장음표시 사용
241쪽
' id est sui: 5 νιν pro αγγρ, id cst ipsum:&- inei pro ταδ ως, id est Achille de , pro de Achille, caetera* huiusmodi: prorsus igno ,, ratas, quod haec omnia dum proprium uitant. plebeiam interim dictio.
' Ariphratis quos tragicos poetas reprehendere olitus erat, qxod myst ver bus nonmillarim A. ction: ordonem subuerterent is collocutione, praetercon perusinem loquendi communem, piae est inter homines, dum familiariter colloquuntur. hanc enim imitari debent pro viribus non modo comici poetae, sed etiam tragis qui ideo iambis uisaepe dictum est usi unt, quia proxime accolunt ad uulgatam formum loquendi verum tam longe eos ab hac recedere dicebat Ariphrades, ut auderent aliquando ea pro fine, nquae ne in varietate quide, Cr mutatione figurara dictionis solent concedi hoc enim intelligit per διαλε- κυτμ.Vel quod magi crediderim ommunem,ac quotidianum femonem,quem interstin communi uuictu homines habent qualia sunt haec, δ' Pμάτω φάη ὰλ εως περι, σ.ὁ ,νὶν, cum potius Luna dum sit H ι Θματων ex ormula quotidianis monvita ἰου, π --ν.haec ubiq; Tragoedias Euripiadi ex Sophoclis legentibus occurrunt: non est igitur opus apponere exempla: reperiuntur quidem sopi lime etiam apud Homerum, ex alios Epicos: sed his concedanturi neque reprehendendi sunt. de hia tragicos tantum reprehendebat Aris brutis.Verum Aristoteles bac una ratione, quae firmisima est,er uerit,ima tragicos poetas tuetur,d cnt bi altius aliquanto insurgere, quoniam imitantur res graues, C magnas .Quodsipropriis i tum uterentur uocabuli ex populari Uusumptis, communemq; formam loquendi qua homines vulgo utuntur, prorsus humilis cs sit, acpedestris illorum sermo maxime igitur opus est, ut adhibita varietate, mutatione, additione, detractione, et reliquis dictionum formis acqualitatibus: V sermon grauiorem,sublimiorem . reddant. Qπὸ si bosciuillis Arip ades, nanquam pro icto tui αυ temere tragicosos reb dissa in hac re.Verbum illud εκωμωδει cauillationem comica significat qua a lisaepe conjueuerant comici poetae in tragisos uti. patet uero ex Aristophant qui κωμωδA Euripidem.
Cςterum magni negoc 3 cst in supradictis ςngulis a decenti non disce
dcre, minime , abuti compositis nominibus, linguis p : cum primis ue/ ' ro decentcr uti translationibus, maxime est arduum, id quod unum non
V aliunde quaesitum sit oportet, uersatilissi inpenii indolem praeseserat. Etenim recte quid transferre simile aliquod illius conicin plati cst. Discisse
242쪽
sit crines omnibus se , t personisaut rebus eoi emutit: acri igitur iudicio opus est ad singula dilua dicansa ne inuenuli aut ridicula elliciat oratio. sed in primis di deest apte metaphoris ut una praeat quam qu)dupta ut int, conmenientes rebus, ad quas transsieruntur crereram enim analagia sumuntur oportet . bent quos ita in oratione collocario ictam ab una re translatonem ducere coeperis,no hi aliam desinas longe diuersi . de quare copiosius loquitur Qximilianus. uerba in contextu fiunt bae γ, μεγιτι F γ μετας ρεικον-.MHicaeus liber munuscriptus habet. πιλυ est μεγιςαμ.Metaphori ruesse cum ait,intelligit tum esse ad metaphoras es vendas ingenio enim acri opus est nam Hr ex similitudine,CT analogia,quae est inter res,ducanturrinatura omnium rerum,ac uim nosse oportet quais in reconveniunt,ta in qua non conueniunt sepe enim alia res maior altera multae ab omni parte similes, craequalis:rursus multaeque alte ab aliqua partesibi rest ondent.baec igitur ias quamplurima diligentersunt perpendenda, ut aliquis apte metaphoras confingat. Nost a buc crate put rim nihil utilius esse, quam ex Meterum libris,qui hcendi laude floruerunt omnes translationum fomas, modos .coiligere,ac animo ita complacti,ut profuis aliquis utatur, quando opus fuerit: periculum enim est i exse confingat, ne distata
