장음표시 사용
111쪽
xit ei Alexander & Hermes: Claude more solito:sed cum nollet, coactis tandem clau-ε. 'tir sit. Cum autem sibi inuicem vale dicerent & precarentur, puer ille cum face adfuit,airidi i iti apertaque senestra, dixit Alexandro: Sequere me. sequentemque intra horae punctum ic*ςm. rc uocauit in carcerem, repositisque vinculis abscestit. Post horam unam venit Quirinus ad custodes quatuor, quos ad unam carceris cellam collocarat, & cum eos inuenisset vigilantes,& claustra omnia integra & Obsignata,sicut ea reliquerat, ostium aperiens sanctum vidit Alexandrum. Itaque procidens ad pedes eius, clamauit, dicens: aesb Domine,preceris pro me, ne ira Dei,cuius tu es Episcopus, in me concitetur. Respondit Alexander: Deus meus neminem vult perire,sed potius conuerti peccat res. Ita cum in cruccpenderet, pro iis,qui ipsum crucifixerant,deprecatus est. Ait verbo uirinus: Ecce ancilla tua,filia mea. Dicit ei Alexander: Quot homines in hoc carcere inclusi habenturi Respondit Quirinus: Fertiad viginti. Ait Alexander: Perquire, num sint inter eos aliqui qui pro Christi nomine patiantur. Abi j t Quirinus, & mox r nunclauit Alexandro teneri illic Euentium presbyterum,& Theodulum, qui diceretur ab Oriente venisse presbyter. Dicit ei Alexander: Propera, quaei,& cum honore eos ad me adducito. Interim tolle bolas de collo meo,& impone in collum filis tu .ae Fecit ita Quirinus,&osculatus pedes S. Alexandri dixit: Tuis manibus illi bolas impone. Quod cum secisset Alexandcr,urgere coepit Quirinum, ut iret. Illo abeunte,ecce pueriterum cum facula subito apparuit,dixitque Balbinae puellae: Saluaesto & permane in virginitate,& ego eniciam, ut videas sponsium tuum, qui tui amoro iudit sanguinem suum. bus dictis,disp. aruit. Venit autem pater puellae Quirinus cum Euentio & Theodulo, dc cernens filiam' suam sanam, ita exclamauit: Exi ab hac custodia Domine mi Alexander, ne fortὸ te moras nectente, ignis lapsius e caelo,me consumat. Dicit ei Alexander: Si vis mihi praestare beneficium,hortare omnes,qui sunt in carccre,ut percepto baptismo,fiant Christiani. Resipondit Qiurinus: Vos Christiani, sancti estis: horum autem alij sunt effraci res,alij adulteri, alij malefici.& diuersorum criminum rci. Sanctus Alexander ait: Propter peccatores Dei filius Dominus meus Iesus Christus e caelis descendit, & natus ex
virgine,omnes vocat ad veniam.Noli ergo dubitare,sed cura,vt omnes veniant ad me.
Tum vero Quirinus dixit omnibus clara voce: Quisquis niti, potest fieri Christianus, eique baptizato permittitur ire, quocunque libitum erit. Vcnerunt ergo omnes ad ratio S. Alexandrum,& ille,Deo aperiente os eius,sic locutus est: Filioli,audite me, & credite. Dcus,qui secit caelum,terram mare,&omnia quae incis sunt, qui fulgura vibrat & to-Itai tari nat, qui occidit & vivificat,cui serviunts bl & luna,&slelipserenus aer & nubilus, itemque pluviae: is Deus filium misit E summo caelo, ut ex virgine nasceretur, qui nullum unquam habuit nascendi initium. Hic vero ad fidem suam coepit inuitare omne genus humanum. Sed cum mortales duri & serrei essent ad credendum,voluit miraculis Iob n. . eos permovere. Itaque cum in nuptijs rinum defecisset, aquam mutauit in vinum. Enunclauit 'erd etiam occultas hominum cogitationes, caecis resormauit visium, mutis eloquium,claudis gressum,profligauit daemones,curauit vexatos morbis, excitauit mortuos,ventis imperans sedauit tempestates, siccis mare calcauit vestigijs. Cum aurem his visis plurimi in eum crederent,zelo perciti Pharisaei & Iudaei, cuna secerunt crimcifigi. Nec ille mori recusauit,chin id facile posset, ut mortis nostrae authorem diab lum captiuum abduceret. Mortuus autem,tertia surrexit die,& coram multis testibus in caelum asscendit, collata discipulis suis eadem miracula eis ciendi facultate. Supromo vero mundi die venturus cit ad iudicium, & bonis bona, malis mala redditurus. Vos igitur,sii credidistis, date nomina vestra,vt pomitis ei fici Christiani.
captiui oes Cum autem omnes se credere affirmarent, praecepit Euentio & Theodulo, et ma- nus eis imponerent, facerentque eos catechumenos. Postea vero Quirinus cum Bal
eum C ii bina filia x omni domo sua baptizatus est,& pariter alij omnes qui erant in custodia.
no&α Baptigatis autem Quirinus vestes albas, easque nouas donauit,apertusque carcer, non
multum visus est ab ecclesia discrepare. Tum vero commentariensis abiit ad Aurelianum, narrauitque ei omnia,quaegcsta erant. Iratus Aurelianus,luist ad se adduci Quirinum, dixitque ei: Ego te haud aliter atque filium dilexi: tu autem me irrisisti, dece plus ab Alexandro. Respondit Quirinus: Ego Christianus factus sum. Vis occidere, vis fustigare, vis incendere dc ignibus concremare 3 aliud ego non ero. Quinetiam eos omnes, qui in carcere erant,curaui Christianos fieri, fecique eis copiam recedendi, sed noluerunt usquam progredi. Sanctum quoque Papam Alexandrum dc virum illustrem
112쪽
DE s. ALEXANDRO PAPA MARTYRE &e.
