Studia palaeographica [microform]

51쪽

quoque interdum confunditur cum 1 et ι. Quod imprimis in pronominibus actum. Sexcentis locis codice σύ pro σοὶ, ημεῖς pro μεις positum exhibent vice versa. Verum in hoc genere cavendum est ne quae scribae vel lectoris vitia esse possunt haec omnia pronuntiationis esse opinemur. Caeterum nonnulla observanda supersunt de literis 3 et quae in sequenti capite attingam.

52쪽

0ΑΡ UT TERTIUM.

Agemus hoc capite de mendis natis e scriptura unciali, quae omnia etiam in minusculam se insinuasse vix opus est ut moneam ). Deinde separatim tractabimus errores proprios character ligato. Quid sint literae tineiale copiose disputat ontesal- conius Palaeogr. r. pag. XI , qua voce neScio an quispiam ante Hieronymum sit usus de auctoribus loquor quorum scripta supersunt: siquidem ante . adhibitam fuisse, ipsem suadet in raelatione libri Iob. Habeant, inquit, qui volunt veteres libros vel in membranis purpureis auro argentoque descriptos vel ne libra, ut vulgo aiunt, lueris onera magis exarata quam codices. - De vocis origine non ita constat: plerique putant uncialesi De cognatione quae intercedit inter maiusculam et minusculam s. observationes quas utilissim suo opusculo: Anteitiinggur riochi schen Palaeographie' adiecit attenbachius, Prosessor Heidelbergen3iS.

53쪽

dictas literas fuisse eas quae pollicis crassitudinem haberent quia duodecim pollices, quibus pes constat, pro duodecim uncis habentur. - tu vero est hodie sic appellantur eae in vetustis codicibus, quae priscam sormam servant ac solutae sunt nec mutuo colligantur. Huiusmodi literae unciales observantur in libris omnibus ad nonum usque Saeculum. Non quippe aeculo nem fecerunt Graeci uncialibus literis scribendi ita ut ne unum quidem codicem viderim aut alicubi exstare compererim, qui post nonum saeculum exaratus fuerit, exceptis tamen libris chori et ecclesiae usui deputatis. IIaec de literis uncialibus universe dicta sussiciani. Singulas nunc quae huc faciunt observationes ordine

Α Δ Λ facillime permutantur. Fac periculum in quovis codice videbis hasce tres ii eras ingenii potiusquam oculorum acie esse discernendas Saepissime inde notae numerorum in quibus coniectando nihil essicitur sunditus cori iptae sunt. Vidi in antiqua editione locum grammatici nescio cuius ubi Demosthenes in quarta Olγnthiaca dixisse sertur ' μιεν ουν παρων καιρ9c, o ανδρες 'Aθηναῖοι, μονον ουχὶ λέγει φωνην α*ιέις . . A.

Talia ac similia σφάλμ ατα neque inter legendum ani- uindvertisse et edendo propagasse in Aldorum aequalibus facile erimus recentiorum editorum vero si quis rem non multo melius administraverit aut nimiam sestinationem aut, quod etiam peius est, iudicii tarditatem, nodicam absentiam, in causa suisse merito Suspicantur critici. In locis impeditioribus contra minime mirandum si is νη ου πι- ο j, sed omnino de editoribus sen-

54쪽

tiendum quod Cicero in oratione pro lege Manilia de imperatoribus is verum tamen laus illis est tribuenda quod egerunt; venia danda quod reliquerunt . Ρalmatia emendatione correctus est locus in Aeschyli Supplicibus cf. Dind. Praelat edit Oxoniensis a. 185 l)p. XXVIII). Exhibet codex unicus Mediceus v. 254:

καὶ πασαν αἴδνης διαλγος ερχεται Στρυμων τ προ δυνοντος ηλίου κρατω. Pro αδνης ex unciali scriptura eruendum ΑΙΑΝΗCi. e. oeta ης. Praeterea δια λγος monstrum esse natum

ex vocabulis δύ αγνο ς ligatis literis exaratis es. ers. v. 497 acute vidit ordsWorthus. Vide quoque tan-leium ad Suppl. v. 683. Editum esse apud Diodorum εν υλἱδι pro εν Λυδί egregie observat tersonus ΛΥΔΙΑΙ - ΑΤΑΙΔΙ).

Apud Dion Cassium Lib. 8, p. 382 in libris est:

ἐγενετο μεν καὶ νιαυρίοις τοῖς παρθίνοις κίνησις.

