장음표시 사용
51쪽
Σίκηνον SDInon appellavit; Xαμα μηλον GamewIun.set ista ;Non enim in Latinam linguam traducta erant , ut sunt ple- rumque ea,quae ab Erasmianis adseruntur, sed qualia a Graecia venirent , audiebantur . Iam si ad antiquum pronunitationem inquirendam ratro valet veterum testimoniis innixa , u) nescio quid hac in re desiderari ultra possit His omnibus sive testimoniis , sive argumentis , sive etiam historicis demonstrationibus ejuratis, aut despectis ad
vulgus Batavorum , Alamannorumque πις si ιλελληνας erudiendi gratia mittit ὀ χανοραφος Roteradamus . Nequ2pudet virum profecto non Abderitanum contra Graecorum pronuntiationem testes producere oves , ranas , Asinos.
etiam , c quis crederet Τ ) es porcos. b Sed ne gladiato
rio potius impetu Erasmianorum argumenta perfringere i quam plillosophico more solvere videar , congredior.
I. ARGUΜENTUM AB IPSA FIGURA .
Η'Tα duo εε adversis se frontibus contuentia Maureto videtur . At si mihi duo ιω, secum ipsa colligata uideri contenderem , num illo essem ineptior tII. ARGUMENTUM A NOMINE .
Frustra , inquit , dicitur ebylon nisi esset e Iougum' quod aliud nequit esse nisi stri . Sed prius Platonis aevo non . ita vocabatur . ιθ Deinde S. Patres , ac Theologos adeamus si lubet . S. Germanus , Damascenus , Cyrillus Alexandrinus passim Christum Dominum negant esse ψιλὸν ex θρωπον ὁ quia
a Mittis p. v. b Ab horum peeudum voce graecam pronuntiationem ostenderet natur in Diileti. e Iliad ν. v. 164. verba Idomenei ad Merionem . d In Ia
52쪽
quid illos putemus velle dicere 7 quod non fuisset homo bre-zis Z an quod non esset implex homo, sed ex divina , humanaqu' natura UNUM θειώδοκον Uerum haec nobiliora sunt , quam res postulet . Grammaticorum tricis adsuetissimus Eustathius interrogat : quid
λον diphthongo vi , non E longo sicut υ ιλον etiam opponitur ει, & οι, non alii longae , quae , iii si ηm sit I , nulla est..οψιλον enim , &ἰωm anceps est, & plerumque breve . Argue nutic : est E mplex : ergo E longum Auditum admisi risum teneasii ZIII. AH INTENTIONE INVENTORIS . Erat, inquiunt, ιωπι quod ι valeret, cur Simonides aliam litteram excogitati et ηm , quae idem ι sonaret ξ At primum de ea aetate tantum volunt esse sermonem , quae' ad aureum Platonir, Demsbenirique Moeulum proprius accedit . a Quid quaeris Simonidas Z 8c Ceus quidem centum triginta annos , alter autem Simonides Amorgeus , cuberuditiores litterarum gloriam adjudicant, quatuor amplius saeculis ante Platonem floruit. Deinde ηm ad quindecim saecula ante Chrillum erat inter sexdecim litteras Alphabeti Pelasgici, sive veteris Attici , b) etsi tantum valeret udapud Ebraeos Alem 3c ADu , vel esset tantum pro nota Arithmetica. Quem deinde sonum litterae ηα adfixerit aut Simonides, aut Callistratus de hoc enim dubium es b) in Alphabeto Ionico fateor me juxta cum ignarissi. nis scire . IIII. EX PLATONE . Platonis testimonium , inquit Miriis bus, Mit ad rena totam consciendum . ι'J Recognoscamus scriptum. αἱ με, παλαιοι in uit d) τω iῆm ευ μαλοι χρῶm . . . νυν θ ἀντλμ ἐν του ἰωφη f., mmςρεφασι . οἱ μεν ἀρχαιωmrοι ἱμέρων - ,
53쪽
ranus Interpres . Alterum , quod disjunctivam particulam qua utitur Socrates ibi η ε , η ἔm aut ε cut η , per conjunctivam ct explicat . Alterum , quod verba Socratis ιυν δε
Sic reddit: vocabulum ηπιρα tam audaci , iustentique mutatione detortum es , ut quae sit tutus notatio , G quid sibi velit , minime possis pernicere . Audacem istam , insolentemque Paraphrasim potius, quam Interpretationem eam ipsam Mirtis bus adscivῖt .
