Effatorum philosophicorum centuria prima secunda in qua centum celebria philosophorum dicta ex ipsorum scriptis & mente partim explicantur, partim distinguuntur, adstruuntur, negantur. Opera Gisb. Guilelmi ab Isendoorn EdaVelavi. Cum indice effatorum

발행: 1643년

분량: 576페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

111쪽

ribus non sicut accidentia in suis subj ctis, venim ut Entia ejusdem cum illis naturae dc essentiae, nila quod univere lium natura sit latior & indeterminata. 83. Universale quiescit in anima.

Hoc ita fit, oblechim cognoscendum

transit per diversas animae pote tias, donec tandem perveniat ad inteulectum , in quo quiescit & finem sui m tus adipiscitur. Res enim cognostenda& sensilis a sensu percipitur, qui rationis anteambulo est & minister, captat & c gnoscit singularia, quae ad phantasiam transmittit : haec vero eadem ad interulectum deseri, qui ex iis inter se collatis fabricat universale: hoc autem in inteulectu quiescit, quia nulla restat animae Potentia, per quam transire possit aut debeat.

. Vnisersale aut nihil est, aut si gularibus posterius.

r. VAlsum est, si universale specteturi secundum naturam suam, quae in singularibus reperitur. 2. Verum est, si universale consid retur, ut habens habitudinem ad multa Itaque salium est de universali materi E siter,

112쪽

. Μ 88 EFFATORUM PHILOS.

Ater, verum de eodem formaliter comsiderato.

u. Vniversale non est pars sim

laris.

I. π r Erum est de universalipost multa, V id est y de notione seu imaginae

Communi, qt. in mente nostra est abstracta ab individuis cognati . 2. Falsum est de unoersali in multis: natura enimvnruersaliS, quae communis est omnium individuorum, est Pata e rundem. . Dices: Incorruptibile non potest esse pars rei corruptibilis. At universalia sunt incorruptibilia , singularia vero corruptiabilia. : Ergo univerialia non possunt esse pars singularium. Re . r. distinguendo Majorem, I corruptibile, tam secundum 'essentiam, quam existentiam, noru otest esse pars rei corruptibilis: at incorruptibile secum dum solam essentiam, quale est unive sale , 'pars rei corruptibilis esse potest.' .Resp. z. distinguendo Minorem . Vnive alia sunt incorruptibilia, rationae, esseritiae tantum; Concedo: homo enim rub aeterno est animal rationale: ratione inistentiae. Nego. Cum enim unive

aesta non pristant, nisi in singularibus Sc

113쪽

CENTURIA L D

per singularia, haec autem esse coeptant, patetimiven alia non semper exsti h. -

86. miserotia pendent ab inferi

risus.

I. x TErum est quoadexistentiam σα V cidentia et haec enim mutuatur univeKale ab inferioribus. a. Falsum est quoad essentiam σ pr prietates: has enim inseriora emendicant ab universalibus & superioribus. D. Vniversale sit ab intellectu.

r. Alsumestq-ad esse materiale,' IT damentale , imperfectum, potentiate: esse enim hoc habet in se citra om

2. Verum est quoad esse formate Oc ex Rentiam actualem. Universale enim denudatum ab omnibus conditionibus I dividuantibus non reperitur nisi per op rationem intellectus abstrahentis nat Tam communem a singulari & considerantis V. g. in hoc corpore corporeitatem tantum line hic & nunc. oersale minerialiter in natura unI- versalitau supposita & universalitat -

Dersale formaliter est ipsa uni P E 1 salitas α

114쪽

salitas, id est, forma, quae naturam es inficit universalem - i iversale actuale est natura ab omni individuatione abstinet a & concepta per modum unius Entis indivisi &comunis

multis ac habentis proximam aptitudianem, ut de iis praedicetur. ' Vniversale potentiale est, quod non , habet illam universalitatem aritualismi sed tantum dat intellectui sundamentum, ut illam possit concipere & efformare . ,

