Francisci Robortelli Vtinensis, In librum Aristotelis de arte poëtica, explicationes. Qui ab eodem ex manuscriptis libris, multis in locis emendatus fuit, ... Cum indice rerum & uerborum locupletissimo

221쪽

, prauata imitatione mi Olci, Mi cissus pretum nobilitatem,preus millam, Gabit in quo concio rideret,n i id a uultus, ocis imitatio Pre tua statuas uero cum dixit, Cr extento bra ctio paululum etiam Ogcstu adsidit, nam litius ri mus, ex bocgenere est illa Rosciam imitatiostra.' Tibi cho Antipho assero inquit .sraium est, cum audio. Hoc totumgenus cauti me tractat m, mimoa V rum enim est ei logorum, nimias imitatio. cisse, quibussatis patet,quomodoni'ι,u uuia' tu oratoria, poetica oratio fit exprimendar quod proprium est biIbrionicae artis docm, Cr c cere. Gntiaret res ut nominum, uerborum casus hoc, diu illo modo pro Dre: π moratio c

tel .ne forte quis ignorans commoditate tantam, quam 4ret harum minutiorum rerum tractatio poeistis, admiraretur exacte Ari totelem is opesqui is distinguem.μι hac methodo acilius ligulas peris pendere posimus.

V N--ς λόγγ uiuim , v et ὀνομά τυον συγκ H, H ο ροπι προ ο&σμος. αμ' se H Ao fuμάτωρ ta λουν.wIos in m μου/V b. zm, οἱ - Ταβιeci κλεων,ὸ κλεων. Oratio uox cst significans composita: cuius partes quaedam separa/' tae aliquid omnino significant. Quanquam enim non omnis oratio ex ' nominibus, de uerbis constat ut hominis ipsius definitio, siquidem sineucrbis ctiam constare potest: omnino tamen aliquas significantes partes habcbit: ut in hac oratione ambulat Cleon, illud Cleomsignificans cst.

Eoim quoq: modo explicat hoc Ioco,et definit orationem, quo definiuit in libro hydis Gree. Nihil igitur de hac re ego dicam satis enim quaecunq; ad definitionem hocspectant ab Hammonio,Boetio Cr reliquis declaratu fuerunt. Vnum ego perpendam hoc contextu, quod eji discissimu,et pulcherrima. Veaia Arist. funt,o γγ απαρ λογος itfηματων is ὀνομαῖων συγκέ',οιονόα αν ροπισθισομόρ. Cr quaesequuntur.Vititur innuere hoc loco Aristotelis, poste confici aliquem strationem ne uerabo Idem tamen ait in lib. παερι moret omnem orationem enuntiatiuam ὰπιρο xlis ipse nocet feri ex uerbis,uel ex casu aliquo uerbi π hac tentiam suam comprobat argumentatione, que ducitura maiorisc. si aliqua oratio conficeret enunciatione ne arebs, hoc ni primis feret in dimitionestu ooratione definitiva: sed oratio deminua orationem non conficit, ergo nes aliae conficient. Haecfu mali 4ὶ exposta Aristotelis Antentia, Cr argumentatio ex eo libro sumpturuerba ipsium non appono, ne longia or in Ddfacile est omnem dubitationem soluere: nes enim bi repugnat Aristoteles nam in lib. πα ερμα ἀxe locutus est de oratione enunciatiua tantu, quae feri non potest,si ei uerbrim non addamxs, quia verbum nota quaedam est, ficu signum,per quod alterum dicitur de altero,cum in ea dicatur predicatum de subiecto: cr ideo dixit nullam orationem enunciativam confici ne uerbo.In hoc autem libro Poet. praeter enuntiatium orationem,etiam Eealijs agit nam omnes h cum ad Rhetoricen, Cr Poeticen specten etiam ac uerbo confici, constares possunt ex nominibus tantum, sicuti patet in definitione hominis: cui