Nos autem ita reddendum omnino esse putamuS. Veteres littera ἰωm maxime utebantAr . Nunc vero pro ἰωm auta , aut ητας reddunt . Antiguissimi enim ιρ ραν cum ἰωm vocabant τὸν ηπιραν cum ηm , mox vero επιραν cum ε. ADerte igitur hoc dumtaxat idest hunc veterem scribendi morem per ἰωm nomen vetus mentem In Itutoris explicare , ruam optantibus hominibus 9 ἱμύρουσι desiderantibus lucem tenebris Decedebat lux , hoc ἡμέραι ameliarunt diem , nunc autem manifesum es, te intelligere non posse , quid sibi ve- Iii ἡμέρα idest unde nam derivent vocem istam ηρο ραν scriptam per ηm . Subiungit deinde : κώ - τίνες OLνmι,-δἐ ηηπιρα ηρορα ποιῶ m πάνm : 2uamvis quidam putaut ηεειραν dici , quia omnia serenat. Porro autem non video quamobrem id ossiciat ad rem totam consciendam . Hic enim Socrates , nisi omnia me fallunt , duo ad summum contendit. I. Veteres ab ἱμέρα, δε- sidero derivasse τη , ηπιραν Recentiores autem ab ηρορος tranguillus. Nihil hic de pronuntiatione litterarum. II. Tria tempora distinguit Socrates N antiquissimos adseverat derivasse, vel si mavis etiam pronuntiasse ιπιραν ab ἰμέρω : ρο- seriores vero επιρυ . Tandem Athenienses aevo suo ἡμέραν
54쪽
ab ημερος non solum scripsisse , sed etiam pronuntiasse. At
inde quomodo deducitur ex Platone alium esse sonum litterae ἰωis, re alium litterae ἰm i fieri omnino non poterat ut Athenienses , qui Socratis aevo ημεραν dicebant , discederent ab Avorum pronuntiatione , qui dicebant ἐαέρου , accederent autem ad pronuntiationem antiquissimorum Alavorum. , qui ἱμέραν ab ἰμάρω deducebant tNecesse habent prorsus fateri Erasmiani ex hoc Socratis loco ε &ῆτα non esse uni siona , mutatio enim haec polirema , proxime facta est ex ε in ἡ nempe ex ἐμερα in ημεραε Atque hoc mihi fuinceret ad rem totam consciendum. Quod autem haec ultima mutatio in ημιραν ab illa antiquissima pronuntiatione ἱμερα discesserit , Davus sim si illuc me Erasmiani ex
Platone inducant, ut credam . Liceat rem exemplo firmare . Antequam ab Imperatore Claudio ab digamma AEolicum Romae esset invectum, DIUUM mox, vel Divum scribebatur ,, volente Augusto Di quis scriptum est , illo e vivis sublato rursus Diuum , &jam fere a medio XVI laculo Dipum h) .. Item veterrimi dicebant carissimus , arcu , cPocatus, elipeus , lacrima, pilus advecto deinde in Latium a Graecis X,3c a Ion caeptum est scribi Rari mus, Arka, Evolatus,eθ-peus, Iacums , Hlus . c) Mirsus labentibus annis suus, Iacrima, clipeus, evocatur,arca, rissimus . Quid Z Dicenausne pronuntiationem , aeque ac scriptionem esse mutatam ξ
Urtica illa sine more Erasmianos tangit. Quid tot I, inquiunt, in Graeco sermone Z At diximus ex Quinctiliano E.
pleniorem , I vero angustiorem esse litteram : diximus ex Cicerone : Graecos sua tempestate angusto ore solitos loqui: Cotta enim assiduo Draece loqueui usu abfraxerat se a LI.-
candis litteris. Latinis θ) . Quid quaeris amplius r. Pos
55쪽
UI Au ORTHOGRAPHIA Posset profecto semper per ἰωm exprimi , neque credibile est litteras novas ad eundem sonum advocari: sed non omnes litterie ad sonum excogitantur. Primo ponuntur adnumerum aliquae, es Arithmeticam notam; mox accedit sontis , nec semper di versus ; Ecce tibi: Cadmus ad sexdecim litteras Pelasgici Alphabeti addidit tres sonantes o) nempe ζ. θ. ξ . Deinde ut numerum Arithmeticarum notarum , qui apud Phoenices erat , assequeretur addidit B . X . r. AJ Harpostremae diu fuerunt ἐπισημοα id est Notae Arithmeticae tantum . Mox B 3c ιν ad eundem sonum usurpatae sunt,quem haberent veteres is , dc ς . Aliae litterae postquam diu sono suo functae sunt, jam sedent taciturnae, numerum dumtaxat completurae, ut de X Graeco apud Latinos testatur Fabius . t J& Varo , Litterarum , ait , partim dicuntur funt , pur
VII A. CALLICRAPHIA GRAECORUM .
