De Aristarchi studiis homericis

231쪽

unum esse de insolubilibus XII saliquot eodd. XIII , quae habent obscuritatem, licet a multis pro captu resolvantur ingenii Cf. I. 450: Selendum tamen est in Virgilio interdum validiorα esse obieeta purgatis. - Quibus quid in Virgiliano carmino pro exeusatione tuerit, apparet ex V, 626: -Εrgo constat quaestionem hanc unam esse de insolubilibus, quas non dubium est emendaturum suisse Virgilium . Quod non secisset Virgilius in locis ad explieandum nisi argutias eaptanti non impeditis Quare his quoque in loeis melius fecisset Servius, si, ut nonnunquam facit, superfluas quaestiones dixisset. Ε. g. ΙΙΙ. 203t, Unde superflua est quaestio eorum qui dicunt . III. 332. VI.140 . Ex Graecis, qui nobis servati sunt, commentariis Homericos suos quaestionibus et solutionibus undique non sine doetrina colleetis refersit Porphyrius, ut qui Seholia Homerica cod. B shaec enim Porphyrii sunt paene omniaὶ evolverit, is optimum habeat exemplum, qua ratione in hoc genere eruditi alioquin grammatici usi sint. Hoc in illis notabile, quod apparet negotium dissolvendi ad artem redactum fuisse. Sunt 226 enim certae rationes dissolvendi quae plerumque adhibentur: et saepissimo quidem solutio fit ἐκ προσω που, εκ λέξεως, ἔκκαιρον, τοπιν, ἔπιι. Quae vel apud recentissimos hic illio recurrere non mirabimur. Moschop. περὶ σχεδ. p. 146. ubi regulam orthographieam exponit de vocabulis a ch vel λ ι vel ζεε ineipientibus, fertur ad ζῆτη ια. de quo haec adseribit: AJ μα'

τι κατηγορωια ἐστι, καθολικον καὶ τo Deto ἐσrι, καὶ διαιρει rae , Vidimus quid Seritus de Virgilio secutus sit. Sed suit pars grammaticorum, quae insolubilia nulla esse statuit, quod hic meta thorribile dictui omnis erroris immunis sit. Macrob. Somn. Scip. II, 8. Nobis aliud ad defensionem ultra haec quae diximus non occurrit. Verum quoniam in medio posuimus quos fines nunquam via solis excedat, manifestum est autem omnibus quid Maro dixerit, quem constat erroris ignarum. orit ingenii singulorum invenire quid possit amplius pro absolvenda hae quaestione confiteri. - Apparet quid Semns XII, 74. I. 450 respiciat.

232쪽

tium regulis quibusdam adstringendi. quo lacilius fiat 1, antiquissimum. Primum Aristoteles sophistarum elenchis certa solvendi generia opposuit suisque nominibus insignivit, quae legimerentur art. poet. XXVI. Deinde no in Sosibio quidem dubitandum est, quin certa quaedam artificia et nomina, quibus in dissolvendis disseultatibus identidem uteretur, constituta habuerit, quamquam sortasse ab ii8. quae postea valuerunt, diversa. Nam in fragmento ex eius opere. Athen. p. 493 d, postquam quaestionem posuit, addit , τουτων τOlνυν οἴτως κατηγορουμ νων τῆ ἀναστροφῆ χρησαμενοι ἀπολυομεν τον Fuit igitur ir αναστρον ex illis solvendi rationibus, quas solebat adhibere. Atque eius genus solvendi insignitum suisse apparet ibidem ex ratione, qua a Ptolemaeo elusus est. qui ipse in eo irridendo inepta quadam solutione. quam illo adhibere solebat

usus est.

g. 6. Superest. ut libellos, quos quidem novimus, qui in solis dissolvendis quaestionibus occupati erant, commemoremus, qui pro auctorum ingeniis haud dubie plus minus spinosi erant.

nonnunquam quaestionum ac solutionum nomine ac forma necessarias atque praeclaras commentationes continebant, eum MVO

posteriore in ipsis commentariis explicationes ita plerumque pro- NI poni videamus, ut incipiant δια τέ Scripsit Aristoteles απορή Marci vel λτ tiara vel προβλη ιατα ' ιηρικά. Phryn. p. 225 βασέ-

Idem con,ilium agnosco in praeseriptis Servii, ut hominum nomina non nominata ponenda sint. Aen. IX. 362. Cf. I, Ti. 174. Iuvenalis et suetonii loci supra allati ostendunt, horum nominum scientiae Itomanorum principes avidos fuisse. - Saepe vix habebant vexati grammatici quo con- sugerent: de quo lepidum est quod habet Athen. 398. c.

