De Aristarchi studiis homericis

51쪽

Nam quod quasi sundamentum sui commentarii ponit, illud ea men certo consilio, ad coarguendam Pittaei sententiam, seriptum esse. quod accuratissime attendit ad particulam ιιέν, quod dupli dem significationem vocabuli χαλεπῶς explieare tentat. haeo omnia bonae iustaeque interpretationis laudabile habent initium. Sed revera neminem opinor tale exemplar, quale hic a Platono ultra aetatem suam sapiente fictum est, edidisse. Illa vero indistinguendis vocabulis similiter significantibus diligentia. cui Sophistas et maxime Prodicum operam dedisse scimus. nihil ad interpretandum poetas valebat, cum non usum perquirerent sed ut in tota quae illorum dici potest, grammatica rationem at quae poterat esse ratio in tanta artis infantia) usui opponerent v. Protag. 341. A. Prodici subtilitatem in formula δεινος

ανrρ )'. Elyma vero quaerere nee novum nee fructuosum erat.

Sed illorum argutiis et quaestionibus. ut lain antea signifieari. sobriis adversariis veri quaerendi occasio data. Ex eo genero, de quo nunc quaerimus, prima habemus exempla apud Aristotelem. Qui art. poei. e. XXVI varia solvendi genera enumeranuquaedam verborum significationibus solvenda esse docet. Haec 49 quam maxime ad causam nostram pertinent si . lGὶ τα di πρις mi ν λεβιν ορευντα δεῖ διαλυειν, οἷον γλωττη

Quoci interesse voluit inter τέρψις, εὐφροσεμη tetigit Nitzsellius ad Od. VIII, 4i . - Unam novimus honam Observationem. Hippiae de voce τνραννος, quod ante Archilochum in usu non fuisse docuit. Doquo eum I beehium interrogarem respondit mihi ad hoc illum sortasse non tam grammaticis rationibus latum esse quam civilibus. Diuit ire

52쪽

Haee cum considero Aristotelica et salga esse pleraque et a grammati ea interpretatione alienissima inibit Homeri consuetudine illustrat. vel Cretenses licere putat citari in voce poetae frequentata i , huc arcessere Velim eos, qui adhuc de Alexandrinorum meritis fastidiosius loquuntur, hinc ut intelligant, quantae molis fuerit Cloacinam condere artem. Praeterea miror quam vanam Aristoteles confium serit operam. Quaestio erat

sophistarum, quomodo χαλκείς dici potuerit a poeta sy, 432 , qui idem paucis ante versibus 42bὶ χρυσοχοος diceretur, de

quo paueis versibus post profiteretur poeta: χρυσον εἰργώ-εro 43bi. Respondendum doeet Aristoteles, communem Sermonem plane simili ratione serrarios dicere χαλκεως. Homerum ipsum

dixisse υ, 390-394ὶ vel non meminerat omnino quod illis temporibus facillime fieri potuit) vel non adhibuit, quod verendum

erat ne eadem quaestio denuo excitaretur. At communis usus, in

ad quem provocat philosophus, tutusne erat ab argutulo sophista 3 Poterat et hunc ut ineptum reiicere et quaestione implicare, sicut Prodicum Plato carillantem saeit in δεινος ἀνήρ. quod vulgo dicebatur.' , An extra hos sophistarum cancellos meliora attulit Aristoteles 3 Nescirit explicare θεὰς αἰδx εσσα, quare coniectura Substituit οὐ di σσα, i. e. quae in terra domicilium habet. Sebol. ε. 334. κ. 136. Et quid censes de hoe inerepat Diomedes Alexandrum sis, 385ὶ τοροτα, λωβητῆρ, κέρg

53쪽

ad idem genus pertinent: S, 252 aἰετου - 1ιελaνος του θηρζ-

ineulcavit Homero. idem diei debet de κεῖπες Aelian. V. H. XU.

