장음표시 사용
91쪽
ποδες ἔνερον. Sed timoris notio nulla inest nec hoe loeo nec ab origine voeabulo inest. Mutato autem proeliandi more. ot maxime apud Lacedaemonios. ubi ea lex proelii est constituta. ut nunquam loco Statuque cedatur, non mirandum est si οἱ τρέσαντες in acie sedi e filichtigen simul αποδειλιασαντες visi illo nomine ignominiose notabantur, nonnunquam etiam forma voeabuli iam ipsa ad irrisionem vergente ὁ τρεσας. Et in universum sane consentaneum est τρεῖν natura timidis maxime accidere eosque retractare sugamve capessere eum indicio timoris - ut satis causarum Sit cur, ut apud tragicos nonnunquam factum invenimus, in notionem timoris transire potuerit. Natura timidis. inquam, sive hominibus sive bestiis, ut columbis, in quibus sane quid sit τρεῖν optimo intelligi potest cum celeri gradu sive volatu se loco auserunt, facile eae quidem perieulum suspicantes et pavidae. Quare praecipue τρωεονες dictae. Ac de columbis putes dictum suisse pulchrum vocabulum ab Hesychio servatum ανέτρεσαν aνεφοβνὶθ ησαν, et de simili quadam bestia ex genere pavidarum potius quam de homine quod idem servavit τρηρος ἐλαφρος θειλος. Sed ad unum locum Homericum redeundum est A, 546.
Quod egregie translatum est. Quamquam enim de tarde retrocedente proprie non dicimus oer fideliter . tamen in illo iserfluehiste sentimus vim noristi . celeriter tu sugam se coniecit :de momento quo celeriter retractat vel ut si tergum vertit: quam primam et propriam vocis etρετν signifieationem esse putamus. noristo quidem praecipue ace0mmodatam. Antequam finem huic disputationi imponam hoc monen- Diqiiir le
92쪽
dum ut ne in posterum in voeabulo τρέῖν vel Latino tremero vel nostro χittera utamur. Nullo id tempore et nullo loeo gignifieati Etiam satis cautum est ne sorte male aecipiamus t eum qualis hie est Quinti Smyrnaei de Achille et Memnone congressis II. 522σειναρη γαρ ἐπέ σφισι θηρις ὁρευρειωεν οτε ξιφέεσσι συνεδραιιον ηδ' Oτε λαας
in hune igitur locum ne quis incidens intelligendum putet Otre-mderunt , Red: nec pugna cesserunt nec retractaverunt. es.
VIII. 165. 170 ατρεστος). 340. Ηio puto nostro gurdekZuehen Metoris sententiae responderis: est ubi pressius videatur oerκhraeh gurilek '. ut VIII. 218 et XII, 180: quo loco ante oculos habuit illum Hesiodeum Theog. 850, ubi est τρέσσ 'indi ςuσJiστου κελαδοιο καὶ αἰνῆς δνὶ ιοτῆτος. Primus in Quinto locus, ubi voeabulum oecurrit, est statim ab initio Ι, 14: ex quo Achilles Heetorem interfecerat Troes in urbe manserunt δειδιοτες μένος ζυ Θρασίφρονος Αἰακidcto. ἴτ ἐνὶ βυλοχοισι βοες βλοσυροῖο λέοντος ἐλθέμν οὐκ ἐθέλουσιν ἐναντlat, αλλα φέβονται
Transitum lactum videmus a retractando ad detrectandum peritatum e longinquo minitans. Callimaehus fr. LXXI Simonidem querentem indueit de tumuli sui eversore: Ood' νιιέας.ssολιδευκες, υπέτρεσεν, οῖ με μελα9ρου Μέλλοντος πέπτειν ἐκ- ἔθεσθέ ποτε - h. e. non recessit ab impio lacinore propter perieulum instantis a Dioscuris poenae. Dixeram supra: τρεῖ ille qui perieulo pereepto vel vero vel ficto celeri corporis motu tetraetat. Potest addi. ex Homero enim addendi occasio non rix vel praesente vel etiam Ioel temporisve spatio absente.
