De Aristarchi studiis homericis

61쪽

Tu colo posito post βροτος hoc puta virginem dicere:

Quonam aufugitis viro conspector NuIune eum hostem esse

putatis 3 Non est iste vir sugator homo h. e. non is est quem sugere opus sit); neque omnino erit qui improbo consilio ad

Phaeaeos accedere audeat. Novi eum usum pronominum

Oντος, ως, quem vulgo in hoc loco interpretando sequimur. Η meri eum esse; imo adhibendum suisse puto ad sy, 40:

ος λαὰν ῆγειρα 'quem loeum perperam tentavit Vossius ad liymn. Dem. p. 36. Novi etiam eum locum, qui nostro tam specie similis est, ut ab isto mihi summopere timendum sit, π, 437:oDκ εσίν ουτος ανῆρ, ODδ' εσσεται, ουδὲ γένηται,ος κεν TO.ειιπεν σέ; νιέἱ χε7ρας Aroiσει. Ego contra defendam, o υτος, ut mea interpretatio postuIat, erebro apud Homerum poni δεικτικ ῖς ut L, 477. A, 612. 650. Er. 219. D, 373. s2, 368. a, 159. 340. V, 48. et ουτος ανήρ, eadem si ratione. 9, 238. e. 566. E. 471. X, 38. T90 scs. α 257. ω, 260 . Ceterum meae interpretationis vestigium est in glossa ex schol. Palat. allata ad r. 20 l. διερός βλαπτικος. Alios quosdam errores graviores infra iuncti in ponam. Nunc singulas Aristarchi observationes lectorum oeulis oblatum ibo. Et primum proximo capite exemplum pertractabo, unde omnium optime eius ratio perspicitur.

62쪽

bi C. II.

Βάλλειν, o Drάσαι, Sm. . l. In hoc explanando agam quam potero curiose om-n laque grammaticorum testimonia accurate enotabo. Haee enim saepe perluStrans, quorum laetabilem copiam bona servavit sortuna, visus sum mihi quasi in intimam istorum grammatieorum fabricam inspicere. Apparet in magistro Sollers ingenium, Oxaeta diligentia, ars et ratio paene consummata et hodie tot inteniositis saeculis in paucis reticula: apparet in discipulis quanta harum virtutum fuerit persuasio, quanta in colligendis summi doctoris observationibus sedulitas, quas tamen partimore traditas partim per commentarios sparsim disiectas nonnunquam ab eo. quod auctor sibi voluerat. negeti deflectant. Triplex de verbo βάλλειν Aristarchi observatio est. I. Βώλλειν non dicitur nisi de hasta vel sagitta vel omnino de missili quod eminus iaetatur, itaque distinguitur ab OUrώσαι, τυρ'αι, νυζαι, πλι ξαι, quae contra nu8quam di euntur 62 nisi de vulneribus cominus illatis. Idem valet de substantivis βόλος, βολη , εὐrειὶ, . Ecce testimonia Aristonici. I, 540. ugur τος κcii ἀνοίταιος Ozέι χωλκιδ) h διωλῆ οτι διεσταλκε τb ovrώσaι καὶ το βαλεIν. E, 147. προς τὴν διαφοραν του πλῆξε καὶ ἔβαλεν, οτι ἐκ χειρος

63쪽

του Οὐτασαι καi βαλεῖν λ , 68. οξέι χαλκεδ τίφας γ'ἐ βαλέον πρhς τνὶν Gντιδιαστολ ν του βαλεTν καὶ τί, βαι. Sunt quidam loci, ubi eum de pluribus partitii eminus partim cominus vulneratis simul sermo fiat illorum verborum uno poeta desungitur. Hi loci, ne quis putet vocabulorum disserentiam tolli. ab Aristar-elio notati: usus Verbi, qualis in eiusmodi loeis est, in schola dieitur συλλ17πτικος. Ν, 782. Inser poβῶς τε ι in 'Eλένοιο

