Francisci Robortelli Vtinensis, In librum Aristotelis de arte poëtica, explicationes. Qui ab eodem ex manuscriptis libris, multis in locis emendatus fuit, ... Cum indice rerum & uerborum locupletissimo

211쪽

neia ante irationur malicor quid enim restriMeo illo moti interpreteris uerbata merica, aut que tandem iuiliis ex bis capi potest

Quapropter lacessat haec consideratio, perinde ac alterius secultatis,

non autem Poeticae propria.

Halicar in hiro πασαμεσεως ait: πολλων Σ μεγαλωνοῦ 1ν Θεωρηματων et isti et ru-M-γου. Mci libro de Oratore primo explicat quid profiteantur Gramiatici. In Grammiti inmitiorum pertractatio ristoriarum cognitio, uerborum interpretatio,pronunciandi quidem fonus.

Dictionis uniuersa: partes hae sunt: Elcmentum, syllaba,coniuncti in

nomen,uerbum,articulus,casus,oratio. Apti me secum hunc in seu par brasi declarat errori, ait enim: Elementa, in queres luitur omana oratio poetica Ont octo Rc enim debet Prtasse legi ille lacus) litera, stacta, copulatio, nomen, ut

bum,cu*s,oratio: uti etiamste: Sunt quinque)yllaba, copulatio, di unctio uniuersalium, casus, o ratio: nam per uniuersitium disiunctionem intellexit nomen, verbum, Crainculum, his enim uniuersalia distin guuntur, ac di gregantur in particularis, exempli causa addito articulo, disi v mirem a semina, addi to nomentirem particularem disingllo, addito uerbo,tempus certum significo.Sed on: no in hac eius isne dot erit litera, que non uid aurespraetermittenda, quamuispostea alium contextura ticlarans est: Elementa uerontabarum sunt res, qu diuidi non possunt, quarum natura est ingredi ins rabara compositionem: Crest litera simplicissimum eorum, ex quibus constituitur oratio. Sciendum uero Aristotestem uocassehoc loco λύιν longam sermonem de aliqua re habitum non scutigrammatici solamnosi repro dictione, er c etiam libro Rhetoricorum tertio ait: δ' et piosor λύιν , ρα et λ. hic 'eriodum uocat M'ν,est enim prolixa narratio quaedam: patet autem hoc esse Mari imum, uia λύεως partem statuit este ἀμ λογον. nam per λογον intelligit coacessionem Lamum trium v aut pilarium dictionum aliquid significantium, ut Socrates comat, Socrates loquit cum X vis stippe, quae huiusmodi sunt. Postit mirari fortasse hoc Ioco aliquiscis Aristotcles in poetices tractat ora agat de his, quae potius ad Grammaticum stinant. MDndeo, grammatici quoque munus F, haec consile resed diues ratione, aliumstabere bipropositum'em. Finis enim grammatico bienomastus est, ut partes orationis apte inter 'connectat fructuraris rectam ipsius faciat.Ηinc Theoti rus Gaetu uir docti imus, qui fimmo ingenio methodum illam con ipsit, dissub initium libri quarti: υιπυ e et ter ωνύμων οὐ πιυ λόγου πιμνει παμ,ηαμμαπυυγ6 3 Λ τρωτα πιο or σιωταμωρ, ημοπιυ λογιυμ e re meriυετια όχαζώου o, τιο υοὐ λογου μεμν ἔχει:ηοι κλωεωe οῦλκμαῖσμῶ, ποσωδεαρ ὁ διαλε-κώe ris συλλοροικῶ λογου in παονίματω. η γα ρηματω κρα mememate uecego uolui Gaetae ureba apponere, quia tantontificio madratur esprolata, ut agnsim eruditifimi illivi hominis miram quantim industriam in discemenda methodo hac, Cr distinguenda: sicuti solat in rei inartibus, Cr scient ijs Aristoteles, cum opus est lanatis mcbercle facio Gaetum, in boc praesertim quarto libro,ut nili ueteri postponendumputem. Test

tur Diovsius Halicarnasseus in libro ori Minis,Neopbrastam philo tam docti mum olim torumscripsisse παλάθοue ut nequis Prias puteilauia heces', ne uesaris dignas i Issopbo. Haec ego eo libentia prostro, quia ea insolentia funt hac et te nostrates philo bi, ut quo sordidius, importuis loquuntur, esse doctiores bustum iri existiment. Sed uelim audiant uerba Dionysi , vi cognostane quantum operae euam in ipsis dictionibus dignosiodi G elus dis posiverit Theophrastus: ειρ-