283. in quo minus inepte sed artis eritimo regulis non magia convenienter egit. Non desideramus plura: quae si desiderabilia essent. servata haberemus ab Alexandrinis. Ergo ad Η merum explicandum attulisse Aristotelem, quod doctiori nemalleuius momenti videretur, nec exempla, quae ad manum Funt, nec Alexandrinorum silentium eredere patitur. Sed nihil si di-5l eerem ex eius sectatorumque gludiis ad multorum verborum intelligentiam redundasse, immerito copiosorum hominum laboribus obtrectarem. Non multum tribuo obmologicis studiis. de quibus Cicero Qu. Acad. I, 9: -Verborum etiam eXplieatio ser batur se. Αeademicis veteribus et Peripatetieisi i. e. qua domusa quaeque essent ita nominata, quam ebmologiam nominabant. Nam per Omnem antiquitatem cum paene nihil sani

attulerit eWmologia tum illa quaestio, in qua ipsius Aristotelis

partes haud exiguas suisse fragmentis cognovimus. φυσει auνοιιιμ rebus imposita sint nomina, ad doctrinam augendam inutilis. Fuerunt in eadem schola subtiles vocabulorum definitiones et distinctiones irtutum maxime vitiorumque , qualem ab Aristoxeno seriavit Ammonius sp. 53: ald υς καὶ αἰσχυνη - διαστέλλει δε Ἀριστοβενος ὁ α Ovstra bς τὴν διαφορων ἐν ροὴ πρ ὐr a

haud pauca ipse Arist0teles habet. Sunt haec pulcra, arguta. ntinativo patrii sermonis sensu prosecta: sed quid usus commiscuerit in paucissimis autem illam ab ortu subtilitatem servavit). quid consuetudo scriptorum serat. hoe illi philosophi, et suo quidem

54쪽

iure, quaerere Supersederunt. Longe plus utilitatis erat in iis observationibus. quas cum de civitatibus, de legibus veterumque institutis et moribus. de litterarum historia. de mugi ea seri-herent larga manu effuderunt. Vide, ut his exemplis utar, quae Aristoteles in politiis docuerit de αναζ, πρυλις, πυήριχη p. l2b baxuIνα et ψ αιιίς sl 3li. αχαν' sl 44. 153 , νονιιιιος st 503. et ut in hoc ad utilissimas observationes grammati eas duetus suerit.

vel hoc probare potest Athenaei XI p. 499. d. Neum. p. 116

Ἀριστοτέλης ἐν τη Θετταλέον πολιτεiv θηλε κυοῦς λεγεσθαί φζ- σιν υπὁ Θετταλευν την λαγυνον. Omnino in cuiusque generis scriptis haec schola doctum ab antiquitate et rerum verborumque cognitione colorem quaerebat. Sic plures seripserunt περὶ

Athenaei fragmenta docent, hi libri ad philosophiam

moralem pertinentes quantum ad antiquitatem et sermonem il-Iustrandum attulerint. Ab Theophrasto spauea appono speciminis causa ροrερον π ειν illustratum ex Empedoele 423. 0, a Chamaeleonte fitem in libro περὶ νιεγης αποσκD9i ειν 427. b). Haec egregiam continebant Alexandrini laboris materiam operosaequed trinae initia et exempla. Hae via progressi Alexandrini

dispersam doctrinam collegerunt. auxerunt. scriptoribuη expli- eandis adhibuerunt. Glossarum studium eo tempore tam viguit. ut a comicis irrisum sit. Inducit Strato sΑthen. 382ὶ eo- eum nihil nisi per glossas dicentem, quem herus tam se non intelligere conqueritur

Is Philetas Cous primus hac aetate glossas seripsit syλέυσacratiτακrοι : Callimaelius ἐθνικας ὁνo ιασιας Athen. . milegitque idem glossas Democriti s riνας τευν Λοιοκρίτου γλωσσέδν, Suid. . Item alii in eadem opera desudarunt. o. g. Ister Callimaeheus edidit λεξεις Ἀττικὰς Eust. 16273, Dionysius Iambus περὶ διαλεκτων Atti . , Aristophanes γλ υσσας et alterum Opus hue De tinens. euius partes novimus περὶ ἰλικειοῦν et συγγενικα, Antigonus Carystius περὶ λέζεως sΑth. . Polemo περὶ Oνοματων ado- επιστολη Ath. 409. d). Artemidorus Aristophaneus si 53 quidem is ad hanc aetatem pertineti οφαρτυτικας γλώσσας et Diuitiam by Cooste