strem Hermen rogaui, ut abscederent, & noluerunt. itaque omnes sunt in cartere,dicuntque qui pro sceleribus suis erant in eum coniecti: Si propter crimina nostra eramus mortem oppetituri,atque perituri: quanto squius est pro Chrim nos nomine hae vita priuarit Ego vero rogaui eos omnes ut baptigarentur, dc baptizatos candidis ijsq; novis indui vestibus. nam Ir hoc religio Chri ibana exigit. Et ecce adstant omnes parati ad obeundum martyriuna,perinde vitamelici ad escam inhiant. Tu igitur fac, quod tibi visium erit. Ira autem inflammatus Aurelianus, iussit eius excindi linguam, ita dicens : Linguam tuam ansero, quod non es veritus tam confidentcr tua mihi pandere secreta,ut te tacentem iubeam in eculco torqueri. Quirinus ait: Mis er & infelix, consule animae tuae, ne aeterna te tormenta suscipiant. Cum igitur in eculeo torqueretur Quirinus,&iniurijs Aureliani nonc eret iussit ri rannus manus dc pedes eius amputari, atque ita d*num capite plecti, corpus cius canibus proijci: quod a Christianis
raptum, humatum est via Appia in coenUterio Praetextati. Filia autem eius Balbina insancta virginitate permansit: cui saepe osculanti bolas S. Alexandri quibus curata suerat,dixit Alexander: Desii ne has osculari bolas: inquire autem domini mei Petri Apostoli vincula. & ea potius osculare. Albina his auaitis, cum muIto studio ac desiderio peruenit tandem ad illa vincula,ijsque inuentis, gratias egit Domino nostro Iesu Christo prosternensque se in orationem, dixit: Benedictum fit nomen tuum omnipotens Deus qubd per famulum tuum Alexandrum mihi ancillae tuae thesaurum spiritalem indicasti coepi tque ea vincula cum multo tremore osculari & gratias agere regi caelorum,deditque ea Theodorae religiosissimae si minae, sororici Hermetis Haesecti urbis.cuius ab Aureliano decollati corpus illa collegerat, & Sala. ria vetere sepelierat non longe ab urbe Roma V. Calendas Septembris. Porro beatissima virgo Balbina cum fidutiarcuertens ad carcerem, B. Alexandri Papae Sc sociorum cius coepit adhaerere vestigijs,ut pro ipsa Dominum deprecarentur, & sliis eam coli qui js confirmarent.. Eodem tempore ira percitus Aurelianus impiissimus, missis militibus suis, iussit Christianos omnes in carccre bapti Eatos duci ad mare, & naui vetustae impositos atque in altum perductos, alligatis collo saxis,mergi in profluidum. Abi jt autem cum illis etiam Christi virgo Balbina,glorificans Dcum. Deinde Aurelianus precepit exhibe xi sibi Alexandrum, dixitque ei: Ego hoc inprimis a te requiro, ut mihi omnia sectae vostrae mysteria exponas, ut sciam,quamobrem pro Christo nescio quo,optetis potius o cidi, quam vinci. Sanctus Alexander dixit: Quod quaeris, sanctum est. nos autem non permittimur a Christo, sanctum dare canibus. Aurelianus ait: Ita ne canis ego sum Sanctus Alexander respondit: Utinam vero canis esses. nam, quod peius est, etiam cane deteriores. Canis enim propter malefacta non luit poenas ignis aeterni, sed semel mortuus nihil vitae reliquum habet. Homo autem ad Dei similitudinem factus, si per sagitia a Dei similitudine deflectat reus erit aeterni supplicij: quemadmodum apud tercus habercturi si quis auius sit imaginem tuam siue sculptam, siue sui am, siue pictam violare de conspurcare. Sed hoc interest,qubd tu quidem, cum sis temporalis, temporariis homines poenis anicis: Deus autem,cum sit aeternus, poenas aetcrnas in ignibus sempiternis a peccatoribus repetit. Aurelianus dixit: Si quςstioni meae non satisfec ris, noueris te verberibus attrectandum. Alexander ait: Quid ausu temerario haeci mer uiris Aureliane tyranne, quando ego pr ter rcgem meum, qui in caelis est,nullum alium timeo i Erras,si putas te non credendo sed discutiendo,1 Christianis posse erudiri. Aurelianus dixit: Cesset iam artificiosa loquacitas. Non enim apud iudicem qualemcunque loqueris,sed apud eum,cuius potentiam totus orbis opertus est. Alexander ait: Noli iactare potentiam tuam. Prope enim est,ut desinat esse potens, qui de sua potentia gloriatur. Aurelianus dixit: ideo tibi pcrmittitur adhue loqui limmo miserrime, lubd vario tormentorum genere citis anima tibi extorquenda est.Al xander ait: Nihil nouum ficturus es. Quis enim innoxius tuas euasit manus 3 Soli illi apud te vivunt, qui se negauerunt seruos est e Domini mei Iesu Christi .Ego autem quia
certus sum me nunquam negaturum Dominum meum,necesse erit,ut a te interficiar,
sicut & Hermes vir sanctus,qui modo reuera illustris est: & Quirinus, qui iam vere tribbunus est: denique illi omnes,qui nuper illuminati,migrauerunt ad regna siderea. Aim relianus ait: Hoc est,quod abs te scire volo,quid tandem in causa sit, ut optatius tibi sit occidi. quam superari. Alexander respondit: Iam dixi tibi, non licere sanctum dare canibus. Aurelianus ait: Num igitur canis ego sumi Facessant verba tua: iam enim prae.
Mos anti baptizatos albis indui vestibus. Qistinus eapite plecti. Videant Dquitatis pi
113쪽
sto sunt verbera. Alexander dixit: Ego non timeo verbera, quae cuna tempore trins uni, dcceleriter finem accipiunt: illa autem tormenta aeterna ego timeo, quae tu non s. Albiadet mrmidas. Tunc iratus Aurclianus, iussit eum leuari in eculeo & torqueri, attrectarique
due ς-ςiδ' ungulis,& lampadibus inflammari. Cumq; diuid ficerent,& ille nullam ederet vocem, dixit ei Aurelianus: Cur ita taces 3 Respondit Alexander: ma orationis tempore homo Christianus cum Deo loquitur. Dicit ei Aurelianus: Responde ad ea, quae ex te sciuscitor,&iubebo cestaria verberibus. Alexander respondit: Stultissime, ego te repraehendo: non enim curo crudelitatem tuam. Aurelianus ait: Vide aetatem tuam, quae annum trigesimum non excedit: quare tam pulchram ris perdere iuuentutem Z Alexander dixit: Vtinam tu animam non perderes tuam. seuera, Pendente autem in eculeo Alexandro, misit ad Aurelianum uxor eius Seuerina,
