장음표시 사용
321쪽
memoriae commendans, studuit semper diligentissime re ipsa complere. Factustitim postea diaconus, illi muneri congrua vivendi ratione & Optima conuersatione respon. dit. In aula etiam regis, quippe clara editus prosapb, praeclare fimctus est os scio re giorum conscribendorum diplomatum, siue editiorum. Et ut ad sanctae coniicitas his, ii, tionis eius cumulum non parum accederet, sancti Amati episcopi ei conuictino,nrionensi. tigit: qiii beatus vir cum Senonensis esset episcopus, falso apud Theodoricum regem, cpis opus, qui per id tempus tyrannidem exercebat, insimulatus sui tanquam in regem perfidia sit berru, crimen admisisset: atque ea causa in Perona monasterio,in Veromanduorum oppido in chro . sito, cui tum sanctus Abbas Ultanus praeerat, iussus est exul degere. Mortuo autem Vitano traditus est Mauronto abbati, ut is eum in custodia asseruaret in Broylomo.' nasterio, quod ipse nuper admodum construxerat in Laetiae territorio. At Mauromtus illo ad se recepto,ut eius religiosam comperit conuersationem, haud aliter atque caelesti asseruando thesauro cunctis vitae eius diebus omnem ei curam & minis letisci
impendit,gaudens habere se in illo & sibi & fratribus suis vitae& sanctitatis proposituri'
Interea Dei famula Gertrudis, auia Adalbaldi, iam prouecta admodum aetate, Imultis cumulata operibus bonis, in Hamatico monasterio, quod ipsa aedificaueret ubi etiam sacra virgo Eusebia,eius proneptis,educabatur,viam uniuersae carnis ingressa est: cui in monasterij regimine eadem Eusebia successit, bonae quidem indolis puti,
Ia sed adhuc tcnerae aetatis,utpote duodennis. Itaque mater eius Rictrudis, altiori ciconsilio atque prudentia,non ignorans multos etiam in virtutibus exercitatos hostis tartarei astu ita decipi tum etiam metuens aetati illi filiae suae, ne praeproperam adeptati, bertatem illius maligni serpentis fraudibus circunscriberetur: ad se eam accivit, se cumque habitare voluit. Recusante vero illa, & in Hamatico coenobio permanem Volente, mater eius regias compulsa aures appellare, facultatem obtinuit illam authoritate reuocandi. Atque ita coacta Eusebia, ad matrem venit moerens, secumque adduxit totam congregationem sitiam & proauiae sanct e Gertrudis corpus cum reliquiis sanctorum, quae illic conditae suerant. Mater autem eius, voti compos effecta,
hortabaturaliam multis verbis,ut cum ipsa in spiritali militia Deo inseruiret. Et illa qui dem maternis admonitionibus libentissime parebat, diuinis ministerijs iugiter Lemancipans: sed tamen non potuit amor eius dc desiderium reuocari ab Hamatico rusebiae monasterio quae ei quasi innata videbantur. inamobrem flebat saepis Eune, dc pro' am x g singulis noctibiis post abs blutam vespertinam synaxim, cum eam putarent se dare cum , -- alijs quieti illa, relictis ante lectum sandalijs, ibat ad Hamaticum monasterium inicia pestae noctis silentio, cum eo, quem ante diximus, sanctiissimo episcopo S monacho Amato,& cum collactanea sua,alijsque fidis ut putabat, sui secreti siclis. Ibique cessbratis vigiliis & omnium horarum ossicijs, Martianas reuertebatur, fideli illo perata furto ne illic nocturnis precibus non interfuisse depraehenderetur. Nec defuit tameta, qui haec ad matris notitiam perferret : quae eam ad se vocans & blandis mulceba αasperis terrebat sermonibus, ut eam ab hoc proposito retraheret, sciens eam mas carnis propinquitate quam spiritus permoveri. Sed cum neque per se, neque per aes. cos quicquam proficerei nito cum filio Mauronto, Levita & Abbate venerabili, a silio utrisque placuit, ut pro huiusimodi inobedientia & pertinacia,verberibus Eusdis
castigaretur. Itaque Mauronius, tenente eam famulo, verberauit eam: sed interim ad capulum ensis,quo famulus accinctus crat grauiter attriuit latus teneri corpulcul iuvimultis, quibus postea superuixit annis,purulentam dc sanguine mixtam ab ore sali uam eiecerit. Verum neque hoc pacto eius compressis desiderio & conatu,conuocaath propinquis locis episcopos, bbates & illustres viros: qui omnes varijs ira odi se nitebantur ab hoc studio reuocare, sed frustra. Tandem igitur consilium hoc illis
matri dede rivi sineret eam optatum repetere locum: quibus etiam assensit mater, qua nuis invita. Confirmabat autem eius religiosam conuersationem maternis adhoi
rationibus,& Deo eam precibus commendans a se dimisit. Ea igitur voto potita s. . cum omnibus suis laeta abijt ad Hamaticum coenobium, secum eo reducens corpta proauiae siuae cum venerandis sanctorum reliquiis: ibi sanE angelicam ducens vitam, in mediis adolescen tiae annis rapta est ad caelestis sponsi thalamum,ne malitia mutam intellectum illius,aut fictio deciperet animam illius: & consummata in breui, expleri:
Non desunt autem, qui dente rodant canino,qubd diximus sanctam virginem tam male
322쪽
