장음표시 사용
51쪽
I. I. Laicorum coetus . non sIum Nomane , sed etiam Statu , ct Couditio-lle a Metu Ministrorum Altaris , disinguitur . II. Facit in primis hoe discrimen diversitas illa , quae reperi rue inter Ecclesiam Ee Hierarchiam ; Eeclesia si quidem proprie lateis , de minastris
componitur, licet hi dignius ossicium, illi vero in serius gerant' cum omnesaeamdem Fidei professionem , eamdem aeternae felicitatis lpem , ejusdem Dei
amorem , eamdem sanctificationem , eadem Sacramenta recipere debeant:
Hierarchia vero Ionge angustiores limites habet, nam illos solos complectitur , qui in seriores habent, qui ex ossicio alias purgandis, persiciendis, & illu- minandis dant operam , quos demum Clericos nommamus, hoc est in sortem Domini vocatos. Populares certe homines , sive Laici, licet omnes Christi San guine tincti sint in baptismo, at lusi rationis tamen mysterium ex ossicio non Per agunt , nec alios Sacris initiant, nec Sacrorum sunt Praeceptores , nec eisdem competit obligatio habendi Charismata in aliorum utilitatem . quae tamen sinsula iis conveniunt, qui ad aliorum gubernationem ordinati sunt, proinde que ne imperfecte quidem Clericorum coetui accenseri debent. Ad)o in se per quod si Laiei eidem coetui adscriberentur, male Dionysius cap. s. & 6. Eccles. Hierar. de Maximus in cap. 6. eorumdem diveribs ordines constitui tasent, quos Hugo , & Bonaventura, aliique sequuntur. Habuit certe Synagoga Extra Ordinem SacerdotaIem, de Leviticum extraordinarie missos, in quibus Ministrorum Synagogae Potestas resideret, quibus nempe etiam lupra ordinem Rum sacrificandi potestas aliquando concessa legitur, ut Gedeoni, cui quam- quam esset de Tribu Manasse licuit Altare erigere in Ephra ει osterre Ho- Iocaustum Domino, ut dicitur Iudicum 6. oc Samueli, cui quamquam non ex familia Aaronis, adhue tamen permitam fuit Altaria erigere in Masphat, vetet, Galgalis, Ramatha , Bethleem , de Sacrificium osterre, ut Sacra I. Reg. . & I7. narrat historia, sed nulla iam in Ecclesia talis nunc extraordinaria Potestas conceditur , ut satis superque Christi documentis inst ruimur, quae Haereticorum figmenta refellunt, qui ad extraordinarias missiones confugiunt, dum ordinariam probare nGn possunt. Imo si scriptura attente legatur, neque
alias quam Sacerdotibus Sacerdotum munera fuisse commendata inveniemus,& propterea Christum Dominum Scribas, ει Pharisaeos reprehendisse , qui horum munerum Provinciam sibi occupaverant: ι a vobis lita in cap. xi. Lucae va vobis Legis peritis , quia tulisis vel ut alii Graecum textum inter-Pretantur J quia rapuistis, O arrogastis vobis clavem scientiae , hoc est ut
explicat Tertullianus lib. 4. adversus Marcionem cap. II. interpretationem
Legis, seu munus docendi Sacram Scripturam, ipsi non introistis, ct eos qui introibant prohibuistis ; Eosdem item reprehendit quod primas Cathedras in
Synagogis appeterent , scilicet quia mini lierio alieno tangentes ablqtie conte Cratione pro seria dignitatem , de excellentiam propriam quaererent, & Dei Personam, quam Sacerdos exhibet minime reppraesentantes. sibi non Deo honores. & Obsequia quaerere viderentur. Cum igitur in figuris omnia Iudaeis' contingerent. nec ministerium Clericorum novae Legis in aliquo mimiteri
veteris Legis cedere debeat , iuxta id quod traditur ab ApostLlo 2. Cor. 3. dicendum est munera in nova Lege Clericis concess. ex Cliristi institutione , fotu in apsis addicta suisse , nec nisi urgente necessitate in aliquo ex illis posse
52쪽
4ispensari tubi scilicet per sacros Canones id concessum suerit aut adversus
eam Christi institutionem Laicis hae e munera posse indulgeri . III. Et ut a minutioribus exordiamur hane veritatem ostendere , ipseth laborare in verbo, & Doctrina, non Lateorum, sed Presbyterorum Ministe iarium e sse variis in locis dixit Apostolus , ut in r. ad Cor. I. di in I. ad Timol. 3. 4. dc s. Et Auctor operis impersecti in Matth. homil. xx. inter opera Chrysostomi Clericati ordinatione Doctorem populi constitatam ait; Praceptorem , Doctorem pietatis Nyssenus addit oratione in Baptismum Clitisti ; quibus adstipulantur Cyrillus Alexandrinus orat. a. de vera in Deum fide, de VII. Synodus ean. io . de Conciliam Caesaraugustanum sub Damasis contra Priscillianistas can. 7. quo cautum suit ne quis Doctoris nomen Abi assumeret praeter ilias Persenas quibus concessum est, Presbyteros intelligens,
quibus tantum hoc munus etiam concesserunt Concilium Toletanum II. can. I. IV. can. 2I. Vasconense II. can. I. de Emeritense can. I 8. de Capitulam
2. Hinc mari Rhamenss cap. a. itemque Decreta Parisiensis Concilii sub Ludovico, de Lothario , & Romani sub Gregorio VII. sub III. Alexandro , sub III. Innocentio , Et denique usus Orientalis Eccles e , a qua in Sacris Ordinationibus constituti Sacrae Scripturae Dcciores, et Interpretes destinantur. Et certe non immerito. Cum enim Christus aperiendae, & explicandae sanae doctrinae munus Ecelesiae suae, quam maxime necessarium instituisset, illud quo maximis difficultatibus obvolutum sciret, ad quas dirimendas a natura no ducimur, Divino consilio factum est, quod Sacri ordinis inititutione tanti operi provideretur, qui uberem illum suscipientibus gratiam adversus ignoranistiae . infirmitatisque humanae aegritudines salutare remedium adferret, difficultates istas tolleret, & naturam ipsam fere supra vires suas eveheret ad
dignam tanti muneris executionem .
