장음표시 사용
61쪽
turam aliis subsidiis non adhibitis erui vix posse probatur'). Quibus locis an paucissimis, ut mittamus et l0cos 16, ubi altera editio neque cum pri0re nequ0 cum codice consentit et 23, qui cum emendationes aut interpunctionum aut orthographicas stendant ex codie mutarin0 Ffuerunt, opponemus iam plurim0s, in quibus editio altera prioris cum codice conSentientis exemplum deserit.
183 7 congrederentur digrederentur
213 13 auis Rureis XLII., 12, 1 ciues ciuitates
al, Julius Annalis Junius Annalis
Quae restant exempla equestem, profectos, laturos inter menda editionis prioris numeranda esse, quae a quolibet homine linguae Latinae gnaro facillime eorrigi poterant, nemo infitias ibit.
62쪽
14. 6 quotienscunque cod. quotienscumque)quotiescunque
17. I nsiribusque impensisque oneribus impensisque
18. Maedilis curulis aedili curuliu
21. 2 uti octo legioneS, ut in octo legiones parem
27 missa Gentio . . . missis a Gentio . . . passus est. passus. Inde
33. 3 scaturiges cod. Scaturriges)scaturigines
63쪽
D M. I bucculasque scut0- bucculasque scuta alii loricas insrum, alii loricas
35, 10 errebos . . errebiam Perraebos . . erraebiam
26, 13 Tirustaras Jnittas OleiniatasTirustas Rigonitas Olciniatas
34, 14 inter tam opulentos inter opulent0s
36 nihil relicturis nihil relicturus
Masanissae Undo edition0m alteram, quo propius Veritatem plerum- Ad p ravid in
que venit, eo magis a c0dIcI Ve8tIgII receSSISSe dparet. danno non teum ea qua de utriusque editionis disserentia adhuc disputavimus necessarium non esse, ut conlationem denuo institutam statuamus, evincant, c0ntra exstant argumenta quaedam, ex quibus codicem denuo n0 esse conlatum po
spicus intellegitur. Non raro enim, quamvis veri0 sit codicis scriptura, editio tamen altera cum priore consentit cf. o. g. XLV, 27, 5, ubi d, qu0d in modios d0gitur,
64쪽
omisit utraque editio ibidem in eodem . . ex maioram restituendum erat, id quod reyssigius fecit, maiora atin editionibus exhibstu magis XLV, 29, 11 illud nec aeodice recte traditum omissum est in editione et posteriores priore item XLV, 34, 6 numerata, quam scripturam in codie invenimus, in utraque editione perversum in numeratum et eius generis plura. - Firmissimum autem huius rei argumentum in e inest, qu0 genuinam et codicis et utriusque editionis scripturam libri XLIIII, 1, 4 dies unius pedito iter est in erratorum indico alterius correct0 patrium casum dies et Gellii auctoritat et scriptorum exemplis c0nfirmatum in ut typographi errorem emendavit. Ita enim d0est dies in diei esse mutandum ut Xemst in
templo XLII 48 4 si aderit in aperit XLIIII, 6, 2).