212쪽

'π resipia confiderat aram mulam at Poeta onge diruersi ratione irca eiam uersio Wniti et scilicet. Γιx frauem in sum, conficiat oratiotim sed cum oratio em uerbis, nominibusq; compoartaturi er illa nivio lanis do a pora sint, propior dissalarim con cionem: βrabe uero ex luteris coiis femur, pisae necesse est hec ab milio ut cognoscat. Rem totam hane p. errima serie declarat redicaranasseusin eo aureo libello πασιωθίσεως, ubivit: οθαμότας se γραμμάτων συμπλοα ει

nem,Crinteruatam, uelut corporis magnitudinem,ues perturbationis alicuius uim exprimati sicuti Homerus cit, quo loco sonitum undarum ad littus ructarum significa re uolans ait: alimeλοωσιν so*Iss ἁλίρῖμ. Sicuti vergilius apud nos,strepitum nauticarum Dilum nificans: Stri se rudentum. Hanc intur utilitatem poetst a strabarum comeritis, Crtiterarum: te ut inquit Di di vi

ruboruomnium natura est, quae nos aptos reddiditas imitandas uoces, cranos adaptatione, to exione mutua Et ream Cr stilabit m ut Cr mugitus boum, Crbinnitus equorum: zr balatus oui crferrestridorem,eruentorum sonitum bRexprimamus. etorice quossivo Oratori prae ibi thoc eodem literarum, Mi nurus considerationem: neque sanό quicquam dioisi in hoc poeta ab oratore. uno excepto,quod adstrictior numeriser risibino est Poemoratio, exactius, hac de cosa singularum literaram,Crs labarum naturam, vim connexionem, CT Dum corruerat, quam orator. Hinc cicero meo libro, qui inscribitur orato ait. Quod cum ita si tamen ea, quae una dictasunt, plus indili utando, quam e de quisex: dicendum est,dignitatis habuerunt. de ue Renim componeno, Crde sillabis propramodum dinumerandRCr dimetiendis loquemur, quae etiam fuit, 'uti mihi uidentur iecessaria: tammfunt magnisicentius, quJundocenturi est id omnino utrum, scdpropriam hoc diciturinam omnium magnarum artium scutariarum, altitudo nos delectat radices limen non it sed esse illa nebis non potest lectile. qui plura uolet cognoscere, lagat libram Halicam Pi- υλπιο r, ubi vir ille ricti sagularum literim naturam contemplans ctrabarum. connexiones lenes, erasperas quaisans. satis ostendit, quomodo intersiecohaerere debeant, ut uoces concinnas, orationem s suomesticiant uiastoteles,qui sciebat tractationem hanc communem esse Oratori cum Poeta ibro Rhetoricorum tertio ait,

tur muri atque perpendit dialecticus literas, collabas, cum nussum usi ipsi praebeant ad conficiendas ratiocinationes,Cr demonstrationes.Atque hinc yrtasse omnAdesidia manduit dialecticorum ac philostophorum: qu quod accuratam uerborumδε labarum iterarumj considerationem uidentes ibi, sicut Poetis,er orato vi non esse necessariam: ornamenta sermonis ingere coeperunt. crate statur H Ecuran cum nonnallos non defuisse, qui, ne negligere uiderentur ea, in quibus alios soriam sibi magnam parasse uidebunt: libros conscribere conati sunt, de ornatu orationκ, CT apta uerborum collocatione,

213쪽

Elementum indiuidua dicitur vox, non quidem omnis, sed illa tan/ν tum, ex qua suapte natura intelligibilis uox constitui potest: quando quidem 6 indivisibiles sunt serarum uoces, quarum sane nullam elemen

tum dicimus.

Paries ea quas superius enumerauit Ingitatis explica definiti Aristotelis, ac primum, elementa. sculueram, ιχειω Graeci dictum ερὰ - xv , quod instris, Cror equo sim deinceps inuis dere, non enim istuito collocantur inter se ad co-itum timst ab ,sed-qvidum ratione eo is rent. hinc Gaeta docte reliquit scriptum Ilibro quarto uae Methodi: ογήρ ἀρ- ιχεῖον -

quae itoli diuiditur,aut diuidi potest .hanc definitionem ab Aristotelisumpsit Gaetasum ait: -- eici' ισωρ αῶ τυ πρωτου, Mis 2τοιχειων. essetf απάτη, eg λι nec B τ φων Timentum est quidlun Ibnplici fimum, ut ait erroeccet' diuidi non potest si huiusmodi est ab Me incipiendu's volvierimus ordinem mitur equi, qui progreditura simplici simis paulatim ad composiatu Hanc rem quos animaduertit Idalis tu usinit enim elementum literas perincipiabumanae, aristi laus uocis, quae diuisionem iussamrecipiunt,uerba illius sunt haec: M. Rarin Gh-δνους,κρα φωναρ, H μνώεχ δε tam guta'OP.SHquia etiam brutorum uoces indivisibiles sunt, nequis putaret bac desinitione ipsas contineri: ait Aristoteles, ουπῆλ ess,er quaesequuntur, hoc est non omnis quidem vox indiui bilis est clementum, sita ea tantum, ex qua existit, ac gignitur vox. quaesensum aliquem babet, Cr intelligi potest haec ita est quam Halica massem ι ἔρωτάν ,- νανδρον vocat. Auermes quoque in sua paraphrasi est Et quoniam uoces, scusoni bestiarum diuidi nonsa sunt in literas: propterea licimus, nullam uocem earum compositam e Τὸ extiteris: neque utimpotem cum issicrum puteram. υ

