장음표시 사용
71쪽
Litaniam, & tunc accedit propius ad Altare subnixo capite . Pontifex vero tenet manum super caput ejus , oc dicit unam orationem in modum collectae diu. In his verbis multo clarius apparet Graecorum ritus , nasi quod modus enuntiandi est varius, cum Graecorum mos semper suerit rebus Sacris nihil per primam Perlonam enuntiare, ut notavimus alibi, agentes de sol ma Bais
piismi; de tamen Theologorum nullus affirmabit unquam in his verbis haberi sermam ordinationis Episcopi ab Ecclesia Romana usurpatam. Igitur a similitii dine rationis, neque dici poterit, scopum hujus Decreti Graecorum , quem exprimunt Euchologia cum ordinatione convenire ἔ dc Propterea uerum erit, id quod a nobis statutum est: Eamdem Orationem, per quam a Consecratore Spiritus S. invocatur esse formam Episcopatus non solum apud Latinos , sed etiam apud Graecos. XIV. Huic sententiae favere S. Dionysium tum ex ipso patet, tum ex eius interpretibus S. Maximo , dc Pachymere . S. Dionysius Hierar. M. c. s. Se t. s. inter sex praecipua, quae in omni ordinatione Sacra celebrantur recensetanaν rosin id est proclamationem, sed nihil hane aliud esse ait: quam publicam
electionis Ordinandorum de nomine recitationem. Sanctam cossecrationem inquit in m sterii theoria, O gradus, uominumque eorum, qui consecrantur renuatiationem excIamans o ret, quod quidem mysterium declarat Pontificem , qui Dei amans est . interpretem esse Divinae Electionis. ipsum autem non suo munere , oc favore eos, qui consecrantur ad Ecclesiastici ordinis persectionem offerre . sed Numinis instinctu in omnibus ccnsecrationibus Pontificalibus agi. Electionis item legitime factae promulgationem eadem verba de quibus agrinus : Divina graria ora. interpretatur S. Maximus in tuis ad DaOnysium Scholas inquietis: Haec autem vocat μοι amataonem nomiπis, cum in ipsa Ordinatione praedicat Oriunanaetim dicens: Divina gratιa promovet hvuc oc. Pachymeres vero in sua Paraphras p. 326. ita scribit : Elata autem voce pronuntiat Pontifex nomen illius . qui Ordinatur, quia Dei amans consecrator solam declarae Divi uam Elect ouem , quod non gratia , aut munere , sed Dei instinctu motus eum Hegerit . Nemo igitur nisi abreptus partium studio , laudatos Patres contrariae sententiae patroe inari arbitrabitur. Uni-Cum est , cui plurimum debeat Arcudnu Simeonis Thessalonicensis temsit momum , hic enim solum verbum Divina gratia tu hunC modum interis Pretatur : designat, creat , constituit , consecrat , seu consecratione perficit. Una cum Verbo μαπυι donum datur , de suae interpretationis hanc addit rationem . Neque enim potentia omnipotenti suapte natura perfectis ma opus es temporec c. quare una cum pronuntiatione istius decretia Divina gratia promovet buae Subriaconum in Dia.onum i statim, dicit, Subdiaconum fleri Diaconum: &quidem inquit ipse eoosecrans non ut homo sied ut Pontifex, sua cum gra-stia ea verba profert , gratiam invocat, ipsaque gratia operatur. Nam verbum Dei escax es , ct omnia operatur unas . ct idem Θιritus . Tum igitur olim a Subdiacono factias es Diaconas . Nihilominus si bene attendatur tota Simeonis Thessaloniceii sis iententia a sensu Areudiano hae e longissime abest, nam statim post haec extrema ab ipso prolata verba immediate addite NibiI-omisus tamen opus adbuc habet osterio, re perfectiose precum Episcopalium,
di ceterorum omnium , quae in Orinationum paradigmate continentur . μου
eu/m vox sola fuscir ων Subdiaconus in Diaconum creetur, dicere in Diaconum vel q em πιι anum gradum promoveatur , sed cum βος oportet etiam caput
72쪽
otus Sacra mensa incumbere, ἐπ flectentem genu, Episcopi nDivum impositam habere, ct descriptas preces . cr Orationes recitari, ct cris signari σι. quod
satis est ut intelligamus Simeonem Thessalonicentem omnia line ab ipso deseripta necesibria censere , non illi soli decreto, quod putavit Arcu dius, to tam actionem tribuere , quod expressius adhuc Simeon ip te dixisset , si Scholasticam distinctionem praevidisset necessitatis medii , & Praecepti, quae cum recens sit, ideo ad genaralem necessitatem suam orationem restrinxit , in hoc non , disse nntiens ab illorum Cancnissarum opinione, qui cmma illa comen
dum pertinere ad substantiam Ordinationis , quae in iure praecipiuntur , ut si illieita Ordinatio , & ut sit valida , quod contingit cum substantialia om