male acceptam a matre Rictrude & fratre Mauronto: sed nouerint illi, Rictrudem n5vllo odio insectatam filiola suam, sed eius immaturae timuisse aetati. Sciebat enim scri- pluma sapienti minio Salomone: Puer, qui dimittitur voluntati suae, confundit ma-Prouet. 1 trem suam. nec illud Ecclesiastici ignorabat: Filiae sunt tibi Z serua corpus earum.Vo- Eeeliis. luit igitur filiam apud se manere, ut suis & adhortationibus & exemplis ad persectioracam proueheret:& Eusebia licet se sciret caelesti regi desponsatam, non tamen sanectam matrem proteruε aspernabatur, siciens sponsi sui illud esse praeceptum: Hon z-L '. ra patrem & matrem, ut sis longaeuus sit per terram: sed innitens gratiae eius.qui ipsam sibi desponderat, eius que unius flagrans amore, nec maternum quidem affectum sibi 'patiebatur vllum feruoris sui adferre detrimentum.Et Mauronius quoque stater eius, non odii crudelitate id fecit, quod eam flagellatiit: sed matri immorigeram dc pr PE ins blentem volebat coercere. Et si autem. terque & mater & s ater in illa castigam da humano quodam errore lapsi sunt, ignorantes gratiam Dei, quae illi inerat: non
debent tamen temere repraehendi, cum non possint ea numerari in operibus iniquitia iis, quae ex charitatis radice proficiscuntur, dicente ipsa veritate Christo: Si ocu-Mistitia clus tuus merit simplex, totum corpus tuum lucidum erit. Quψd vero hac occasione in morbii incidit sacra urgo,quo etiam non caruit quandiu sit peruixit: quis non videat hoc illi ad collatae gratiae cumulum accesssisse, ut dum corpore deficeret, spiritu roboraretur conuenienter illi Apostolicae sententiae: Cum enim infirmon tunc potens a. tu. sim 3 Et certe eius conuersatio talis fuit, ut verbis exprimi vix queat. Praebebat talia de seipsa exempla, quae aliae omnes merito sibi imitanda proponerent. Erant virginis prudentissimae tales mores, talisque habitus, ut virtutes o nes ex ipsa relucerent: prudentia in verbis, iustitia in decernendis iudici js, temperantia in licitis & vetitis, titudo in rebus duris dc aduersis. Cum necessitas interdum cogeret negocijs interecte secularibus, nihil ex his eius animo inhaerebat. Et ut paucis expedia, virtutes omnes obtinere studuit, & tamen easipsas sapienter occultauit. Ita annos nata plus minus vivginti tres,cum diuinitus cognouisset diem obitus siui, omnes in sanct roscisone sub se militantes accivit, hortabatur eas in mutua perseuerare charitate, in proposito inuiolabiliter permanere,obedietiam promptissime exhibere, nec de diuina quicquam diffidere prouidelia, licet ipsa eis subtraheretur. Haec atquc alia clim dixisseti omnesq; Domino commendasset, repente domus, in qua decumbebat, immenso est lumine tusebiae s
peritis a. o recedente, sancta illa anima parit migrauit 1 corpore, & ad vitam est Prosecta sempiternam,ir. Calendas Aprilis. . Postquam autem sanctum episcopum & monachum Amatum Dominus ab hoc ci=.i, exilio ad caelestem patriam Idibus Septembris euocauit, sacrum cius corpus Mau- ronius in sua posscssione tumulauit,omniaque praedia sua per chartarum instrumenta tradidit t: & licet matri suae fuerit superstes, tamen etiam ipse post expleta piae admi-thin deest nistrationis munia, felicem Christo spiritum reddidit tertio Nonas Maij. Sed ἡ 'MR, ad s. Rictrudem nostra se recipiat oratio: quae sane omni mentis studio &toto com tali estis poris conatu bonis operibus dedita, & de virtute in virtutem proficiens,dilatato com aliauia de in tigabiliter cucurrit viam mandatorum Dei in stadio fidei & iustitiae, patulis hauriens auribus illud Apostoli: Sic currite, Ut compraehendatis, nempe bravium 1.Cor. Dceleste. Et ut persectissimam se exhiberet illius imitatione, qui dixit: Non veni fac Iob αο. voluntatem meam: alterius regimini se sponte subdidit, iussa eius promptissma obedientia capessens, dc famularum sese famulam exhibens: semper ob oculosve satis illa Saluatoris verba: Filius hominis non venit ministrari, sed ministrare: nec a iiiiii. ivi unquam extra monasterij septa progressa est, oin iis,que bonorum operum se exemplum praebuit in humilitate, in patientia, in obcilientia, in castitate, in ieiuni js, in vigilijs, in orationibus perpetuis, in longanimitare, in mansuetudine, in mode-nia α benignitate. Et ne sim longior, ut filia lucis semper ambulauit in luce, cuius tactus est in omni bonitate &iustitia& veritate : sicque in sanctarum virtutum stu-rrhesscio perseverans, cum ad annos peruenisset quatuor & septuaginta, .Idus Maij co pusculum terrae, spiritum vero reddidit caelo: sepultaque est honorifice a Dei sacer- , dotibus alijsque Ecclesiastica dignitate ornatis viris, S permultis ad eius funus con des ου ie
Ne quis autem de eius meritis & sanctitate possit ambigere, multa diuinitus co-C p ra. ruscant virtutum & miraculorum signa ad eius facras reliquias, sicut testantur, suis oculis cospexere. Te igitur sancta ac Deo dilecta Rictrudis toto cordis affecta ob- alude
323쪽
secramus, ut tuis sanctis precibus & meritis, quibus variarum seli' aegritudinum
. nexus, nos a peccatorum nostrorum cinculis abibluas, ut benignus mi Saluatorii gratia his expediti, in tremendo iudicij die caelis & terris ardentibus, ipse nos a gehen. nae flammis ereptos, tecum ad aeternaei clicitatis gaudia deducat, cuius misericordia nullus est finis: Cui cum Patre & Spiritu sancto est regnum, artus,honor & gloria per infinita secula seculorum, Amen.
MARTYRIUM SANCTI ALTERIUS ALEXAN
DRI, AUT HORE SIMEONE METAPHRASTE.
