장음표시 사용
111쪽
significatio non eadem est eum reliquis locis. Nam in illis halin-bamus perseverantiam actionis, hic pa88ionis. Cum nostro στεῖτο Latinum vi studere ' nuper coniunxit Corssenius krit. Beitriige p. 1l3.
ciκουστων φθέγγεσd M. Huius observationis duplex Aristarcho causa fuit, primum quod recentiores poetae simplicem direndi notionem vocabulo subiiciunt. e. g. tragici v. e. g. Ameli. Prom. v. 201. Philoet. 238 , , deinde propter versum ρ, 16l, qui spurius est et pro spurio agnitus et aliis causis et quod εγεγωνευν Si clamare interpreteris eo loco ineptum est nec reliquae narrationi conveniens s v. o, 525 .
Sio ιπε simplicem clieendi notionem induit, v. Schrader ad Mus. V. 26I. i Quod Butimantius in scholio ν vult pro ιν et οὐκ dolet anto ἄκαἰρως hoc probamus: quod εἰσελθεῖν ἐν τῆ νηῖ interpretatur navem Meendere scholiastaeque ,,confusionem reliquit , improbamus. Uerba πρὶν εIσελθεῖν ἐν rῆ νοι mutila sunt, fortasse sic restituenda: ποιν εἰσελθεῖν isc. εἰς αστυ Οὐκ ἐν rῆ Mnt Scholion I, 208 lut hoc moueam in transcursu non ad huno locum pertinet, ut Bekkero visum, sed ad Γ, 395. Legen
dum igitur εικοσι τρεις Pro εἴκοσι.
112쪽
sunt etiam omnes fructus, non sola mala.
non regem signiscat, sed id quod προιιαχος.R 75. 116. l36. O, 293. X, 85. Hoc recte sed salsus 10sin etymologia, cum re vera putat ex προμαχος decurtatum Diuili od by Corale
113쪽
Z, 464. E, 114. W, 256 διπλij οτι οι πασα γῆ χιτῆ,aλλ' η TOTς νεκροις επιχεομένη '. CL Reh. Apollon. IV, 1536χυτὴν δὲ ' ζρικευς τὴν ἐπὶ τοῖς νεκροῖς χεομένην γῆν. Aio eest ubi signiscet apud poetam caliginem. P, 644. 649 Voss. sched. crit. 2103.
LIo ιπνυε ιν non est ministrare, sed speram dare.
114쪽
115쪽
nemo vero dubitabit non tantum eo nititur, quod Cratetem neglexisse mireris, quod Oedipus non potest Troianorum her uni aequalis esse sed patrum, non Diomedis e. g. sed Tydei, sed simul consuetudine, ad quam propendere poetaui Aristam
θεῖν καὶ ἐκεI τελεντῆσαι. Sed quae antiquior fabula suerit Homero indicata nullum exstabat testimonium. Attendit igitur, si quid ex hoc ipso loco elici posset. Primum hoc: νυν δε ὁ ιολογον ἴτι ἐν Θῆ βαις ἐτελευτησεν. At quo leto Diligenter observato usu vocabuli δουπνῆσαι statim hunc fruetum depit, quod sato non periisse perspexit, sed bello potius. Quo tamen loco non substitit. Sed legamus primum ipsam annotationem: κaὶ προς το δεδουπbroς' οἱ γλ ωσσογρα IOE rae ἔν aν, ενος
ιιεiis ψοφον. Bello lierisse, eo primum duxit Homericorum locorum comparatio. At pupugit hoc animum. Quo enim bello Oedipum dedidisse fingamus 3 Vocabuli etymon propriamque notionem spectantibus videbitur de omni nece adhiberi potuisse, quae sit eum strepitu. Quid si prisca suit sabula. Oedipum flagitio et scelere patefacto cum mortem quaereret ex illa sunesta rupe sese demisisse, qua immane olim monstrum tot praecipites dederat hospites, qua illo tempore deiici et ipsi fuisset optatius 3 Hoc belle ex gitatum. CL Eust. ν ευς υπερ-H2 παγ' saντος κΩὶ κaτακρωινέσανzος Icit τιν ἐξ υφους. Attamen constanti, qui apud Homerum exemplis probatur, usui tantum tribuisse ut propensior esset ad caedem in bellica expeditione intelligendam, Gueludi potest ex Apollonio, qui hanc solam eius explicationem commemorat p. 286 δουπῆσαι φοφῆσαι ' ἐκ δε
116쪽
Ire reo τα et ἱππηλατα falso acceptum a quibusdam pro fugitiso, cum d monstriari possit id non significari sed equis m. TZet2. Hes. Seut. 2I6 Iuuora IIερσευς. Larci τους γλωσσω γραφους ling. ἐστὶν) ἱπποτην ακουειν et ιν φυγαδα. Ariston.