lv. Non solum a verbi ministerio in Ecclesia Laici arcentur, sed a quocumque alio publico munere, eum illorum snguli privatam vitam viis vant , sibi solum intenti, & de aliis neutiquam solliciti , quod est alterum eorum , Propter quae Clericorum , de Laicorum discrimen ostendit Chrysosto mus homil. 86. in caput io. Joannis . Commune etiam es illis subjici Ecclesia Miniseris , qui status subjectionis , Et praelationis gradus inter utrosque producit .
hominum scilicet Sacrorum ordinatam potestatem debitum in subditos reti nentem principatum, sive ducatum, in quo harmoniam Ecclesia omnium membrorum collocat Ambrosius lib. 3. de officiis c. 3. Et ordinem Eccle Nain Zianzenus Oratione 26. et si secus fiat , totum exinde corpus deformari tra dunt Augustinus de Civit. lib. I e. ra. de Bernardus de Consideratione actEugenium lib. 3. c. 4. e contra vero Ignatius epistola ad Philippenses decorem
ordinis Ecclesiastici esse admonuit quod Di opis Presisteri, Presisteris
Diaconi, Populus Presisteris di Diaconis obediant. Miram hanc Superiorum. dc inferiorum complexionem ipse Imperator paucis constringit in l. I. dra officio Praefecti Urbis, ubi inquit fit Societas muneris , ita at inferior grada are meritam Superioris agnoscat. Ac si diceret: in eo, in quo membra ali. cujus totius sunt ordinate disposita , in eo unum rationem superioris, alterum rationem inferioris habere necessum est , quatenus snguli mutua hau relatione se respiciant . Hinc Cyprianus in libro de unitate Ecclesiae , di Ecclesiam unam, & Fniscopatum, unum esse demonstrat, quia Greges, εἰ Pa
53쪽
unitatem Ecclesiae scindit qui diverses Persona sum Ordines inter se miniis
me subordinatos, dc quorum neuter respectu alterius superioris, vel inferio ris rationem habeat constituat. Licet autem in multra haec sub ordinatio con sistat , tamen satis est . si ad hoc praecipue tendat ut inferiores purgentur, illuminentur, dc perficiantur a Superioribus. quibus illuminare . N perfice re ex statu . Ossicioque tuo convenit in vi scilicet Sacri Ministerii, quod Laicis convenire non potest, nec ullis nisi Ordinibus Sacris insignitis, qui soli ad Ministerium hoc Sacrum, oc publicum admittuntur a Patribus , dc ab Apostolicis Constitutionibus, quae lib. s. c. a. Laicis prohibent facere aliquid hierarchicorum , seu Sacerdotalium operum . de quos in Ecclesia nulla dignitate suffultos memorat Optatus Mileuitanus lib. I. contra Parmentanum . quibus tantum pati tribuunt Nazianzenus orat. 26. dc innumeri alii, qui cilcipulorum tantum, dc audientium ordini eosdem inierunt, cum tamen Clerici, non tantum ad audiendum , sed maxime ad docendum verbo , vel acto . puta ad perficiendum ordinentur . V. Sed quod fortius urget Resormatorum errorem argumentum illud
est , quod petitur a Christi institutione , qui .Sacrum hune Ecclesiasticorum hominum coetum ita constituit, ut ad illum nonnisi per Divinam vocationem ascenderetur: Nec enim quisquam , inquit Apollotus .ad Hebr. s. sumit sibi bonorem, sed qui vocatur a Deo tamquam Aaron. .Hanc Vocationis necessitatem Ioannis Io. Christus repetit, ubi surti, de raptus eos insimulat, qui non vocati dant nomen Clerica tui: Iui non intrat per ovium
in Oviis , sed ascendit aliunde. ilis fur es . ct Iairo , qui vero intrat per ostium, ID Pasis es ovium , huic Osiarius aperit, non alius vero est iste ostiariusquam Christus iple , cum ibidem dicata Ego sum Uium. Por me quis in--oierit Disabitur, O ingredietur , σ Pascua inveniet. Juxta quam proinde
sententiam nullus inter Sacros Ministros poterit recensera , ni fi qui Episcopus, vel Presbyter, vel Diaconus, vel Sud diaconus, vel Aecolytus, Exorcista , Lector , Ostiarius ordinatus fuerit, atque ideo quivis alter, qui Sacramentum, ordinationis non susceperit ad coetum hunc frustra se pertinere gloriabitur. VI. Insertur ex his quam merito Constantienses Patres in V Uiclephum exarserint , qui nullum voluit esse discrimen inter Laicum , ει Clericum ,