,, tam uocatis,sive semivocalis, aut etiam muta appellatur.Vocalis,quq sine ulla prorsus adicistione sonum, qui exaudiri muttireddit.Semivoca ii iis, quae non sine adiectione ut o , ρ. Muta,quae cum adiectione per se nul/D lum omnino sonum reddit, adiuncta uero his, quae aliquam uocem red/

H dunt exaudiri potest:ut γ desi

ermes Ioia hunc ita explicat. Huius uocis, quae litera est, partes sunt, Iitera uocalis, τ Heraconi nos, exhabet da spartes: est, quemnitus non recipit protensionem iam strando: Et era aut rima ἱμα

214쪽

' sis reclpst praten onerit,et ceteraeq uorantvrfemio sic mutae, Cromnes bae vocesseratamurra precu ne, quaesit tibi sordentibus ab alijs partibvinutum usuicium In eodem libro

συις is Di distus Halicam clis, ex 'umtu mil rei non simili modo diuidit,

pellabat νας:er consonantes ψόφους. quiderim aliud est in , quamsoninquisit μετὰ me, σύσλῆα Locus est apud Aristotelem libro fecundo de partibus anima ubi de lingua Cr labys loquitur,in quo legas quaedam qu pectunt ad banc τῖσδε is, quot in pronunciatione, quis ibi scribatur moti . verba fiunt haecquae ideo a me apponuntur, quia uidentur hunc lacum mitis illastrarem λεὶ , γλῶτ-τουρι- πιι τνρἴσπ,μr a P χειλῶνυγρῶν ἡκούνιώ ς πελαι-τ'ἄMe ψτηαμμά-

dens atque explicandis rationem secuti sunt, ut minus mirum uideri debeat, fetiam Aristobelis diuisto A Ut quodammodo facta est verba Halica si, quibus hoc declarat, haec sunt: οἱ ἐκ πι νάμα me ee dine et ne re uειώδεις φωνης δl-άμεις.ς ω γ me μ' ἐκπλεσ-οῖ-κ Uέω .. σὰ φωνaται,κρα μεθ' curran. . έμψωνα Λοῖ μετὰ An φωνεντων - μν ἐκ:εροτια. 3 ' αντὰ egeat ντ .i-ουκαυτου 'λῶοα φωνα. λετ ι τὰσολειαρ ἔ- ταρ αμι- ας φωνὰς Mωτα, μεῖ' ἐτέων .si κρα cpodri ci. Haec ego apponere uolui ex di putatione rhetoris docti sipumpta, ut quilibet post cum Arist. explicatione consere: merifice enim locum hunc totum illustrant. Ingenisse quoque ueterum uligia secutus hec omnia explicat lib.quarto Gaet ut uidere quilibet potest.Plutarchus libro nono v succapite tertio, ubi Mocum cum Aeatorcer Geometrum cum Grammatico sserenum facit, ria explicat quae aduocales Cr consonantes stectant sic igitur legi posunt. ermes infra Paraphrasi de vi omnibus ita diserit: nam apponam ipsius verba sicuti ad huc ei multis in loci aliquantb elimatiora, Cr puriora, quam in interpretis uersione logunturitaterasemivocalis est,quae habet cum uocali protructionem quandam, Cr non habet perse fonum, qui exaudiri positi latera uero consonans est, quae cum uoculi sonat:sed perste positi ion habet sonu,qui audiripo it scuti uocales habent. intelligo autem sonum, qui exaudiri potis, in consonantibus, quando componitur cMN alio Craunia cum eo sonat. Et consonantibus quidem non inest sonus iis quando componuntur cum illis,quibus inest onus: fiunt quae apud nos dicuntur literae quiet u mutae.

τιθοκπῖε is P γις μεΠικρις γὰρ Πικει θεωρει P. Haec disserunt inter se figura oris, locis, aspiratione,tenuitate, longitu/ iadine, breuitate, acumine praeterea grauitate, inflexione: de quibus sane in ialiis,quae ad metra pertinent consideratio propria est.

Postquam elementa diui fit in partes tresinguli j definiens explicauit: nanc dilfrrentiam ipsisu deis clarat, qualis sit. Ac multis salia modis tum uoculis, tum consonantes, tum semivociles intersie digerunt.

215쪽

2ο FRAN. ROBORT. Em PLIcAT. Putipondeo,cum potia rum oratio tumeris constet smites s aliquando requirat, et lenitate itis imis Ado asteritatem n posse nossetis aptia eam conficere interiisse s has di fretias cognouerimus. Ac de uocalibus primum loquemur, idipsum, e pueri um ostendemus. Vocalis numeroseptem sunt,

stotelis uestigia sequorifacile tamen hac norma etiam Laturas perpendere poterimus.Omnes uocales pro feruntur eridis itum concipientccrualde inplici quadam orisfiguration linguaes neu piri sus labore excurrentis sed plane quiescentis. his quae sint longae continuum quendam, en productum ea mittunt fonum breues autem unosti ritus Elu,Crbreui arteriae commotione rostrantur, eamq; facitit sonum. Ancipites longae fieri tu ongaram: si breue reuium naturam imitantur. Longe lior in proatatione multum temporis Ibrant, ac exaudiuntur,ideo, fumifimam grauitat ; plenum uocem efficiunt.