117쪽
qui hic apud Apollonium mentionem fuisse putet mirae ieetionis quorundam in loco illo II, 196 γερίνιος i. e. sellicet γέρευνὶ
Γυαλα θεύρηκος non certam quandam loricae partem signi eat, sed ipsa loricae
118쪽
του λυρακος γυαλον dea την κοιλῶ Tnτα λέγει, ου μέρος ωρι- suενον του λυρακος. Quod schol. BL dicit possis putare esse opinionem ab Aristarcho resutatam, temere arreptam ex eiusmodi locis qualis hic est, καὶ βάλ' ἐπαῖσσοντα, τυχων καταδεξιὼν ἀνιον, θεωρηκος γίαλον, cum tamen alii loci sint eiusmodi βαλε γοστέρα μέσσην, δε θεόργηκος γυαλον, κατα
λινου ἐπιοίρου. Ego non intelligo. si Aristarchus, ut videtur, ἐπιοDρος ex ουρος factum putabat eadem significatione, cur non seripserit ἐπιοι ρος. Quod non secit, quantum ex Herodianeo scholio intelligi licet. Nam valuisse tamen putes regu- Dissili Corale
119쪽
lam. in quam mox proxima nostra legens saepius ineides, composita nomina cum praepositione, ubi nihil novae significationis Recedit, servare Reeentum Suum. - Dieamus igitur de significatione. Bene Aristarchus attenderat ad hoc genus compositionis, cuius certissima sunt apud Homerum exempla. Sic
ιεταγγελος h. c. internuntius, F, 199. O, 144 3. Et ut surreπελος est ο ιιετα τισιν ἄγγελος, sic ἐπιβουκολος et ἐπιφυτιω ὁ βουκολος, ὁ βυντ ορ εὐν ἐπέ τινων, minime vero id, quod Nilasellium velle video fad Od. γ, 422j, pastoribu8 praelaetum significat. Sic esseeit Aristarchus, ut etiam Dφηνloχos et D O- δμως fri 19. 3, 3863 recte intelligeret. Illud est ὁ Duo τινε νiοχος, hoc ὁ υπο τινι διειυς, ut utrumque nihil differat a simplici, υποφαύς R 'Hυς non plus quam υποδρηστῆρες so, 330. cs. υποδρω υσι 333) a Jρ τῆρες π, 248. σ, 76. deri ειραετ, 345 . Aristonicus Z, 10 ἱφηνίοχοςὶ η διπλη οτι παρέλκει hπροθεσις ως ἐν τ6 IDσειdόαυνος Detroduως. Et qui s. quae8 . sit ille stan ον υτ νέοχος, quam quem quisque principum in proelio secum habebat ad agendos curandosque equos, qui multi Raliis locis θεραπευν, ἰνiοχος, ξνέοχος εραα ον dieitur 3 es. Θ, 104. 109. 113. 1l9. A, 341. 488. 620. II, 76 es. 84. 111. N. 386. O, 445. Et validi cum illum et immortalem, de quo filia diei tm0λεῖταί τις δε ρο γέρ υν ἄλιος νημερτίς
num putabimus aliqueui inserioris ordinis famulum significari l ,ec res patitur nec sermo desiderat. λ, 489 pro βουλοθι γν
, II. l. sic seribi debere non υεH αγγ. t quamquam sic posse Putat
120쪽
gnorum lat,orum gnarum sv. Strab. I p. 9ὶ, sed in crimine sse. Autolyci . qui equas surripuerat, deinde Herculi vendiderat conscium ' . Hoc ἐπίωτωρ pro . peritus' mutuatus est Apollon. II. 872. IV, 1559 νζων, ποντουὶ pro conscius' IV, 16, pro ..testis IV, 89. - Qu. Sm. E, 203 ανδρὶ πολυκιι W0 ιιιογερ ις ἐπιωτορι ηρης. Hoc non dubitandum, quin ἐπα/ιυντ υρ π.263 et ex Aristaretii lectione X, 384 ἰλίγ' ἐπαιιυντ ορ pro p. λθεν citivo oo quod tamen E, 449 et O, 540 ab eo aliter seriptum ii Iesse non traditumi et ἐπαριπος λ, 498 recte dicerentur, etiamsi