Ιb. 128. il διπλῆ οτι συλλ πτικεῖς καὶ ἐπὶ τεὼν σε 'λrMενεον Oura ιενοι ειρηκε. Ιb. 379. Sch. Vὶ συλληπτικόῖς το οὐ ras rei oι' ιο ut sita γὰρ βεβληται. C s. ad A, 659 et II, 24, ubi utitur substanti Vo συλλ tWς, ζ d. προς την συλλη μν. Hinc, opinor, de incomparabili hominis diligentia et doratione constabit, qua in eiusmodi observationibus probandisu Rus est, nee minus illud. eum omnibus, qui quidem nticuius momenti videri possent, locis dipten apponeret, haud facile quidquam in utramque partem fugere potuisse eum praesertim, qui bis poetam ediderat, commentarios Homericos libellosque eodem speetantes geripserat complures quique haec carmina tot coram diseipulis identidem exposuerat. Eadem veterum suit persuasio, nec mediocrium vel negligentium, sed egregii grammatici, qui multo laboro quid Aristaretius in Homero praestitisset inquisiverat. Didymi. Is eum librum de Aristarchi editionibus Homeri e0nseriberet, unum repperit locutit, huic vocabulorum usui absonum. Scilicet II, 467 de Sarpedone legituro δέ II, 3ωσον ol rasεν ἶπαον, cum ex antecedente versu pateat Sarpedonem hastam torsisse.

ὶ Ηοe pro noto sumebat Strabo scribens id quod legimus X. p. 449 37 TZ. .' S, 28. haec ratio complexionis recentiori scholiastae nescio cui displicet. Diqili od by Cooste

64쪽

Ain vero 3 Eiusmodi additamenta ex aliis locis Homericis repetita vel consarei nata aut ipse fingere solet Aristarchus aut etiam in eodice reperta recipere 3 Imo vero tam suspiciosa habet. ut in reiiciendis vel obelo notandis etiam iustos tenuinos exstedere rideatur. Sed porro haec consideremus. Hic nec doctus nec antiquus grammaticus unde Aristarcheas lectiones quam Didyuius cognoverat melius, qui et utramque oculis uηu pavit editionem Aristaretii commentariosque eius librosque Homerires ad veram Aristareheam lectionem expiscandam adhibuit 3 Denique tam bona utimur sortuna. ut quam nihil hieseb0liasta seiverit de Aristarehea lectione hac ipsa in re testi-

65쪽

fieatus sit. Scilicet ex ista Didynii annotatione patelaetum est. hune unum in Aristarcheo Homero occurrisse ei locum . quo lex de usu voeabuli βό λειν migrata esset . praeterea nullum. At M in ea recensione, qua nos utimur, praeterea unus est, Ν, 5T3:ῶς ὁ τυπεὶς ἰ σπαιρε ιιένυνθα περ, cum antea diserte dictum esset 567ὶ βαλε δουρι. Quid igitur ad hunc locum schol. V

ille si Aristarchearum lectionum tam gnarus fuit quid in ineptis potius explieationibus volutatur quam Aristarcheam ieetionem quae alia fuit, attulit 3 Res elara est, et illo loeo unum Didymum fide dignum esse et hoc loco in Aristarchi editionibus non lectum suisse: ως ὁ τυπεὶς ἔσπαιρε. Quid igitur suit 3 Aut

nulla coniectura non sallax aut fuit δα ιείς. )Ceterum iam hie monendum . quod infra ostendam, ὁ di II, δασον ῆλασεν noν Aristarchi lectionem non fuisset nee hoe videtur dicere voluisse Didymus. Huius, quam nune tractamus, observationis ignarus fuit Zenodotus cum aliis, atque videtur quae aliquot loeis varians inveniebatur lectio Aristarcho in hoc ut in aliis multis observandi occasionem dedisse. Primum II, 105: βαλλετο δ' αἰεi η διπλῆ ora τινὲς γράφοιο τυπισο δ' αἰεί ' σrροεέρηκε δὲ βαλ- ληιέννην καὶ βάλλοντες 104. 5.)' το δὲ βαλεIν ἐστιν ἐκ χειρος τDthae sieg. το δὲ βαλεῖν ἐστι ποήρωειν, το δὲ τειραι ἐκ χειρος vel το δὲ ἐκ τυς im). Deinde ΙΙ, Si T. Patroclus ab Ap0lline manu percutitur: adduntur haec: στῆ δὲ ταφευγ' ὐπιθεν δὲ φιεταφρενον ὀζεὶ δουρὶ 'IJιι υν μεσσηρος σχεθοί νιyaλε Λαρdaνος ανηρ, IIανθοid ς Et φορβος - η διπλῆ ο ZqνOdοτος γραφει σχεθον ουτασε Aάρδανος αν ρ. αγνοεἶ δεοτι ἐκ βολῆς τμρ υται, o ς δια πιυν έἐῆς δεiκνυται δεος τοιμ πρευτος ἐφῆκε βέλος 812 . Et deinceps ad eam rem eonfirmandam non solum ad hunc versum, sed ad omnes, unde b00