rem habeant analogiam,ne duriores sint, ne minus cognit ne inusitatae. tu quippe vis semonis in propriis, r translatis uerbis uersatur.propria rerum uocabula,quae usitata sint, percipere non admodum est didicite. anslationes igitur ligulae sunt ad tot ansae acpopendendae, quibus uti aliquispo it inscribetido: omant enim nimirum orationem, burnos attollunt, ac nescio quomodo mobiliorem, urgetum. magis efficiunt, ac neruosiorem Quod si ciceronis translationes, Cr eorum,qui eadem aetate uixerunt,constaris cum iris, quibus u siluerunt ij, qui postea scripsere, iam labefactata, ac corrupta Romanorum lingua, ob infusam peregrinitatem,uideas multu discrepare,magus cupiaret is, quam his.Venustae ita unt, misres,ac conuenientes rebus, notae,aptae, suaues,rems ob oculos ponunt, quasi praestentem imuearis hae horridae,obiblitae, a rebus ignotis ductae, dispares.Verum debis hactenus,non enim hoc ad institutum me um iri praesentia pertinet.redeo mitur ad Aristotelis contextum.μυτπφοροκορ ων inquit hoc loco cutilib. Metor. i. se μνιιαῖδε ῖν hoc est eo esse habitu anisi, ut facile quando opus fuerit, entisin a. tu prostris, Crexcogit eques potius ijs abundes.M. cicer. lib. de Orat. 3. in translatione dici non vult, in gentes coeli fornices, quia disimile est: nec chaobdim bonorum, quia longe repetitum: nec Stercus curiae a Glauciari,quia de princi nec Tempestatem comessationis, quia malannes Pupia enatum mortuo cur ne, uia durius.Verecundam enim in primis esse decet translationem, quia irrepit in alienum locum.Maximi igitur,acuti viij ingeni j est, translationes apte confingere, quia intueri oportet milia, quae qui diagnoscit facile metaphorum inde duci Arist.lib. .Rhecis λαωνοκπιπαραλλου.innuens nostram senio metaphoras posse excogitari.
colloquia aemulentur, cuncta illa coueniunt nomina, quibus rite quis in . ipso sermone utatur, sunt autem haec propria: metaphorica:otnata. μ
post uim satis Arist. de octo qualitatibusnominu,ac de illara apta militone disseruit,fjudicit, quae ad quos poetas potissimumst Mnt, utquis huius, quid illius magis sit proprium cognoscamus: quid, altera altero, cum opus ueri mutuetur.Duplicia, compositas nomina Dit brambicis poetis conueniunt iscuti etiam Aristot lib. .veLeoce Critos alibi locum explicauimus non quidem quod his nominibus disiijs metis sit interdictum, sed quia ad iros maxime pertinent. Orationi quippe solutae quam minimum Gaueniunt: idq; docet Arist.lib. . me ubi primo genere agit, his uerbis. - ψυκα se τέο et Osram Mypseo Zie διπλοῖς ὀυμασι.ο λυκόφρων τρανον που πρόσρήαος μεγαλ κοπρου γῆ sed quod uitiam in orationesoluta est imma est laus in uersu, praesertim Attara m
243쪽
subhκ quae contineantu perius exposuimus )Η viris polli seu Tpicos imus appestire, conueniunt.' de quare postea uberius uo loco agimus. anstitiones autem lambicis: Arist. lib. I a. radon restri. H
U,οῦ απερειρ3 7 Verumtamen, Cr baec ita tri linguenda Agulis singula a Manda fiesiti tainen Heroico carmim non γλαέαρ tanta adaptari ed etiam translationcs,Cr duplicia compositaq; omnia. Et rursus lambico compercre trastitiones, quia etiam in communi, quotidiano sermone translati nibius utimur: Crsi non admodum elatis, Crtu As. Iambicus aut porta binarur quotidianum loquendi genus, hoc enim Irimauit Arist.cim ait ea. γα μάντα diruti limsaepe diximus: n3is tamen recipiet, eadem de causa, Iambicum psima compo tu nomina, sicuti paulo ante demonstrauimu , ubi Euclidem poetam reprehendeba sed lumbi cum etiam κοσμγ, quae una inter octo qualitates enumearat aluit, recipiet:num ornari plurimum uult eiusnodi poma.Q resummatim ut colligam,tres hae qualitates communes omnibus sunt. Translatio . ornatus. Proprietas. Eaequκlitates quae continentur-me
γλώsicut, Epicorum propriaefiunt,aliquae etiam tragicorum.Duplicia nemin tragici Epicis, Ditisarambicis s conueniunt, sed Dub ambicis in primis. Psit ista c mirari aliquis cur c loco decimiacis nullam metionem iecerit: sita putarim ideo factiim, quia altero libro, quiperjt, ac desideratura nobis. copios quicquid ad eos1pectabat, persecutus Lit.