eg quam inepte, qui V vi clephi errorem excitavit Lutherus scripserit in li-hro de abroganda Missa: εος dixisse conati siumus Gristianum populam es
fimplicem , tu quo prorsus nulla secta , nulla disserentia personarum . nulius Clericus , ualius Laicus , .ulius unctus , nullus rasens, nullus Monachus esse de beat i de Calvinus qui in suis Instit. lib. 4. c. 4. g. s. tota Ecelsa Gerus, ides hereditas Domini a Petro appeliatari δέ demum Novatores omnes , qui eum . qui Sacerdos semel suit, Laicum rursus fieri posse dixerunt, quem errorem Tridentini Patres in can. 4. Se si . supra cit. Proscripserunt.
Vl I. Una est , quae Adversariis severa possit Scripturae de Tertulliani
auctoritas , quae Laicorum , dc Clericorum statum de munera videtur con
fundere: uuieumqvio in Chrisso baptizati estis , inquit Apostolus Galat. I.
risum ιnduistis . non es Iudaeus, neque Graecus , non es servus, neque ιi ber , nos est mascuus , ueque farmina, omnes enim vos unum sis in Corso resu. Disserentiam inquit Tertullianus in libro de exhortatione ad Castita tem cap. 7. inter ordinem ct plebem Ecclesia consiture auctoritas nonne σLaisi Sacer oles sumu/ Scriptura enim dicit Apocal. I. Fecit nos Regnum,
54쪽
ct sacerdotes Deo, te revera antiquitus Cataphrygibus, Ee Collyridianis viris 6c mulieribus communes fuerunt Ordinationes. quibus Sacerdotii honorem deserebant , de Ministerii in Ecclesia auctoritatem . Eustatiani quoqu: de Priscillianistae non ordinati Clericalia officia assumebant , quorum fit mea tio in Gangrensi, de Caesaraugustano Concilio, neque ab his abstinebant Mo nachorum plurimi, solius Monasticae professionis, de exercitationis titulo ad ducti, quorum meminit S. Leo epistola 61. ad Maximum , & 63. ad TlIeodore tum , itemque Lateranense Concilium sub Alexandro III. Abest longissime ab haereticorum sensu ea, quae ex proxime relato scri P turae testimonio inferri debet illatio. in qao non agitur de Personarum di sinctione in ordine Hierarchico , sed de effectu Dvinae vocationis ad fidem , ruae nullam habet, aut gentis, aut sexus, aut aetatis rationem, dicente eo em Apostolo ad Rom. i. non es aeceptatio Personarum apud Deum. So lemnem Scripturae locum , qui de hae personarum distinctione agit in or dine Hierarchieo Novatores inveniunt in cap. s. epist. ad Hebr. in 11. epist. primae ad Cor. & in Φ. epist. ad Ephes. nam in his locis scelectum Ministrorum numerum, Apostolorum scilicet, Episcoporum , Prophetarum , DO ctorum , Evangelistarum , Pastorum , quos Sparatus Sanctus posuit ad consum mationem Sanctorum , in opus ministerii, in aedificationem Corporis Chrisi, dc ut Actuum aci. dicitur regere Ecclesiam Dei, quam aequisivis Metuiso suo. His gitur auctoritatibus exeitati Ecclesiae Patres Ministrorum Altaris RLaicis distinctionem demonstrarunt, de a Sancti Saeerdotii Ministerio eorum
numerum revocarunt, ut dignius posset, de maiori cum veneratione exerceri ,
quos etiam Christi charactere insignitos dixerunt, nullo Schismate, nullaqu: haeresi deleudo , qui Eucharistiae eonficiendae , ct sacrificiis offerendis soli
Praeellent et quare non sine maxima temeritatis de haeresis nota sanctissimum eorum ossicium quis affirmabit esse meram procurationem a populo accepi mast ad nutum ejus retrahendam , qui Sae8a Ordinatiose iasigniti sunt a Laicis sure Divino non ae ferro , sed Ecclesia auctoritate cum Ecclesia nihil 'aliud constituerit nisi peculiares aliquas leges quibus Laicorum. de Clericorum secta Divinitus separatio magis eluceret, oc hoc agno visse etiam Tertullianum, ex verbis, quae immediate illis subiicit, qu ab Alversariis objiciantur ab uni e patet; ἐπ honor. inquit , per ordinis ς'πρΤιm Do limatus a Deo; cum enim in hoe consessu duo distinguat , as. sumptionem scilicet e statu Laicali, de cooptatiovem in Collegium Ministro. rum Ecclesiae, de ipsam si lecti consecrationem . posterius hoc a Deo eis cognovit. εc alterum ab Ecclesia , nam subiectum utrumque nominavit scilicet Ecelsa auctoritatem, ct honorem a Deo sancti Patum . Divina igitue ista institutio fuit, ut nemo in Ecelesiam introducatur . nemo in inseriori basoc sublimioribus eius gradi hus collocetur, nisi Sacramento ordinis initietur.