55쪽

περι Iouoidoς i Ath. . Iam etiam medici grammaticique Hippocrati8 glossas pereensere coeperunt. Certe ante Aristarchum glossas Hippocrateas scripsit Herophilus i Galen. praes. voc Hipp. p. 404 Fr.3 et Xenocritus Cous grammaticus i Erotian praef. p. 6 Fro. Aeeesserunt qui vel iustis commentariis vel variis opuseulis antiquitates vel antiquos scriptores illustriarent. qui quantum ad voces explanandas attulerint ex Eratosthenisi fragmentis περι Gρχαως κεὐιι , δίας perspici potest. Sed his omnibus non multum ad meliorem Homeri interpretationem redundaverat. Insignes illi attulerunt doetrinae copias, tota effuderant copiarum cornua. Omnes Graeeiae angulos ad voces moresque his vocibus expre8808 explieandos perreptaverant,

nulla fortasse suit placenta, nullum vas, nulla staminis para. nulla narigii, nullus hominum bestiarumque artieulus, quorum non nomina exploraverant. quibus studiis eum alios poetas tum vero comicos egregie illustrata esse et per se patet et reliquiae testantur. Sed haec pleraque ad sermonem aetatemque Homeri, cuius ipse unus testis est. aut non poterant admoVeri aut admota veritatis lumini ollacerunt. Nondum intellexerant glossis explieatis ad iustam Homeri interpretationem minimam partem esset: ipsa quae vulgatissima viderentur pertentanda et ad Homeri regulam examinanda esse nondum in animum induxerant. Hoc partim esseeit poetae perspicuitas. quae ei saepe.

ut Wolfius recte dixit, fraudi fuit; partim philologiae non dicam condonandum, sed utile et necessarium est sero intelligero. amputando artem crescere. Quod ego nunc de primorum mo-xandrinorum studiis Homericis disputo, idem de Hippocrateis

sensit Galenus. Quod tam bene verbis expressit tamque apte 54 ad Homerum ut haec nisi npponerem iniuriam sacere viderer legentibus. Locus hic est praes. Voc. Hipp. p. 400 : osa τοίνυν

56쪽

Hare omnia primus intellexit in Homero et praestitit Aristarchus. Quare non scripsit gloggas, sed in continua poetae interpretatione accuratissime Versatus est, in consuetis V abulis. quorum et ad maiorem Homericorum locorum partem plerumque pertinet utilitas et explicatio certior. plus etiam quam in rarioribus et antiquitate Obscuratis operae ponens et ne quid praetermittatur verbum verbo reddenA. Abi it illas doctrinae Sarcinas, non tam existimans ex aliis seriptoribus multa ad Homerum illustrandum promi posse quam eavendum esse ne aliorum ponsuetudine temere nil poetam translata imprudentes in vitia et errores ineurramus. IIine illud est, quod saepe eum fecisse videmus. ut non tantum quid signispent voeabula dueeat sed quid non significent quidque a vulgari eonsuetudine vel ab aliorum usu disserant. Nonnunquam etiam certos Rcriptorum locos affert qui salso intelligendo perverse poetam imitati esse viderentur. Denique Homericorum te8tem et auctorem unum Homerum habuit. In vocibus rarius vel semel oreurrentibus 55 quid sibi voluerit poeta ad propriam eius Virtutem, quRe Per spieuitas est et simplex et conveniens dictio, expendit. Antequam ad Aristarcheas interpretationes aecedam. quantum eiu8- modi operam poeta desideraverit, constabit insignibu8 quorundam, qui ante eum de Homero commentati sunt, doctorum et illustrium Alexandrinorum erroribus. Fortasse non magnopere

mirabimur quod qui usus vocis ξρως apud poetam e88et ne- seiverit Ister B. 110. X. 629. O, 230 . fortasse ne illud quidem quod Philetas ignoraverit quid poetae signifieet φριξ i Seb. Q, 126 . Sed idem Philetas vide quam ridiculis erroribus obnoxius suerit. Seb. II, 269: Dissili su by Cooste

