장음표시 사용
231쪽
o Poculas inuentu beloia miscuit iti R. . . A , , nam potati propri dixit, Achcloispo. πιλν uoti/ .ficam rection u Dpparet fremotas his, de , , quo loquitur Ari . oteles num V propria sub appellationeprotulit, pocula Achesola ui, altera venit, , P ccius vitiniam dictionem Bacchi,sta Ilagis ατ ανα, ncs esitor legi ecbet. Nec ero ec si dixit Arist.' is tales in contextius cetreum nam Qt intilianus libro to Veπre uocat. Sed quaerat istas dis, , Iispis, cur Aristotcles in Poetices libro hoc de metaphora loquens nihil dixerit ijs,qiis ducuntur λ υωτα Huare de quibus omnes ueteres locuti sent. Quintiliaturi libro quinto, Demetrius o Philo. in uolibGo WAliscixLPlutarchus mi ome. et in constat poeticas 'buiis modi translationes magis sinasse, quam orato rius tiam aliquid carciis anima acere loquens,ach animatum esset Poeo prorsus poetices munus est.exmpla Plutarchus of t ex Hom. M MI cce Gei π. αγαδεμνονα πιιμ αλαίν. MAHεμ' si FaAPψυχαὐτῶ πιδαν&α ανιδνe., , quam metaphoram denotat etiam Demetrius. Hωὐπαρξαν sin διδες δα Ἱέτιν αν mi, me ι olus. 9 Ar τὐ- ά που ταδα τλά- ὐπαs - ἐπειν.Hanc metaphoram reflatur ibi in Demctrius omni apraestanti fima esse, maximeq: probari ab Aristo. cruocari metaphora actis Mosi , quia sensium ictionemri; inanimatis praebet huius exempla innumcrabilia fiunt thm apud Oratores, tum apud Poetas. Locus 6ὶ Aristotelis I bro tertio ratiori ubi ait Metaphoram ob oculos rem ponere, qui
υ σωγ ὰὐλ redim προπραγμώων. quo loco Aristotcles quos adnotatb cesse metaphoram κατ' -α Mγime, sicuti patet. Asticam tonsam uocat Propertius.Wrpus hic integerest Elet ultima libro quarto
i, sub quorum titulis Vita Tonsa iaces. , , Simile illud quod restri Aristotelis libro Tertio Metorie. G -- 2 mri mis, , λουιτ -κ vi stiri τό Mai ae. Sed redeo ad quaestioncm propositiam, rest onctoq: Aristotelem,
,, G si non noramauit, sicuti Hil Rhetores haec translationcm gincra: complecti tamen ipsas sub eo genere, , , quod uocat per analogiam:hoc vero patet itim per se satis ex naturarer m. tum ex verbis, Cr exemplis, , allatis paulo ante,ubi cum translatio ducatur Le ι 'ν ubi τα α ψυχα vocat νοτ' ἀναυγι -
Hactenus timetaphor nunc replicui, quae ni nomisa,quae vocamur πεφιεμ π. nam cpurato esse, quae a Cicerone libro de Oratore appellantur factu, cum ait.Singulorum uerborum laus tribus existit ex rebus faut vetustum uerbum sit, quod tamen consiuetudo sere posit, aut factum vel coniunctione, uel novitat in quo item est auribus consiuetudinis parendum. Nouantur sium paulo ante inquit verba, quae ab eo, qui dicit, ipsos anilia ac fui, uel coluiiudis uerbis,ut ENPEcTAT ORARE VERAE SUTILO Q VS uel ne coniunctione novantur, VT INcVRVEScERE. Horatius in Epiastola ad Pisones,dum monet licere nouare aliquando uerba nouum hocprostri INVIDEOR. Crapud eunem in Odarum librosecundo VID VARI. Aristoteles lib.tretio Rhetoricorum haec eadem vocat
