De Aristarchi studiis homericis

281쪽

i Nee Mχε hoe, tantum adverbium σχεδίην Κ, 830. De Reeentu e rum quae vel Homerica sunt vel praeterea diserte commemorata ab auctore regulae, qui paradosi nititur, non poterit dubitari. Est autem Herodianus.

Aread. 40, 14. 13. 4 l. lG. 27. Saepius monitum de hoc accentu ab Eustathio, 395, 20. 1062. a l. lui; 4. 1093. l474, 30. 15l6, l2. Haec omnia ex eodem sonte fluxerunt. Nunc vide nisi per grammati eos constaret, per libros nostros quam rei memoria paene tota intercidisset. Sic Κλυτιος terlegimus in Sehol. Pind. Ol. II. 82. Item Apollod. I, 6. 2. III, 12, 3. Η siod. R9. schol. Trach. 266. Apollon. Illiod. I, lu44. II. 1043. Sed Schol. II. 1lz Κχυrίος. - Αρομιος i Argivus, eorum qui pro Thyrea pugnarunt, Herod. I, 82. Alius, Geloni et Hieroni familiarissimus, Pindaro celebratus. Schol. Pind. Xem. I. in. v. N. 49. 42. Nem. IX. l. 3. 73. 93. 95. 12 l. Pyth. II. 34. Item Xρομιο, Hesyeh. TZetZ. Hom. 6S. 97. Quint. Sin. sis. Apollod. II. 2, 4. III, 2, 5. El. u. 3b, 25. - Σrραrιος Polyb. XXX. 2. XXVIII. 6. XL, 4. Isaeus de IIagu. hered. g 9, l0 et in argumento orationis saepius i semel codd. aliquot ornarium in quo sortasse vestigium veri latet . Demosth. in Macari. β. 19. q. 2 l. g. 4,. Sed hoc loco cod. r. Σrereriος. Porro -rρ et ιος in epigr. sty. Strab. II, P. 74. Athen. 244. d. e. - ΣrAχιος Phot. l52. b. 36. - Σχίδιος Apollod. III, l0, Ν. Apud Quint Ι. ST NέMoe, l. V - Κλονιος Apollod. III, 12, S. Apud Diodorum IV. 67 correctum est a Wesselingio, ut TyZισς a TZschuckio ap. Strab. IX. p. 408. - Θιν ἐσιος Diod. XVI, 78. - Melius servatum 'UM- vel 'odioe Iambl. viti Pyth. 526. TZetz. Hom. 57. Steph. ByZ. s. o Q. Strab. XII p. 551. Λελακιος El. II. 286, in. - ars σφι oe Irind. Pyth. XI. 55. Aesch. Agam. ,54. Cho. 674. Soph. Electr. illi. Eur. Or 746 Bothe. Iph. Taur 844. Ν50. Schol. Pind. l. c. Schol. Od. γ, 3 aT. Argum. Εur. Or. QuamquRm de hoc suspicio esse possit sic ab ipso Herodiano et vulgo seriptum esSe

o M. Loi tῖν ἐγγυς. Putandum igitur ex multis testimoniis, quae posuimus, inter exceptiones Σrροτιος casu excidisse Certo crederem si Eustathii negligentovi brevitatem in exscribendis aliis ininus Saepe eXPertus eMem. - Satis igitur librorum corruptelas eOgnovimus in iis quRe eerta sunt

282쪽

Kivrίος, de quibus testatur Herod. Are. 40, 2 l. 41, 20. Aut 280 igitur laetum est ut boλέος. quaniquam si adiectivum, multis trisyllabis similis sorinae usui aecommodare plaeeret, aut eum 28 lileium est proprium Λολέος de adiretivo ne cogitatum quidem; sed ut ab δολος laetum isoLυν, sic alia forma item in propriis

fingendis crebra Aoλέος. Sie boaκcυν Λρακiος, Θρασων-ως,Σrρ- 0ν-ως. Et simile iudicium erit, si qua sorte similia huncaeeentum habuerunt. quamquam eiusdem formae inveniebantur adieetiva proparoxytona. De - κοτέος testis est Herod. Αre. 40,