222쪽

IN ARIST. DE POETIca arillas litur verbum,n faciet quid munitium orationem sidoratio diceturiolum,q vn imo latum explice qtie definiat. erro sinc mentariis tuis in libriira et da obustitit,quoniamicitiaces A DLlibrum fuci alsia Pae bris interpretatus, locum bile, qui illi repugnare uidetur,anima averterat,quaestionem omitem explicui, paucis ostendereconatu Ari Iot ibi ipsi undequaque conuel; rei potiam igitum uerba ipsius, qualiacuitque uerint: lli enim in uersione uulgata, aut paulo secim leaguntur. Oratio quaedam est perfidia, quaeiam imperma,ta perma quaedam est Antentia, quaedam non: sicuti demaridario σprohibitis. Elpropositum est quidem hoc loco Aristot loqui de oratione enunciatisua: nam de orationibus imperfictis, quae uni praeteream oquitur in libris Rhetori r Poet icut de modis orationum persectarina,quaesunt dumtiones, Cr descriptiones, loquitur in lib.Demonstrationis. Adnoaetanda uero nerba G,quae constequuntur in contextur m s πιιὰs D ρομανον

κλεων, sim us enim est, in oratione semper esse aliquam partem, quae Dulicet mr sie

Duobus uero modis una dicitur oratio, aut enim significans unu per se est. aut additis coniunctionibus: uerbi gratia Ilias quidem una erit coniunctionibus oratio hominis uero definitio unum significat.

Apte er breuiter explicat hunc locu Averroes in sua paraphra ibis uerbis: Et oratio dicitur una duoabus modi aut quoniam unam significarem, Me tentiam animiuit homo inanimatu quonia est uni, propter connexione,qua conectitur,Cr uincitur,ut adhortatio rhetorici, uel iudicialis, cryrensis causa, est una oratio, ta poetica narratio,ia una oratio. haec ille. Aristot. uero in lib. πα ἔρια viae: est, uel uancim mulli rei multa uno proseri affirma doseu negando. Quos filio fuerit uiiti, id multis expria metu nes a mutuo,uel negatio erit una. u enim in oratione aIiquid dicitur, non si nomen tuerit una prolatum e quamuis multa sint,unum tamen significcnt, ut si dicisDidomo est animal bipes, ratio reproditum n fluctu.Hu quidem multa sunt sed quia unum ex ipsis coficitur, oratio dicitur una.Si otia dicis: Homo albus ambula tim haec non erit una oratio es plures,quia plura exprimit.concludit igitur distuatatione iam Arist.his uerbis: OG ουο ἰῶ πι κντας σν me issi τουτων,ου μια η -φασί C. αλ-λae φωνή ι Diate, κνταφίσω ea 'Meu ουτ ἐαο κ γ' εMe os me, rac ομο.rmM. L. Priamus igitur modus, quo aliqua oratio dicitur un est quaio unam rem significat. Ut criniam est cum orotio quidem prolixa est,sed mul est conexa.sicuti etiam declarat Arist. lib.lILRheto bidit, λεye r--μix, qu sequuntur. Exemplum uero modi huiusteallist hoc Ioco Iliados Homerice. Idem Aiaristot.D. υλ μετὰ me φυσ1αὶ, ubi definitione distinguita pronunciato quod pronunciatum non staviscat metuci, cest, quid est it cum .icimus, bonio est albus nam in hoc noeshmm, definitio en no est,in qua quiduis impliciterpromoiciaturinasi hoc esse omnes sermones definitiones uocari possent, Cripsa illas estis definitio.Sed apponam ipsius uerba: nam mire illustrant totu hunc lacu, ubi Iliadospro Irrturexemptu: ουγο αναγκν - πι Κυν, τουτπόει ὀμ αν δἰ m λογω Θων re ρομανα, striae 2, i est,i,ἴῖ ' ε -- - τῶ σ- ,οῦ ἀν κιλικλα octe συιδ σμω. et quae MytariCr rursus lib. λιγορ ειρ ου σαυδεσμα κ Θααθ ή ι λιαρ, αλλα ω ενορ

Nominis generum aliquod est simplex: simplex autem uoco, quod ex minime significantibus constituituti aliquod duplex, cuius aliud

quidem

223쪽

ex signiscantibus, ac minime signisscantibus componitur, aliud ex mi, scalitibus omnino. Triplex insuper, ac quadruplex nomen ine potest: quc madmodum multa Megaliolorum, et ι; scit ἱανίν.

