장음표시 사용
61쪽
manus dexteras extensas super illos, & Pontifex stans cum Mitra dieit Graistionem . Tertia cum super unumquemque ordinatum in fine ordinationi. haec verba proserit Accipite Spiritum Sanctum quorum rem seritis peccata remittuntur eis, re quorum retinueritis retenta sunt . Nos defendimus veram Presbyteratus materiam esse illam in anus impositione in , in qua Presbyteri manus simul cum Episcopo super ordinandum imponunt, de interam Episcopus formam sive Orationem pronuntiat. Tum quia prior , 5c tertia mainnuum impositio decem prioribus saeculis in usu non fuit, cum Scriptores de utraque omnino sileant. Tum etiam quia de illa sola loquitur Magnus Gregorius in suo Sacramentorum libro , ει illam tantum laudati Carthaginenses Patres praeceperunt, neque aliam agnoverunt Patres Tridentini in cap. 3. Sess. xxv. de Extrema Unctione agentes de Presbyteris , de quibus loquitur Iacobus in c. s. suae epistolae , cum ibi dixerint Presbyteros intelligendos es se , aut Episcopos, aut Sacerdotes ab ipsis rite ordinatos , per impositionem manuum Presbyterii , cum in posteriore solus Episcopus manum imponat. IU. Quod diximus de Episcopatus, de Presbyteratus materia extendi mus quoque ad materiam Diaconatus, quae essentialiter , oc adaequa te poni- ur in sola manuum impositione , cum hane sciam , requirat laudatum Carthaginense iv. Concilium. Diaconus eum ordinatur , solus Episcopus, qui eum benedicit manus super caput illius imponit, quia non ad Sacerdotium . sed ad Mi iusterium consecratur. Vix septingenti sunt anni cum in ordinatione Diaconi Evangelium tradi coeptum est: quomodo ergo haec traditio ad materiam essentialem huius ordinis poterit pertinere , quod multo magis de Dalmatica dicendum est, cuius traditio multo est traditione Evangelii recentior . Apud Ecclesiae Patres olim haec opinio in valelcebat, cui unum datur, alterum dari non debere . & tantum illis instrumenta dari sui audivimus dictum a Patribus Carthaginensibus in altero canone , in quo agunt de ordinatione subdiaconi quibus manus impositio non dabatur, de Dionysius etiam is si in ordinatione Presbyteri, & Diaconi multas caeremonias commemoret,nnilius instrumenti meminit; sed neque I v. Concilium Toletanum in can. 17.
ubi agit de Ritu restituenti Diaeonum depositum , Evangelium illi dari pronunciat. Episcopus , inquit , Presister, aut Diaconus fi a gradu suo injuste Giectus in secanda Sonodo innocens reperiatur , non potest este quod fuerat,
ni gradus amissos recipiat eoram Altario de manu Discoporum . Si Episcopus est. Orarium , anulam, es Baculum. Si Presister Orarium , ct Planetam. Si Dia
coaus, Orarium , ct Albam , FSubdiaconus Patenam , ct Calicem. E contra vero tune cum Evangeliorum librum dare coeperunt, eumdem statim amovere praeceperunt in ejusdem De gradatione his verbis : Amovemus a te potestatem legenda
Evangelium in Ecclesia Dei, quia id non competit nisi dignis . Oblervare etiam oportet quod antiquitus in multis Ecclesiis Evangelium non legebatur a Dia cono sed hoe Officio langebantur Lectores in Ecclesia Asricana , ut colligitur ex Epistolis Cypriani 33. & 34. in quibus loquitur de Aureliano, 6c Cele .rino Confesturibus, quos ad Lectora rus ordinem evexerat, ut Evangelium legerent . in Ecclesia Idispaniarum Subdiaconi, ut habetur in ean. 4. Concilii primi I cletani; de ab Ordine Romano indiscriminatim Diacono aut Lectori imponitur Evangelium secundum Ioannem , quasi Lectionem legentibus. Hic ritus notatur in Officio feriae s. in Caria a Domini, nee aliis quam Ministris Diacono inferioribus munus hoc de mandaverat S. Dionisius ex Pachy-
62쪽
meres Enarratione in cap. 3. Ecelesias. Hierar. Quod si in pluribus aliis Ecele-
sis contrarius mos ab antiqui sis imis etiam temporibus invenitur , hoc factum audivimus, non quia in ipsus ordinatione Diacoino traderetur liber Evangeliorum, sed quia universae Ecclesiae mos fuit cum magno apparatu. & solem nitate Evangelium legere, oc propterea magis expedire lPatres iudicarunt eligere Diaconos ad hoc munus, cum praesertim in lequentibus temporibus Lectores admodum iuvenes eligerentur, quibus consentaneum non videbatut tam solemnem actionem committere , quam in aliis Ecclesiis sibi reservarunt
Archidiaconi, in aliis Sacerdotes, imo Episcopi ipsi in diebus anni solemnioribus , ut nota Vit Sozomenus in l. r. suae historiae c. 19.
