De Aristarchi studiis homericis

271쪽

V. nunc Paral. p. 184 , reliquorum miratio tollitur. A, 175 ιιητίετα ' ODHυς ωρiσταρχος eteiτζν απο τελους ποιεῖ την οζε Iaν. καὶ ἐαεκράτησεν ξ ἀνάγνωσις. καὶ ισως πλεονασμος εστι τουε. II, 18b ἀκακητα Ἀρέστορχος προπαροζίνει' οἱ δὲ αλλοι i Ptolemaeum dicit, Tyrannionem, Pamphilum αναλογψ πειγο ιενοι προπερισπῶἰσιν. Lrεέσθη δε η παράδυσις Aristaretio haud 269 dubie , . - Ceterum si hoc loco rationem solam sequi voluisset Aristarchus verendum est ne turpiter ruisset neu paradoqinium facilem habuisset. Etenim in his omnibus mascul. in αeasuum confusionem esse putavit fui Herodianus II, 185 άκηταὶ ξ διπλῆ οτι τῆ προσαγορευτικῆ ciari τῆς ὀργῆς κεχρηται

cativorum regulae illa tria item absona. v. Herod. A, 175. 508. 540. Io. Al. l3. q. 5. His inclis sundamentis Aristarchique in ponendis accentibus longe patente ratione confimata spem me paratos secisse lectores ad ea quae difficillima ad perspieiendum sunt ac vix eerto diiudicari poterunt mecum dispeplanda.

ἰοτης, diriοτηὶς et quod dubitant utrum ἀνδροr, ς sit an adρο- τῆς 'i. Crevit abΗtraetorum neeessitus in scholis philosophorum i quod desiderium postea etiam sermo vulgaris saepe adiectivis generis neutri lenibat , et in his scholis propria eorum Sedes et novorum expudendorum officina suit. ut Lobeckius docuit ad Phryn. 350 3. Dein omnes technici frequentant: paul-

De ευρτοπα excidit. 'i Plerique recentiorum epicorum ut substantiva in s m immoderate auxerunt, Rie in orus' haec Homorica exhibent. ''i De notorvo, quod Ρlato finxit, accedit Schol. Plat. ad Theaol. 182. a.

272쪽

latiinque sermo Graecus etiam in communem usum Sat multarerepit sp v. ἰσοτης ν Horriς Aristot. Eth. IX S, 2j. Et pri- 27omum tacta sunt plurima ex adiectivis in oς. quorum maximam reptam Plato habet. et fortasse in communem Graecorum usum alia nunquam venerunt ). Hoc certum est maxime ex hoc genere quo pertinet diriοτης l quamquam inde ab Aristotele etiam quae a substantivis sunt et alia ') apud seriptores frequentantur, Aristarcho ad iudicandum ingentem vocabulorum copiam praesto fuisse. Omnia aeeentum habuerunt in penultima. De uno κοινοτζς accepimus, Athenienses dixisse κουφοτης, Aread. p. 28 not. Quid movit eum ut d ior ῆς et ανδροτν ς - anahοD ς 3 - non dubitandum quin hoc etiam sic notaverit, in ultima notaret 8 Scilicet hic accentus antiquitus traditus erat. Mihi in his rebus versanti iterum iterumque Oeeurrit, etiam in 6 0letioribus voeabulis aliquam de accentu traditionem fuisse.

Etenim etiamsi ponamus in versibus recitandis accentum voce wn notatum esse, quam saepe extra Versum etiam Homeri eorum vocabulorum proserendi octagio erat. partim coram di Aet- 2 ipulis in ludo. partim in rhapsodorum et philosophorum consabulationibus: ut sapite eogitari possit multorum vocabulorum aerentus quasi per manus traditos usque ad Alexandrinos per-

Aristid. 455, 32. Quam haec Plato adamaverit praeter διαφορόriis' pro δων ostia demonstrat δικαιοON l Protag. 33 l. b. Gorg. 508. R . - In iis, quae time de his substantivis Herodianus exhibet περ. MOV. λ. P. 40. D. 33, non potest scripsisse quod legitur 9. 33. 19 scs. 2Si αἰνώrος. ru εἰς rης ληγο-α