& ut loquitur Tertullianus Seorpia ei cap. s. cum toto Sacrameuto , cum pro
pagine nominis . cum traduce Spiritus Soηcti traditam Apostolis, O discipulis. potestatis Ditem particulam aliquam bareditaverit. Quod si quis ad alia ossicia consertur, quod proprium est Clericorum, Ecclesiae coetui atque Sanctissimis Clericorum ossiciis decerpitur. Nee aliam fuisse probant Ecclesiarum Disciplinam superaddita antiquitatis exempla, si quidem quod . in Cata
phrygibus reprehendit Ambrosus, seu quisquis ille sit vetus, di doctus Auctor, qui Ambrosita nomine legi meruit, id ipsum iu Collyridianis reprehen-
55쪽
dit Epiphsnius haeresi 7s. nee semel negavit mulieres in Ecclesia Dei Sacerdotale quidpiam etsi cere , de quidquam aggredi posse, 6c omnimode ea in inter Laiccs deputari dixerunt Patres Concilii Nicaeni can. Is . Quod si Laia eis Osfiet a Clericalia nonnunquam, vel ex Ecclesiae expressa , vel ex tacita quadam licentia , seu ex continuo quodam usu Permilla sunt . certe gra clus , dcordo nemini unquam , nisi initiato permissus est. Recolantur ea quae notuimus agentes de Ministro Sacramenti Eucharistiae. s. II. Cum omnes Ordines si prima eorum distinctis spectetur creat fine
usu tantum ad Sacrificium Ecclesia celabrandam , sed etiam ad bonum ejus Aem Eccisa regimen consituendum , ex his fundamentis omnis prodiit vivi. sis Sacrorum ordinum , quot quot hactenus in Ecclem en amerari consueverunt .
VIII. Primariam Sacrae ordinationis instituendae caussam suppeditant Patres Tridentini in eap. a. Sessi XXIII. ubi inquiunt: cuin Divina res si tam fancti Sacerdotii minisseνium, cousentaneum fuit quo dignius, ct majori eum veneratione exerceri posset , ut in Ecclesia ordinatisma dispositione plures. o dives essent Miniserorum ordines . qui Sacerdotio ex oscto deservirent. Altera vero naseitur ex distinctione Ossciorum Regiminis. Ex quacumque
vero caussa ordinum distinctio petatur, communis certe est celeberrima illa di-Viso, quae ordines omnes in majores, & minores dii inguit , ita ut minores illi sint per quos non datur ius accedendi propius ad Altare Sacrificat tem Pore , sue qui remo te tantum circa Eucharistiam versantur. reliqui vero maiores dicantur, quia illis initiati propius ad Eucharistiam accedunt e dicuntur hi Sacri, non quia reliqui , qui etiam circa Altaris Ministerium occupantur, de ad id peragendum a Psintiscibus ordinantur sanctitatis gradum habere negentur , ted quia maiori sanetitate illum praeditum esse oportet, qui ad tales ordines assumitur & praestantioribus meritis, & ab omni terrenae cupiditatis labe expurgatum ; quamquam proprie loquendo nominis non rei haec distinctio sit . cum diveria tantum consideratione iidem
Ordines dicantur Sacri , & Maiores. IX. Novem in Ecclesia Latina suisse Ordines, probat IU. Carthagine n se Concilium, a quo singulorum ordinum materiae designantur, & Ordinato
rum nomina recensentur . Episcopi, Presisteri, Diaconi, Subdiaco i, Acob-rbi . Exorcissa , Lectores , O .ιrti . o Psalmisa, sive Cantores . Hunc numerum tenuit Romana , quae sub Silveltro dicitur celebrata Synodus , quamquam Rituales omnes Latini , & universa prope Ecclesiae traditio octo tantum ordinationis species numeraverit, quod Psalmistas ex ordinum Ecclesiasticorum Classe expunxerit. Trium tantum Scriptura meminit, Episcopiarum .
