De Aristarchi studiis homericis

251쪽

Post Callisthenem in iis, qui luxatae scilicet geographiae

stitit Crates. de quo iam dicendum, quod de Callimacho aliquo

ma terrae qualem Stoici et Crates sibi finxerint et ut Homericos locos, et haec de Menelai erroribus et alia. ad hanc suam imaginem accommodaverint, quaedam nuper bene exposuit Lilb-bert in Mus. Rhen. a. 1,57 in dissertatiuncula inscripta -gur Charaliteristi k des Crates , On Mallos . Quod ad Erembos attinet Crates pro Erembis quaerebat non Arabas quidem sed Ερειήνους, i. e. atr08, Indos intelligens v. seli. i). Alii υράμβους, sor-ta8se ut ad Arabas propius aceederent. Haec ratio Homerum ad similitudinem posterioris temporis accommodandi quo ducere debuerit iam ex iis quae adhuc disputavimus intelligi potest. Attamen exempla habemus quasi ad dehortandum exposita. Il. B, 508 versus est: AGσαν τε ίαθέ, ν ων μόνa τ ἰσχατοωσαν. Illa Nisa aliquot saeeulis post nusquam erat. Quid agitanti

'Eρέμμους pro Arabis dixit auctor Cyneg. A, 172. II 19. Cs de Cratete Sch. r. 239.

252쪽

δ' ἐστὶ του Ἐλικίονος η Nυσα. Phea erat urbs prope mare sita ο, 297i: quae ob hane 248 eausam minus apte visa est commemorari H, 135 squamquam

est aptum, ut magis etiam pruriginem mutandi intelligas). Quid igitur moliuntur Narrat Strabo VIII p. 348 ἐεἶ θε fiuvius

253쪽

249 Ηaee post commenta haec post nugatoria et violenta co-2M namina intuere Aristarehi viam et rationem. quam ex fragmen

ti. e. qui Iardani tumulum praeterfluit. - Ceterum manet in eo loco dis ficultas. Propter γαρδάνου ἀυτὶ μεδρα non potest Κελάδων nomen proprium fluvii esse, et res eadem si 'Aκἰδοντι substituatur. Hoc intellexit Aristarchus: quare κελάδονο pro adiectivo accepit hae nota posita: ἡ

ρέεθρα. Statuit igitur quandam anacoliathiam, ut Oratio post G ωκουρον κελάδε ει interrupta videretur, deinde denuo institueretur illis γαρδανοὐ ami ἐωρα. Non probamus. Sed illo non habebat quo se vertoret: nam κελαμνrι interpretari Afluvio , quod quidam sacero non dubitabant. illi in mentem venire non poterat, bene gnaro, quid ferret consuetudo Homeri Ergo restabat ut vel versum 133 vel lab obelo notaret: nisi et syntactica ratio, quam diximus. mira quidem sed tolerabilis visa esset. Ceterum Di

si quis locum mutare vellet, Dotius Φῆρης scribendum esse: hanc enim in hac re Pherecydem commemorare, ut videri posset hanc lectionem in suo Homeri exemplari ostendisse. IIanc propter observationem, si neglecta suerat, gratiam meruit Didymus: attamen in textum non magis inferri debebat. quam Κίμων pro Κοων, filius Antenoris. I. 5a. Sic enim Pherecydes eum dixerat, teste Schol. V. h. l. Hic facile eredo Pherecydein Cyn nem ex suo Homero habuisse. Similiter iudicat Sehol. Pind. Ol. VII. 42. ubi Tlepolemi mater a Pindaro dicitur 'ἈσrPM3uin, quae Homero est in. 658 'Aσrvπεια. ,, εἰκος di rον IIίνδαρον ἀπαμνῆσαι ratira rii γρατῆ . Quod in hoc exemplo i quod alter schol. aliter iudieare videtur quamquam negari non potest tamen non opus est credere. Eadem a Pherecyde tertio sed item simili nomine dicta 'Aσεὐγένεια. Nam haec nominum in similiter signifieantia transformatio, de qua multi dixerunt, invenitur etiam in mythicis. Simplicissima sunt ine nune ea commemorem ubi dul/lex terruin