2 l. Huic analogiae haud dubie applicata sunt Βαλέος sequus Aellillis , v. seliol. II, 149. Eust. p. 105l, l6. 1lstu, li, i 2;

p. 297. s. 590. e. Σεινιος i Neptuni equus sch. V. 23. Hoc nomen apud Stentos frequens suit, ut ex Ciceronis Verrinis scimus. Alia nominis forma est Σθένις. e. g. Strab. 546. Et qui apud Plui. Pornp. tu Σθένις est Themiuitanus aut idem est qui apud Ciceronem audit Stheniua aut eiusdem si viiliae. Sic Nootiioe et Nooμις lHom. i. Ἐχίος Ἐχω, - tereris,' Σrρ ut ις Vel- rrις, Θρασίας Θρήισις i Pausan. VI, 3. 23. . ti γιος iri Polyb. XL. 5. - όνιος Pausan. VI, 3. l. Σro ιιος ib. leti cy toe Eust. 1665, 50. ii oβιος Parthen. v Butimannus ad seliOl. γ, 267 et Heliarichus ad i. ad α. 325 scribere debebant Acesiae ide nomine v. Andoc. myster. lusi. Ny ιος Seh. Piud. Isthm. I. 4 l. Φρασίος diserte assert Arcad 40, 22. Σκυτίος id. 4l, 20 Haec vel omnia vel pleraque squid enim regulae conditorem non unum vel alterum fugere potuerit sed quo quid notius eo minus quin paroxytona sint equidem propter Herodiam regulam non dubito, postquam novimus in librorum nostrorum scriptura nihil impedimenti esse. Sed in eundem ordinem cogenda non opinor, quae vel adiectiva PPOnyIna Sunt, ut Aristaei nomen Xoia toe ics. Nonn. V. 2l5 Ἀρισrαιος Moia me καὶ ἐπώνυ- MN vel adiectiva eiusmodi quorum radix obscurata est. ut nec in Verbo iam nee in substantivo appareat. ut Λάισιος sinter procos IliplΜMlam ei Pausan. V, 2 l. Schol. Pind. Ol. I. lli. l27. Et sic sentio 'Dσιος Feribendum esse episcopi nomen quamquam mihi nominativus vel aeeu-tivus non praesto est. Sed s. g. genitivi A uiou Aristoph. Ecel. 77 nihil v tri quo minus nominativus fingatur Λαμωα quamquam RI'. Polyb. XVII. et Diodor. XVI, 4- est Λιιιιιος. Thuc. VI. 4 Λάυις : ut Σπινως Σθένις, eet Nomen Λαμις est etiam apud Nonnum XIV, ll0. Ab eadem radico

283쪽

1406. 53; es. t 309. 4 ide adi. es. Nern. Tryph. v. 84j. Quod certe nisi sub hunc canonem cecidisset Baλιος esset. Porro Dρυγέος et viri et fluvii nomen est , quod diserte docet IIerod. Arcad. 40, 8. 41, 20. Quamquam ex alio eanone l. s. in accentum mutare non debebat. Et fluvius Ῥοδίος quem ego non dubito a rosa dictum esse . Schol. II, 20: Eust. ib. p. 890 ὁ δε Podioς ς roratibς παροζιτὀνως 1rροφερε rore εἴς O 'Odiος καὶ

Iam si verum est quod Koelii erus docuit in Mettigeri libro qui inscribitur Arellaeologie v. Kunsi I, 1, p. 49 nomenta/ιφοτερος tantummodo mythicum esse et postea abolevisse. facile coneederemus Aristarchum errasge. Est autem universe 282 Koeliteri opinio sp. 243 Graecos omnino veterum heroum nominibus postea non usos esse. Ne utemur quidem Athenaei narratione p. 25 l. d i quae recepta est ab Eustathio p. 1713, 47 Euphantum Ulixis studio et admiratione liberos suos Anticleam

et Telegonum nominasse: quod fortasse ut Singulare respuetur.

Nee aliis in quibus singulare quoddam etsi ignotum nobis consilium vel sortasse iocus valuit, ut , Erεοκλῆς IIoλ ικκ, rapadελφεῆ σελλαριτ ιι νωιζς χαριν , quae est inscriptio sex Boeokhii iudicio haudquaquam spuria) 3372. Sed fugerunt virum doetissimum Menesthei, qui sunt apud Demosthenem, Iason Pherae uri, fugit Σθένελος tragicus i Harpoerat. , Athen. 367. h. 428. R. .