' De traicidia igitur. desii ad actionem accommodata imi tatione, satis is hallcnus a nobis haec dicta sint. 1
,, Postqμ in Arist. de fabula, de morib.de fenici id, de dictione, quae partes erat tragici poematis,copiose ,, egit, pilos' utitur sicuti patet .vis te aut esunt illa apposita uerba π si mriin si se mis πραέω: -
,, nam cum uaria' imitandi ratio, ut is pcrius declaratum fuit,apudpoetas in unoquos pomulsi genere,, tragoedia imitatur agentes homines, chisis eos spectatoribus in Theatro tanquam asies.quod propria est omnium Drumaticorum poematum: sicuti comoediae, Crreliquora. Atq; ob id diffrunt ab Epopoeia,
crat s es mirariposit fortasse hoc loco aliquis, Imul accusare Arist. qui cu ab initio bi propsis V set sex tragoedisparte de duabus nihil dixerit: de APPARATV scilicet et MELODIA. vera H puto de apparatu Aristot .non meminisciquia ad ullas artifices pertinebat, non ad poetam: quae duo supe rius innuit, cum ait. Ab .die ψυχαγωrικὸν γ, cnaνώταrν , ἡ ἔκιτα σικων - ποι ,2 ρ. LV κυρια πιρα ru 6ὰ-λγασαιπόψεών σκ οπειῶ τέχνη, ψ F mri r Em. Praeteres V praetermi spe dissutationem de MELODIA, quodsatis escires tota per se cognita ut ij et supra '' rius ait: με um. ια ρ φανεροω si mraput etiaῖν, quod alterius esset artis propria, cuti satis ' nota est nam quia ante a me Actsi fui, ueteres poetae cum Druinatuscripsi sim stea recitari uellent, no
244쪽
De narratiua uero dc per numeros imitatione, quod ipse quoque sa/ bulae, non secus ac in Tragoed a factus: consistere debeant: pariter , circa Uunam, eamque integram atquc perseetam actionem uersari, principio scilicet, medio: fineque constantem, a qua sane, uelut ab integro quo/ ..piam animali, uoluptas quaedam peculiatis proficiscatur, omnino ma/ ςnifestum est. μHee ita uenit Paccius. Sed prima siti turba ego sic uerto adplius puto trapertim. Narrativa autem De Crimitatrice per metrim,qiad in ea fabulas,sicuti in tragoedijs, constituere Dramaticas oporistet. Varijs modis Epopoeiam describit Ari lottin riuuantes /λῶ, κύαμεἶ οιώμνῖα δε α meus munuscriptiti liber habet μωθιίδω μιμωτDO e. Ad Uiquos et A cuo α πλRVocat Epopoeia διοκμata duabu ,opinor, de causis,tum, quia Poeta ipsenarrat: tum quia ... liquis diuersas fuscipiens personas, inoia huiusmodo illius referens permones inducitur. hoc uero ab Aristotcle uocatur Eπαγγελία quae propria est huius poematis quamuistia in omnime inroica ὀπταγγεῖ ια est.nes enim in Iliade scutipatet,cuius rei declarationem a fram postea commodiore loco. uomerat etiam AristoLin contextu e que communia sunt Epomis cum tragoedia. Oritur hoc Ioco dubitatio ex Me RAristo quaesunt in contextu.cum ui oportere ululas in Epopoeia Dramaticas esse . non eanim uidetur hoc uerum, quia in tragoedia exprimuntur person tangulam ipse agentes tunc eam action: cuius est imitatio. In Epopoeia autem metu interloquitur,er narrat ipsos dixis aut egi Icadeo, ut Poeata ipse uitiatur induere diuersis personis, quae tamen illic non sunt in recitatione, sicuti in tragoedia.Warum responsendum putarim: quamuis haec uera sint, fetamen fabulas Dramatico etiam in Epopoeia sequis enim blata persena poetae,qui laterisquitur,m narrat Aolacrit in scenam producere aliquod mama Epicui facile quidem Apelit efficere:ex quo Dramaticum apparebitpoem nonsecus ac tragoediarnes alius est impedimnitis,quo minia totam posit in scenam produci recitandum, quam langum temporis interuallum, quod est in Epopoeia non unius tantum dici, Cr noctis,sed plurium .ierum, mensium. er moram. Gm tragoreis imitationem necesse iconfici periodo, seu circuitru unius Soli uti ante declaruatum luit. Baestri Eultvibius Homeri tuto pres particulam aliquam ilia ACT OG eae olim in scena ab hiaprionibus recitari solitam. Plato in Ione ubi de me fodisplurima loquitur. Ob hoc igitur discrepat Epopoeia a trago tu, quod haec tota referri simia potest in scena, Cr represint aeris Epopoeia aut non potestpropter longitudin fabulae, Erlongi pimum temporis interuallum: Dramaticum tamen est cyboepoemath genus icuti illud. Alterum quos commune habet Epopocia cum tragoedia: Est autem hoc: Epo poeta etiam ipsa unum, totam,acpost tam complectituructionem quod Dclarat δὶ.ullata similituitne animalis. φ.ὶν ἄ- ερμον seduli πτια οἰκειαν ήsed, instar anima lis alicuius quos cun omisni parte is interim ulchra est,etspectanti Fusas eri Loluptatem. i dat interfabula, et animal apti finita analogia. Animal se Fabulam e. Animal ouν.Fabulae . Animal τ MOP.Fabula-λωα.Haec uero μperius cum de tragoedia loquebamur, fatis a me declarata fuerunt ideo non repetenda ex limo. in tantum addo, quod est animaiuersione dignum: hac militudine ducia ab animali utitur etiam alibi Aristoti lib. de coelo. r.ubi ait orbem ese instar animalis qui uexillas habet di frentiis, ta notis di crepantes,sis cuti homo,reliquus animalia quae sunt Supra insciante post dextrum inistrum latus: quae declaram inquit errore Totus enim orbis est quasi unum animal et illamotus coeli loculis, est quasi motus localis in intimalibus Cruli j motus, qui fiunt in orbibus sunt cuti motus particulares, qui sunt in mebris animaliti.