Breues autem, quoniam cito prostrantur, π statim preteruolant aures, deteriorem faciunt folium: atque a ut Halicam pus ait, μικροφωνα δyi, Micrae δονιθι Θν ex longis maxime sonorum est a cum longum prosetur enim bitilio ore.Praeteres etiam o nam rotundatu rin ipso proferendo os, ex contrabuntur labi ut curventur postea in circulum ueluti quendam, ῬοῦγυM-- inquit Dio us γαυM-sόμα,κ πχις .ci τι χειλν. Hre igitur harum vocalium natura est, quorum

concursus maximeuitandus,hiulcam enim ex languidum reddunt orationem. Quod haec ita fest habent, is i satis patet,opino quomodo differunt intersee s Hrσι im, μι ποοττιρ. sic enim ait Aristoteles is contextu ) qualem usum poetis praebeant, Cr quomodo ad poeticam facultat est ectent. Quatenus uero spectu ad consonantes, π semivocales, idipsum etiam demona mari potest. semivocalibus aliaesunt plices, aliaesunt duplices,si plices uoco secutus normam Halicam sei λ, ι ν,dinam immutulistis ad uerba relicientes quaedam biotona appellarunt grammati ci. Duplices sunt tres, hae 6, 4 .singulaeueia boum quatenus ad poeticerier Rhetoricenspectant, ita diiudicantur. Grauiorem constituunts stabam, ac dictionem duplices, quam simplices, permiores enim sunt, leuiores autem esse uidentur simplices,Cr sonumqui uelocius praetervolat, escere, quo pacto autem singula pronunci tur,quas orisfigura inguae motu,dentium,er faucium statu, est diligenter erorareari, CT poetae considerans ,quia naturam ab his accipit aut lenem, i borridam,aut tardum,aut celerem dictio: postea etiam oraris,quae ex dictionibus con a nauem facit orationem Merem ut ait Halica ranalycus nμφώνων γλυκυταῖν. e borri facit crest uti is it FGH μηνῶν ' Ma

'δου. medium quendam fonum ac naturam habent ιι CT RInuenustam autem,er in uauem reddit dictionem, morationem is σωs foria aliquando contigerit a crebrius ponatur, ualde angit aures audito

δο- φονῆρό συογμορ, Q igitur ueteres, qui aptescribere conati unt, usi uidentur: nes defuerunt olim, qui integras cantilenas, poemata conscripsere ἁ numeri quod testimonio uersuum Pindari probat Halicarui illic uidere quilibet potest ego enim,ne langior impraetermitto ex duplicibus M Q. Maia defugiendum,quia eundem habet πυρογιών. caliquanto uarius. I autem asperius, CT habet pro terra eundem συογμὸν, quem improbari diximus in dictionibus. Alpiratam quos,ac tenuium Cr m disrum natura uis est poetae pernoscenda eadem de causa diuerso enim oris, linguae, er fauciumst iis,

γ - δ.de quibus Aristoteles in contextu.Res iciendum praeterea ad accentum dictionum nam superacutum, aliae pergrauem, aliae per medium prostrantur: medium puto ab Aristoti uocari,circumflex

μονά. e δεδαμα,3 πι ἀῶ το πνευμπο- π22;κω.Verum de bis hactenus: nam satis omnes Allerentiae literarum,de quibus Aristoteles Ioquitur in cotextu, declaratae sunt, Gillarum usus de monstratusqualis thoe quomodo Poetis riseruiat Multapotui lym ex ciceronis lib. de or. II LG Quin filiuni etiam lib.I Lapponere,sed ego Hesica asseum in primissecutus, satius seputavi: si breuiter hoexplicarem, legat igitur qui uolet illic copiose.Erasimus nostra etate is hineplures annos librum edidit de Pronunciatione, in quo omnia exacte explanavit, quae ad hanc di putationem pertinent: non quidem ad Rhetoricen, t ad Poeticen restrens,ut doceret suaviorem grauiorems fluxam magis facere oratione, sciuisiuis Iutaris,cr Hollandi caeteris, id genus hominibus,qui in Latinis, Graecis s literis prostrandis, pingue quiddam ars horridui oram,rectam pronunciandi normam daret, eorum, vocem liniret, uis infecteret adsuauitatem. Adnotanda uero diligenter illa sunt Aristotelis uerba in contextu,πα ωου κς,, ses E se τυρμε P vir me κsλωρον. est enim eradias tibis loqui pertineredderem, quidemetric