πεποι uiuae, isse tractasse dae bis, alijss omnibus hoc libello Poetices, bis uerbis: quae libentius rem
232쪽
, Iratur eximitatione voem,ssonora vitenim ἀδν' ὀνόματα et τοι μ'sae σιν Ἀπιπε ι α π -ἔre,u ἴ πράγμαῖς. sed alio modo accipit hoc loco Arist. nin inquit ea esse, quae ab alijs ante nunquam prolata uneprimum prostrantur a poeta: qualia multa apud Homerum legi postunt. nam Epoperis quidem facta uas nomina conueniunt: non aut tragac re. Homerus protua sit novum hoc urebum ερω-e nolens et Medemrsignificare, scribiturin alio contextu mansscripto ἔρνυγαρ.Vergilius non di imili ratione altim ramosa rison uiuacis cornua cervi, rasib cornibus arboreis.idem Homerus let, quaevox commutis erat, CT Uucta, non disit, scd αῖ τουα quod uerbuni noli: et est,m actum.Versius Homeri est libro primo illas ενεκα γν χυδωλίμαο 'atropa MPIutarchus testatur Homerum multa uerba nouasti. αυγας ουποίησε πνὰ ὀνόματα ,κ οντα πίορομ σε μαι μανα τυπάλς.Pu lo post,κρα oλωρ πολλῆ omuia in Mator παμετὰ πολλαρ 'ουσιαρ, quod Quid σὲ noliso Vergilio factum. Ciceri sero de Oratoresecundo. Hosunt poetarum Iicentis liberiora, quam nostra, sed tamen raro babet etiam in oratione poeticum aliquod uerbum dignitatem
Productum, atq; subtractum .Procluetiam uidelicet: quod longiore uocali utatur, quam sit cius propria: siue etiam adiectam syllabam asciuerit.
Nunc explicat qualia sint nomina producta, ea autem sunt, quae aut una uocali addita duentur, aut integro ba Manuscriptus liber habet μακροτέρω κευημίαν meiacias. acplanesic debet legi, noti m. εικώω. sensim enim est. Productu nomen vocatur,quod una vocali ritus est, quam proprium, et primarium, unde deducitur: uessiilaba. Quintiliamuli primo adiectionem hanc numerat inter genera Ioloecismi detruelionem quoq;. empla in promptu sunt, icto a me praetermittuntur.
, ηm Υ δῶ, Ma μια γίνεται Mac m=U,υς,υ. MSubtractum, quod aliquo nuc poculiari, siue adiecto mutilum sit, e/ Uxempli gratia Productum πλεω πληος,τrocidis πηληιάδεω dicimus: subtractum, ut κρι & cst Iatcp etiam, cum una ex geminis fit, ut pro Us is. id est sua . ce. in manuscripto Medico libro uerba bopriora ita liguntur. 'eω ἀρηρυῖ π ρμπιοῦ γ, ψ ἰμαζλκμυου. sunt nonnulli ex manus pitis, in qui biis non sunt iri, n-rsed reponensa sunt omnino: in Anfusestsi tractum nomen lucrit alituo in quo uel aliquid quod ipse it proprium, uel adiecti quod erat, ut feret productius,aGrtur ota τί cum ait, tantunde estuc diceret οἰκωα exempla productorum, ta subtractorum nominum afert Aristoteles no fima omnibus: qui didicerunt dialectos, earum i uarietatem. Plura autem bis legat, qui uolet apud Plutarchum in Homero.nam σὰφάρεσιν,et alia omnia animaduertet exemplisaeclarata. ῆρ.ςe.idsI .sic illudquosis, πτα θυμὸν pro εόρ. sed haec notiora sunt,quam ut inca egerat interpretatione.