ins y,ῶς ετυχεν, si iaItemq; quod historsis ustatis dissimiles esse debeant, quae quidem .
non unius tantum actionis praebcant notitiam : necesse est: sed tempo/ tu 3 tia
245쪽
ris unius, omnium sane, quaecunque in eo tam circa unum, quam plures λ,, contigere, codem scilicci modo , quo singula quidque inter se ut casuis euenit se habent.
,, Ilaec ita uortit Paccius.sed non satis aperi nonnum. Ego igitur c uertendapulo: complicteris ada, , cunq; co impore accisorum: praeuersantur vel cista unum hominem, uel plum, quorum ita Lyrtuito
interst connexionem habent qui alterum ex altero non pendet. connesumtura trem cum superioribis.
Sic.Quoniam dixerat Aristotelas Epo Mara esse isti διου ηι a. t . quas crederet ideo eam essἰ- D milem historis,ostendit quomodo dis ut ab historia montis interim esse cautissim, ne bifloris milis
' fiat, Historia persequitur actiones, er res gobis hominum aut plurium, aut unius. ut Periclis, Alcibiadis, ' caesaris, ut Roma aerum, Athesilensium Pociis unam bet persequi. Non negarim tamen Historiam alia ε quando unam tantum persequi actionem unius qualis esZconiuratio catilinae a Salustio descripta: aer plerana plum actiones persequitur histor Quatenus nero in cotextu ait Aristoteles VN VII TE MPvλygnificauit multas actiones diuersas necesse est enim,ut interuallo. π annom multa ant,contingaras diuersa,quae gesta iit ab uno Mela pluribus: ut puta a Romanis.Quorum unumquodq; ML ' de ἡλληλα.debent hae dictiones uerti, ut superius docuimus: scnsas enim est. Rerum, quoia uni regerunt xKaliasyrtuitum intersto in habere altisnon I tuitum. Fortuitum habent ordinem ea,quae disimilia interse sunt, nos alterum alterius ca se fit: nes alterum ex altero pendetines restinisunt ad eundem finem, exitum. mpli causa. O ero PRO cos. hi cilicia. Id Romam reuerues uet Pompeio. caesar in Gallia bellum gerit: Itim contra Pompeium ducit exercitum tonsortalium ordianem ed certum Cr connexum babent ea, quae evnim respiciant mere mutuo cohaerent istotcles libro Meiboric.I LAib finem fidia ubi de apparetibus locis ent mmarum agit statuitlocum H O c PE RHoc, er alterum quem appcllat Hoc POST HOC prius illud exemplum connexionem rerumque uni eiusdem natur habet posterius ordinem tantum rerin diuerso hostes arato sepe uerbo, ratores propter linitarem borum locorum filum faciunt. ut Kk docet Aristotelis. Ordo igitur de quo loquimur di Hoc PER HOc: cuius ex pium hoc ueriti cicero pugnat contra Parthos. cicero triumphum petit.Vel Caesar't ligem agrariam de agro Ompano. aesar non dimittit exercitum. caesar pugnat contra remp. Caesar potitur imperio.Ordo hie μετάλλ αυρ est. sic enim Aperius uocabat Aristo b- ules exemplum quarenus ad poesin propius spectat fumi potestex Aentiti Vergilian o qua νηι actio est tametsi plures esse uidentur,izitamen uni siti eruiunt talem enim naturam habent Episodia de quibus ante copiose locuti fuimus, Aristoteles in libro Praedicamentorem, ubi loquitur de cu A NTIT AAET alia dicit esse, quae conflant ex particulis interpe situm certum, G collocationem connexam habenti o bus: alia uero ex non habentibus tum interse cohaerent partium. Illorum exemplum est.Linea.circuisi, Ius triangulus nam licet in his perspicere τῶ εHrςον κειτου,κρα τπια σώαδ φ mine ἄλληλα. Hori rum vero exemplum est. Numerus, tempus. nam particulae horam non cohaerenticac igitur