장음표시 사용
281쪽
motibus dilatatio solet aut remisso tantum aereonis esse , aut ab aliquo, quod dum se contrahit, alterum dilatat, proficisci. ciuntum est: An colores iridis in oculo etiam visionι commodent Aliqui iis assignarunt hunc usuin, quod facerent ad diversoruin colorum repraesentationem meliorem in oculo; aut ut oculi propter eos singulos colores possint percipere. Hoc ipsum cum falsum esse adverterent alii, iudicarunt diversos illos colores nullum finein obtinere, utpote cum Philosophus, postquam aflectionum diversitatem instituit, i. s. de generat. animal. c. I. divine ais te De hurgitur , caeterisque hfusmodι ommbin , non eundem causa modum esse putandum est. Σιa enim non sunt opera vel natura communia, vel generum singulorum propria, horum nullum alicujus gratia aut est, aut sit. Nam oculus quidem alicujus
gratia est, sed casus non alicuj in gratia est, nisi hac assectiost propria generis. Nις vero ad rationem substantia pertinet in nonnullis, sed ut qua necessario sum. Ad materiam ct principium, quod morerit, causa eorum referenda sunt. &c. Sed si iraec dicta Aristot. recte quis consideret, advertet eos eius dicta non intellexisse. Hoe ut in praesenti quatitione ostendam, notandum est, quod duplex quaestionis sensus sit, vel hic t quare colares indis in genere conditi fini vel hie r quare hic rei ille color iridis instecie, is quidem talis, qui disserat secum- dum indipiduorum varietatem factus sit λ Ergo Philosophus posteriorem quaestionem solum ait, non debere solvi per sitiem, quia quae secundum individua di iterunt, & non pertinent ad communem rationem generis non sunt alicuius finis gratia instituta. Verum quod alteram quaestionem concernit, quandoquidem colorum in iride existentia ad totam speciein pertinet, imo ad diversa alia animalia extendit, alicujus gratia colores conditi sunt, secundum Philosophi ratiocinationem. Imo, quod totam argumentati
nem Philosophi attinet, mihi non videtur illa ita proba, utpote cum illi
fundamento malo videatur insistere, quod Deus lingularium curam non
gerat, & singularia seustra sint. Itaque magis probo istud quod Philos
phus loco citato post pauca subjungit: im ινι- ωι. Vnumquodque alicujus gratia est. Unde subsumo, quae individuis etiam singulis accidunt sunt aliquid. Ergo sunt alicujus gratia, adeoque obtinent finem & usum suu in. In hunc sensum accipio & alterum axioma. Deus o natura nihil faciunt frustra. Sed nunc colores illos in oculis non solum in genere, sed &in individuo Deus & natura faciunt. Ergo. At haec caligo nostrae mentis est, ut sicut pleraque, ita & haee ignoremus. Itaque insenue de me fateor, me coloruin illorum usum non solum in individuo sed & in genere ig
282쪽
CONTRACTAE LIBER PRIMus. 2 3norare, di forte ignorant & alii , alioquin enim certius quicquam de iis constitinssent. Interim a nostra ignorantia ad negationem rei nulla valet consequentia. Sextum est: An in ranica uvea postica parte depingantur vi ibilium rerum stecies ' Aliqui in crystallino, aliqui in vitreo humore oculi, aliqui in retina tunica visionem fieri existimant, quia in iis partibus species
rerum exprimantur. Sed ego valde probabile esse cxistiino in liveae postica parte intuma subjacente species visibiles exprimi, adeoque visioncm celebrari. Quoniam enian aliae nominatae partes perspicuae & rcfractionis capaces sunt, at Mea ibi locorum albedine & fixatione corneae a postica
parte picturae specierum aptissima est, quid obstat, quo minus illi id ossiacium transscribatur. Ita Praeter eas tunicas adhuc Eirca huimorem crystallinum& vitreum inveniuntur duae tunicae, circa crystallinum quidem aranea, at circa vitreum vitrea. Vtraque haec ita perspicua, ut solitarie a visu percipi nequeat, verum solum tum notetur, cum aliquo eam pertundente in hiam