XU. Ad rem nostram , de contra Arcudii sententiam plurimum etiam facit usus huius sermulae non semper a Graecis , aut saltem non ubique observatae in suis ordinationibus, ut Auctor est S. Clemens, qui in nulla ordi natione illius meminit , etiam si magna caeremoniarum pompa solemnem Epinseopi electionem describat, lib. 8. iuar. Constit. c. 4. Facit etiam illud quoque quod Theodoretus enarrat in Philotheo c. II. de c. is. in quibus locis Macedonii ordinationem in Sacerdotem , itemque Salamant Eremitae describens, de primo haec ait: Havianus Antiochecus Episcopus pietatem Macedonii plurimum celebrari audiens e evertice montis , in quo habitabat Amu- ata aceugatione evocat . Postea m ico proposito Sacriscio adducit ad altare,
eumque cooptat in numerum Sacerdotum . Posquam autem finitum fuit Sacrum
oscium , ut hoc ei Ammovit aIiquis quod enim factum fuerat ignorabat omnino prιmum quidem ra cessebat omnes maled Ictis , ct convitiis cte. De altero vero ita loquitur. Pontifex Civitatis cujus is erat victis, cum viri didicisset virtutem accest volens ei dare donam Sacerdotii, de domuncula per Ossa aliqua
parte est iugressus manumque imposuit, re peregit precationem. Et saepe quidem ea dixit , ct quae ad eum advenerat aratiam significavit. Si anarrem illa seu proclamatio Ordinationis Sacerdotalis apud Orientales forma esset, quomodo hae L missa adstantes Clerici, de circumstantes, de iple Episcopus consecrator Salamario , de Macedonio signifieare potu illent gratiam Ordinationis eis advenisse, eosdemque suisse Presbyteros constitutos Merito excanduis set Macedonius, de obvios conviciis, Ec baculo, cui initebatur lacessivisset, quod fraudolenter testati essent illum Sacerdote m fuisse creatum . Verum uterque doctus rem amplius aliter se habere non potuisse, acquievit, quod tandem intellexit ad Sacerdotii ordinem tradendum nihil praeter orationem et Episcopalem manuum impositionem requisitum fuisse , quod satis est ut nos ipsi rem eamdem credentes Formam Sacrarum ordinationum apud Orientales in his precibus agnoscamus , de anaνrsu Dionysianam solum ad electionis- factae pronuntiationem pertinere, in quem sensum etiam S. Clemens loco citato non semel usurpat Graecam vocem. Quia Euchologia utuntue , de ipsi Nicaeni Patres, ut videri potest in Epistola , quam scribunt ad Ecclesiam Alexandrinam de Meletio. XVI. Dicimus vi. Formam Presisteratus hacteuus apuὰ Gratos, ct nongentis a Christo annis apud Latinos nullus audivit in his verbis r Accipe potesatem Ofrro Sacri sum Deo, missasque celebrare eam pro vivis quam pro mor tuis in nomine Domini: Accipe Spiritum Sanctum, quorum remiseris pec tota θς.
73쪽
Prima responsonis pars patet consulenti G, corum omnia Euchologia, Sacramentaria item , Rituales libros , & alia Ecclesia ilica monumenta , quae apud Latincis inveniuntur lcripta antet annum millesimum , dc tamen horum mnium ordinationes semper valuerunt quod nihil defuit illis eorum , quae semper essentialia fuerunt ordinationi Presbyteri . Altera non minus evidens et , illa siquidem sorma mille ducentis annis incognita fuit in Ecclesia Dei,
di nulli Rituales licet copiosi , & licet singulos ritus pauci momenti sigillatim
describant , ante hoc tempus illius meminerunt. Primum legi caepit in margine addita Collicis Rite mensis , qui est annorum circiter soci. deinde in alio Rotomagensi annorum circiter εο . In pluribus aliis etiam recentioribus o- irino omittitur, & in laliis notatur ut usurpata ab taliquibus Ecclesiis, quod animadvertens Joannes Maior A. Ist 6. in suis Commenta r. in A. Sentent. d. 24. q. I. hoc argumento praecipue prohat haec verba ad Presbyteratus sub flantiam non pertinere , quod aliqua Pastoralia haec non habeant , nec sit pro- habile quod deficerent in aliquo tam necessario ad Sacramentum . Hinc factum est quod Macrologus cap. xx. de observationibus Ecclesialficis manifeste asseruit quod fusiceptionem Panitentium non ex sua Consecratione , sed ex Episcoporum concepone Presbyteri habere meruerant, quod illum non latebit quicumque ordinem consecrationis eorum , sive statuta Sanctorum Patrum ciligenter inspexerit . Haec autem nunquam scripsisset Mierologus si in Ritualibus sui temporis legisset haec verba Presbyteris dicta cum Ordinantur . Rem eandem perspicue definit Canon s. Concilii iI. Hispalensis. Ad cognitionem vostram sinquiunt Hil palenses Patres Ani.ini Ega,rensis Diaconi νο- atu derictum est de qὐibusdam ipsus Ecclesia Clericis, quorum dum unus ad Presisterorum, duo ad Levitaram minis risin facrarentur, Epscopus eorum stolorum dolore detentus fertur manum suam super eos rantMm posuisse , θPres halter quidam illis contra EeeIesiasticum ονΔuem benedictionem dedisse . Iulli ceI propter tautam praesumptionis audaciam , poterat accusatus sudicio pratenti dum uari, si adhuc in corpore positus, non fuisset mortis vocatione praeventus,