n. Maii. O temporc impius Maximianus imperabat, persecu. p. . tio multa contra Christianae religionis sectatores puomnes regiones commota crat. Centurio autem qui
dam, d monum amicissimus, Maximiani Imperatoris iussu erexit templum Ioui longe ab urbe Roma stadio in Edixit igitur Maximianus Imperator, ut quicunque Clit. stianam fidem sequebantur,dijs ipsis sacrificare cogere: tur: iussitque omnes praestb esse in templi dedicatione ac praecones ipsos per totam Vrbem indicere, Ut quicunque illic essent deorum studiosi, crastino die omnes in templi
dedicatione cum Imperatore convcnirent.Itaque Omzes,
-- audita praeconum Voce & tubae ipsius clangore, patrue crant una cum imperatore in Iouis templo praesto esse. Multi ergo, rebus omnibus omissis, templum adierunt, & Ioui sacrificarunt. Quidam vero admodum disicias. berianus nomine, sub imperio suo habens milites, a Felice tribuno sibi commissos omnes illos conuocauit, eisque haec dixit: Audite,fratres. Scitis vos omnes, quenus modii in Imperator praecepit, ut hodierno die in templo Iouis cuncti una cum iri, praesto simus. iar ic igitur vos, Ut mecum Vni in templum veniatis. Haec chinnita tibus suis diceret, nunciatum illis fuit, Imperatorcin in templum venisse. Tunc ces riter cum Tribuno ipso milites omnes properabant, ut imperatori ast sterent. Vnus vero ex illorum numero, nomine Alexander, cum a puero pietatem senus, A et Deum ipsum timeret, Tribuno respondit: Si ad Deum illum, qui vere Deus caelestis io chi, nobis eundum esse dixisses, cunaque adorandum, rccte quidem locutus sus s. si RV - deos esse dicitis, daemones illi sunt, non dij. Tum Tyberianus: atanibus, inquit, iijs, sed uni deo Ioui nobis nunc sacrificandum este dixi, licet sat
alii, quos & Imperator, & nos colimus. Ad haec Alexander : Iouem ipsum deum minasti: at ille talis est, qualis & caeteri, qui daemones sunt vald. fallaces, cum est quibus coluntur, circunuenire atque omnino perdere soliti sint: quemadmoduni iter im- vos ipsi asseritis, illum ipsum Iouem aliquando muliercita appetiuisse,& cum illa iuvamare inuenisset, ipsam deceptam corrupisse. Quis Vestrum unquam vidit, aut aliquo do audiuit, Deum impuris facinoribus labefactarii Non solum igitur, ut dixi, daemo nes, sed etiam fallaces illi sunt. At noster Deus corporcis oculis non cernitur, qui li& terrae effector est: neque ijs indiget sacrificijs, quae vos impuris daemonibus o re consueuistis: sed sacrificium postulat purum ac sine sanguine. Haec cum Tybe a
nus audiuisset: Omitte,inquit,insaniam istam, Alexander,& deos ipsos benesciorum authores ne contemnas, ne sorte Imperator haec audiat, & aduersus me indignetur, quod te talia dicentem seram. Haec cum dixisset,sestinabat una cum Imperatore in templo essete: erat enim t pus, quo Imperator dijs sacrificia offerret. Memor Vcro eorum verborum, quae a milite suo audiuerat, Maximianum adij si& ita eum allocutus est: Milites omnes, Imperator, quos mihi maiestas tua commisit, tuo edicto inseruientes vidi: unus vero e militibus non solum mihi repugnauit, sed deos etiam ipsos contumeliosis verbis affecit, aisse mans deos illos quos tu Imperator,& nos colimus, daemones esse impurissimos: n cogitat eos, qui edictis imperij tui aduersantur, mea manu interfici. Haec cum Man
mianus accepisset, militi, de quo haec audiuerat, valde iratus fuit: &,Vbinam, inquit, ille est, de quo haec dicis 3 Ageduc illum adinc, ut sciam quid ille sentiat. Tum Maii miano Tyberianus: Ita cdictum tuum, Imperator, & meipsum miles ille pro nihilo fecit, ut huc venire neglexerit. Bicb Maximianus iustit tres milites abire, & illum ict
324쪽
DE ALTERO ALEXANDRO MARTYRE. et
reis catenis vinctum ad seducere. Beatus vero Alexander domi suae in lecto requi AQEluies sccbat: erat autem hora quasi sexta. Tunc Angelus Domini insomnis illi apparuit,&firmat san- ait: Esto sortis, Alexander, quoniam multa passurus es pro nomine Christi crucifixi: Parata enim tibi sunt tormenta multa. En veniunt ad te Imperatoris milites: sed ne timeas, neque cor tuum expauescat: ego enim missus sum, ut tibi opem seram adue siti omnia tormenta illa,quae ab Imperatore afferenda sunt.Surge igitur,& Deum tutiora: ego enim tecum cro, quoad cursum conseceris. Haec cum beatus Alexander ab
Angelo audiuisset, siurrexit, & Deo psalmum illum cecinit: Qui habitat in adiutorio catillimi, in proteiuone Dei caeli commorabitur. Dicet Domino, Susceptor meus estu,& refugium meum in die tribulationis meae: Et sitiae deinceps sequuntur. Cumque Psalmiani totum abibluisset, domo sua egressus, militibus illis occurrit, quos olim staciales habuerat Qui cum Alexandrum vidissent, prae timore in terram ceciderunt: erat enim eius adspectus, tanquam migur. Tunc beatus Alexander dixit : Surgite, fratres . quidnam timidi estis 3 Cui milites Cap. responderunt: Vidimus Dei potentia te circundatum,&prae timore in terram cecidimus Ad haec Alexander: Audite, inquit,statres. Deus ille caelestis prouidit seruo suo. Facite igitur vos, quod iussi estis in eum, contra quem nati si istis re me vinctum ducite. Tum milites responderunt: Nos decreueramus nihil tibi dicere: quomodo igitur tu hax ipsa cognouistit Non necesse habeo, inquit Alexander, vobis multa loqui, quoniam propero ad certamen mihi propositum,quod caelestis Imperator mihi pris arauit. Ego enim ab urbe Roma Byzantium usq; iturus sum. Haec cum dixisset beatus Alexander, ilexit genua.& has preces ad Deum misit: Domine Iesu Christe, Deus patrum nostrorum, laudabilis& benedictus es in secula. Nunc te precor, Domine,ne si pares me a consortio iustorum tuorum,neque me ad te venientem repellas quoniam 'nomen tuum sanctum & terribile mihi notum fecisti, quia tu es adiutor & susceptor meus. Mitto,quaese, Domine, Angelum tu una qui mihi opem serat, & coram Maximi- ano Imperatore orationem expeditam linguae meae suppeditet. Has preces cum nu); h Alexander compleuisset, milites in .ipsum manus coniecerunt, cumque vinctum ad vinctus Ale aximianum Imperatorem duxerunt. Mater autem ipsius Poemenia eam rem igno- ςxa abat. Milites igitur festinabant quam primum ad Imperatoris tribunal Alexandrum ducere. Turbae vcro cium eum vidistent, magnopere Obstupuerunt: erat enim aetate
