장음표시 사용
191쪽
rale Mantuam Indi Verit, nosque cx ii, intelligere non possumus. qua ratione pro dirimendis summ alii religione Christiana controversiis, id Concilium videri possit liberum & Christianum, &no magis sit spectum, & partiale, quam multa pr ora Concilia Pontiscum eutiterunt. Tamen hane habemus speinde Caesire a Maiestate vcstra, ut Imperatore Christiani si mo, quod eam cogitati nem & rationem suscipiet, ut illa controversa teli picinis, ad veram ac stabilem concordiam, di, i no verbo consciataneam redigatur, neque suspectis aut partialibus hominibus, mauimarum ista rum causarum judicium permittatur. Nam nos quidem nihil magis publicae concordiae profuturum arbiti amur,quam si generalc, ristiantina,& liberitin Concilium, cuius vestri Caesareae Majestatis paciscatio. N item multa . Dic statis vestrae N Imperii decrcta incutionem faciunt, in Germa nia instituatur,cujusq; celebrandae spe,nos iam anica voluntatem,S siluentiam nostram,vcstrae Cae scires Majc stati deviaravimus praesertim in illo restoaso, quod ante triennium, Maiestatis vestrae Oratori, qui una cum Clementis Ponti scis septimi,Nuncio, cluosdain nostrum eonvenit, dedimus, &ad vestram Caesaream Majestatem haud dubie perlatum fuit. Ac faxit Deus Optimus Maximus, ut solum honor N gloria nominis ipsus quaeratur di illustretur, &saluti Eeclesae Christianae consulatur quemadmodum nos fore speramus, utq; id fiat in Ecclesiis nostris,quotidie Orationes N preces haberi curamus. Quae quidem omnia snsillari observantia, erga Caesaream Maiestatein vestram, rescribenda duximus, cui ut Domino nostro clementissitrio nostra debita obedientia & ossicia perpetuo con stabunt. Bene valeat Maiestas vestra. Datae Dona die moniis septembris, Anno Domini, M. D.
XXXVI. Infra Caesarea Malogus .
LA aequum csset pro tranquillitate communi quaerere, expositimus primum Camerae Imperialis Iudici di Adsessoribus, ae deinde quoque ipsi Holto Sinai caldiae , plurimas justissimas que rationes, cur illa, in quibus judicium Camerae, contra pactionem & iussionem Impcratoriam S Regiam pacis publicae, ac ultra nostram recusationem l gitime interpostam, adversus nos procederet, negotia religionis judicanda essent, aut saltem ag illam pertinerent, R ex ea orirentur. Quemadmodum etiam illud ipsum ex quibusdam decretis Imperialibus non obscure doceri potest. 3 . Praetc rea Dpradictis duobus Electoribus, Moguntino & palatino Norinbergae, & praeterea ipsi Caesariae N Regiae Malcstati, saepius per literas & coram ligniscavimus, quod nos nego iacia illa, propter quae a sacrificulis& hypocritis in judicium Camerae imperialis pertracti sumus, vere sentiamus isse causas religioni , cum ex religione oriantur . neque possint ulla lcgitima aut iussa ratione distuli, nisi prius controvcrsa religionis, iit lux sti praeiudicialis,pcr generale, liberum, NChristianum Concilium a liniatur. Et ut haec rectius ae clarius intclligaimir, subjiciemus quaedam exempla. vocantur quidam nostrorum conjunctorum in ius, liac de causa, quod impiam. ac Dei verbo adversantein Missura Pontificiam, ac Caeremonias in suis territoriis abrogari curr-verint. Ibi nostri pro sui desinsone opponunt. quod talis Masa pii et cum vera religione, sit que plena in pictatis & idolatrix, ut cx sacris literis clure ostendi potist. Eaque de causa se justebanc abolcvisse adserunt. Hic arro at sibi Iudicium Camerae imperialis cognitionem. Obiici unt nostri contra istorum usurpatam iurisdiction;m, hanc esse causam res gionis, ac comprehcnsam inrace Nor inber promissa di constituta, cujus cognitio usque ad generale, liberum ac Christi muti Concilium suspensa st. Haec disceptatio partium an ista si causa religionis nec ne, non
potist in Camerae Impirialis judicio etiam s illud aequitis di minus partialiter se gereret) distuli, si prius orticulus praeiudicialis, videlicet an Missa Papistica si impia nec ne, definiatur. Nain ab q; co,non potest statui an negociuin illud abrogationis Missae papisticae,ad rcligionem pertineat
vel non pertineat. 38. Item aliud , s Monasterium aliquod intra nostram vel nostrorum conjunictorum ditio iacm. aut territorium stum sit, in quo personae quaedam eius ordinis sve proscissionis erudita verbo Dei, id vitae genus utputa plenum scandalis, di pugnans cuin synecra Evangelii dosirina, rotin-ipirat, aut statem later sese aliis ceremoniis, sacris literas consentaneis utantur, ceterae vero personae ejusdem Monast rii nolint ueritati cedere, sed in sitiit pristinis erroribus, idolatria, ae in icta-tep rtinax iter perdurare, Et interitia tamen reditibus ac bonis Monasterii pro sua libidine frui &abuti. Hic nos, & nostri, ut scandalum, idolatria, di diu ordia religioni, in ditionibus nostris prohibeantur, non immerito partes nostras interponimus, Quemadmodum etiam illi ipsi qui doctrinam Popisticam amplcctuntur, diversas suorum in religione opinio es, & cultus non crunt. Accidit iam, ut unus aut plures istorum pertinacium & indoctorum Monachorum ac Hypocritae. rum, qui oditi sincerioris doctrinae Evangelicae a nobis aufugerunt, spem concipiant, ad suam pri stitiain
192쪽
stinam saginam, re idolatriam redeundi, ac propterea litem movent, adserentes suum vitae institu tum pium, Ac sacris literis consentaneum esse. Jam sumit sibi cognitionem Camerae Imperiali, tu dicium, cui nos nullo modo stare possemus. Nam de ea praecipue quaestione agitur, an illud ipsum monasticum vitae genus, do Etrina, ae professio, verae pietati consormis sit, quod isti confirmant, nostri vero sacrarum literaruin testimoniis de auctoritate freti, pernegant. 39. Quia autem reditus sive bona, verae N Christianae religionis ac cultus givini gratia. eollata sunt, ut di dici solet, beneficium diatum est propter officium, neque nobis istorum, qui divino verbo tepugnant,ininisterium ullo modo usui esse potest, i mo potius a ministerio jure arcentur, non posse in meos illaesa conscientia in pristitium statum resti ruere, Nisi prius in generali, libera di Christi,n, Synodo doceatur id genu s doctrinae quam nos profitemur ab Evangelica veritate dissentire, quod
quidem nunquam futurum certo scimus. Quare sequitur, illis tales reditus ac bona non deberi, ni hilque alienum ab aequitate hae quoque in parte a nobis tentatuin aut actum esse, Et necesse est, ut
articulus ille perjudicialis, religionis videlicet, in libero Ac Christiano Concilio, definiatur pilus quam ulla iusta ratione, de bonis Ecclesiasticis aliquid certi statui possit. Neque in hoc easti Valet
argumentum illud quod opponitur, nempe agi de restitutione bonorum, cum illis ratione ossetisve ministerii tantum, ut antea dictuin est, ea debeantur. Nam qui ad ossicium sve ministerium non modo non sunt idonei, sed etiam hostiliter adversantur ministerio, & veros cultuue Dei impe diunt, merito sevisti bux seu reditibus, qui propter os scium dantur & eonferuntur, privantur ac earent. Ideoque talis restitutio hic locum habere non potest. η o. Ac praeter haec omnia, fgniscavimus Helio, nos supradictis duobus Electoribus, qui No tinbergae nobiseum de pace egerunt, clare exposuisse,quod illa ipsa negocia, quae tunc quoque temporis in iudicio Camerae Imperialis sunt agitata, pro negociis religionis aestimetiau,& habeamus. Qui quidem nobis promiserunt, se illa ad Cesaream Majestatem relaturos esse, ut tales processus Camerae Imperialis, & aliorum judiciorum, re ipsa omitterentur& abrogarentur.