qui ei diceret: Constulet ibi,& missum lac virum iustum Alexandrum. alioqui&tumala morte periturus es,& mc viduam relinques Aurelianus ait: Amicus est coiugis ince: idcirco haec pro eo verba facit. Iussit tamen deponi Alexandrum, & applicari Euentiuatq; Theodulum. Rogauit autem Alexandrum, qui nam illi essent. Alexander respondit ei: Ambo iuri sancti, ambo presbyteri sint. Admoto autem Euentio, dixit Aureli nus : Ecquis vocaris 3 Euentius respondit: Nomine carnali Euentius dicor: spiritali autem Christianus sium. Dixit ei Aurelianus: Quando primum coepisti esse Christianust
S. Eueniati, S. Euentius resipondit: Ante annos septuaginta.Nam undecimo elatis anno baptizatius 'R MM siuria vicesimo presbyter ordinatus stim.At nunc annum ago octogesimum primum, de
secundus iam annus est,qubd in carcere dego,& laetor in vinculis. Dicit ei Aurelianus: Consule senectuti tuae,& nega Christum esse Deum tuum, dc esticiam te amicia meum& diuitem&comitem. Euentius ait : Ubi est sensius tuus tubi est mens tuar Putabam ego te sapere: sed caeco pectore es,nec potes videre quod Dei est. Itaque miser vel sem intellige te hominem esse mortalem,& age poenit etiam, dc crede Christum Dei filium, verum esse Deum, ut possis ad eius misericordiam peruenire. Tum vero Aurelianus
iussit amoto Euentio,deduci ad se Theodulum, eique dixit: Tu ne es ille,qui iussa mea ducis pro nihilo S. Theodulus respondit: Ego teipsium quoque semper nihili pendo, quod sanctos Dei varijs stapplicijs assicis. Quid enim peccauit Alexander, et tot eum tormentis subiiceres 3 Aurelianus dixit: Quasi tu immunis sis. Theodulus ait: Credo,
fietus Dei misericordia,me a consortio martyrii eius minime separatum iri. r. ἡ Tunc Aurelianus praecepit turnum vehementer accendi,& Alexandrum atq; Euen hiniuriitae lium ad dorsum pariter colligatos,simul in ardentem furnum iactari: Tlicodulum usini num. rb sisti adsumum ut eorum stactus cruciatu,in daemonum sacrificia consentiret. Porris S Alexander clamauit ad eum: Frater Theodule, festina: veni huc, dcesto nobiscium. Dan. . Nam quartus ille,qui inter tres Hebraeos pueros apparuit, etiam nobis adest. Exiliens Psal 16. ergo in furnum Theodulus, gratias egit Deo,ita dicens: Igne nos examinasti,& non est UsMdui xR inuenta in nobis iniquitas. Id cum nunciatum esset Aureliano, iratus ingemuit, & praefurore angi coepit. Iussit autem Euentium & Theodulum decollari: Alexandrum autem per tota membra punctis creberrimis compungi, donec deficeret. Cumq; eis tanquam mortuis instillaret, repente iacta est ad eum vox de caelo: Aureliane, his, quibus tu insultas, apertus est paradisus : tibi vero patet tartarus. His auditis, Aurelianus tr more corripitur, dicitq; Seuerinς uxori: Venit ad me iuuenis quidam cum virga ferrea, eaq; ignita,iactansq; eam ad pedes meos, dixit: Habes Aurclianc quod egisti .atque ex eo tempore totus contremui, incidiq; in febres & quid agam ignoro. Ora pro me domina Seuerina Deum tuum, ut ignoscat mihi. Seuerina rcspondit: Ego vero abibo, &per meipsam illos sepeliam ne mihi similiter accidat. Itaq; abiens septimo milliario ab urbe Roma, via Numentana, in praedio suo Alexandrum & Euentium in uno condidit monumeto: Theodulum vero alibi sepeliuit. Porro omnes Romani clerici dc viri religiosi, qui ad sanctorum corporum equias venerant,illic remanserunt. Seucrina autefestinans domu, inuenit Aurelianum mente ali cnatum, ardentemque sebribus, Sc mala
omnia sibi imputante. Cui dixit Seuerina: Noluisti audire nac.iam mald peris,dc me xi- Autili 'u' duam relinquis. At ille mox reddidit spiritu,mandes lingua suam.Seuerina aut induit se - r in edi &m iacuit ad limina canctoria, quos ipsa sepelierat, donec ab Oriente venisset S.Sixtus Episcopus. A quo ina petrauit,ut in eodem loco ordinaretur episcopus, qui M; ἡ ἡό dic,quq sunt sancta, martyribu5 celebraret.Itaq; locus ille habet proprium sacer . i. 'l'' dotem usq; in hodiernii diem. Sanctoria aut horum natalis est V.Nonas Maii: beati aut Hermetis martyris, V.Calend. Sept ebris: ac por hoc boledictus Deus in secula secul
114쪽
DE Ss. ALEXANDRO ET ANTONINA. ra
rum, Amen. Hactenus ex MS. codice. Poreb Damasus de hoc Pontifice Alexatio inter caetera scribit in Pontificali, eum constituisse aquam asspersionis cum sale benedici inhabitaculis hominum: inde constat,aquae sacratae in Ecclesia usum esse antiquissimum. in hesur
MARTYRIVM S S. ALEXANDRI ET ANTONINAE ' 'M
virgini titubore Simeone Metaphraste.
V M esset temporibus illis persecutio, & multi statres pro f. Maii. 2Christi pietate intersecti millent, post multos dies oblata est Festo Praesidi homini omnis misericordiae experti, Christiana quaedam virgo,quae Antonina vocabatur, e castello quodam,cui nomen erat Crodamnum.Virgo autem illa hon
luna vitam egerat,quam & Christus ipse persectam reddidit in perserendis pro pietate certaminibus,quo diabolum aductiarium expugnare posset. Cum enim virgo illa crudelissimo Praesidi Festo tradita suisset, coepit Festus ipse insidijs virginem aggredi atque ita illam hortabatur: Domina Amtonina, volo te virginem ita honestam & pudicam Dianae v. sita
iacerdoteni constituere: quinetiam munera & honores tibi conseram, vidc domui utarii. meae imperare possis.
