Historiarum quidquid superest;

131쪽

ADNOTATIO

LOTO ARBORE.

IOHANNE HERMANNO.

rolus veterum, quaenam sit arbor, hucusque dubium videtur Linnaeus Amoenit Acad. T. I. p. 8SS. Rhamnum Lotum est vult: uoiret in Hisoire Nature ede timidie, hujus fructum veterum Lotophagorum cibum fuisse, a vero propius abesse credit. Non ultra frutrucis magnitudinem excrescere ait, ut Polybius arborem non Proceram dixit; laculeis utique ex Ferala est. Fructus etiam uJubarum accis rotundior, ut respondeat Comparatio cum rotim is libis, quam instituit Polybius. Addit quidem Poiret illud, licet Loti fructus sapore gratus sit dulcisque, vix tamen ad deserendam temperatioris coeli patriarii, quae majori fructuum varietate abundet, invia tare posse. Haec utcumque se habeant, potiore utique jure Rhamnus hic, donec alia arbor loco pellat, pro Loto veterum habebitur, quam Dios pyros Lotus Linn. a Matthiolo pro Loto proposita, aut Celtis australis Linn quam Maneti in Giornate a Italia T. X. pro Lotophagorum deliciis dedit, recentius Scopoli in Deliciis Insubricis mustis argumentis vindicare allaboravit. Is liber jam ad manu non est; sed parco pulpae magnique ossiculi fructus non respondet nuclio admodum pussio, quem toto P lybius tribuit inrecte jam Rajus in Hist. Plant. lib. XXVI. cap. s. quaerit, quaenam gratia esse potuerit tam sicci ceX succi pomi non nisi plebeculae Siculo cellidis fructum

sapere refert Sostini in Epist ex Sicilia scriptis, T. III.

132쪽

Iaa ADNOTATIONES

ADNOTATIONES

POLYBII HISTORIARUM

Argumen Dost librum XXXIV, e ceteris sex historiarum Polybii p. in ' i libris, qui complectebantur res ab V. C. 6o usque brorum. Os gestas, nullus amplius liber nominatim citatus usquam reperitur , nisi liber XXXVII, XXXVIII Lib. XXXVII citatur apud Stephanum Bygant in Moυσῶον, ubi agebatur de bello Macedonico III. contra Pseudophilippum, anno ab V. C. 6c6. Vide Reliq libri XXXVII. c. Ex libro XXXVIII ductam est eclogam XLIII de Legationibus, quae ad annum Og pertinet, notatum erat in ora codicis Vrsin. Quod vero Legationem CXLII ex libro XXXIII ductam in eodem suo codie perhiberi Ursinus ait, id sive librarii sive ipsius Ursini errore actum esse ostendemus in Adnot. ad Reliquias lib. XXXVI. I, i. &i probabile faciemus, in Ursini libro ibi librum XXXVI notatum fuisse, aut notari certe a librario debuisse. His postis, Reliquias omnes sex posteriorum Polybi librorum ita distribuimus, ut statuerimus, Libro XXXV comprehensas fuisse res A. U. o R. gestas, In his praeeipue Bellum Celtibericum, res a Scipione illo, qui Polybio Praeceptore comiteque usus est, in Hispania gestas Libro

res res anni os in his belli Punici tertii primordia; Libro XXXVII res anni Getti, in his historiam belli Macedonici tertii contra et udophilippum Libro XXXVIII res anni 6OT, in his semina belli Aeliuidi Libro XXXI aere anni bori, in in his potissimum historiam exitus belli Punici

133쪽

Punici tertii carthaginis eversionem quam rem, longe . omnium in tota Romanorum historia memorabilissimam pol iei tot.E- eo fusius expositam fuisse a Polybio probabile est, quod &bxox*m ipse ei interfuit, gesta res est auspiciis Scipionis jundem, quo familiarisum ille usus est, .cujus in rebus iulustrandis praecipue exercere voluisse stilum suum videri debet Denique in Librium XL conjecimus fragmenta, quae de bello Achaico , Corinthi excidio supersunt ad eumdem annum so pertinentia, ' quibus nonnulla ad annum Os pertinentia subjecimus.

fortuna his temporibus gestum est, praeter ea quae ex Polybiana historia supersunt in Legatione XLI, conferendus praecipue Appianus in rebus Romanorum Hispaniensibus cap. g seqq. quemadmodum in Adnotatione ad arguamentum libri XXXIV jam monuimus. De argumento hujus Fragmenti, quod cap. I. Osuimus, Confer Cap. q, a. et f. 6. πυρινον πολεμον. Unsum bellum. Proverbialem quodammodo fuisse hanc dictionem, ex connexione orationis h. l. intelligitur Duci autem potuit ea locutio cum ab acri vehementique Vi ignis, tum ab eo, quod, ubi semel incrementum cepit, latius latiusque semper serpit grassaturque, largerrime restinguitur ita quidem, ut, si vel maxime sopitum putes, repente mox, de improviso rursus in flammam erumpat.