xalde robustus, annum agens quasi decimuinoctauum, adspectu ita formos ut Angeli alicuius speciem prae se serre videretur.' Cum vero&adspexissent illum valde hilarem, furore magno perciti, dixerunt: Cap.s non iste, qui talis est, multbante debebat apud Imperatorem deserti l Haec cum bea tus Alexander audiuisset,exardescens,& vultum instar ignis accensum habens, ad scelestos illos homi ncs coiiuersus: Vos, inquit, de me Imperatori vestro nunciate. Maximianus igitur cum audiuillet Alexandrum praesto est e, Tyberianum accersiri iusssit. Qui cum venisset: En, inquit Imperator, adest ille, cuius causa milites misimus. Cumque haec dixisset, tui sit Alexandrum ante tribunal sisti. Tunc Maximianus: Verene, Alexander,maiestatem meam contempsisti,quia ira stulte atque inibienter Tribunumvna cum sbcijs tuis ad templum sequi noluisti, ut mecum simul magnum deum Iouem coleres 3 Ad haec Alexander: Ego, inquit, Deum meum, qui in caelis est, colo, hi, iam uα eius filium Iesum Christum, & Spiritumsanctum: alium enim ipse neque noui, ne- constitimque conii teri possum, cum nullus alius siit Deus, nisi quem ipse colo. Clim igitur prae. ter caelestem hunc Deum alius non sit, ne me amplius de deo alio interroges. Qi md vero ad maiestatem tuam pertinet, ego neque minas, ncque tormenta tua extimesco, quaecunque a te mihi asserenda sunt. His auditis, iratus Maximianus, dixit: Et quid nam potest facere Deus iste, quem tu C p. 6. dicis 3 Respondit Alexander: Deus meus corporeis oculis non videtur,sed omnia potest secere: neque quicquam est, quod eius potentiae subiectum non sit. At Maximi nus : Est ne Deus, qui ab hominibus in cruce suistixus atque interfectus silit 3 Obmu- ά tesce satana, inquit Alexander: non enim dignus cs, qui Christum crucifixum nomi- bria ἡ ἡ nes. Stulte, quem cruci statim ac mortuum suisse dixisti, an non eundem audivisti a praeire dii mortuis etiam resurrexisse, dc multis, qui mortui fuerant, vitam restituisseὶ Ad haec Maximianus: Miseret me iuuentutis tuae, quod aetate admodum iuuenili te esse video. Misereat te, inquit Alexander, conditionis tuae, & resipiscens eripe teipsum a la
. queis diaboli. Tum Maximianus dixit: Accede miserrime, dc Ioui deo sacrifica, ne
325쪽
Blanditiaedui boli. Cap. . Mararrhor
Cap. g. sis itur san- martyr cora Tibe. tiano. Lantantur eius carnes,
morte pessima intereas. Teipsum, inquit Alexander, miserrimum appella, quidae
mones impuros veneraris: ego enim neque minas tuas,ncque tormenta,quaecunque ipse allaturus es, extimesco, cuin verum Deum adiutorem habeam. Maximianus a
tem: Iam dixi, me tui misericordia commotum esse. Accede igitur & diis sacrifica. id si seceris, scito te unum ex eorum numero futurum, qui in palatio meo regali primas tenent. Et quisnam, inquit Alexander, deus ille est, cui a me sacrificium offerri, ii Cui Maximianus: Magno Deo Iolii sacrificium offeres. Tunc beatus Alexander, elotis in caelum manibus, ita Deum precatus est: Domine Iesu Christe, ne derelinquit me humilem seruum tuum, sed opem seras mihi peccatori S indigno. Cumque prsces coinpleuisset, oculos ad caelum erexit, & vidit caelos apertos, & filium Dei sedea tem ad Patris dexteram: ac tunc Maximianum rursus interrogauit: Cuinaim deo si sacrificem 3 Ioui magno, inquit ille. Ad haec Alexander: An ignoras, daemonem rcfallacem istum esse, quem tu deum appellas: quondam mulierem quandam con pluit, & eius amore captus, tauri sorma se induisi&praestigijs suis mulierem miserindecepit ac foedauit 3 Haec Maximianus cum audiuisset, ridens ait: Hoc nostrorum deorum potentiam demonstrat, quod hominibus tales se ostendunt, quales ipsi volunt. Propterea, ita quit Alexander, laudas illorum turpia facinora, quia cum illis conuenis, neque Doum illum cognouisti, qui te honore & Imperio isto donauit. Tum Maximianus: Mi. hi quidem dij Imperium hoc largiti stant. Cui Alexander: Tu quidem, inquit, veri latena odisti, ob idque Deum non agnoscis: & quantiis prudens videaris, teipsum tamen perdidisti, daemonibus fidem habens. Iterum dixit Maximianus: Multi
profecto me miseret tui, ob idque te sustineo, cum me contemnas, & ita mecum loquaris, quasi tui similis ego sim. Propterea, inquit Alexander, teipsum contemno quod prudens cum appareas, stultus factus es, colens idola muta & sensit carentia. Cum enim immortalem Deum& semper viventem impie dereliqueris, patrem tu um satanam diabolum secutus es. Relinque igitur tenebras, & ad lucem te conuet te, ne pereas, & in sempiternum ignem tradaris. Tum iratus Maximianus, ius stat se accersiri Tyberianum Tribunum. Cumque Aloandrum eiecisset, tradens ei
Tyberiano: En, inquit, hominem hunc potestati tuae trado, quinetiam praecipio ut ab urbe Roma Byzantium usque diligenter inquiras det nostris diis, S de Iesu qia
dicitur, quem colit Alexander: cuius sectatoribus, quoscunque inuenies, nolim pocas, neque isti Alexandro, sed&ipsum, & omnes Christianos amigas, utcunque iis visum fuerit, ut omnes edicto meo aduersantes cognoscant manu mea se poste ista fici. Tum beatus Alexander: Gratias ago tibi, Tyranne, quod me per multas regio nes celebrem fieri iussisti. Per deos ipsos, inquit Maximianus, non emigi cs manus Tyberiani. Non enim ille tui miserebitur, quemadmodum ego misertus fili. Cui Alexa,
der: De hac etiam re Deo meo gratias agam, si sortE dignus inueniar, qui ubique gentium pro Christi nomine labores &aerumnas patiar. Haec cum audiuisset Maximianus, iustit Alexandrum extra tribunal elici: quem cum Tyberianus eiecisset, & pQtestati suae traditum haberet, postero die sedens in in bunali, iussit ipsum illuc duci. Cum autem duceretur, risit ac dixit: En ut rursi ista tanas se instruxit, & contra me armatus est. Postquam autem ille ingressus filii Tyberianus ita eum affatus cst: Quid est, o Alexander 3 An adhuc in illa temeritate nia persistis Fac,quod dico: dijs Lacrifica, & teipsum a tormentis libera. Respondit Alcixander: Vidi ego sempiternam gloriam mihi praeparatam: qua re delectatus sui & exultauit spiritus meus. Ad haec Tyberianus: Si facies, quod iustit Imperator, α dijs sacrificabis, tunc magis laetari & exultarc poteris. At si perges temere agere, e lud tibi praedico per deos omnes, per omnes urbes ac regiones olla tua 1 me disper genda esse. Ego, inquit, Alexander, facio quod iubet Dominus meus caelestis, ne que minas tuas timeo, neque tormenta tua formido. Haec cum audisset Tyberia nus, ira percitus, iust it Alexandrum suspendi, & eius carnes laniari. Cum vero la niaretur, vocem nullam emittebat: sed erigens oculos in caelum, Deo ipsi gratia agebat. Quod cum vidisset Tyberianus, iustit militibus Alexandrum e ligno depo situm extra isbem educere, grauibusque catenis rinctum in Thraciam perducere. Angelus autem Domini eius matri apparuit in sbmnis,& ait: Surge Poemenia: quamcelerrime praepara pueros tuos dc iumenta, nihil molestiae in animo habens, ac filium tuum sequere: martyrium enim pro Christi consessione illi obeundum est Hoc