Illa clim diu tacuisset vix tandem respondens: Qiud, inquit, huiusmodi munera inania mihi largiri vis 3 At si tu, Feste,niearum diuitiarum particeps esse cupis,crede Domino meo Iesii Christo,& diuitias sempiternas consequeris.Tum Festus: Auertant hoc dii, ut tali Deo ipse credam, homini praesertim in cruce suffixo. Non ego, inquit Antonibna,in cruce fixum,& sepultum filisse inficior: sed eundem illum Deum fuisse confiteor, quippe qui tertia dieresurrexit,& nunc sedet ad dexteram Patris siti, sicut scriptum est in psalmo centesimonono: Distit Dominus Domino meo Sede a dextris meis, Donec Psal io ponam inimicos tuos scabellum pedum tuorum. Ad hec Festus: Multae istae tuae sermonum machinae, inanes sunt. Cur non potius mihi obtemperas,& dijs cacrificas, ut multa libertate filiaris 3Tum virgo illa respondit: Ego istiusmodi dijs sensu carentibus non sacrifico: daemones enim sunt, clim in lege Dei mei scriptum sit: omnes dij gentium Pin ynd monia,Dominus autem e los fecit.At Festus: Tu ne deos nostros vocas d mones Maxime, inquit illa. quibus enim ris nulla inest, quique non consistunt, hi non dii,sed mones sitiat. His verbis Festus iratus,militibus dixit: Eius maxillas multis alapis ver-bςrate, ut paululum erubescat. Statimque haec addidit: Per deos omnes,nisi edicto In duri ui peratoris tu Antonina obtemperaueris,pessimis modis te verberatam, in lupanar mit- ti iubebo ac sic igne te comburendam esse decernam. Interea liceat tibi tres dies cogitare, recuses ne facere,quod iubeo, an velis resipiscere,& dijs sacrificare. Hoc enim plu- res alii agere coeperunt,quod tu nunc audes: sed postea mutato consilio, dijs sacrisic runt. Tum Antonina: FaGinquit,quod ris, impie Tyranne. Tradita igitur quatuor militibus, laetanti animo, & vultu hilari in carcerem abi j t. Abii la dis Tunc Praeses carceris Praesectum clam ad se vocavit,& iussi sine quid mali omnino ei ta- eetem. cere sed potius illam admoneret,ut sententiam mutaret,& dijs sacrificaret: Dissiculter enim, inquit, Christianorum genus de sententia depclli potest. Praefectus igitur ca ceris cium virginem illam inclusisset his verbis admonere eam coepit: Antonina virgo honestillima, cur ita permanes in ista tua sententia3Cur non potius consilium mutas,&dijs sacrifieas ut salua esse possis 3 Illa vero nihil omnino respondebat, ita ut custos ceris secum dubitaret, quorsum hoc faceret. Tunc virgo,genibus in solo positis, nocte dc die Deum precabatur. Clim vero tres dies praeterijssent, repente tonitru fictum est dat ne Liam magnum,ut claustra ipsius carceris perstacta sint,& sores patefactae, magnumque lumen in carcere ipsb effulserit,& vox haec e caelo demissa sit: Surge Antonina,& cibum sume: panis & aquae particeps fias,& esto λrtis, neque netarium istum Praesidem Festum timeas,quoniam ego tecum sum. Surrexit illa, cum diuinas preces copleuisset,& 'Amen addidistet climque panem & aquam,cibum & potum sumpsisset,somno se dedit. Possea vero quam dies illuxit, Praeses pro tribunali sedens, dixit: Adducite fac tam sam illam foeminam, et videamus, quae nam sit eius sententia. Ducebant igitur illam milites, ante Fellum Praesidem sistendam. Tum beata virgo in caelum intuens: Gratias, inquit,ago tibi, Domine Deus meus, quod in me voluntatem tuam exequaris: quaeib, ut ne me derelinquas usque ad mortem. Tum vox e caelo venit, quae dixit: Fac iter G i tuum
115쪽
tuum,ego enim tecum sum. Cium verb eb venisset, ubi restus sedebat, risit beata vir go Antonina. Quam cium Festus ridentem vidisset: Quid est inquit, qubdrisisti Z Tuin
Ridet Wri illa respondit: Dicam risus mei causam: praeuidi s blium istud tuum euertendum, obsidςm, si idque teipsit inrisi. Sensit Praeses virginis contumeliam,& iussit illam flagellis verberari Quae chira mentis ocillos in caelum crexisset: Gratias, inquit, ago tibi, Domine Deus meus,qubd dignatus sis facere,ut ego misera&peccatrix cum sanctis tuis sortcm h beam,hunc autem nefarium,& sanguine laedatum celeriter ad inferos demittes, ut cognoscat inanes esse deos illos, in quibus spem suam collocauit. Haec cum humani sanguinis appetens Praeses ille audissset, magis turbatus dixit militibus : Scelesta haec di impura mulier non solum deos nostros ad iram prouocat, scd etiam nos contumelijs assicit. mobrem illam in lupanar intromittite, Si eius libi-
Ducitur in do expleatur. Itaque milites in cellam quandam eam adduxerunt. gelus autem D tWp η- - apparuit uni ex militibus, qui tertium & vigesimum annum agebat,atque Alexam
der appellabatur. Cui angelus ille: Alexander, inquit, loci uere cum Praeside,& ingredere ad Antoninam,& induc illam chlamyde tua, ut exiens, a scelesto Praeside non agnoscatur. Tum bonus ille Christi miles Praesidem adijr,dc dixit: Iube me introire ad Antoninam: & si quidem illi persuasero, bene crit: sin minus, fac quod libet. Permisit Praeses,&ait: Fac quicquid vis. Ingressus Alexander in eam cellam, in qua erat beata virgo,abiecit se ad eius pedes,&ait: Dei serua virgo Antonina, Dominus misit me ad te, 't nunciem tibi quaecunque ille mihi dixit, & quomodo seruari possis. Illa ea re per-tcrrefacta valdE timuit. Repente vero lux magna circa illos effulsit,&vox haec ad eos Venit: Ne timeas,Antonina. qui enim te ad hunc statum vocavit, idem, cum sit admodum benignus,& Alexandrum ipsum ad eiusdem bravij conditionem vocavit. n ob rem cius chlamyde te in duas,& capite, Haltuque in terram demissis, exeas tu hinc,& sic a Praeside non cognosceris: ego enim te ita occultabo,ut ab eo agnosci non pos sis. Sumpsit igitur virgo Alexandri chlamydem, & illa caput suum inuoluit: cumque foras progressa esset,manu annuens Praesidi: Fac,inquit, quod vis. Et velut dama quae dam e laqueis liberata,iter suum hilaris effecit. Praeses verb cum existimaret Alexandrum esse, qui haec diceret, mi issis quatuor militibus : Abite,inquit,&muliere ipsa utamini, ut vultis, eamque foras educite, Willam multa ignominia nos assiciamus. Milites igitur ingressi,ut turpitudinem aliquam Virgiunt afferrent, eam non inuenerunt, sed statum Alexandrum .Qua re perculsi, dixerunt: Et ubi nam est illa Et unde nam tu hic est Illum itaque manu appraehensium, cum ad Praesidem duxistent: Hunc, inquiunt, solum intus inuenimus. 4em cum Festus vidississet,ea re perculsus,sic Alexandrum est allocutus: Age, miser atque infelix, dicas: in modo istud contra nos facere ausus es 3 Vbi nam est nefaria illa meretrix 3 Tu omnino eam vitiam Sidcircb chlamyde tua contectam dimisisti, quam & uxorem te ducti rum promisisti. Sed non ita erit, non enim manus meas effugies. Cumque Alexander taccret,& Praeses ipse diu secum cogitasset, iussit illum suspendi,& flagellis verberari. Cum igitur verberarctur,abeo quaerebat Praeses, ubi nam esset scelesta illa mulier. Alexander verb nihil respondebat, sed caelum tantum intuebatur: demissaque vox este cano ad prasidem quae ait: Sceleiate Feste, cur innocentem hominem ita crucia tQua voce audita desijt Praeses illum cruciare,& iulsit e ligno detractum custodiri. tempusq; praescripsi quo daret operam, ut scelesta illa mulier inueniretur. Cima verb dies quinque praeterijssent,naes.s Alexandrum ad se accersitum interrogans: Quid nam,