de Soph. Ai. p. 55. Quid quod eadem apud Pherecydem Getisom, V Huschke Anal. liti. 325. quo certo recte explicatum quid sit Eeiβοια et περ βοια, 8e. γυνὴ Πολύδωρος, ἀλφεσίβοια. - Uxor Phoronei Auολκη et . LMyia . Saal ad Illi ian. p. 47. 'IοκῶσDi et ' κἄσrv. Et sortasse --dem recte reseretur 'Iφιγένεια et 'Iφιάνἄσσα. Mater Eurysthei apud Pho-recydem Aia νιμα, apud Hesiodum 'Aeristis ivel 'Ἀντιβiαὶ et - Νικι v. Seh. T, lis. Λεάνειρα aliis Μεγανειρα, Ueyne Apollod. I, b. l. Nec id errori tribuo quod Elei mater, quae ap. Pausaniam est EDρυκιδα, in Et M. 426, 29 est Εὐρυπύλη: propter solam neeessitatem metri poetam fili-

254쪽

tis quamquam haud multis satis tamen intelligere licet, nec iam opus erit ut quidquam commendationis causa addamus.

quem ita transformare potui88e mihi non dubium. Quod me admonet in- euriae Saalii. qui ad Rhian. p. 26 inclinabat Aristomenis patrein in Rhiani hexametris sic ut a Messeniis nominatua est Νικομηδεῖν fuisse. De Uassandra et Alexandra ingeniose seripsit Hermannus Hee. Ν6. Agenoris filias uoδόκη apud Hesiodum D. LVIII GOetti., Αομονἐκη apud Apollodorum I. T. T. Εἰδοθέα Protei, Εἰδῶ νο μοερος αγλtirua δι' ἐν os, ἐπιἰ δ'

σrara Eurip. Hel. ll. Ἀγαιι M. illa ταρυε κεὐν gnarissima A. Tiu apud The ritum II. ls et Propertium II, 4, 8 e8t IDριμύει. . Caucasia Nympha umeo ci, ex qua Aeetes filium Apsyrtum susceΡit, Apollon. III, 242, in Xaupaeticis fuerat Ἐρμι η. ut scitoliastes docet li. l. Iasonis mater plurimis nominibus sertur, Alcimede, PieOgnete, Amphinome, Arne, Scarphe, Deo iv. Heme ad Apollodor., Burinanti. catalog. Argon. F. Iason): apud flesiodum eadem fuerat Polymele is hol. Od. u. 70 , apud Herodorum Polypheme s schol. Apoll. I. 46i, apud Apollodorum Polymede I, 9, lsi: qualia etiamsi patris nomen varietur non diversas personas indicare putabimus sed variata nomina, ut Adrasti mater apud Pausaniam II, 6 Lysianassa

Polybi, apud Apollodorum I, 9, ta Lysimache Abantis i Eurynome Iphiti apud Hyginum sab. 69 . - Qui Plerumque Eurymedon erat Gigantum quinis aliquo poeta vel muthographo potuerit insignite Oromedon diei non

dubitandum. Quod contra Huselthium anal. liti. p. 320 defendit Hermannus opuse. V p. 80. Filius Ulixis Thaiγονος et Thali ιιος Eust. 179s: quod non video cur aliter aecipiat MiltEoll. Hes. p. 17S. Eurygoneae Pater Iris pree apud Pherecydem, RehOl. Phoen. 53. 'Γme νας Apollod. III, 5, Pausan. IX. 5, 1 l. Inter filios Athamantis et Themistonis est Ἐρυθριος, Herodor. ap. schol. Apollon. II, ill, 4. Apollod. Ι, 9, 2: qui idem est apud Nonnum IX. 3lT IIορφνρίων. Heros Atticus, cui sunebres ludi celebrabantur, erat Eve cire, quem suerunt qui eundem putarent cum An-emgeo, ut Hesychius reseri s. ln' Et evros. Commemoravit hoc ubi deue argumento nominum duplicium locutus est But annus Mythol. IIp. l . Commemorat ibidem illud alterum Hesychianum: Ἀριδιλαν τὴν 'Ae εώ ν Κρῆτες. Quod mirum videri dehot recordantibus υριομην esse Ἀριάγνην, ὀιμον autem teste Hesychio pro πι ον dixisse Cretes: qua de re egregia Mei ne hii nota est ad Theocr. IV. t T. Si igitur ipsum nomen μιάδνη in Creta ortum probabile videtur. suspicio oriri potest, quae in fabula esset Ariadne, eandem ut deam vel heroinam mutata nominis forma in eultu fuisse Deid. χαν. Et de simili causa in Euryne cogitare licebit. In Hesiodi versu ab Hesychio allato Εὐρυγουης δ' -κorene 'Ἀθηνάων ιε- πων inam hanc emendationem pro ἔτι κοτρος ut sacillimam sequemur is ἐκοτρος non intelligatur de eo. qui vivus illis in bello socius fuit, sed de eo, qui caesus, deinde iustis expiationibus placatus nunc heros iis B tris et patronus esse putatur: et quidem tecto nomine Eury es pro An- 16. D