i. Ex his satis patet, quod Iudicio Camerae Imperialis, etiamsi non tantas iustat suspieiotii,
causas nobis praeberct S neque i Caesarea, neque Regia Majestate, iplis proeedere toties inhibi tum esset, adhue tamen illa declaratio atque cognitio causarum religionis, permitti non posset. Aesaeis e quilibet vir prudens aestimabit, nos non immerito de hoc maximo gravamine conqueri.Neque disseile est eolligere, & aestimare, qui tum Caesareae Maiestatis, tum noster etiam animus di vo luntas, in illa pacis prorogatione ineunda fuerit, ac quid nobiscum de omnibus illis religionis eat, sis, aetium sit, ultra quae minime necesse suerat, ut Iudicium Cainerae Imperialis, talem declarationem a Caesarea Maj state, nobis insciis, peteret atque extorqueret, Maxime cum & ex supradicti, duobus Comitiorum Imperialium decretis, de consensu eorum statuum, qui Caesareae Maiestati hae in parte adstipulantur, editis, & item ex illa Caesareae Maiestatis pacis publicae cautione, cui in seria est clausula, quν omnes diversos processus, irritos ac nullos reddit, res sit perspicua & indubitata. Quibus sane jure optimo pro conservanda pace & tranquillitate publica, isti quoque acqui seere debuissent. r. Et si alterutra pars gravari visa fuisset, potuissent rem ad Imperatorem reserre, qui pro stia elementia & bonitate, audita utraque parte, ut publica pax conservaretur, auctoritateiri suam interposuisset. Neque dubitamus, quin quilibet vir honcstus candide interpretaturus sti quod nos eorum hominum, qui in hisce negotiis maximas causas suspicionum nobis praebuerunt, & in reli
gione contrariis nobis opinionibus & studiis favent, cognitionem, tanqiiam adversimorum, fugia-stua. Nam si nos eorum calculis ac sententiis submitteremus, nihil haberemus certius, quam quod ex pace in bellum nos conjiceremus, omnibus legum beneficiis, quae nobis patrocinantur, renuniactaremus, totamque veritatis Evangelicae doctrinam, &Caeremonias eidem consentientes, huju adversatii; damnandam imprudenter & temere praeberemus. Quod quidem Deus optimus maximus pro sua benignitate prohibeati Proinde ex his boni omnes intelligent, quod negocia illa, propter quae ab adversariis nostris in judicitim Camerae Imperialis vocati sumus, talia sint, quae ad
religionem omnino pertineant, quo/que illi contra cinnem aequitatem, contra decreta Coinici xum Imperialium, contra iussi nes ac mandata Caesarea & Regia,praeserti in paeifieationis illius, jus supra saepius mentionem feeimus, contraque scriptas leges & iura, istarum causarum cognitio mem , ad se pertrahere conati sint. ut tandeis necessario perpuls sinus, tum protestationes nostras,tumr ecusationem iustissimam interponere. Quae tamen omnia, isti pro ninito duxerunt, nostrasque evcusationes, desentiones, petitiones paeis & tranquillitatis publicae gratia sisceptas , sprev iunt, Et ad instantiam Papisticorum di impiorum sacrificulorum civitatis Hamburgensis, contra
senatum N populum ibidem, & similium sacrificulorum Collegii Divi Martini & Divi Joannis, &ilem Abbatis de Conventus sancti simeonis In civitate Mindens, contra Duumviros, senatum, Tribunos, S populum ibidem, in clarissimis causs religionis ad restitutionem impiarum Cerem ni artim & cultus qui eum scriptura saera, & consessione nostra doctrinae Christianae pugnat, pro sa eii fictili, & hypocritis illis sententiain tulerunt, Ae Mindenta tanquain proscriptionis reos damnarunt & ut proscriptos, lieet nul liter, sub dio proclamari eurarunt. I. Quam quidem ob causam nobis nihil certius exspectandum est, quam quod pro execu. tione haru in iniustissimarum sententiaru1n processuri sint, Atque ita fortassis Reges, Principes,&alios summos reipublicae ordines imploraturi, eisque executionem demandaturi, In quo tamen
193쪽
certum est, nos propter conscientias nostras & Evangelii gloriam, cedere non posse, sed oportcre
q. . si igitur eveniret, ut hisce de causis in Imperio Germanicae nationis, bellum aut motus oriretur. coram DEO de hominibus publice testatum volumus, quod nos pacem, tranquillitatem,& christianam ae aequam concordiam, ex animo optaverimus, di quaesiverimus, cuius tamen voti nostri compotcs fieri non potuerimus. Ac propterea Christianos Monarchas, Reges, Principes ,& Magistratus, universos & singulos amanter N enixe rogatos volumus,ne nobis ullam culpam eo rum malorum, di incommodorum qua imminere videntur & DE Us pro sua benignitate clo menter avertere velit )adscribant, sed potius Judicio Camerae Imperialis, sua temhritate & iniquitate rem publicam perturbanti. Ad stare ne patiantur se aqversus nos cone itari, aut ad ullam societatem exequendi iniustisminos, irritos, S nihili processiis, sententias ae poenam pertrahi, Neve etiam per sese , .vel per alios quocunque modo , Occasone , aut praetextu id seri possit, contra nos, cuiquam adstipulentur, consilio, ope, aut auxilio adsunt, Sed totam hanc causam supremi Judicis, hoc est DEI,&divini eius verbi, censurae ae sententiae, in universali, libera, Christiana , ac non partiali ih nodo, ad quam nos semper provocavimus, libere , Christiane promulgandae, pu blicae pacis & tranquillitatis gratia, relinquant. Ae eo magis intenti sint, ne vidi armis contra nos agatur, sed pax di concordia conservetur, cur nos, si ullo modo ea frui, ut unice optamus di precamur , concedetur, nullis aequis eonditionibus defuturos nos pollicemur. Nam si quis, cujuscunque Status, dignitatis, aut conditionis fuerit, executionem illam injultissimam, qualicunque praetextu id fiat se; ceperit, atque ita pacem publicam turbaverit, pro ea conjunctione quae inter nos est . non poterimus univcrsi vel linguli, eum eosque quibusvis insertur, deserere. sed potius ad con servandam pacem, a cisarea Maiestate nobis conccssain&ratificatam, ae Regiae quoque Maiestatis inhibitionem, recassationein processuumJudicialium retinendam, cogemur, nostri rknostrOrum legitimam tuitionem ia defensionem suscipere, & hanc injustissimam,tum Camerae Imperialis. tum aliorum Iudiciorum executionem, rationibus ac viis a iure divino, ac legibus naturae concessis, Deo juvante , avertere N impedire, & eo consilia nostra dirigere, ut nos nostrique in causa re ligionis Christianae coniundii & scederati, veritatis Evangelicae doctrinam , atque ita veram CHRISTI religionem, edi plosa iam Idololatria, retinere, δέ contra talium processuum iniuriam , per Dei gratiam, tuti esse queamus. Ac si cui hane ob causam quidquam aut vi eripiatur, aut per detentionem sui corporis uel bonorum in conmodetur, ut id damnum ab iis qui vim vel injuriam inferunt, resarciatur. Quae quidem omnia vitare eupcremus, ac rogamus, iterum universos & sngulos Monarchas, Reges, Principes, Potentatus, aliosque Reipublicae Status & ordines, ut hujus
nostrae commemorationis, protestationis, S petitionis recordentur , nosque in omnem eventum,
quem Deus pro conservanda pace publica, & gloria CH RISTI ae Evangelii, clementer gubernet, excusatos habeant. Pro quibus nos vicissin gratos & memores fore & haec omni ossicii genere perpetuo compensaturos esse pollicemur. Auno christi M'.