57쪽

λων ri 6ὶ. Vel frequentissime Oeeurrentium Vocabulorum tam vacillabat cognitio, ut quibusdam commodum visum ἔγχος aliquo loco Homerico pro gladio accipere, quod Aristarcho demum resutandum erat i Seh. V 255. 273ὶ j. 56 g. 2. Iam his paucis exemplis salia porro progredientioeeurrent) intelligitur quantis ex erroribus Homeri interpretatio Aristarcho eripienda esset. Quo minus si quid ipse peccavit in tanto, tam vario, tam novo quem sustinuit labore mirari vel detreetare aequum videbitur. Est ubi in etymologia lapsus sit, quod genus cum antiquorum etiam prudentissimis fraudi suisse inveniatur nune quod diu debebati a doetissimis quibusque aequissime censetur: 3 est ubi arte et ratione egregius sallaci quadam specie locorum probantium deceptus sit, quod sui exemplo utar recens disceptato) in vocabulo πρυλέες passus est, si quidem eius vocis explicatio bene cessit Hemanno iopuSα

, De Stoicis dicere non operae pretium erat. Τeste Plutarcho doaud. p. 3l in Homericis Cleanthes voluit κεὐ ἀναιδευθωναla . , ἀναγινώσκων ἐφ' D, ως τὀν ἐκ rvς γης ἀνα&Wυωμενον ἀώρa cyti rην ἄνιίδεσιν οῦ ChrFEippo ενρνοπα Κooνiore excellentem oratorem significabat. 'i V. Niebuhr. hist. R. I. p. 23. Mulier. Prolegom. Myth. p. 232. But mann. Mythol. II. p. 353.

58쪽

philol. IV. p. 288 . Denique sunt quaedam. sed paucissima, in quibus sua ipse effecit praestantia, ut vere sui dissimilis suisse dicendus sit. Nam quod aliis quodammodo pro excusationoesse concedimus, ut pro nativa poetae simplicitate aliquid grandius sonans consectentur vel ex vulgari sermonis consuetudine vel ex remotarum dialectorum docta suppellectile aliquid transserant ad Homerum, id si quando in Aristarcho offenditur continuo mirationem laeti. Istos nimirum scopulos, quo saei ledoeti copiosique homines quasi Sirenum camine trahuntur, non declinasse sed fugisse, ea summa ac propria Aristarebi virtus est. Ponam ex hoc genere exemplum. Γ, 20l: Ουκ εσθ' O Oς ανηρ διερος βροτος, ουδὲ γενηται,

Hoc loco si Aristarchus διερος explicuit ζῶν, altero loco Homerim, quo idem incidit vocabulum, ι, 43 ενθ' ἰ τοι φὰν εγωδιερεῖ ποδι φευγευεν ἡγιαας xi νωγεα, eum gensum Vocis ζῆν adhibuisse eensendus erit, de quo exponitur ab interpretibus ad Soph. Oed. T. 45. Quae translatio cum tragico cothurno Recommodata sit, ab Homeri ea simplicitate aliena, tum illud offensionis plenum. quod διερος, ut vel pueris notum, non vividum significat. sed udum. Quamquam nescio quomodo Meiderit, ut hoc, quod offensionis plenum esse dixi, et vetustorum et recentiorum plurimis promtum et expeditum videretur. Num negabitur, ipsos vivos succum et sanguinem haberet Schol. I, 20i: Ουκεσγ' ουτος ανὴρ διερος βροτος) GJν ἐρρευμένως καὶ ἰκμαδος

59쪽

διο χαριένειος Ἱλι ρος διερὴν βροτιν κ&λει . . .. ὁ δε αλHyticκαὶ ὁ σκελετὰς ἐπὶ νεκρ υν λέγονrαι. Brevius, sed in eandem sententiam lexi cographi, e. g. El. M. οἱ γαρ 5οῦντες ἔγροι cito es οἱ τεθνεωτες. Hesyeh. διερbν ἐγρον, χλωρον, Gδον ἔναμιον st. Lωον, εναιιιον . Θρος γαρ ὁ αἰν, ὁ δὲ νεκρος αλ δας. Idem διεροι ποδέ, νγρεδ λι απo τνς βασεο ς nodi, οἱ δε ζ ύνro ς, ἐνεργῶς ileg. cum Ιleinsio L Gyra, ἐνεργεῖ . Si quidem a physiologis sermo Graecus conditus esset. 58 haec omnia ita habere crederem: nunc vero reete quidem momtuum hominem λρον, aἶον, σκελετον diei potuisse contendor quippe et est et oculis ita esse cernitur ab omnibus:

sed udum hominem nullum esse nisi qui sudat vel e lavacro prodiit vel pluvia madet vel etiam - sed quid multa colligo in re aperta 3 Hic enim valere debet. quod in simillima causa

starctea videbitur comparauit Aristoni eum ad II, 634. Denique hoc etiam aliquid momenti habebit. quod qui nil

quo poesis sensu imbuti essent id. quod Homerum admisisse volunt nunquam imitati sunt. Fortaqse minus hue attinet nil- voeare poetas Attieos, ut Aristophanem sevius διεροῖς οἰ υνοι ς

et eommemoraverunt et explicuerunt, vel Aesehylum, apud quem si recte legitur in Eumen. 258 a tia tirrρφον . . et ὁ διεοὰν πεδcis κεχlsιένον Οιχε ra , nihil signifieari potest quam νγρῶν. Sed ipsi posteriores epici, admirabilium Homeri captatores. Poeticae elegantiae non fastidiosissimi existimatores. hane tamen translationem non admiserunt. Tenet apud Apollonium. Theoeritum. Oppianum. Nonnum. epigrammatarios vox διερες coniuneti meum verbo διαινειν) uvidi madidique significationem. quae ex el'i- eis primum apparet apud Hesiodum Op. 458. Ergo si solam speetamus voeabuli significationem. haec non obstaret, quo minus ι, 43 διερ se ποδέ, ut nonnulli voluerunt. interpretaremur senari , nisi hoe. ut reetissime ab Eustathio monitum. διθυραυφῖθες Disiligod by Gorale

60쪽

esset; reliquae vero interpretationes eidem Eustathio commemoratae. ut διερεὴ ποδὶ φεύγειν sit , madido pede fugere' vel . pede per mare fugere', aperte ineptae. Denique ad alterum locum, quem principio posuimus. h0rum nihil aptari potest. 5sQuo igitur his ambagibus pervenimus 3 Ad illud videlicet So-eraticum. ut nescire intelligamus. Quod seiendi prineipium est. Vulgaris vocabuli notio si ut reliquis poetis accommodari potest

faeillime. sic Homero neutiquam. Oritur suspicio, hoc ex iis esse Vocabulis, quae eum specie eommunia videantur vi et origine Homeri propria, usu antiquata censenda sint. In his una veri

inveniendi via est . ut quidquid praeiudicatae opinionis imbibimus seposito unum solumque Homerum attendamus. Quod in Homericis propter miram simplicitatem, qua nihil admittit quaesiti, proxima quaeque adsciscit et suis locis Diaxime convenientia, cedit nonnunquam prospere et cessit haud raro Aristarcho quem eam ob causam test haec quaedam divinatim a Posidonio honorisee Vatem nppellatum esse opinor. Cleonum urbe direpta praedaque inter socios partita vindictam timens Ulixes iubet sodales διερεὴ ποδὶ φευγέειεν sι,43 , quod omnes mihi assentient nihil aliud esse posse quam. fugaci pede ' se proripere, antequam hostes copiis collectis

necedant. Iam vocabulum contemplemur. Agnoscimus unum ex illis adiectivis in ερος, qualia fiunt κρυερος, στυγερυς, σκιερορος : et sorte fortuna ipsa, quam quaerimus, radix tam est nota tam Homero frequentata, ut ab hac parte iam nullo modo laboremus. Etenim διΩ, δέεσθαι quis nescit 3 Quae si signifieant, sugere διερος est sugax; sin significant , fugare V quod item significant. ) διερος est . fugator. Quamquam etiamsi duplex haec notio verbis non inesset. in adiectivo dupAeis, quam activam et piis-sivam dicere solemus, signi sentionis eoncursus quem mediocriter doetum offenderet 8 Horum tantum admonebo, quae Sunt eX eodem Scrinio, στυγερής, σιναλερος, pomooς. Aetivam significatio- ωnem adi. διερος in altero loco agnoscimus. Nausicaae famulae Ulixe conspecto aufugiunt. at ipsa blanditiis eius eapta

j X, 2bl, meliores edd. exhibebant pro δῖον.