V. Tria sunt quae hactenus dictis adversari videntur. I. quod in Sacra trientario Gregoriano ex Bibliothee a Uaticana inter S. Gregorii opera Romae edito instrumentorum traditio tamquam Sacrae Ordinationis materia , & substantia praescribatur r Disopus eum ordiuatur sverba sunt Sacramentarii duo Episcopi ponant, ct teneant Evangestorum Codicem super caput ejus, ct Ono super eum fundente Benedictionem, retiqui omnes Episcopi , qui adsuns eaput ejus tangant . Hoc facto accipiat Patenam cum oblatis Calicem cum vino, ct det ei dicens r Aeeipe potestatem o erre Sacrisicium Deo , Missamquo celebrare tam pro Vivis , quam pro Defunctis . a. Quod Eugenius I v. in Uecreto pro instructione Armenorum dieit ordinis materiam esse illam per cum jus xraditionem confertur Ordo ; Hut Presiste attit tradituν per Calicis cum Uiust, o Patena cum pane porrectionem; le Innocentius III. in cap. Pastoralia de Sacramentis non iterandis. de xx. Gregorius ibidem cap. Presister desi niant iterari non debere ordinationem . quam Episcopus absque manuum immpostione celebravit. 3. demum quod Theologi sere omnes hanc instrumentorum porrectionem recenseant, de per eam conferri Sacrorum ordinum potestatem tradant. Dixi apparenter adveν ari, quia si attente singula haec perpendantur , nihil in illis erit, ex quo nostrae sententiae detrimentum accedat. VI. Et quod pertinet ad Gregorii Sacramentarium, plurima huic Sacramentario adiecta fuisse iam demonstravimus, ubi illius auctoritatem retulimus agentes de materia, & sorma Sacramenti extremae Unctionis, unddi mirari non debemus si in illo, tamquam ritus recenter additus legatur haec impositio libri Evangeliorum . eum aliunde certi simus , nempe ex testimo nio Alcumi , dc Amalarii, quod supra citavimus , saltem per vis I. saecula Rommanam Ecclesiam ab hoc ritu abstinuisse , quod prosecto non contigiiset, si heci Codicis Evangelii super cervieem , de se apulas ordinandi, impositio ad Episcopatus lubitantiam revera Ecclesia Romana credi lisset pertiuere. Alcvinci, dc Amalario favet antiquissimus Parisiensis Ritualis XLI. saeculorum, quem in Latinos secundum edidit Morinus Part. a. de Sacris Ordinat. In qua nihil legitur de hac Codie is Evangeliorum impositione super Ordinandi cer-πlcem . Favent etiam alii qui videri possunt, tum apud eumdem Auctorem, tum apud Marte ne, quos edidit sub art. H. cap. 8. libri a. de Antiquis Ecclesiae Ritibus, ut inferri proinde possie illum ritum primis saeculis Ecclesiam
univer talem non usurpasse , Ee cum illis temporibus ubique terrarum essent
vere ordinati Episeopi ; ad huius itaque lordinationis substantiam non pertim nebat hie ritus, neque hodie spectare debet, sed sola manuum impositio, cui a Scr/ptoribus Sacris adseripta suit productio Spiritus S. iuxta id quod scripsie Oilolus in a. ad Timoth. i. Admonea te ut resusciteι gratiam Dei, qs. es
63쪽
pn eo ter impositisaem manuam mearum. Id quod obiicitur ex mereto genii IV. nullius est momenti , nam Pontifex Eugenius in laudato Decreta nol uit definire traditionem instrumentorim pertinere ad essentiam Ordinationis, sed Armenis exponere ritum, qui tunc in Romana Ecclesia florebat, quod patet tum quia nihil in illo Decreto legebatur , quod irritaret Sacras Ordiis nationes sine his instrumentis peractas, tum etiam quia Tridentini Patres non dixerunt esse ordinatos Presbyteros per traditionem instrumentorum, sed perimpositionem manuum Presbyterii. Et revera Eugenius edidit Decretum illud Eluto Concilio Tridentino , cum Graeci iam recessissent, apud quos in cognita omnino erat , di semper incognita suit ista instrumentorum traditio. de Legitime semper . & valide Presbyteros consecrarunt , quod magia confirmat Pontificem noluisse contendere de substantia Presbyteralis ordinationis sed de accessoriis , in quibus Armeni ab Ecclesia Romana discrepabant, in quo Decrero illud praeterea notatur quod nullum praeceptum imponit ut Promulgetur , nec tempus praescribit, quo elapso Presbyterorum ordinationes sne hac instrumentorum traditione peractae sint nullae . Et quia revera istae tales non sunt, merito laudati Pontifices Innocentius III. de Gregorius IX. illas non debere iterari definiverunt, quas Episcopus sine manuum impositione
peregisset, quia hae solae nullae sunt, nec dici potest illud iterari, quod ne semel quidem peractum est.