si Significat M. Claudium Marcellum, III Cos A. V. 6o I. 6oa. qui cum Celtiberis inducia fecit vid. Diodor Ecl. 26. p. 626. REIS RIvs. - in rebus a Marcello in Hisspania gestis utique consulendus Appianus Hispan. cap. 8.sqq. Prior quidem pars hujus Eclogae breviter tangit reganno ab V. C. foet gesias, sed tota Ecloga ducta est ex hist

134쪽

vers. r.

historia rerum A. V. Og gestarum auditae enim ut mos erat isto Hispanorum legationes Romae sunt, postquam consules anni Og, Aulus Postumius O L. Lucullus, magistratum inierant vi cap. 3, T. Ibid. D νυχία irov..Articulum, quo alius in ea phrasi utitur Polybius, adjecimus ex Bav. cum abestet vulgo. Sic III. III, 2. XXXVIII. a. s. c. vers. a. Vers. 2. . Mαpato e. - στρατευσασμύθου Aυσιτανουσ. Huc pertinere utique videtur fragmentum illud, a Suidain Κωμασα .in Adi paeνDic, tacito quidem auctori nomine, prolatum, quod in Fragmentis Polybii Historicis num. XXVJ I. retulimus, T. V. p. 62 sq. Quo in fragmento

recte, ut nunc quidem lentimus, Nusterus post verba απο- λυθtae comma interseruit, insequentia verba,po Aυσιτα- νου μεταβαλῶν το πόλεμον inter se conjunxit. Nam quod in sine adjicitur, ita et coxei τον στρατ3 ον βραχύν χpί- νον πρίτεpo cxcetae Aυσιτανφν ήλαττωθαι, adversari id

quidem huic rationi videtur; sed id vel per epitomatoris culpam, e cujus eclogis haec descripsit Suidas fieri potuerat, vel ipsius lex ico graphi errore, imperite contrahentis ea quae a Polybio erant scripta. Oras. C. 8 d. b. , . Nescimus an ex ejusdem Celtiberici belli historia decerpta sint alia duo fragmenta, quae in Historicis Polybi Fr gmenti num. Xlli Q. posuimus, alterum de Eqttilibus e libericis, alterum de gladiis quibus usi sunt Celtiberi. Ibia et in Epies pικα πόλιν. De ea urbe vide quae

ad Appianum notavimus, Hispan. c. q8. T. Id. p. 26O. In alia omnia discessit, Psi Nus, ad vulgatam scripturam, et 'EpκOpικα, haec notans: Ptolemaeus appellat Ep αουi-κα. Sed scripturae veritas ex Augusti aereo numismate petenda , in quo inscriptum est MVN. ERCAVICA. Ibid. Ad Fragmentum quod in Scholio contextu sub tam protulimus, haec adnotavit As Auso Nus in Polybii Frugmentis: si Vrsini codices hunc locum Polybio attribuunt. Sulpicor, auctoris est e recentioris Polybio, qui descripsi siet res gestas in Hispania a Claudio Marcello, qui Nobi-

135쪽

Nopropi a. Intelligitia urbs Baeticae, quo Ptolemaeo Nεpropidi dicitur, Appiano Nεpro pryae in Hispanicis, cujus verba huc fortasi referenda: Est Opsya μεν

βον. - Quod ait Vrsmi codices Polybio fragmentum attribuere, falsus est vir doctissmus non suis e codicibus, sed ex sua conjectura fragmentum illud Polybio tribuerat

Ursinus in Excerpi de Legat p. 266. Ceterum Ur auctoris seste Polybio recentioris credamus potiUS, quam ipsius Polybii causiam nullam nos quidem videmus. mi f. s. εκων καLT ττων. VPrba haec eodem o vers. 3.do in Votis ad h. ii reserens RSINA S,ris monuit: Scribe Thraeu, ex loco inferiorem Ptoletnseo. Appianus tamen in Hibercto habet Tιτθουζ. inquit, πίλιοἐστι Κελτιβηpae Sc. - Vide Appiani Hispan. c. q. addere. 63 6q. Ceterum de vero hujus populi nomino

satis dixinius in Adnot. ac Appian loc cit. C., . . III. p. 2SS. Vrsini typographus conjecturam editoris, T Y- ων. praepropere in contextum recepit, unde in reliquas editiones transit illa scriptura.Vers. q. Ap αυακβων Conser varietatem scripturas Verso apud Appianum in Hispan. e. qS Adnotationem nostram ad eumdem locum ' Quamcumque scripturam praefuleris, pessima omnium ea videri debet, quae vulgo hic obti

nuerat.