Pertinet et lim ad acultatem poclicum cognoscere nomitias plicia, ex composita, scires qua rati ne componant urinam alitiando ex duobus, diquando ex tribus, altiliando ex q tuor, Crpluribis etiacomponitur immen unum. Nomen simplio ita demitur ab Aristotele, ὀμα ἐκ σειγανοοων συγκει .apta plane o ingeniosa desinitio nam simplex irud appellatur quod perse costat, cuiusque partes ad nas significationem separatae redigi possunt quo furiam rem ignificat, it GLAcl EA ARBOR, BRVNA, AESTAS, Cr quaesunt huiusmodi m quamuis Aristoteles in libro-έριιlisset di

maliuolus. t ex corrupto,erintcgro At noctivagus. t ex duobus cormpus Atridiss uus.Queigitur uocat Aristotcles σημαίνοντα, ασνμα. Quintilianus palat integra, ex corrupta. Amptices isces curamina simplicia definien idem Quintilianus lib. I l.cap. 6simplices voces prima positione. id est,natura sua constant.Notanda verb illa verba Aristotela in contextu: in κἀν ista πιτελῶν, Mic οτραπλῆνονρμα. manuscripti Lo libri, ex alter eorum, qui unt in 1 cdico bibliotheta labet praeis terea π:λλα is. Sententia Arist.cst huiusnodii compositum nomen apud Graecos non tantam ex duobus con arceriquo dictum est,moso sed etiam cxtribu ,σ quatuori aliquando etiam expluribus, o milibus me integris, nedum corruptis it patet in exemplo, Πήοκeriis su G. ita enim legi debet: piae dictio composita est ex tribus nominibus fluuiorum,Herm caici, sibi: a quo ferit prolata, quave de causa nonsatis liquet: nam non explicat Aristot.bbro Epigrum. primo cie γραμμα Me legitur dictis

ait a ueteribus appellatum atame, in qua dictione bella est compositio, argutula significatio plura naprostram hoc loco. nam paulo post ubi dedit brambicis dictionibus luerit loquendum, aliquid dicemuti

Q 9utilianus lib. II cap.Wde Latinarum dictionum compositione loquens ait: Aut e duobus quasi cor priribus coalescunt,ut maleficus.Nam ex tribus nostraeutis linguae non concesserim,quamuis capsis dicat ci ro compositum ex cape vis,ta inueniantur qui Lupercalia aeque tres partes orationis esse contendant, quasi lucre per caprum iam novetaurilia iam persuasum estes sue, oue, π tauro. Sed haec non tam ex tribus, quam ex particu utrium. AE VERBA C intit tostrema etiam ars etia adnotanda, quia declarant qualis sit compositio illa,quam Aristot ait feri ἐκ F α μιλί σνμανί Dp. nam ex omnibus quaesiit ασνιια,uix potest.Paulo post Quintilinquin citera etiam ex praepositione,Cr duobus vaeabulla dure uidetvrstruxisse Pacuuius, Nerei: Bispandirostram,incuruiceruicumpecus. Iunguntur autem aut ex duobus Latinis integris, ut ex integro, ex corrupto aut ex nostro, per risno, erit contra,aut ex exobus peregrinis. Paulo post: sed res tota magis Graecos dicet, nobis minus succe

dest, nec id feri natura puto et alienis sumus,id j cu κυροαγχρνα miratifumus . INcVRVIcERVIcVM uixari seu de findi miis.Innuit Q hintilianus in his postremis uerbis Romanos non satis probase

compositionem nominum,propter nouitatum,quamuissignificantia essent, erepta. Graecorum in ea maaior fuit licentia. Idem asserere uidetur Horatius in Epistola adPisones, ubi compositioncm multiplicem nominum probat modo jit apte facta: Dixeris egregie totum si talida uerbum, P a de