ονο ια. Quomodo eum sugere poterat noti88imum δεινόr e Τ δανο ipso attulit ex Sophocle sp. 40, l23. Praeterea nee ignota μεινοrης, γ'. ζς, ΤαπιυODic, Πιθctνόrης, σμινor ης. quae certe eo, quod nunc dieit. don excluduntur. Quod primum occurrit pro αἰνοτης est ἐνόrης i Longin. li, 3. Plut. des. Or. ιγ et iano ri ς εις κcir αλ tiuae. Chrysipyeum χαριεν-t ιις poterat facile negligere. Sed concedam tacite nec hanc grammatici

' 'Ἀνδρόrne ap. Homerum non tantum propter metrum, de quo uno dime dixerunt, mirationem facit. Hymn Mart. 10 recentem aetntem. quam movit Hermannus, prodit etiam vost. βιον c. 'i Mira vox ra&όr e, Aristot. metaph. p. l0l, 1 Braud., dein apud alios. .

273쪽

venisse. Et cum idem sensus, qui ab initio vocibus suos nocentus impertierat, qui in quibusdam a regula deseeerat. etiniti postea valeret in hominibus Graecis. eo magis ad verum et genuinum in hac re inelinasse censendi Sunt: quamquam poterat subinde seri de hoe iudicandum erat grammatico) ut formis certae genti regionique propriis animo obversantibus ab eo. quod antiqua et communis lex et consuetudo Graecae linguae suaderet, deflecterent. - Cur vero antiquitus dixerint di torrς, ego non magis quaero quam Pur ταχυννὶς et βραδε τῆς praeter similium regulam invaluerint, cur Athenienses maluerint praeterea τραχυτνς et κουφοτνος. Ad ea quae de traditione et de sensu Graeeis insito diximus, hic addere necesse. quod sane memorabile, de ovet ιενος, βλήμενος et plurimis quae adhuereeensuimus ΙIerodiano Aristaretii argumenta videri ignota fuisse. Nonne inde licet coneludere haec pleraque Aristarcho et aequalibus ne dubitabilia quidem suisse, quae et posteriores regulae serutatores et nos hodie mirantes vix assequimur 3 Attendant haec ingeniosiores. Memorabilis res est et olim sortasse huic rei plus lucis allatura, quam nunc per nos licuit. g. G. Quod modo dixi quaedam certis regionibus propria ad obscurandum verum Recentum sacere potuisse, eo me duci patiar ad fragmentum ab Herodiano servatum II, 20, quo alia quaedam lex. quam Aristarchus tenuit, cognoscitur prudensque institutum. Sc. topi earum dialeetorum proprietates exelusit.

274쪽

τοι AaρVσος ἔν εχει o. rσεος οὐν δια τοντο ἐξηλλάγη. CL sch. V h. l. Aread. p. 77. Lusi. h. l. p. 890, qui Herodianea exhibet OmniR. Ad ea, quae egregie ab Herodiano disputata sunt, hoc tantum addamus, Aristarchum in ponendo accentu Λαρησος potuisse communem usum consulere. Neque enim hoc nomen ex

usu evanui88e apparet ex Strab. l. XIII p. 415. - Εx eodem genere. quod Herodianus disceptavit, hoc est Schol. Apollon. Rh. II. 712 Πλελστος δὲ ποταιιος Λελφων, δν ίαο των ἐγχαι-

ei sν λεγεται Πλεισrῶς οξυτῶνως. 'Πρευδιανος δὲ ἐν τῆ καθολοι Πλεῖστος βαρυνει. In Aeschyli Eumen. 27 eodires Πλεέστους. In Callimaelii hymn. Del. 92 Πλειστο7o: quod Callimachum doctrinae eaptatorem non dedecet. Sed Aeschyleam Pythiam, si vulgo in Graecia loquebantur m ε Oroς, si ita Athenis loqui

moη erat, quo modo deceat fingere Πλειστόν dicere topiee non intelligo. An sorte et ' χοιιενον et Θεισας et Καφισος Boeotium et Aoλις et nullum unum Boeotium nomen cum Recentu in ultima Qualia in comoedia nonnunquam in singulis quoque nominibus a poetis et histrionibus iure et magno eum successu quaeruntur ad risum. - CL Sisinthal. Gesch. der Spraeli issensebast bet Griechen und Rdinem p. 460. 463. Behherus

qui aliter iudieavit. Hom. Bl. p. 62 perpaucis putavit h0c eaput abs0lvi posse, quod mihi quidem semper impeditissimum