fod quia jam ille Divino relictus, humano judicio accusari non potes. Hi quionperiunt , G ab eo non consecrationis titulum , sed ignominia potius Eu logium perceperunt, ne Hi licentiam talis ultra usurpatiosaciat, decrevimus ut a gra-- Sacerdotalis vel Levitici ordinis , quem perverse adepti sunt depositi aquo judicio abutantur. Tales enim merito judicati sunt removendi, quia prave inventi sunt consitnti. Ex verbis huius ea nonis es arissime cernitur, quod causa potissima . quare totum ritum Hispalenses Patres inanem fuisse iudicarunt fuit, quia Presbyter Benedictionem initiatis dederat, vel ut nos dicimus sormam ordinati nis protulerat. Porro nemo adeo vecors est, qui non intelligat F piscopum oculorum dolore laborantem memoriter potuisse haec verba proferre Accipe potestistem obferre &e. Accipe Spiritum Sauctum dec. cum sint brevissima , cum nulli Episcopo non potuerint esse non cognita , si tunc tem. Poris Ecclesa agnovisset verba haec formam continere Presbyteri constitutivom . Cum igitur tota illa actio irrita iudicata st , & graviter Puniti, qui temere hoc Desus aus fuerant, insertur etiam ex hoc revera Ecclesiam , Ecclesiarumque Pasicles per tot ante acta secula his verbis usus non sa isse, qui
tamen usi sunt longa illa oratione , quam repraesentant omnes Rituales libri actiqui ' recoliriores , dc hodierni, cui antiqui cmnes titulum imponunt Cou-D οι υ , alia frui. iter, quae consequitur , cuι titulum Consummatio Pre
74쪽
sisterii, quibus Orationibus Graeci ipsi quovis saeculo suos Sacerdotes con
XVII. Aliqua , ex illis, quae huic assertioni adversantur praeocupavimus iam in superiori Unicum luperest examinandum testimonium, quod peti tum ex Auctore Quae ilionum Veteris. & Novi Testamenti nonnulli chiiciunt ut ostendant Augustini aetate haec verba Accipite Spiritum Saactum quorum re m Ueritis peccata Ecc. in Ordinationibus usitata sutile. Haec itaque scribit laudatus Auctor q. s3. IIIud autem quod infusasse in Discipulos Dominus legitur post dies paucos Resurrectio vis sua, ct dixisse accipite Spiritum Sanctum. EccD-sastica potesas cotiata intelogitur esse . uyia enim omnia in traditione Domiuica per Spiritum Sanctum aguntur , idcirco cum reguIa eis O forma traditur hujus disciplina , dicitur eis r Accipite Spiritum Sanctum . Et quia vere ad ius Ecclesiasticum pertinet .sa im subjicit dicens , cujus tenueritis peccata, tene. bootur, o cujuι remiseritis , remittuntur ei. Inoiratio ergo hec , gratia quadam es, qua per traritionem infunditur Ordinatis , perquam commendatiores
Plurimum certe est id, quod huic Auctoritati attribuunt Theologi lilii,
qui eamdem reponunt tamquam genuinum Augustini laetum sed oportet animadvertere maximo illos in errore versari, Et veram Augustini in hac re sen intentiam ignorare , quae legitur in lib. I s. de Trinita c. x6. Ibi dubitantis instar ProponIt Sanctus Doctor quaestionemr Duomodo Deas non est qui dat Spiritam Sanctum , imo quantus Deus est qui dat Spiritum Sanctum p Supponit enim neque aliquem diicipulorum eius hunc dedisse . sed orabant , inquit, ut veni rex in eos, quibus manum imponebant , non ipsi eum dabant. Postea subdie
quod hune morem in suis Praepositis etiam nune servat Ecessa . Nam ct D mohs Metus offerens Apostolis pecuniam , nou ait date O mibi hane potestatem, aedem Spirarum Sanctum Ged cuicumque imposuero manus , ut accipiat Spiritum Sanctum . Duia neque Scriptura prius dixerat: Videns autem Simon quod perimpositionem manuum Apostolorum daretur Spiritus Sanctus &e. post quae ver ba ita S. Doctor concludit . Nos autem accipere quidem hoc donum possumus pro modulo nostro, effundere autem super alios, non utique possumus , sed ut hoc Fat , Drus super eos a quo hoc ebsicitur iuvecamus . Haec Augustinus , de ex his satis est perspicuum repugnare ipsius menti quod dieitur illum asse ruisse ab antiquis Latinis in Ordinatione Presbyteri usurpatam fuisse hane fcrmam : Accipe Spiritum Saureum doe. quotidianus siquidem horum verbo
