De Aristarchi studiis homericis

101쪽

99 θρεύσκων τις κατα κυμα μέλαιναν φρυ υπαιξει

Η. l. Aristonieus Aristarchi doctrinam explicat sic: ἡ διπλῆ

mere, ut ipsius exorientis procellae agitatio indiretur. ne tum quidem si H, 63 ιαλάνει δέ τε ποντον, quae suit Aristarchi lectio, approbatur. Passorium quoque in priore signifieatione acquievisse video: sed Vossium 'V, 692 alteram expressisses, Me vor dem kriiugeinden Nord ein Figeh aus dem Wasser emporaleigi 3. Ceterum illa aequoris primum venis exhorrescentis agitatio vulgo a Graecis dicebatur φρέκ', Aristot. probi. 23, 23. Tλήμων

nunquam miserum significat, sed durum laborisque patient m. Κ, 23l η διπλῆ οτι et L ,ονα οἱ νε υτεροι et ον ari χῆ, o dii00 V D ρος τον τλUrικόν, et ον υ osse prικον. Item E, 70. D, 430. Non eget egregia observatio vel commendatione vel confirmatione. Diuitiam by Cooste

102쪽

ἐγγύς, καὶ οἰχ ως ημεῖς.

Παλεν nunquam rursus significat, sed retro.

voce egit Passovius. Nec B, 276 quod moneo propter Nitg-sehium Belu. gur Geseli. d. ep. Poesie p. 3273 πίλιν αὐτις aliter dictum atque V 257 et alibi: nunc Thersites per Ulixem repreSSus est, nee retro rursus eum immittet animus serox. Sed illud superest quod notandum. Observavit Aristarchus fabulam de Graecis, antequam oram Troianam tangerent, in Mysiam ad Telephum delatis Homero ignotam esse. Originem vero fingendae tabulae putavit posterioribus in Homero suisse, cum illam i0i Aehillis orationem Diuili co by Cooste

103쪽

Seh. Vulg. α, 251 aDτη ξ λέζις οὐ τίγεται παρα τέο ποιητῆθι στακτικευς εἴς ἐν τῆ συνηθεig au ἐκάστοτε αντὶ του σπέ υς. Aristonicus E, 8 h διωλῆ οτι τι ταχα ἀντι του ταχεως. laee tum ex his minutis reliquiis hoc etiam ab eo intellectum suerit, semper signifieare , mox , nunquam ocito P. Frequens usunminitantibus, ut τίχ' εἴσεαι . mox senties et similia multa.

Pulcer variusque voeabuli usus n0strae particulae simillimus leniter huc illuc inflexus. U , 606 ου γάρ κεν τ- ἄλλος α παρεσrεισεν λαειον, quod nos dicimus senicht so bald , Latini aegre, haud saeile. A, 654 τάχα κεν κ&ὶ αναέrιον αἰτιῶ ito facile videmus ut gliscente tempore pervenerit ad nostrum Avielleichi , etiam innocentem incusaverit. CL B, 373. H, I 58. II, Tl. 6 17. Hine τὰχ εμευ εν. Z, 52 καὶ δὴ μεντὰχ ἔμελλε θοὰς ἐμὶ νι ας Ἀχαιιδν λύσειν εἶ Θερ&Iroντε κα- τας-εW ὁ ' a i νο ν ωνrioς xλθε θέων , bald hilite eritin gegeben . Cf. ι, 378. A, 181. P, 773. - Facile sentimus. quid dicat Achilles Agamemnoni iratus, A, 204:αu εκ τοι ἐρέco, το δε καὶ τελέεσλα Orco'ῆς υπεροπλέοσι ταχ ει ποτε Θυμὰν Oλεσση102 Ahaud diu aberit tempus, cum quondam sua eum perdet supe bia ). His constat eadem ratione explicandum esse it 76 ει

i melion Athen. 528. b.

104쪽

mum laetet ad illam Telemachi orationem, qua nulla Homerit pars disseilior est. expediendam. Sed hoe, quod longiorem d siderat orationem. dissero. Verum alium locum tenta . si sorte voeabuli potestate essecta cesserit explicatio. β, 89 ξδn γαρ tρiroν ἐστὶν ἔτος, ταχα δ' εἶσι τέrαρτον. Quod Nitasellius ita vertit . sebon ist es jelgi das diitte Jahr und bald wird gehen d. h. Lommi das vieris . Id vero cum aliis locis repugnet isy, 106. τ, ibi. os, 141), Langius in Censura Commentariorum Nit2κhii, quae inserta est Seebodii bibl. erit. 1826 p. 1098 si epotius vertendum statuit: -denn selion ist das Otte Jahr vor- liber und selineti gelii das vi erte . Sed debebat Langius sie: es ist das dritte Jahr und bald gelii das uterio . εἶσι abit. ει Marciano et Harteiano nunc hoc scholion habemus: ἰ διπλῆ