Μενέλαος Dem. Phil. I T. IV p. 44, alius Alexandri aequalis Athon. 539. d et Arr. Telamo, in quem Lysiae oratio fuit Harp.

T. V I. li p. 107 Be. Κραναος Isaeus Nieostr. her. p. 72 Be. Athen. 416 C. T λψιαχος, unde proverbium TO.ε ι που χUre , Athen. 407. d. Alius Telemachus s Atheniensis ut videtur) Inscr. Att. N. 150 to. 32 . 'Aιι pi υν Thespiensis Ath. 629. Ζωος ei tharista Ath. 37 l. a. Moro si Stoleus Tarsensis Strab. XIV p. 674 et Academieus ib. 675. IID. οφ medicus. Galeni prae-eeptor, Galen. de libr. propr. p. 17. K. IIατροκλης historieuae. g. Strab. 508. 518. Tανταλος ὁ IDrροκλέους Thucyd. IV. 5T. Ἀχιλλευς Atheniensium legatus ad Alexandrum Arrian. III. 6. 3. Laννιινid1ὶς aulleus ille Alexandrinus, Arsinoes nutricius,

284쪽

ex bello Alexandrino notus, c. 3 ceti., et item Achillas. Nam quod ille nomen aecepit inobυιιον, id minime eximit eum ex hoe ordine, ut nec Aίρ, λων Θησέα Νικηφορον Θυατειρηνοννια σαντα ἐνδίξως d. 3503. - artis Epicuri filia Athen. 593.

b. Et eum bis et similibus fugit eum Ampoetερος, frater Crateri. Απ. I, 25, 12. 13. III, 2. S. III. 6, 4. b. et fratres, in quos Philippi regis festive dictum, ' ιφοτερος et Ἐκατερῶς, Amphthem. reg. Plui. I p. 705 Wytt. v. Stura. de noni. Gr. p. 32 0p. . Quare statuendum in his nominibus Graecos migrasse Meentum siluili sensu quo in longioribus quibusdam participiis

DG ιενός, Ἀκουμενος, sim . ducti sunt, et in ipsis adiectivis δεξιτερος de regula exemerunt in. k 9. Hunc quo deducti sumus locum, qui est de transpositione actentus nominum in propria abeuntium, paulo susius persequar. quod plura eo pertinentia supersunt Aristarchi Natagmenta, quae suis locis inseremus. Dicam primum de hominum nominibus, ut adhuc feci. geographim, urbium maXime,

differens. Postquam unam late patentem exceptionem posuimus, quando Domina in propria transeuntia accentum non mutent,

285쪽

τονον καὶ ποιήσαντες κυριον. Tευκροὶ γὰρ οἱ Tρίδες απο του βασιλευοντος αὐτῶν Tευκρου. Eust. 1967, 34 καὶ In κρος /ιὸ ν κνριον, Tευκρος δε ἐθνικον. Item Herod. Aread. p. 74. s Et Γραικός p. 503. - Praeterea Aaναος quidem dictus ex regula, sed - aνύζ. Pergimus hinc ad id quod proximum est. Scilicet non eonditores tantum ab urbibus terrisque nomina habent; sedeonstat haud raro Graecos pueris eiusmodi nomina imposuisse: propter vnrias causas. Schol. Aristid. 5l5, 24 υἱους δε ε εν Cimoni o ν τοvς μεν τρεις ano ἐγνων ων προὐξένησενα νψιασε σακεδαιιιόνιον, υλεῖον, Θετταλον in. Cf. Athen. 439. s. de Antiocho magno: ἐρασωρ πωρθένου Xaλκιδικγῆς καὶ τοiς γά ιονς συνιελων ἐν τῆ λαλκίδι at com διέι erat ε τῶν χειmῖνα . . . είλετο θε καὶ τῆ παιδὶ δνο ια Et βοιαν. Nunc primum de iis quaerimus, quae ethnica sunt, valeatne eadem lex quae in conditorum nominibus valebat. Eandem valere neo

, Apud Steph. s. uernice pro IIερσεve leg. IIiρσης, quod est Futi Iέρσαι. Monm propter Schneiderum gramm. Lat. III. p. 317. Paulo aliter de Lacedaemone iste ibi dicitur, p. 518, 20, neque tamen ita ut rePugnet.