275쪽

dit, ubi monuerat etiamsi urbis incolae et accolae 'Eλε θν dix rint, tamen hoc ad Homerum nihil pertinere. . T. Rectissimum, quod hae in re probavit iudicium. inprimis mihi speetatum est eo loco, quem hic Subiungam, quo simul mihi viam muniam ad Herodianeam quandam vocem de Aristarchi accentibus recte diiudicandam. 2, 39 in catalogo Nereidum: εν, ἄρ' ε ν I 'λαυκη τε Θάλειά τε Rotiodoκη τε Νησαέη ατειώ. τε Son ,γ' Ἀλiη τε βοίδαις ' , cet. ἐνθαδε ι βαρυνεν ὁ 'Ἀρέσταρχος το Γλαυκνὶ εἰς uao p γῆν του ἐπιγετικου του γλαυκη δέ ae ετικτε θολασσα s II, 34 , ἐπὶ δὲ του AM: ιερτνοῦς καὶ Ἀφεvdrς V. 46) ODκ ἐποιησaro ιιεταβολην

Non euiuslibet erat sentire. quid inter Glaucen Thoenquo interesset et inter has duas, quas a Deorum marinorum arti- scio vatieinandi Ἀφευδῆ et Xυιερτη poetae dicere placuit. At interest utrum sic fingas nomina ut propriam adiectivi significationem audientis animo insinuari velis an ita ut in mera propria abeant. Sic Empedocles humanarum assectionum coetum

' ) Haec Aristarchi huius versus ieetio, non quae Alit Zellio visa est iu sententiis controversis iHal. 1830i, ut opportuno tempore ostendam.

276쪽

Noluit poeta philosophus vulgaria quaedam nominR. ut frequens senatus esset, inducere. Sed ea qune Vi Sua et natura animos legentium ad res significatas dueerent. Quare hoc loeo nolim auctor esse ut A rei' scribatur vel Aἴσχρη, quod nutricis aptum nomen est, epigr. Call. XLIII Τ. I p. 222 Iae. vel unguentariae, epi . Asel. XXVII s P. I p. 1503. Similiter statuendum de illis Homericis. Auctor, cum haec nomina finxit, non sapientiae severitate, sed, quod in hac quaestione idem est. poesis delectatione ductus est, sicuti qui Phaeacum nomina finxit 9, ill ). Ergo hoc dico, qui excogitabat haec nomina. noluisse eos qui audirent significationem celari, sed placuisse sibi sicubi commodum esset in aperiendo. Quare nec alio modo ad muliebrium similitudinem transformare voluit nec Νγέροὶ dieere sui Eoi Quhin, sed tenuit 'AφευM ς et Λημερτῆς adiectiva '). Nec ab nostris poetis talia aliena sunt. Sic in carmine de eallida vulpecula ursus, in quo in proprium evaluit Rcolore Rumpta denominatio, subinde appellatur ἐπι τι κως derBmune . - Νζιιερτνς, quam commode nobis occurrere vidimus

in Empedocleis, transiit quoque ad Hesiodum. Theog. 26 l

Vides et hunc poetam advortisse nominis signifieationem, ut 27b explicaret. Herod. Aread. p. 28 τα εις et ς πολυσυλλαβαλνκα βαρυνοντο. τὼ δὲ νη/ιερτῆς ἐπέγε τον. De loeo Homerico cogitat. Conseras Choeroboseum ad Theodos. p. 173 a τὀ ν

277쪽

k. S. Hoc igitur exemplum declarat tu voeabulis accentudistinguendis ratione uti Aristarchum et haudquaquam temere agere. Haec praeparatio esto ut sine erroris periculo legamus haee Herodiani, ad B, 153: οὐρους τ ἐξεκαθαιρον. ανεγνώσωὶ δὲ κατ οξειαν τασιν. ὁ γαρ ' - ρέστaρχος παρυπελλεν. ἴσcος δὲ σηMει όθει ὁ τονος. τα γαρ εἰς ρος ληγοντα δισυλλαβα

Id signifieat, quod habebat B, 153, Aristarchum solere eiusdem formae significationes varias actentu distinguere. Si quidem innuere voluit eo prae ceteris Aristaretium inclinasse. salsaix simulatio est. Distinxit quidem Oυρος ονρος, δῆμος δοιος, non scripsit 'Asφενδ ς et Νωιερτης, ut propria fierent. non distinxit λές et λ , non quae alii distinxerunt, auo et ah ros quaest. ep. spee. I k. 10 p. 23 , αἰαν et Αἶπυ B. 5923. VIo, 276 et ἱρη s I, 150 . Κριος et Κρῖος v. E. M. 539 in, ut vel modestus in his disterentiis fuerit, quas recentissimi quique grammatici immoderate auxerunt: sin distinxit vel usu vel ratione Pommotum suisse eredere par est. Quid Τ si ratio eum sesellit Exploremus hunc loeum de si poτερος paulo accuratius ad quem speου est nobis aditum fore. Apud 1Ierodianum ad 319 hoc legimus: σκί ινος εύς

Noe in Orthographicis Βῆσσα et βῆσσα, ad B, bl T. CL Steph.