Ex dictis facile intelliges, quomodo, quod etjam supra dictum, universalia posteriora sint singularibus, & quomodo

priora. Nam quatenuS Vi & opera me tis a singularibus sunt abstracta , eatenus. fiuit posteriora: sunt autem singularibus priora quantum ad ipsam naturam, quae in singularibus reperitud: ad constituti nem enimspeciei v. g. necessario requiatitur genus & differentia. 88. Vniversale ex se nullum eis. r. T Alsum est, si putes omne Ens esse

. singulare . i, 2. Verum est, si hoc modo intelle mr ; Natura exse, nec est uniNersalis, nec singularis, sed indifferens, V. g. natura humana ut contracta, id est: ut actui uest pluribus, est particularis, Vel,si maris,

115쪽

litaria est & denudata circumstantiis particularibus seu singulari famibus , & ut apta inesse multis, qualiter concipit eam intellectus multis commimicabilem, est universalis . Natura in se, id est , juxta suam essentiam & ea omnia, quae illi Verire ac realiter insunt, est indifferens ade se universale & singulare. Non ergo ex se est universalis . Si enim' natura lacu dum se esset universalis , universalitas conveniret omnibus individuis. At uni, Versalitas no potest covenire singulis: luis enim dicat, ici lividuu esse natura uniVersalem Z Ergo nullae natura ex se est uia

Versalis . Major prob. quia, Quicquid per se dicimrde praedicato, dicitur quoque se subiecto , id est quod per se con

inferiori , at quia animal per se est sensus particeps, ideo & homo & equus, quibus; convenit esse animal, sunt sensius participes. Si ergo natura aliqua, scilicet hominis , per se est universalis, etiam si guli homines, in quibus est natura ho- 'minis, sunt universales Idem quoque proportione servata statuito, si natura ex

se esset singulariS...

Dices, Natura in se spectata habet , unitatem. Ergo natura ex la est universalis , vel sinδulatis. Resp. diiunguendo Antecedens: --

116쪽

si EFFATORUM PHILOS.

tura habet unitatem Esentia sive Formalem , Concedo Antecedens: at Nego naturam ex se habere Vel unitatem num ricam, .e est singularis, vel unitatem ip cisionis, quae est unitas univerealis , & convenit naturae prout abstracta est ab inferioribus .

i. misersaliasunt notiora.

VT hoc dextae intelligas, Notas alia . esse notiora nobis, alia notior au tura Vel simpliciter. Notiora nobis sunt ea, quorum intel- ligent a sensu originem ducit., Notiora natura sunt ea, quae si sic ter, abs ute &perse ipsa seposito respecta infirmitatiS no ω nota suo. jam . I. Verum est, universalia esse sim, riter notiora, quia sunt stabilia, perpetua, permanentia: singularia autem sunt in continuo fluxu -- 2. Falsum est, universalia nobis, id est.. sensu utentibus esse notiora:ita enim sin- :gularia sunt notiora, quia sub sensuata

cadunt,

3. Verum est, universalia esse notiora sapientibus, peritis, nobis animo bene constitutis,mente recte compositis & bene cognoscentibus. Sic enim simpliciter& inlesuae salubre esse dicimus, quod i IC

117쪽

la habetur iis, quorum corpuS bene ais cinna est.