rem immisso ab eo diversa esse notatur. Etsi vero unicuique illarum sit aliud officium assignant, tamen planissimumiimihi videtur eas tunicas singulas suis humoribus continendis esse dicat ,ne vel inter sese confundam. tur, vel aliis partibus quas contingunt sua ;lluvie noceant. Verum doαΩsimus Keplerus, etiam opinatus est,inservire etiam illas copulationi dictorum humorum cum ciliari ligamento, quod plene improbare non possum r& sorae hine quis arguat crystallinum humorem potius quam retinam aut eam per ciliare ligamentum moveri. s. C. Vitinis inter tunicas occii retina seu retiformis tunica, ita adipellata, non quod retis in modum contexta sit, verum quia cum hamisphaerica figurae sit illi reti simile est, quod ligneo circulo affirmatum d pendet instar hae sphaerii. originem ejus deducunt a producta cerebrisiibstantia, quod an verum sit, ipsi iderint. Saltem ego non statim ill xum opinioni assiimere possum. Gippe & consistentia hujus tunicae mollior ac pinguior, color flavidior, di ad persplicuitatem procedens notatur, etsi temperamentum non adeo dissimile videatur. Quod ergo de origine corneae & uveae dixi, idem hic probo, videri potius ex seminali princi ocitra communicationem substantiae cerebri produci. Hanc tunicam Κ plerus & Optici recentiores valde praedicant, quoniam existimant in ea
rerum visibilium speetes exprimi, sed ego id officium probabilius assignari posse uveae posteriori & interiori parti arbitror. Rationem suggessi, quod
perspicua sit, quemadmodum unicuique evidenti experimento ostendi po-
283쪽
. VNIVERSAE MEDICINAE test, si postica parte tunicam corneam juxta insertionem nerati optici se greget, & pupillam oculi lucidis ob)ectis obvertat. Quippe tunc licebit illi per retinam objecta illa perspicere. Hoc vero, licet etiam per uveam fieri possit, tamen quia ei pollica & externa parte nigredo obducti,& cornea immediate opposita cit, liquere manifeste videtur, quod ibi locorum silli visibiles rerum species natura constituerit. Sin autem quis me de officio retinae tunicae quaerat, aliud assignare Ron possviri, quam quod mollitie & liquiditate sua vicinas partes, maxime uveam pollica parte leniat &humectet, & maxime refractione debita illustriorem specierum expressio
C I. Intra liu mores recensitos inveniuntur humores oculorum tres, nempe mluem, crystallinus & vitreu . Aqueus anteriore parte oculorum jacet,
intra corneam & uveam, pauca quantitate cst, & consistentia sinitis aquae, licet de seigiditate dubitem. Satis enim mihi videtur adverti posse, eum non puram aquam esse. Quicquid tamen sit, frigidus est, licet non ita frigidus ut aqua. Post illum ante pupillam intra uveam propria sua membrana conclusus reperitur crystallinin , a simili apparentia ita letus. Anteriore
parte depressiore convexitate protuberat et' at posteribre parte magis exstat. Qui observarunt&mensurarunt accuratius parabolicae sectionis utramque partem ajunt. Neque tamen semper aequabilis protuberantia est, sed variat inultum pro varictate individuorum, an etiam aetatum non potest dici. Humor hie bene consistens est, etiam sauciata sua tunica , itaque bene cjus fio ura notari potest. Silvincite hunc humorem quidam volue-iunt in cerit ocissi, sed talluntur am magis ad anteriora vergit, licet non si nereandum, contrum ejus esse in eodem axe cum centro oculi. Ultimam& pCkcam partem occupat ismor vitrein, ita i consistentia, sicutglaciatu ab apparentia voeatiis. Anteriore parte qua crystallinum respicit, ejus si-jurae se accommodat: at posteriori retinae conjungitur ad ejus rotundationis postulatiam. Sua quoque membrana coercetur, neque prorsus diffluit : attamen neque figuram suamibene retinet sed comprehendentium corporum prompte accommodat. Etiam transparens est, ut crystallinus,
imo cum co de majori diaphaneitate certet, quod cuique erit evidens , ii utrum quo humorem in chartam in qua aequilis magnitudinis literae impressae lunt est vG at. s. CII. De his humoribus quastiones quaedam agitantur, quas breviter attingemus. Priuraesti An humores oculorum is partes corporusive oculorum ' Probabiliter defendi potest partes esse. Nam & compount oculum Diqitigoo by Coi le
284쪽
CONTRACTAE LIBER PRIMu S. 2. 7& conserunt ad visum, adeoque usum per se in corpore praestant. De aliis non ita dubitant Autores, sed de aqueo solliciti sunt, quia fluid ut est. Sed alibi in superioribus a uobis notatum est, a fluiditate nihil concludi posse.