286쪽

ας Et, ut hoc addam. eodem modo adiectiva, Ἀττικος, Καρικδς Euseb. h. eeel. VI, 12. 'Ἀχαικός, υλνιιπικος, alia de quibus vide Stura. de nom. p. 26 sqq. Eodem pertinebit Da- ρικος, Seh. Nie. 395. quod ibi haud dubie nomen proprium est: in quo error est Hemsterhusii ad Luc. Nigr. 36 . Nunquam aliter seribuntur nisi doetorum commento. Vide quae in radicemus de propriis in ικες. Ex gentilibus solum exeipiendum erit tam ναιος i Herod. Seh. N, 79l. Arcad. 43, lai, quo nomine plurimos invenimus. Sed videndum. ne de hoc vocabulo recte iudicaverit I 'lut. des. or. 2l καὶ γαρ u ων ὁ /ιεν τές ἐστι taliorio δέ 'Acri ναῖος l. - ηναιος , ὁ δε ' πολλεύνιος ιονυσιος 'φιιαῖος. Is igitur 'A91 γαιος ducit a Deae nomine. Hoc si

p. 43. S. Eust. l 5623. Sin quis Opponat plurisvllaba ex hoe

287쪽

genere, 'Iσειαῖος, Ἐκαταῖος quamquam neutrum illi ab omni 286 parte simile esti properispomena esse, respondebo fortasse eam ipsam ob causam, ne eum gentilicio consonet, usum loquendi in voce 'tam ναιος etiam praeter reliquorum analogiam ad trisyllaborum similitudinem sese accommodasse. Sin h0e quoque

reiicietur, laetum tenemus, caligam nescimus i. Ceterum eum reliquis supra Θετταλὰς posui, atque ut nullum apud grammaticos vestigium est hoe nomen transp0suisse accentum, sic vix

semel et iterum in libris inveni Θέτταλος, quamquam frequens est, e. g. Herculis filius sv. IIom. Il. B, 679ὶ, Iasonis, - Cim nis, Pisistrati, Hippocratis, non ignobilis histrio. Ergo in hoe nomine non licet nune aliter iudieareὶ idem laetum quod emgnovimus in Λαναος Λανίη tes. sehol. B V 44j. Etenim de muliebri nomine constat. Schol. Nub. 747 το δὲ Θετταλ-ν Ἀτ

Ἀττικοῖς εἰς ἰδιοτ α τεων. Nos saepius Θεττει ν legimus apud Alciphronem I, 33. 37. 39. . Ammon. 117 αδελφε γουν

ταυοῦν. Recte, opinor, syneedromen indicat: simile est etiam Πεταλ-: quamquam haec in masculino quoque pellieiebat, si sermoni sequi libuisset o. g. mτταλος Aeliam. 1045. 1236. Vesp. 14723. Ceterum si quando meliores Ass. tractabuntur vel melius, diiudicabitur, idemne acciderit in ADJος, quod nusquam aliter seribitur, et Audin, quod haud semel Aod serim tum inveni ): quamquam meliores illuc inclinant. Nondum licet ab his propriis, quibus eum urbibus et gendia tibus cognatio est, discedere. Etenim consideravimus quorum sorma cum gentiliciis et cum adiectivis affinibus conspirabat: sed ipsarum quoque urbium nomina in propria abeunt. Hic

3 An 'Fμέναιος hoc loco commemorari possit vel debeat nescio. Dindori. Ath. 597. a. Λυδῆ. Item Bekkerus Schol. n. Z. 200. Cod. Photii lex. s. oργεῶνες. Schol. Apoll. m. Sed Photii bibl. iBehL i Aori. et Anthol . Schol. Dion Perieg., Ri.

288쪽

maxime iterum in censum veniunt conditorum nomina. Ubi charaeter non obstabat, conditoris nomen saepissime ad nomen

loci laetum v. Steph. Byχ.). ηολυνθος, Κανωβος, 1τεωνος, Θασος, Κολ υνος Oed. Col. 483, Κέος, udoς, ωργος, Τροι- ν icuius aeeentus si non constans invenitur, certe in ipsius urbis aecentus item ineonstans, de quo iam olim dubitabatur .