ύγ,Υ ΩΙιταῖον 1 scin ,τι - δεἱήν. Commutatum, cuius in denominatione aliqua quidcm remanet αpars, aliquaucro additur: uelut, Dexteriorem secundum mammam,
pro dextram. Gcommutatum explicat qualesli nomen,quod totum sumiti r a uarietati linguarumcπdebis Plata r
233쪽
Postoliam Aristotcles Haitatis ollo illas persecutus est nominum qiulitam, Odirat aliam nomistim dii entiam, quae est proptergenus maritim,er faminarum, Crea, quae inter haec sunt,neutra ὶ Laatinis uocata, horum uero ingulissuas certas vignat teminationes: magni enim refert boscire poetam, qui in omnibus nominibus sonum perpendat oportet non erit aut deficiti, etiam me tacente, omnia nose ijs,qui in grammaticis aliquantum fuerint uersari. inde enim haec sumuntur: quid tota facultasseu ars poeticae inseruit. Dion is uilica εἶξus, in libro π α μυσάσεως de hs; multae uideat igitur qui uois lat. salia persequemur. sed primum illud considerandum, cur cum Arili.'. nominum qualitates expliacundas biproposuist,ntem tutum explicauit, unam praetemst,hoc eii κόσμp:cum praesertim cuti verini m. tam diligenter de ornatu loquunturinam Quint.bb. s. ti sunt inomatu π haec: quod male diadi ositum est am/οικο, Diris,quod male igurati id ὰῬωμαῖν, quod malico catum, id κ Morias γε πιε .Paulo post,ubi ornatum inter figuris compositionu collocat, ait. atum est,quod perstimo ac probabili plus est,eius primi sunt gradus in is quod ueli exprimendo,concipiendoj.Tertius qui boniatidiora faciat quodproprie,dixeris cultum. Haec isse.Sed Arist. ideo ornatum non explicauit, quia constat reliquis partibus er qualitatibus iam expositisci uerum essedemonstrat mini. lib. s. ubi inquit: Et quoniam orationis tam oraviusquam perspicuitas aut in singulis uerbis est, aut in pluribus postas,qii id se parat quid coniuncta exigant,consideremus: quanqua recti si me traditu est, Drspicuitatem proprijs,omatum translatis uerbis magis egere. Si igitur ut patet ornatus translatis constat, quid erat necelle, ut de eo, cum translata exposui se quippiam laqueretur Aristo. aeterea ornatus est, qui per totam orationem diffunditur, Cr conflatur expriorib. omnibus qualitatibus. sed ornatus hic cinquit idem Quint. uirilis, fortis,ersanctus sit, neq; e laminatam leuitatem,nec suco emmcntem colorem amet, sanguine, Cr viribus niteat. Haec iacet multa alia eos loco prostri,que ad ornatuspectant, legat igitur quilibet, apus ipsum: hac ego de causa κόσμοι/,quae una erat qualitas permonismetici putarim ab Aristot .praetermissum: mum adduci popum, ut credam mutilum esse contextum, cum omnes libri interse belle consentiant.
Dietionis autem uirtus, ut perspicua sit, non tamcn humilis . quae igi/tur ex proprηs nominibus constabit, maxime pcrspicua crit, humilis tumen: exemplum sit Cleophontis,Stheneli pociis.
Jιν uocat sermonem hoc loco Aristotel ne quis Drtasses uteret de dictione illuni loqui: nam si ratim de hac locutus est, sub appellatione ονοματορυ Fimis et aliarum paritum Semonispoetici iscuit etiam oratori summa uirti s est posticuitas, quam Graeci 2 hHee uocant: Ammum ueris vitium obscgria
234쪽
ob citris v,Graecidicunt γὰῖς ereprehensi crgini. p. salonnurori imperitiamqui, pio puta. ren laudassimum esse orationisgetuis, quia non ab omnibus passim intelligeretur ibinde disripulos seuos orationem obscurare iubilant Mentis hoc aerbo crodsν. Vndem scilicet egregia laudatio extitit. NE EGO Q VI DEM INTELLE NIL Peli u oratio quomodo fatibidem docet Quinti L exponit per imitatis uirtutes, exforemas omnes.Sed ego restro tentum uerba, quie ad contextum Amstotelis Dectare silentur ubi ait, Nobis prima sit uirtus persti iuris propria uerba,is Mohuinquit Arisὶot.m contextu My. ΥΛν κ Aep ὀνομα πων.Demetrius quos ibi loquitur που si μεγαλοπρεπειαρ ait si Ar κυρία 19 συν-ἴ e sc ne in as, -- ί ευκα φρόνo . Praeterea Hermogenes lib.t. R. de hac restasiribit. λύις si in ραῶ κοινώ, κρα μe mc ροῦκουῖ, osanompreμμη νδ' ἐφ' lac iis ο κ ραVerum periculum est,ne, sermo conficiatur ex prooprio incidat is aliud quoddam xit in diuersum, suis humilis: qui missinguum eri propriis di Aoni
quo liquido cognoscas eandem praeceptionem ad Poeticen. Cr Rhetoricen stellare: nec uero mirum num
illa ueneranda: oc omne prorsus plebeium excludens, quae peregrinis
utetur uocabulis. Percgrinum uoco uarietatem linguarum, translatio nem, extentionem, tum quodcun* a proprio alienum est.