At pressi erant Attici, ct emuncti . Nihil apud eos mu- tum, nihil superfluum : densa omnia , ct nervis quibusdam intenta. se) Uerum haec non de orthographia Atticorum intelligenda sunt, sed de stilo, qui castigatior erat, quam Asianus,quam Rhodius . Ca:terum γωλαος aliter scriptum, idem Atticis auribus , ac limos sonuisse anno secundo belli Peloponnesiaci Thucydides aperte dicit. Deinde ε nonne evalebat λ & tamen veteres στρο θευπς το ι scribebant ει . inscriptum erat in soribus Templi Delphici, ec tamen illud a scriptores omnes vocabant . oc magistra quaedam αλφα ajebat, ω γαυοακες πρωτον , ει π δευτερον . Idest a prima
vocalis : e secunda g . Quod si contendas ει non valuisseo sed i ; jam ex Socrate conseci negotium: enim, idem esset ac , ἰμερα , & Ναε in diversa littera idem
56쪽
S sonus . At quid respondes Dionysio Italicarnasseo , qui cuin XXIII. fuisse litteras an o suo , tum XIII tantum necelsarias ab aliquibus judicatas esse , & ab aliis plures dicit Z ca)Sed quid tam exactos in scribendo Erasmiani fingunt
Atticos , qui quantitatem unicam apud Graecos loquendi normam volunt futile . . Hoc si ita est . Iam a primum juxta quantitatem breve erat, longum fecundum in αχατ ες, Maz
. II. ἰωπι longum in breve in λι θος νιφα δες , β, βοις III Idem de Nysun : idem esto de ε ,& o ubique breve; longum ante duas consonantes , saepe an te mutam, & liquidam , sepe etiam ante unam liquidam . Iam sonus & quantitas idem est , si quantitas alia atque alia passim est in α ε eo ti, cur semper eaedem litterae t Aliam igitur soni, aliam quantitatis , aliam scriptionis rationem Omnino fuisse necesse est. VIII A CONCRUENTIA . Congruens sane esset , atque utile si diversae essent litterae , quae sonum diversum significarent. Sed etiam utili uxaliae essent litterae quae brevem sillabam , aliae quae longam exprimerent. Congruentia ista sanista nobis sit, quum Cadmum agere placuerit. Veterum instituta a veteribus addiscere Oportet . Vt enim Gallos, Germanos , Bes gas , Anglos praeteream . Quanto praeceptorum onere Itali liberarent exteros quinque notis r u e i d u essent semper breves: semper
longar a e I o u e, 6 angustare o esset apertiora. Sed quid tantopere nugabimur tUIIII A REsoLVTIONE , ΣΤ CONTRACTIONE . Η'm , inquiunt , resolvitur in ε & longam hujus rei exhibent vocum seriem . Sed qui probant unam sillabam in aliam uni nam solvi solere, aut sono proxime accedentem Nonne etiam u recti apud Latinos aliter ex t in obliquis. ro-ὼur,roborist e in i, cimex cimicis suisis pulveris, cinis cine-
a De eompositione litter. rou . I. P.42
57쪽
rii Z Pressius ad rena . Epsilon apud Graecos resolvitur .
V In η δημοσθένεα δεμοσθένη . Num litteras omnes istas sonat sun tX A DERIVATIONE . Quamvis Iesus a derivatione imbelles esse a junt ό oppon ut tamen pecora , quae ab eorum be, vel me μῆλα die a Graecis contendunt. At enim μῆλον non sol una poma,mulum, oculorum protuberantiam, Iahia, genas sed etiam κοινως πανωπι m τετραποδα pecudes omnes exprimit sa) . Num M aut medicunt πάνm m τετραποδα ὶ Mηλον, inquit Lacerda b) a Milo nummo quodam , quod Oviculam figurabat di sta est ovis . Sed lubeat μῆλον potius a μελομM curae esse derivare , quod oves priscis maximae essent curae, quid ita Nonne Plato ψυχήν animam ab εχει & οχῶ , σωμα corpus a σῆμα c
At μηλα non per derivationem, inquis , sed per onomatope jam d tae sunt oves . Ita sit: sed per Onomatope jam etiam Latinae oves Latinorum auribus halabsint , gingrie-bunt anseres glostrorabunt ciconiae, desicabant mures. Quid mirum si Atticae ovcs Atticorum auribus milabunt tVerum non pecudum nomen a voce , sed ipsam vocem Cratinus expressi pe βη β ἡ . Sed eandem vocem Varo perui ut expressit . At Hesychio 3c quum boves mugirent, &quum ruderent Asini μυκῆσθια videbantur . Quis omnium Optime compactas habebat auriculas Z Quoniam vero belluas adire non pudet .