Secunda est: Vnde cum aquein humor es inest, rursum regeneretur ' Id fieri usque ad consistentem aetatem experientia comprobat. Alii vcro dicunt, id fieri, quatenus excrementum crystallini est: alii quoniam vis formatrix in aetate crescente adhuc viget. Caeterum neutra ratio sufficit. Nam ii erystallini humoris aqueus humor excrementum statuatur, qui fit, quod non perpetuo accrescat Aut quando natura aliquod cxcromentum per se proficuum & usum praestans in corpore constituit λ Nam excrementum omne evacuari debet. Vis etiam formatrix non solum in crescente, sed omni aetate viventi inest, licet non continue operetur, & nunquam partes
de novo constituit, quoad prima stamina, nis habeat aliquid seminali ejus portioni respondens. Tale autem est proprium & proxime assimilatum istius partis alimentum. Hoc ergo unde suppeditatur in deis hujus humoris Ergo arbitror humoris hujus vel reliquias aliquas dari, per quas
regeneretur ', sicut carne sauciata pars nova accrescit: vel generari ex aliqua portione alimenti crystallini, ipsi secundum temperiem non absimilis. Tertia est: V nde nutriatur humor crystallinis vel vitreia' 'Etsi alii aliud di
cunt, tamen nullum est dubium, quin per arterias quoquc sanguinem accipiant. Licet enim illa vasa non cernantur, tamen adesse possunt, quemadmodum nec in albo oculorum valde mantaste vasa advertiuatur, nisi i flammentur. Et advertuntur etiam quandoque vasa quaedam exilia per tunicas illas, maxime vitream deducti. s. CLII. Olicium illorum humorum in oculo non uno modo omnes
declarant. Plerique Mediei & Philosophi censerit praecipue insigne off-cium crystallino competere,ut in eo tanquam in speculo omnes visibilium imasines exprimantur, & percipiantur. Sed cum perspicuus sit, varie se torserunt, quomodo uci perspicilitatem cum terminatione di expressione illarum speciem in conciliarent, vel istius perspicuitatis teri nationem illi conciliarent. Ego eos suo sensu abundare relinquo, & quoniam expe-- rientia & ratio docet, quod ulterius propagentur oculi, cum aliis doctis
quibusdam Medicis & Opticis judico ulterius species propagari, & vel in
retina, vel in uvea illi subjecta pingi: humores autem esse ordinatos, ut in iis varie incidentes radii refringantur, & vigorem per itineris cmensionem amissum reparent, aut nativam debilitatem earum corrigant,ut in suo loco
species perfectius depingantur. s. CIV.
