Historiarum quidquid superest;

발행: 1789년

분량: 499페이지

출처: archive.org

분류: 문학

121쪽

ibi sequuntur, verba adjici, pariter e Polybio desumta, o h

θύννων, ν'. Quercuum illud genus, quod istas fert glandes, ibidem paulo ante his verbis Strabo describit: pDOArx es o θύννοζ βαλαν V kr, νομεν κατὰ τ ο θα

122쪽

ud Od deus in Naturae Systemate Pilorum rigiduatem riusdem animantis notavit Busso in Hist Nat. Ceterum non magnopere mirari debernus, Polybi aetate hoc animantis genus in Alpibus suisse inventum, quod licet hodie non nisi in regionibus magis borealibus reperiatur, Caesaris tamen aetate in Germania etiam tim superfuit. De tota vero ista Ascriptione Alcis, quam Polybio debemus, vide quae suo more, id vero est, tam peripecte, quam docte, disputavit HERMANNus noster, in Adnotationibus, pos haec jam perscripta benevole nobiscum communicatis, quas Adnotationibus nostris in hunc librum, Appendicis loco, subjecimuS. Vers. O. Vers. c. v TOP αυphico; etod Naepivost Cons. Adnot. ad II. I S, . vers 11. Vers. ii et rapv μ ξ μ πλαίνων π&pχta &c. ad hunc locum vive quae idem, quem modo laudavimus, Hermarinus ex Bornii epistrolis monuit, in Appendice Adnotationum nostrarum ad hunc Polybii librum XXXIV. Vers is Vers. S. αυ ετ ον corrige Tαυ ετ ovo quemadmodum recte habent Strabonis editiones .in versione latina Taygetum scribe.Vers. 18. Vers. IS. Eir ei Tαυp γων 'ννίβα διηλθάν. Ah de per Taurinos, qua Hatiuiba transit Praeter rationem Cluverus in Ital Antiq. lib. I. cap. 33 p. 32s accusat Strabonem, quod alienam Polybio sententiam obtruserit, cum

eum ait scripsiste, per Taurivos Annibalem superatis A Dhus in Italiam transisse. Atqui, quod Livius XXI. 8.ait, inter omnes constare, proximam Hannibali gentem,

in Italiam degres , Taurinos fuisse id ipsum satis diserte Polybius pariter lib. III. c. 6O docuit, nihil distentiens ab

eo quod nunc dicentem eumdem Strabo inducit.

123쪽

dationem vix dubitabit quisquis contulerit Aristo totis Meteorologi c. lib. II. C. S. ubi idem prorsus argumentum, quod Polybius hic tetigit, fuse, ex pro sesso tractatur. Pro Ocab. πνοια, quo Polybius usus est, ' si ibi dixit philosophia S. Ver faO αιν; αμενου ferri debet di non opus est ut Ver et . calas respondeat praecedenti ποιηrpe cum interjectum sit aliud participium absolute positum λεχθέν. Et saepe duo participia absolute posita sese excipiunt, alterum in nominativo possitum, alterum in genitivo.

notata.

Vers. II. συμβαίνει. Fortasse ex συμβαίνει Συκι vere, ii. corruptum συμβα νta erat; atque ita correctum malimus.

tione in alia fortasse occasio inem in alia historiarum sua. rum parte instituerat Polybius, non in Libro XXXIV, in quo non tam politicam, quam nos vocamus, geographiam tractavit, quam de naturali orbis terrarum descriptione, de situ intervalloque locorum, denique de naturae provenatibus in quaque regione notabilioribus, disputavit. Sed quum certum alium locum, quo commode referremus hoc fragnientum, non haberemus, huc reposuimus. Quod si quis subjiciendum illud statuerit ei Dagmento, quod de niorte agit Ptolemeti Philometoris, cui succes coii, qui Eraergetes II. est cognominatus, lib. XL. a. colt hoc cap. vers. 6. non habebit nos magnopere repugnantes. Veri . D. π ro Eυεp έτου του υσκωνo: Conser quae Ner s. c.

de ista Polybi peregrinatione in Aegyptum suscepta dixi.mus in Testimoniis Veterum de Vita Polybii, om. v. hujus edit. P. I sq.