Vers. T. Q μ συστησονet . - Celtiberi puta cum Vers. T. Romanis: ms ambo mitio consentiant, myr tino ii scaciam communem ruti ncnt. 3 REIS RIVS. - Casa u- bonus ni res in luto collocarent omniei. Nobis non satis emendata graeca scriptura videtur. Hariolando interpretati sumus , is in ordinem cogerentur, scit o πεπολε- μ κίτεο. Ibid. πθοεπιθ Goυσι. - Aut Tpod o Uet legendum, aut ἐπιθγσουσι, separatim quodque, non aUtem

conjuncte. Conflata est ea lectio, duplici, quae alia aliis in libris olim suit. Eisiciva. - At ita amans est Polubiu q

136쪽

ia ADNOTATIONES lybius verborum non solum compostorum, sed dupliciter compositorum, ut minime solicitanda nobis videatur vulgata scriptura. vers. S. Vers. S. ιαφεκωσιν. Vulgo διαβύ ωσιν , non male, sed ex Vrsini ingenio. δια*aevaeci dabant m Ssti, quodec&α*εύ aeσι Corruptum est, consus vocali reum illo scripturae nexu, quo diphthongus Obsterri solet a librariis. Quam similitudinem respiolentes, putamus, REIS-RIus praecise ait: , Non Atost aeci sui in libro Vrsini, sed Adi*EOTωσιν. vers. o. Vers. IO. βουλoμενουc Mendose Z βουλομάνου Bav. Nescimus an Ursini codex. vers. D. Vers. a. 'πι ε τούτοιc., Sic recte omnino Vrsinus.

rivans scilicet nocet sh κω, milis sum, quod verbum

tamen nonnisi rarissime in praesenti tempore ea notione alurpatum occurrit, O apud Polybium quidem nusquam alias Sententia ista requirebat, putamus, hoικυία, non eorum Nos quidem suspicamur, duo verba OZ λί oicvel per oscitantiam librarii e stiperioribus temere hic repetita esse, vel ab imperito homine adjecta, qui verbum Qκoύc idem ae donetis valere putaverat. Lege simplici

verba nientemque ni fallimur Polybi habebit, nimos Prae se ferebant non cedentes ta iiDistos nisi pro rodλbroic, et ope oλoc scripsit, oύr e uoti prio cλοίζ, nimo nequaquam cedente. His jam scriptis, animadvertimus ad eadem verba in eamdem fere nobiscum sententiam Commentatum EIS RIvM: se ut delendum est cy λο-

Toto, aut legendum . κυ reo agetote, si nili et bis. Nec vero praetereundum est, non taxo crum esse in Bav. sed

137쪽

Tιβέριον μολοYAc. c. - Videndus Appia uias in Hiberico. RSINVS. - Foedus significat cum Tib. Sempronio Graccho initum a Celtiberis qui Gracchus praetor A. V. Tq. SIT. citeriorem Hispaniam nactus provinciam, composuit. Vide Nostri p. ISO3 Appia n. p. 2 8. REis Rivs. - Polyb. XXVI. q. Appian Hispan. c. q3.

opportune supplevit codex Bav.

Vers. g. rosae. Sic recte Ea v. .edit Casaub O seqq. Vers. 3. Ursinus vero minus recte rota habet, in in Notis ait: si Ita videtur legendum s in exemplari autem vox veto prorsus corrupta. - Ibid. Aν. Mendose si Bav.

138쪽

ias ADNOTATIONES

si Florus in epitoma libri XLVIII Polybi locum hunc,

Livio totidem fortast verbis expressum, ita concidit Hispaniense, inquit, hellum cum fartim prospere liquoties gestum ita confudisset cit itatem Romanam, ut ne ii quide nintienirentur, qui aut tribunatum exciper iit, aut ligat ire tiellent; P.Cornelius Aemilianus procεFl, es excepturum militiae genus quodcunque in erct tum es et professus es. Quo exemplo ad militandi uilium omnes incithit. - RSIN s.