Codo in ae- 0de p0stqua ab Helvetiis usurpatus est, qua satasianam trans habuerit, quo anno a quibus in arcem Ambrasianam delatus sit, novis testimoniis non inventis accuratius d0finiri nequit. Id quidem certum est anno p. h. 162 inter librorum Ambrasianorum numerum eum fuiss0 e0qu ann novo adornatum Ss inv0lucro haec enim tergo inseribuntur libri: Titi Liui Patauini istoriae Romanae Libri iιinque qui propter aliorum olim sequentium defectum nunc sunt illimi, nempe XLI, XLII, XLIII, XLIV et XLV Larissimus de Liuianus Codd. M . . t . . . NiStori .... N. 7. . . IOCAX 287. codex Vindo Mansit itaque c0dex in re Ambrasiana, d0nec ann0
por sur. 1665 a diro Lambedei cum 58 libris manu scriptis Vindob0nam transportaretur. Quae fuerit eius itineris ratio quaeque in illo codex Livianus subierit pericula, ipse narrat Lambeccius ): Quod ad ipsam supra memoratorum 2072 Voluminum Ambrasianorum transportat enim sunt praetermst 583, etiam impressa I 89 transportationem attinet, in-
65쪽
sanιzen appellantur, et seae cistis curavique nonnullis eurribus
pereehi Halam, ubi tandem diea. Novembris in nanim illata
sunt. Quo contra intentionem meam per varia inopinatactstaeula tarde admodum e edito, ne tamen taediosissimis abnasigandi tergiversationitus diutius essem obnoetius, contuli me curru eadem adhuc evem ad pagum Volters, unius ei iter horae spatio Hala dissitum summo autem mane sequentis diei tertii Novembris contendi porro tum, ibique navim, quo eum amrιlo praecedenti nocte in ea reliet secuta erat, ingressus sum paulo post meridiem atque inde se senum et Danubium perreae Vindobonam non minus periculose quam incommode. Navis enim, quam multis agitationibus is tandem torseram, valde fuit
lacera et ruinosa nautae autem quattuor ei regendae adsignati bipedes fuere omnium nequissimi quippe qui in
toto illo itinere adeo ignave, contumaciter et perverse egesserunt, ut meritam sibi metuentes oenam, eum die 11. Novembris alde sero tis Uium pervenissem, omnes
nocturno tempore clanculum aufugerint. Quamobrem con-
duetis sequenti die aliis quattuor nautis, confeci unum illud, quod susererat, i integrum milliare Germanteum et circa horam decimam matutinam salvus atque incolumis indo- bonam redii. Curavi deinde dolia et cistas, quibus supra- memorat Imbrasiani libri continebantur sine mora e navi eaetrahi et adminiculo aliquot curruum recta transferri in Augustissimum Bibliothecam Caesaream.
Ceterum anno demum 166 codici Liviano numerus inter libros manuscriptos bibliothecas Caesareas adsignatus ess videtur legitur enim in fronte involucri litteris aureis impressum: . . . . . r. 3 L. I. 1. 6. Ρ. L. B. . . i. e. M augustissima bibliothee Caesarea indobonensis. 3. - Leopoldus L. in media sigilli area I669. Petrus Lambeeeius bibliothecarius. Quamvis Simon Grynaeus quam maximam adhibuerit codex bs- in edendas decade Liviana diligentiam, nemo tamen edi et
66쪽
tionem istam mnibus existimabit numeris abs0lutam Lambeccius primus n0va opus esse codicis conlatione et intel-lsxit et disertis confessus est verbis ). Superest enim ut ipsius verbis utar, profecto non mediocre variantium lectionum Ficilegiiιm, quod alias summa industria et de a me eaehibebitur in seculiari quodam Dissertatione de
duodeeim Codicibus Stis Historiae Romanae Titi Lissi,
qui una cum triginta dubibus eiusdem istoriae primariis editionibus impressis in Augustissima Bibliotheea CaesareaaSServantur. Sed pr0missis non stetit Lambeecius itaque sactum est, ut unius tantum diei XLI, 9, 11 12 scripturam genuinam a Lambecci publici iuris factam h0die habeamus, quam l. c. inseruit 0mment libro alteri. Qu0 Lambeceius pr0miserat, p08 eum adgressus StGentil0ttius tostatur enim Drahenborchius, qui editi0niquam parabat Livianae lecti0nes variantes acquirere tuduit codicis Liviani Vindobonensis, sp frustratum se ideo e8Se quod variantes unici istius odicis lectiones a clarissimo Gentilottio collectae continuationi Commentariorum Lambecianorum inserendae essent eaque continuatio jam si Ioparat Augustissimi Inseratoris Caroli I. mandato adhuc tenebris fremeretur δ). Sed gonlati a Gentilottio instituta numquam in lues pr0diit ste quid isti factum sit seimus. Ita tu ne Drahenborchius codicis inspiciendic0piam btinuit, qui ut id impetraro nihil seliqui Dei s-Set, neque qui pr0ximi 0st eum hane steadsem Livianam tractarunt ips usi sunt c0dice. Persuasum enim ii erat, si ex unius viri d0et verbis de omnibus serr licet sententiam, in stravioribus corruptelis, etiam hic omnem rem ad acumen eriticum redire δ). - Cum igitur pt ad impetrandam codicis inspieiendi c0piam ipsius Augustissimi Imperatoris enix et diplomate opus esset edi viri 0 eti