in huiusmodi ,. in πινατ ιν,quim θίσιν. nam innumero hi quit ijstoteles Q βατ ορον Eei μεῖ rati. py,, δύο, κρὰ τὰ δυο Γεσιν Aci πάνυ λώ2οις Paulo post deactionibus loquens ait u δε ι tuae τροι γν τπλῶ ή κίνησις ταλλῶ, Si igitur aliquis explicareuoluerit momen PGιρατῶ toroa'οῖιώριαυσιασω, αἴτιοπω ex his ut is putet quod uolumM: nam actio portica cri ex pluribus partibus constat, quia tamen coniunctae unicu ita propter με enuum , dicitur habere Kσιν. que ego paulo ante ordinem appellaba cretum, circonnexum.Historicae aut actiones quia dixersepunt, non habent gάσιν, fel Messis, quem ea
so ordinem sortiatum uocabaseu disiunctum. Di fert igitur historia a poesi quod historia ordinem irini
in persequendarerum narrationabasscstar inscctatur, quem disiunctum dicimus ac fortuitu uab Aristotele uocatum ηι P. res enim quas narrat Aunt, separeat ac diuersae. Us uero langesecus ocit: nam persequitur connexum seriem, atq; propter linitatem actionum ex multu unam constituit . cati perstirere licet in Iliade Cr Od seu Flemcri er Aeneide Vergilib
ra Verbi causa: circa idem tempus nauale bellum in Salamine, prae
246쪽
i lium , Carthaginiensium in Sicilia, quae minime quia cin in eundem
exitum spectant, ita quo p in insequentibus temporibus, dum alterum interdum post alterum fit,quibus unus non est exitus.
Pasi mapi; turn tauretis cius m ubivi VERBI CAVsA, in Q contextu sesituretcrarie γα .hoc est.Quemadmos cnim. ubi mittemporibtis deinceps insequentibus, Graecavrensum, miρωρενς . Mitrio illinc si dictionem. I . quae hoc laco magnam habet uim sed iam declaro contextum. Similitulinem seri Arist. per pia uuli superi dicta coprobare: estote abiis erebiugestis lacta militudo. c. Rugestae in bidor' duplicimodo diuerse appellantur, viris adiuersiis minibus,trpopulis in diuersis locis tur, foedem tempore aut quae ab istini hominibiu, Crpopulis, est craposi alteram si non rest iciunt eundemere scuti perspici potest ex amistexemplis. Hunc dαplicem ordinem, modumscribendiscuti sint historici ueteres. Priorem quid fecutus est apus Graecos Pol ius, qui qitie eadem aetate gerebantur a diuersis populis diuersis hi Iocst, si explicati Diodorus autem Si tu Arrianus, a. niinposteriorem modustcuti sunt in scribestia rebiu Alexandri magni: Liuius quos Romanorsi. cum igitur duplex haec tratio diuersitatique disertis potiere gestaritalis o rab Aristotele militudo.Quemadmodοῦ tiquit eos tepore olim iu diuersis locis pugnatu est ab Atheniensibus contra Barbaros apud Salamina, i carthaginien bin quor ii Sicilia, er tantum diuersa, ac diserepantia haec sunt: ita etiam contingit, ut deinceps per idem tempus auterum post alterum ab eodem, stu ab is fati Crtamen erunt diuersa. Dissorus Siculus restri eadebois
raptatiatum in Italia inter Tarentinos, ex Lucanos, ce Archidamo Rege Tarentinoru:Cr in Graecia Philippo obtra Athenienses, er Thebanos qui cheronia edomi is exempla redeo ad re, de qua agitur in praesentia.Ad constituenda actionem ama explaribus,opus est demonstrare exitu, Crane eande dape
ν mi ιλι- , νω de ρ 'hos λ ζωρ ἐπ σοδιοι; κἰ-ri obis πιλὰγ siς,άἶον,νεῶν ii αλόγω, i si ς επιmflicis,cis dita P, Hωοπί-ν Id quod sere poetarum non pauci essicere solent.Quamobrem, quemadmodum superius diximus, ob id etiam prae caeteris diuinus Homerus uideri iure debet, quod bellum quidem alioqui principio, medio. fine.
