De Aristarchi studiis homericis

121쪽

Nihil. ut haec stringam. apud Homerum incertius quam eiusmodi substantiva rem indicantia. ' ὀκνκλα, ut quidam maluerunt Σ. 375, expressam haberet praepositionis significationem. Quoeum male componit ἔποπυθμενες Mueller de cycl ep. p. 70. Qui enim sic legebaut A, 63b legit autem Aselepi des Myrteanus Ath. 492. a. pro adieetivo esse volebant. Sed reserendum videtur huc ἐπιμείλια sse. ex veterum sententia . quod Aristarchus praeoptavit I, 147 es. 289 ιγ is δ' ἐπιιιεέλια δώσω. Tradidit Herod. haec: ωρέσταρχος ἔν /ιέρος λἡγου ναπέλαβενευς ἐπιπωνια. Muολλοd υρος δὲ διαλυει ι ιὶ εἶτα ιιεiλια 'ocosς δὲ καὶ ωλεξέ ων. Illa adiecta praepositio id sere exprimit quod quodam loeo dicit poeta εδνα, ὁσσα φιλε I cIiὶ ς ἐπὶ παιδις πεσγαι; Reserendum huc, quod quibusdam placuitinio ρα Κ, 3bi ἀλλ' ore δῆ ρ ' απέ ν, οσσον τ ἐπiουρα πέλονgal

quod omnino praepositionis explieationem admittere non vi do-tur. Item ἐπιφρid de quo certe cogitarunt H. 63 οἴη κετί- ροιο ἐχεύατο ποντον ἐπὶ φρiς de quo sic IIerodianus: ὁ Ἀ

122쪽

dieavisse putem illud Dra α φερεον v. seb. A, 572. Apollon. lex. H. 3443, quod si salsum est, certe atmees poenas luit Butt- manno flex. I, 153. 155 . Deniquo S 533 Boρμι λι ἰωγ, . Sio Arista rebus iv. Apoll. l. H. 448ὶ, alii υπε uni nisi fallit Sehol. ε, 404. Drι η ε. 404. Explicuit hoe Arigiarchus per D Oσκεπη. Non praetermittendum περέκυκλος adiectivum plerumque, pro gubstantivo enotatum ex Gregor. Naziaugeno a Uerniekio ad

123쪽

ἐπὶ βαρβαριον το ἐπέγετον τέλ)σιν. Subtilis obsereatio, quamquam fortasse ad rem expediendam non satis firma: nam praeter hos duos locos et praeterea unum -, 122 καέ τινα Tρωὶα-δων κοὶ ,αρδανέδων βαθυκολα εὐν) gane non reperitur in II mericis. Sed iam in hymnis promiseue haberi nihil valet contra Aristarchum. Ven. 258 M3ιφαι μιν θρεφουσιν ορεσκενοι

F, 627 οὐ γαρ εἱ 1 ιπεδα γυῖα, φίλος, ποδες, ουδ' εrι χεῖρες εἰ αον amporis υθεν ἐπαεσσονται ἐλαφραδε η διπλῆ O τι ἐπεξε - γησατο vi ν υιπεδα γυια λέζιν. Settieet οτι ποδες καὶ χειρες. 20 Unde pro spurio agnitus versus D. 5l4. Aυταρ ἐπεί eo γῶοιο τεταρπετο διος Ἀχιλλευς. κal οἱ ααδ πραπίδων νηλάλ' ἴφιερος δ' cino γυlcὐν. ciθετεῖται. προεψηται γαρ ἱκανῶς διῶ του αυτaρ ἐπει ρα γὰοιο. καὶ ακυρευς τέθειται το γυέων. οὐ γαρο ευ λεγει πανra τὰ ιιέλη, αλλα ιιόνον τας χεῖρας καὶ τους ποδας. Mihi haec verissima videntur. Et quidem haec vocabuli natura est ut nunc χΠρες et ποδες ibrachia et genua simul. nunc alterutrum intelligi possit: quod similiter fit in voeabulo μῆλa a ες et οἰες. in hoc quoque vocabulo admonemur quam maneas habeamus Aristarchi notas. Nam nec in illo versu. ubi est γυια nodi οῦν Aristarchi nota ad hanc rem faciens servata est nec in aliis quibusdam et ipsis satis expressis et ad demonstrandum aptissimis. De Mupθυος tamen vide Ariston. v. 147. De Mupιγυν εις set hoc quidem esse σιμriχειρ ego non dubito quid senserit nescimus. - Nunc NitZsellius hanc V0cem attigit ad Od. κ, 363. Qui postquam illam quam dixi Diuitigos by Cooste

124쪽

λνεοθaι pariter apud poetam dies. Sed ille tamen pr0ximus Od. XVIII, 88 per se ipse docet genua per γυῖα indieari: ί ς

XIX, 385 γ ῆα dicuntur et ρεχμιν et tanquam alae aliquom le- Varo. Bestiit igitur Il. XIX. l61-l69: ubi Vlixes h0rtatur ut antequam proelium ineant cibum sumant milites. Nam cibi miles expers