Tandem additur sententia sere omnium Theologorum . Verum prosecto qui hoc argumento utitur , Auctoribus , quos laudat imponit, siquidem , vel contendit hoe assirmare, de consensu , & lententia veterum , vel de sententia Auctorum medii aevi, vel Recentiorum . Hod unum certum est nullum
Posse testimonium afferri priorum inculorum usque ad VIII. sive a Latinis sve a Graecis Patribus petitum, in quo legatur Sacraς Ordinationes fieri per traditionem instrumentoruin . 6c si quod citatur in contrarium ex Auctoribus qui post hae e tacula floverunt, in illo hoc unum dicitur, in strumentorum Por tectionem esse signum acceptae potestatis. Ad hoc pr bandum faciunt primo illi ritus ordinationis, qui leguntur in duobus Sancti Gregori r Sacramentariis quorum unum Itomae ex Bibliotheca Vaticana editum est , alterum Parisiis ex Bibliotheca Cerbeiensi, illi item . qui trabentur in duobus antiquissimis de ista Vianis , 5e in aliis duobus Rotomagenii , & Rite mensi, vel in Corbejensibuε duobus aliis aut in altero Senonensi, & Bellovaceti si, inter quos ritus nulla verba inseruntur dicenda cum ordinantis instrumenta traduntur, quae tamen in Recentioribus non omittuntur, de desipere est disputare, aut ea in Ritualibus libris omissa tuisse verba , quae sola Ecclesiae Sacros ministros ordirinabant, & plura alia, quae ad rem,aut parum . aut nihil pertinebant diligenister fuisse deseripta, aut cicuti isse quot quot de Ecclesiasticis ossiciis tam ma
gnifice , amplissimeque scripterunt Isidorum, Aleuinum, Amalarium, Rahanum Maurum . Valfriduin Strabonem , quod potissimum rituum omnium resor neglexerint, pet quem sol uni, quibus illi scribebant taculis Episcopi, Presbytera, de Diaconi creabantur, imo non lotum reserre, sed neminem illorum nec leviter indicas e , quem tamen describere non omiserunt agentes d. nitiandis reliquis aliis ordinibus, quod satis est ut intelligamus eos non Prae teriisse istorum i astrumentorum tr1ditionem in majoribus ordinat: onibus ut insipientibus sacratiora misteria caelarent, quod aliquibus vitum est . sed quia evera Fces ἔ si a nunquam hanc traditionem cognovit esse materiam Sacra --
64쪽
rum ordinationum . Sed quod magis ad rem nostram facit illi iidem Auctores qui Fb anno millesimo ierapierunt. Et quos Hallierius in suo Tractatu de Sa acris Ordinationibus pro contraria opinione citat, eo quod traditionis horum inisumentorum meminerunt, nunquam dixerunt in hac traditioae Sacrarum ordinationum essentiam consistere sed instrumenta haec ordinatis tradita dixerun edocumenta esse potestatis acceptae dc pignora exercendae. Accipient 9 Calici meum viva inquit Hugo a S. Victore l. 1 de Sacram. fidei P. 3. c. I 1. Cr Patenam cum
ostiis de manu Episcopi, quatenus his instrumentu potesatem se accepisse ago sano placabiles Deo binias oferendi: si per hoc sitast. inquit M agister Sen tentiarum l. 4. dist. 14 se auepisse potestatem pIacabiles Deo hostias e rendi , Et hunci
eum dem sentum licet minus evidenter exposuerunt Stephanus Eduensis , de Ivo Carnotensis in Sermone de excellentia Sacrorum ordinum,nec alium sensum Postulant verba, quae in hodierno Pontificali leguntur accipite potesatem ose ferendi sacrificium in Ecclesia pro vivis o mortuis de e. aut illa, quae inserta diximus in omnium antiquissimo Gregoriano Sacramentatio RomT edito, cum destituantur fundamento , quod aliunde peti non potest, quam ex Scri Ptura,& Traditione , asserendi Ecclesam haec verba addidisse ut mutaret materiam essent istem saerae ordinationi , de Scriptura, & Traditio hoc non suppeditent, vi Eeclesiae definitio, quae de hac re nulla extat, sed sola praxis reeens in troducta ad maiorem solemnitatem . de expressiorem explicationem potesta eis Sacerdotalis . Nec obstat quod S. Thomas in Supplemento R. a. s. dicat quod in ipsa datione Catieis fab forma verborum determinata character Saee Moralis imprimitur, esticacior enim est Hieronymi auctoritas in vers s. c. s8. Isaiae ubi dicit Ordinationem Gericorum ad impositionem manus impleri, impletur autem ordinatio per infusionem gratiae, det haracteri s impressionem, Propter quem ordinatus ad magna ossicia fit idoneus , quia ei competie di- pentatio Sacramentorum; igitur non est expectanda Calicis traditio ut tune imprimi dicatur character Saeerdotalis, eo magis quia haec verba : Hccipe ρο- eos atem G. selum quoad modum disserunt ab his alis, quae ab Episcopo proseruntur cum manus Presbyteri inungit per istam unctionem , ct nostram Benedictισα nem quacumque benedixerint manus istae benedicantur, er