66쪽

- 439 in Aristarchi editione suit

δοτος δὲ γραφει παλιν Ηφθῆ σε βέλος μνατοιο Ηοc loco ut saepe haec Aristarchea lumina intuens, dolore eommoVeor. quantum ab hae criseos Homericae praestantia diligentiaquo hodie absimus. Etenim ipse Wolfius priore loco βέλος edidit. eum tamen et ista omnia gravissima sint et τέλος κατακαέριον longe exquisitior lectio sit et Didymus testetur non Aristarcheas solum editiones habere sed addat δεκαὶ σχεδoν taσαι et vero res ipsa declaret haec ex eodd. esse: qu0d ni ita esset alterum ad alterum confirmandum admovere esset absurdum. 3 67

i omnino Wolfius in eo mirifice lapsus est atque a se ipse deseivit. quod minus quam par erat Aristarcheis lectionibus Homerum suum applicuit. Nam cum ipse squae eius immortalis laus est, docuisset egregie, quam in hoc Homeri perpoliendi negotio toti i, undeamus ab Alexandrinis. non ab his qui vulgo seruntur eodicibus, continuo consequens erat ut quae omnium Alexandrinarum editionum et olim longe habita est praestantissima et ab ipso certo hae laude cumulata et fingendi audacia minimo su BPecta, ea nobis quasi lex esset et norina, nisi quid in ibin peccatum ii

67쪽

Quod de verbo M .Hν valet, idem de subst. σελος II, 4bS.

ventum esset a consuetudine motae plano absonum. Et sensit in hoo inconstantiam suam: recensita enim serie lectionum, quae vel aperte m liores vel aequiparandae vulgatis ex Aristarchea editione a sese recepta sint, hoe addit vaticinium i CCXLi: -Εt sunt alia. in quibus admodum v reor, ne suturi sint multi, qui tarditatem meam mirentur. NOs ideo miramur minus, quod causas eius erroris lieri picere videmur. Scilicet do praestantia Aristarcheae editionis in universum quidem satis sibi Wolfius persuaserat, de fide et auctoritate non satis. Resederat quidam in animo eius serupulus propter salsam . quam de universa arte critica veterum sibi finxerat opinionem: quare ultro citroque Commotus non eo Der Vel Prat . ut a conieetandi libidine tam liberum fuisse Aristarchum certissime crederet.

quam loci quidam gravissimi nee ipsi Wolfio ignoti etiam diserte testantur. Inde laetum est. ut et eo loeo, qui me ad hoc diverticulum invi invit . unice veram Aristarchi lectionem respueret, et multis aliis locis contra quam rationes ab ipso institutae serrent a summi gramnantici exemplari deseeret. Quamquam id exemplum. quo hic usus eram in editione Driore. I, bili Tρωες ε πέρθε ιισι D. V u. roi ν' ἐπίκοιροι, ubi traditum Deiσr αρχος ποD , non ni tissimum erat et iure imprehensum a Dekkero, Hom. Blaet-ter D. l7l. Neglexeram euitu eum versum et quidem Prorsus eundem semel praeterea recurrere I, 233. de quo Aristarcheum nihil traditum. Quamquam mihi quidem vix dubium ust. si A. biἰ4 πολυηγερος in ipso totu habuit. altero etiam, et quidem item ex exemplarium qui ruridum fide, habuisse. Sed ultra eius constantiam progressam esse non dixerim. vix ad versum ab illis iam paulum immutatum M. t 08 DI' ἄλλοι Tριῶς r λίκλνroi r ἐπίκονροι: ubi, opinor, si non inveniebat non desiderabat. si inveniebat ut Dulerunt nec do trivio ortum neciviebat libenter. Is ekherus summae sibi in hoc genere constantiae legem seripsit eam. quiuia certe Wolfius non magis quam Aristarchus tenobat. Sic Iιekkerus quia κλεινοί et reγακλεινοὶ ἐπῆκm Gol audiunt. constantiae causa item M. λεκλειrοὶ ἐπίκονροι scripsit. non Volsius. Et in Bokkerii paene quaeras cur non item K, 420 πολυκλεuoi δ' ἐπίκοτροι scripsserit, sed πολικλυτοι : nam quod Il. I, las de iis dicitur ιιλλὰ γλιυσσ ἐιιθιικro, πολύκλιτοι δ' εσαν &νδρες reliquas quas Buit mannus affert lux. I. 9b causae, ut verum dicamus sutiles. certe eum non moverunt . id Bekkerum quidem non orat cur moveret . aut si movit . iam quaeretur eur non a noli Hi ro ις ἔπαονροις semel νrrabatis tran Reatur nil rζλεκλῆrους. Sed a Bekkero veniam petimus si neutissimae eriseos ratione8. ubi nondum ab ipso audivimus. et insi quaerimus et nonnunquam non ex mente eius nisequimur. Ut πολυκλῆτους ἐπικουρους illo loco, sic reliquit semel P.