Ex quo tamen genuinam Aristarchi paraphrasin hanc esse ταχέως δέει σι non praestiteris. Alii hic et ad ν, 377 interpretantur τροχέεως διελείσεται. Et fieri tamen potest ut idem significatum voluerint quod nos: quamquam ε σι Reeurate non est δίεισι sed απεισι. τάχα, ut dixi, ex nostro more vertendi non est celeriter, ged mox. εἶue apud Homerum motum indieat quemcunque, ut nee unde nec quo sat quaeratur. II, 160 de lupis mi et πελη dbν ἴασιν. B, 87 Drε ἔθνεα εἶσι μελισσα υν ἀδιναέων. sit πέλεκυς iως - οστ' εἶσιν δια δουρος ὐπ ανερος. β. 428Mζὸς ἰοίσrς, quo loco VOssius intentum eursum signifieari ait shymn. Dem. p. 110. cf. ad Arat. p. 84. 160ὶ; at id non in voeabulo inest, sed in sententia. O. 522 εἴς δ' orε καπνος kὼν εἰς οὐρανἡν ευριν ἱκάνει. Ad hanc signifieationem pertinet φ, 362 αιτίκα γαρ φάτις εἶσιν ἄψ ἰελέεο ανιοντι ἀνδρίοῦν

μνηστ ρεων, ους ἔκτανον ιν ιιεγόροισιν. Quo vel unde motus fiat adiectis vocabulis deelaratur, ut αντiος εἶσιν, πάλιν. at τις ἄφ, δευρο, κεισε, εἰς cet. Haec et talia Vocabula ubi ab- ida

105쪽

sunt. sed cogitatione supplentur, tum abit in significationes et veniendi et abeundi. Illa est e. g. τ, 571 ἱ δε δη ἰῶς εὶσι δυςωνυ- ιος. ρ, 279 αλλα ιιοι εἴφ Ony εσχες ἰοιν ευεργέα νῆα. Recte WoI- lauerus ap. Apollonium III, 1155 αρ' Ιουσαν revocavit pro ανιουσαν. Virg. Aen. VI, 392 Charon loquituri: Nec vero AI-ciden me sum laetatus euntem i. e. Venientem) aecepisse lacu Aboundi notio est I, TU 1 αλλ' ἰ τοι κεῖνον μὲν ἐάσομεν, si κεν r σιν si κε μένη. Z, 221 και φειν ἐγὼν κατέλειπον ἰὼν ἐν δω- μασ itioIσιν. Virg. Aen. XI. 46. Et hanc significationem is sibi locus vindieat, in quo versamur; ταχα hic significat. quod ubique: semox . Sed ex Hesi deis iam novimus diς ιιὲν γαρ καὶ τρὶς τάχα ssortasse, τείζεαι, opp. 399.

19υς adrerbium locale est. Y, 79 oτι αντὶ του ἐμ ευ9εlaς καὶ κατ' Daντέον. II, 254

106쪽

Γραφε ἐν non est scribere, sed L q. ζεειν.

Η i. e. dixit, ponitur tantum post orationem peractam.

In seholio A, 219, item in Elymologico: τουτο το V φιλεῖς λεγομενον καὶ περισπιυμένως δηλοI .... δηλοῖ di καὶ το ἔφη ' καὶ κυανε σιν sis, 528). καὶ σεσημελται άριστορχος οτι ὁ μὲν VOμηρος ἀει ἐπὶ προειρημένοις λογοις ἐπιπέρει το δηλουν τυ I pq, ως ἐπὶ του προκειμένου, ὁ δὲ IIλότων μετ' αὐ- τον ἐπιπερει τον λογον. Idem de Aristarcho traditum apud Photium et Suidam s. η δ' ἶς. Observandi occasionem dederat salsa lectio Zenodoti 114 quae fuerat ἡ δ' ἄμυδις καλέσασα θεους ρεῖα ζωοντας

107쪽

κυανέ σι ' πιννοηκε δε ου ἐπέ τισι προειρημένοις τίθεται παρυμ ρ ν τι η, ovκ ἐν aρχῆ λOrov. Idem h. l. observat Didymus. Porphyrius ad C 533 et hoc idem commemorat et plures exquirit vocabulorum g et φη disserentias. Nobis attendendum est illas formulas η καέ et ἰ ρα καi ab initio versuum tam firmas suisse in illa antiqua oratione ut raro aliquid immutationis serrent, ferrent tamen. Passovius quidem quod semel.

ut Rit. subiectum adiunctum esset in ἰ ἐα γυνὴ ταμέσ ὁ δ' ἀπεσσυτο δέοματος 'Hetoso Z, 390 , id suspectum habuit, φῆ

commendans. Sed est item - ' ὁ γερωὐ πολέας δ' - ανα τρίχας ε πιτο χερσiν X, 77. Et sunt praeterea haec:

In quibus tamen ἡ ρα tenetur. Uno eo loco, ubi nee Mi κai nec

ἰ ρα est, O, 36l, legitur

adamavit istud σκεν. - Theocritus. - apud quem 25, 84 ηὐα καὶ ε σsvsιένως ποτὶ των χιον Iuον ἰοντες Hermannus in Zimmermanni annalibus 1840 p. 975 mutandum censuit in η ρα μάλ' ἐσσυμένως δέ - propter mutatum subiectum, iniuria quidem. v. Q 233. - Theocritus igitur 22, 75 η ρ' 'A ιυκος καί -, Diuitigoo by Corale

108쪽

Ισκεν

obelo notavit. Sehol. h. l. οὐδε noτε VO ινρος ἐπὶ του ἔλεγε τοἰσχε, ὁ ' ἐπὶ του co ιοίου πάτηται οὐν ὁ διασκευ&στνς ἐκ του ισκε φενδεα πολλα. Quae haud dubie ipsa sunt Aristoniel Verba. Et putaverim haec quoque, quae ad priorem locum

109쪽

Eustathius tradidit. Aristonici seholii habere vestigia manifestar τὰ δὲ ἴσκεν οἱ ι ἐν γλωσσογράνοι αντὶ του ἔλεγεν ἐκδέχονται οἱ δὲ ακοι Ζέστεροι ἀντι του Iσκεν, O ἐσειν ει κα εν απεικονέων προς citii θειαν. V. But . lex. II p. 84. qui hae aetate illud nos vocabulum reete diiudieare docuit, Aristarcheam intermo tuam doctrinam sibi excitari nescius. Quam dicitur Aristaretius in ea voce secutus esse scribendi rationem. de ea alius dicendi

est ista animum in lucebat , nunquam sestabat .

Hinc iudieatum spurium esse locum Necutae bS4 de Tantalo:

Dixit nunc de ea re Nitetschius ad λ. 584. . Das Wori b deutet liberali, mit seinem Sinne, den bald Worte. bald Cestenund Worte Eugleieli heurkunden. bald blos Gesten. bald kein

110쪽

siehern. Aristarchum dieit hoc voeabulum recte intellexisse etnpta pars phrasi usum e88e, Sed errasse cum hunc unum locum eum ceteris non eonvenire censuisset. Etenim eandem significationem valere, quod praeter alios vidisse Bernii ardium ve tentem . er gebahrte sicli Wie ein D lintender . Et mox: . in e sern Tantalos gland sim See . ist schon Vorher gesam, hierstud vielmehr seine Benegungeu, sein Stroben und sicli darnach gebelirden gu denhon . Haeccine gestiendi significatio eadem est 3 Imo vero, quod ego intelligam, contraria et ab illa. quam reliqui loci testantur, in quam, etiamsi etymon nihil cures, reliqui loci concurrunt. alienissima. In illa enim firmitatis et perseverantiae notio tenetur, in gestiendo inest notio motus. Unde fit ut gestire ipsum per se sit aliquid . Geberden uiaehen'. sed perseverare - utor hoc potissimum Latino voeabulo, quod eum gravo salis intelligetur - nihil per se est nisi addatur in quo

perseverantia, constantia locum habeat: give persevero, si vis per8to, me saeturum, i. e. propositum habeo. Sintutum habeo. statui. stat mihi hoc sacere, - sive persevero hoe ita esse. i. e. assimo. Graecae paraphrases erunt διανοεῖσθαι vel potius διορ εσθαι, δια βεβαιουσθαι, διισχρο ρέ,εσθαι, i Ilστασθαι, ἴπισχνεῖσθαι, quae reliquis locis egregie conveniunt, an et nostro ΤΙllud quod indicavimus complementum reliquis locis additum per infinitivum. Et idem, quod huc usque aliter videbatur, Nitχsehium ipsum hoc loeo velle apparet. Iam enim haec dicit: iter Infinitiv den στευτο ersorderi, ist hier ἐλέσθαι : er strebio Wol durstig, nur bis Eum Trinhen vermochte er es niehi gulassen . Sed hoc si ita esse potest, quid. quaeso, tantis opus erat ambagibus Τ Quis tandem dubitabit dιφωυν στει ro πιέειν Ω έσ9aι reete diei et ex norma reliquorum Τ Sed poetam, qui

hoc voluisset, tam perversa, imo inversa verborum collocatione usurum fuisse hoc vero non dubitabimus. sed negabimus. Ergo, quocunque me converto. hune loeum non intelligo nisi . παρὰ D ντου ποι Ου συνηθειαν . Sed hoc quaeri poterit nova quae

hic est signifieatio utrum fuerit ex auctoris sententia illa, quam Arisiurelius voluit Astabat . an στευτο δὲ διφαυν perseVerabat, perstabat sitiens, er verhareto im Durste. Quae tamen ipsa Dissili Cooste