poeticus 'mo ex propriis tantum uerbis conficiatur rumili fuerit, ac plebeia quod sinima uitiu praesertim in Heroico poemate, ex Tragico, alijsq; multis, quaemone'monκ amant.Sunt igitur propria quidem retrienda, quia perlipicuum reddunt sermonem sed immiscenda illis funt peregrina, Crexterna,translata quos acriurata: haec enim omnia uno nomine in contextu vocat Aristotelis σμνικῆ.quisquis enimproprium non e recedits a consuetudine loquendi popularie peregrinum, Cr externum dici
potest . mirifice autem nos delectant omnia me Is vi tat, nonIGMac eximarum urbium,regionum
sectas :l tu i r hostius in suras urbes eunt: e uerba translata, σμa: aliena occupant Ioca
235쪽
M FRAN. ROBORT. ENPLIcAT. v latorum et preprimi in uerbo furarint. Haec Mitem oration faciant si limem, a Liam, A σεμνta uocant Graeci multa hac rectiam me tacente, legi possunt pia Hermogenem in libros imo . . P 'εῶν.c si nonnulla ex eo paulo ante protulimus. Sed opthne, ac copiosis mὸ rem hanc totam declarat Amillat .i se libro tertio Rhetorici tibi monet oratoribiu modum in his esse ad bibensum , ita ad poctas potis stellant.quoniam igitur locum hunc declarant, ad istem is .us verba,quaesunthaec. - α
σκιρον σινις nyqurpoetica mugissunt ii consideres.quatenus uero Atmνιραν 'libet locum hune illustriorem reddere apposito uersu callimachi in hamno uo inis tibi loquens de leones crempto 'a o
Veru, si quis haec omnia simul congerat,iaci aenigma efficiet, uel barba rismum: aenigma quidcm,ii translationes: barbarismum uero, si linguas.
Octo qualitates nominum superius declaratas si quis intersie commisceat ex ipsarum commilitone via dear in sermone exiliere duo.Barbarismumscilicet, ex Aenigma. declarat igitur milli cibarum qualitatum nam separatim poni in sermone poetico non debent. Si enim totum ferinonen epiravita conscius cx
metaphorizerit Aenigma,stu allegoria sicarimul in Ode GHoratiaria. Onauis referent in mare tenorio Fructus. ὀ quid agis fortitur occupa.
Nullae igitur metaphorci ut contexte aenigma, seu allegoriam faciunt, de qua Quintilianus memianis lib. s.cu e. aliquando uero est allegoria fine translatione at illud est pridianti limum genus, quod tras constat. Sed nihilo minus aenigmata sunt ne translatione etiam ut i a Vergilianum. Dic quibus in terris, ererismihi magnus Apollo. μ
236쪽
LMA pareat et patium non amplius ultus. . M nn ut testatur Quintilianus .gilegoria obscuriorgignit aenigma fictili aregoria ex translationibus sit. Vectum Aristot .mhilominus a ligniagigni dicit ex mctaphora, allegoria uero num facit metuisnon.Atque haec quid in ita sese habent. Iam uero si sermo conficiatur tantum, nam quid per γλάτα ταρ intelligendum thest ante copiose declaratum, existet B A R B A RIs M V s. qui quibus modis ut, ne non est quaerendum: nam si de hac recusent ilia lib. ' .locutus est. Barbari nam ideo dixit gigni
- γλωέο . quia peregrina, trema , uerba continent. Praeterea diditionem, trussionem, alta multM mutationes dictionum non alio commodius referas, quam huc:eo igitur nomine omnia est complexus Aristotiles sed utrunc genuffieri tuitiosum,Cr quoi ex aenigmato, e quod ex barbarisimo constet. nuligitur ratione talis minio probari debet a poetis.