216쪽

laesint ulmum ruit fictilia, particula qMem proniaticae est, crinstruit poesicae, er pletoricaeas ita ex partinnam Cr ipsi numeros asciscite mira autem numerorum partes quaedam fiunt, ut ante coipio, ut curatumluit. Dion si, Iuli carnis locus est in libro πασι Acmωρ:ia i loquitur de numero, Crordine liturarum pulcherrimus,ualdeq; annotandus. ait enim non ad Rhetoricen pertinere eam distra rationem, sed adgrammaticam,Crmarica facultatem non secus ac Aristoteles hoc loco. Verba illius sunt haec; ιδ. - ρ τουτων Aoue ae γρατιιι ea ne umigia μετριHἰρ, ει ξολε-αἶρ κράαρ ci est, quod miretur quil tam Axise illum hoc esse munus philosophiae. uerissimam eis nim est,quatentis materes crestris omnium artium,er scientiarum, tum quae circa res,tum quae circa Oarationem uersantur. Non sunt autem praetermittenda uerba, quae sunt in Paraphrasi, ingeniose enim er docte locum hunc explicanti sunt autem bo. Et litere istae ei uersae iunt fecundum diuersitatem figurarum oris, Cr locorum, quibus connectunt uir, unde prograti incipiiant,praeterea fecundum breuistatem, T longitudinem:grauem quoque, Cracutum accentum, Craummarim ut dicam, ecundum omnem reminationem, extremitatem,as media,quae inter ipsas fiunt: haec uero copiosius declarantur ab his, qui de concentibus, Cr metris,ars omnibus proportionibus pocticuloquantur.

Syllaba uox est nihil penitus significans composita ex muta , & uoce aliquo pacto habente: nam A ctiam absque α syllaba est:& cum α, ue/luti γρα. sed harum disserentias examinare, metricae artis cst.

Postquam elementum definiuit,eius partes quibus f modis interst Allerunt declarauit feriem distutationis secutus, explicat, ais definiuit stillaba. Ad miretu reus aliqui ac quaerat,cur Aristoteles eis lamentum,literum i definiens,ntimerum ipsarum, quot ni,non quae nit .R Jondro, hoc non uis nec syrium,quia non spectat di facultatem poeticam talia perquirere.Atq; hoc sane, cuti multa alia, s ledaenimaguertit Dionestis Halica mas in lib. σωθάσεως. ubi ait de facillitate metorica loquens. e Pisριθμό: AAις μου ρἁδιον ἀπῶν επει mulis G Ῥεμ, πιι eήμωὰ-eίαν- πράγμα,,οι η' ιανααsime ii l ατ- me νῆς τοι κατισα οδλα δε τὰ Mιπα- τουτων, οἱ δε η κ ψς ἀκοσο παρων ei, λωμεθα ris, -πλαοo.ti a τό n7λωesae γραμμαπι ρὸ irin μετροκηρ. Pictores igitur, et Poeticae acultatis pro Fores hanc quaestionem omittunttiarripiunt enim ipsam iam conclusam ab altera facultate,cuius proprium est eam perpendere.ideo secuturus uilicam .de iis quae ad oratoriam facultatem tantum spectatuisse proferre tanquam consisFum,cr decretum inter eo qui alteram facultatem tractant: lueras esse uia gintiquatuor olent enim artes 'lerunq; quae uocantur a Graecis υτ δαηλυα,arripere prioris alicula tanquam minastrae conclusi es,ex quibus tanquam principijs certis, Et iam probatis elici ut suas disputationes. Verba illius sunt haec ἔμῖν δε ηοκνμιτ . ελω ους-κδ.ι-- πλειουρ υτα ίμενοι eδμνάιοα-e Qqωνῆρὰρ e,1 - τὰ συμα κάτα α γῆ λέγGr. verum de his hactenus, ne strabae definitionem explico. SYLLABA est uox, quae nihil significat .Hoc additum est, ut distingua,tur a dictionibus monos rabis, quae quid significant, si reparet. Sed cum significant non iam syllabae, sed dissiones uocuntur. cOMPOSITA ex muta,Cruocem babent compotam vocat ut distinguis ut ab elemento, qod simplexester αδ t ρε αν, ut paulo ante diximus. Componitur tem ex duobus: ex muta scilicet σ uocesi nam ex duabus muti uel ex muta, semivocali nonpotest conscis,llaba. ut id MΗ. ne ae. MIulia uocali non erit Uaba: quia enuntiari non potest. Oportet enim ollabare,cum dictionis pars,enunciari alioquisis sta non enunciarentur tigillatim persee ies dictio exstilabitioni posta simul posset enunciari.Verba Graeca in contextu in uulgura libris ita leguntur σ-θάτου θ αφω

c consenuntibus nihil significans.cisummatim sciendam est,quoniam uora mala ex duobus confici

e ecc

217쪽

aut per hanc methodum βllabae, it idem docet Halicari C. primum enim aliqua uocatu seu longa, sicu brein nuda inplexi eo lituitur, quaestolarum persee con lituit: ut putet is dictione Meti in priore maba. e. huic literae secus Dis si apponas e G scribas sta et remanetquitim eadem Idillud breuses. Sed fuas pient aliquam mutationem addita prima litera illa ρ. Praetereasi rursus huic anteponas aliam liter consionantem, seu mutam fet stilaba raro in dictione μπτρ. 'minosi aliam illi dolumnasset hiluba πο. ut in rictione xee Discu ' O .Haecpostrema, qua quarto loco enumerarimm maxima est omisnium, magis copo tu. Tertio itidem loco exposita stilaba magis idemst lex quam quarta sed magis composita,quῶ fecunda,o sic relique eos modo. ibus igitur additumibus,quae proerri possimi Grae,, civ 22ακαρ ακουςὰρ uocans Iabuit straba sau,σ Deo nihilominus relicta est. Haec omnia fax, se oportet orator ,Cr poetam, ut complicare sciat literas .cπβrabas conficere,complexioncmq; horria is da π asperam uitare positis ita locus postulat.praeterea confideret breuisne', an langa.nam ut Halia