67쪽
- il passim in exercρnda arte critica plus astumini quam ρ-nuina scripturae dandum esse censerent, strfacile inisellegitur, qui factum sit, ut codex tantum temporis spatium cum magia rei litteraria damn obscuritatis tenebris
tegeretur. Primus cui integram codicis instituit c0nlati0nem fuit Conlationes
Barth. opitarius Cessit conlatio ista ines. h. reyssagii opitario. usum, quam ad editioDies suas adornandas magno cum fructu adhibuit. Attamen multum abfuit, ut conlatio Κ0pitariana criticorum severitati suffieoret. Nam ipse opitarius minus accurate rem egerat multaque aut pr0rsus neglexerat aut psirverse litteris mandaverat. Quae cum ita sint, non maximi ducondam ess c0nlati0nem Stam per se patet accedit autem, qu0d stetiones variantes a K0pitari traditast n0 continua sexhib0ntur serie, sed variis l0cis inveniuntur dispersae. reyssigius enim in neutra editi0ne scripturas eo dicis indicavit; 0steriore demum ρmpore libris minoribus nonnullas scriptura c0dicis discrepantias inseruit atque in Adnotationibus ad T. Lini libros XXXXI XXXXV Misenae seditis a. 1849 supplementum editi0num suarum criticum e0mp0suit. Neque tamen ea est huius lib0lli indoles, in qua acquiescere p0ssit qui artem criticam in his libris est exerciturus Κ0pitariana conlations stinde etiam
Antequam reyssigius suppl0mentum illud edidit, ab Alseli ef-Αlseh0Rhius qu0que codicem c0ntulit n0nnullasque qua vigio. ind hausit lecti0nes variantes commentariis inseruit. Sed neque Alsch0Ωkius hac c0nlatione rem ad vivum resecavit, qui ne Sciamus quidem utrum integram conlationem institusirit necne in). Anno 1846 advigius cum per Germaniam iter faceret, capita n0nnulla c0dicis perlustravit, unde nata est
disputati de Lini libri XLIII initio e cod. Vindob emendando, quae aunia a. 1852 prodiit. Qui cum in hae Liviani operis parte pleno et certo instrumento uti vellet, a. 1853 J0ann. 0rchhammerum rogavit, ut, cum Italiam
68쪽
curate conserret adnotaretque codicis ab editions aueh-ntigiana discrepantias, reliqua H. XLII, XLIII a d. 36 ad finem, XLV conserenda curaret per alium virum doctum si advigio est utique fide dignum, qui exemplari usus est Drahenborchiano. Cuius c0nlationis cum
eas intercidissent 1 capita a quibus . XLI incipit),
lacunam explevit Guil. Faustham, qui lectiones varias uadvigil exemplari eissenb0rnian inseruit. Quo adiutus instrumentones Livianas criticoH0. Nic. advigius edidit a. 1860 in clarissimis Enmendationibit Livianis n0varum emendationum messem 40Rcontemnendam simulquo pr0misit se omnes odicis scripturas, alii raminare possint, propediem alibi editurum. uestatha. Interest merigi0 cuius editi Liviana eo proe0sserat, ut ipsi ad quintam deeadem perpoliendam accedendum SSet, cum virum quaereret id0neum, qui conlationem codicis conficeret quam maxime accurat m, Uum
ap0graphum subtilissima diligentia c0nlaetum obtulit Vah lonus, qui studiis Livianis in Ephem. Gymn. Austr. .
quam accurate c0dicem tractasset quantusque ex accurata conlati0ns fructus ad desperat0rum locorum sanationem
redundaret splendidissimis d0cuerat exemplis Herigius igitur cum iam antea in pr0grammato ratistavias a. 1863 edito Livii libri XLΙ ec. 1 14 ad Codicem Vind0bonensem recensuisset, e0ulati0nem c0dicis in praelati0ns editi0nis communicavit textus verbis in rebus orthographicis ad illius auctoritatem accuratissime exstetis. Quae editi praeter luculentissima emendati0nis exempla duabus rebus pra0 ceteris excellit, et quod prima est, qua integram totius codicis e0nlati0nem eamque diligentissimam continet stquod codicis imaginem fidam verb0rum recensione expressit. kq.iδάζω advigius p0stquam aestate a. 1863 Vindobonam prosectus c0dicem Vind0bonensem ser aliquot dies studiose
CL p. 487. Cf. tum anni 1861 p. 5 sqq. 24 sqq.