Presbyterorum , dc Diaconorum, ceterorum vero Patres meminerunt, qui
ab Ecclesiae ineunabulis scripserunt, non tamquam rei, quae tunc inci-Peret , sed quae iam esset in communi Ecclesiarum usu. Graeci ab Antiquissimis temporibus quinque tantum ulurpant. Lectores , Subdiaconos, Diaconos ν'e byteros, O Episcopos , quod si longe plures a S. Ignatio in epistola ad
Antiochencs recent eantur his verbis r DIuto Sanct um Presisterium , saluto Sacro/ Diaconos , saluto Subdiaconos. Lectores, Cantores. Ostiarios, Labo-rcntes, Exιrcistas. COVesies. Saluto cistodes Sanctatim portarum exis en-
56쪽
veluti spuria , de subreptilia ab eruditis viris epistola haec exploditur, quod
fuerit Eusebio Caesarie nil, Hyeronymo, caeterisque antiquis Graecis Patrimbos ignota , qui epistolarum S. Ignatii cathalogum textu erunt, qui alias eiusdem Sancti Ignatii epistolas aliquoties , illam ad Antiochenos nunquam cita runt . Exorcistas, & Ostiarios Graeci non habent, nec nobis repraesentant eorum Euchologia , licet antiquissima , bc quod eorum meminerit canon a . Laodiceni Concilii, & Epiphanius in expositione Fidei cap. II. putant viri doctissimi hoc factum esse . non ut Ordinum classes constituerent, sed varias commissiones, Et varia tantum Oificia in Ecclesia obeunda, quod patet tun ex eo quod praeter munera ostiariorum , de Exorcistarum. alia Laodice nusCanon recenset, Laborantium nempe , qui mortuorum Morpora curant, Interpretum linguarum tam in lectionibus, quam in Concionibus, Cantorum denique , quae Officia nunquam Latini inter Sacras ordinationes receniue runt; tum ex eorumdem Graecorum praxi, apud quos ostiariorum munera, ut S. Maximus testatur in c. s. Eccles. Hierar. Di ysius, de Pachimeres io eumdem locum, vel Diaconi, vel Subdiaconi explebant: tum demum ex Clemente qui in lib. 8. Constit. c. 3 a. haec scribit: nee Exorcissa ordinetur. Aeolytatum olim fuisse in usu apud Graecos nullum suppetit argumentum, quo probetur, cum profecto nulli ex Scriptoribus Graecis illum recensuerintimo hae enus apud eosdem incognitus est , de huius ordinis munera obeunt vel Subdiaconi, vel Lectores . Ex cap. s. Actionis Io. Synodi v I. uberius adhuc Probatur praeter quinque ordines , nullos alios suisse in usu Graecorum , voleus enim octava aecum enica Synodus Photium proscribere quod con tra Canonicas regulas non observato interstitiorum tempore sex lue cessivis
diebus per omnes Ecclesiasticos gradus transisset, hoc est ordines singulos recepisset, sententiam hanc pronunciavit. Si quis nulla suspicione Amb/tionis , vel honoris spe actus , sed recta honesisque Christi disciplina iuristas
in Clericum , vel Monachum attonsus est, perque omnes gradus Ecclesiasteos desultis temporibus vitam vendo inculpatam transiisse reperiatur, ita st Lectoris munere anuum , is Sub aconi duos , in Diaconi tres, Sacerdotis quaruor au- nos expleverit ad Episcopatus bouerem evehatur. Eosdem quinque gradus, nec plures enunciavit Nicetas in vita S. Ignatii Patriarchae C. S. de postremo
Innocentius IV. in Epistola quam A. iis . scripsit ad Episcopum Tusculanum Sedis Aps stolicae Legatum in Cypro hae mente ut Episcopi Graeci septem ordines , secundum morem Ecclesiae Romanae de cetero conserrent, cum huc usque tres de minoribus circa ordinandos neglexissent, de praetermisissent. Ceterum antiqua disciplina adhuc apud Graecos permanet , licet in orthodosa Consessione orientalis Ecclesiae A. 1661. a Nectario a Pprobata videantur nonnulli septem ordines admittere Lectores , Cantores , Lampadarios , Subdiam couos , Diaconos , Sacerdotes, Discopos . Maronitarum Ecclesia antiquum numerum instanter agnovit, unde in Libro Sacrarum ordinationum earum ritu deleribentes Maronitae recensent ritum ordinationis Psaltes, Lectoris, Sub
diaconi , Diaconi , Archidiaconi , Presisteri. Archipresisteri, morepiycopi , σEpiscopi, verum ut unicuique patet , hi ritus omnes, non totidem ordinum classes constituunt , ted veluti notae quaedam dignitatum . 6ζ beneficiorum
consideran is sunt, ut in pluribus probat Morinus de Sacris Ordin. Par. 3. Exer
57쪽
Ex hoe vero quod Graeci a Latinis di sentiant in numero Saerarum Ordinationum . certissimum , Et evidentissimum est neminem Graecas ordinationes eriminari posse, quin Crimen in Latinas redundet, cum utrique mutuo alterius ordinationes probaverint, Graecusque apud Latinos , dc Latinus apud Grae a sine ulla unquam ordinationum querela Sacra mysteria celebraverit; ex