255쪽

randem viam ingressus esset Eratosthenes, nisi hic in geographi eis substitisset: chorographiea non perflecutus est. Hoc cur credere necesse Rit, infra exponemus, ubi de Ulixi erroribus verba faciemus. Ab Aristarcho aliquantum profecit Demetrius

Scepsius. Omnia Apollodorus, et ab hoc utroque fluxit quidquid in his rebus Strabo sobrie et sano iudicio ut satis sacere possit disputavit. Si quis de Simabonis sontibus disputans ita scribit ut intentis oculis speculanti semel vel bis Apollodori nomen

556. 204. Italia in serior et interioris maris pars adiacens repleta erat monumentis erroris Ulixi. Ibi erat Σκυλλαιον, Κέρκαιον, Αἰω- λου νῆσος, Σειρηνουσσαι et alia similia. Quorum nominum originem saeile intelligimus. Seilicet eum occidentem versus Ulixem errasse ex carminibus Homeri satis elueeret. postquam illaedrogeo in cultu dictus. Non satis aperte de Androgei cultu loquitur Pau

Non potui metitionem sacere in hae disputatione Polemonis. Nam in περικγῆσει Ἱλων ISuid. an de Homerica aetate pluribus dixerit et quomodo non constat. Troiam Homphi non eo, quo posterior erat, loeo fuisse. simplici nec contemnendo argumento. ex loci natura petito, suspicata erat Hestiaea Alexandriua in libro περι 'ομιρου Ἱλιάθος. Commemoraverat eam Demetrius sStrab. 599. l. XIII . Hunc, qui ipse haec Ioca patria sibi lustraverat, invenimus grammatica et Ari8tarchea diligentia ex Homeri earminibus ovinia rei ar menta commrtare.

256쪽

regiones per Graecos nautas frequentari coeptae, locis recens 25l detretis nomina quaerentes pro arbitrio imposuerunt mythim. Multa fortasse debentur Phocaeensibus. Item ad oras Libyaetores eomplures ab Menelao et Helena dictos esse iv. e. g. Strab. I p. 40. St. ByΣ. Ἐλένειος comperimus: quod nec Menelao debetur, nec Aegyptiis, sed a nautis Graecis prolaetum eum frequens ad has regiones aditus esset. Illi idem sederunt quaςi si eui hodie nauarcho Britannorum insulae sibi primum repertae nomen quaerenti arrideret nomen se Ariusinset'; unde posteris nec liceret eoneludere illic quondam Artum regem sedem habuisse nec Anglos ab hac insula originem dueero et hine olim sedes translocasse. Eadem origo Cimmerii Bospori. unde Strabo colligit eo loco Cimmerios habitasse. Sic se0pulos quosdam circa Italiam Σειρ ουσσας dicere promtum erat nautis. Sed cum ea8u non duo essent scopuli sed tres v. Strab. I p. 223 tres Sirenes in sabulas venerunt; Homerus duas novit. Et quod in mari laetum idem in terra. 'Eλένη sons dietus in Chio insula tu. Steph. s. v. . Quid mirum sontem aqua limpida fluentem Graecos. nquas puras virgini eomparare solitos.

a puleberrima semina Helenam dixisse Τ Aecessit dein sabula sieut apud Stephanum legimus: εστι και κρήνη 'Eλένη D XI ', ἐς ἰ 'πιένη ἐλουσατο. Sic serebatur etiam 'Eλέν ς λουτρον Mns quidam in Corinthia regione, Paus. II, 2. 3. Sed doeti

huius rei immemores immensoque errore implicati ex his nominibus dE priscarum rerum statu colligi posse putabant. Omnino diem quantus doctorum furor fuerit locorum nomina ab antiquis sabulis repetendi illustribus quibusdam et sestivis exemplis tenemus. Strab. XVII p. 80l τὰ δ' D δεξιρ τῆς Λανωβικης

p. 544j. Θημοσ9ένης δ' ἐξ ' μαγνος ουπιυ λεγομένης. Sed redimus ad Homeri ea. Ergo illi ubi Σειρηνουσσαι dieebantur