224쪽

IN ARI IT. DE PO E Tic Areddideritum iura nouum siserte necesse est vindici s monstrare recentibia abdita rerum. Aristot .m metatis. . interdicito toribus ore utuntur, duplicibus nominibus er compo tis, quia solata orationi non coueniunt sic poetispotius. ex quo patet cur in hoc libro de his agat. In soluta oratione portantur composita huiusnodi nomina rigida sunt, rilicida. Sed apponam Aristot. verba ut facilius res tota inteilitaturinam multa nomina copo taprofert quae solutie orationi non Anthrcludenda.- η ιυ

mutatum. Sic etiam Quintilianus lib. t.cap. s. ngula fiunt aut nostra, aut pererrina, aut fimplicia, aut composiata,aut propria, aut translata, uru usitata, aut L. Nam quam Aristotelesvocat γ ῆ ω, Ruocalpereagrinam nomen de qua repostea copiosius laquemur.reliqua,hoc eMφνρ μηλον, τ ταμφον, η μλα seonvitetur uelle Quintilianus ibidem paula post complecti Ab solaci no, aut figuris dictio . Ait i uel statusa es qualitates appellandasse: octo igitur qualitates in nominibus enumerauit Aristotea res,de quibus singillatim mentionem facturus est,re declaraturus quomodo sese habeant.

Proprium uoco, quod omnibus in usu est.

Primum declarat Aristot. quod dicaturproprium, alis esse, quo omnes utuntur stium ira in aliqua eiustate, t regione. propria cinquit Quint.lib. . cap. . sunt uris quae id significant, in quod prinum denominata sunt. Ocautem lib. tertio de Oratore, ain. propria simi certa quasi uocabula rerum pene una nata cum rebus ipsis. Paula post. In propri' uerbis illa laus est oratoin, ut abiecta, Crobsoleta Agiat leis cti ars in tribus utatur, in quibus plenum quiddam e fonans inesse uideatur, sed in hoc verborum granere propriorum delectus est quidam habendus,ut sis aurium quodam iudicio ponderandus, in quo conis suetudo sequendi valet plurimum etiam bo quod uulgo de oratoribus ab imperitis dici solet, bonustureb,s,aut aliquis non bonis utitur.Im isse omnia referens ad oratores ait sed eadem ad poeta quibus in hoc libello instruit Aristoteles, erri possint: nam uerborum propriorum, bonorum usus ac copia est qua si solum quoddam,in quo aediscet poeta,Er in quo adiungatari .κυeter inquit Aristoteles libro tertio Met. λφα πριω iam λύιν.

225쪽

is atque proprium fieri posse, ut in idem quandoque recidant: minimet, ais mcn eisderia, ut GP νοδ, id est lanceola: quod Cypriis quidem propitii, is nobis utro ab illorum lingua.

tur Persius, cillum laurige Persium que bab in sit a quinta: fictit cautas Ploinum circa Padam iii uenit iam cista quia e Gaza disum est, in Pollionem invebens Labienus protulit, Nastrare

cicero pro Scauro loquens, et in oratione de Provincvs confutaribus, quae xeSardinia venerat. Cum

ait is dictione poeticu multum inste suauitatis rae in primis de causa,qu)d uaria multiplis est: -

proportione respondeat.

226쪽

t et,qum nece itas gemiti inepta coacta er angusti , post tem lactatio,ia ditasj cel auit: tam ut uestiastigoris depectendi causi reperta primo: post adlibri coepta sudoritatum etiam corporis, σὸsignitatem , Puerbi translatio instituta sinopis cause, frequentata delectationis: ram gemmare uites. Lxurim es in herba latasseeget re etiam rastici dicunt, quod enim decorari uix iuris proprio potesti id trans Iuo, cum est dictum, strat id,quod intelligi uoliamus eius rei, quam siclis vertis possimius ilitudo.Sed idem Cicer. loco apte uititur exprimere Ga Aristotclis Greca, quaesuperta appo sui ait enim transtitiones lunt,quasi mutuationes, cum quod non babeas,aliundesiumas: bocenim est ἐπιφερ μαμίπιπονομα Putidit Aristotcle Metapho autem enumerat motis Liluorcii virere ad c Deciem, ast ecie adgenus, speciea Dcwm, postremo peruit ilogiam aproportionesn de his singiltiatim dicendum ex Aristotela praescripto,

A genere ad speciem, uoco: ut sictit haec mihi nauis: etenim in portu esse, stare aliquod est.