NENSIS IN COMITIII IMPERII RATIS PON E
liabitis A nno Domini M. D. XLI. 1 ca I preM AVO IMPERATOR ACTA COLLO AHI ORDINIBVs
perti imiam expendendapropo uir, ac sententiam in comitiasti, sir non conciliatis an otis, rasionei reformationis insistiori,
Nvictissimus Imperator, Dominus noster clementissimus, nequaquam dubitat Electo si tali tres, Principes, & Ordines reliquos Imperii, horumque absentium Legatos memoria autenere, quidnam initio istorum Comitiorum, atque adeo in prima actione proposuerit, ob quas praeterea causas haec Comitiasnt indicta, ut denique consensu, & vos unatate Ordinum Imperii ad conciliandos religionis articulos controversos delecti lint eruditi ali quot viri ab utraque parte, qui expensis & diligenter excussis articulis, in quibus nondum conve nit, deliberarent, quanam ratione in his conciliatio, & concordia inveniri posset ae constitui. Ita tamen, ut quicquid actum aut transactum per eos delectos colloeutores fuisset, id citra hau dem ac praejudacium utriusque partis referretur ad Caesar. Mai cst. Eleeitores, Principes, caeterosque
194쪽
Imperii ordiaes, qui deinde eo commodius de omnibus statuere, & juxta deeretum Haganoense
eadem legato Pontificio communicare possent. a. Ut igitur delecti eollocutores modum, & certam rationem haberent ordinet procedendi in sua eos locutione, Caesarea Maiestas collocutoribus offerri curavit librum a viris quibusdam erudi
ii, &pii, tales enim a fide dignis suae Maiestati commendati sunt conscriptum, in quo media, &viae continerentur conciliandi articulos, qui in eontroversa sunt. Commist autem Caes. Maiest. tit in praesentia eorum, quos praesidentes & auscultatores ordinavit, liber per eapita legeretur, quo se omnia, quae ad concordiam momenti aliquid haberent, cons gnari possent: eontra vero, s quid ieeurreret, quod non videretur admittendum . aut recipiendum, id corrigerent, ae emendarent. Porro ubi omnia haec essent eonfecta, Caesaream Maiestatem scripto certiorem sacerent de omnibus , quae visa collocutoribus suissent. 3. Hule Commissioni Caes. Majest. collocutores morem gerentes, omnem operam pro virili sua Impenderunt, ut articuli, &numero plures, &praecipui, in quibus inter partes ante non convenerat, conciliarentur: ea tamen lege ut penes Cal. Maiest. & Ordines Imperii facultas esset ratam se. en di eone illationem hujusmodi, aut minus. Caeterum quod ad reliquos nondum conciliatos attinet, Protestantium collocutores, suam sententiam&consilium, separatim ut exponerent, ae Caesareae Naiestati offerrent, ab eadem Maiestate petitum est. . Omnia itaque a praedictis collocutoribus utriusque partis, ut Caesarea Maiestas eommisit, sunt facta: de quae videbantur emendanda correcta sunt, utrorumque sententia Caesar. Majest.obla ta est, simul etiam indicatum, in quibns articulis nondum plene consenserint, esse tamen ipsis eoilo euioribus spem, Caesaream Maiestatem una cum Electoribus, Principibus, & caeteris Statibus eo gitaturam, di inventuram auxilio Dei omnipotentis media ae vias conciliandi etiam reliquos arti culos nondum e ciliatos. Rogarent denique suppliciter Caesaream Maiestatem, boni cotisule evellet ipsorum collocutorum operam, & diligentiam, quam hule rei impendissent
s. Jam veto cum Os Maiest. voluntas, &consilia semper respexerint, hiaternoque die respuetant, ut istuἡ nee tum praecipue ad Dei gloriam, & totius Christianitatis, maxime vero ore nium ad saeti Romani imperii tranquillitatem, & unitatem decidatur, quo semel pernieiosa ista in reli ilione dissenso tollatur e medio, &qui uid hinc detrimenti accidere potest, praecaveatur, lemenia terti serio rogat ac obtestatur sua Maiestas, Electores, Principes & caeteros Ordines Imperii. ut iuxta ea. quae sua Maiestas initio horum Comitiorum proposuit, ipsi omnes & singuli. non minoia olem dilirientiam ac studium, quam sua Maiest. secit, adhibere velint, di librum eum articulis Proie
stantium aceu rate expendere, idque primo quoque tempore, suas denique sententias ae consilia ad Caesar. Majestatem referre. Niviue vero solum deliberare de articulis conciliatis, sed & de alii, noti dum conciliatis, inter se consultare, pro conditione & necessitate rerum, quantum ipsis utile & eὰ pediens visum fuerit, ut sic incommoda plurima vitari possint. Praeterea quomodo, &quibus ra- De reso a. tionibus gravissimi abusus, qui passim obtinuerunt non tam in eccles astico quam seculari Statu, tione. tollantur, atq; Christianam resormationem accommodari possint omnia, quemadmodum id sum manecessitas deposcit.
6. Petit autem Caesar. Maiest. ut Electores, Principes, & reliqui ordines, sne omni mora adhu iti, odi optig adeo sanctum & necessarium, sese accingant, suaq; de his rebus ecinsilia bona fidis Caes. Maiestat. communicare velint, ad quam rem ultro propensos status Imperat Caesar. Maiest. nihil dubitat. . offert postremo Caes. Majestas, ut Scantea fecit, se nihil intermissuram, neque parsuram ulli
diligentiae aut labori. ut ad selitem ac salutarem finem deducantur omnia, sperans etiam Pontifiei Roman. Legatum facturum, quicquid ad hanc rem expedire visum fuerit.
LIBER A CAESARE PROPOS LTUS, AD RATIONEM CONCORDIAE
ineundam, in Controversiis religionis.