257쪽

ibi olini Sirenes suisse volebant, ubi Λωκαιον. ibi Ciream, et reliqua eodem modo. Et huic veritati Homerum respondere volebant. Scilicet actessit late patens opinio de Homeri doctrina. quae opinio mirum quantum poetae interpretationi offecit. Etenim eum Homerus gententiis et virtutis exemplis egregiia r pletus esset inter philosophos invaluit consuetudo, ut quidquid

de moribus praeciperent, aliquo versu et exemplo ex Homero petito confirmarent. Haec consuetudo adeo placuit et frequentata est. ut Homerus quasi quaedam doctorum supellex fieret. ut denique ipsis ea omnia Homerus e intinere videretur, quae accommodando et adaptando ex illo elicere placuerat. Porro

haee suit communis florentis Graeciae opinio, poetas docere; iam tum, ut mihi videtur ultra id quod verum est egressa. Attamen hi de bonis moribus et exemplis virtutis cogitabant. Quae res a parte doctorum Alexandrinorum dupliciter deflexa est, cum primum illam poetarum doet riuaui a moribus ad variam eruditionem transferrent: deinde dicebant optimum quemque poetam id agere atque hoc boni poetae consilium esse ut quam plurima dueeret. Sed suerunt alii elegantioris iudieii. qui defendebant poetae officium non esse sui vocabula ab illissumamὶ - διδασκαλἐaν sed φυχαροπίαν. Horum prineeps Eratosthenes Strab. I p. 6. p. 25j. Ab altera parte alios secutus stat Strabo Eratosthenem impugnans j. Ab hac opinione pr02M laetus pleraque ad eruditioris aetatis seientiam interpretando

ignorasse videatur poeta. αφOωοον 32κεανον de maris affluxu et rece88u i p. 3. 43. Item geographim. Nosse Bosporum Cimmerium, Istrum, Oras Hispaniae I p. 63. Huic opinioni primus omni vi obstiterat Eratosthenes. qui poetam non doctrinam sed voluptatem audientium quaesivisse defendit eiusque eruditionem

mediocrem esse. Homerum tantummodo in Graecia bene versatum e88e, reliquarum vero regionum summam esse inReie

258쪽

247tiam, ne Aeraptum quidem vel Libyam cognitam habere. Hoc

vero tantum abesse ut poetae vitio vertendum sit, ut ipse poeta nihil nisi auditorum delectationem quaerens etiam de industria insulas et terras remotas et miras remotorum populorum consuetudines finxerit. Quare si quis Ciream, Cyclopem et alios direre velit ubi suerint, eum vanam operam congumere. Immo etiamsi statuendum sit Ulixem elaea Siciliam errasse, tamen H merum rationibus quae poetam decent duetum haec in longius removere debuisse et removisse, ne mirabilia nimis in propi quo acciderent ). Hac via progressus est Aristarchus, hac vias lator eius Apollodorus. Iam intelligemus quid sibi velint 254

Γnde patet quam ei contraria pars ridicula visa Sit. De consensu Era t0sthenis, Aristarchi, Apollodori v. praeter ea quae textus noster habet maxime p. 31 s 84i VII, 29S i 354 299 i35Si , , τὰ πλεῖσrre με μέγκας παρεγroaθέMovc Apollodorus se. . Hio praeter alia multa hoc de Apollodoro : ἐπινείμει di καὶ ro ιs περι Σικελίαν τὴν πλάνον χθουσι καθ' 'Dμηρον rῆν υεισσέως ' εἰ γὰρ - χρῆναι την tilν Πλανς ν ἐκεῖ γεγονέναι φάσκειν, rὸν di ποι rῆν ἐξωκεανικέναι μυθολογίας χά λιν. ἐκraronia/aένοι tonoa Strab. 46 ii 25 ἐκτοπισμος Gli 104 . l. V. D. 224. Utitur voce Droπίων etiam intransitivo oremotas regiones adire. p. ias It 3 . 2l i56ὶ. Occurrit in hac quaestione saepius apud geographum ἐξωκεανίψειν et ἐξωκεανισμός. Hoc non tantum significat Hin Oceanum remi tere' sed induit etiam significatiovem ..in mare longinquum remittere. Uritur enim etiam Apollodorus, 44 ills . VII, p. 299i3bT , cuius tamen Sententia erat errasse Ulixen ,,ἐν rῆ εσω βαλ tσσMi.