constans totum scribere minime est amrcssiis. siquidem uel nimis m,gnum euasurum, at adeo perceptu dissicile existimaui uel, si ad iustam magnitudinem perstrinxisset, inculcatum nimia uarietate futurum. Nucuero eius recte una duntaxat parte suscepta, pluribus in ea Epi di js usus
est, sicuti nauium catalogo, a sq, Episeos: quibus podsin ipsam loci
Postquam Aristoteles declarostproprium poscos esse complem unam tantum allionem, at sexaposivit qualis' una, πsimplexaction eprehendit imperitos poetis quosam,qui totum hoc artificium iis gnorantes, proponebant bi describendas multiplices actiones,ac diuersu, more historicora, qui latius,
247쪽
Nominum praeterea sunt aliqua mascula:aliqua stem inca, aliqua media. Mascula, quaecunque in ν de s desinunt, ec in cunetas, quae a Vr & κmutis componuntur: sunt cnim omnino duae, ψ ecf. Reminea, quae/cunque in uocales suapte natura longas quales sunt v dc α, desinunt, productas in supcrin ιt: quo sit, ut hae num cro sint aequales illis in quas masculi& scem inca desinunt. ψ cnime ἱ non diuersae sunt. sane nullu no
men inmutam desinit,sed nec inuocalem breuem . in t ucro tria tantum
Postilitam Aristotelis Rugilum omittis persectatus es Dominum qualitates, Oclaratali nomis
num di foratia quae est propter genia marium, π foeminariathc ea, que later haec suiu,neutra i L tinisuocata, horum uero lingulis suas certus a lignat termistationes: niagni enim refert hosci repocto, qui in omnibus nominibus fontim perpendat oportet non erit aut docile, etiam me tacente, omnia nosteque,qui in grammaticis aliquantum fuerint uersates inde enim haec si untur: quia tota ea faculi seu ars poeticae instruit. Diorum Halic asseu in libro et 3. -υἴεπιας debA multa: uideat igitur qui uoalit.Nos alia persequemur.sesprimum illud considerandum, cur cum Arist.'. nominum qualitates expliacundas ibinoposui se septem tutum explicaui unam praetermis hoc est κάσιον:cum praesertim cicci ver Quint. tam diligenter de ornatu loquanturinam Quint.lib. .est,sunt inomatu er haec: quoemaledia dispositum est,id ιωοικονίμ, δι/,quod malefiguratu, id quod male collocatum d rκοσαυγε πιν.Paulo post, ubi ora tum interfiguras compositionis collocat,ait. atum est,quod per icuo, de probabili plus est,eius primi sunt gradus in is quod uelis, exprimendo, concipiendo . Tertius quiboniatidiora faciat quodproprie, dixeris cultum. Haec ille. Sed ArisLideo ornatum non eo licanis quia con stat reliquis partibus er qualitatibus iam expositis: id uerum esse demonstrat Quintilio. .ubi inquit: Et quoniam orationis tam ornatus, quam persticuitas aut in singulis uerbis est, aut in pluribus potatos, quidstparatu,quid coniuncta exigant consideremus: quanqua rectis e traditu est, D picuitatem proprijs,omatum translatis uerbis magis egere. Si igitur ut putet ornatus translatis constat, quid erat neces e, ut de eo, cum translata exposui fel quippiam loqueretur Aristo. aeterea oratius est,quipre totam orationem ei fundituri π con latur expriorib. omnibus qualitatibus. Sed ornatus hic inquit idem Quint. virilis, Iortis,ersanctus sit, nes esset minatam leuitatem, nec suco eminentem colorem amet, sanguine, Cr uiribus niteat. Haec iacet multa alia eos loco prostri,quae ad ornatu spectant, ligat igitur quilibet, qui ipsi me hac ego de causa κόσμον, quae una crat qualitas sermonApoetici, putarim ab Aristot .praetermissum. muta adduci possunt, ut credam mutilum e contexim, cum omnes libri inter se biae consentiant.
Dictionis aulcm uirtus, ut perspicua sit, non tamcn humilis , quae igi tur ex propriis nominibus constabit, maxime perspi ua crit, humilis tumcn: exemplum sit Cleophontis, Stheneli Q poesis.
1 Uiν uocatsermonem hoc loco Aristote ne qust fortasse puteret de dictione illuni loqui: nam separatim de hac locutus est,sub appetatione iis tu es κου ραματο- et aliarum partiam emonκpoeticu,
ii etiam oratori summa uir estperspicuitas, quam Graeci Orphνέαν vocum: pummum uerri vitium Obscuria
248쪽