DE CONDITIONE HOMINIS , ET ANTE
dem, quanquam & illud dedit mirifice ornatum, & divinis usibus appositum, sed in mente, quam intellectus & voluntatis viribus praeditam, secundum seipsum virtute vestivit, id est sibitrii libertate, sapientiae luce, di innocentiae pulchritudine quadam, ac partietoatione suae divinitatis erat uita mirifice decoravit. cccles 1 . & Eccus.7. ut esset in laudem Horiae ipsius, ad Ebhesi In hae imaginis & similitudinis integritate constitutus homo, in intelluctu veram ae vi .im Dei sui archetypi notitiam, & rectum de rebus judicium, in voluntate Uero ardentem erga De um amorem & obedientiam, quae in eo tamen sensim crescere debebant, possidebat .Eeses t .
195쪽
ARTI C. n. De hstro arbis io. ET quoniam Deus homini arbitrii libertatem indidit, adiecit quoque mandatum, relinquens illum in manu consilii sui, ut si vellet, posset peraee tam & aisstentem gratiam,&vim*:ritus
sancti, mandatum servare, N imaginem, in qua conditus erat, incontaminatam custodire, sn noi lci, gloriam & honorem suum voluntaria corruptione amittere, &vitam aeterna morte eommusa re. Ecclesiast. decimoquinto. Haec arbitrii libertas, quae erat in omnibus nobis, si non cecidii et Adam, sutura, nune aliter se habet in lapso post peceatum ante reparationem, aliter post reparatio
nem, aliter deniq; post gloriseationem.
placuerit, ιιιιur istar quemnahι ιnnariaras imped/bis, ut sistiser iane, nihil impegebar, μι foce rei male. Eceles. I '. Verum huiusmodi concreata libertas faetendi boni, 3e continendi se a malo, pςx hominis lapsum est alnisso , sola libertate a coactione retenta, quaeia inest in malis, quam in bon) . de qua dictum est; Ουο ira molυι contra restiositios, o niamin. Matthaei as. In eiscax quidem ad inchoandam Se esciendam iustitiain veram, de opera coram Deo bona, sicut scriptum est; Anima tis homo non peregit ea quae suntly ιν ιm Des i.Cor. r. Et iterum: Sensiim earnis inimicitia ea adver su Deum. Legi enim Deι non es3βbjecta, ae ne po est ιμ Amsissee,. Romin. 8. Valens tantum ades scienda opera externa devitae praesentis tam bona quam mala. nam θωώ - Me non sit, pecca/μm est. Rom. l . Unde Augustinus in praefatione Psalm. 31. Ne Me sona opera, inquit, appellavcrim
Johan.8. de Paulus Roman. 8. Lex enim stiritu. hsistim m/νed cibi a lege peccata er mort/s. Haec nobis per filium opificio spiritus sancti restituitur 3e eonsorseatur, ju ta illud Christi: S inemens λιν Hu, facere. Johan. iue. Nillud Pauli: Spiritus a Miaι ιυγm, larem nostram, quo a servitute pro ea ι ι ramur, o serm iustitia scimur. quemadmodum dixit Apostolus, tiber τι ia peccaιο, I et D ti esti, institia. vocata proptcrea Itbcrtas a peccato.
concupiscentia, ait Apostolus ; quod Deiam tiane M limiti,s ι HI iri pref Ele iaci rebι--.imo Deus erit omnia in omnibus.. s. Et quia per redemptionem, qua est in Christo Jesu, vere liberi esse imur, ias iam in eo omnia is ii pia possimus qm nos confortat. Phili p. quarto. Idcirco haec libertas in concionibus ad populum magnisi nati, , G cncomtis celebranda est, ut intellis.it, quid in Christo sit adeptus, & quod ad gratiam, quae est iii
positi hi, ne Christo Iesu, attinc t. possit nunc se continere a peccato, obedire Deo, de facere ejus mandata, deresstere pec- quod huc adjuvante spiritu sentino studio contendere debeat, quema/modum facit Apostolus: IV to o p δ' , inquit, sebunon domι λιών, non enim sub lege sis fecistis gratia. Gratιa a tem DEI vita , os a Monam Christo Iesu domino nostro. Roman. 6. 8e 2. Corinth s. Alia dites, inquit, ariortamur . . - ne an Ocnumgrati.rm Dei ν ceperi is. sic enim gloria Christi, de abundantia ae vis glatiae, & doni iustitiae, quod per eum recipimus, Romanorum quinto, commendantur. Eis interim etia in dilugenter inculcandum sit, tantam adhuc in nobis ad bonum infirmitatem, de ad malum inclinationem remanere, quae illam vim spiritus rem retur, de pravas cupiditates gignat, impellatque ad ea facienda, quae non volumus. Galatas quinto. Quo fit, ut nemo sit in saevitasne peccato. prima Joh. I. Quo magis a Christo pendcndum est, de timore, ac tremore in hae vita versitidum, atque studendum est, ne aquam desinus pratiae Dei. Heb. tr. neve contris musi ra Haructum, in quo signarasimmandem re iamptionis. Ephes quarto.
De cvisa precatic Ausam peceat; constat esse malam voluntatem, Diaboli de hominis se a Deo avertentem, quae malitia voluntatis non a DEO, sed ex Diabolo di nobis est. Sicut Christus ait: tam loqui r
r. Invidia itaque Diaboli mori introivit in orbem terrarum. sap. a. 8c per inobedientiam unius nominis peccatores constituti sunt multi. Roman. . Quod sactum est, cum Adam assu Diabo
li circumventus fidem vivam de amorem Dei perdidit, de horum loco sui fiduciam de amorem imbibit Genes. 3.ARTI C. IV. De origmati peccato. ceatum itaque orietinale dicimus esse earentiam seu desectum orig;nalis justitiae debitae Inesse. Originalem vero justitiain intelligimus inesse, gratia Dei, & imaginem illam de similitudinein Dei habere, ad quam conditi sumus, 3d quae spiritum sanctum, de ex hoe notitiam Dei de amorem Omplectitur, citius defectus sunt, do stitui gratia, & spiritu Dei, seu ut Patilinis velisis utamur is
196쪽
x. Concupiseentiam vero intelligimus esse corruptionem. At inordinatam dispositionem vitium humanarum, seu vitiosam inclinationem in malum. quae di ob id lex membrorum, lex peccati, flepeccatum quoque appellatur Roman T. Cavendum igitur ne regnet peccatam an morsati corpore iesro, Min.ε. Ad rationem itaque peccati originalis, utrumque stinui S coniunctim requirimus,ut- puta, & desectum originalis justitiae debitae inesse, S concupiscentiam seu vitiosum hahitum, qui junctua hute carentiae,non potest non prodire in omne genus peceati actualis,in non renatis, in qui bis, Diabolus eseax est. Ephes. 1.3. Diserte autem discernimus peccatum Originale ab actuali, sicut originale dicamus consistere in vera earentia iustitiae originalis habente conjunctum vitiosum habitum, inclinantem adpeccatum. Verum quicquid est praeter illam carentiam& habitum vitiosum in nobi, peccati, quod in actum aliquem erumpit, sive id sat cogitatione, sive locutione, sue exteriano opere, sue actus operisve debiti omissone, actuale vocamus.