Alii aliter locum tentarunt sed ipsam Dionis manum restituit Heringa noster correctione tam facili quam ingeniosa λὶ Unum vocabulum in duo separasse suffecerit. Nempe ἐν 'Iλ λ)υ ρύω ς τοῖς Παρθίνοις κίνησις ἐγένετο. Feliciter nuper aequalis meus Pola eandem sere medicinam adhibuit Schol. ad Odyss. Η, 318. Quaerit εἴς

των ἐνστατικων, rudi pluribus aliis locis, cur Phaeaces inhieringa, Obss Crit. Cap. II. Litera λ in libris saepissime simplex occurrit pro duplici, duplex pro simplici. Idem observatur in .

55쪽

Ulyssem dormientem in patriam reduxerint. Respondetur:

neuter horum re bene perpensa cum viris doctis communicasset. Recte olah θIn hoc tamen monstro lectionis καὶ μια latet verissima lectio haec εἰς ποῖον δεῖμα αναπλεουσιν . Ubi enim λι abiit in και una liter addita est ut verba bene Graeca saltem exirent. Utar praesenti occasione ut ex Valchenae ii Schediscriticis SS. in lucem protraham emendationem in uripidis phig. Aulid nondum editam. Est ρῆ ς notissima et prope decantata, quam multi tenent memoriter, ubi Agamemnon laudat fortunas eorum, qui obscuro loco nati sunt v. 14 seqq.)., δυσγενεια δ' ς ἔχει τι χρησιμιον. καὶ γαρ δακρυσαι ἐεδίως αυτοῖς χειανολβα τ εἰπεῖν. τῆ δε γενναία φυσιν

Incerti haerebant olim viri docti in ultimis verbis.

Tandem Musgravio probabile visum vocabula νολβα et απαντα transponenda esse, quem Iuno omne Sequuntur. Quanto melius alchenaerius: τω Iς γενναι ἡ φυσιν απαντα τὰ η α.

Qui dicendi usus compluribus exemplis illustratur ab eodem in Annoti in ur. Hippolytum, pag. 257.

56쪽

Apud lutaretium in Quaest. Rom. 80 ipse lectorsaciat periculum in vocabulis καὶ σIαστον. ΑΛ . A, Λ et, quoque conniventibus oculis vix inter sese distinguuntur ideoque hebetiores homines in incredibiles errores induxerunt. Talem, si quem alium, exstitisse bonum holium, sanctissimum episcopum Constantinopolitanum post Bonileii epistolam ad illium nemo mortalium dubitat Lepide Patriarchae κρισίαν traduxit obetus in nemos. Tom. VII, p. 475 Seqq. Scripserat holius κατα στοιχεῖον :

Ad hanc pulcherrimam emendationem confrmandam cs locus Athenaei XI, pag. 4b a quem in calce elaborata suae Photii editionis laudat aberus. In Sophoclis Oedipo Col. v. 1266 olynicis verba sunt:

Proba lectio debetur Musgravio. Olim edebatur ταΛΛ e Vide obr. Adverss. II, p. 36 . Atque sic ΑΛΛ et AMA alibi quoque haud raro coinmutata sunt cf. imprimis essesing ad Herod. p. 552). Quid nolius quam

αμ. cum participio coniunctum: σχα ταυτα ποι ν

57쪽

κολακεIας καὶ λ λα τοιαύτα mutatum pro ταυταὶ λεγων agro του ματίου φελεῖν κροκυδα. Ubi optime correxit Schneiderus καὶ μυα αυτ λεγων sed editoribus ita necessario legendum esse persuasit quidni fieri posse ut αλλα τοιαυτα scripserit Theophrastus Placent Sua cuique. At iam apparet ut opinor quam utilis res sit in promtu habere rationes palaeographicas. saepissime confusum est cum Digamma Aeolico non

multum dissimili figura expresso ). Digamma W, v inquavis lingua et dialecto facile transit in et 3 mutatio in vero, licet aliis compluribus linguis propria, intra Graecitatis fines tamen, ni vehementer allor, nulla idonea auctoritate confirmatur. Animadvertat mihi aliquis

mirificas glossas Hesychianas quale Sunt γακτος, κλασ-μια γαλι hκχηγὸν γανδανε ιν αρεσκειν γατειλαὶ, ουλαὶ γεαρ, αρή γε καλον, Θυχον γεστα ενδυσις. γία, ανθηδ). Unum milium absurdissimum est ρὶ, αυτω.

Iam quomodo coIrigendum sit πιοὶ, αυτα quod fide maius est, non fugit viros doctos iidem tamen gravissimas regulas et theorias de Digamma superstruunt aliis scripturis aeque vitiosis ). Si me audis, tesγchius ut alia multa stolide rates haec quoque nil doli suspicatus du

s. e. g. quae ea de re disputat Ahrensius in uotissimo libro de Dialectis Graeeia ubi multa doctissimo ut rectissimo observata Sunt, multu quae ullam πειθαναγκη Lubent multu abeSScut.