sum redeundum est. Etenim si etiam ultra progredimur ad quaere

68쪽

clum. cur non de arte critica veterum et de ipso Aristarcho rectius iudicaverit Wolfius. eam invenimus causam potissimam. quod quae Seholiorum Venetorum origo et structura sit parum intellexerat. Sic quae huc pertinentia scripsit p. CCXLIV. not. ea et manea Sunt et salsa plurima, quamquam aliis quibusdam locis multo propius nil rei veritatem accessit. Scilicet in hoo saepe hominis subtile ingenium admiratus sum. quod ex repetita scholiorum lectione pleraque recte odoratus est, quae quidem etiamtum nescivit. etiamsi seiri licet. Sed hoc condonandum illi in magno multiplicique opere occupato et primum hos scholiastarum thesauros immensa opera excutienti. - In eo igitur quod longe Pluribus quam decebat locis Aristarcheas lectiones aspernatus est, unum erisuos Wolfianae errorem positum iudico. In aliis, ubi Alexandrinorum lectiones vel haud innotu runt vel liberum esse debet iudicium nostrum, ut in interpunctione, eo peccavit, quod Servionis Homerici leges et maxime periodorum struendarum rationes non satis cognitas habebat. In quo ipse plura correxisset. nisi post editionem anni l804 et i, hoc totum negotium raro resumsisse videretur. Redigendus in memoriam non tiam error eommissus a, l30 quam erroris ab iνm Prosecta emendatio tu Anal. liti. T. II. Hic etiam uno nunc exemplo defungar. I , 400 notissimi Versus sunt, quibus Helena a venere ad mariti amores lectumque Vocata Deae respondet:

Primum non probo signa interrogationis. quibus deletis multo acerbior evadit ironia. iod. c. 278 scrib. 1 -που pro 'H-δή irrisioni indicandae inservit et , 5b. E, 422 et II, 26, qui locus item pulcrior interrogatione deleta. ἔ μὲν δῆ Γ, 430, quo loco veteres ad irrisionem non attendisse videntur . Sed quo maxime tendo, hoc est. Wolfiana interpunctio habet

duo cola per orνεκα-roἴνoti coniuueta, quod Homericum esse nego. ISDarticula συνεκα ubique sto usus est. ut enuntiationi, cuius rationem continet, postponatur. Unus nunc est locus, qui ab hac poetae consuetudine recedit eandemque. quam hic Wolfius tulit, periodi formam exhibet, N. 727:

τοννεκα καὶ βοῶν ε θέλεις περιι. εκπι ἄλλων Sed ne hic quidem locus potest ita distingui, ne nulla cogente necessiatate ab Homeri usu diseedamus. Ergo scribe πιθέσθαι, - εργα. - Ωλων. s. A, Ii πείθετο γὰρ Κυπρονδε μέγα κλέος, Οἴνεκ ' creoi ἐς Τροι ν

69쪽

exposita sunt ea sive rem ipsam spectamus seu comprobandi rationem seu usum eritieum omnium debent puncta ferre. Quod nunc sequitur huic annexum sortasse ab aliis aliter diiudicabitur. Cum οDrασαι non dicatur nisi de vulnere cominus illam