πο οὀιρήλ ρώμνερ ὀπὴρ - γπ-dit PpAb ουρία τα l , γ' b ' μειν οὐ 'sita cisum ερ. Mupci, W' ἁ γλειν es A specie ad genus: ut ipse decem peperit iam millia commoda Vlystcs. decem millia enim multa sentiquo sane u abulo pro multo utuntur. VA sipecie ad speciem: Abstulit e animam: immiti spe abscidit: hoc enim loco auferre pro abscindere,& abscindere pro auferre,usurpauit:quod vi trunque subtrahere aliquod sit.

227쪽

1utspecies explicat omnes, de hac meminit, qitie appellatur, Est cis M Gysos Uertex pum hoc ex Homeri uerse: is ἐκαίς 1 ξαλων. Exemplum obturab Aristotele ex eodem remero huiust di:

,, Proportione uero respondens dixerim, quando aliquod secundum is ad primum simili ratione se habeat,qua quartum ad tertium,sumit enimo uci loco secundi quartum, uel quarti secundum: interdum , addunt pro is quo dicitur, ad quod est: exempli causa: simili ratione se habet Phiala,, ad Bacchum, qua scutum ad Martem: dicet igitur oc Phialam scutu Bac/,, chi,d scutum Phialam Martis. κ'

228쪽

H ειπνγνὰχ Me. cesse λεων λάων δ -γα-οω OGM M diri με ανεγκὼν λ ο- τ αλιλλέα.Netaphorae quidan G oratoribus er poeus coniuniant. sed Aiarit, ut inquit Aristotcles, bent adhiberi rano ab ordistoribus, quia πιμι αμαλλον ἀσὶν.cicero quos lib. Oratore. . militudincm ait requiri in trans. Litione navi facit, ut uerbum alieno in loco positum tanquam in suos agnoscat ridelectet. mod simia te nihil habe reputiatur. Et certe ex notis rebus analogia leu similitudo duci debet in translatione facienda: nam duobus in primis de causis translatione utimuritum ut res clarisinat. ut magis aliquid significe. tur,quo alioq*isus exprimi non posset proprys uocabulis, Adio etiam propter breuitatem.in translato enim uerbo uno multu insint oportet, quae audientis animum pungant,cro lactent, simul. p admiratione afficiant: quisa munius uerbi translati potuerint tam multa pro erri. Exempla translationis, quaeduiscuntur ex analogia, bui nodilist Aristoteles quorum primum est. Ut si quis dicat. PHIALAM HARTIs cLΥPEUM ESSE. aut econtrario BAccHI cLYPEUM E SsE PI DALAM. Huius diati artificium summum est, cr ita sese habet.Quatuor assumunt uoces, quarum natura, o significatio diuersa est fingissatim confideres,ut MARς Bacchus .cbpeus. phiala. Iairidi fissmius Baccho, lati disimilis adipeo propria cr conueniens Baccho Phiala,ciueus conueniens Miristi. lam uero analogia ea quae non conueniunt aduri perse, attribuens , muliungit, ex Phialam Bacchic cum uocat: cr cineum Nart Arbialum. Murae apud Aristotelem sepe diatim est alibi: ea, inter quae analogia est analogata uulgo appellant)non babere unam,communem, naturam. Crhoc declarat Themistius is lib. II. de Anima. Qi intilianus lib.V. capite undecimo, ubi loquitur de imagine sic enim uocat&κρνα ait. Ex hoc genere dictum est illud ciceronis ut corpora nostra nemet cita ciuitas ne lege, suis partibus, ut nerui ac singulae crinent