Aenigmatis Arma ea erit, oratio scilicet, quae ex minime congruenti/bus inter se conficti hoc ita* per nominum compositionem ossici mini me potest, per tran Stationem uero potest: uti Vidi igne, atque a re uirum uiro inhaerentem unum: Caeterasi, id genus.
postquam dixit Aristoteles ex mistione multarum translationum gigni Hiigmata, alliret exemplum nigmatis quod qualest paulo post considerabimus. errore influa Parapbro locum hunc explicans ait: aenigma quippe est oratio, quae comprehendit sententias, qvirum connexio, crudaptatio imposibilis est, ac difficilis ut redigatur ad certum uliquem scissum naturae constentaneum.Arist. utro lib.3.Mreti ait aenia matteam orationem lapidam esse, iucundam,quid metaphora constant, Crno apparent His me υννιγι α γ, αιγ, άλωπ.μωίησις γηρ κρα λ γε - -- , ,19 ό ροτο iusti οἱ λέγO. Aenigmata notiora sunt cum proferuntur cinquitanintilianus nec ea postea intciligas, ns xv E quu interpretetur Quale illud est de clater aera coa in triclinio Cr in cubiculo Nola quo erit multi interpretari conati sunt,ecquis tamen afrmet eos Cecili sententiam qui primus enigma confinxit, assciscutos esse Ego quos diuerbum ex eo eliciens flensium expirasi in libris mearum Annotationum.Oratio inquit Aue es quotiescunq; denudata est verbis proprijs,CT Ut is rit aenigma: nam enigmata sunt ex
uerbis communibus, transiumptis,transimulatis, analogicis,ambiguis. Hinc Aristot .lib.Rhet. 3.uates ambiagua prosere ait. σι παχουσιν M ἁκραστρα, o Q οι ποῖλοὶ miρι ω τιν, ὁπαρ λψωσιν oen δίολα συμφανε:υουσι κροὶGς ἄλ- διαζὰς μεγἀλlis halus κνῖαλυσἰ.ta questequuturi cicero Iib.de Oratore. . magnum oramentam ait esse translationem ,sed in ea obscuritatem fugiendam quia ex eo genere furit aenigmata: cum uero modum non esse in uerbo uno positum , sed in oration id est continuatione ac oram. Nunc declarandum est exemplam, quod in contextu Poet. profert Aristotelis. αγδοα ι ονατυ χαλκον Par αν et κολλι λεντα.est exeogenere, quod translationem babet. cutipatcbit. cucurbitulas utillio a medicisvocatas gnificare uoluit hocaenigmate vir quispia ingeniosiis, quae
igni ardente supposito ex inflammata stuppa, aut alia quavis rebula'odi leui, humer ocinoribus is iguinis mittendi gratia, glutinantur.Translatum verbum est MMnsiem: nam κολλαν est agglutina/N.r pus obscura caetera, quo modo vir ver uiro aes agglutinent igne. qui enim ignorat usum cucurbit
Iarum,non acile intelliget dictum sed admirabitur,quaereissior quid sibi uelit. Dictio in mit αλκο- tu omnibus libris coniunctascribitur.Sed femper existimaui ege disiungendam, cetisere χαλκον:nam accommodatiorfurit ructura Craptius initima conficieturiuti sitis paret. Demetrius Phalereia:
237쪽
Qui duo uersus elagi unt .sed Aristotela alteri tantummoso recenset. claias Mia Asse erimi bum Litis .et σημαίνi ρὶ συ siste τεισζοῖ .Ais copinor iust declarat est rigia hoc Aenigma Exuli gram illud Platonis est. Ionio non homo pereus it Menon lapide, auem, mauem n arbore non arborecinum metaphoram nudin habet, ita tantum obscrurim est propter uerba, piae sentcntiam praesiserunt parum consentati vi ,
ἐκ γλω fhi ο βαρο .crsu:ς. d. o οὐαπικρα α πcis τύγια Quemadmodum quoque ex linguarum uarictate barbarismus,qua propter aliquo pacto his admiscetur.
Qv ismodum ex metaphoris intersese connexis, fine aliarum vocum mistisne,Aenigmatasi intrsic ex verbisexternis, cperegrinis reicipiisq; qualitatibus dissionum, de quibus diximus, gignitur Boi riseus: nam quodam modo ex harum mistione oritur, ficuti suis patet,etiam me exmpla non proserente
ο τα ροῖ- γα b κυριον scpiscimia Proinde Iliut illud non triuiale ac minime humile lingua, translatio,ornatus, caeterae s dictae species pariunt: ita proprium, pcrspicuitalcm.