278쪽

At nec scribitur nomen proprium mus ινος , nee intelligi potest eur potius hoc voeabulum aestentu ab appellativo distingui do-beat quam Κίκνος, δείκος, ' λλος l Herod. Αrend. 53, 163.

in hoe ad retrahendum aedentum . non inelinat ad promovendum. Et substantivum quidem, in viri seminaeve nomen trans-sormatum . in quo linent versus necentus promotuη sit, mihi nullum praesto est praeter unum. Nerod. Arend. 115, 24 τα εἰς χη εχοντα &λλο σίsιν υνον 'κατα συλληφιν ῆ διάστ&σιν βα- ρενε rat. βάκχη. κ χη, λέσχζ , uno τι- πνὶ κιριον. το δε αρχὴ οεννοαι. Quod satis mirari non possum. Illo nomine κνρD ne navem diram quam ita nominatam in classe

Atheniensi enumerari monenti Panis illud nomen apud Xen phontem cyneg. 7, 5 ab eo signifieatum esse erit quod dubites. item ut p. 105. l cum docet πληγη, σιγνο, κρανγr, Mai η δετο κνριον. Nam Crauge etiam in illis eanum nominibus est. Apud Xenophontem quidem et Κρανγ scribitur et Abran : ut omnia illic eodem neeentu atque appellativa: ut quae primaedoelinationis sunt asseram. Desti , Σπονδι , Ἀλκn, 'FDχη, υργῆ, AEDD eadem celeritatis imagine. σὸρουρα - an Bla etiam dieam

et Auρα3 - quae Omnia, ut mox videbimus, aequo animo serimus. nec tamen Κρανγη nimis miraremur -: sed ut valde miraremur si seriptum esset quod item illi e canis nomen est 'moti ,

279쪽

hoe igitur si scriptum esset γ' osiri, sic Aorari proprium nobis

2'et . in insolubilibus ' 3. Ptolemaeum, eum Σκυανος requireret, idem Herodianus non probavit' i. Sed in Ptolemaeo hoc conamen minus miramur. imo hune ad declinandum usum promtum

, In illis eanibus vel adiectivum a rsio seribitur in textu Xe

Similis error latere videtur in iis quae Ε. u. Gui leguntur de sire.

et praeterea alius. i EL M. P. 130. 40. -Vocativi compositorum in ων retrahunt accentum . σεσηυεί rarGι ro U 1ακεδιδειον καὶ Utiati pia ον iv. Herodian. 1 Seti

280쪽

tinent etiam 'ALος, Κρονιος, Ξένιος. Sed haec, de quibus 278 eterum praecepta habemus, paulo longiorem disputationem sagitant. E. M. p. 52l, 10 Κλονέος B. 495. O, 340 ονομα

Apparet propter externam formam hic dissimilia miseeri. Equidem de his sic iudico. ωνιος, quod ex raro genere sormationis est, cum similibus aeque iudieandum, quae sunt ' λιτιυς et ' 1 ιος v. El. u. 110, 4 l. 92, 42. Eust. 75, 10. 10SI, 503. Ξένιος, Κρονιος, 'ALος, quae vere adiectiva sunt, ubi in propria abierunt, aeeentum suum tenuerunt: quod ex regula nostra laetum est. Sed fuit quaedam propriorum sor- 279matio tu ιος quorum trisyllaba. si prima longa esset, uecentum in prima habuerunt 1. si brevis. in media . Ex illo genere

Choerob. Bekk. l24b. Puto de nomine urbis hic rogitari, fortasse eius quae respicitur Arist. Λv. 144. Huius vocativum ad AreκMMIυον applieandum esse facile credo. Ceterum Εὐδαίμων etiam viri nomen esse scio te. g. Eust. 1457. 10 . t Herod. Aread. 4 l. 23. Excipit Nerisc. v. allini. fragm. CVII. Theogu t. Ummer. An. Ox. II p. b, ro 'Eπιαννέος νοις λοιποῖ, ἐναν-

라틴어 텍스트