Fris uti non potest. Is est etiam imago istas:ut Faemiges sine gubemarore, ita milites ne Imperatois ire.Haec saeire aliunde fluxit elegantissimum issiud genus stllogistini, qui fit ex anagogia scuti docet Ariapoteles in libris F-ιωαλυοπικῶν.est autem illic longus utatio de conuersone γrori',

rum, quaesit Iecundum commutatam analogiam. Verum in re nostra esto exessum hoc cuti sese habent lapides Cr caeni Ela in dote fabrorum murali uni stafele babent uerba eu dictiones in arte Methorum.Sed fabri lapides,caementas componentes in uni parietem struunt. Rictores quoque dictiones, Cr uerba componentes orationis strusturam faciunt: Exemplum, quod Nartis, Bacchi, cineri, Phialae asseratur hoc Ioco,est etiam positum libro tertio Methoricorum, ubi loquitur σται , er earum artiis scio, ac ui.er ait bas esse metaphoras ex duobus simul sumpta nam sis aratim diceres cidipeum Phiala, est una tantum metaphora.Verba Aristotelis uni haec, εισι 4 e citrarie, ῶαραρ ἀρου - ρ nie ἀνω

Analogia in metaphora facit ut tiniquod in primis requiritur. ἁρμοτiennamsi non fieri . Uu i dam

229쪽

Rursus ad diem uespera, pari ratione se habct, qua ad uitam senium, ita in dicet uesperant dici senium, de senium ucsperam uitae: uel, sicut Em/pcdocles,occasum uitae.

Aliud agist exemplum eius in Attalos, in qua metapbora inest, C suntquatuor voces cuti iupriore exemplo quod decIrrauimus, interquas fit analogia:bae. α''.ήμερο. Lor. Pr nam cuistisse habet uester ad diem, ita sese habet senectus ad iuuentutem relata. Exci Iam prioris horum sumi potest ex illo uersu catulli. Soles occidere Cr redire possunt. Nobiscumscines occidit breis lux, Nox est perpetub una dormienda. Item ex Horas illis uersibus. Nullis ille quidem flebilis occidit Ili flebilior,quri tibi vergili. Et ex eodem. cum ait. Qui Verus uester uetat.

Acron Horati interpressuperiores declaransuersus adnotat. Verbum illud occIDERE proprie dici de uiris insignibus puto ad metaphoram solis Acronem re isse. plutarchus restri Dilla de Pompeio adhuc adolescente dictum. MULTOs magis Solam admirari orientem, quam occidentem. Neque di uiti illud Antiochi dictum, quos reset Liuius. Non omnium dierum seles occiderunt. Nec autem praetermittendum est, quod exponit de translatione loquens cicero in Topicis cum ait, Solebat Aquilius collega,c familiaris meus, cum de litoribus ageretur, quae omnia publica esse uultis: qua tactus elideret: hoc est, quasi qui adolescentia lorem aetatis: senectutem occasum stitae uelit definire. Arijstoteles libro tertio Rhetoricorum, Pericludictum refert, in quocum ruere contretur iuuentus. c. ἔαrερ π - ' κλας ἐφου etiam νεοκτα et qui απολουμst lis 6 - πολεμω ουτωρ αφανi2ν inpi πιλε- ἄ- αγέρει τ;eἔαρ ἐκ m ιαγω Ide Aristoteles de Senectute aliam quandam metaphora prostri libro tertio Rhetoricorum,bis uerbis. α ἐκ μεταφορα,ῆ- νειπναργαρας καλαμ iis, .mino μοδ σιν, o γνα σιν- F γ φους αμ γγ - θνη τερ. de huiusmodi genere definitionum per meriphoram multa legi postant apud Aristotelem libro V ILTopicorum, ubi ueteres magnopere improbat, qui metaphoras inseruerint in suas definitiones.Verum ut redeam ad Analogicam metaphoram, de qua loqxebarn readem ratione catullus firmionem peninsularum ocellum,uocat.cr cicero libro XVI. Epillotia Atticurocellos ita uillulas meas non video.Empedoclem restri Aristoteles, mpus uer ibin δυσμάς Dd Roc spe vergentem aetatem sempta metaphora ab ecca a Solis:

230쪽

dum serere ad frugem. ideo , Sol dictus, sator diuinitus ignis.