Quid quaeso aptius et mori Homerico convenientius quam dicere, pugnauti, eum vires deficiunt, iam non leviter manus pedesque moveri sed graviter genuaque labare. Sed cibis et, roborato θαρσαλέον ν τωρ ἐνι φρεσὶν οὐδέ H γυῖα πρὶν κί ινει πριν παντας ἐρευῆσ&ι πολέυοιο. Constat igitur in Homerieis nullum unum esse locum quin illa significatio nodων καὶ χειρο ν aptissima sit. Illum quidum versum κcii οἱ gno πραπίδων hi ερος ἰδ' circo γυiων nec Nit .sebiu μ defendit nec Bekkerus tenuit; in quo iam ne illa quidem agilium vel mobilium membrorum vis inesset, euius apud Homerum item exemplum nullum est, sed immobilium, cuius Homerica egressis apud Pindarum est. e. g. cum medicus est membris invalidis, γυιοις, περιαπτων φαραακα Pyth. HI, 94. - Iu Thesauro operae

125쪽

pretium erat locos vocabuli Emped leog notare, quorum primus v. 3 ει τέ τις ψιπλακέ σι φονεμ φiλα γυῖα ιιι4νrii. κερτομειν Homero est aliquem laedere rerbis, non facto. Hinc versus II, 26l obelo notatus. simul aliis argumentis suspectus visu8. quae scholiasta profert. Huc pertinent haret octoεHal. το κερτομειν Ου τέθησιν ἐπὶ του δἰ εργων ἐρε- ωζειν, αλλci δια λπων. - Contrarius usus est hymn. Merc. 338 KOιειασθαι non ubique dormire, sed cubitum ire. II, 482 κοιμήσαντ αρ' ἔπειτα καὶ ὐπνου δωρον ἔχοντο Ora διέστειλε το κοιμηθῆναι καὶ το υπνίδσαι. τουτο δὲ προς

μηθέντι. ἔνθ' 'Oδυσευς, ιμνηστῆρσι κακα φρονέων ἐνὶ θυμου. κεῖτ' ἐγρηγοροεων . Quae fortasse non tantum grammatieorum dubitatio, sed ensiaticorum captiuncula suit.

Ἀντέ - εἶναι pari loco esse.

126쪽

in Iliada etiam invenitur de tempore, non tantum in Odyssea, ut ehorisontes volunι.

128쪽

plerumque miserum significat. 65 οτι το δειλοιο δειλαίου. X, 31 οτι δειλοῖσιν αντὶ ista τοῖ δειλαίοις. Item P, 38. Re vera semel tantum ignavum significat. Reetissime de hae voce egit Passovius). Κρε ἐσσ ων. II, 688 οτι το κρε7σσον ἐπὶ του κατα δύναμιν τέ σιν ὁ στοι ζς. sPotestate vel viribus melior). Uno loco invenio aliter dietum esse, 182. Κέρδιστος, κερδαλέος eallidus. Z, 153 Σίσυφiος ο κέρδιστος γένετ aνδρῶν ni διπλῆ οτιτον συνετον καὶ κερδαλέον κέρδιστον λέγει, οἱ δε νεώ τεροι τον

Memorabile hoc aliter Aristarchum intelligere quam nos solemus, etiam contra id, quo etymologia dueere videtur. ω.255 η διπλῆ οτι το υπαιθα εἰς τουμπροσθεν σημαένει. X, 141

129쪽

gono murmurans, quod unum illo loco quadrat. Nee Ω, 54 terra tunsa muta est sed raucum edit sonum. Quod Orpheus dixit de mari tranquillo loquens Arg. 110lὶ κωνι, δε ποντος κε τ, id alienum ab Homero j. Item κυν pii γαλήνη ap. Nonn . 348. 2 rebreolnon significat δεο di : nam hoc si significaret haud verisimile Iovem hae exclamatione usurum suisse. Ut fit ' 455. ν, 140. Testis Theognostus canon. ap. Crumerum Τ. II, p. 158. Tenuerunt hoc optimi, ut Apollonius, Herodianus: sed Apion ut ex

cpos', quod Onomatopoeticum est, ab initio dictum de rebus non elangore sed murmure aures ferientibus. Uino ἡμα κων . sim. Hi noipsae aures sio dictae, h. e. in quibus pro claro et expresso Bono murmur est, uti caecus a rebus ad oeulos translatum. Item recte sic dicti muti. proprie mussitantes. Tum translatum ab auribus et dicta κωφα etiam quae alios sensus non sua vi tangunt, ut κολπα βμ . .

130쪽

an Euphorionis et Alexandrinorum de quibus omnibus testimonia eollaeta habes ad Ilesyebii locum et apud Meinekiuin Anal.

ἄγειν et cetera. In quo loco, nam non abs re suerit host addidisse, memorabile exemplum habemus, quanta multi ne opus Diuitiam by Cooste