rum usus plane ridiculum Augustino argumentum se cillat, quo contendebat
ostendere Chri itum solum posse dare Spiritum Sanctum, quia ille solus dare Potest, qui id quod dat suum esse cognoscit, & propterea Christum dare Spiritum Sanctum , quia Dei filius est , 6c ab ipso quoque procedit , ideoque Discipulos nunquam pri,sessos fuisse se Spiritum Sanctum dare, sed tantum
Drasse ut Spiritus Sanctus in illos descenderet , in quibus manus imponebant de hunc morem in suis Praenostis etiam nune Ecclesiam 1 ervare . orationi igitur Praei' storum Eeclesiae attribuit Augustinus e largitionem Spiritus Sancti , coiis c luenter aevo Augustini dicendum est sola in orationem fuisse sormam Ordinationis Presbyteri, & in illa sola specialiter exprimi totam Sacerdotalem potestatem , quae Per Presbyteratum consertur', nee aliquid aliut
praeter Orat Oue reserunt antiqua monumenta, ut videre est in Sacramentario Gregorri Magni. Ad Auctorem diaestionum veteris , oc Novi Testamenti Tom. III. E re
75쪽
responi e tur illum solum docere Christum quando suis Discipulis ait Accipite is
ratum Sanctum &c. concessisse quidem illis Ecclesiasticam potestatem . & Spiritus Sancti tradendi auctcritatem , verum iuxta eorum exigentiam non iisdem verbis, & eadem in suillationis actione, alioquin sie ut Christus eosdem Di scipulos in Coena ordinavit dicendo illis iboc facito, etiam ipsi, eorumque successores Episcopi iisdem verbas debuissent ceteris conserre potestatem con sciendi Corpus Christi, di tamen nulla Ecesesia hunc consecrandi ritum ob servavit unquam; te mel ergo oportuit Christum in Apostolos insumare , de dicere i Accipite Spiritum Sanctum dec. ut de cetero. quod laudatus A uctor advertit ὶ traditio ista non sine Dono Spiritus Sancti esse credatur . quod postea Tradentini Patres definiverant in canone 4 sess. xx m. eo quod caput hoc , Lutherani , Calvinistae , aliique haeretici recentiores Infictabantur. n ouuuia Catholici Dcctores haec verba Accipite Die ιιωm SunctMm Ste. dicerent ad krmam ordinationis non pertinere , cum plurimi etiam , quibus hoc Concilii Decretum fuit peripicacissimum post Tridentinum Ccnei laum eamdem sententiam docuerint , ot contrariam confutaverint. Ambiguum valde est quid seni erit Sanctus Thomas cum iii 4. d. 14 q. i. a. i. ad i. lcripsit in im
imprι mi characterem . Sotus fatetur te S lni mae ... carniam non capere, de testimonium intelligit de illa manuum in nost te . quae fit poli cummunio nem , advertit enim quod si Sat. ius Doeti r loqueretur de gracia collo ea ex virtute Sacramenti non recte di ere e ρ-r illam manuum impotionem dari
gratiam non autem characterem , nam haec duo sinui damur ut omnibus in
coli se sib eil , dc hoc pcsto dicendum est S. Thomam hanc Hupe si is nem manuum non agnovisse materiam hujus ordinationis . sic propterea neque eiusdem ordinationis formam verba scilicet, quae in illa manuum implastione
proseruntur . Non tamen negavit hanc impc sitionem manuum gratiam confer
re . quia Ordinantes per modum deprecationis illam a Deo impetrare pol sunt pro ordinato . XUIII- Dicimus 4. haec verba Accipite Spiritam sanctum ad robur ad revi Asendum Diabolo. ct tenstationibus eius in nomine Domιni, qua habentur vera forma D ἐaconatus, esse verba a paucis saeculis inserta antiqua Diaconorum
consecra ioni, nou reι nova , σ extraordinaria additιone , sea uusdem rei, quae sum deprecativo modo inerat imperativa repetitione. Supervacaneum videtur idem argumentum repetere, quo superiorem
Propositionem det monstravimus, δέ quo praetens assertio probatur , quae iisdem inititur fundamentis petitis a praxi Ecclesiarum incidentis, & Orientis, de ab utrarumque Ecclesiarum Eucliologiis , in quibus omnibus illa verba deside in Tantur, nec leguntur in Auctoribus , qui de Ecelesiasticis osse iis scripserunt ante saeculum XIII. Inserta igitur verba illa esse merito Theologi viri dixerunt in gratiam Scholasticorum , qui post praedicta saecula floruerunt, quod ex hoc etiam bene evincitur , quod nequaquam cohaereant cum iis . quae im mediate post in Pontificali leguntur, & quihus exoratur Spiritus Sanctus ut in Oidinandum descendat : ex quo fit, quod etiam extra propositum suta fuerint in medio prolixae illius Orationis, quae in antiquis Sacramentariis dicitur Confecratio Dιaconi, ut I heologi illi affirmarunt, qui hanc loquendi sormulam Ac. ipite Spisitum Sanctum a loquendi formula antiquorum Patrum esse prori us alienam coguc erunt , dc qui non dare Spit itum Sanctum coniueverunt,