Dices: Aristoteles in Metaph. ait; Vn versaliae esse cognitu difficillima, quia a sensibus sunt remotissima Res'. Vniversalia sunt notiora secundam naturam suam propriam , & nobis ordine artificiosb res cognoscentibus & idocentibus e nobis, inquam se ordinem natΗraeservantibus, seu naturam imita tibus , &xes cognoscentibus eo modo , quo cognoscendae sunt .. Sunt autem i. ignotiorae nobis. in statu imperfectionis: constitutis, Mordine naturalires cogn-. istentibus vel invenientibuM : . uom est, quia quinque sunt modi, quibus univenale: potest inesse multis&de multis praedicari. Quicquid enim inest,uel inest ut aliquia intrins

cum . Vel ut extrinsecum.. Si ut aliquid intrinsecum , ve, esto tota re, essentiaia,. ut Species totam individuomm esse tiam continens, vel est tantum pars essentiae eaeque Vct respondens materiae & est Genut , vel respondens

1 meis & est Disserentia : Si ut aliquid extrinsecum, vel estreciprocum & j rei essentia necessatio manans,ut Proprium , vel est omnino adventitivum contingenta L 4. & a

118쪽

& accidentarium, ut Accidens. Sed litem hic prae caeteris nobis movet D. de Raconis octo adstruens universalia, scilicet Genus, Speciem, Dimere tiam geneticam, Differentiam specificam, Proprium genericum, Proprium specificum, Accidens geneticum & A cidens specificum. Huius sententiae fundamentum praeciamum est hoc: Genus & Species construmunt duo universalia. Ergo etjam Dis- ferentia generica & specifica. Et idem de Proprio & Accidente. Ideo enim G nus dc Species duo constituunt univers

Ita , quia illud dicitur de pluribus speci hus , haec de pluribus individuis. At idem fit in differentia genetica & specimca, Proprio item re Accidente genericis& specificis . Ergo Differentia generica& specifica constituunt duo universalia M. Ergo sunt octo universalia, dc non

quinque tantlim. LResp. In hoc argumento non afferri Veram rationem , cur Genus & Species duo constituant universalia . Vera enim ratio est, quia SpecieS praedicatur compi te dc ut tota essentia, Genus vero incomplete tanquam pars respondenS materiae: at differentia tam specifica, quam generica semper praedicatur tanquam pars fio

mae respondens: Omne Proprium se per

119쪽

per attribuitur necessiarib & reciproctri Accidens vero semper contingenter, a cidentario & non reciproce de sublecto

dicitur.

Dices: Non est potior ratio, Curpr dicari complete dcincomplete faciant duo universalia, quam praedicari de multis si ciebus σ indiriduis. Ergo non satis.

iacit responsio. .

Resp. Negando antecedem, quia major est connexio cum eo, de quop dicatur complete aliquid, quim cum eo, de quo dicitur incomplete, cum illius t tam essentiam contineat, hujus vero partem tantum. At praedicari de multis specie vel numero differentibus non variat Connexionem: neque enim major est connexio Grammatici cum homine ν , 23m ambulationis cum animali, licet Irammaticum esse de multis numero tantum, ambulare vero de multis specie differentibus praedicetur Κ Φ

CA P. VILDE SINGULARIBUS.

SIngularia alio nomine vocantur India ridua . Dicuntur autem singularia, quatenus ab aliis simi divise: dicuntur Iu-

120쪽

ys , EFFATORUM PHILOS.. iGraecis dicuntauqακαθ' εὐ-& δτηαε quasi dicas insistitia, non quod non pos. sint dividi &secari in partes, sed quia non potant dividi in plura sibi similia , Petrus enim in caputi manus, pedes M. dividitur, in plures autem Petrus no

item in

Singulare sumitur I. pro eo, quod est minus universale - Sic inductio dicit procedere 1 singularibus, id est, minus unive salibus. 2. Proe , quod estsingulare stas

Individuum sumitur I. pro eo, quod est omnino & negatiVe impartibile, ut i stans , punctum, unitas. 2. Pro eo, Pod partes quidem habet, sed non facile divisionem admittit, ut

3. Pro Ente singulari ita determinato, ac restricto, ut per differentias amplius dividi non possit . Vnde liquet Individuum sic dici rati ne essentia sua re Picta σ determinata ,

non autem ratione partium inteirantium ct quantitati rum - -

SEARCH

MENU NAVIGATION