M, Merare haecfortasse ad metricam artem, potius quam ad facultatem poeticam spectat. Non disimili ratiori ne post longam de talis distulationem, uia nimis exacte in fuerat u fatus sit .vκ ο αγM ον θ ρ

hil turpius scribentiariis alicuius praeceptiones contingerepotest, quam si imprudens transgrediatur in fines est ius,quae proxima initima. illi' Hoc igitur diligenter- euitandam, quod Halis ag et ristoteles cuti puer hoc locoJummo studio efficere conati sunt. Σ. δεσμος.A-φωνη ασnlius,u πτικωλυιόπιπιι ει φων laira ση

., Coniunctio uox est minime signigcans: quae nec impegit, nec efficit

is aliquam uocemsignificare, apta quidem ex pluribus uocibus componi, is extremo atque medio orationis congruens: quam quidem in initio ora o tionis suapte natura poni minime convcniti ut ιι, ,κτορ, G: siue uox pero se quidem minime significans cx pluribus uocibus unam,apta ucro vo is ccm unam significantem reddere.

Nune coniunctionem demitta explicat Aristoteles, est autem coniunctio uox quae non significat quidpiam,sed copulat tantum, ea enim proprie uox dicitur gnificam quae rem aliquam significat b d coniunctiones rem nullam prosum designant certam,ideo appellata ab Aristoli πασημος. Quae ἄτα κω λυ . liber Vetustus manuscriptus, qui est apud me, habet κολου , id est mutilam facit,disiungit.: quanalictionem morsius recipio, altera reiecta, quaepulcherrimum Aristot.'sium corrumpit. Quatenus enim coniunctio uocatu cu i δεσμγ, posset aliquis suspicari,an coniungeret, seu interpellaret ex mutialam faceret fi tolleretur vocem unam signi cantem quae ex pluribus uocibus hoc est βllabissit composita. Voc Era significantem, uocat Aristot. VT PARI ETEN, LVcERNAM, ARB OREM, PLURES VOc Es cum ait intelligit Iarabat. Una uox gnificans, ex pluribus uocibus non gni cantibus, hoc est si abis componituri coniunctiones Deia sunt bae./ ,.δ a b .; δι. et reliquaehuiusmodi noinseruntur igitur hae coniunctiones, in compositione dictionu, dum componitur ex Iditabκ. Et hoc dicterico Ni VNcTIO SYLLABA nam utras vox est non gnificans: stadisrunt quia β laba inisgreditur compositionem dictioinsu uiuerbo uturAristot. uoinsigniscantura coniunctio no ingreditur a separatim pro trisulcati parctius cpsa locvi alioqui didicia us, er obscurisimus, que

218쪽

a eo iuvat twq: Paccius. pleurete tit, ut immine lac euidere est in ipsorum uer one. Deis e bet utilitaverti. cONIVNcTIO est uox nihil ignificaris,quaenes conglutinat in Icoficit vo tum ignificante,q explaribus uocibi uctustralis post te componis Alio etiam modo explicit con MDnctionis naturam, ac uim Aristit classe coniunctio est, quae Crin extremst panibus,cπ in medio citia scoueniat, aut collo aptupo sit principiis coiloca Gemoras perpestiuncta, acsiparata. Flaequi Ape replicationes ista uertas nihil ingenio ius aut artificiosius pote,st excogitari: nam coniunctio in bae, πιι, in G, o reliquae huiusmodi,semper collocantur in mediosermonis, ut sitis

patet. sus bron, λια, αιταρ,ῶατε ne quae huiusmodi sunt per collocantur in principio stris Imo .m uerba in contextu Graeco αἴνα αυτc. corrigeda fumex manuscripto τι πια - - ουντ . sinissa dictio ιυμ, legi debet lia μα. male igitur haec omnia uertit paccius, debent 4 , uti exprestamincnLNon contentus duplici bac explicatione coniunctionis liam ouod actari Aristot.quae est huiusmodi.Vel coniunctio est uox nihil significans, quae tamen ex pluribus uocibus igniarantibus, unam quandam alium, de diues significantem dictionem potest conficere.Hic quoe cotextus in uubatis libris est corruptus sita Medum liberina scriptus rectam pro re, si unius lit, Iubecua ι cum tollas ectione habet enim sic uerba haecd criptam φωναασημοHεκπλἰὸκωνι IIcφανῶν ση- μανλον b πιι ιν πεφυκε io σνμανῖκόωφων . tu illam dictionem σημανῖκον stascribas, ecvna luera, unos accentu tantum immutato. σημα κῶν.erit nitissimus ab omni parte locus bis, ut is ccgas. v cpωm nam rursus appono integra omnia) ἄσνμορ, ἐά γ' μονων Asia φοινίν,σθμα κἀν si iam φυκε μιαν σημα κω ςω m. mplum eius rei,de qua loquitur Aristot uerit in his di