326쪽
noe i tur, 'dixi, tibi molestum non sit, neque prius desistas, quam ad locum ei pria positum perueneris. Alexandri mater cum haec audiuisset ab Angelo, magnoperε ima rata est: cumque si irrexisset, sicut dixit illi Angelus, iter faciens sequebatur filium. Quae in urbem ingressa, in quam perductus fuerat, illic eum inuenit, quo tempore ad Tyberiano Practi de interrogabatur. Cum igitur optima illa Demina eum vidisset,mis sa voce magna: Deus, inquit, ille altissimus pastor bonus, cui tu credidisti, adiu- Maret ei 'a tor tibi sit, illi mi. Postquam vero Tyberianus sceminae illius vocem audisset, quaesiae uit quaenam est et vox illa: neque quiiquam ex illa turba, quae multa illic assistebat, po- se tuit dicere, undenam ea vox aduenerat. Tum Alexandro dixit Tyberianus: Age, mi-2 seri dijs iacrifica. Sacrifico, inquit Alexander, sacrificium laudis caelesti Deo meo. Ade .haec Iudex: An non dixisti mihi, Alexander, vestrum illum Deum sacrifici js non eg α re ξ Talibus, inquit ille, sacrificiis, qualia vos osteriis, Deus eus non eget: sed sacrifi-u cium iustitiae ac sanctitatis requirit, quoniam Deus noster sanctus est. Tunc iussit
'berianus faces accensas cius maxillis admoueri, dicens: Videamus, an veniat Deus es ipsius, dc liberet eum de manibus meis. Itaque ministri satanae secerunt, quod iussi iu-r,eibu, ,e. erant,dc iaces accensas Alexandro admouerunt. Ille vero, elatis in caelum oculis, haec
dicebat: Gloria tibi sit, Domine Iesu Christe, qui Archangelum Michaelem in Babylonem misisti, & tres illos pueros ab ignis fornace liberasti. Tu, Domine, libera menta , ab hora hac &praesenti angustia,& Tyrannum hunc si ibijce potestati tuae, ut dc ego cum Davide illud dicam : Transiuimus per ignem dc aquam, dc eduxisti nos in resti-Ps LM.
serium. At cum Tyberianus vidisset,ignem ipsum nullam vim habere contra Alexan- drum, erubuit, dc seruis suis praecepit, ut eum vinculis adstrictum ducerent: quibus α dixit: interim praeite vos : ego vero sequar. Mater autem Alexandri, cum filium a Iudicis conspectu abductum vidisset, rogauit milites, ut eam sinerent filium adire atq; alloqui. Cum igitur illa prope accestisset, Sc Alexander matrem vidisset: Benhinquit, mater domina mea, huc venisti: sequere me usque ad eum locum, qui propositus mihi est, quemadmodum Christus Dominus hoc mihi reuelauit. idam vero e -- Iitum numero cum haec viderent, dicebant: Tu quidem, Alexander, beatus es, quoniam magna est fides tua: magnus enim Deus est Christianorii. En ut multa tormenta passus pro nomine ipsus, nihil mali accepisti. Haec dicentes iter faciebant, et a Tyb riano iii si fuerant. Cum vero ad sontem venissent, de apud illum consedissent, cooperunt una cibum sumere: dc beatum Alexandrii hortabantur, et ipse quoque id taceret: erant enim dies quadraginta, quibus vir ille beatissimus neque panem, neque aquam sustaverat. Tunc Christi athleta, flexis in terram genibus, coepit psalmum illum can re: Levavi oculos meos in montes, unde veniet auxilium mihi. Auxiliu meum aD Pal. res. mino, qui fecit caelum dc terram. Domine Iesu Christe, serua me ouem tuam sine pec
cati labe, ne gaudeat inimicus meus super me: quoniam cognoui nomen tuum Lanctum dc terribile. Ne me confundas ante Tyranum hunc, sed emitte Angelum tuum, dc dexteram tuam, dcesto adiutor dc protector meus. Cumque preces compleuisset, 4 g Id si
illa ipsa hora adstitit Angelus Domini, eique dixit: Ne timeas, Alexander, quoniam
exaudivit Dominus preces tuas, dc me misit, ut tibi opem seram. Cum vero ij, qui cum illo erant, Angeli cum eo loquentis vocem audirent, dc ne- Cuci minem riderent valde timuerunt,dc in terram prostrati sunt. Tum Alexander: Quisnam, inquit, fratres, vidistis, quod vos in terram prostrauerit 3 Illi autem responde-Hint: Audiuimus Dei vocem tecum loquentis, dc timore perculsi sumus, talem smnum non ferentes. Haec cum illi dicerent, venit Tyberianus cum satellitibus suis. Erat
autem cum illo dc eius urbis optimates. Quaesituit Tyberianus a ministris suis, quo nomine locus ille appellaretur. Responderunt illi, Iudici j locum appellari. Ductite, inquit Tyberianus, huc Alexandrum, qui Christianum se esse dicit, ut interr gem, quodnam sit eius consilium, si sorte, mutata sententia, dijs velit sacrificium
offerre. Clim igitur Iudex ipse pro tribunali sederet, adstiterunt quatuor consiliarii. sistitur ret. Tunc beatum Alexandrum interrogauit: Adhucne in temeritate illa tua praua dc timsania persistis neque dijs cacrificas 3 Sed, ut video, corpus tuum robustum est, propterea non vis sacrificia dijs offerre. Me cert Emiseret tui,ob idque ad deos ipsos omnium dominos te conuertere vellem. Tum Alexander respondit: Impie dc excaecate fili sa-Volymatanae, cum icipsum diabolo tradideris, quomodo te miseret mei Satanas enim p ter tuus nemini misericordem se praebet: sed vult omnes secum una in gehennam ignis
attrahere ac perdere. Itane, inquit Tyberianus, homo scelestii sime, mecum Imu
327쪽
ris,quasi ego sim tui similis 3 An propteres, eontumeliosis verbis me asticis, quod te benignitate&misericordia prosecutus fuerimi Id quidem te hortari debebat, ut me honore potius, quam contumelia, prosequereris. Tum Alexander: Verὸ similis es p tri tuo catanae, qui tanquam silex aliqua durissima, omni plane sensu cares. An ignoras locum hunc, Iudicium appellarii ctiae res manifeste significat, tibi Dei iudicium in
minere.Veniet enim,qui iudicaturus est vitios & mortuos, & unicuique operum me Arbe. H. cedem redditurus. Tum cognoscere poteris, an haec,quae tibi dixi,vera sint. Nam De us ipse te quoque iudicabit, quod sine misericordia seruum ipsius iudices. Ille eniim xi det,quam impie mecum agas,& quibus tormentis me crucies. Sed haec mihi gloriam, tibi vero perniciem maximam afferent.