quacumque conse- ergVeri t consecrentur r quemadmodum ergo nullus assirmabit tunc solum Presbyterum ordinatum accipere potestatem benedi tendi Ec consecrandi, sed per haec verba fgnificare solum quod potestas ordinato data est cola erandi, ει benedicendi, ita superiora verba non operantur impositionem characteris , sed exprimunt characterem iam impressum cum Episcopus manum imposuit, & peregit precationem; ερ fictilium omnino est Christum per porrectionem Calleis Apostolos ordinasse , de consecrasse Sacerdotes . nam non uelitum coniserarent Calle em dediti eis, sed ut ex eo biberent omnes, ut dicitur Lucae 21. accipite di dividite inter vos . Prater quam quod Veterum omnium & Recentiorum Patrum lentetntia est Christum siue Saeram. nto. sed sola sua voluntate Apostolos. & Sacerdcites. ει Episcopos consecrata . Recedat tandem quod Pontificale Romanum MS.. Bibliothecae Coiberimae n. 4i6o. dicit ordinatos esse Presbyteros cum eis Calix, fic Patena porriguntur: accipiat s haec sunt Pontificalis verba in stateuam cum oblatis, ct calicem cum vino. θ ponat si nul tu manibus Ordin ti essus libet per se. Ex quibus omnibus patet totam ess)ntiam Sacrarum ordinationum in manuum imp sitione consistere. Ex h. s tamen nori le-qditur Ecclesiam non posse , aut non potuisse Ordinationibus iaciendis coram
65쪽
ditiones afligere, quarum praetermissio ordinationem De eret irritam , & ire randam . Potest profecto, & potuit veram ordinis materiam conditione irri ta- te apposita restringere dc pote li, aut poterit conditione sublata satius defendere. Sed de his alibi. VII. Ut ad materiam inferiorum ordinum dignoscendam progrediamur, quod est alterum eorum , quod in superiora conclusione statuimus , merito diis ximus utramque Ecclesiam uilentire cum ab antiquo in Occidente prope uni verto minores Ordines, hoc est Subdiaconatus, & eo inseriores per instrumentorum traditionem collati sint , in Oriente vero semper per manus impositionem . Quae tanti dissentionis caussa suerit nemo facile inveniet: id sine caussa factum fuisse nullus sibi persuadebit, qui iam novit in Ordinibus majoribus con
ferendis utramque Ecclesiam constantissime conspirasse . Uarietatem huius ritus Morinus loco supra cit. Exercit. xx. cap. s. attribuit moribus utriusque
gentis , apud quas viri Apostolici commorati iunt, ita ut illi qui in Oriente
manserunt, attendentes ritui, quem Christus Dominus in novo testamento
consecraverat, & quem Apostoli a Christo , te a suis maioribus Iudaeis receperant, qui actiones religiosas facturi , manus solebant imponere iis, quorum caussa actiones illas instituebant , Sacros Ecclesiae ministros per eamdem manuum impositionem solemniter inauguraverint ,& alii qui occidentales Urbes
incoluerunt sormam ereandorum Magistratuum Romanorum , quam quotidie prae oculis habebant imitati lint , ideoque quos antiqua monumenta nobis eradant , ab eisdem in minoribus ordinibus suisse constitutos, nihil aliud no- his perhibent in eorum ordinatione usurpatum , quam instrumentorum traditionem . Unicus est in Pontificali Suessionens Monasterii Compediensis , insignis locus, qui ostiariorum ordinationem aggreditur ab oratione dicenis da 1 uper eorum capita , ex quo inferri posset non esse universaliter verum quod Occidentalis Ecclesia in collatione minorum ordinum numquam usa se manuum impositione , nam qui a Morino producitur ex can. 6. Vm. Concilii Toletani, clare id non demonstrat, ut notavit Marte ne loco supra citato: In hoc canone haec leguntur. Relatum es nobis quosdam Subdiaconos psstquam ad Sacrum busus ordinis pervenerant gradum , non solum carnis
immunditia Iisdidari, cum scriptum sit muηdamini qui fertis vasa Domini;
sed etiam, quod dictu nefas est, novis uxoribus copulari, asserentes hoc ideo sebi licere , quia benedictionem a Pontsce se nesciunt percepisse . Proinde omnium exessationum discissi velamine, id praecipimus observari , ut icum ii-Aem Sub diaconi ordinantur cum vobis ministerii benedictio eis ab Episcopo δε- rur , cui in quibusdam Ecelsis uetustas tradit, ct sacra dignoscitur co suetudo substare probata . Contendit Morinus tunc primum Toletanos Patres institu ille ut Subdiaconis vasa ministerii in Ordinatione praebere litur, quod impudiei illi Subdiaconi in impudicitiae suae excusationem obiicerent qa,d