Mκαγαθια nam coniunctio id 0.est quidem α μορ sed expluribus, duabus follicet uocibus Pisis 'es MeMκ γαθορ. Cr εικοιτι ια. Non me causa igiti Aristoti tres attulit explicationes renianis Gιotus t triplicem ipsius uim patefaceret, cuti opinor omnesia posse perti Sime perstricere. Coro ut uolet uersiotae Paccij cu nossea uersonae,er interpretationeCAnimaduertet enim sat scio) ipsium locavi tinnintcgrexisse perperam in confiise omnia vertissici 2 phaeca me qua qua putet uelim obtrectandi dissici sed tantumueritatispatefaciendae causa,in loco praesertim obsuri, imo, circorrupto, sicuti res paula re.Auer insea Par brasilocumbunc ita explanat. copulatior tu cppo ita, Mniusigni siparati ut est, .dema, ais,e anesummatim ut dici, dictiones baesiunt tanqua vina cecitia quaeda partiti orationis interssita hoc quideficiunt, aut in principis Irimonis,ut. Q. VO NIA II. ιι Q VI D E M, Cr dictiones, quae continuationem Mificant, ut QVANDO, SLcta altabis unites Praeterea quaedam,qi disiungunt,ut AVT SIVE,Crque excipiendi uim habent, ut PRAETE 'P RA E TE R Q VAMer miles C quae aduersantur, utSed Arruntame, er istae quoque aut in prius vis c amnis, aut insine, ut in medio collocantur. Post emo coiiunctio uox est non significatiuasparas incessisplices, uae quando coniungitur cum alijs mulsignificat cum illis, ut dictiones.quae 'γκατnis ιεγου uocantur. cessiimplices apposio, non ut sunt literae quoniam uoces significatiuaespa ras' compositae ex uociffvspluribus textritus aut ex quatruor, aut etiam pluribus ec sum figuras apte componendi, uni nomen, Cruerbum.Ηaecisse, quae ego illius sententiarum uestigiasecutus ita retuli: 'nam interpretisinscitia omnia corrupta sunt. lam uer si quisquaerat, que usium praebeat in facultate poetica cosideratio barum comunctionu facile cognosceti. si memineri quod et a nobis dictum uit, poetas oporem conficere orationem ornata, apta numera inch sam luente Aodnihil ut in ea talpeta, nihil

219쪽

er quaesti uuntur. Plura quia uolet Iegere m*ὶ σωδ. Menpoterit ud D etrium psisImum siutim liber est,qui circumstitur ubi loquitur sile τυ λόγου Quintilianin reum libro primo V locum hune in poetice Aristotelis uidetur legis, ais obstri alle ab Arstotela tantum partus oratisis in poni. ait enim.Veteres enim quom sucra Aristot.quos et Theodectes xerba tunt modo, ernomnia, erconiunctiones tradiderunt, uidelice quod in uerbis uim=m Riis nominibus materiam quia altera ' est,quod loquimur herum de quo loquimur in contrunctionibus autem complexaeora es se ii dierustrat, quia comundiones pleras dici 'o Sed haec uidetur ἐκσυιδ σμου metu propria translatio. Paula tim a Stoicu auctus est numerus inprimum coniunctionibus articuli additi. Haec it e sed miror, quomodo dicati stoicis articulam pollium interpartes orationis, cum cium Arillotelo hoc libro poetices positis rit. Res tota aut consideranda fligentias,aut Quintitui detur 'ase: murussat tente legisse Aristotele

' Articulus uox est minime significans , quae uel principium orationis, ,, uel finem, uel separationem ostendit, quemadmodum γ quis γ etristi de

, alia: siue mox minime quidem significans: quae nec impediti nec efficit M,, liquam uoccm significare, aptam ex pluribus uocibus componi, tam tra

ra tremis quam med JScohaercns.

moniam etiam articulus iit num usum pocist in oratione conficiansa praebet,ideo Arist.j Mnaturam,ocium i in Ilauctura explicat. Tria facit in oratione articulus, Principium monstrat orationis. Finem quos, separationem principia quidem uto φιλιππις, ά ἐλλαρ, unde aperiri l-κm cita grammaticκ vocantur: mem uero.nt ου. ἡνοῦς . Vnde a giamaticκ haec ἄρ pr ὐπι κροκὰ dicunturi Separationem aut, ut cum dicimus ob cpνμi. 39- - . Nonnunqu7 enim ita prosime consueuerat Graeci

articula, ut aliquid, o stendant, quί segregatum a Getein stilo monsis tui αλ Io-έρος ὁ φιλlaris που. Sed δι timor potest etiamtelligi poseparatissis fit ria formini perarticula, ut οδω ταυτ l .sον λογeρ φῖνmedicaeus liber illas dictiones φημι, s ita habet defriptas γ π ε Gis Vn siis. Sedplantiquid ibi uelintho,nosit perspicio: na adduci no posti, vi κιορισμῆ exemis pluuii erit Ari f. in hu literis.Aliam desinitionem etiam afri Aristoteles in contextu articuli, quae nomessimila estpriori, quam attulit coniunctionaei deo nihil est necesse,ut plara dicamus: facile enim intelli . si potest, nes difficile est excogitare excpta, verba illud κωλύυ,rusus immutari debet,et se, κολρυω