quo sequitur quod utraeque illae ordinationes omnia complectuntur, quae sunt Ordini absolute substantialia , materiam scilicet, de formam , quae inesse debet in iis ritibus, εc verbis, quae sunt omnibns communia , quod inferri dc confirmari potest ex modo loquendi Patrum, qui Concilio Tridentino interfuerunt.& qui agentes de numero ordinum, dixerunt quidem ordines esse septem,
sed ela ululam hanc non addiderunt, neque plures, neque pauciores, quam ta men inseruerunt cum egerunt de numero Sacramentorum, satis enim fuit Patribus Tridentinis retundare Novatorum obtrectationes adversus Ura. Latinis recensitos ordines, nec voluit attingere Catholicorum Controversias ,
cum alii contendant, ει inter hos potissimum Canon istae, Tensuram , de Epi- έcopatum septennario ordinum numero addendum esse. X. Vario etiam Orientalis, de Oecidentalis Ecclesiae ritui attribuitur, fition conveniunt Ecclesiae omnes in distinguendis Ordinibus majoribus a minoribus , sive Sacris , Ec non Sacris , cum apud Graecos Lectoratus, & Subdiaconatus minoribus ordinibus adhuc accenseantur , apud nos vero Lector tus. Ostiariatus , Exorcistatus , de Acolytatus minores Ordines sint, de reliqui omnes maiores. Dissimulari tamen non potest Subdia eo natum saequ i oribus saeculis, neque apud Occidentaleε maioribus , sacrisque ordinibus accessisse . nam hoc primum contigit exeunte sere saeculo XI. cujus rei monumentum clarissimum
exhibet Mephanus Balutius in additionibus ad capi e t 3 libri 8. de Concordia Saeerdotii , 5c Imperii. ubi reserens, quoddam Concilium Beneventi celebratum praesidente Urbano II. in hoc legitur hic Canon i nullus in Episcopum eligatur, nis in Sacris Ordinibus religio ἐν vivens fuerit inventus . sacros autem ordines dicimus Diaconatum , Se Presisteratum , hos siquidem so-
ιον primitiua legitur habuisse Ecessa . Neque quinquagesimo post hoc Cone ilium anno inter Sacros majores Ordines enumerabatur. ut Hugo a S.Victore scribit in lib. a. de Sacramentis Parte 3. c. I 3. nec temporibus Philippi Abba tis Bonae Spei, ut hic scribit in suo Tractatu de Continentia Clericorum C. xo7. hic autem vixit usque ad annum II 8o. sed paulo ante obitum Petri Can. oris . Phorroni e obiit anno Is 97. cum in libro de verbo mirifieo scribat hie auctori de novo institutum esse Stib diacouorum Surum ordinem . Ex quo colligitur neque illos recte sensisse , qui institutum hoc acceptum referunt Innocentio III. qui creatus est Pontifex A. at 99. nisi illorum auctoritatem interpretari voluerimus in hoc sensu quod dubitantibus doctis viria de hoc instituto, Innocentius illud declaraverit, de concesserit Subdiaconos , perinde ac Presbyteros , de Diaconos in Episcopos e lipi posse. A veritate itaque non obest id quod circa hoe Morinus seribit in libro de Sacris ordinationibus Parte 3. Exercit. 11. c. s. Id paulatim obtinuise . Episcoporum quorumdam consuetudine hunc Ordinem ad Altare. θ intra Musarum solemnia conferentium per vicinas Diarceses sensim inva Iescente . Cumqae mos ille ρIerasque Provincia occupasset, taπZem in necessitatem , ct vetat in rem sudicatam transiit ct re-erie in Pontificatibus in ri solita , qtia ordinationum faciendarum rationem explicaut, ct antea Diaconos , ct Presisteros tantam spectabant, cum Subdim cenis
58쪽
conis commulcata sunt . Non cone edit Morino Marte ne quod hoe fieri e. At ante annos octingentos hoc fundamento quod nonnulli antiqui Rituales circa illa tempora, de saeculis posterioribus descripti diserte Subdiaco
norum ordinationes cum majoribus ordinationibus Presbyterorum , & Diaco morum coniungant. Nam ita scribit in cap. 8.art. I. lib. I. de Antiquis Ee-elesiae Ritibus f bac ratio valeret longe ante hac tempora carptum esse dicendum foret, uam se vidisse ait antiquos Sacramentorum libνοι ante annos mo. FH-ptos , in quιbus ille ritus praescribitur . Et haec dicta sint de ordinum numero . quos paulatim distinxit Ecclesia, ut splendidior, & augustior Evangelici Sacrificii Pompa fieret, pluribusque cum Caeremoniis , Cantibus , Sacris lectio nibus , luminaribus decis celebraretur, cum haec omnia soli Praesbyteri , sive Episcopi praestare non possent . inficiandum tamen non est , quod huic quo que multiplicationi ordinum accederet ει illa ratio petita ex distinctio ne officiorum Ecclesiastici regiminis; crescente enim sidelium multitudine , deditescente Ecclesia, iacta sunt hujus additionis primordia , cum enim sngula agere non possent Apostoli , plura aliis commiserunt, di hinc primum instituti sunt Diaconi; ita ut mos inde invaluerit Sacerdotes in Ossciis publicis vix quidquam sine Diaeonis agere : Evadente postea in numerosam Plebem Ecclesia, divitiisque , eius fidelium oblationibus plurimum auctis in Diaconorum subsidium Hypodiaconi. & Lectores, ut inquit S. Clemens Constitutionum cap. ultimo accesserunt, aliique. & ita factum est duplex Clericorum genus, ut loquitur , S. Basilius in can. si . epistolae ad Amphilochium , illorum silicet exsentiam in gradu , ct ceterorum, qui sunt in miniserio , quod non impositis manibus dabatur , sed Episcoporum designatione , qui licet in