285쪽
g. C IV. Vt hoc melius percipiamus, supponendum illud est, visibile
excellens & illustre spirituum animalium utpote valde tenuium turbationem & nimiam commotionem, imo dissipationem , atque consequenter visus laetionem, imo abolitionem aflerre quandoque solere, itaque solers natura ac benigna, ut illi malo occurreret, species debili virtute praeditas fecit, & quae paulatim etiam in itinere elanguescerent. At si illae ita debiles in oculo depictae fuissent, non potuissent distincte objecta sua repraesentare, proinde natura in oculo rumina remedium isti desectui attulit, quatenus refractione iliae species valde illustriores redduntur, quemadmodum evidenter notare possumus, ubi eos humores in chartam aliudque visibile effundimus. Quoniam vero reseactiones in diversis partibus oculorum contingunt, illud non omittendum est, etiam peculiaria quaedain munia per illa obiri. Sic ergo refractio ad perpendiculum in corneae perspicua parte & humore aqueo confert ut per majorem extensionem oriecta per exiguam pupillam possint species suas in oculum immittere, quas dehinc crystallinus humor majori refractione senili magis unit, & in apicem coni coire facit: porro poli coitus punctum recedentes radii in vitreo a perpendiculo refringuntur, ne error in judicio contingeret. Cum enim incidentes radii refracti fuerint ad perpendiculum,nisi procedentes rursum in contrarium refringerentur, nunquam rem videremus scuti est, sed in indebito loco & perverse sitana, sicuti experientia ostendit in illis, quae refracte cernimus. At cui usui inservit refractio in retina Sexpressio fiat non in retina, sed in uvca subjecta, non impr-- retinam refractione sua multum facere, ne species in glabra aequabilique uvea sicile reflecterentur, & visionem turbarent. s. CV. Restant nobis rasa oculorum , quae sunt rena , arteria , 8eneret.
Et de venis & arteriis quidem nihil speciale addendum est, cum supra venarum S arteriarum capitis originem Z productionem notaverimus. Hoc solum observandum, quod licet aliqui Autores negent, tunicis oculorum S maxime retinae vasa competere, tamen persensos refelli queant, utpote qui tenuissima vasa in iis observari docent. De nerνυ crgo oculorum pauca
uini addenda, oc paritor quidem de solis nervis Opticis. Circa hos praecipve obscoeandae sunt magnitudo supra reliquos nervos, cavitas quandoque notabilis ante conjunetionem, de ipsa conjunctio, 3e qui dein propter quem finem conditae sint. Magnitudinis finis facile se ingcrit, quod nempe ca sit ob uberiorem si irituum animalium influxum in oculum. Quoniamcnim sensus visus circa objectum nobiliminum versatur,quodque pcrfecte
286쪽
percipi sitae magna spirituum copia non potest , evidens evadit , debuille
naturam pro spirituum assiuxu vel magnos nervos opticos condere , vel , plures numero facere. In quibus duobus semper sere natura eligit magnitudinem potius , quam numerum , si nulla specialis ratio interveniat. Eidem abundantiori & paratiori spirituum animalium ad oculos affluxui 'etiam illa cavitas videtur inservire , quando reperitur: quandoquidem per patulam viam facilior & uberior cli aditus. Sed propter quid nervorum opticorum conjunctio facta ', non unanimiter Autores declarant. Quidam opiriantur , cam institutam csse , ne bini oculi rem visibilem unam ut duplicem cognoscerent. Sed illorum sententiam refutat , quod ob eandem causam & auditorii , & olfactorii nervi talem unionem requirerent. Alii ergo putarunt, roboris causa, illam unionem esse fabricatam. Pariter non vere: quia eadem causa aliorum nervorum similem constructionem post u-laret, quia non plus periculi opticis quam aliis sensoriis & motoriis nervis impendet. Alii putant , in illa conjunistione exprimi rerum visibilium spccies. Caeterum superius ostensum est, id fieri in tunica retina aut uvca secundum posteriorem partem, itidemque probatum, naturaliter spiritus animales per nervos quidem ad partes mitti, sed non remitti. Proinde ego re hinc inde pensitata, venio in eam opinionem, eam conjunctionein etiam inservire uberiori spirituum animalium in oculos distributioni. Nam quatenus ibi in majori capacitate rursum colliguntur, pro necessitate facilius in reliquam partem illorum nervorum immitti queunt. Si hoc non placeat, enitandum, an propter directiorem implantationem in oculum natura dictam unionem constituerit: sed tum non fuerat opus medullam nervorum confundi, quemadmodum plerumque accidit, ut ita hactenus
dictam opinionem pro probabili habeam, etiam ob hanc causam, quod alia probabilior se non offerat. . CVI. Nimis quam multa de visus sensorio proposuimus. Ergo nune transitum facimus ad sensorium auditin, quod aures 1 unt. Licet enim hoc senserium Ioco aliquanto longivi ab oculis remotum fit, tuanenis artificiosa