233쪽

pissime Aristotelis 'Oιι ρικὰ γυιατα a Porphyrio in commentariis Homericis asseruntur ut si quidem ea genuina sunt, haud Gntemnenda ex hoc libm hodie exstent fragmenta. Sed equidem nondum potui mihi persuadere, non subdititio libro usum esse Porphyrium. Tam Omnia ei commemorata ieiuna sunt atque ab Aristotelis iugenio et doctrina aliena. Denique eura commentatoribus I Omericia reliquisque Homericas quaesti nos tractantibus, ut Plutarcho, hic liber nunquam ad partea voeatus. a solo Porphyrio adscitus 3 Ρost Aristotelem commemorandae Heraclidis Ponti ei λυσεις υμηρικαι, Diog. La. V, SS. Speeimina sunt Sehol. B. 649. V. 236. ν, 119. Deineeps eOmmemoretur illud volumen. in quod testo Porphyrio Κ, 274 Alexandriae quae8tiones p positae una cum solutionibus relatae

sunt: de quo scite dictum est Wolfii p. CXCV. Proximi sunt praeter Sosibium Suid. Athen. 493l Zeno, Stoicae disciplinae

auctor, et Athenodorus. Ille scripsit 'Oμηρικ ἄν προβλωιατων

libros quinque, de quibus v. Menag. ad Diog. VII, 4. Arati frater Athenodorus scripsit contra Zoilum. Arati vit. III ap. Bulit. T. II p. 445: αδελφοις δ' εσχε Αὐρην τε καὶ Καλλω-

τας του Που κατηγορlaς. Fuit cum putarem Athenodori nomen pro Zenodoro reponcndum esse Schol. 2 , 22, ubi Zoilus a Zenodoro resutatur. Sed intellexi non neeessarium esse: inimo verba. quae ibi sunt. καὶ αλλως συν ' ταυτα τεῆ τε d clarant. hoc petitum esse e Zenodori libro περὶ τῆς 'Oμήρου 228 συνηγεiας sch. Porphyr. ad - 356. es. ad P. 263 33. - Iunior Zenodotus, cuius λυσεις υμηρικοῖν ἀπορηνιάτευν Suid. comm morat. Sehol. A, 1. B, 12. I , 236. - Heraclidis iunioris λέσχαι hendecasyllabis scriptae, ut Meinehius docuit Analeci. Alex. p. 378. - Seleuci πρM Z νεωνα προτατικον Schol. AriStoph. Τhesmophor. li 75 et ut putant, ad Thesmophor. 840 pro ομη -

Falsus Suillas, qui hoo opus adseribit Zenodoto Alexandrino. Idem error nominis in eod. Leid. ad Σ. 356. Nescio quid Milt Zellium moverit de Hesiod. p. 282, ut tantopere pro Zenodoto niteretur. Disputatio elua et Per se vana et eo magis cum uni loco Σ, 356 eonfidens reliquorum duorum iΣ. 22. P, 263, immemor siti

234쪽

λυβιον, ut potius librum geripserit προταταά, euius singuli libri singulis viris inscripti suerint. - Soteridas - an Socratidas

Suid. Παιι spiλη - maritus Pamphilae, scripsit 'Diτησεις Di η- ρικας, Suid. s. V. Vixit igitur sub Nerone; haec enim Pamphilae aetas est i Phol. p. 119 b. Be. . - DiogeneR Tarsensis. γεγραφος περὶ ποι 'τικύδν οὶτη ιάτεον, α λυειν ἐπιχειρεi Diog. Iun. VI. St. - Hephaestio, qui Veri praeceptor fuit. μιιικων ἀαγημάτων λυσεις et τραγικας λυσεις, Suid. - Dionysiuη Longinus, cuius ἀπορηιιατα 'λι ρικα Suidas commemoravit.

CL Ruhnken. de Long. q. 14: qui eum putat quae de versibus quibusdam Homeri a Longino pro spuriis habitis leguntur apud Eustath. p. 67. 20 et p. 106. 30 ex hoc libro fluxisse, mihi

errare videtur. Haec enim rhetorica sunt et in libro quodam rhetorico posita suisse verisimilius. Eiusdem Longini liber a Suida recensetur προβλήματα ' ιν ρου καὶ λυσεις ἐν βιβλiοις ν: at is ego non dubito quin cum priore unus idemque liberluerit: sed cum utroque titulo hic liber sicut Aristotelis, circumferretur, Suidas deceptuη est. - Porphyrii l. τί ιατα ' ιη- ριοκα: qui liber hodie exstat, sed quibusdam quaestionibus suimpleri debet ex scholiis Homeridis eod. B. Idem Porphyrius scripsit σί ιμικτα Γητημara, Suid. et γραιιματικας αποριας. id. - Pertinet quoque haud dubie ad hoc genus scriptorum quod in schol. ad B, 308 commemoratur isto σέου sneseio cuius Guisa: nam hoc vox significat. Nicanor in schol. A. 166:

K. 274. M 208. TZet2. Ex. II. p. 51. Geli. XVI, 3. El. opinor, Hermogenis περὶ τῶν προβληφιασων BV ad σ3, 363. - He- 229rodiani προτασεις, quarum solutiones scripsit Orus λυσεις προ- TtasMoν των 'φωJιανον, Suid. . qui hominis studia eognovit Mile concedet de abnormi orthographia. prosodia, similibus suisse propositas. Et concinunt fragmenta schol. F. 6 17. IJ, 657.