76쪽
sed orare ut daretur. quem morem Magnus Gregorius tenuit, risto diue sa - iter νου Romana Ecclesia ordinandi sunt Diaeoni. Quod vero n his verbis ansertis nihil aliud legatur quam eiusdem rei . quae iam de preeativo modo an erat, imperativa repetitio, Consulenti antiquum, & hodiernum Consecratiun is Diac norum contextum patebit. In antiquo ita legituri Tti horam vitam coelesti poteris examisare iudicio, quo siemstor praevales , ct admissa purg are .eιι que sis ut agenda concedere. Emitte in est quesumus Iminiae Spιritum S. quo in Oous ministeriὰ fui sidelior exequendi septiformis eratis tuae mouere roborentur Recens vero sic legar r Tu δorum vitam Olesti stoteris examinare Iudicio quo semper prevales . ct admisa stur are. σ ea quae ove a Meuda cos cedere Acciρε spiritam tanctum ad robur. Λὼ ν ε' urim Diabolo , ct tentatis. nibus mus in nomine Domini . Emitto in eor qa esumus Domine viratum Sascium quo in opus ministerii sui fideliter em quoad, septiformis erati e tuam uere ν oburentur . Evilenter itaque constat . etiam ex ni, vitate texturae ver
vinum , q ae inserta lunt hane additionem est recenter iactam . alιena enim omnino lum verba illa a stylo illius, uui Oi itionem illam consecratomata, compi iuit, Ec constat veterem denrecatoriam in imperativam formam esse re petitam Ct nsilio tuorum ct rum . quibus vulgatum erat Ordinum Limam modo imperativo enuntiandam esse dum Fniseopus ordinandis manus imponeret .Xi X. Dici mos ultime fi mam fabriaconatus . O peliquorum minorum Or
Antiquitus per modum orati nis forma Subdia eonatus proferebatur . ut videre est in sacram mario s Gree rii. nunc vero imperativo mo- o Pronuntiaturr 'dete eo iusmodi miei erium vobis traditur, ideo vosaomoneo, ut ita vos exb. b alis ut Deo placero postis; quidam Theologi putant sola prima verba V dete cuiusmodi ministeritim vobis traditur habere rationem sormae, quare reliqua inquiunt esse amputanda, quod non sint im perativa, ut Illa possulant ἰ ed nullius momenti dissi euitas hae e est, curi inini iri in prioribus magis imperativum, quam in pc seritribus. Imperati Valliquidem verba, non solum imperium sonant. s d etiam exhortationem. M ueprecationem. Proseruntur etiam ab L pisci no in Ordinatione Subdiaconi,
cccses.ι Sancta Dei tam pro vivis quam pro istiussis. sed ut lupra dixi mus agentes de materia hujus ordinis, se uti tradi io libri Epistolarum rem
centioris est ritus. ita ad recentem ritum pertiner horum verborumtulus aeum am quitas hae . verba Omninci ignorauerit. For nae pro reliquis ordi
uatione Ostiarii quod duplex traditur materia . sed una s rma pro W'Miatur: Uc alite quas reddituri Deo ratis Nem pro iis rebuι. qua bis Ha- ,
t tu 3 recluduntur, sorcaste quia sensus illius generatis est. & Eque utrι Quen eriae inita, emens. In ordinatione Aeolythi antiquissima Ritualia nihil ex hi- vcnt, quod diceretur in traditione in strii mentorum . sed uolum ab Episcopo inclico stur Ossi. ti tui, ut notat Ci lici in m iv. Caeth gin Die. postea visum i ut ius. & cὲecentius ais quid in ea instrumentor m ira ditione p o unt id re; uule Ponti ricale Romanum vult Episcopum dici re cuin dat Ordinandis t ramum ι Accipite Ceroserarium cum G eo. 9 Lιaris vos ad iaccendenda αις υιε ιumιauna mancipari in numine Domni . Am a ι Cuin vero Uriae tu n ι
77쪽
Aecipite rceolum ad suggraendum vinum , er aquam in Eucharistiam narce sinis Chrisi in nomine Domini Amen . Uni eam tantum sormam habent Coinclae ea Corbe iensis , de Bellovacenses duo, quam exhibent ab Archidiacono pronuntiatam : Accipite hoe gestatorium taminis , ut per illud valeatis adversa-Fiorum tenebras vine, G verismum tamen , quod illuminat omnem bomiauem venientem in mandum sistiter inuenire . Ratoidi Cod ex utramque formam exhibet, alteram quam dicit Archidiaconus , quis vero alteram Pro nuntiet non de ceruit. Fortasse nune ab Ecclesiis omnibus Latinis uulsor mi
ter haee fiunt. Dixi ab Ecclesiis Latinis, quia iam in superiori g. notavimus Graecam Ecclesiam habere tantum Subdiaconos , & Lectores, in quorum ordinatione sola oratio pro forma ab Episcopo sunditur, dum eisdem manus imponit.