259쪽

in sententiam paeno obliteratam nunc Nitgsellium serri videmus Nunquam satis Aristarcti aetem admirari possumus. Porro hiememorandum illud, quod ex Gellio novimus XIV. 6. qui inter quaestiones Homeri eas affert . utrum D τῆ εσω θαλασση Ulixes e

raverit κατα 'Αρισταρχον an ἐν τῆ καια Κρ-ητα φ . Crates 25b Homero Oceanum h. e. scilieet externum mare notum esse voluit.

Qui uti Vlixem eo devenisse dixit sic Menelaum voluit circa Asricam navigantem, sive aliter ille quem statuit περέπλους intelligendus est v. Llibberi l. l. p. 4373. ad Indos venisse, Strab. I p. 38 82 Τκ. . Crates, ut in plurimis rebus. sic hic Aristarcho contrarius, ab eorum parte erat qui doctrinam Homero assignarunt. Ex hiη inter antiquiores erat Ephorus, tum Callimaehus, graviter reprehensus ab Apollodoro, quod Calypsonis insulam Ibo δον svel I αυλον , parvam insulam prope Carthaginem esse, item Seheriam Corcyram dixerat. l. VII p. 299 s358i l. I p. 44 illsi. Crates, et ut eos commemorem. ad quos Strabo recurrit, Hipparchus p. 2. 7. 15. Polybius p. 22 v. Bemh. Εr. p. il), Posidonius p. 4. Denique ipse Strabo. Ergo geographi certe Eratostbenis. Aristarchi, Apollodori auctoritate non errore levati: quamquam apud Strabonem promtum est videre, quam ad sanam rationem identidem invitus trahatur. Apollodori sententia i quae eadem Aristarchi est et Eratosthenis, multis locis

apud Strabonem exposita, nusquam tamen sustus quam I. VII p. 29S 3543 sqq. . Summam iam supra exposui, de Eratosthene loquens. Addo haec: Homerum nec Pontum nosse, nee

i Sen. ep. 8 ,. Quaeris i lixes ubi erraverit potius quam essetas, ne nos semper erreinus Non vacat audire utrum inter Italiam et Stelliam laetatus sit an extra notum nobis orbem : neque enim potuit in tam angusto error esse tam longus. 'i Exposuerat liaec in prooemio libri seeundi de catalogo navium Strab. h. l.

260쪽

-τὰ περὶ Αἴγυπτον και Αιβίνυν , nec Isthmuiu Asrieam inter et Asiam nec mare rubrum nec ,,τα κατὰ την 'A ρ αβ ιαν κai Aurionων κ at τον 'Dκεανον . Hinc patet salsum esse quod inhol. dicit δ, 84 'Αρiσταρχος M0ιβους τους 'Αραβας -ονει. Et Eust. ib. p. 14843 Ἀρισzαρχος δε φασι καὶ aυτὴς ερειινοῖς το ς Ἀραίως νοεῖ. - De Aethiopibus bipartitis Cratetis et Aristaretii sententia suse tradita a Strabone l. I p. 30 s81 sqq. 256erates. quinque Zonas et Zodiaci inclinationem advoeans, voteratorie agit; Aristarchus sobrie et si eius Aethiopas in tabulam referre velis ut sere eum Vossiana conspiraturus videaris: -ὁ δ' Ἀρίσταρχος ταυτην μἐν ἐκβίλλει τι ν υποίνεσιν ' διχθαδε ιιε ιιερι σιιένους οἴεται λέγεσθαι τοῖς καθ' ήμας Aio lonας rοῖς τοῖς VEH σι προς ιιεσrtiivia ν ἐσχάet ODς. τουτους δὲ μιῆ

Ceterum Demetrius Seepsius idem sensit de his rebus quamquam quum sibi Troianum eatialogum tantum illustrandum sumsisset rarius ad has res delatus esse videtur. Attamen laetum est. Iudieat de eo Strabo ut debet adversarius