94쪽
καὶ ὁ Ἀχιώ.ευς καiπερ ἐπειγομένων των πρέσβεων ως δε ιιέσαις
θεοῖσι δε θυσαι ανωγει ceti. Ceterum ex his grammaticorum locis. quibus addas Hesy-
λυιῶσαι significare in honorem deorum quidquid est απαργιια- των, ne de solis suffimentis c0gites, flammae iniicere. Usus ea paraphrasi in Homerico γνειν Aristarchus, et si sorte ultra non voluit, quod tamen pro certo non dixerim, ut e. g. eius usus esse non posset O, 222. ubi per γῖσαι ut ex V. 258 patet intelligitur oblata σ1roνδη, adhibuisse putandus erit voeabulum in ξασθαι. Substantiva igitur ad Iosaι sunt θυηλαl et θυ .Hoe O. 26 l. ubi Theoclymenos Telemachum inveniens σ1tενδοντεtχομενον τε θοὴ σιαρὰ νηὶ αελαένη sic loquitur: ω φίλ', εαε σε θύοντα κιχανω τήδ' ενἐ χ ορε ι λissota υπερ θυέων καὶ desisιoνος. Et I, 499 καὶ μὲν τους θυέεσσι καὶ επωλῆς πανῆσιν ὲoιyῆ τε κνέση τε παρατρεὐαεῖσ' ανθρωποι, et ri 270, ubi Hecubam Hector hortatur αλλα ab ιιὸν πρὸς νηον 'Aeri; ναέης ἀγελεl ς ἔρχεο συν θυέεσσιν ἀολλέσσασα γεραιας. In hoc etiam substantivo ut in θυηλal Aristarchum sola θυι ειααατα et απαρχας intelligi voluisse non dubitandum, et sicubi in commentariis et lexit graphis vel apud paraphrastam Behkeri sut p. 709 in illo λοιβαῖς τε κνέσης τε - praeterea etiam explicationem Θυσέας invenimus hoc non illum et diligentiores grammaticos illum secuius referre. - Homericis contra ponam haec Apollonii Rhodii I, 420 τηνδε δέζαι θυηλήν de bobus immolatis, et II. 156 καὶ ἀθανατοισι θυηλας ἐέξαντες μέγα δορπον ἐφοπλισαν. .
95쪽
Deci conlinquam est dico. sed indico.
πέφραδέ τε Tρεύεσσι καὶ επομενος ἔπος ζυδα. Hoc si cum seholiis et Eustathio conseras i, seimus de Arista cho, versum πέφραδέ - obelo notatum esse eertissimo argumento, quod hic usus verbi φραγιν ab Homero plane abhorreret, alterum, cuius pro spurio notandi causas non videret M squamquam sunt fortasse; tenuisse, sed ipῆ pro verbo accepisse, cum abstrusam particulam cpq in Homerum inserendum non censeret. Butimannum texit. I. 236 de his versibus et de veterum interpretatione disputasse invenies, cum nee Aristarchi observationem de voce φραζειν nee eius nosset athetesin. Sed ipsas Aristoni ei notas adscribamus. Ad B, 144, nam is alteri us erat. quo in Zenodotea serebatur φη: κινηργη δ' πορῆ ὁς κυφιara tiaκ Oct θαλάσσζς ore Ζηνοδοτος γραφει φη κυματα Ουδεποτε δε Ποανὶρος το φη αντὶ του εἴς τέrπεν. Et n08tro loco: η διπλῆ Orι ἀναγνοντες τινὲς φνὶ κώδειαν Dφ ἔν, is yως κώδειαν, προσεπέταζαν τον ν - μένον. οὐδέποτε de Oi ηρος το φῆ αντὶ του ώς τέταχεν. ἴσευς δὲ καὶ Ἀντιιιπος ἐντευθεν ἐπλανηλγ φη γέρεων OIσιν γερανοισιν ' Be.) εἰπών.
96쪽
δεὶ di εζωθεν παραλαιιβανειν το εος καὶ aθετεῖν 1 ον GTVχον 'ri ολογίαν γ&ρ περιεχει. Quo loco observes, quod iterum iterumque observare operae pretium est, quam caute ex his
reliquiis iudicandum siti Nam nisi fortuito apud Apollonium hoe ipsum perstitisset, de observatione Aristarchea ad vocem φρα,ειν pertinente et de gravissimo in hoc loco diiudieando
momento memoria intercidisset. - Loeos quosdam veterum de actentu φη eompositos et emendatos dedimus quaest. ep. p. 45.
46. In Seholio quodam explicatiore ad T 500, quod erat eur Berodiano non adscriberemus. illud εγκλινει, dicitur enim ὁ μὲν Ζηνόδοτος καὶ τον δὲ καὶ τον φη ἐγκλένει, ἴνα τὸ φῆ ταυτὁν aures τ p ως - , nihil aliud esse quam sideposito accentuseribit in oratione eontinua quod in circumflexo fieri non potest . quamquam recte monitum a Buttmanno, tamen denuo U0nendum ridetur, quia vel nunc intelligi animadvertimus de raelitiea. - Totum pervolvas Homerum . nusquam dixit πέφραδε Tρωσσι vel ἐν Te. pro εἶ ε, αγορησατο, ιιετζvda Sim. Ubique, quod recte et subtiliter Aristarchus observavit, φρα ειν signifieat indieare tangeigen. angeben . Minimo obstat a, 273 aDρεον εἰς αγορ 'ν καλέσας γλωας Ἀχαιους μυθον πέφραδε πασι, θεοὶ δ' ἐπιμ τυροι εστ υν. μνηστῆρας μὲν ἐπὶ σφέτερα σκέδνασθαι ανωχω hoe dietum est sere ut Dioς παντεσσι πιπαυσκων tχ, lai). In quibus solemus brevitatis causa dicere Verbum positum esse
pro re: quod quid sibi velit doeti intelligunt. Rectissime hymn.