λαστικου Ε m. M. 638, 33. - Εx Latinis huc pertinet Valerius Probus, de quo Sueton. illustr. gr. 24: -Pauca et exiguR de quibusdam minutis quaestiunculis reliquit .

235쪽

His absolutis fragmenta ab initio posita circumspiciam. Ex his prima et quarta solutio in commentariis suit. secunda et tertia ex conviviorum colloquiis fluxerunt et vel Alexandrino illo Thesauro Quaestionum Grammati earum vel discipulorum memoria gematae sunt. Utramque egge i ORam, lacile apparet in Aristarcho i . 3 : tertia laeete ex usu loquendi repetita. secunda ad acerbam quaerentium irrisionem laeta.

C. V.Chorostraphica et Geographica. q. l. I e agro Troiano et ordine navium Graecorum primum diem. quod de hoc plurima servata sunt fragmenta, quae alioquin in hoe capite rara inveniemus: quae fragmenta notam iam nobis grammatici rationem hie quoque praestabunt. Quo ordine naves Graecorum ante Troiam collocatae su 230 rint et squod cum eo arcto eoniunctum est) de agro Troiano diligentissime quaesivit atque, ut videtur, tabula illustravit.

236쪽

η διπλn οτι του ναLστάλιον τα ἀριστερα λέγει. E, 28 παρ νζεῖν amo τέον προς θάλασσαν ἐπὶ τας is τε ι τὲωμι. E, 31 Autochthonis explicatio serota squo in scholio pro προτερο ν l. πρ 0τέων , Aristarchi amissa est, quae tamen ab illa diversa erat, quod inde Nipatet . quod πρυμνησιν intellexit, ut debet intelligi se puppes navi uin non extremae naves v. egregium ΙIerodiani schol. v. 32 n. ExΙIerodiani et Aut lithonis scholiis discimus Cratetem putasse duos fuisse navium ordines. Quod Aristarchus iure reiecit qui uno semicirculari ordine positas fuisse sumsit. Planius etiam doeet Aristonicus ad v. 35 η διπλῆ δτι προκροσσαι Τας κλι ιακηδbν ὶ νενε υλκη ιένας ἐτέρας προς st. πρὀὶ ἐτέρων &;στε θ εατροειδες ses. A. 807ὶ φαίνεσθαι τὁ νε ἄλκιον. κροσσαι γ&ρ

αἱ κλθιακες. πρόῖται νῆες E, 31 intellexit quae in agro erant muro proximae s-die vordersten' ut πρίοῦτος si ιος), item O, 653.

φι CL M, 258 ora xetiosae ἐν ti ἐν rola ἔπομν ασιν κε φαλίδας. ἐν δὲ τοις περὶ ro ναισraio voti κλ ιιακαέ ses Porph. et Nicanor h. l.). Et hane explicationem lx itinxtiei probavit priore reiecta. Statim apparebit dissertationem do navalibus post commentarios scriptam eMe.

237쪽

655. Sed aliter E, 75 νῆες ὁσαι πρόυται εἰρύαται ἄγχι θαλασσης, ubi errori et sententiarum nexus obstat et ipse poeta cavit adiecto αγχι θαλάσσ ζς. - R 4 διπλῆ οτι ἐν τοῖς αρχαέοις fori. ἐν ταῖς Ἀρισταρχείοις) ἐγέγραπτο ouεσσζγνς πο

238쪽

Quod autem legitur in El. M. p. 540. 56 περὶ in ἐν ταῖς περὶ νaυσταθμου διαλέξεσι corruptum est. Etenim transeripsit hie auetor verba Nicanoris ad II, 258, ubi haec verba ita leguntur: περὶ ων ἐν τοις περὶ του ναυστάθμου λέγεται. Quibus iisdem iterum Nicanor utitur V 68, ubi eundem libellum commemorat. Ergo auctor Εtym. scripsit cliαλέγεται vel δι ισι. Illud vero διαγραμμα eo ducit ut putem commentario additam iuisse tabulam.

q. 2.

Apia

239쪽

διπλῆ oτι παλιν τὸν Θετταλικῆν πολιν Ουτως εἶπεν.

240쪽

Hoe natum ex lectione πολυσταφυλον τ' υρνην, ut Versus exhibetur a Steph. B. E. υρνη.