Dictum est ante sermonis summam uirtutem esserui mulsitposticu nec t humilis perspicum dem facit orationem dictio propria sci humilem non saticest igitur unum consessui,alterum non confice reposter utrums enim in tri oratione poetica oportet.Ne igitur fit humilis metaphora, reliquis partibus,seu qualitatibus opus est. igitur metaphorae cum proprijs nominibus misceanturi utrumq; assequeamurinam ferino poeticus erit sublimis π erectus, non autem plebeius,cπ humili ditis translationibus. a praeterea erit perJicuus ob uerborum proprietatem nam si transtitiones polae esen sermo esset obstu in naticus.Haec est igitur praeclara mistio, qui in sermonepoetico requirit Aristotcis, ut ι aptu afrum ego exemptio ex Homeri uersu hoc. ἄνθα μοι ροῦ τε μῆλ πολυ τοπον ἔς μύλα πολλα Dictio νεπε composita,c figurat aper a litionem ridictio πολυβοπον duplex est , crprorsus poetica. ωολλα pro πολλῶς mutatione praesestra: haesimi qualitates inSoc uersu, metaphora nulla eliquae omnes a priae sunt dictiones. Aptifima igitur mistis. Allera ex aliud ex Veriso,ut res apertiouae Atrinagraui iamdudum saucia cura
vulnus alit ueni Cr caeco carpituri PLGentis bonos. Nulla uiri uirtus imo multusq; recursat. GRAVI CURA SAvcIA. metaphora est,seu analogia, REGINA. dictio propria,et reliquae omnes. V VLNVs ALIT VENIS Netaphora seu analogia etiam haec. caeco IGNL cto σμεταπλασιςdictionis nam circumposuitpro obscuro et latente. IGNI. Analogia. c ARPl TVR metaphora. VIRTVs VIR L Cr reliquae omnes dictiones propriae. REcVRS A T Netaphora Sic igitur apte mistio fit in his uersibus expropterea fermonem humilem nonpraesta smint, quia met*boras habenti per linum tamen, quia propriesunt dictiones intermistae.
Caeterum non minimam conserre vidcntur partem ad dictionis perspicuitatem, de ad uulgare excludendum productioncs, concisioneS nominumque immutationes, quandoquidem id, quod praeter usum com/
238쪽
munem quatenus a proprio diuersum est, illud minime plebeium cs
fici quatenus uero cum usu communi conuenit,claritatem.
Potui lyci qui iam miniri, cur Aristoteles ex octo qualitatibus praedictis metaphorem inrisuis ostendisset ni nam uim habere in oratisne poetica , misceaturpropriis nominibus: reliquas uero qualitates quasi mustitatis, cx parum aptas praetermissi. statuit igitur Arijstotet aliquam quoque uim in illis esse: nam si uerbum aliquo prostratur quod imp'rtia vos,vt RVIT, pro erum uelinquo sit ἁπικοπη illud, ALTA MENTE REPOST VII: uri ἐπ κτασι t IN DUPERATORE AN VIVScE, SI cclNE: uel θαλλαγή. t sanguine cRETVS: uri P RECULAM PROP E R G V LA II, de qua Quintilianus libro primo capite quinto,necesse plane luerit his figuru distinctam orationem ornatiorem uideri,nu humilem: ped adnotandμm has qualitates nonnullas posse esse, aut in ali s dictionibus t in iis , in quibus etiam in P proprietas. Si in diuersis, patet talem esemistione ut propria perat icuitat cm Grant: qualitates autem aliae,aut additio, ut detractio, Cr reliquae exornent sermonem, esciunt , ne humilis, e plebeiussit: si in illa separatim haec in una dictioneconsiderandassent,ut illud Homeri libro primo Iliados. λυ Miκοιο ειλοδεσκ' Picta fictio est πιλυς si κοιο. praeterea habet exten onera,er est ut Aristotelis utar verbosκτια ιχώον nam πιλυφMiσζοιο pro πιλυφMiσζου ponitur tam iisdem dictionibus non fuerit proaprictas, cir metaphora bisuli diu aemissunt Crustera alteram trudi Notat Quintilianus libro primo inueteribus tum Tragicorumst legisse MENE, pro IIE, quod estperadditionem assum.Vergilius PHAgton protulit bis adum. bae omnes in dictionibus mutationes quaedam sunt inter octo illis qualitates enumerandae. Quatenus uero ad id pectat, quod est in contextu, ια-- i ta , κοα λφοῦ, oportere esse orationem .locus est ter libro tertio Rhetoricorum,ubi Ari toteles idem explicat, od tali mistione facit mentionem, es νόργάρ ἐνεκα dici sit puis μή μn metri tata, ἀλλα ττέπιεικῶν - γηρ αδολεχ',u 2φας,ου si α. σιά πιι ,αλλα odiuν- γα μέGμ-ῆς,39 γ, αδεῖα ντα se μῖμα miners ossima ἐρυγ ει ρ, δε κραόρυθμου ,ατό-νόν me in re:.in quibus uerbis Aotandum ab Aristotcleuocario εἰ aitieuocabulam proprium,quia dispud omnes est uulgo usitatum:nam quod usitatum non est iocatur is eos Ipi p.