Sed eum tamen locorum nominibus sua regula, Suus charaeteresset. item propriis, nonnunquam necesse erat Recentum migrare ne lex, cui Graecae aures assueverant, deleretur. Steph. Αἰσων πολες Θεσσαλιaς uno Arσευνος του γίσονος πατρος, ου το

DaTστος. Herod. Aread. p. 79, 18 το Φαῖστος ἐπὶ του i eouoς βαρίνεται. Steph. ωαιστος πολις Kρν της ὀξυτόνως' το δεουαρίτονον κύριον. Cl. Εust. 3l3, l6. ωαῖστος est etiam scriptor, qui scripsit Laeoniea. seli. Und. Pyth. IV. 28. Clarum est, quod in conditoribus valet, alia quoque in propria loeoruin D 288minibus consona eadere. Eadem quae de urbibus dicta sunt haud dubie etiam de montibus fluviisque valent. Sic nomen virile Ἀλφειος Eust. p. 297. Herodot. VII. 227. Phol. 13. b. 32. ne eausa erit cur scribatur Καφισος, quod notavi eX Plui. qu. onv. VIII, 4. ε. Nisi Boeotium aeeentum dicas. R Iισος est apud Herod. VII, 178. - Heros Παρνaσσος Pausan. X, 6, l.

289쪽

k. 10. Adhuc maximam partem versati sumus in excep-60nibus, quo iam ardor mutandi accentus aliquo modo restinguetur. Nunc ad ea transimus, quae videntur regulam sacere. Sed hie quoque inveniemus nullam esse partem quin exceptiones habeat.

Ι. Nihil notius quam adiectiva composita in ζς, ubi in

propria transeunt. neeentum retrahere. Hoc genus fingendorum propriorum tam usitatum fuit ut sint etiam huius formae propria, quorum adiecti Va in usu non fuerunt, ut 'Ἀντισctor ci

si aliter haberet Λιοτοε p ς iv. ad Thuc. VIII. 64 , quamquam in hoc postulat Choeroboscus ad I heodos. p. 177 Gais , qui 289 loeus venit in Elymologicum p. 43b, 42. λοτρεφῆς Strab. XIV, 659. tatorρἐνζς XIII, 630. epist. Ioannis 3, 9. - Εt similiter

hie illic in aliis pedeatur l. Quae vere regula eXemerit usus, Eustathius dueet p. 952, 16 oτι Efia ενι ς τι παρα τοῖς ἴσιερον

290쪽

qui locus Herodiani notam explieatiorem ad II. l57 nobis referre videbatur squaest. Ep. l49 ipsius Herodiani testimonium habere j. Addit Choeroboscus, qui Grυχνὶς iam diserte Pommemoravit ad Theodos. p. 4T Gaiss. et p. 135. illo altero loeo explicatiore p. 377 Et σεβης, Ευγενῆς, Evπρεπὴς : qui locus. adhibito Etymologieo l. l.. ita scribetur: τα εἰς ς λνγοντα κίρια

supra iudicavimus. De Iιοτρεφῆς non probabile visum. Εὐγενι ς eoniunctus cum EDDχεῖ commemoratur etiam in fragmento Pseudlierodianeo περὶ των A roi με νυ ν, ut nunc editum

est apud Cramerum Aia. Ox. III p. 252, 1 spost IIermanni ibbrum de em. gr. p. 307, XVIII solum Evi πῆ legebamusi. De

Euprepe puto audacius quam decebat Dindoctus in Thes. .auriga, si iem intersecit Carnealin. Dio Cass. 77. 1 ubi Et πρεποῦ quod Eo ρέatri seribendum . I. ll. II. Nunc alia adiectiva recenseamus, quae quin 290aecentum mutent dubitari nequit. quod vel grammaticorum testimonia sunt iidem meretitia vel vulgo sic seribuntur in libris et quadam unalogia se invicem videntur tueri. Primum quae a colore petita sunt etenim ordines lacere ex sorma olim forta Ase necessarium et lacile erit, qui nune est doctrinae gram-

Libri nostri variant. Sie apud Diodorum i XVIII. XIX. nunc Εἰ- μενος. quamquam hic illic ex codd. et veti. edd. notatur legi Oxytonos lv. ad XVIII. 3. 2 . Item ap. Athenaeum i 373. d. G,9. a. 445. c. di. Strab. XIV. 769 ex Mosc.. item XIV. 672. 665. Apud Arrianum κε μενῆς iv. Euendi VII. 4. Ti. Item Strab. XII. 537. Episeopus Εἰ υεν . Euseb. h. cecl. IV. b. II. - Ei ri ἐς non memini me aliter legere.

라틴어 텍스트