69쪽
nitriano conferret, resiquorum librorum e erimenti causa Fama qua8dam particulas, anno proximo in lucem prodisrunt Titi Linii istoriarum Romanarum Libri quinque XLI ad XLV, qui quarti voluminis partem pri0remessiciunt operum Livianorum maduigio st Ussingio editorum. Perseveravit advigius in eo quod sibi prop0suerat, quia forma rationis Livianae, qualem ipse e0mposuerat, ab Hertriana partim proster iudieii disersitatem, partim propter maiorem quandam veritatis fiduciam, postremo propter nova inventa non paucis oeis differebat; luam ob rem ei et aequum et commodum ridebatur, eius recensionis cum odice ipso persetuo contendendae in ipso Gemst potestatem fieri facili risique ratione ipsa codicis Scriptura et emendationum annotatione singulis paginis Subiecta, non aliunde moleste peti, cum praesertim ne id quidem inutile futurum esset, Vahlenianae ollationis demedita altera universe confirmari, adiuncta in paucis locis Sive correctio=ι Sive Supplemento. Itaque actum est, ut eum per tantum temporis spatium nulla existersit ditio apparatu critico instructa, paucis annis nacti simus duas. Post vahlenum praeter G. Hariolium, qui a. 1866 in s. arielii
stituit, nemo qu0d sciam modicem inspexit aut tractavit. Ne quis vero gregii dicat me oblivisci libelli Analectorum Anal ἡeta Li Lisianorum a Th. mommsono et M. Studemundio editorum a. 1873 praeter duas tabulas aeri incisas, quae ibi
ρxhibentur. de ultima nantum modicis sagina quaedam quaestionei tractatae sunt Ceterum nemo n0 videt has eripit rae
tabulas, si Sichelianam exceperas, egregie praeStare ceteri mina. antea editis primus enim a. 1815 Walchius emenda
70쪽
9:. - . . tium n0 lacturum plerique putabunt, si denuo vetustissimi libri quaestionem instituam. Neque vero eam adgredi animnminduxissem, nisi subtiliores de rebus orthographicis quaestiones ine0hatae, ad quas abS0lvendas e0niunctam et advigii sit Herigit peram n0 Sufficere intellegerem, ipso ut codicis scripturas accuratius examinarem flagitassent. Nam si utriusque editionis praelationes perlegeris, haerebis pr0 et0, utri maior habenda sit fides. erigium si audias,e0nlationi editioni eius praemissas ibi quoque des habenda est, tibi ab ea quae in Madvigii usum instituta est diseedit; si advigi credas, Forchhammeri diligentia omni minima accuratissime persecuta est, nihil ut desiderari possit eiqi e
etiam dissentiente Hertzio aut Vahlenio fides fere ubiguo
habenda est et qui Forchhammero Succesit quamquam perpauca et minima non animadvertisse videtur, interdum iucon aratione superior est. - Sane quod ad 0s adtinetl0e0s, in qu0rum scriptura tradenda et Herigius et Madvigius c0nSentiunt, plerumque n0 errabimus fidem eis pra0bendo attamen ubi uter Se disserunt, fere necessari0
ad ipsum relegamur e0dicem, si de genuina eius scriptura agitur Verum neque si mittamus m0lestas illas disserentias acquiescere licet his editi0nibus, eum utraque pluribus lab0retiisque non exiguis desectibus. rimum litteras minus cula minus aptae sunt, quibus vari0s librarii errores aberrati0nesque oculorum intellegamus. Certe quamquam n0n licuit litteris pr0rsus similibus codicem typis exprimere, tamen cum maiore artis criticae fructu littera maiuseulae in adu0tati0n eritica adhib0nda erant Correctiones in e0dice0bvias minus accurate a se significatas esse Herigius ipso
latetur; advigius autem, qui litteras in codice lineola transversa perlassas puncto infra lineam40sit notat, aliam parat molestiam ponendo suyra litterulas I puncta i), quae nisi in codicis litterulis expungendis nusquam inveniuntur; unde fit, ut nescias, quibus locis iis punctis correctio signiseetur. Accedit neutrum editorem ubique sed hinc illinc tantum accuratius indieare linearum fines