obscuris re Graeciamin: ὰ2Φερ reprehensi Quint. As.nonnullorim imperitio qui, quὁ puta rent Iarastissimum essὶ orationisgeniis,quia non ab omnibus pasta intelligo et si de discipulos μos orationem obscurare iubebant tentes hoc uerbo σκο2Gν.Vnde ita scilicet egregia laudatio otitit. NE EGO Q VI'DEM INTELLEXI. Prestima oratio quomodo fati bidem docet Quinti Lexponit j persticuit ut suirtutes C formas omnes.Sed ego refero tantum uerba,quae ad contextum Ariis stotelis spectare uidentur, ubi ait, Nobis prima sit uirtus perspicuitasκ propria uerba, arc cro h inquit illat .ni contextu ovant ν ά εκύς- ων ονοματο F. Demetrius quos, ubi loquitur που u ιογαει προυπει re ait u A κυpiet dy - θηρ G cpse M. αs, s εὐκαταφρόν π . Praeterea Hermogenes lib. t. HA ιλῶν de hac re itascribit.λύις ia καθαμ α κοινα, χῖα εἰς ταντας ἔκουῖ, o
ἐφ' LMν eis σκληρα.Verum periculum est, ne, stermo conficiatur ex proapri' ncidat in aliud quoddam uit diuersum, suis humilis:qui enim nudaprostrinvrvs dictionibus,necesse s i ius humilem, popularems esse orationein, quare uix conueniet poemati: hoc uidit Demetrius eodem loco,σprostro ipsius uerba,quia mirifice explicant Arist.contextum, in quo de hoc uitando
quuntur,ή κυρία γάρ ευκαταφρονκῖς sicuti paulo ante retulimus.Hermogenes quos eiusdem est scurentis. postquam ibuir praecipit orcpta νειαρ, admonuits oporture orationem egerat ρρω ex uerbisproprijs contextum:metuens ne humilis feret, eum clara esse debeat, σμεγαλοπροπηρ: Cr rurasus cum μεγαλοπρεπαρ esse debeat ut, ex translatis, metuens ne obstura est est. α xpiat, 19 κα
ι-των oecp;i An ποιει τὰ κυρια, ταπεινta ὀ λοὶ Φωσμ μsella ae ὀνομαme gotiri Gρου-α νῆιρ π ι ποιν-κῶς. - γδ ηαλλάμα μει φαίνε 1; σεμνοτ ρον. Praeter quam quod Aristot.explicat tu,quod uolumus: mentionem facit huius dist)utationis,quae est is lib.Poet. Exemplum uero hoc loco plebest, humilis fermonis, quem uult summoperea poeta uitari, Aristot. Uret poesin cli Montis Atheniensis tragici: de quo apud Suidam mentio, π Stheneli, cuius uersum citat Athenaeus lib.
λίγω γλω--, ηγὶ ματαφοῖ ,2 EI MCMN,s πρω v syae γ κυειομilla ueneranda: 5c omne prorsus plebeium excludens, quae pereῖrinis utetur uocabulis. Percgrinum uoco uarietatem linguarum, tran alio nem, extentsionem,tum quodcun y a proprio alienum est.
Si poeticus I mo ex proprijs tantum uerbRconficiatu humilis uerit,acplebeius quod Amma uitia. praesertim in Heroico poemate, π Tragico, alijss multi quae maiestat remotist amant.Sunt igiturpropria quidem retinenda,quid per icuum reddunt smnonem sed immiscenda illis uniperegresa, rexternam anslata quoep ac guratu haec enim omnia uno nomine in contextu uocat Aristoteles σμνιῶ. quisquis enimproprium non e receditque a consuetudine loquendi popularis peregrinum, er externum dici potest . nurifice autem nos delictant omnia τὰ Is ιν et, non'Maceriemurum urbium,regionum
liectus: lx di igitur hospites in alteras urbescunt: cxcrba translata, cocta: aliena occupant loca
249쪽
FRAN. ROBORT. ENPLIca T. quae v itatorum, erproprior uerbor fuerint. Haec tremorinionem acuum si limem, a Litam, Acrisidis vocatit Graci multa de hac rectio me lac te, lagi posui tapud Hermogenem in libro primo. τ ιγεων. π si nonnulla ex eo paulo ante pretulimus. Sed optime, de copiosi fime hanc totum declarat AristoLip e libro tertio Rhetoriis. ubi monet oratoribtis modum in his Icadhibendum, quia ad poetas potiti stellant. quoniam igit tir locum hunc declarant,d Icribem is uri verba, quaesium c. Q
res fuerint incitandi,er inflammandi seu ad iram, seu ad amorem, erodium. quod in P rurico faetim videmus ab socrate ub finem. Didimus aut sermo hi t sermoni poetarum , iii quo faciunt bomii furore percitos sepe loqui, aut alia animi perturbatione: cum etiam ipsi poetaefurore quodam impellanis a
V turiri τὰ I; ναμ rasae 2 MMX γοω παθου πικίρ, o wπνώμη forλιθιδ;ω. Crqvies quuntur. Hocanimaduertens vergilius libro primo Aeneidos, non quidem uerba peregrinuproferentem, sed κατ ελα ιιν loquentrem facit iratam Iunonem,utuli quomodo unitaretur urentis sermonem.
,, IIcne incepto desi stere uictam sed redeo ad Arist. verba. veor γ- τα πια me φθουσιώθme. διὸ κ vσει ,Πιο--γ:ενθεον γορ απρι σις. Iam patre opinor, quae dicantur verba Isre, e quam habeant uisu, quois modos Cr quatenus ipse oratores, poetae ut turinam si dolentibus, iratisq; competunt, patet in truta Media pose multa collocari eiusnodi.
Octo qualitates nominum superius declaratas fi quis interse commisceat ex ipsarum commistione viactat insermone existere duo. Barbarismum scilicet, C Aenigma. declarat igiturmistilanci harum qualitatum .nam separatim poni in sermone poetico non debent. Si enim totum fermo in paratim conscius ex metaphoris erit Aenigma, seu iacvria: sicuti patet in Ode illa Horati a.