immentum e Vcreverint apud Graecos ex Codini in libello de officiis , de Goaristit in suo Eucliologio observationibus, & apud Latinos, non adeo innumeri essent, tamen apud utrosque suisse Ordinatione 1 affirmari poterit, de hoc unum Ecclesiae Pastores respexisse, ut his Sacrorum offieiorum ministris Ecclesiasticum regimen magis i plendesceret ,&ne multitudo perturbationem, confusionemque ita Discns peragendis pareret, alios aliis praeesse voluerunt. IEtsi vero multi Plex suerit apud Orientales, de Occidentales Ecclesias haec Ministiorum di Viso , integer tamen semper mansit in utraque hic elesa hierarchicus ordo D Foporum, Presisterorum , ct Diaconorum , quod hos solum ad regendum destinatos ella omnes cognoscerent, de reliquos solum ad ministerium . de spiritale Presbytero, de Uiacono exhibendum ossicium , ut infra probabitur; de haec est potissima illa ratio . propier quam hi ordines maiores , de sacri appella ti sunt, cum nemo, nequidem imperis te possit Hierarchiam proprie dictam cogitare , nisi tamquam Sacrum Principatum, cum Principatus In Ecclesia nullus sit, cui non debeatur iacer ordo, eo quod includere debeat Oedinariam iurisdictionem, fit voluntariam, vel necestariam , quae a Sacro Ordine non separatur, nam sacri ordinis de iurisdictionis Sanctissima connexio est , cum Patres extra Eeclesiallicam Hierarchiam eos reiiciant , qui Sacris Ordinibus initiati non sunt, ut ex Epistola Basilii citata Canone 6 . Patet, ει ex Syneso qui in Epistola 67. scribitis extra Eciv.fiam educatum, alio dimiciplinae genere in titutum, hoc est de laicali vita ad Pontificatum alcendis se dc demum quia si sorte ad breve tempus iuri ldictio separetur ab Ordine Sacro , cum eo, secundum Christi institutionem debeat , quantocius fieri poterae, esse conjuncta; quibus emui Deus aliquorum actuum legit; morum exet Tom. III. C cen
59쪽
sendorum , Ee ossicium, de ordinariam potessatem dedit, quos aliis preseeit, dos voluit esse ordine Sawro sublimiores , sicut ita tu, dc ossicio sunt Superiores .
DE MATERIA ET FORMA SACRARUM NORAENATIONUM.
ANticipata quaedam multorum opinio suit, qui nullam aliam agnoverunt
Sacrarum ordinationum materiam, & formam , quam illam quae sagum laris esset cuilibet Eccleslarum , quod Christus Dominus non instituerit has materias de formas in particulari, ted solum in genere , quod voluerit l,ro materia de sorma signum aliquod proportionatum hoc, vel illud, sed huius elemctionem, determinationem , & designationem Apostolorum , de Ecclesiae auctoritati, de prudentiae ipium commissile , ut Ecclesia sensibile aliquod eligens, illud decerneret per quod potestas tradenda significaretur . ει cujus tradi tione potestas significata traderetur. Christus Domitius inquit Nicolaus Isam
herius Iustituendo Ordines determinavit tantum eorum materiam in genere, ui-
mirum tit ea esset Iegitima cuiusIibet ordinis materia , qua exseη3 seu
bitis, sui traditione debite , ct fascienter facta , tam ex parte Ministr i
intextionis, qua instaret tunc defacto potesatem tali Ordiri propriam daνι ei ,
qui materiam sam sensibilem , seu signam suae sensibile acciperet in sua Or-
inatione i Particalarem autem istius signi determinationem , seu impouere . σπεluti ingere significatio em practicam iuius potesatis huic, vel illi reisen bili in particulari reliquit faciendam Ecclesia, pro ut re quando illa indicare/esse conventeus. His plane assinia tradidit Gamachaeus in sine cap. 4. de Sacramento Ordinis, Hallerius de Sacris Ordinationibus Sec. a. c. 1. a. a. g. 6. Praepositus ubi agit de Episcopatus materia & Arma n. I s. aliique, ex quorum sententia sacile intelligetur unde nuxerit illa, quae putatur varietas materiarum , ει sormarum in Ecclesia Graeca de Latina . dum Comparantur utriusque gentis Ordinationes, nec ulla superest amplius