inquit, deliberam Z Tunc Alexander respondit: Quid nam aliud deliberem, thedissime es crudelissime Praeses 3 Tum Festus: Vbi nam liqui Kest mulier,ad quam tu ingressus cs 3 Ei autem Alexander: Nescio ubi illa sit. Adhuc illis loquentibus, Deus ipse Anton, nae virgini dixit: Esto sortis,& vade in eum locum, in quo sedet impius & scelerariis
Praeses. Venit illa dc stetit coram Praeside ac dixit:Scelerate & impure Feste, quem quae ris 3 Aia meipsam 3 praestbsum, ut potentiam tuam euertam. tam cum Festus vidisset, consusb& perturbato animo esse coepit, missisque militibus, iussit eam susipendi & verberari, ut diligenter inquireret, num virgo est et, anco riinta. Illa verb cum verberaretur, vocem nullam cinittebat. Cumque e ligno deposita esset qua luit ab ea Praeses,virgo ne csset, an corrupta. Tum illa: Scelerate & crvd lis nos tuae saeuitiae & libidinis participes non sumus : nam Deus ipse sita misericordia me incorruptam seruauit. Tunc Festus in illam intuens, miratus est, & dixit: Cum
igitur virgo sis, age dijs sacrifica una cum Alexandro, α salvi eritis. Tunc Alexander
116쪽
& virgo Antonina vocem hanc, tanquam ex uno ore prolatam, ediderunt: Non tales cruciatus isti tui miser Feste, qui nos adducere possint, ut dijs istis vanis sacrificemus, in quibusvis nulla inest. At Praeses: Amborum, inquit, summas manus abscindite. Illi vero genetosi milites Christi manus extendentes,dixerunt: Antea nos tibi, scelerate αs dissime homo,diximus, nullis tuis artibus fieri posse, ut piae nostrae cogitationes cxpugnentur.Quamobrem fac quicquid vis. Prolato igitur gladio, milites extremas manus amborum absciderunt. Illi vero δε- Praeetiumctum non sentientes, diuinam gloriam concinebant,& ad Praesidem conuersi: Squissime in uiunt, dc scelestissime Feste,neque sic cruciatus, quos tibi nobis inserre libuit, sentimusae verb Deus ipse celeriter ad inferos detrudet, ineuitabilibus supplicijs puniendum. Tunc ira percitus Festus,qubd se contumeliosis verbis appellari audiuisset, iussit profundam foueam parari,& ait: Suspendantur isti,& tandiu verberentur quoad supplicium sentiant. Quinetiam laueam ingenti pyra compleri iussit,ut sancti illi ma
irres in ea comburerentur. Illi vero cum verberarentur, neque id sentirent,sed Dei ubib ii, gloriam celebrarent, iussit iniquus Privses faces accensas eorum lateribus admoueri. tui. Tunc Alexander & Antonina voce magna clamabant: Nos,miser Feste propter Christi pietatem haec patimur, futurum credentes, ut post mortem nostram ab ipQ mercedem recipiamus: te vero Deus celeriter perdet,quod eius seruos ita crucias.
Furore percitus Festus: Accendite, inquit, in fovea pyram vehementissime, ut isti celeriter in illam conij ciantur. Fecerunt milites, quod iussi fuerant,&Festo id factum retulerunt. Tum ille immisericors Praeses iussit militibus martyres ipsos pice illinire,&in pyram coni j cere. Fecerunt ipsi quod Praeles iusserat,& Alexandrum & Antoninam illuc coniecerunt. Iullit aut e PLeses & aridam picem supra pyram imponi,vt illi omni- inb comburerentur, atq; ut ipsbrum etiam ossa in cinerem redigi possent. Iussit deinde foueam ipsam obrui, dicens: Ne mulierculae istorum os la colligere possint, sicut mos est Christianis hominibus facere. Cum igitur Festus in ignem illos coniecisset, &foueam obruisset,redi jt in domum suam: qui non amplius cibum aut potum sumpsit, Vitio 3iu sed mutus remansit. Spiritus enim malignus per angelos immissus, usque ad septimum diem eum cruciauit. Itaque post septem dies vehementissimis cruciatibus detentus, animam emauit. Quo sepulto, persecutio sedata est. Martyrium autem compleuerunt sancti martyres Alexander 3c Antonina V. Nonas Maii, hora nona,die sabbato,regnante Domino nostro Iesu Christo: Cui sit gloria in secula seculorum, Amen.
VITA BREVIS S. IVVENALIS EPISCOPI NAMNIENSIS ET CONFESSORIS, UT HABETUR INMS. codice, si brasim mutauit F. Dur. Surius.
ANCTUS Iuuenalis arte medicus, dignitate presbyter. fuit. Venit autem Africa Romam ad illustrem quan-: dam matronam, Philadelphiam nomine, quae eum recepit in domum suam: cumq; didicisset eum virum sanctu na,misit Narniam viros prudentes,qui explorarent, num illic eLi sient homines Christiana religione initiati. Vbi autem per- cepit esse ibi Christianos etiam nobiles utriusq; sexsis,com- municato cum illis consilio, sanctum Iuvenalem eius urbis Episcopum curauit consecrandum .Ea fretus sunctione Im, uenalis luculentis verbis palam hortabatur ciues Narniemi sis,ut reiectis idolis, Christum sibi colendum sumeret: condit muc oratorio in honorem sancti Valentini Episcopi & martyris, sacrosancta illic peragebat mysteria, plurimosqtie conuertit ad Dominum & baptizauit. . Cum aliquando Ligures , c Carporum familia multas oppugnarentvrbes, etiam Narniam obsidione vexarunt, quinto anno ordinationis S.Iuuenalis. At ille cum Chrisianis per muri circuitum ita psallebat: Fiant Domine viae impiorum tenebrae & lubribcum,& angelus tuus persequatur eos. Vcniat illis laqueus, quem ignorant, & captio, quam occultaverun apprehendat cos. Et ecce repente nocte intempesta intonuit de
caelo Dominus,& misit sagittas suas,& dissipauit eos: sulgura multiplicauit, & contumbavit cos, idque adeb, ut hostibus in fugam versis, urbs liberata sit. Tum vero sanctus Episcopus indicto ieiunio,diuina mysteria celebrauit.