Quapropter errant non parum qui huiusmodi dictionis genus accusant, qui in Poetam ipsum incessere audent, id quod priscus Euclides socii, quasi facile quis confingat: si ei,dum iambos conscribat, in ipsa di stio
ne nomina quantumlibet extendere liccat: quemadmodum. Usi
cum igitur talis millio sermonem poeticum ornatiorem reddat: in temere uidentur cesse, quibuαiusmodi genus orationis reprehendere ausi sunt,er improbare mutationes illat uaria si quas apte diximus fieri in dictionibus per additionem, ab alionem, interpositionem, et reliquas qualitates, quibus Homerus in primis usus est in sito poemate: Euclides olim poeta in suis iambis ob hoc ipsum deriter in Homerum inisue bis fuit,talis usus est ratione.Atqui inquit facile fuerit cuiuis scribere poema, si liceat dictioni addeis re, detrahere, Cr interserere aliquid pro arbitratu : Hunc sensum peruenit Paccius in sua uersione, quia quae referri ad dictum Euclide oportebat retulit ad Ari stotellam sed facile est totum illius erratum perstiGr CT aptius uertere, sicuti nos declarauimus.Sed redeo ad Euclidem. uide quaeso hominis huius imprudentiam, Critoliditatem in eo ipso u quo Homerum reprehendit, lapsus dl nam eo longenere orationis
Uus est in suis umbis in quo uarietates eiusmodi essent: quod eo minus decet, quo lambim dissimiles or tioni
239쪽
lambicos uersi,s duos intrem tot superst)icti M.
α πιειδον μαραθῶνα Argiodisse. . ut eruersisse, illa in ui. statis libris corrupi scribuntur uersus hi uix elicus stasium. Tu scripti diuersino nulla habent. Meραρῶναδε .in qu dictione tota uis reprehc otius ese uidet untium a diuora ut ιικομιζε ,e similia,quae ad loc- roreuntur, qua sepe utitur Hommissis uisisfortasse non naeniat riuia proximi scribuntur,ormae solutis orationisadabet alius manuscriptus liber κα50 . sid non probo. in legendum est βαδιο stini referatur ad πιτραθῶνι , id est rami nem quae urbis est appella. Eo proficiscentem uidi charm. nam ho tui habet alius liber, quod ualdeproboAt uirumqucndamua vocatum denotet. In altero uersu uarietas est primum in illa dictioneγεινάρουνορ: Gmnia scripti libri habent εριδδερ. itilem in illa My. scribitur enim ψς.preterea mime siribitursi qua dictione putarim totam uim reprehensionis esse, nam quiderat, quod in iambκtem horrida crinusitata dimonishura uteretur Euclidcis dicunt Graeci verutropurgo quod ad insanum refretur, ut Horatius quos sepe dicere solitus est.
' Atqui mensura aeque omnibus partibus regula est nam siquis trans ' lationibus, linguis, csteris , huius generi suci indecenter,uel assectate V sus fuerit, pari ratione ridicula struxerit.