Non recordarentur se accepisse ab Episcopo sacra instrumenta , sed reverae X quibus verbis laudati canonis excusationem hanc repetat doctissimus auctor non cernitur, nam solum reponunt se ignorare quod benedictionem percepissent, quia fortasse eo tempore in multas Hilpaniae locis Epiicopi preces conlecratorias , & ordinationis et sectrices mystice , hoc est iecreto pronunciabant, quod etiam nune sedulo faciunt Graeci, & ideo Concilium be-
medictionem hanc cum vasis ministerii, quae iam exhibebantur dari iussit. Ex hcc igitur Canone non poteru haec mutatio ritus in his ordinationibus con
66쪽
cludit. Quod quidquid sit de ritu , qui nctatur i: a I mlato Pori: incali Suessionensi certum sit quod reliqui Rituales omnes tum anta qui , tum recentiores ius ubdiaconi . 5e aliorum Clericorum ordinatione Instrumenta recensent ini ei andis tradenda . Calicem vacuum, εc Patenam vacuam praescribit elle tramdendam Subdiacono Concilium IV. Carthaginense , cujus Decretum supra re incensuimus N. m. cui adhaesit S. Gregorius in suo Sacramentario, & Doctorum Scholasticorum maxima pars. Praescribunt insuper Chartaginenses Patres Urceolum cum aqua. de Mantile, M Manu tergium , de addunt prima instrumenta tradenda esse ab Episcopo, de manu vero Archidiaconi reliqua esse recipienda. Hae e itaque singula considerari debeat vera Subdiaconatus
materia , de qui aliquid aliud addunt , scilicet Tunicam, Manipulum, de ii brum Epistolarum ab Episcopo in illa ordinatione traditum , cuius additamenti Auctor habetur Medina in lib. lde continentia c. 44. aut Mani Pu tum solum, de librum Epistolarum, ut arbitratur, te vult Sichardus in libro, quem scripsit de Institutione Eeclesiae , cujus auctoritatem refert Durandus in Rationali. aut librum Epistolarum ut vule Viguerius in Summa Instit. Teolog. e. 6. g. 6. ea addunt, quae neque Concilium Cathaginense, neque antiqua Ri inrualia , neu Patres, nee rerum Ecclesiasticarum Scriptores explicarunt. Primum patet legenti canonem s. laudati Concilii Carthaginensis ubi dicitur;
Subdiaconus cum ordinatur, qvra manus impositionem non accipit Patenam de Episcopi manu accipiat vaesam, ct calicem vacuum . Do mans Arabidia coni UrceoIsm cum aqsa mantile, o maustergium . Secundum ex eo de
monstratur quod omnis illius suppellectilis tradatio, de qua loquitur Medina toti antiquitati nunc incoguita permansit per annos mille . oc unicum est Pontificale Egberti quod Manipuli mentionem faciat, cujus usus primum alius non erat, quam ad sordes vultus abstergendas, unde de mapPu Ia a P Pellatur in quibusdam Ponti fiealibus MM. Recens etiam est tunicae traditionam hic ritus vix 6oo. attingit annos , neque initio Subdiaconis omnibus communis erat, sed i Ilis solis, qui ex Monachis ordinabantur Subdiaconi, quare de illa omnino silent. Pontificale Senonense, Rhemente , Apamiense , Constantinopolitanum, & alia his multo recentiora , ut Aquense, Romanum ,
Metense , dc alia Mo. annis non antiquiora , quare mirari non debemu1, quod nullus ex Patribus haee instrumenta cognoverit , cum neque Graeca .
Deque Latina Ecclesia illorum aetate iis usa sit in Ordinatione Subdiaconi. Plena etiam falsitatis est Vigui erit sententia, qua itatuit solam libri Aposto
laci traditionem esse materiam huius ordinis, cum de hac tantum agant tria Pontificalia , Arelatent e nimirum A. 4oo. Andegavente A. 3oo. de Guillelmi Durandi Episcopi Onima tensis, de reliqua omnia de hac traditione sileant, quod flentium max: mum argumentum est Subdiacon Is antiquitus Epistolam inibiem ni Missa ex Oilicio nou legisse, quam solum circa medium IX. Saeculum quaedam Ecclesiae legere coeperunt non ex miciserio sibi dato iuconsecratiove, ut seripsit Rura larius loco citato de Osia c. c. ii. sed ut declarat Macrologus lib. do Eccles. Observat. c. 8. ex Ecclesiastica consensione, quod/ntaavit etiam Steplianus Aeduens s de Sacramento Altaris c. s. Geminina animae lib. I. c. I s. I iugo de S. Victore in speculo de Myster. Ecclesiae c. s. Magister Senientiarum lib. 4. d. et . aliique ab hiis relati, qui cinnes omiserunt hanc collationem libri Epistolarum in Ord: istione subdiaconi, quando instrumenta de tipserunt , quibus unu aut que Urdo consertur .
67쪽
Unum est Remense Concilium A. 8I3. quod can. 4. asserat Subdiaeoni miis ni sterium esse Apostolum legere , nihil vero dicit de huius libri traditione in
illius ordinatione i quadragentorum itaque annorum ritus est , haec traditio ab instituto Ecclesiae dependens, quae diversas caeremonias diversis temporibus. ει occasionibus prudenter instituit, ad quas diligenter oportet attende
re in ordinum collatione. ut Episcopus eas omnino exequatur, nec ullam prorsus omittat. Praestat enim , ut optime advertit Morinus i. c. Exerc. IX. C. 1.