Inspmore genere translation siqvie fiunt per alogiam quatuorqueiam Aptuom, quarum remmulatio': ervici sim altera adesten refertur. Sed nonnulla unt in quisu quarta deest as peltis . tio.nec Analogia feripropteressi apte potes .ut patrem hoc exonplo Elato ab Aristotela. FLAM NA, ficu LUX, FRVc TVS, SERERE, nullus est qui non uidesserere adfractus reseri: diciatur enim agricola arbores, seu ructussierere. FLANNAsi lux in hac vitillogia caret vocenop .sumitur tame sine ulla commutatione a priori, dicimus SERERE FLAMMAM, seu LVcEM. restrentes ad SOLEM. Sila. οῦλιορ απωρω φλογα sicuti a uetere dictum est Poeta. quod tamen erat proprium fuctuum. in dicimus απωρων πιτντίρ. Haec igitur analogia dici non potest perficia, quia Sol non mutat fui appetationem oscit,uricolla ut puta, aut alteri: qui ferit studius cum tamen mutuetur ab illo ra cinciunquae ipsius erat propria appellatio Hinc cicinde Or.3.ALSi res suum nomen, ex uocabulum non habet,ut pes in naui,ut nexum, quod perlibram agitur,ut in uxore diuortium, neces. Has cogit, quod non habeas,aliunde umere. Huius generis translationes multae sunt tum apud oratores tam apud poetis.ILcicim oratione pro Archia. Ego vero omnia, quaererebam iam tum in gerendos egere me, ac disseminare arbitrabar. Dilliminare restri cicadressu gestas, gloriam, quod proprie de tactibus, frugibus dicituri cum autem ea res careatpropria appellatione, necessario eam mutuatur aliunde. mile illud vergilianum lib.t .cum est. v seminusammae.Sicuti etiam Homerus.απινιαπυρίς ibop.er illud liba I. De caelo lapsa per umbras. Stella facem ducens multu cum luce cucurrit. currere enim dixit stellum aliunde mutuatus nomen, m proprio caereret. sesquid pluribus opis est exempli cu ubis Imaeniantur in ueterascriptispoetarums Sunt igitur Aut horae aliae per analogiam perfictam,aliae per analogiam imperstelam,sic enim V et appellare cum non ab omniparte,deficiente appellationealista quatuor uoces constituipossunt inter qrassat malagis.

Licet aut huiuscemodi trastationis modo uti, & alio quo*: uidelicet nominauerimus alienti quippia, aliquid eius propriu ab eode remouen, tes: ut si quis appellare uoles Phiala, dixerit scutu, no Mattis,sed Bacchi.

Docet Arist. pos nos alio quoda uti modo in analogica metapb spro renda, scilicet alieno nomini propria miscemus altera,Crerit analogia quide ficu translatio, at non milis prioribus, in quibus omnia nomina aliena ponebantur.αλλοτριον in contextu au Arist.rcliniciensad metapho propriti murim, quod est uti alienis uerbis, C sic sine semper appellacis. οικεῖον uocat proprium laetium cie.lib. de OriI I seu cr proprium notabulum dicit. Notus quippe hic uidetur disrrea prioris. quia omitistit μετωνυμirrit, ficu uicis. vocathb. ori miratillioncmcis: immutationem verbi,utem Cererem pro frugibus. Marte pro bello. Neptunampro mari. Liberum pro uino dicimus.Hoc verum ita festhabere patet in exempla arato ab Arifotela, qaod idem est cum si periore, scd leuiter mutarum ut minaccppareat με rueremae. sic si qxis dicat quatiui,non Iurtis, aut Bacchisica οικα hoc est uini aliquado uictas. contrariose ariμουνωνυμiαι tantam,crprosint ne translatione, utillud Vergilii.