dix a fructibus, per Adam in omnem posteritatem pertransiit di in mortem regnavit Rom.s. Fitque nobis omnibus nascentibus solapropagatione proprium, sicut dicit Apost. Rom. . Cum nondumnusifuissent, ast aliquia mali e seni,cte. Item Rom. s. regnavit mors ad Adam etiam in eos qui non peccaverunt, & tamen verum est, quod haee nuda carentia iustitiae debitae habens annexum vitiosum habitum, res est seu peccatum dignum morte. Quia Deus in homine hoe peceato opprcsso non videt imaginem suam, aut sui notitiam, aut amorem: Et proinde naso r omnes namrastri ira. Ephes. 1. Adeo ut ne insantes quidem, qui nee dum renati decedunt, hac damnatione, quae in earentia divina visionis & lueis constituta est, s ni immunes. a. Tametsi enim in nobis nascentibus adhue vestigium quoddam imaginis Dei reliquum stiquod lumen naturae appellamus, quo etiam in qualemcunque Dei cognitionem assurgimus, quia tamen hoe vestigium admodum exile est ob contaminationis gravitatem, sit ut Deus idipsum non agnoseat, quod ad iaciendam spi itualem & veram iustitiam Omnino se inefficax, etsi ad condemnandos iustitiae Dei non subiectos sussciat. Romanorum primo. s. Dissolvitur autem hoc origi rite peccatum per lavacrum regenerationis, & renovationis, in verbo vitae, per meritum passionis Christi, Ephess. Nam baptisno reatus mali huius per meritum Christi dissolvitor,&gratia Dei restituitur, tum etiam eoneupiscentiae vis reprimitur, donato spiritu Christi, qui novos, & sanctos inhoini ne motus excitat, scut docet Apostolus, Romanorum quinto, scut per unius delictum propagatum est malum in omnes homines, ad condemnationem, ita & per unius justificationem propagatur donum in omnes homines in iustificatione vitae: Ga/m
admo-mper inobedsentiam univi, peccatores multa constu vita sumus, sic perun suae obed entiam malis
Diti constituen ων. Rursus Cap. sexto. consepuhisumus ipsi per baptisma in mortem,ti quem mod mChristis en excitatus amorιώis persoriam patris,sic cr nos in novitate ista ambutimus.
6. Proinde etsi post Baptismum in renatis remaneat materiale peccati, hoc est, concupiscentia, gravis eerte infirmitas & radix omnis amaritudinis: sormale tamen, quod reatus est,ausei tur. Nam eo per Baptismum soluti, Christo induti sumus, atque ad imaginem filii Dei saltem inchoatam rosormati. Sicut dixit Apostolus : sui tradaer semelqsium pro Ecclesia, As eam sanctas aret, munia duram per iuυacrum in verbo. se ώιctinqtie in Christo b titati estis, Christum invia, is. Ideir
eo propter meritum passionis Christi,& Christum ipsum habitantem in sanctis, reliquum huius
mali non imputabitur in peccatum. Neque est peccatum quod eos ullo reatu, qui propter Christum sublatus est, obstringat, donec in aliquem actum, vel eogitationem, vel concupiscentiam e rumpit, vel in actus debiti omissionem. juxta illud: N LI ergo dumnationi, /s3 iis qωiIuna in Chriso Iesi, qui non secundum carnem ambulant. Lex enim stiritus vita in inriso Iesu liberavis me a Iue
. Unde Augustinus recte utitur I Is loquendi formulis Rerum alti secendo contractus,renascen- Adlismi viri libro des'ira, b rea. Item contra Iulianum libro secundo: Lex ista, inquit, noeati, quae in membris es3 corporti mortis suis , est remassam enerat one stiris δε, ct manet in carne marrati, remissa, quaa reariasse uim es saeramento, quo renascuntiars deles. Item romni realia carrataplaetatus. Rursus: omni ream Omnatim malorum rei baptit Nus. Praeterea ad Bonifaelum seri bens; Baptisma, inquit, omnem dat industentiam precatomm, ct aufera crimina non radus. Et in, hanc sententiam alia plurima sanctus ille Episeopus scripsi. 8. Itaque doeendum est eum Augustino diligenter, Legem illam peccati, & relictam in sancti,
concupiscentiam, si ex se nullum fructum malum aedit, non esse peccatum, quod adhuc eos reatu aliquo teneat. Omnis enim reatus eius per Christum sublatus est. s. Caeterum eodem Augustino authore, agnoscenduin quoque & docendum est, quod Apostolo malum hoe vocetur peccatum. Neque tu solum, quia a peccato invectumst, sed etiam quia ad peceatum inclinat, Rei inest inobedientia contra ὁominatum mentis. Nam idem vir Dei libro quini cap.3. contraJulianum se scribit: conopscentia earnis, a resis quam bonm eon piscis stiriam, ιν peccatum H , quia istianen inobedemia eontra dominatum moris, o poena pereati es, iata, ea ria est merasis inaedentis. ct eausa precari est des hone eon extremis, vel contagione nascenticio. Et aduersus eundem Julianum litim 2. Quamvis, inquit, jam non eodem modo aprigestirpe easiam , quis facit reum, sita quod' reisu Wιmahomm actum, qaod rebelliandae nos trahere nitituris cir ea iam, nisi adiuvet nos grasιa Dei per Iesum Christiam dominum nostrum, ne sis enam mortuum
peccasse rebellat, ut tineandareetiviscarrere eti
197쪽
i I. statim vero ub; in aliquem vitiosum actum, quales sunt contemnere siti odine iudicIum Dei, he eius promissis dissidere, fremere adversus Deum do si inites etiam longe minores motus, quibus qualiscunque accedit Eut delectatio, aut assensus, aut tolerantia, erumpit seu ebullit sit in nobis actuale peccatum qu d indiget nova remissione seu non imputatione. Et quia tanta est nostrati firmitas, & tam scecunda illa radix amaritudinis,quae in nobis superest, ut non succumbamus subinde concupiscentiae, quin radix illa amaritudinis amaros fructus, hoc est, neglectum Dei S pervcrsas appetitiones, proferat. Ideo necesse est, ut omnes sancti, quamdiu sunt in hae vita, dicere opus habeant: a mille nobis debita nostra, este. Item,siuxerimus 3mapecearum non habemus, . Differt itaque concupiscentia, quae est in non renatis. a concupiscentia, quae est adhuc in renatis quod illa conjunctum habeat reatum mortis ternae, ab hac autem renatorum concupiscentia hic reatus per
Christum sublatus sit, sicut illa post se violenter corripit impium. Contra hane dimicant fideles, eamque mortiscant. Illa autem reprobis illis se est materia ruinae, sciit haec est nobis exercitium humilitatis & fidei. Quoniam igitur reatus ablatus est, & concupiscentia superest, quae contra spiritum perpetuo exurgit : ideo in concionibus ad populum utrumque hoc populo diligenter exponendtim est. Primum ut benescium gratiae Christi recognoscant, ac prIdicent in eo, quod hoc mali Deus non imputat, Deinde ut agnita probeque eonfiderata tanta infirmitate, quae superest, se totos sanandos Christo medico indies plenius permittam 3c offerant. 11. Cumque ne illicita desderia in se existant velle quidem debeant etsi dum sunt in eo ore mortis huius non obtineant in iugi poenitentia Ad preeatione veniae perseverent. Postrcino ut cogitent, cum quanto de quali hoste domestico sibi si pugnandum, ut studiosius opem spiritus domini semper implorent, de vigilandum instandumque sibi sciant, ut carnem suam cum victu de con cupiscentiis suis crucifigant de mortiscent. 13. Contra vero non minore studio vis gratiae in baptismo acceptae magnisce celebranda. atque adco docendum est, eam esse maiorem, modo fide etierceatur .iam est res dua haec nostra inst. mitas, quod ea infirmitas 3c vitiositas erucifigi 3e mortiscari postit usque ad plenam victoriam in tu turo iaculo, iuxta illud GD- misi stitimsitim an ιι- nem carnu peccara de peccato concie-
mnavit peccasAman carne, Aristitia legis aiumplere r. Item: Fratres, non iamus debιtores eariis, At secuniam carnem vivamus. Item : utii cum μνιιvi Dei agiantur, tisant sui Der. Roman.8.