XX. Colligitur I. Sacram Unctionem , quae sit in Consecratione Epi
se oporum , bc Presbyterorum , itemque verba, quae huic Unctioni correspondent non esse materiam , de sormam harum Ordinationum ; licet enim earum ritus antiquissimus in Ecclesia legatur, tamen non semper fuit usur Patus, Ec illum Praetereunt Africana omnia Concilia. dc inter cetera IV. Carthaginente , plura etiam Hispanica , ceterique non pauci Scriptores , qui Episcoporum , oc Presbyterorum ordinationes descripterunt . Accedit in tu
Per, quod haec unctio prius in Episcoporum, quam in Presbyterorum ordi natione usurpata fuit, ne illa enim testimonium suppeditant S Leo Magno Sermone 3. in Anniversario suae Assumptionis , be S. Gregorius in I. Reg. c. o. hanc vero nondum fuisse usitatam in Eccles i Romana tuo aevo Nicolaus I. testatus est in epistola 3 p. ad Rodulphum Episcopum Bituricentem in 3. Tom. Conciliorum Galliae, cui fortasse fundamentum suppeditarunt duo Ritu alea Romani, quorum prior est omnium , uno excepto antiquissimus . & ex aliquo Codice Gelasiano exscriptus S. Gregorio antiquior. Alter Rod radi est appellatus , qui ejusdem Nicolai aetate compositus est . & quem Rodradus ipsisse compilasse , ait ex iis Exe plaribus, quae certissime Gregoriana habebanistar mendis gravioribus, oc spuriis dictionibus expurgatum , qui duo Rituales hanc Presbyteralem unctionem praetermittunt. Tardius igitur Ritus Unctinius Presbyteralis pervasit Romanam Ecclesiam , in Gallia tamen aliasque in Regionibus multo citius, nam de hoc loquitur antiquissimus Ritualis an iste mille , dc centum annos in Gallia scriptus, Theodulphus quoque Aurelianensis Episcopus in eap. a. Capitularis ad Presbyteros, bc Amalarius in lib. a. de ossic. Eccles. e. 13. Et i4. ubi in hujus rei testem citat Bedam in lib. 3. de Tabernaculo Et Vasis ejus ea p. s. Varius insuper in his unctioni bus peragendis mos, ει varia pro unctione peragenda materia adhibita . cum
alii Rituales antiqui praeserti in , ex Chrismate, aut ex oleo, δέ Chrismate faciendam praescriberent, alii vero i idest recentiores ex oleo Sancto , aue
ex oleo Cathecum enorum , alii in manibus tantum, alii in manibus de in ca Pire , argumentum evidens praebent Unctionis Ritum , nec Concilii alicuius Generalis, nee Summi alicujus Pontificis esse Decretum , multo minus traditionem Apostoli eam, cum Orientalis Eeelesia nunquam illa sit usa , nullum inque hujus ritus vestigium apud eos existat, nec in Auctoribus, nec in Euchologiis, & si Graecus Auctor aliquis de unctione materiali quid videatur dixisse. Deile de Spirituali explicatur, ut explicantur etiam nonnullae Latim imorum Patrum lententiae , aut de aliis Unctionibus praesertim Confirmationis .
78쪽
ns spiritus Sanctus seeundum omnes Patres confertur ad quam Unctionem allusit Pacianus eum in epistola 3. adversius Sympronianum Novat Fanum a te Plebi vesra unde Spiritum , quam nos consignat anctus Sacerdos Et Aa ctor Tractatus de Operibus Christi Cardinalibus in Sermone de unctione Chrismatis, de Optatus Milevit amis in fine lib. a. adversus Donatistas ut e 'Piole Morinus ostendit l. e. Exercit. 5. c. a. n. s. & IO. Optandum itaque: fuisset quod Hostus , qui unctionem hane in Consessione Catholic. e. so. cen fuit materiam esse Sacerdotalis Ordinationis suam sente in iam aliqua ratione probasset, quod si non feeit , neque videtur quo pacto confirmari possit. eum omni probabilite destituatur. Superest ergo quod haee Unctio in ordinationibus adhibita, fiat tantum propter solemnitatem , & dignitatem Dominici Corporis . quod non est contrectandum nisi manibus eonsecratis, qua d.