Emma in Pontificali praecepta existimare ordinationi necessaria , quam aliqua praetermittere , aut negligentius observare . Audax nimis est , & intolens auis ctoritate propria definire in Ecclesiasticis praeceptis . quid sit actioni subitantiale, quid accidentale, nisi praemonuerit Ecclesia, aut evidenter admodum innotuerit. VIII. Ad reliquorum minorum ordinum materiam , quod spectat breviter dicimus illa instrumenta materiae rationem induere, quae Pontificale Romanum iubet in illorum colla Cone tradi. Si quid aliud alias , aut alibi traditum , demonstratur , inserendum erit, quod cum minores ordines sint In .stitutionis Ecclesiasticae . Ecclesiam illorum Ordinum materias immutasse , va numque esse quidquid in contrarium a quocumque objici posset , cum in ejusmodi rebus praecipua ratio institutionis . potestas est ,& voluntas Ecclesiae Instituentis. Antiquitus O tramatus materia erant Claves Ecclesiae , quae tradebantur ordinato ab Episcopo. Haec sola p: nitur in Concilio Carthaginensi IV. in Urdine Gelasiano, in antiquo Missali Francorum apud Thomasium , dein sacramentario Moisacensi: quare Traditionem Oilii per Archidiaconum factam Ordinato , additamentum esse recenter ab Eeclesia institutum, facile
licet colligere, ut novum additamentum est funis traditio, & Campanarum pulsatio , invalescente more fideles ad Ecclesiam convocandi per cam Pana rum pulsationem .' Lectoratus materia una semper extitit in Ecclesia Latina , Codex se ille e ede quo lecturi sunt hoc ordine insigniti. Habetur haec in canone 8. laudati Carthag. Concili, εc contentiunt antiqui omnes , & hodierni Pontificales libri . Graecis ut alibi diximus ex quatuor minoribus ordinibus unicus est Dido
Lectorum, quem tradunt cum impositione manuum, nullis porrectis iustrumentis. Exorcistatus materia ex can. 7. ejusdem Concilii Cartha g. est liber Exor
eis morum , Be in hoc conveniunt omnes . Loeo hujus libri permisit Leo X. quod traderetur ipse liber Ponificalis, de Urbanus VIII. traditionem Mita illis approbavit. Acolythatus tandem materia duplex est Ceroserarii eum Cereo traditio .& Urceoli vacui , de in hae materia Pontificales omnes libri conveni utit cum Carthag. Concilio , antiquisque Olliriorum Auctoribus; quemadmodum conveniunt in asserenda utramque hinc materiam ab Archidiacono esse tradendam. Si exceperis uni eum Ritu .de Constantini Abbatis, qui solus ex antiquis hanc materiam ab Episcopo tradendam esse dicit . quem ritum nunc tequitur
Romana Eeclesia . Olim Aec lythi in sua ordinatione Sacculos accipiebant ab Episcopo , ut se irent ad aptos spe lare inservire Presbyteris in Missa in hoc
officio deserendi in Saeculis conse eratas tib latas , ut Sacer lotibus eas confra Puris exhiberent. Perseveravit in Ecclesia hie ratus usque ad laudatum IV. Carthaginense Concilium .
IX. Disputant Theologi sint ne tangenda ab initiandis haec instrumenta, dc quando plura traduntur , lingula tangi debeant Negativam partem Plures
68쪽
plures ex Theologis tuentur; eon irratium sustinet S. Thomas in Supplem. 34. a. s. ad oc eius opinio consentiens est canon. V. Charthaginensis Concilii . in quo agentes Patres de hoc contactu et Patenam , inquiunt de Discoporum manu accipiat Subdiaconus di Calicem vacuum , de ratio potissima est . quia eum agitur de usu Sacramentorum non licet sequi opiniones incertas, sed sententiae de parti rutiori est insistendum . X. Habent etiam Graeci instruinenta , quae tu suis Ordinationibus tra.dunt, nam Lectori dant librum Apostolicum , Cantori Psalterium , subdiae no Mantile,& Malluvium , Diacono sanctum Flabellum , quo sancta dona ventilati ex hoc tamen non sequitur non disserre Graecos a Latinis in minorum ordinum collatione, siquidem maxime distinguuntur. I. quia Graeei haec instrumenta tradunt post peractam Ordinationem. a. quia per haec instrum menta solum volunt Graeci , quod quis Ordinatus esse probet ut , de demonstretur . A Latinis e eontra dantur initio ritus ordinationis, dc dantur ut Per ea ordinandus consecretur. Accedit etiam tertium discrimen, quod Graeci dant Ordinatis instrumenta absque ullis verborum sermulis , hoc est nihil dicentes ea tradunt, sed Oiscium collatum statim exercere incipiunt,
se Lector, de Cantor statim de Apostolo , & Psalterio aliquid legunt , dc Sub
diaconus Episcopi inanibus aquam infundit. Recentioris tamen temporis esse hunc Graecorum ritum . de progressu temporis antiquis Caeremoniis in Ordinatione additum, ex eo patet , quod S. Clemens, α Dionysius , qui uniuscujusque Ritus ordinationes describunt, silent omnino hanc instrumentorum traditionem , qui tamen Auctores tum Flabellum commemorant, tum Mai.