fructura, uis actionisque praestaηtiaissu proximum est, si non severius. Et illud quidem ex ejus partis specialiori explicatione patebit: soc autem evi denter inde discitur, quod auditus maxime aptus sit ad disciplinas addiscendas, imo accommodatior forte quam oculi, quandoquidem coecorum
quidem doctorem diversa exempla dantur: sed surdorum vix ulla,nisi post acquisitam doctrinam surdi evaserint. Id quoque pro auditus praerogativa afferri solet , quod reliquorum sensuum perditiones sere solitariae lint, I i aut
287쪽
aut saltem esse possint: at quibus a nativitate surditas obvenit, necessariosi in ulmuti sitit. Vt inde quaestio quoque mota sit, quare surdi nati simuι fini muti s Cui problemati multi respondent, quod id eveniat ex nervi auditorii & ad linguam derivati conspiratione. Sed tamen, etsi largior, cum ex nervorum laesione surditas contingit, sic facile mutitatem induci posse,
non tamen concesserini id univcrsale esse. Etenim etiam citra nervorum laesionem cx mala structura ossium aliarumque auris partium quidam surdi esse queunt, & non necesse est, ut uno ramulo propaginis vasorum aD
secto, & alter laboret. Vt praetcream multos quoquc surdos bene loqui, si nempe, postquam loqui potuerunt, surdi facti sint. Itaque eam potius
rationem assigno, quod cum voces significent ex instituto, at surdi a nativitate noe voces, nec significata illarum addisccre queant, necessario muti sint, hoc est articulatis vocibus sensa animi exprimere non possint, licet alioquin sonum & vocem naturalem edant, ut hinc noltra sententia ulterius confirmetur. Quippe s smili ratione, ut in auribus, & in lingua ex nervorum vitio organum laesum, scut ibi, ita & hic actionis abolitio contingere deberet. Imo si maxime nec talis sonus a multis surdis edatur,
tamen si iis lingua moveatur, ex nervorum ejus mala constitutione auditus laesio non dependet. v. g. C V II. 'Partes aurium vel interna sunt. Externa seu prominens avitum pus auris externa Sc auricula nominatur , cujus extrinsecus apparentes particulas superius nominavimus & explicavimus : at si
an atomica arte eandem tra stemus, in eae reperimus cuticulam,cutem tenuem,
timem paucam, de cartilaginem firmam, vahque omnisgeners, venia indema j ularibus externis, & a carotidibus, nervos autem ex secundo pari eorum, qui Ex eorvice producuntur. Guηdula quoque diversae ex infernis & lateralibus locis auribus appostae sunt,pro fulcimento vasorum,& excrementitioriam humorum imbibitione. Imo quandoquidem auricula
moveri pariter in quibusdam solet, musculi quoque eidem ad id dati sunt:
primis tenuis S membraneus qui sursum aurem adducat, attollens inde aliquibus vocatus, qui in anteriore faciei parte supra temporalem must luna ponitur, incipiens a fine musculi frontis externo, ubi temporali conjungitur, & inde sensim angultior redditus descendens,dum vinculae fir- perna parte inseritur. Secundin carnosor & fibrosor saepimila, ut auriculam deorsum trahat, inde detraheris vocatus. Maxime in postica parte eapitis consistit, & a mammiliari processu temporum initium deducens, &angustior redditus paulatim ad aures vergit, quas tendine suo ad radicem cartilaginis
288쪽
eartilaginis fere circumdat , quandoquidem una ejus portio superiorem, altera mediam, tertia infimam partem attingit. Tre in aliquando itidem. carnosus de fibris sursum tendens, qui ausculas antrorsum moveat , unde& ailducens dicitur. Pars est quadrati illius musculi, qui buccas detral ut, ubi carnosior quandoque redditus, fibrisque sursum enitens radiet auric lae inseritur. inartis, qui versus posteriora auriculam inclinet, inde abducos nuncupatus. Originem capit angusto principio ab involucris mu-kesorum occipitii supra mauamiliarem processum, ac inde transversim deorsum latus postica parte auriculae conjungitur. s. CVIII. Interior aurium pars absolute auru . & aliquando auris interiis vocitatur, & in se comprehendit ossicula tria aut quatuor, carern ora, membranaε, musculas duos, & vasa. Deliis pleri 'tie jam actum est superius. ut nunc solum de membranis &musculis tractandum restet. Ac quidem membrana diversae sunt perspieuae ac valde tenues instar telarum aranearum, quae priores duas cavernas,& nonnullos mextus in labyrintho investiunt. Caeterum inter has eminet tympani membrana, quam Barbari in ringem appellant. Posita estin prima caverna auris, ac aminio osseo undiquaque adnascitur: ac proinde ad ejus figuram rotunda facta est. Crassior est membranis aliis, ae veluti septum aliquod eavernam primam aurium a meatu auditorio sejungit. Musculi vero utrinque in auribuaduo sunt.