storia est Tomo LPteribus lagat boo
117쪽
Solebat vir sanctus habitare apud portam superiorem in turri quadam, muro cohaerenti. In ca hodie lite perdurat lectus eius,in quo ibinnum capiebat. Erat vero illi calix crystallinus, ex quo multi bibentes, fanati sunt a diuersis languoribus: &is quo- Abit in eae que usque in pretesens illic asseruatur. Post annos septem in episcopatu exactos spiritumio . Domino reddidit,sepultusquecst ad portam stuperiorem via Flaminia. Quandoque vir Dei de seipso retulit, admonitum se invisione misse, ut pro nauigantibus deprcc retur,quod etiam fecit. Nauigabant vero trecenti viri in naui multis opibus onusta, qui ex Oriente venientes, ad portum quendam contendebant. Cumque tranquillo uterentur mari,media die extitit atra nox, saevierunt venti, procellae intumuerunt, pa rum 1 submersione abfuit nauis spes omnis vivendi erepta esl.Mox illis apparuit ange-Mitae uia. Ius in erigie Iuuenalis Episcopi, stans super aquas.Illi autem viso eo exclamarunt: Si vir Dei es,libera nos. Oravit ergo manibus extensis,& nauis ad portum optatum appulsa est. Rogabant vero, quisnam esset. Et ille: Sum,inquit,Iuuenalis Narniensis Episcopus. Gratias agatis Deo,qui liberauit vos.& haec dicens,absicessiit ab eis non parum adimirantibus, Deumque collaudantibus. Postea cum sua negocia expeditassient quadraginta viros cum magnis muneribus miserunt ad eum, qui intra biduum longissima ni ris spatia emensi,cum Narniam ingressit essent,compererunt illum obij me diem sitium. Accessierunt itaque ad sepulcrum eius, eoque tacto unus ex eis quartana labre lab talis, a se utem muneribus Venerabili Viro Maximino successiori eius, ripida Eliis. garunt ut templum ci conderet. quod & factum est.
MARTYRIS PELAGIAE TARS ENSIS, EX SL meoire Metaphraste.
scopus mitos in fide confirmi.
V M esset nuper a Diocletiano Imperatore per totum
orbem terrarum Christianora persecutio renouata, mul- , ii ac fere innumerabiles viri furorem Imperatoris extim scentes ad montes ipsiss aufugerunt. Verum qui erant in fide stabiliores, & Deum magis, quam homines metumbant, permanserunt in sanctis ecclesjs, Deum ipsum procantes, ut certamen pro Christo subeuntes victores fie
Eo tempore beatus & religiosius Episcόpus, qui Clino
dicebatur, ptizabat multos,ac singulos, qui supernae vo-icationis bravium persequi volebant, hortationibus suis . magis magisque excitabat. Eius autem fama per totum Orientem celebrabatur. Postea & Tarsum urbem Ciliciae, Episcopus ille se contulit, in qua urbe multos baptizauit. Tertio autem dic post beati eius viri in eam urbem adueiatum,audivit Imperator quicquid Episcopus ille faciebat, quodque multos a dijs ipsius auertens,proario Deo adiungebat. Itaq; urbis portas claudi iussiit,& eum virum conis praehcndi. Beatus vero Episcopus Clino,diuina reuelatione admonitus, exij t ex urbe illa, nemine ipsum vidente. Cumque per totam urbem quaesitus, non inuentus suisset iratus Imperator omnibus illis, quos Episeopus Clino baptizauerat, iussit eos in carce re concludi. Erant enim multi,quos Dominus singulatim acceperat. Virgo autem quaedam nomine Pelagia, Dei timore admodum excellens, cuius pubchri nidinem pro dignitate explicare non possumus, cum in ea Vrbe habitaret, quae sibpra dicta est, audiuit de Episcopi fit ',& ipsum videre cupi j t. Eius virginis pulchritim dinem dc decoram speciem cum Diocletiani filius audiuimet, misit procuratores suos& multos a tes,qui virgini persuaderent,ut se illi in matrimonium collocaret. Beata vero Pelagia, cum se Christi signo muniuisset, eos a se repellcns: Desponsata, inquit ego sum Dei silio. Redierunt illi,& quae audierant, Imperatoris filio retulerunt: qui maximum furorem in eam concepit,sed tunc quidem tacuit,iracundiam in aliud tem- .pus reseruans. Sancta vero Pelagia a. matrem ingrcssa: Volo,inquit, mater, nutricem meam visere: illam enim iamdiu non vidi.Nimirum volebat sancta illa virgo per nutri- cis occasionem, ad Episcopum illium diuinum hominem accedere. Audierat enim a quibusdam,quo loco ille tunc viveret. At eius mater praui daemonis instinctu non c5cessit,quod filia petierat: sed omnia ,
118쪽
DE s. PELAGIA TAR SENSI MARTYRE. 79
nb protubula illam discedere,dicens: Non potes nunc,o filia,illuc ire, sed alias opportunis ire poteris. At Dominus Iesus Christus noctis tempore beati Episcopi Clino- speciem reuelatione diuina Pelagiae ostendit: cuius viri adspectum & honestam
formam virgo ipsa admirata est. Cum vero sca matre prohiberi videret, ne ad nutricem iret, clam seruos suos ad carcerem misit ad eos, quos ab Episcopo illo baptiZatos Imperator coerceri iusserat ut ab illisipsis de Clinonis Episcopi sorma certior fi ret : quo scire pollet, an verti fuisset, quod nocte per visium contemplata ierat. Cum igitur pueri venissent,& uisicopi formam atque characterem nunciassent,cognouit omnia conuenire cum forma illa, quam per nocturnam visonem didicerat. Itav. sancta Pelagia gaudio magno affecta: Tuorum inquit, Domine,bonorum ni ictus est homo ille: precor te, ne mysteriis tuis indignam me facias. Cumque haec precata esset ad matrem sitam introiuit, eique dixit: Rogo te nunc, domina ac mater mea, Vt prinnes milia, quod pollicita es, cum dixisti, opportuno tempore me ad nutricem meam ituram. En tempus nunc praestb est: age, mitte me ad illam. Cum eius verba mater audiuisset, siccum cogitabat dubitans, ne si filiam ire prohiberet, prae moerore in morbum illa incideret. Statim igitur exurgens, regalem pur-Appatet puram, gemmis preciosis & variis distinistam, omniaque ornamenta illuc proferri ius- N: fit,p ide ac siililio Diocletiani desiponsata esset: camque sic indutam, cum puerorum &multorum militum comitatu misit. Tum mater: Vade, inquit,filia,& meis ver- his nutricem tuam saluta. Cum igitur iumento imposita suisset, ibat gaudens. & eo quod expectabat,admodum laeta & cxultans. Cum vero milliaribus sere decem procellissen)unus e militibus, qui stimul ibant, Longinus nomine, vidit quendam senientem sub montis cuiusdam arboribus: quem cum ex habitu & decora faciei specie cognouisset, ad commilitonem sitium conuersius: Iuliane, inquit, frater, nostine viruliuncantenos venientem Hic est ille Dei homo Clino, ille, inquam, miraciliorum estector per totum Orientem, cuius fama usque ad Imperat Orcm peruenit,& propter quem Christianorum persectitio commota est. Milites autem illi Longinus &Iuli eorum numero, qui Christo seruiebant.Quidam vero ex Eunuchis cum audiuissent, quae militcs dicebat,nunciaucrunt dominae sitae. Quae climaudivisset rem
cognouit:&iumentum silli iussit, E quo descendit,&pedibus sancto illi viro tui obuiam militibus oc pueris praecipiens quiete se gerere, neque homini molestos esse vorum secedere, & sub umbra illarum arborum s h continere, quoad ipsa cum illo Dei vitiro loqueretur. Erant enim in illis plerique Christi mysteriorum expertes, ob idque nosinebat eos mysteria Dei audire.