ARTI C. V. De talione hominis. Nulli Christiano dubiimdum est, post lapsum primi parentis omnes homines, ut InquIt Apostolus, nasotios .se, de inimicos Dei, eoque in mortem 5e servituteme peccati.
liberari a servitute peccati, nisi per Christum unum mediatorem Dei de hominum , per cujus gra
riam , ut inquit Apostolus ad Romanos, non sanium reconcιhamur Deo er tibera ν ascrvi lepeccati, sed etiam incimur consortes divina nivira, oestii Dei.
ente motu spiritus sancti, quo eorum mens &voluntaa movetur ad dctestationem peccati. ι. . UsHis GF, ut inquit Augustinus, notiam vitiam inchoare, ni prι oris nos poen reas. Item Lucae ultimo, Christus jubet pred cara in nom nestio poenitentiam remisonem peccarorum. Johannes etiam Baptista missus ad paris uinitas domin, praedicavit poenitentiam, inquiens: paenitenta m an/te, approp/nquatenam regniam corti m. deinde a spiritu sancto movetur hominis mens in D EUM per Christum . de hie motus est per fiden ,er quam hominis mens certo credens omnibus, quae tradita sunt a DEO, etiam certissime de sue dubio adsentitur promissionibus nobis exhibitis a D Eo, qui, ut dieitur in Psalmo, Adiati est ιn omnisvis Oribis sitis; de ex eo fiduciam capit propter promis sonem Dei, qua pollicitus est se remissurum peccata gratis, de adoptaturum in filios credentes in Christum, eos, inquam, quos prioris vitae poenituerit, de hae fide erigitur in Deum a spiritu sancto. Ideoque aceipit spiritum sanctum, remissionein peceatorum , imputationem iustitiae, de innumerabilia bona.
per illam Deo grati de aceepti sumus propter Christum. Vocamus autem fidcm vivam, motum spiritus sancti, quo vere poenitentes veteris vitae. eriguntur ad Deum, de vere apprehcoqunt miscisticordiam in Christo promissam, ut jam vere sentiant, quod remissionem peceatoru,re reconcilia- . tionem propter meritum Christi gratuita Dei bonitate acceperunt: de clamant ad DEUM: Abba pater. Id quod tamen nulli obtingit, nis etiam simul infundatur caritas sanans voluntatem, ut τι Anta anata, quemadmodum divus Augustinus ait, incipiat amphre legem. Fides ergo viva cst,
quae de apprehendit misericordiam in Christo, ae credit justitiam quae est in Christo, sbi prati, imputari: de quae simul pollicitationem spiritus sancti, 3c caritatem accipit. Ita quod fides quidem iustiscans est, illa fides, quae est esseax per caritatem, sed interim hoc verum cst , quod bae fide eatenus justificamur, id est, acceptamur de reconciliamur DEO, quatenus apprehendit misit cordiam
198쪽
eordiam Rhisi tham, quet nobis imputatur propter Christum & cius meritum, non propter dignita tem seu persectione justiciae nobis in Christo communicatae. 3. Et si autem is qui iustificatur,iustitiam accipit,& habet per Clarisium etiam inhaerentem scutilicit Apostolus: Alvj, si sinistiseis, 3 3. ostis ii estis.&e. Quare sancti patres iniselari etiam pro eo quod cst inhaerentem iustitiam accἱpere,usurparunt tamen anima fidelis huic non innititur, sed soli iustitiae Christi, nobis donatae . sine qua omnino nulla esse necesse potest justitia. Et sic sae in Christisin justificamur seu reputamur iusti, id est, accepti per ipsus merita, non propter nostram ii gnitatem aut opera,& propter inhaerentem justitiam,co iusti dicimur, quia quae iusta sunt operamur iuxta illud Johannis r unio is institiam,jostis. 6. Et quanquam in re s sempererestere dcbent timor De; patientia& humilitas N aliae vi
tutes , cum renovatio si imperfecta, & haereat in eis ingens irasrmitas. tamen docendum est, ut quivere poenitent semper fide certissima statuant, se propter mediatorem Christum Deo placere, quia Christus est propitiatoriponti sex Ninterpellator pro nobis, quem pater donavit nob. & omina b na cum illo. . Quoniam autem persecta certitudo in hac imbelli litate non est, suntque multae infrinae &pavidae conscientiae, quae cum gravi sepe gubitatione luctantur, nemo est a gratia Christi propter eju modi infirmitatem excludendus. sed convenit tales diligenter adhortari, ut iis dubitationibus promissones CrastisTi sortiter opponant,di augeri sibi fidem sedulis precibus orent, iuesta illudi Adian e iri, DomMesidem. Christiano cuiq; debet esse compertum, non in hoc datam esse nobi, hane gratiam, Rhane generationem, ut in eo gradu innovationis nostrae, quem primum nacti sumux, o
eiosi consistamus, sed crestamus in ipsuin per omnia, qui est caput. Idcoq; docendus est populus,
in det augmcnto huic operam, quodquidem si per opera bona,& intcrna R externa, a Deo manda ta commendata, quibus Deus promist propter Claristum in pluribus Evangelii locis clare & ma niteste mercedem: Dona tam corporis, quam spiritus in hae vita, prout divinae providentiae vis infuerit,& post hane vitam in eoelis. Ideoq: quamvis haereditas vitae aeternae propter promissioncm de bcatur renatis, etiam cum primum in Christo renati sunt: nihilominus reddit Deus etiam boui, perihus mercedem non sc cundum Iubstantiam operum, neq; secundum quod sunt a nobis,sed qua tenus in fide sunt, & sunt a spiritu sancto,qui habitat in nobis,concurrente libero arbitrio, tanquam partiali agente. 8. Et amplior & major erit scelicitas eoru ii, qui maiora &plura opera nec runt. propter au- mentum fidei & charitatis in qua creverunt huiusmodi exercitiis. Qui autem di eunt, la sle iusti iteamur,suntii tradere debent doctrinam ite poenitentia,de timore Dei, de iudicio Dei,de boni; ope
ribus, ut tota summa praedicationis constet. sicut Christus inquit: Proucan es parAuentiam cir ω Musonem peccatorum annom ne meo. Idq; ne hae loquendi formula aliter quam praedictuin culi uel ligatur
De Ecclesia milii signis ac auto, itute.