Vnus externis, alter internus. Externin sic nominatur, quia extra cavernas
aurium jacet. Parvus est in superiore meatus auditorii regione positus, &initium sumit a cute & membraris illa, quae meitum auditorium investit,&hinc camosior redditus tendine brevi exterius fere in tympani centrum inseritur, ibi locorum,ubi malleus isti membranae connectitur. Internin cO tra ideo hanc appellationem tulit, quia intra illam aurium cavernam situs est. Valde parvus est, ae originem cinit in ossis cunei rinis basi eo in loco. quocum radice processus petrosi ac additamento ossis occipitis soramen effraesim constituit. Hinc carnosior primum, & post ubi medium sui superavit. angustior factus in duos tendines gracillimos abit, quorum alter in superiorein malici processum, alter in cervicem implantatur. C IX. Conditae sunt aures obauditum, quemadmodum omnes noverunt, sed qua ratione singulae earum partes eidem conferant, id vero magnam . dubitationem habet. Ideo principio in quaestionem venit: qum usum obtineat auriculaseu exterior pars auris ' Satis experientia edocet, quod non si primarium auditus organum, tum quia etiam ea abscissa aut alio
modo deperdita, si interior auris se bene habeat, au itio fit, licet impe e-
289쪽
1sa VNIvRRIAE MEDICINAEcta, tum quia ea etiam optime se habente & nervis nullo modo laesis nihilo minus auditus in solidum tolli potest. Vt ne illud urgeam, auditu laeso
interne potiua quam extemae auri remedia utiliter adhiberi. Attamen inservit auricula persectiori auditioni, quatenus aerem hinc inde vegantem colligit,& ad meatum auditorium deducit.Hinc evenit,ut abscissis auribus, vel alio modo deperditis neutiquam distincte sonus percipiatur, sed o scure & confuse tantum ad modum murmuris aquarum aut similis sonitus. Atque ob eandem causam vola auribus praetensa, aut aliud instrumentum cavum tenui ductu auribus applicitum distinctiorem auditum causatur. Vnde etiam ea animalia , quibus aures longius prominent, distinctius a diunt. Neque ob aliam causam cartilagineam auriculam c0nditam existimo, quam ut melius exstare queat. Caeterum si hoc ita sit, annon meli foret ores hominum sic exstare , ut brutorum , ob perfectiarem sonitum cape dum Non videtur id neri debuisse. Nam non solum satis exstant ad sonitum perfecte hauriendum, verum etiam si alicubi altius exstarent, alic
bi sibi obstitissent, quominus undique sonus commode ad aures venire osset. Ideo quibus animalibus se exstant aures, musculi peculiares datilint, per quos aures undique circumducere possint: quod etiam in quibusdam hominibus observatur , licet in plerisque multo nobiliori ratione
g. CX. Adhuc circa auriculam illi su ri notandi veniunt,&i serius tragi ct antitragi concursus, itidem a natura ideo conditi, ut meliori &faciliori rationc ad interiora sonitus propagaretur. Verum cur usui inferim
auricula appensin iobin carnein insererat, dubium obtinere videtur. Meo arbitrio non commodat vel extensioni auriculae,vel ejusdem meliori conjunctioni cum aliis partibus, cum cartilago satis firmitcr auriculae expans