re in Pontificali Esberti Eboraeensis Archiepiseopi, aliisque Anglicanis ab annis soo. scriptis lub finem ordinationis Diaconi habetur Consecrastio ma
nuum Diaconi de oleo, atque Chrismate. I cXXI. Colligitur a. Traditionem Stolae St Dalmaticae non pertinere at essentiam ordinationis Diaeoni, quod inter Theologos asseruit Michael Me dina in lib. de Continent. c. 39. tum quia traditio vestimentorum de verba, quibus traduntur non denotant Ministerium huius ordinis, quod per mate. riam , & formam significari debet , sicut impolitio manus cum verbis recita in ttis: tum etiam quia si duae hae actiones cum verbis ad materiam , & formam Diaconatus spectarent . eadem prorsus ratione pertinerent actiones ,& ver- ιba , quibus traduntur ordinandis in Sacerdotes Stola super utrumque hume- lrum , & vel is Sacerdotalis , quod nemo hactenur dicit . Medriae sentiam tenuit Sichardus Cremonensis Episcopus in lib. a. de Institutis Eccles. c. a. re Paulus Iadrenss Archiepit copus in Thesanro Ponti fieum. Verum tamen est l)uod laudati Auctores ex his vestimentis , Stolam pertinere tantummodo at lubstantiam hujus ordinationis , Dalmaticam vero . si cui daretur solemnita- at Is esse dixerunt, quod scripsit etiam Durandus in lib. a. Rationalis e. s. n. LI s. quod ab his Auctoribus sortasse dictum est , quia in quibusdam Pontifi- εcalibus legitur , quod ad consummandum Diaeonatus Ucium snicuique Stesa datur Ordinato, quorum verborum sensus revera talis non erat, sed quia 'in traditione Stolae coulum ma batur ut observat Martene loco Cit. e. 8. a. s. n. i . finemque accipiebat solemnitas. seu ritus ordinationis Diaconorum, ex εquo etiam hoc vestimenti genus usurpari coepit, nam ut idem Auctor ob- servat nonnulli Sacramentorum libri hunc ritum praetermittunt, ut Paris en - sis , Gellonensis Rhemensis ,& Noviomensis annorum soo. Corbet ensis. Rodra- idi , de editus ah Angelo Rocea inter Opera S. Gregorii Papae, quod etiam ,
observare oportet circa Dalmaticae recentiorem usum, qni ab annis circiter OO. incoepit, ut hoc etiam argumento magis magisque innotescato quam aberret a veritate Medinae sententia . erronea etiam quantum ad illa , quae Sin cap. 44. libri citati tradit dum tunicam , de manipulum ad substantiam . Ordinationis Subdiaconi pertinere ait, cum omnis illius suppellectilis tradi- ιtio toti antiquitati pene incognita per annos mille permanserit, nec nisi ad solemnitatem postea ab Ecclesia suerit itistituta , ut consulentibus antiquos εRitualium Libros innotescit z XXII. Ceterum in hac gravissim 1 controversia , in qua agitur de male tria, dc forma Sacratum ordinationam hoc unum advertere necessariton est δέ faci-
79쪽
Bellimum esse illos decipi, qui coniecturis suis, aut Seholasti eorum argutiis
plus aequo tribuunt. Tutior nobis illa lententia videtur , quae materias Ordi innum docet sui ste a Chrallo determinate institutas, cum Sacramentum sue materia, de Arma determinata, Sacramentum non e ise legamus apud S. Tb mam in I. P. q. 6o. a. 3. s. & T. & apud Tridentinos Patres in cap. a. Sess. XIV., quia ut probatur in cap. inter corporalia de translatione Episcop. Subsant ιa, qualis es materia in sacramentis, impossibile est quod fit Iepa
rasa a. eo , lusus es subsantia, alioquin Christus Dominus Sacramenta minstituissiet tantum verbo non re . qu id est contra definitionem Concilii Tridentini l. c. canone 3. in quo dicitur Sacram ordinationem esse vere, di proprio Sacramentum a Christo mortuo institutum, quae verba non veri sicare n. cur si Dominus non determina flet essentialia huius Sacramenti, sed reliquisset Apostolui te Ecclesiae determinanda. Verum supponainus, etiamsi hoc videntini Patres nbn permittant in cap. a. Sess. XXI. de Commum onesub utraque specie. substantialia Sacramentorum subesse potestati Ecclesiae , ocChristum Dominum reliquiise 'postolis , Et Ecclesiae determinandam mare 1 iam , dc sermam Sacramenti ordinis, nullus affirmabit . quod posteaquam Ecclesia semel materiam, di hanc sormam determinaverit. potuerit iterum illam immutare, nullus enim ignorat per determinationem semel facta in expirare facultatem amplius determinandi ex cap. in litteris de Oiscio Delegata, cap.ribocato. cap. eum intre de Electionibus die . neque iterum posse declarare , qui declarandi habuit potestatem , & semel declaravit, ut habetur in
lege qsidquid adpringenda , D. de U. O. Hoc ipso igitur , quod antiquissima Ecelesiarum Praxis illa in Sacris Ordinationibus non usurpavit . quae laeculis poster ictibus successive censuit usurpanda, non videtur quomodo Theologis Scholasticis concedi possit hare recentioris temporis additamenta ei se tantum substantialia in Sacris Ordinationibus, do illa quae ubique , dc semper tum Graeci, tum Latini Patres, de Praesules Ecclesiarum commendarunt , & quibus sua Tum Ecclesiarum Ministros conlecrarunt, dici debeat non pertinere ad essen etiam sacrarum ordinationum . Praeter manus impostionem nullam aliam adhuc reperiri materiam in Ordinatione certum est, di Arcu dius in cap. I. l. 6. de Sae. Ord. Philadelphienum reprehendit , quod in suo opus colo edito A. Io oci. scripserit materiam ordinis Sacerdotalis esse Sacrum panem, te sacrorutn vavisorum numerum, cum haec vasa non adhibeantur nisi post absolutant Ordinatio in Rem, adeoque non possunt esse materia huius Sacramenti, die exhibentur sinne ullis vertis. Nec refert, quod in traditione Panis consecrati proserant itin