p. iis, ira auditi , Tyberianus magnopere iratus est, iussitque tribulos in terram spargi, itast . . & Alexandrum super illos sterni ac distrahi. Has aerumnas cum vir ille beatissimus p
teretur,ne vocem quidem emittebat. Tyberianus vero, cum animaduerteret Alexan-Cςditur vii. drum cos cruciatus non sentire, magis iratus, fraxineis virgis eum Caedi iust it. At ille -- R a militibus caederetur: Istane, inquit, homo impurissime, tormenta tua sunt 3 Adde alia,si qua habes his acerbiora: ego enim diuina ope adiutus, nihil illorum tormentorum sentio, cum Dominus meus Iesus Christus praesto mihi sit, & opem serat. Ha bes igitur corpus meum in potestate tua: fac illi quod libct: animae autem mea, ncque tu,neque pater tuus satanas unquam dominabitur, sed Dominus meus Iesus Christus. Ad haec Tyberianus: Iamiam te in ignem coni iciam,vt videam, an veniat Christus iste tuus,queni dicis,& ic e manibus incis eripiat. Illud enim velim scias, carnes tuas & ossa per singulas regiones, per quas ego transiturus sum, dissipatum iri: &, ne mulieres ipse aliquid e rarnibus tuis dc ostibus inueniant, quod polleΙ unguentis odoratiissimis pe fundat, Scut sanctas aliquas reliquias venerentur, iubebo cineres tuos in fluuium priij ci: sicque ne vestigium quidem aliquod memoriae tuae supererit. Tunc Alexander: ii '., . P det,inquit,te Christus ipse,& carnes dc ossa tua sub caelo ita disperget,ut monum titu evi,. tuna tuum quamprimum dispereat: futurum enim est ut, Domino meo Iesu Christo ita prouidente, non redeas, neque Imperatoris tui scelesti adspectum videas: & det bit Deus memoriam tuam de terra,quoniam eum non cognouisti,neque miser illum honorasti, qui honorem & potestatem istam tibi largitus est. Nam si ipsum cognouis ses, in caelo vivere potuisses. At nunc viventem Deum reliquisti,&patrem tuum sat
nam diligis, cum quo in gehennam ignis detrusius peribis. Ego autem semper Domi no meo &Saluatori Iesia Christo benedicam, qui me ex manibus tuis iniquis cripi quoniam ipsius est gloria & imperium in secula.
Car. a. Haec cum Tyberianus accepisset, fit rore magno percitus, vultum mutauit,
sit ministros suos eo in loco manere, dc coenam parare. Cubuit autem illicipia cum toto satellitio suo: Alexandrum vero milites ipsi sub arbore quada collocatum seria bant. Cum autem Tyberianus cubaret, adstitit illi angelus Domini valde terribilis, qui gladium tenens: Tyberiane,inquit, aduersum te Ovcni, quoniam cum Alexandro Ange iei Dei seruo tam iniquE te geris, ut videas ac scias, quam facile hoc gladio te interficerexra Tyberi possim. Surge igitur,&per Illyricam regionem Byzantium quam celerrimc propera: 'μ- tempus enim Alexandri Deo seruientis iam prope est. Cum Tyberianus rem ita te ribilem vidisset, ita tremore correptus filii, ut eius carnes sere liquefierent. Cum igitur tren ens surrexisset, cohortibus suis&principibus. 'iris conuocatis, vistim illud na rauit. Tum illi dixerunt: Volebamus quidem nos te admonere, ne male atque iniuste Dei seruum cruciarcs, sed timebamus: audiuimus enim & nos, magnum esse Chris. anorum Deum, & eos, qui eius seruos cruciant, igne consitimcndos esse. His auditis, Tyberianus valde timuit,&illa ipsa noctis hora omnes iter facere,& beatum Alexandrum praeire iussit. Cum vero multas urbes praetergressus misset, in nullam introiuit, ut seruaret, quod ab Angelo per visum audiuerat, a quo admonitus fuerat, ut per liblyricam regionem quamprimum Byzantium properaret. Per multos igitur dies non ausis est a beato Alexandro aliquid quaerere: cuius corpus nulla o parte debilitatum fuerat, sed integrum & robustum erat. p. I. Praeteriens igitur per Illyricam regionem, 'cnit in urbem Sardiniam, in qua neque ipse, neq; Iudex ingressus est. Cum vero eius ciuitatis Optimates cum aduentare audiuissent, obuiam illi cum multo comitatu processerunt. Christiani etiam homines, qui illic erant, cum audiuisiciat Tyberianum venire, martyrem quendam secum habentem, egresti ex urbe, Alexandrum seorsium in via stantem inuenerunt. Quem cumi vidissent,
328쪽
DE ALTERO ALEXANDRO MARTYRE. as
vidissent, ad eius pedes se abiicientes,dixerunt: Precare Deum pro nobis, serve Dei a timini. At ille: Vos etiam, inquit, fratres,pro me Deum precemini, ut cursum meum in Christo perficiam,& coronam,quam promisit mihi Dominus, ab eo recipiam. Postea vero, quam urbem transierunt, quae Clisura nominatur, dc ad castrum quoddam, B namasium nomine,aduenerunt, quod est supra Philippi urbe sere milliaribus quadraginta, illic constiterunt. Tunc Tyberianus Alexandri memor filii,& illum ad tribunal duci iussit: quem sic interrogauit: Num, Alexander, adhuc permanes in temeritatem neque vis ab ea desistere,& ad magnos deos ac misericordes accedere, Iouem, inquam, α Aesculapium,qui omnem terrarum orbe gubernant ὶ Tum beatus Alexan- naiaueiiiii. r: E caecate, inquit, & stulte fili satanae, adhiiciae vis 1 me aliud audire, quam quod Aemonibus non sacrifico 3 Ego enim initio dixi, me Christianum esse, & Dei caelestis culta seruare, neque impuros daemones vobis sit miles a me coli. Ad haec Tyberianus: Auertat Deus, ut ego id faciam: non enim praecipio, ut daemones, sed Iouem dc Aescu-Lipium, summos illos deos,colas. Obmutesce,satana, inquit Alexander: nihil enim Q. pis. Tum Tyberianus dixit: Si dijs acrificium vis offerre, quamprimum dicas: siin miniis cur me & deos ipsos,sceleste,conuiciarisὶ Vide, Alexander,quid agas,& te misereat tui: rursus enim per deos omnes futurum tibi praedico, ut per omnes icrras de testimo diuulgetur. Hoc, inquit Alexander, valde cupio,& precibus 1 Christo meo exposco,ut omnes,qui terrarum orbem incolunt, ad Deum & Christum Dominum per IM ': me humilem&abiectum eius seruum gloriam reserant.Tunc ait Tyberianus: Auferte mattriis hinc hominem istum, dc a conspectu meo remouete: non enim cius contumelias fer gl Πῆmo re possum. Abducite ipsum in obem Philippi,& coni j cite in carcerem: ego enim vos sequar. Itaque cum beatum Alexandrum Tyberianus praemisisset, ipse quoquc in rab Iustiti.
