum apud LatinoScertificatae sunt longitudines et latitudines civitatum et region Um nec tanquam certificabuntur nisi per apostolicam au Ctoritatem Vel imperialem, aut per auYilium alicujus regi Smagni praebenti S philosophantibus adjutorium. Secundum igitur Praedicta praesentem affero descriptionem in albi ori parte pellis', ubi civitates notantur per Circulos rubrOS; nam in alia parte pellis alia descriptio poterit aSSignari propter evidentiam majorem locorum mundi. Et hanc secundam descriptionem addo propter summam utilitatem lOCOrtam. Quoniam igitur locorum mundi cognitionis maXima utilitas est, ideo aliam descriptionem oportet afferri. Nam reS mundi sciri non possunt nisi per notitiam locorum in quibus