Iuvium, de Mantile, de Scripturarum lectionem, s. II. Forma Sacrarum, is ceterarum omnium ordinatiosum tua semper ιη Eccussa fuit , per quam significatum es proprium earum Minister ium.
XI. Nostrum non est in Scholasticorum controversiis immorari , sed consuetis argumentis suprema Theologorum placita stabilire Ecelesiae traditione , dc Perpetua ejusdem praxi, quae cum temper plurimi in omnibus tam
cienda sit, lane omnium maximum argumentum luppeditat, cum agitur de materia, fit sorma Sacramentorum. De materia satis actum est in superiori Paragrapho , nunc itaque superest, ut de Arma agamus, quam consuevit
Ecclesia adhibere in omnibus ordinationibus, S ut superiori methodo insistamus. Dacimus I. Formam Episcopatur non esse haec verba . Accipe Spiritum Sanctum t. qaa tum manus impositione ab ipso Consecratore , ct A gentibus Discopis preferuntur , aut qua proferuntur a solo Consecratore cum traisaeis EvangeIiorum Codicem , sed es oratio tua, quam solus Constreator dicis invocans Spiritum Sanctam Prima Propostionis pars evidens est , squidem Priora indicata verba toti antiquitati ignota fuerunt , di apud Latinos coepta uni usurpari vix ab annis quadringentis, adeo ut vix in ullo Pontificali annos qoo. attin pente reperiantur, cum horum tria tantam Marte ne invene.
rit, Arelatente scilicet, Andegavente . de Guillelmi Durandi; ει quod magis mirum est , neque ipsi antiquiores Seholastici. Hugo a S. Victore , Alexander Halensis, Guillelmus Altis odorensis, S. Bonaventura , S. Tliomas , licet diligentissimi in iis minute persequendis, quae ad Ordines spectant, eo.
Tum verborum non meminerunt. Nec ullus eorum suit , de adhuc est usus, D a tam
69쪽
eam apud Graecos, quam apud Syros, ut constat ex eorum Eucliologiis. Misque obstat huic sententiae canon. 4. Sessionis XXIII. Tridentini Concilii: Si eviis dixerit per sacram ordinationem non d.rri Spiritum Sanctiam , ac proinaeo frusra Episcopos dicere: Accipe Dirιtum Saucium σc. aπathema fit, nam his verbis Tridentini Patres noluerunt sormam ordinationis definire, sed ordinationis ritu , obicem non ponentibus Spiritum S. iactum dari, oc gratiam Produci, quod Lutherus, de Calvinus negabant, alioqii in cum haec verba in tribua ordinationibus ab Episcopo proserantur, si in his verbis formam con sistere revera Tridenti ui Patres dixissent, quod tribus speciebus ordinationis, eadem forma conveniret, quod nullus admittit cum illam, cui conveniae Concilium non dixerit. Neque etiam obstat , quod ordinum formae debeant esse imperativae, hoc entin ex nulla decisione Ecclesiae habetur, quae brmas legitimas cognoscit indicativas , imperativas , & deprecativas, quarum Gem pia suppeditant diversi ritus, sub quibus diversa Sacramenta administrantur .. XII. Non minori evidentia demonstratur altera pars Propositionis, nam Praeterquam quod illi conveniunt argumenta iam facta petita ex antiqua Ecelesiae disciplina , quae I raditionem Codicis Evangelii numquam agnovit ,
Cum Nupera res sit, nec ocio. annis antiquior, tam dein probanv l psius Ponti, sicalis verba, in quibus dieitur consecratus ille Episcopus , cui datur a Consecratore Baculus Pastoralit , Annulus. & Evangeliu in , qui antea semper dicitur Electus. Postremo caeremonia haec Latinorum tantum propria est, quod sussicit, ut concludenter demonstretur , haec verba : Accipe Evangelium, de , praedica populo tibi commisso, potens es enim Deus, ut augeat tibi gratiam suam, neque materiam, neque sormam ordinationis Epitcopalis continere. Exclusis itaque his sententiis probata remanet tertia Propositionis Pars , quae licet quovis alio careret adminiculo, adhuc vera subsisteret cumuli faveat venerandae totius antiquitatis praxis, quae tot saeculis praediciorum erborum immemor , Ordines contulit. Praeterea illud quoque huic opinionicavere videtur quod oratio illa , quae a Consecratore profertur et cc aniexprimit Episcopalis ordinis, necessitatem scilicet Spiritus S., de gratiae illi, qui Epii copus consecratur , ut imposito sibi oneri recte persungatur . Λecedit tandem , quod ipsi S ncti Patres hunc eumdem essectum praedictae in oeationi attribuunt, ut enim ostenderet Augustinus lib. s. de Baptismo Contra Donatistas cap. 2 o. est echim Epi: copalis Ordinationis non pendere a Sanctitate Ministri, illum pendere dicit a Divini nominis invocatione; ita ipse su per gestis cum Emerito ait: Inudicatio nominis Dei super caput iriorum sando orianantur Epi evi , invoratio illa Dei es , non Donati. XIII. Dicimus a. Eamdem orationem . per quam a Consecrante Diristis a. invocatur esse formam Episiopatus apud Graecos , ct prepterea bac verba . quae ab Arcurio as mutatur: Divina gratia, quae semper infirma sanat, &quae desunt supplet . creat, seu promovet Dei am ibilissimum Presbyterum