Cum vero eius urbis incolae audiuissent, Tyberianum cum Bis cohortibus aduen- cap. i. tare, optimates multo cum comitatu obuiam illi prodierunt: qui in urbe illam ingressus est, Ioui & Aesiculapio sacrificium oblaturus. Audierunt & Christiani, qui erant in urbelua, quemadmodum Tyberianus martyrem quendam in carcerem misisset.Itaq; omnes in eum carcerem conuenerunt, dc custodem illius precati sunt, ut sineret illos ad Christi martyre introire,& cum ridere. Id permisiit custos, quippe quidc ipse Deum timebat. Cum igitur omnes ingressi,beatum Martyrcm in ligno sedentem,& vinculi. cii mihi adstrimi vidissent ad eius pedes se deiecerunt,cumque,&ipsius vincula exosculaban- sanctima tur,ac dicebant: Vere faustus dc felix nobis fuit aduentus tuus, serve Dei: urbem enim ci patriam nostram hoc ipsi felicem suturam scimus. Patientiam igitur serua, ut cu sum tuum conficias. Nos autem Christiani multo metu ac tremore hanc terra incolimus. Nam huius loci Praeses singulis diebus nos Christianos inquirit, ut puniat: sed ille quidem nobis minatur: at potestatem tamen nullam habet, qua nos detinere postili quo minus Christiani simus: multi enim, diuina ope adiuuante,in hac urbe sumus, qui Christi fidem tenemus,ex quorum numero stant & urbis huius optimates. Ijdem sp ramus Christi potetia Graecos ipsos, male de fide Christiana sentientes, ita superatum iri, ut omnes fiant Christiani. Esto igitur patiens Christi martyr,& quicunque ab impioi Iudice cruciatus asserentur,eos sorti animo pe seras. IntereaTyberianus recordatus ibit, suo iussu Alexandrum fuisse missum in carce- αν. is rem. Itaque ciuitatis illius optimatibus dixit: Scire debetis vos, Christianti hominem ab Imperatore ex urbe Roma fuisse mihi traditu, quem per totam viam admonerem atque hortarer,ut ad deorum religione se conuerteret. Verum nihil adhuc in eo prosech dura enim quaedam respondens,& me & deos ipsbs contemnit: cumque multis craiciatibus cum subiecerim,nihil illis laesus est. Si placet igitur,vobis praesentibus, huc illum accersiri iubebo: λrtasse multos reueritus, ad deos ipsbs beneficiorum auth res se conuertet.Alexandrum igitur eductum c carcere,illuc accersiri & ante tribunal Ru sis sisti, sisti iussit. Cum igitur eo ductus esset, Tyberianus cum ciuitatis Praeside Alexandrum se interrogauit: Age Alexander, an adhuc perlitasum non habes, ut a priore sententia λ' discedasὶ Cumque Christiani homines,qui in hac urbe siunt,omnes dijs sacrificent, tune ibius ni obis repugnas,&deos contemnis' ME saltem nunc mecu una dc cum Praeside templum ingredere,& dijs sacrifica. Tum beatus Alexander: Excaecatae mentis lim Milites homo, fili satanae tecum una sedentis, quid a me vis amplius audire 3 SaepissimE tibi dixi, irondet e me Christianum esse,& daemonibus impuris non sacrificare. Nunc igitur his omnibus audientibus profiteor, me caelestis Dei cultorem esse, neque Domini mei Iesu Christi B b nomen
329쪽
nomen a me negari. Scito nihil praeterea te 2 me ariditurii. Haec chm Tyberianus 1 cum Praeside audiuisset ussit Alexandrii illinc amoueri, dicens: Abducite istioni lites.
& vinctum per plateam ducite: ego enim vos sequar. Cum vero milites una cum illo ad fluuium quendam venissent, cui nomen est Sermius, beatus Alexander manus d faciem lauit,& ad orientem solem conuersus, his verbis Deum precatus est: Domine
Iesu Christe,laudo gloriosum & sanctissimum nomen tuum,quod mihi dedisti, 't&invrbe Philippi nominis tui consellionem seruarem. i.