videatur inde ductum substantivum εὐτειλὴ de eiusmodi tantum plagis dici posse. Et hic usus invenitur his locis: E, ST usos. 8583. A, 266 subi Ariston. h διαλγj οτι την ἐκ χειρος πληγx ν ωτειλε ν λέγει, παρα το ουτασαι. Cf. 2523. E, bl S. II, 862 ses. 8203. P, 297 cs. 296 . S6 scs. 4S i. si , 122 ses. 114). κ, 164 es. i58. 162 i. τ, 456 es. 449 . ω, 188, quo loco dictum est 70 συλληπτικίυς v. I, 292. 3073, ut IV 25. 2, 3bi, ubi hoc ab Λristonico notatum. Attamen duo sunt loci ubi εὐτειtii dicitur de vulnere sagitta illato, is, 140 ses. ad 157 3 et 149 sai τίκα δ'ερρεεν a Iuci κελαινεφες ἐξ εὐτειλῆς et ευς εἶδεν ιιέλαν a ιι α καταρρέον ες εὐαειλῆς , de Menelao Pandari sagitta icto j. Quod eum Aristarcho non videretur fieri posse, hos versus Obelo DO-tavit. Ad priorem locum annotatum est: ἀγετειται οτι o κδν λέγοι 'Osιγος ωτειλὴν et ο ἐκ βολῆς τρανεια, ad alterum: αγετειται παλιν δια την ωτειλίγν. Et ut minus dubitemus de etymo non omiserunt animadvertere ad E, Si S κατ ODταιμννην ἴτειλῆνὶ ἡ διπλῆ οτι παρετυμολογεI τῆν ωrειλνοῦν αα O TODo ἴτασε. At dixi iam antea de hoc non unum omnium iudicium lare: ego assensum sustineo: lectores reputent quid reliqui loei haud gane pauci valeant et quod in voeabulis βολη, βελος, αλνὶγῆ n βαλλειν et πλησσειν ductis servatur possitne eo utinuoad εὐτειλη transferri, quod ab oDτασαι hinc enim ortum esse

νῆεσσιν αναπλευσεσθαι ἔ&εχλον ' roxνεκα οἰ τον δῶκε χαριζομενος graσιλῆ LSimillima etiam constructio Λ, 94 - 96. Nostro loco post ανθρωπο/ν Omma sussicit, post πεσθαι colon ponendum. Ceterum nec apud recentiores epicos οἴνεκα-roἴνεκα me invenire memini. Addam quod in via esti Z, 333 interpungendum sic: Εκros. ἐπιέ με κατ α σαν ἐνείκεσας oi δ' ὐπερ αἶσαν

eolo non commate posito post αἶσαν : ut in eadem constructione recte lactum est v, 229. Cf. Γ, 59. - εἰ - τοτνεκα bis Oeeurrit A, 29 l. Y, i Sasu. Xenoph. Athen. 4l4. b . om - roυνεκέe ς , li6.' Idem Monelai vulnus risoe dicitur 190,2ir: quod de utroque vul nerum genero dicitur.

70쪽

vix lidebit dubitarei et sorma et significatione paulo certe abest longius: sed hoc ne negligant, quod ad Aristarchum eo Oseendum saeit, quam modeste dixerit: οτι o Dκ αν λέγοι

Non probamus hodie, quod aliquot locis βέλος acceptum est pro vulnere. Θ, 513 ἀλλ' εἴς τις τουτων γε βέλος καὶ OLκογι πέσσι .) ir διπλ ὶ ο τι βέλος εἰ θηκε το et ρες ιια ὁ &ὐνίsHυς σεδ τειρ οσκοντι. Ξ, 439 βέλος δ' ἐιι γυιιὼν ἐdαμναὶ ο τι βέλος τὴν βεβυ ιιένον τοπον. Nostrum est hoc ex veterum disciplina illustrare. quae declaratur his geminis exemplis. ω, 502 An τω

αλλ' 'Oδυσεος ἐπὶ φιαστακα χερσὶ πίεζε d, 2873. Sie igitur hoc illi sibi volunt, βέλος τι βαλλον καὶ τι βαλλο ιενον vel

ναὶ ιιε διανον. Quae simillime legimus apud Longinum proleg. Hephaest. p. 150. Lips. Invenitur το περιέχον καὶ περιεχόφιενον, e. g. Epim. Η0m. 397, 32. Unum restat in selioliis quod hue pertinet idque de Aristarcho quaerenti gratissimum. Admonet enim quod ad testimonia de eo tradita recte diiudicanda permagni momenti est optimaa eius observationes a posterioribus grammaticis nonnunquam deflexas ac potius detortas esse. Nam cum Aristarchus observasset, βαλλειν diei tantummodo de eminus iacto missili, neque idcirco offenderetur isto, quo Homerus utitur, σχεθῶθεν βάλε, iuventus est qui ex illa rectissima observatione perverse contenderet σχεδοθεν βάλεν videlicet eontraria sibi) non coniungi Disiligoo by Cooste