in Episcopum , nihiI atiud exprimere , quam Electionis legitima jam facta
Ueritatem huius Propusitionis ostendunt verba haec, quae leguntur at antiquisitano Euchologio Cryptae Ferratae , a quibus Episcopi Ordinatio inchoatur : Post trisagion scendis Patriarcha in Sanctuarii crepidinem ante Sanctam Messam, ipsique charta datur . in ρaa haec scripta sunt : Sufragio . Ur approbatione Deo maxι me amabitiam Episcopo uin , G Sancti orum Presiste
70쪽
rorum , ct Diaconorum , Diviva gratia, qua semper infirma cetrat . cr desi-rientia supplet promovet buse N. religio lsimum Presisterum in Episcopum Urb/s
N. a Deo conservata. Precemur i itur pro eo, ut in ipsum ve orat Sanctismi Dirrius gratia. Hac charta in manus accepta , dc Archidiacono dicente Attendamus , legit eam Patriarcha, ita ut Dinnes audiant. Lectione facta terdicunt omnes Liris Eleison . Junque a tribus Episcop. s Ccordinatoribus adducto , qui ordinandus est aperit Patriarcha Evangelium , & imponit super cervicem ipsus contingentibus Episcopis. Deinde factis luper caput eius tribus crucis signis, manum habens impositam sic precatur dcc. Haec citata, ex Birberino Graeco Euchologio verba contona omnino iis, quae de ordinatione tum Episcopi , tum Diaconi leguntur in Vaticano exemplari, de de tribus ordinibus enarrantur in Regio Gallicano Codice, & Valdenti, de Allatiano, vanum suisse Arcudii Constium ostendunt Graecarum , de Latinarum ordinationum formulas convenientes illis demonstrare , quas Scholastici Doctorea sponte elegerunt , quae modo indicativo pronuntiantur, cum manifestum sit illis Divina gratia ere. esse Decretum electionis antea factae solemnieci Publicatum pro consuetudine illius gentis , ut unicuique canonicis legibuγ . Vel levissime imbuto constare potest: quod magis verum est x. quia eadem sermula Graeci utuntur cum aliquis Episcopus qui casus ordinationis repetitionem non patitur ὶ ab uno Episcopatu ad alium transfertur , ut e Xemplum suppeditat Cedrenus, ubi refert Decretum translationis S. Germani ex Archiepiscopatu Cyziceno ad Costantinopolitanum , quod his verbis concipitur.
Sufrvio , Cr approbatione Deo amantismorum Episcoporum Divina gratia, quae semper infirma curat, ct descientia funiet, transfert Germa um Sanctissimum Cγnieana Metropolis antisitem in Archiepiscopum busus a Deo con
servatae regnatricis Urbis. a. quia haec verba Divina gratia dic. ut in genuinis tum antiquis, tum Reeentioribus Ritualibus Graecorum videre est pronunciantur ab Archiepit copo antequam ordinationis materia subsit, scilicet ante manuum impositionem , qua permanente orationes fiunt. 3. quia Post recitata hujus Decreti verba , ut recte de Electo pronuntiantur, non ita certe de Ordinato dicuntur, qui Spiritus Sancti gratiam iam in Ordinatione suis scepit. 4. Denique , quod eadem Ritualia , nec Epilcopum , nec Presbyterum , nec Diaconum ordinatos , de consecratos vocant post illius Decreta super electum Pronunciatione , sed vocant eos promovendos, dc Ordinandos, . donec utraque Oratio super electum cum manus impositione Pronuntiata
fuerit, post quam si tum a Ritualibus semper indinati dicuntur . Quibus omnibus fundamentis additur similis Eeele se Romanae Ritus in antiquis Ordinationibus observatus, in quo charta Electionis ter legebatur inter Missa rum solemnia seriae 4. quatuor temporum, seriae 6. de Diei Sabbati, in quo erat discrimen a Graecis, qui id semel praestabant sole miriter . In eodem Ordine Romano, ubi leg tur Ritus ordinationis Episcopalis post alia noratur, quod Evangelio in Missa cantato advocantur in Basilicam Presbyteri a dextris Electi, Diaconi a sinistris , ipse vero iuclinato capite in medio eorum In cedit , usque dum veniat ante Altare : Tune exuitur Casaia , de induit eum Pontifex Planeta. de legit Brevem hunc modum continentem: Cives nostri eligeruut sibi istam Pastorem . Oremus itaque pro boc vir. , ut Deus omsipo reus insuudax in eum gratiam Spiritus sui, ut dignus habeatur ad Calbedram Discopacus rogeudam. Et relpondeatur a Scholai rise audi nol . Et cantat