nem possit servare, di etiam undique satis aliis partibus connexam: sed non inmobabile est, eum juvare directiorem & faciliorem sonitus in auriaculam ingressum, non quidem undique, sed maxime ab inferiori parte. s. C X I. Non planior, sed multo dissicilior ratio occurrit in expliaeanda functione & uui interioris auris. Nam & id dubium est, qua fit pra-cipua pars auditus, & quomodo illa ad audiendam moHatur, di quomodo foum p.rcipiat λ Quod ad primam quaestionem attinet; Non mihi placet eorum opinio, qui putant tympanum id organum este. Nam quandoquidem illud ,ut aliae membranae ossium illorum circumductioni dicatum sit,&etiam absens observatiim auditui non multum obfuerit, potius ob alium usum
conditum esse credendum est. Sic nec eorum opinio mihi arridet, qui putanti
290쪽
CONTRACTAE LIBER PRIMus. 2 3tant nervum auditorium per aures expansum praecipuum auditus organum
esse. Etenim ille nervus nihil habet peculiaris quam alii nervi , qui adve hendis spiritibus dicati sunt, unde ergo huic illud munus competerct Proinde communiori Philosophorum Medicorumque sententiae haetenus
assentior, aerem innatum id membrum esse, in quo sonus illa exprimitur. Quoniam enim foris sonus in aere optime exprimitur , & intus talis inveniri debet, nisi vacuum in interioris auris cavitatibus concedere velimus, rationabile valde est, in eodem in prassionem contingere. Id maxime contrarium sentientes urgent, quod aer ille ingenitru non Ait pars corporis: sed
ad id ex supra propositis , quae sint partes humani corporis, facile sol vi potest. Nempe quod licet non sit pars corporis humani, quatenus id non solum animae, sed & humoribus smilibusque contentis opponitur: tamen omnino pars humani corporis appellanda sit,quatenus id ad aequale sormae suae opponitur , quoniam sic ad ejus constitutionem omnino exigitur. s. C XII. Vt vero omnis scrupulus tollatur , & simul restantibus
quaestionibus satissat, notandum est , duplici sensii posse aliquid primariam partem auditus vocari: scilicet& quatruus in illa fit imprMosoni, &quatenus illa sonum percipi. Primo modo primas acri illi in cavitatibus :aurium invento tribuimus: sed posteriori modo spiritus primarium auditus organum facimus. Nam censemus, quod sicuti in oculis per multiplicem retractionem species visibiles debilitatae clariores rursum evadunt: sic etiam species audibiles infirmiores factae varia collectione in aure ext riore S interiore aptae reddantur ad distinctiorem & evidentiorem soni in aere interno expressionem. Et quod hoc natura sapienti consilio se molita sit, ne vehementiori sensibili sensoria nimium laederentur.' Quod in visu evidentissimum est,cum oculi clari luminis appulsum aegre ferre queant: ac in auditu non magis obscurum, quando non levem inolestiam inde capimus, si nobis aliquid vehementius in aurem dicatur. Cum essio ad eum modum, quem exposuimus, sonus in aere implantato expressus est, anima sentiens spiritus animalis per nervos affluentis opera illum percipit ac cognoscit, & sic auditum plene absolvit. . CXIII. Quomodo ad hanc stinctionem omnia conspirent, dissicillimum est exacte explicare, attamcn quoad id percipimus, res ita se habet. Quando species sonora in aure exteriore collecta per meatum audiatorium in interiores cavitates immittitur, musculorum interioris auris adiumento via magis minusque panditur, dum variis anfractibus vegetior redditus in intima caverna evidentissime exprimatur. Proinde dissentimus