E cles aestetatus, seu congregatio hominum, omnium locorum & temporum, qui vocati sunt
in communionem proscinon:s,unius eiusdemq; sdci,doctrinae, ac sectamentorum, secundum Catholicam, orthodoxam,& Apostolicam doctrinam. 1. In hoe coetu quicunque in unitate verae ac vivae fidei per charitatem esseaeis sub uno capite Christo & subministratione spiritus sancti cohaerent. de eisdem sacramentis spiritualiter communi e 1nt, hi soli eam Eeclesiam constituum; quae a paulo sempiam sensum, π domus Dei, corptis Christili. Coe. 6. Eph. r.& . .Tim.3.dc a Iohanne otita ancta sertis em desie res scaelis, eo tria Glis i libris Apoc. 11. dicitur. Hic est potitus Mersanctus emundarus ab emm iniquitate, orare rab I Des,sectator sonorum operum. ad Tit. r. Qui allegoricc horrim conclusem, sus alus,ptire tia is Miriparadisus eum fructu pomorum in scripturis praesgnatus est. Haec est illa Ecclesia electorum Dei,occulta nobis, cognita vero Deo, sicut scriptum est: Cognovis Dem qur sunt ejus. r. m. r. In qua
inpiae scientia sunt quicunq: fidei & charitatis spiritum non amittunt. Hebr. . Etsi non pariter omne, eisdem spiritus persectionem participent. Rona tr.I & i3. Ephes . In qua etiam ii censentur, eis
non in praetentia,praedestinatione tamen Dei, quos ille convertendos novit, etsi nobis fori, esse vi deantur.Quemadmodum D. August. dc Baptismo contra Donatistas lib.3. cap. 1 . docet. 3. Deinde sunt in hoe coetu,quod ad externam societatem attinet, etiam mali alterno stirpi ieio destinati,quamdiu vivis membris, eis non spiritualiter. corporaliter tamen, hoc est externi fidei s gnae ulis,& visibilibus pietatis sacramentis, veluti palea frumento conjuncti sunt. Matth 3. & 13. for mam quidem pietatis habentes,sed virtutem eius abnegantes. I.Tim. q. Qui ab Apostolo, donee se parentur, seu abscindantur a corpore, intus este dicuntur. I.COr. 3. ne se malum o visis &e. . Hic ergo coetus unius prosessionis&signorum,habens dum liac vivitur multos malo, &hi poetitat admixtos,est ceu magna domus,in qua non solum sunt vasa aurea & argenteat sed & ligne,
A fictilia,& quaedam in bonorem quidem, quaedam in contumeliam. r. Tim. r. Invisibilis secundum eant pestem, quae spiritu Dei vegetata in vitam aeternam praedestinata est. Visibilis autem sedundisii,
externam professionem, S communionem, per totum terrarum orbem distusa, incipiem ab Hid ita salem, di inde per Apostolos propagata, in Omnes gentes. Luc. . 8 Act. I. R. m. io.
199쪽
, siti m,s; sed , o ei hori sitii Vi., membra Ecclesiae,nec de Eeclesa electorum Dei, quae sin
cta& communio sanctorum vocatur,nihilominus tamen Christus docuit nou on alibi haneEcclesiam sanctorum quaerere,quam in illa congregatione magna,in qua est haec verae fidei, religionis & sacramentorum professio, Nadministratio, in qua quisquis permanserit eommunione omnium bonorum, quorumcunq; piorum, qui ab initio mundi fuerunt, fruitur, non praejudieantibus peccatis alienis, quod e mmunio sacramentorum cum malis non maeulet aliquem, sed consensus factorum. s. Quisquis verd se abbae Ecclesia separaver choc solo scelere, quod a Christi unitate seiunctus est non habebit vitam aeternam sed ira Dei manet super eum. . . Et ne quis vacillaret,addidit Christus certissima fgna, quibuerimagna domus, quae est Ee-elesa Dei, nobis cognoscibilis si, quae sunt sana doctrina rectus si tamentorum usus & vinculum charitatis N pacis. Ephes quarto Romanorum tr. Duae priores notae separant ab Eeelesa Ethnicos seu paganos,tum haereticot,prima Corinth quinto. I. Johan. seeundo. I. Timoth. I 2. & 3. Tertia nota separat schismaticos,& rite excommunieatos, primae Corinthiorum I. s. N II. Adhaec quarta
Ecclesis nota est, quod Catholica sit& universalis,hoc est,per omnia loca & tempora dissula, di propagata usq; in sines terrae. ARTI C. VI.ie nota merbi. sHis notas dum in hac magna domo siperesse demus, non moratur, quod multi interim In ea snt mali,atq; etiam praesdeant ae dominentur,quo minus credamus, non alibi usquam quam hic tibi scilicet viset sana doctrina,verus usus sacramentorum, &vinculum charitatis, veram Mese i. i. - sam prorum esse inquirendam. Haec enim magna domus promissionem habet insallibilis praesentiae ... sita '' Dei di Spiritus sancti,quae ob permixtos malos ab ea non aufertur,scut scriptum est: Erecce ego vo-
r. Novit enim Deus hanc magnam domum mirabili consilio eonservare, non in quibuslibet, sed in iis tantum, qui uerae pietatis cultores Ecclesiae unitatem ob permixtam malorum multitudinem non deserunt, qui N apud Esaiam reliquiae dicuntur, in quibus promissiones conservantur. Nadimplentur enisi, inquit, Dominus reti quoi nabusem/n litis SisAmafacti essemus Oscui Gomorrhasimiles essemus. Esa. I. Et rursus: Si Deria n, revis id orum Isia I an quam arena maras, retiquia salva sient. Esa.ro. Rom.s. & Apostolus inquit, An nescitis in Elia Phia a cis Scriptis quemadmodAmanserpellat Deum adversus Israel: Domine, Propitiast,riote,Arians, ct tiarias subfouerunt,iν ego retictus sumsisti, cr quarunt animam m. m. Sed P adcit illi a viniam resto vim 3 Reliqui mihis
stus oves suas appellat, quae vocem ejus audiunt, disequuntur, in boc peeuliariter a Deo destinatae, non ut extra magnam hane domum privata consuetudine se colligant, sed ut in his magna illa domusaonservetur, iciatur&sustentetur,ne plane & sunditus pereat. Ipsae enim sunt domus illa fundata supra petram, in quam si irruant omnia adversa, nihilominus firma, stabilis, & immobilis persistet. Matth. 7.. 3. Et ut haee magna domus non semper aeque floreat multitudine piorum, nee stineasemper eadem verbi perspicuitas, propterea tamen ambigendum non est, quo minus in easonservetur illa vera Ecclesia,quae sola habet unctionem spiritus docentem nos de omnibus. Conservatur autem dum retinetur doctrinoe unitas, in iis saltem qua ad pietatem & salutem sunt neeessaria. Fuerunt entin .sunt,&erunt semper in hae magna domo, qui hane doctrinam in fide, spe,&charitate conmstentem illabefactatam tueantur.