58쪽

Lexicon suum recepit. Non capiebat enim verba magnam partem epica, prisca et asca addito Digamma etiam magis obscurata, quae dudum abierant in desuetudinem. Haud mediocrem utilitatem tamen haberet omnes huiuscemodi errores sub unum conspectum ponere ut aliquanto rectius etiam statui posset quae vocabula olim scripta suerint cum Digamma:

Γ. . . . I, T. P. crebro inter se commutantur.

Od. Λ, 386 αγνὴ Περσεφονεια γυναικῶν θηλυτεράων. Testatur Eustathius alios codices habuisse αγ νη alios α. ἰνη. Quibus ινη placet comparant Il. , 457 Ζευς τε καταχθονιος καὶ ε π αι ἡ Ιερσεφόνεια). Praestat tamen lectio γνη, solitum roserpinae epitheton. i.

Hymn. in Cer. v. 439. tiam poetae Latini ita loquuntur Virg. Aen. VI, 402 Eclog. IV, 10). Sophocl. hiloch. v. 943:

προσθεις τε αεῖρα δεξιαμ τα τοξα ριουι ερα λαβων του Ζηνος Ηρακλεους χει. Legitur a nonnullis χρὴ. Quod non est temere repudiandum. Verum cave ne coniungas γερα - λαβών.Dobraeus Adverss. I, p. 56 apud hilemonem Stob.

LVII, 2l Grol. 373, 50 Gesii pro λαχανων γε τι felicissime restituit λαχανων τ' α ι)ε τι, quod recepit Mei-nehius in Fragm. Oet Comic. Praeterea de I et Γ permutatis s. quod annotavit Hemsterii ad Lucian. . I, p. 287, Brunch. ad Aristoph. Acharn. v. li 77. pro Γ positum terram interdum mutavit in articu-

59쪽

lum. Egregium exemplum habes in Dionis Chrysostomi orat. XIV, p. 34l, Reishe: ἡ τυχη .... polato δίδωσι

χρυσον, Κανδαυλη γυναῖκα, 'Αριστείδη δικαιοσυνην, Λακεδαιμ ονίοις την θηνα ων θαλατταν. cute L. Din-

dorsius: Haei ad D. pag. XXVI Λακεδαιμιονίοις γῆν,

'Αθηναίοις θαλατταν Nam genitivus procul dubio debetur male sedulo correctori. Eodem modo ortasse peccatum est Schol. ad Odyss. E . 222. ἔργον η γεωργία, απο Gi ς ερας. τας γαρ λοιπας πραξεις ἔργα φασκων o ποιητης προστιθη διασημαίνων ως ἔργον Αρηος. Constat sane in nulla alia re turpius labi eruditos grammaticos quam in Verborum derivatione. Ingens est exemplorum copia atque in diem augetur. Verumtamen in talibus quoque sunt certi denique fines Nemo lacile tam stultus fingi cogitarique possit qui in animum suum induxerit substantivum εργον ducendum Sse ab ερα. Quae ne acutula quidem esset observatio. Multo magis suspicor hoc scholio των νουν εχόντων τινα tam docte quam vere Observasse ἔργα sine genitivo apud epicos

absolute dici de agristiuura. Conticio igitur Scholiastem

ἶργον επὶ iii ἐργασίας . . . ἐργασίας autem in ἔρα abiisse in scholiis marginalibus minutissimis iterulis et compendiose scriptis nemo ut opinor mirabitur. L. Dindorsi emendationi aliam quamdam subiungaIn nisi forte occupata est In lutarchi Reg. et Imperat.

y me confusione αστο et Em vide Cap. 1.

60쪽

Αpophth. lex. XXII, Alexander narratur των κισθος -

Praeterea operae pretium est inspicere Behheri nee-

Cobetus Var. Leci. p. 4 α πωγοι. , Ridebantur . απυγοι et λιππο πιιγοι. In Platonis ragm. 80 ap. eineh. σκελετος, πυγος, καλαννα σκελη φορων, libri πυιος dederunt . Inter Γ et I in antiquissima scriptura discrimen mul- iis locis aut nullum est aut certe perexiguum. Inspice c. g. Corpus Inscriptionum; passim videbis secuti damitterae II columellam millime contingere inferiorem lineOlam horigonialem Frequens itide errorum OnS. Recte hil eleutherus Lipsiensis Benileius in fruginento fabulae incertae Menandri: οστια ν εὐό ab εν οι βουλεται ζῆν ' δεως