a xerba quae habentur in Euchologior Accipe δερο stum hoe i ct serua iliud que ad Adventum Domini nostri I. G. qaanda debet ab se inad repetere,
nam panis con ecratus nan est materia hujus ordinis, praeterq uam quod ante- qu m Graeci Pontifices illum porrigant, i piem et Presbyter una cum Episco-Po eum consecraverat, ut vi tere est in eodem Euchologio, a quo etiam appellatur Ordinatus qui accedit ad accipiendum ha nc panem, oc consecraeua per manus impositionem . XXIII. Colligitur tandem immerito nonnullos Theologos a Saeramento. rum numero excludere Episcopatum. ει Diaconatum cum in his ordinabus omnia illa concurrant, quae ad stabiliendam alicuius Sacramenti naturam sunt necessaris . In idorum materia, δι sorma perenniter iii Ecclesa obser
80쪽
quod semper agnoverunt omnes, ut potissimum Saeramenti aliculus constitutivum . In illorum institutione quam a Christo in I. Capite repetendam ostendimus habemus alterum eorum , quae in quolibet Sacramento desideran tur, tandem in essectu, qui suscipientibus hujusmodi ordines advenit , hoc est in gratia, quae annexa est Ritui, quo horum ordinum materiae . de sormae applicantur, ut constans est Ecclesiae traditio , dipnoscitur tertium illud, quod est cuiuslibet Sacramenti experimentum. Perperam i tur in contrarium objicitur Episcopatum non referri ad Eueharistiae consectionem , aut di
stributionem , tu ri imprimere characterem , non conserri Sabbatis quatuor temporum , sed die bis D. minicis , & Apostolorum Festis a Diaconatum non esse ex insitutione Ditina, ut scripsit Cyprianus in epistola fi s. ad Rogatia num , sed ab Apost lis Diaeo nos suisse creatos ad ministerium, quod mero prc sanum erat . ut Lucas Actorum 6. recenset , ut scit bit Hieronymus in Epist. ait Eva prium , ut Pot res Quini sexti Concilii definiverunt in can. ISNam imberi: a esse ha Dimo si m menta facile ostenditur 3. quia solus Episcopus censii fuit F u. hsristiae Ministros, legesque illis indicie, ut cum digni- . tate, & majella e dit :li:simum illud Ministerium peragant. a. quia Episcopprum charactur extenditur ad munera Episcopalia obeunda, quae tune coxi firmare Neophytcs, ordinare Ministros , Altaria , Ec Ecclesias conlecta re., atraque Plura praeliare erga omnes fideles tam Clericos, quam Laicos, quae solus character Sacerdotalis exercere non potest 3. quia Sacri Canones non pro singulis ordinibus eadem tempora praescribant , cum minores Ordinea etiam extra Sabbata quatuor temporum conserantur. 4. quia finis Cypriani
fuit confrin Sere temerarium , de tui olentem Diaconi ausum . qui Episcopum suum exacerbaverat eidem objiciendo Christum Dominum per se Apostolos. id est Episcopos, Ec Praepostcs elegisse, Diaconos autem sibi Apostolos con .stituisse , verum intelligendunt eli potestate a Christo Domino eisdem tradi ta ν quemadmodum igitur pessime quis inferret Sacramentum non esse Conis firmationem , quod non legatar Christum aliquem confirmasse, ita temere quis inficiatur Diaconatum Sacramentum esse , quia Christus pee se Diaco nos non elegit. s. Fallum est Diaconis Sacrum Ministerium creditum non fuisse , quod ostendit Ignatius Martyr in epistola ad Trallianos ubi Diaconos vocat imitarores orsi ministrantes Episcopo Mut Christus Patri , er opera tes illi operatioηem mandam , ct immaculatam: ostendit Cyprianus in laudam ea epistola ubi inquit Apostolos Diaconis eadem officia credidisse , quibus suae aetatis Diaconi fungebantur: ostendit Concilium Neocaelari ense in can. 4. 4c Beda in caput 6. Actorum: imo ipsa Actuum historia ostendie, quae docet Diaconos Apostolorum aevo Iure conserendi Baptismatis fuisse positos. Iure praedicandi Evangelii; legatur Hieronymas in epistola ad Heliodorum , ubi in tertio Sacerdotii gradu Diaconos collocat : legatur in lib. 2. ad versus Iovinianum ubi eos partem esse Cleri ait, quem Christus supra Laicos evexiti In Apologia' ad vertus Iovinianum Diaconcs continentiae adstringit , quod cum Presbyteris immaculatam hostiam offerant, de in Libro adversus Lainciseria nos iubente Epit copo Diaconum ius habere baptizanti decernit: ulterius in eadem Epistola ad Evagrium t quod Aaron, ait, ct filii ejus , atque
Levita fuerunt. bos sibi Episcopi Presbieri, ct Dioconi vindicavi in
Ecclesia', si itaque contraria his aliquando tali p. S. Dcctor , Diaconorum audacia Hieronymum ad hoc impulit, cum lie Presbyteris aequales esse ccn