IN hae sola Catholiea Eeclesia est remisso peecatorum, quae non sollim in baptismate,sed etiam
post baptisma eonfertur poenitentibus.Nec tantian in Ecclesia est remisso peccatorum leviorum, quae jugi sanctificatione nostri repurgantur,verum etiam praviorum, de quib.dixitApostolus,quoniam qui talia sunt, regniamDei non possidestini. Et iterum 2. Cor. Ir. Tmeo ne sterum ciam venero acivos,humst et me Deus apua vos, er tueam mulus eae hu qua anu peccader non egerunt paenitentram
super ιmmundisia rei vici cinis quam esertin/. Hanc remissione peccatorum post lapsum negantes Novaesani, qui N Cathari. rectὸ damnati sunt, quod scriptura &verbo di exemplo testetur,conversioni locum esse post lapsum Ea.33 Matth. 8 Luc. 3.Cal. 6. Apoc. 2. Act.8. .RCg. 2. I.Tim.1.2.Cor. a. Solum enim incredulitatis seu finalis impoenitentiae ae blasphemiae in Spiritum sanctum, de desporationis peeeatum remissionem non habet, neq; hic neq; in futuro seculo. Matth. I 1.De quo intelligi potest, quod scribit Apostolus ad Hebraeos cap. c. Impos bιυ esse eos, qω. F Asint ii minari, Om averum donum coeleste participesDEti sim Syrisus κBι ,1 φυertinti mhsummus bonum Des Fer m varmura vem soli, Oproia Uiant, rursus renovara adpamientiam, Um crucifigem
200쪽
re sis hium Dra, .s'. 'mui habrere .st iterum c. io .vo5 n irrepeceant si nolis ite psum eici ventutis i. non rei nνι-Pp,op.cesti, h, i citate, ripilis expectatio luci ci . significat cui a Apostolus ccis, qui pras acceptam noticiam Evangelii rursus sibi silium Dei erueissmu ostentui habent, ac voluntarie peccare non desimini acin habere aliam pro peccatis hostiam,scii aliam pcrpi enitentiam reuocationem. quale videre est in si a prciditore,qui tradetis&reiiciens Christum, itio 1 invenit poenitentiae locunt,tametsi preti tentia commissi sceleris ductus succlamaret: Precutirrisiussa grain m ii Τι-. Matth. r . Non enim re pexit in redemptorem, quein prodendo repulit. qualectiam de Esau refert,& casteris omnibus qui excusaverunt se ne eis fieret vernum,& recuraverunt lo- quciate in .Heb. 1. Quod a non reia,t in chripti jam μὰ artioli, ora non creduli irino insiti, Dra. Job. r. qui & subdit, eram qui ιncreatitas est ho non visurum visam iney monem si per Omma tir M. Atq; hoc est precatum illud ad mortem, de quo in Epist. i. Joh. cap. s. alioqui testatur in Hebraeis A - sostolus,excepto hoc incredulitatis N obdurationis snalis immani crimine, nullum esse peccatum, ne blasphemiae quidem,praeterquam in spiritum sanictum, quod insicclesia non remittatur, modo p rfidem ad Christum redeamus, in hac hostia,& alia nulla, pcccata expiari credamus,scenim ait cap. 3. Is dere fratres ne quandosis in ah quo vestrum cor malum inereAtisauri iusicedend a Deo tu . iani raramina vos me ipsos per svulosa es, donec Ae cognominarurim non obdureor quis ex totis saeue a peccati. mut subjicit,ρονιιe,pes Christi est El, sim ιβ tamen misitim sis antia elu, mi ausinem mmum re ineiamus. Non enim univers qui proicisti ab AEgypto peccaverunt, sed qui exacerbaverunt audiente corda obdurauerunt,& increduli fuerunt, ii soli non potuerunt introire propidr incredu
a. Quamvis quoq; p;a est sanctorum Patrum exposito, qui socos illos Pauli interpretantur, de alia renovatione per baptisnum, quam Ecclesia in qua unus tantum baptismus est, non agno si it. 3. Constat autein conversonis post lapsum ratio,ut supra de justificatione dictum c i mortifica tione,&vivificatione.Verum inrirtis eatio hic non tantum contritionem sed & confessionem, S satisfustionem castigatoriam, de qua insta dicetur, postulat.Deseribitur enim poenitentia post bapti .
sinum ab Ap 4stoli, in brunc modum,msi dolor siti rustifici Vora dum Denm,inras qui peccat retini, MemineusAcimusinem, Agnationem, , uicti emti rej, 46 cieri , ina vom. r. Cor. . q. Eiscitur autem haec mortificatio in nobis non tam ministitio legis Moysi quam lege spiritus vita,dum haec in bapti uno nobis insta Npeeeato rursu; obruta, pcr Evangelii verbum in nobis re suscitatur,cordibus nostris i et amans; M-ον esto tin. Poetae epo Itemram, si prima opera fac ; sin rem, venions Oro. Apoe.r. Item: O insens ι,νistosfusci vir non obeaere ver, at, 'ante uorum oculos hsu Christusnas V m est, cro vosis cruci tis. Et iterum e bratamqnis facuens legem Moysi sinetistia miserat one Aosias istis ιν sim testisti, moris r. Quanto mugis Palatia delosora mereris Uueι. Pol Am Des c cui ieris 33. Hae e vox spiritum nostrum. praeoccupatum peccato,ad contritionem, di inenarrabiles gemitus revocat, qui in consessionem tandem erumpunt: &solieitudinem, indignationem, satisfactionem,timorem, desideri uin& vindictam pariunt di operantur, fle quibus animi motibus dictum est in DavidPropheta:5lacrisciumDeo maritam contrisulatus .c conti itum hiam haru Detis Monaesi oes. 6. Huie timori succurrit fides, quae respicit in Christum, quem habemus apud ratrem advoca tum justum N qui estpropiciatιο pro peccasti nostris,non pro nostri, astem tanttim, sede rotoum mun- .f. Joan. Σ.Unde di salvare in perpetuum potest accedentes pcr semetipsum adDeum semper vivens ad interpellandum pro nobis. 9uia maneat in ate, ritimsempiternum habens sacerdotium. Hcb. 7. Hac fide rursus innovatio spiritus accipitur, & viviscatio mortificationi coniungitur. scenim precatur David: Quoniam iniquis rem m/um Cocognoseo,or peccattim merim confria me est semperi insperyes messem e mundabor,lumbis me , superna memisa abis. Audini meo Abi, - - σω
remissione per testimonium spiritus. quemadmodum in justi scatione, certi reddimur: sacramento p cenitentiae: cuius vis in absolutione consst i, accedente,de quo postea dicendum erit. Hacccnus de poenitentia post lapsum,quae in sola Ecclesia Christi agitur,& remissionem obtinet peccatorum.
ARTI C. IX. De utit hori tute Ecclesiae in si cernenaa interpretanda Scripttira.
ECelesiae ergo authoritas cogno endati requirenda est. Haec verb austoritas, ut perspici pos- Collo ti O, ist,sciendum est: Deum ut hanc Ecelesiam sibi compararet,principio usum es e ministerio verbi Protestantiis vocalis non scripti,quod quas per manus traditi communicati voluit. Quemadmodum & Christes, de hoc tetro
Apostolis suis mandavit, ut irent inmunatim una versiam cst praea carent 1 Agelavim omm creatura. i 2 μμ Quo tamen vocali,&externo verbo Deus non aliter utitur, quam instrumcnto, quo internum illum orifitiis anatum exhibet, quo solo aperiuntur corda. gnatum A.
1. postea Dei benescio addita est seriptura tum ut sumanae imbecillitati in oblivionem N e rorem proclivi,tum Diabolis audibus,qui verbum excutere nunquam non molitur, succurrereturi 3. Quia