νγ Planepeccare mihi uiderer cinerito incurrerem reprehensionem omnium siplura de hac ecfiniatione fine conarer in medium. totidem euis uerbis descripta est in lib. παερι lui&ας.et fati copiose tu a Graecis,tu a Latmκ interpretibus, utra docti fima declarata fuit. Qita aut ratione nomE dialecticus confideret, illicpatet .Hoc loco autem instruit eadem definitio poetae qui eripst nomina considerat multo exactius,quim Dialecticus, num C propria ab impropriis, Cr translatu i non translatis, Cr duplicia 1 simplicibus. lania ab horridis, er peregrina a nostratibus distinguit,quae nussa prorsus ratione constra

rat Dialecticus Orator tamen eodem eme modo confiderat,quo poeta nam quatrem adorationis orna

tum Dessat, non disrepat Rhetorice a poetice: ideo tum a Cicerone libro tertio de Ora. r in alijs libris: praetereia Diovsto in libro et S. συκέσιοer. τι Demctrio, si s omnibusuctoritiis i cmplaria' ina de s rebus tradunt praecuta.

220쪽

Verbum composita uox est, significans cum tempore: cuius quem/ admodum de nomine diximus nulla per se pars separata significat. Et nim homo,siue album, nequaquam cum tempore significat: ambulat ue/ cco ro, uci ambulauit cum tempore significata illud quidem praesens, hoc

praeteritum. ιι Hos tutio uerbi, eos modo, totis sΘίurebste Eeaturni libra se liciae Nio illa me crura νει in manu; tis libris ita bituri debet siribi in libro

Casuum, qui tum ad nomen, tum ad uerbum pertinent, hic quidem 'significans est secundum huius, uel huic.& qu umcp talia: ille uero secun

du in un una uel plura, ut homines,uci homo.

vulgatus liber, qu sequutus est Paccius, habet operi /.stu: σεωρ. Siamsi cripti omnes ' ποοσιιπομ-b Aristoteli tam in uerbo, quam iit nomine uocaritur, ut in libro A natu Maer. Hoc unum amplius habet in hoc libro poetices. nam in zmhri,n τπMMe,οιον - ω'nnot mme- , rum buusmodi unius,aut plurium non explicat illic. neque enim ad dialacticum spectat talia confideram. poetae umbo diligenterperpendunt,oratores quos. Hinc cicero ut ecies,eseciem dicimus, fucisis rei Crspeciebus nemo dicit,innuit enim couum orator sicuti etiam poetae, magnam ese habendum ruationem.ut in eorum sono nihil sithorridum ut insuave.

6 m 'οκριτα, myq τ' urirn , ἐπιτα9p. γ λ αδ σεν Item V alius secundum personarum modos, quatenus interrogant, siue iubcnimcrbi gratia: ambulauit,& ambula, quae quidem eiusdem pe/neris sunt castis uerbi.

casus alius sin nominculis in uerbo. sis in nomine sus licinio odistinguitur priore quissis cuti etiam in libro κα-Gαρ. cpiλω- is opiλωνι. Ahero autem sicut thoc loco tantum in Poetice. chia syram odi Iiuntur 'verbi sunt ijdem, qui explicanturin lituo παιέεια, έαρ. ALYανω,υγιι P hoc Ioco ἰ i liliv.M.fιθ. Γιcra.ddnotarus Mia pulcherrimus locus,quo alter isto: .explicatur.Sed, anti prostro lacu bu cienda ita dicti eiu contextu perpera Iegi υ--κρι manuscripti libri omnes habent υπικρι rim2.Aristoteles in lib., ψ visaee, ubi Ioouia t*rm. απι -- λh quem enunciat iure appellamus, ait.απιφα κορδε λόγοeὐπάρ -yω ο ὐπασι ἰούς-οιοίονάευηλογος ἄν αα'A'α θης, ου ψευ . M o, Λ σχἐ ιι to I ατ φαν κροῦ seriis Loeptae. ad Poeticen ait, aut ad Rhetoricen pertinere loqui de aliis teneribus orationis. Nuc vero in libro Poetices inquit συποκρωκα est ὐποκριἶκὴ arabistriona, quae inos eruit pr. ,eriarus orationem exprimit non igitur credendum est ibi aduersari Aristotelem ita quaa genus orationis scribitur,ad poeticen pertinci quatenus pronunciatur,m exprimitur, noad reticens ad hi, Trionicum magis autem apparet tutis orationis vis, in qua in sit precatio, detestatio, mandatum aliquod, ut redictio imprimatur gestu ipso Criore repraesentantium bilirionum, quam sim lasmatur tanti Hoc igiturluit, quod impulit Ar otrici ut diceret talia orationisgenera esset Paccius Secundum personata modos.sed repraesentandi rationem intellexu Utotoks i diximus.Hinc cicclibro secundo,de Orat. t.In re est it ridiculum quod ex quadam des a prauau

라틴어 텍스트