Ibid. x poetetropεύεσθαι. Sic utrimque sua auctori. tate edidit Casaubonus non male id quidem, sed praeternecessitatem a librorum scriptura recedens, qui utrobique cum Vrsno, poetropεύεσθαι dant, quod est ipsurn verbum procedere, quo in eadem re Livius usus est. In fine tamen hujus cap. L. Id in poGETopEυoveto Consentiunt codices. Ceterum de hoc verbo vide quae notavimus ad I 6y, IO. Ibiae et o την αpχ' - , ταυr v Uta TV χιλια'χίαν. Eis RIVS. Ibid. R NR E TQ τἀ χωραζ. flationes, munera tribunorum misit tum sciare, nemine petente. 3 IDEM. Interpretationem istorum verborum in Casauborn versione, quam hoc loco tenuimus, omissamesie, nunc demum animadvertim Us, moniti a RoNovio, adjicere jubente haec verba, sed Liacva relinquerentur loco. - Quas iam Polybius inquit hoc loco spac, eas Livius loca vocat, cujus exempla videre potes con Est a patre ad librum ejus IV cap. I 6. Igitur adjectis in latina versione eis, quae diximus, verbis, sic erit pergendum cum privs solerent multo lares &c.

stituere Polybio non dubitavimus, diximus ad V. 8, 3. Valebit autem illud hoc loco id quod vulgo dicere solenius o si itine ablegare, mullo insituto examine bicen e.

Ibid.

139쪽

Ibid. ' ἀδυνατον. Corrupte δυνατoi Bav. omissa etiam conjunctione I Quo de errore nullam suo ex codice mentionem fecit Vrsinus. Vers. T. ἐν μηχανίm recepimus ex Bav. ἐν αμ χα- Vers'. νla Vrsin. Vers. 8. Iύπλιο Κopνηλιο A*pικανίζ. Abicanum exs 8. per anticipationem appellat nisi tartasse a compilatore Eelogarum adjecta est haec vox, aut ab eodem omista sunt alia non milia verba, quae Polybius adjecerat , veluti

us uni verbi ad Nostri . OD. Eis Rivs in Stilicet

σαν - - ταλαντα τριακόσια, hanc Adnotationem REIERIVS adjecit, quam, quoniam ibi imprudentes praetermi simus, hic ex parte saltem inseruisse juvabit. - , ἐπod σαν, inquit, es cerunt, coegerrint, redegerunt, . . compararimi, cq tu itierunt tiendentibus tot talenta. Dicunt 'hic venditi vendentibus fecisse vel acquisivisse talenta aliquam multa, pro ex iis effecta, collecta, redacta, Coacta esse talenta. Alias dicitur merx venditori pretium aliquod σκei vel αλ*Qν ποιῶν αp Opio est conscere orgentum e Pecuniam alteri; oseida , bi conscere seu acquirere. c. Vers. O. αμα μὲν σφαλεστ α eiures In latina vero versi is sone, non verba cum adsecuritatem inicis includi debuerunt, de illa tum ad titilitatem quae a Casa ubono e plendae lacunae caussa adjecta sunt.

Post bii Histor T. VUL I Vers.

140쪽

isO ADNOTATIONES

Vers. II. reo die Mακεόονα ἐπ ἀνίματο καλβυθον Σκιπίωνα. Innotuerat Macedonibus Scipio Aemilianus ex eo tempore, quo cum patre Aemilio Paulo erat versatus. cons. XXXII. I S. Vers. 13. Vers. I S. ix v αλλ3 ευλαβQαν Ad hunc locum, ubi vulgo consentientibus manu scriptis A et v κω εύ-

bene habet myropter prudentiam , circumspectionem, qua Scipio ali is utentem se coni ficiendum dederat. Ad,

paret, voluisi eum dicere, Purum scribendum esse Fro tiligato R.ων. Et verissima ea mihi visa est conjectura, cum quod Rae per se absque articulo ferri non poterat, tum quod vocabulum ύλ ωα, ad alios juvenes relatum, parum respondet ei. Illorum enim animos occupaverat

πτοία ψαποδQλ , potior terrorque utitidus timor cvers. 3. q. εύλαβQα autem est cautio, creetimspectio, rudens ctinctatio III IOS, . .alius. Quod si limiditatem interpretari velis, erit hones quoedam ac decens timiditas, quae eremisia existit, hin laude ponitur; qualem fuit naturam cognitum civibus erat Scipionis ingenium, ut docet Polybius XXXII. y II cap. IO sqq. Ibid. , πίων αο Σκιπίωνo rescribe, ut est in Ursini edit con

Vers. i. Vers. I. 'νεπεσε ἰά τι op i,c ad Polybium auctorem diserte .hoc fragmentum, Id quod huic subjecimus, retulit Suidas Et prius quidem fragmentum haud dubie ad hiatio nostrum Scipionesin pertinet S ad certamen illud singulare, quo provocatorem barbarum interemit cujus rei brevis mentio superest in Epit Livii lib. XLVIII. tum apud Uelle. Patere. I. a. Valer. IX. III a 6 paulo vero uberior apud Appian in Hispan. c. SMVers. a. Alterum vero Fragmentum, vers. a. quod ab aliis ad aliam

라틴어 텍스트