dissicultas in varietate, quae conspicitur inter Latinos solos , dum comparantur antiqui eorum Rituales cum Recentioribus, quia semper responderi potest has mutationes non humana, sed Divina auctoritate factas suisse, quatenus Christus docuerat Apostolos se instituere hane materiam dc formam Sacrarum ordinationum . quae esset temporibus conveniens, ει quam vel Apostoli ipsi postea iudicarent, vel Ecclesia futuris saeculis declararet. Ceterum non ita facile adducimur , ut huic opinioni lubscribamus, cum certi limus ordinationes quocumque tempore factas ab alterutra Ecclesiarum validas fuisse, ει legitimas, totumque discrimen inter ordinationes Graecas, dc Latinas, antiquas , Ec recentiores non oriri ex rebus ipsis, sed ex praepostera quorumdam scholasticorum electione , qui habentes tantum prae oculis sui seculi Pontificalia inconsultis Graecis, Et Latitiis de materiis, de formis Ordinatronum pro nuntiarunt, has collocandas esse in iis Religiosis addita mentis, quae ab omnibus antiquis ablunt , quapropter cum posteriores Potui sicaliam Ctadices ut omittant eorum, quae priores nobis exhibent, Veterem Luera leucen .tiam
60쪽
eisin probabilius esse arbitramur, nempe Sacramentorum materist , dc DL-mas esse immutabiles; 4e iuxta hanc sententiam ponitur s. I. Sois Saerarum ordinationum Materia , iliars cilicet quas antiqua. er recens Ecclesia Masores habuit, semper Luit manuum impositio . Reliqualordinationes diversa materia straque Ecelsa celebravit. II. Et ut a suprema exordiamur. Omnes manus Episcoporum impci sitionem adhibent ut plane necessariam in materia Episcopatus, neque illi ipsi , qui in omnibus ordinibus instrumenta studios sit me conservant, Annam
tum , Baculum , Mitram , & Chirothecas , agnoverunt aequam esse materiam.
sed ad plurimum partialem, ut de iplum librum Evangeliorum, qui consecrR-to traditur Episcopo, sed nihil horum quomodocumque pertinere ad substantiam huius Consecrationis ex eo patet quod Patres omnes cum Episcopatus causeam , ta rationem allegant, tantum ad manus impositionem confugiunt. quam solam Apostoli conserentes Episcopatum adhibuerunt, & pleraeque alim Ecclesiae , quae multo serius libri Evangeliorum impositionem usurparunt, ut Alexandrina Ecclesia. & Ecclesia Asrieana post tertium laeulum, pluresque aliae Ecclesiae in Gallia, de Germania post v m. imo ipsa Ecelesia Romana Λl cuini aetate, hoe est circa annum Christi 76o. nondum ritum hunc usurpaverat. Siquidem inquirens Aleuinus in libro de Divinis ossi Qualiter Episcopus ordinetur in Ecclesia Romana , se seribit 1 IIIad vero quod duo Episcopi tenent Codicem Evangeliorum Iuper caput, ct uno fundente Iuster eηm Benedictionem, reliqui, qui adsunt Episcopi manibus suis Iuster caput ejus tauru t, uou reperitur in auctoritate veteri, πeque nova, sed neque in Romana
traditione, in qua neque illum reponit Amalarius, qui scribebat Post Alme uinum annis T. .
II. Eadem antiqua Ecelesiarum praxis, de eonstans Patrum traditio quam eumque instrumentorum traditionem incognitam habuit in Ordinatione Presbyteri, ut videri potest si conserantur Sr Clementis, de S. Dionysi testimonia . qui huius ordinationis ritus diligenter persequuntur, horum instrumen torum traditionis ignarissimi. Utque ad annum milles mum , Auctorum nullus eorumdem instrumentorum meminit , postea meminerunt quidem, sed in eorum traditione ordinationis naturam cons stere nemo dixit. Idem Probant antiqui Canones Conciliorum Carthaginentis iv. Toletani iv. quae nulla instrumenta commemorant in Ordinatione Presbyteri, de Diaconi. mae tam euinstrumenta C rthaginenses Patres Subdiacono tradenda can. s. Praeci Piunt. quia manus imposit in nem non accipit ex quo canone concluditur quanti iit facienda illorum Theologorum sententia , quae docet instrumentorum tradi tionem esse manuum impositionem , eo quot calicem, vel quid aliud era dendo manus extenditur de porrigitur , nec si praecipitur a Patribus Cartha --ginensis Concilii quod Subdiaconus patenam de Episcopi manu accipias Va
Quam , & Calicem vacuum , hoc tantum fundamento, quia eum ordinatur Ma nus impositionem non accipit, profecto manus imposito, Instrumentorum traditio non erit: quia vero triplex iri ordinatione Presbyteri fit manuum impostio , Prima cum Episcopus simul utramque manum imponit super ca Put cuiuslibet ordinandi , successive nihil die ens , idemque faciunt omnes Sacerdotes qui adiunt. Secunda , qua tam Ponti seri, qutim sacerusites iu .unt.