124쪽

ADNOTATIONUM

DPOLYBII HISTORIARUM

AB AUCTORE

REL MEDICAR ET III STORIAE NATVRALIS IN UNIVERSITATE ARGENTORATENSI PROFESSORE

COMMVNICATAR M. de Xlphiae Ad CAP. III de Niphia enalione. oae Sphiam piscem lancea feriendi ratio, hodienum usitata, describitur a Dorvillio in Siculis, instet Od. I 6 . . L p. aga a Placido Reina in Notit Vrbis Messa. nae, ASO Letires,crite de lodui se ae tali &e Amstet. 28O. T. I. V osse pistoresque de a Sicile e. XLII Cauterum ius in Sestini Epistolis ex Sicilia scriptis, Part. V. de Pulmone Ad CAP. V. s R. de Pulmone Marino.

Orr esse, Meque mare, neque aerem, sed quid 'iam ex his concretum, Fulmonis marini mile Si, quaecunque apud Veteres occurrunt absurda nobis visa, adeo facilem expli-

125쪽

explicationem admitterent, quam haec Pytheo relatio, in vado sent omnia. t ulnis marinus, e Medusarum, quod anni Ad-

hodie naturalium rerum auetoribus dieitur, genere, tum 'thiniti aliis ejusmodi mollibus, Telutinosis, lubricis, , dummo.contrahuntur, informibus animalibus ex Vermium classe, pro maris ejectumento habebatur Solent ejusmodi corpora ab aestu relinqui humilibus in litoribus copiosa, praecipue post tempestates passim accumulantur Simili modo Zostera marina, quae brevium litorum planta est, uti in mediterraneo mari reperitur, ii potissimum septentrionalis oceani litora immensa copia replet, dongosque tractus campos ad trium, imo sex pedum usque altitudinem occupat humilesque regiones contra marino fluctus defendit, uti fuse narratres Martinet in Aes . Hartem. P. XX. num a. Iubrico tantum solo crescit quod ab ipsa planta diuturna putrilagine es formatur Quod idem etiam per Italiam usu venit Nam in Adriatici maris litore a Nanhedonia Barium usque valde frequens, demi putrida folia prout hin Sicilia stercorationi agrorum inserviunt, docente Cyrillo in Fundam Botan edit. S. P. II. p. CXXXIV. Sed Pythea sine dubio istis in regionibus non observaVE-rat Itaque unctuosam illam lubricamque massam, in qua incertus gradus sigitur, Iulmoni marino similem dixit. Iam quum ad istud boreae finitimum latus venit, quod

nebulae malusque Iupiter urget, recte quodammodo asserere potuit, neque more ibi esse, teque aerem, neque terram porro sultem se aliud non vidisse; sed illud modo

marino pulmoni mile corpus, quod pedibus calcabat, oceani quippe aetherisque prospectu nebularum densitate ex oculis sublato. AP. VIII. 6 de Piscibus marinis de Piscibus T 8ε θαλαττιονοψον &c Obsonium marinum si Lu-stanias bonitate verare illud, quod in Uro gignitur mari. Sic , Oceani pisces multo delicatiores esse illis mari mediterranei, dego etiam reserri a Piganio de la

126쪽

IIS APPENDIX ADNOTATIO Nure Iohan Mee Fore in DescriPlion sua France T. IV. p. quo Quod ni Adnot. de non de omni oceano valete mam marinos pisces Insulae rinis. Francide Europaeis nurius sapidos esse docet St. Pierre, in V me Iste de France, Letire . p. m. ICO At hoc quidem generis magis diversitate fieri crediderim, quam maris innutrituenti natura.de Piscibus Ad CAP. X. q. de Piscibus fossilibus.

v. cum ian aqua, ubi di funditur, mulsu terram penetrant Pisces. - Ea res passim non veteribus modo Observata, sed inrecentioribus. De Gallico agro tanquam Portentosa reS, quae expiatione egeret, relata Livio lib. XLII. cap. I. De Caria, Seneca Nat. Quaest. lib. III. cap. I in is De Heraclea Pontica, de Rhegio, itemque de Paphlagonis Aristotelis Ausculi. Mirab. cap. 2 sq. ubi similes allegatus a doctissimo Bechmanno observationes plusculas vide. Quibus addere liceat M. A. Severini adversus Aristotelicos Commentarium in Theophrastum Eresium, de Piscibus in sicco viventibus Amstelod. 66 I fol. quem riptorem excutere jam non vacat. De gobiis Aristoteles Histi Animal. I. s. eas in terra se defodere narrat. Quod de siluro cuilichty, albergi testimonio, refert Linnaeus, eum piscinas perso rare illud Cyprinum carapionem quoque in terra limosa fecisse Duhamelius fidem facit. Ipse obitide fossili autem, quam inepte riserat Elei- Dius , copiose per aestatem sub terra magnis agminibus eam reperiri in insula mire ameta Moni inferioris Picti vide, habet de Ia aille in libro, nescio cur omnibuisere scriptoribus praeterviso, minoires de Academie de

Rochelle T. VIII p. 68. Sic languillas in undo argilloso ac humente piscinae, per tres continuos annOS VICUM,

repertas si legitur in Topographia r Olivet, Orsiana 28 , p. 26.