thesis, divinum illum Dei virum at L, 4; in
locuta est. Si erus i superculsus, dixit : Tecum sit Christi pax,6 adolescens emina. zimo' Tum illa : Benedictus, inquit, Deus, qui in ista imagine tua mihi reuelatus est, quoni-φφ'' 'am te misit ad me, ut serues animam meam ab interitu. Nunc igitur per Deum cui mihi dicas, quis tu es, & quodnam est nomen tuum, quae Veia C. Episcopus dixit: Mo,quod mihi praecipuum, Minnibus r rationalium Christi ovium pastor, qui Clino ap-
te Domine, It dicentem me audire non graueris. Multae sunt oues in
e i. - ς'U Ri Rgni tui β ipse das,quare Vitam aeternam habere posibi nuncio cognitionem Patris,&Fiiij,& sancti Spiritus.AqΕ magis necessarium sit ijs, qui volunt Leq so,mihi hoc. Cui Christi ovium pastor respondit: Annuncio
tibi baptisma in remistionem peccatorum, &m vitam aeternam. Hocipso nihil magis
ad beati Episcopi Clinonis genua se deiecisset. Miserere, inquit, mei domine, & da mihi donum istud. Ex quo enim tempore
effiat sit. Itaqu atanae, & angelis
acinachirus ipsius, hoc est, vita carentibus idolis, renuncio. illa ego hucusvile colui, ab his misiericordiam quaerens, ex quibus utilitas non proficiscitur, sed pernicies igitur Deum precor, ut ego, quantiis indigna, ipsius filio despondear, qui Occultas cordis mei partes illuminauit: ipse enim est iustitiae sol.
119쪽
orat pio ea Cum tam admirabilem virginis oratione beatus Episcopus Clino audiuisset, eam. Cii '' admiratus, manus suas in caelum sustulit, ac dixit: Deus & Pater Domini nostri Iesii Christi, qui sedes super caelos, dc virginem hanc ad tui cognitionem vocisti, emitte
ipsit an m&illustre baptisma dilecti filii tui Domini nostri Iesu Christi. Cum ita ille
Deum precaretur, repente sons aquae vivae ante ipsos scaturijt: cumque beatus Epib '' ' vidisset se celeriter a Deo exauditum,continub eum laudas: Magnus es, inquit, Deus noster, Pater, dc Filius, & sanctus Spiritus, quoniam dedisti haereditatem filijs hominum,baptisina in vitam sempiternam. Et nunc, Domine, tu,qui nosti corda hominum, scis humilitatem servi tui, quod vereor virginem hanc sic baptismate lauare: sed tu, qui potens es in omnibus, prouide quidnam fieri oporteat. Cum sic ille Deum precatus esset, Pelagia dixit: Domine,& pater, exaudita est in hoc oratio tua: ecce enim misit Deus lumen,sicut precatus cs. nam video duos milites stupra sontem stantes,& in manibus linteum ita splendidum habentes, ut huius sontis aquae, velut sol, fulgeant. Ne igitur verearis baptismate me lauare. Beatus Episcopus cum Pelagiam haec dicentem audiuisset, Deo gloriam reddidit, & ad sontem accessit, ut aquas ipsa, δ' ' expiaret, & canctas faceret: qui cum Deum precaretur, factum est ut & ipse Ange-2 όb Ios supra sontem stantes videret ea figura, qua Pelagia illos viderat. pinei. Cum igitur Angelos vidisset, vocem ad Deum sic extulit: Gloria tibist, Rex unibuersarum rerum, qui secisti Angelos tuos spiritus, & ministros tuos ignem urentem. Tu me dignum efficias, qui hanc virginem, quam ipse mihi obtulisti, tibi oneram hostiam viventem in memoriam & odorem suauitatis. Fac & ipsam dignam, qliae in grege electorum tuorum numerari possit, Vt in die regni tui, & ipsa cum quinque illis vi ginibus prudentibus in thalamum Christi tui, lampadem suam accensam habens, imgrediatur. Cum preces compleuisset, exultans Spiritu sancto ob ea,quae viderat mist biliter tacta, virginem ipsam in nomine Patris, & Fiiij, & Spiritus sancti illuminauit. Adulii bi. Quae clina baptismate renouata esset, communionem de Christi mensa Episcopus a pii ii et ii cepit, eique impartiuit. Poste, sancta Pelagia Episcopum adorauit, eiusque vestigia exosculans: Domine, inquit, ac pater benedicte, precare Deum pro me, ut a sancto
Spiritu fortis efficiar. Cui beatus Episcopus dixit: Deus ille, cui dedisti pignus animae tuae ipse mittat tibi auxili si de sancto habitaculo suo, & det tibi, ut aduersiariu superes. Ei hac sancti Episcopi oratione cum virgo per Spiritum sanctum multam voluptatem & laetitiam accepisset,Episcopum sic affata est: Pater, per Deum illum te precor, qui per teipsum mihi salutem dedit, ne me despicias, neque quod a te petiero, mihi deneges.Qimniam a sanctis manibus tuis illam Domini & aeterni Regis purpuram a cepi, posthac fragilem terrenamque hanc vestem,& reliqua haec omnia habere non licet. Tu igitur haec accipe,&in longinquam regionem seras, ubi vendi possint, e rumque precia cape,& indigentibus distribue: mihi enim ex hoc tempore haecipsa sunt execrabilia. Tum Episcopus Clino: Mihi quidem, inquilino liceret id facere:sed ne tibi molestum sit, quoniam me per Deum obtestata es, capiam ista. Tum Pelagia: Ego audiui, cum diceres, Dominum nostrum dixissie: Nemo potest duobus dominis virginis illius prudentiam beatus Episcopus admiraretur,& pro ipsa D um precatus esset, illi benedixit, eamque dimittens, Ut ad suos rediret: Vade, inquit, in pace. Sancta vero Pelagia gaudio affecta per Spiritumsanctum, Dei gloriam laudabat, qubd digna effecta esset, quae caelestia bona perciperet. Redijt igitur ad pueros suos, qui eam secuti fuerant, viditque ipQs tenebris & caligine detentos: caecitas enim eis acciderat, Ob idque ambulare non poterant. Pelagia cum illosipsos, tanquam vinctos detineri animaduertisset, cognouit diaboli arte atq;..c insidijs id factum. Itaque &sibi&pueris Crucis signum adhibuit, ac statim illatent, i tio ab ipsis remota est. Coeperunt autem ab ea quaerere, ubi nam esset homo ille, qui citi lumen ei praebuerat,& mulier valde speciosa,quam inter ipsam & eum virum stantem E se visam dicebant,in capite ipsis duo diademata,& super ea Crucis signum tenetem. Pelagia haec audiens: Silete,inquit.Verum potestis ne & vos accedere, quo & ego a cesti,ad bonam, inquam, illam spem,& regnum sempiternum ZResponderunt iuuenes illi: Quare non possumus& nos, hera nostra, illi credere, qui potest a poenis sempiternis nos eripere dc in altissimo caelo vita donare 3 Pelagia igitur cum fecisset,ut idola renuerent,quae ad illum usque diem coluerant, cos talo praeparauit, quae castellis eruditionis participes fieri possent. Deinde cum in iumento sedisset, abijt ad nutricem suam, quae ut consueuerad ob- . uiam
120쪽
uiam illi venit, sinctaeque Pelagiae vultum laetum & longe pulchriorem vidit, qiuam
ante1 viderat. Vidit etiam in ea multa alia mutata: antes enim fiumptuosis vellibus ornabatur: tunc vero modesto habitu induta crat. Antea elato animo fuerat: tune tactis.