Praeceptionem dat Aristoteles, quod mistiori earum qualitarum in orati secta idendum est inquit ut in emno. modus adhibeatur,ac nequa exid Uerct reliquas praeter re πριστον. si impropria siperent humidis erit oratior si translat oratiosius, cura, Craenei naticae apte igituria miscenda. μηδενς eis est invetere Graecorum dicto. NEQ VID NIMIS, inquit Terentis ais vpud Latinos. suser illud notifimum μέτρον πασι ναοπον. Quintilianus libra decimo: poctae alligati ad certam pedum ne colitatem nons perpropys Mi possunt, sedispus rem uia necessario
di eloquenda quaedam consiugiunt nec mutare modo quaeso uerba, extendere,corripere,conuertersidiis
uidere coguntur.Haec lacibi quibus itisputet quomodo qualitates guras, i orationisinterpemisi antpoci sed omnino intra modum omnia sunt facienda
, i non tuerit. id quod Aeschyli, atque Euripidis in eodem faciendo iambo
D pariter uersantium exemplo apparet: nam cum hic unum duntaxat no i, men linilua non trita loco proprη immutauerit, tam pulcher apparuit.
ii quam ille abicetiis est uisus. etenim in Philoctete Acschylus sic locutus ii est: Mei pedis carnem exedit Phagedaena: ipse ueto Euripides,loco Ge/ra dit, epulatur apposuit.
240쪽
Praeceptam Diboc loco Aristoteles,quo locet, qua ratione aliquis cognos crepo sit, quantam De nutilcm cporem , er dignitatem in sermone poetico: Gr praescrim Heroicorunt scu Epicorum poctar u hi cita plurimum translationibus c alijs mutationibus utuntur, habeat metus hora,varictas nomiἰ:νι mutatio, additio, tr reliquae ldgenus qualitates. cst aut in blii modi: ponderet: sunt aequa lance nomina CT conandum in metrum intrudere alia nomina,ubi prius alia erant collocata tunc facile per iciet quiuis quanti momenti sit hoc potius, quam illlo uti nomine. Paccius verba ida IV ἱam ων. oras α-ειρ γ με peν ita vertit oce nominum ad mensuram in oratione comparatorv.Scd εις γ μετper, debet uerit aliter, hoc est. IN 1I E TR V II: loquitur enim de metro rpi corti poetarum Aristoteles. IMnuscriptus liber Medicos habet αναχ ἡλίων, quae multo aptior lectio est. inbet enim Aristotelis Disco priorum nominum, alia reponi in metris, ita ut metra non dissoluantur.Sed adhac apertitis rem totarat Ecclarat si loco peregrinorum nominum, inquit Cr transtitorum,. aliarum dictionum, qac varicta i , ac mutationem propter aliquam ex illis odio qualitatibus procostrat, ponantur vocabula, cr nomina
propriaret tunc licebit cognoscere uerisima es tuod a nobis di illinfiit. Asbot vero ex plum eiusdem versus de eade re prolatia duobus summis poetis Ascisio, G Euripide: utres enim in Philo icte curia increuoluit quomodo ulceribus paulatim carnes ipsius pedisessumerentur. et Aesitatus quide ita inquit. . φαγεδανι α μου σάγαρεPici ατι eo Translate quidem. nam εPisy cst edere, seu uorare. Sicuti etiam apud Latinos Vergilius Iocutus est de eadem re in lib. m. Georg.
AnusIacer ignis edebat Euripides autem eundem uersum protulit, una tantum mutatu dictione . nam ait. . .
Austros depascitur artus. 4e Homerus lib.X LOsisse. Ibphemo uorante loquens ait. ce m κε et ἐγκάψαυρ αδ απ.ορὰ λυδιραλλα ce sed Man: ego ex Vergilio quos unum exemplum ex quo cognosci positi, quantam in poetsi vim, uenultatem habeat metaphora. nam sit loco translati verbi proprium ponas, nonaduertcs orationcm . Elangaerchumilemq; ieri. Uus hic.Hib. HU. Aeneidos Vulnus alit uenisCr coeco carpitur igni: Si translata uerba mutes locos ipsorum pro crus propria: hoc modo. Allcctionem emo risinteriore paulatim auget, Cr occulto consumitur ore. Hinc cicilibro deor. III non fine crus improbat coram exercitationem,q:ii iiij nirrationem aliquam ibis roponentes,conabantur ali suo bis exprimere ea; isdem res. cum enim poeta ille optima quaeq; uocabula tum propria, tam tradata occupasset: nullus usus eis rat eius exercitationis: imo ex ea magnam capiebatur damna ct incommodum, qGoi deterioribus alsae serebant dictionibus.