127쪽

De Alce Polybius vera aut reritati proxima scripsit manni Ad-Nam certi est oecie, excepto collo, quod cones utique

omnes, quotquot eXtant, breve exprimunt Pilis aprum

imitari dicit Sicis Nigandus Episcopus de Succino Bo-

russeo bice Borusi a Ieriae Diso fol. O. a. Uctor autopta, pilos digiti sere longitudine, crassitudine se tam porcinam sequantes tacit quod alii quoque, uti Severinus Goebelius, in historiari u brevi descriptione animalis Alcis, Venet Iisi fol. q. b. e illo repetierunt. Longitudine ac densitu te piloruin ab equo multum differre, habet Heliasius in Disteri de Alce Ienae Isisti. p. 2s. , dum irascitur animal, pilum erigi horridamque es faciem legitur in Lepti me eun Naturge elachi des Hendthires, in Strat Diad. Massaetin IV. Sisich. p. 82. Etiam lictetis infra mentum enatus adeo non est fabulosus, ut noquidem nimia longitudo illi tribuatur. Licet enim ne quo

Peralius neque uisonius gutturalem hanc carunCulam repererint, tamen illandus modo laudatus, princepS U-ctor, ex quo plurimi alii sua hauserunt l. c. sol. O. b. habere etiam mares v dam ex icollo mox post mandibu-Ias despendentem barbam, interdum dodrantalem, si guraconi acuminati, docet. Heinsius supra dictus, liuet alia plurima ex aliis desumserit, tamen p. as se autopsia doctum, vel nullis vel non omnibus Alcibus ejusmodi frusta carnis, qualia ex Strabone Aldrovandus tribuit, mun- steri ac Gesneri sigura exprimit, sub mento pendentis , recte tribui, persuasum sibi haberes resert Gutturialem sis runctitam in characterem specificum recepit Linnaeus. ErXIeben in System. Regni Animul. p. goo carunculam sub

gula magnitudine pollicis, tectam barba nigra, aliis, in

femina saltem, non visam adscribit: quae quonam EX scriptore hauserit, non attigi. Sed recentioribus temporibus maxime Pennant, in Archica molossy, parvum Conum de gutture pendere , rigidorum nigrorum pilorum fasciculo obsitum, docet p. 2O. versionis german. Zim-

130쪽

Ioh. nihi. inermannian N; quem icon quoque tab. VIII exprimit: manni Ad e contrario dimidii animalis figura titulo libri ejusdem in V sculptata cujus quidem explicationem nullibi reperio, praelongam illam partem volybiana mensura sane non inferiorem fieri basi angustatam, apice latiorem Oestri venere tenipore ita produci crediderim iis maribus neque res illa me exemplo est, pubertatem cupidinemque veneream in laryngis partibus variorum animalium mutationem aliquam producere. Ex quo, Cur non semper neque in omnibus reperiatur , facillimum est explicatu.de Aurim Ad AP. X. II de Aurifodinis.

όων. fossam autem quindecim pedes non exces isse. - Venit lii in mentem simile quid a b. m. Bornio, metallicarum rerum, si quis alius, peritissimo observatum. Ille, Transtsylvaniae montem ioni undique cuniculis quam plurimi perforatum esse, reseri, ex quibus auri gleba effodiatur; neque illas plus quam paucarum hexapodarum spatio penetrare in interiora montis, tum vero venae cujusque meatum ad latus deflectere, simulque, cum hucusque ad perpendiculum pependisset, magis magisque in obliquum deprimi, tandemque horigonti fieri parallelum quae mutatio ubi incipit, metalli fotar, experientia edoctus vacuam jam auro prorsus suturam venam, eam relinquit. Idque singulare esse, docet ornius, nec ullibi alias observatum venae metallicae ingenium in Epist ex Itinere Hungarico ad Ferberum scriptis, epist XII p. II q.

SEARCH

MENU NAVIGATION