58쪽
Ad sonitum etiam aeris campani jube auritos quosque litteris exprimant quod studiunt; mira prorsus , & inter se maxime opposita audient , & scribent . Ad litus etiam quid undae circumlatrantes t Ille mu , u , u: ille is is is contendet . At Homero nunc ευ σμαραγον , nunc πολύφλοισβον
mare clamitabat . Ut autem ad rem veniamus Cratini duo fuere. Comaedi ambo: ambo ante Bellum Peloponnesia- cuin , longe ante Platonem , Thucydidem , Periclem a) . Nos autem de sermone Graeco agimus , qui florente Platone viguit . Quid facit hoc loco Cratinus, quemcumque velis e duobus t Male inquam ovium vocem per ba a Latinis expressum . Concedis . male etiam a Cratino per βη eXpresellina est . Per βαὰ exprimendum erat . οἰ μἐν παλαοῖ φα res μιμητιμως βη , ηριών βοα . veteres vocem pecoris be per βη exprimebant , quum per βιαι potius deberent exprimere .
non figera vocem ovis Suidam, quoniam non solum Stephanus, sed Strabo etiam in testem producit vetustissimum esse oportet, nisi duos Suidas velis,& ostendere facile nequeas . Porro si non i sed e valeret , quare Eustathio , quare Suidae non placet mos Atticorum scribendi per βη vocem Ovis , si η idem esset ac αι λXII Eκ TRADvCTI NE . Adducunt tandem argumentum , quod ipsi putant validissimum: semper nimirum Latinos vertisse Graecum in E . At primum studium illud penitus inspicere est , quo viri doctissimi plerumque flagrant augendi, minuendi , commutandique externa vocabula, ut ignatis praefente vota nominibus sermonem patrium ditare , & minus iis , a quibus furati sunt , debere videantur . 'In Etruriam hodie si quod a Latio vocabulum diver- tat , quod unam tantum litteram habeat , illud hospitales homines altera donant, Hinc leue, o robr o, peratore, 'ub-H 2 bia ,
59쪽
Bia . Detrahunt autem aliquando litteram si quae vox est, quae geminam habeat, aut diphthongo spoliant. Hinet comuu, freno, fori, lode, stremio . Quod si hospiti cuidam insigniori geminam permiserint, primam tamen immutant, Hinc on-nipotente, letto , noue , quod & apud Ebraeos moris erat.
DIO , m Io , compIto , agIre , contribuIre, & sexcenta alia. Ere secundae, vel tertiae conjugationis vertunt in Ire . Omnia paene re vertunt in I, dMetto, duetro, Hoet- o, Gsertore, dIforme, dIsces, d*endere, dMeudere, dubia- rare ; a sectus, Elector, Esectus, sertor, dΕformis. &c. omnia paene rE vertunt in rI, rwpondere, rIferire, rDMettere, risunetiare a rUpondeo , rVero, rsmitto &c. Igitur E,AE,OE, LE Latinorum in D, in I in E; pressius ad rem , I Latinorum dico in si vertunt Itali , neque tamen propterea. I Latinum Edictum fuisse a Latinis suspicaris :Quid est , quod , propterea quia a Latinis in E verteretur , eta a Graecis etiam pronuntiatum fuisse arguas , con
60쪽
6Ic tendas , & modo non ex Euclide demonstrasse jactites Qua ratione efficies , ut ne suspicer Latinos a Griecorum pronuntiatione discedere voluisse t An non hac una suspicione quaecumque a traductione argumenta congesseris , convulsa esse penitus videbuntur Z Quid si in litterarum sono constet Latinos a Graecis consulto volui se desciscere Pauca ex innumeris , ταλAνπν tat Entum , τρYτAνH trUtInA , BOσκω PAsco , κρAΙπαλη crEpΙdA , ς ραγγAλα, strat gulo , Ao κλHπίος AEQVlApius , αροτρον arAtrum , γ=YgEnu, κονις cInis , Τραγωδία Trag Edia Κομωδία Co-mOEdia , θρίαβριβος trium PHus , κερκυρα corcyra , o Tὰ os Sa &c. Hoc Latinorum a Graecis discrepandi studium pluribus ostendissem , nisi Ioannes Buherius hac in re adverserius no
bis laborem istum sustulisset o) .
Neque silentio sane praetereundum , quod easdem saepe litteias, diphili ongos, atque ipsos spiritus Graecorum Lat ni efferebant aliter, atque aliter: nmque. modo per I . sesto, ςυλος siluS , υλη stlsa , δακρυον Der a 3c . Modo per O Dores imitati.