Onauis rescunt in mare te novi
Fluctus. ὀ quid agis ortiter occupa.
Nullae igitur metaphorae simul contextae aenigma, seu allegoriam faciunt, te qua a tilianus me nil tib s. cap. ta liquando uero est Segoriasine translatione utillud est praestanti mum genus, quod tras constat.Sed nihilo minus aenigmata fiunt sine translatione etiam, ut induc ianum. Dic quibus in terris, er eris mihi magnus Apollo. ος
250쪽
A st pateat lupatiam non plius illitati ci r ut testatur Quint liamus egoria obscuriorgignit aenis a Rufi allegoria ex translationibus fit.
V in Aristo nihilominus an magigni dicit ex metapbor allegortauero nullam scit mmtionem. Atque haec qui donitasse babent. Limuero sermo ἐκγλα si hi conficiatur tumum, nam quidperγM- τ relatelligendum thestante copiose declaratum,mill et BARBARISMUS. quiquibus modusiat, ne noli est quaerendum: nam satis de hac re Quintilian.lib. ' .locutia est. Barbarisimum ideo dixit gignita γλω sic s.quia peregrima, externa , uerba continent. cterea additionem, tractionem, altas multas mutariones dictionum non alio commodius referas, quam huc:eo igitur nomine omnia est complexus Artilotiles.scsvtrunm genus uerit uitiosum, CT quoi ex .enigmato,erquod ex ba Varisimo constet. nuligiturratione talis mstio probari tibet a poetis.
bus intcr se constet. hoc ita* per nominum compositionem cssici mini/ me potest, per translationem uerὁ potest: ut, Vidi igne, atque aere uirum 'viro inhaerentem unum: Caetera , id genus.
postquam dixit Aristotelis ex mistione mustarum translation Igniaenigmatu, exemplam hiematis quos quale sit paulo post considerabimus.Auerrore iusiua Paraphrasi locum hune explicans ait: ima quippi est oratio, quae comprehcndit sententias, quarum connexio, Crudaptatio imposibilis est, de dii cilis ut redigatur ad certum aliquem scissum naturae consentaneum. Arist.ueia lib. 3.Rhet. At eniasmaticam orationem lepidam esse,Crincunia quis mctaphora constant,er noua apparent ἀταευγνιγμααδ α γ ιαιο- ῶο .a.μ δεσις γυ Π λέγε - μυτα γρα,6 ό A ωρ τοκα ς να λέγtiti Aenigmata notiora sunt cum proferuntur cing it Quintilianus nec ea postea intelligas, nisi a quis interpretetur. vale illud est de clatemnestra coa in triclinio Cr in cubiculo Nola quoto si multi interpretari conati sunt,ecquis tamen affirmet eos caeci sententiamqui primus enigma confinxit, aseis cutos esse Ego quos diuersum ex eo eliciens flensium expresi in libris mearum Annotationum. ratio inquit Averroes quotiescunq; denudata est v bis propriis,m MParisierit aenigma: nam enigmata sunt ex
cicero lib.de Oratore. . magnum ornamentum ait esse translationem ,sed mea obscuritatem fugiendam: quia ex eo genereflant aenigmata: eum verbmodum non egeri uerbo uno positum, sedis oratione, id est continuatione verborum. Nunc declarandum cst exemplum, quod in contextu Poet. profertAristotelis.
Eroa αδεμ πυ χαλκογ ἐπ'ὰri ex Mu; Pν-.est cogenere, quod translationem babet. sicuti patebit.cucurbitulas ustu a medicis uocata ignificare uoluit hoc aenigmate uir qui pia ingeniosis,quae igni ardentesupposito ex in lammata stuppa, auialia quaxwre huiusmodi leui, humeri moribus 12aguinis mittendi gratia, glatinantur. anslatum verbum est κ .arietinam κολλι restatutina/re. rursus obscura caetera,quo modo vir i per uiro Hagglutinent igne. qui enim ignorat usum cucurbitu
Iarum,non iacile intediget dictum sed admirabitur, quaeret istu bra, quidlibi uelit.Dictio illa πυρίχαλκο- in omnibus libris coniunctas ibiturina semper exi stimari esse disiungendam , sic πυῶ χα hi:
nam accommodatior fuerit bructura Cruptius aenigma conjicieturiuti satis patet. Demetrius Phalereus: tibi de Allegoria agit quam magnam vim habere sv me ὰπ λοας ostendit quia torquet animum dicenis tu obscuritate crambiguitus C.idia actum,ut steria fama veteribus sub allegoriis truderentur, ulmis praese ferrent dignit ut m . velut ipse ait περεκπλ39νιυ φρικlus: paula post haec uerbum serti φυλάτla ιδν δ ει κ απι ταυτηρ τὸ Muristice ανιγμα nμψ ὀλογοργωὸν