summisiE & humiliter se gerebat: Antea superba, tunc abiecta veste corpus tegebat: antea varijs & delicatis cibis vescebatur, tunc,ut Lma erat, dc ex macie cognoscebatur, precibus &ieiunio diligenter vacabat. Clim haec nutrix intelligeret, illam Chribsumam sactam esse animaduertit: cumque recordata esset, quot modis Diocletianus Imperator cos cruciabat, qui eius hiodi mentem haberent, & tamen illis persuadere non posset, ut Christum negarent, haec secum cogitabat: Si huic consilium do,ne sit Christiana, quemadmodlim Imperatoris edicto praecipitur, illa nequaquam mihi obtemperabit: particeps enim ficta est gratiae illius, quam Christiani profitentur, cum dicunt unum ibium esse Deum. Coepitque nutrix ipsa sic Pelagiam astari: Filia,sicut nimiae tuae pulchritudinis atque honestae formae admirationem attulisti Diocletiano imperatori, dc eius filio, omnibusque optimatibus, dc toto exercitui, ijs denique Re Nutrix c5sibus, qui longe hinc absiunt: ita vera pulchritudine praedita,placeas Dei filio, cui to alia
ipsam sponsam dedisti: aeterno enim Imperatori, ut prae te fers, tu credidisti. Ille prae-giam se. habeat tibi vi mdc patientiam contra aduersarios, & victricia praemia certamini tuo re-avd adtribuat. Redi autem cum pace, quoniam in domum meam te intromittere non deo, ne iserte hoc audiat is, qui te sponsam ambit, dc cum toto meo genere ac famisanae destruat. Equidem id mea causa non facio, quoniam si me periculis traderem, mercedem tecum una perciperem: verus enim est Deus, in qucm tu credidisti. Cum haec audiuisset Pelagia, demisso vultu a nutrice sua discessit: cumque ad matrem rediret, dc prope esset, mater obuiam illi venit, Vt consueuerat. Vertim cum eius vestem mutatam vidissex eius rei causam non quaesiui t, sed clamorem magnum cum eiulatu atque ululatu emisit. Pelagia vero risit illa quidem, sed nihil respondit. At matersia rore percita, iacuit semimortua, di sine voce diu mansit. Postea clim animum collegi isset, dc ad se reuersa esset, surrexit, ac nihil dicens filiae neque quod famam erat, abi pia exquirens, properauit ad militum dc armatorum equitum multitudinem adducendam. Quibus cum iudex praecepisset,vet in omnibus his, quae ipsa vellet, ei obtem perarent,venit cum militibus : sed filiam siuam non inuenit, cium ea interim recessiisset. ' Exeuntes igitur illinc, omnes &vias dc semitas circumeuntes, Omnia loca perscrutabantur usque ad milliaria quadraginta pervestigantes, dc tam cam inuenire studentes, quam illum, qui talem iniuriam ipsi Pelagiae intulerat. Audierat enim ipsius mater a pueris, quod ad Episcopum quendam se contulistret: ob idque illis militibus,qui misit merant, praeceperat, ut si Episcopum inuenirent, de ipsum vinctum ad se ducerent. Milites igitur abeuntes, dc longinqua loca perscrutantes, neminem inuenerunt. Sancta vero Pelagia cum famulis suis, qui Christo crediderant, sedebat trans numen, ec ipsa quidem milites videbat: illi vero, qui eam quaerebant, ne rem videre poterant. amobrem ipsius animus exultauit in Domino, ac ridens adolescentibus,qui cum illa erant: Videtisne, inquit, ut Dominus Iesus charos habet omnes ad se veniuentes, octipem si iam in ipsis collocantes 3 Itaque milites frustra laborantes, ad ipsius matrem redictunt: cui cum dixissent, neque virum,qui filiae iniuriam ut ipsa dicebat intulerat, neque filiam ipsam a se inuentam ipsa haec audies, graui moerore affecta caeSed Pelagia una cum iis, quos secum habebat, venit ad matrem, eique dixit: Cur
infama Ic rabie percita es3 Cur non vis resipiscere3Non verita es mittere, qui ad te ducant virum canctum,qui colit uniuersae naturae spirantis Ec omnis potentiae Dominum3 illustii, νω,
Non te pudet bellum aduersus Deum ipsum aggredi 3 A quo si eius seruus Episcopus ciet petierit, Angelum ipse mittet, oc temporis momento omnem exercitum a te missum dii lipabit, quoniam Deum ipsum Episcopus colit: quamobrem dc ab illo exaudirili. Respondens citis mater: Et quis nam,inquit, hic est, de quo ista dicis 3 Rex,inquit filia, regnantium, cuid meipsam tradidi, priorem sponsum meum execrans. Tunc eius mater filiam Christianam factam vere cognouit, addensque: Age, inquit, dic: Ecquissinam est Christianorum Deus, cui teipsam tradidistit Tunc silia, Cur, inqiuit, curiosEinquiris de diuinitate illa, qtiae verbis explicari non potest 3 Scito enim ipsum esse Dominum caeli Aterrae, montium dc collium, qui δc firmamentum creauit, abnsos constituit, terminum mari potitit. ne transiliret, dc continentem terram vastaret. Quaeras de Deo meo 3 Hic est, qui portas aereas contriuit, Sc vectes ferreos confregit,& mo tuos invitaria restituit.