Ven. 128 coniunctum vocabulum cum Vnonymo δεικνυναι,
mrae ἐπειδη δειξε καὶ εφρασε. - Ιl. A, 83 in Agamemnonis Matione ad Calchantem συ δὲ φρασαι εἴ με Gaωσεις hane lectionem pro Zenodotea φρασον elegerat Aristarchus, non qu0d φρασον stare n0n posset sui videri possit ex Apollonii le1. p. 840 , sed quod eo loco φρασαι signiscantius visum, ut Aristonicus docet: οτι Zi νοδοτος γραφει φρασοW 3ιαλλον δὲ το
97쪽
significatio absona visa. sed haud dubie aberat versus in melioribus Mss. Nam ne de Aristophane dicam l Zenodotus certe ad vim vocis ne attenderat quidem. Non possum in hae realiter iudieare nee eum NitZsehio sentire.
μεγαλεν ἐπὶ σώματι κορσας Γ, 23 . 36ιας δ' ἰγκτο γυναικικαλῆ τε μεγαλη τε έν, 28Sὶ Haec ultima mutilata quid sibi velint se. de vivo corpore Ηο- merum dicere δέμας et per se patet et illustratur his Plutarchi
v. Schol. A. 115 squod Ponillyrii est). Γ, 23. De quo loeo nemo subaeti iudieii dubitabit, at quosdam grammaticos haesisse Eustathius ostendit; a quo tamen ipso quid verum sit peti potest.
98쪽
αις non dieitur de bestiis, sed solo de cibo hominum. Unde eontra Zenodotum diiudieata lectio Ιl. A. 5 Οἰωνοῖσέ τε reum: ille legebat οἰωνοῖσί τε δαῖτα. Ex scholiis exeidit: tradit Athenaeus, de suo causam addens, I p. 12. e. Λαές dictum κesse a dati σθαι quod a sera rapacitate ad modestiorem eultum progressi homines in epulis aequam cuique portionem apponerent unde δαὶς ἐῖση. 4καὶ ἐαὶ μὴν ον τῶ ν ἀνθρά,πων δαῖτας λεγει
μόνου ανθρωπον χωρουντος τι ἴσον εχ τὸ ς προσθεν βως. V. praeterea Eust. h. l. et Suid. s. darem
i os commemorem ut T. 132. 134. VOσσα non rorem signiscat simpliciter ut apud alios poetas. sed famam distinctus excitam. .
Hinc apparet ἔσσεσθαι n0n, ut quidam laetunt, ducendum esse ab oσσα ut significet
99쪽
dioere, sed ab oeulis οσσε , significatque et oculis videre Otper translationem animo ridere. Aristonicus B, 93 oτι οσσα h θεία κληδων, οἱ δε νεωτερο e. φιλως ἐπὶ πάσης φωνῆς. Hinc resutata quorundam salsa explicatio, qui in 105 κωκ ὁσσόμενος ab οσσα ducentes interpretarentur omale dicena M Ariston. h. l. κακ ὁσσομενος οτι απο των ωσσcυν κακίος ὐπιδομενος, οἰκ απο νῆς οσσης, τῆς φιονῆς κακολογήσας. ου γαρ χρῆται
100쪽
πιαχαιρα non gladium significat sed cultrum, quem heroes ivaeta gladium
271 η διαλxj οτι τῆν rraea ispida μαχαιραν καλεI' δι καὶ λέγει αυτην παρηρτῆσθαι τεὴ κουλειν του ζέφους. το δεπολειιιστήριον αOρ ξέφος φασγανον καλοῖσιJ' συνευνυμα γαρ. Delemus καλουσι, quia omnia verba inde ab zo δέ ab Aristonico abiudicandi non videtur causa esse. A, 844 xi διαλζ οτι μαχαιρaν καλει τι παραξιπέδιον, εἰς τας τοιαύτας χρεiaς ευγε- τοῖα BL ad T, 252 μάχαιραν δὲ τὴν περιζαpida Il. παραξ. . ἐν νυν Lωνομάχαιραν καλουσιν. Huius observationis egregius usus suit ad crisin versuum 59T. 8, ubi Vuleanus in scuto dieitur finxisse puellas cuni adolescentibus saltantes: καi e ' αἱ μὲν καλας στεφανας εχον, οἱ δὲ ιιαχαιρας εἶχον χρυσείας ἐζ avvρδευν τελαμώνων.
rauodoti leetio reprobata Ν, 610, haec Milicet: Ἀτρειδ ς δὲ
Falso hoe verbum areeptum erat salsaeque loetioni locumdederat Φ, 126 iami by Gorale