Caroc. His dictis, milites cum abduxerunt: cumque ad locum quenda venissent, ubi em porium eratiquod Castrametatio dicebatur, eos Tyberianus consecutus est: qui cti Alexandrum vocallet, ei ita dixit: Scis, Alexander, crebro te fuisse a meipso ad mons, tum neque tamen diis sacrificium offerre voluisse ξ Rursus, inquit Alexander, fili sati,nae,uis a me audire, quod non sacrifico 3 Saepius dixi me Christianum eae. Tum Tybe, Diri sin4 rianus ira percitus,tussit Alexandrum,ad quatuor palos alligatum & extensum, aquatuor militibus ducentis verberibus pulsari. Hos cruciatus cum sanctissimus ille Masetyr sortiter sustineret,vocem nullam emittebat,sed oculos in celum ad suu Dominus'e,i id, . 5. Iesium Cluistum erectos renebat. Tum vox haec audita est,e cano demissa: Esto brano finiatur. animo,N .ander, neque tormenta ista timeas : breuia enim sunt, egoque tecti sum Hac voce audita, Tyberianus valde timuit, iussitque carnifices ab Alexandro abstinc re. Abduxerunt igitur illium milites. Postea vero ad castrum quoddam, cui nornea
est Carasura quod quadraginta milliaribus ab urbe Philippi, dc decem & octo distabata Beroea, Alexander 5 Tyberianus peruenerunt. Cumque Tyberianus illuc ingrcsus esset in castro illo diuersatus cst hora fere sexta. Milites vero sanctum ira a tyrem Al xandrum secum habentes, una cum ipso prope castrum aliud ad locu arboribus co
Tum martyr Alexander dixit militibus: Eamus,fratres, ad arboresillas .c uiri enim eum locu vidisset valde oblectatus est. Itaque cum eo venissent: Vere, inquit, fratres, ego sitio. Illi vero: Et undenim hic aquam habebimus ξ Expectate paulisper, fratreti inquit Alexander dipotest enim Deus meus etiam hoc in loco nobis aqua suppeditare. Cumque haec dixistet lexis genibus, ita Deum orauit: Domine Iesia Christe qui l ξ φλ 7- pidem in solitudineoli in discidisti.& aquam ex illo eduxisti, ne populus tuus lirae ita deficeret: nunc tu misericors respice seruit tuum, & hoc in loco aquam praebe, ut ego seruus tuus bibam,& nomini tuo Motia reddam. His dictis, istatim tellus, quae ins at . bores illas erat, aperta est, cic gelidistinia ac purissima quaedam aqua erupit: unde Alexander,& nrilites,qui cum illo erant,biberunt. Id cium vidi stetit milites, rito itani impetiit. mirabiliter sanctu, martyr fecerat, mirati sunt, dc inter se dicebant: Vere magnit xii Deus Christianorim, quoniam sic seruos suos exaudit. Tunc Tyberianus sedens pio tribunali, iussit beatum Alexandrum illuc duci: quem interrogans: Age, inquit, dic Alexander: Facisne quod iubet Imperator, an non 3 Respondit ille: Ego caelestis an peratoris mei edicto parere volo,neque te aliquid esse puto, neque Imperatorem um, mortalem & caducum hominςm. Hoc responsiim cum Praeses ab eo accepi non amplius illic cum interrogare voluit: sed conuocatis militibus, Celeriter,inquit, istum compraehendite,& in urbem Beroeam abducite. Ceperunt igitur illum milites,& ad fluuium quendam venerunt, cui nomen erat Argon. Cum autem esciat iciti devia seipsbs apud utinacia illud refrigerabant. Illic quoque beatus Alexander manus faciem lauit. Cumque arbores quasdam celsiores vidisset: Venite, inquit, ista tres, α parumper sub arboribus illis quiescamus. Cum igitur illic milites cum Alexandro soderent,venit Tyberianus: qui cum eos ita sedetes vidisset,Cur, inquit, scelestii limi sci ui hoininem istum sedere permittitis Cap. i . Postea vero quam in Beroeam urbem Tyberianus ingressi is est, eius ciuitatis opti- mates illum acceperunt. Quanuis enim plerique ipsis ru Christi iidem seruarent, lin-3ei titi. peratoris tamen metu cam rem dissimulabant. ini autem Christianam fidem proii rebanti ir,audi tςs Christi martyrem Alexandru illuc venire, magno gaudio auecti, illum acceperunt, quem ita salutarunt: Fclucdcfaustiis est aduentus tuus in ribem Spatri. im nostram, serve Dei Alexander: tuo enim aduentu omnes res nostrae telici
. , res factae sunt.Esto igitur soriis pro nomine Domini nostri Ielii Christi, neque quicquadubites. Cum adhuc illi verba facerent iussit Tyberianus Alexandrum ante tribunal sisti. atam cum prope se haberet: Age, inquit, Alexander, mihi obici cra, tanquam patri tuo,& mec0m.veniens dijs sacrificium oneras: id enim si audientibψs h.
330쪽
DE ALTERO ALEXANDRO MARTYRE. Di
omnibus, tibi polliceor,te statim absoluendum esse: ac, si ex illaipsa hora mecum esse Volueris,cris ut unus ex ijs, qui principem locum in exercitu ipsb tenent: at si mecum csse tibi non placueri liceat ire quoci inque libet.Haec cum beatus Alexander audiuic Eri Vi sitim set, ridens dixit: O acerbam dc tristem conλlatione, qua in me usi is es. Verba ista tua acerbitatis plena sunt: ista enim admonitio maiorem cruciatum animae meae affert. i Sed auertat hoc Deus,ut ego consilium tuum sequar. Saepissimὰ tibi dixi me Christi num esse,& impuris daemonibus non sacrificare. Illud igitur scito, me nihil aliud, nisi i quod audiuisti, posthac dicturu.Tunc Tyberianus egressus ab urbe, praecepit militibus, a vi Alexandrum vinctum per viam publicam ducerent,& ipsit in Tribunum Martyr si queretur. Cum igitur Tyberianus ad fluminis, quod ita pra diximus, Vadum alterum venisset, Cap.is..d qui locus quadraginta serE milliaribus distabat a Beroea urbe, ubi &hospitia multata crant,illic Martyrem expectabat. Postea vero, quam Alexander martyr eo venit, ubi ου crat Tyberianus, eum rogauit, ut tempus sibi concederet, quo Deum orare posset. u Cumque illic vidisset magnam arborem nucem,ad illam accessit, sub qua flexis genii bus sic Deum orauit: Domine Iesu Christe, mitte Angelum tuum, & accipe animam a mea quoniam nihil amplius serre possum.Clim vero Tyberianus Alexandrum pro Z cantem vidisset: Rursiis inquit,magicas preces iste aggreditur. Miror ego valde,und nam iste has prudentes orationes didicit: scio enim manibus meis illum educatum,&militem creatum fuisse: nequς unquam noui, qubd ille haec sciret. Hoc igitur est, quod valdE miror, undenam haec didicerit.Illum igitur ad se vocavit,& his verbis affatus est: Elam, Alexander,dijs sacrifica. Ad haec ille: VerE mens tua tenebris perfusa est,qui cogis me denuo tibi dicere, quod i epillime dicentem me audiuisti. Haec ubi audiuit Tyberianus, iussit oleum calidit Iimu fieri, &supra illius terga effundi.Angelus autem Domini venit, de vas,in quo oleum erat,confregit, & oleum ipsum in ministros Tyb riani effudit. Id vero cum ille vidisset, surore accensus, ac ministros increpans: Itane, inquit,nihil potuistis isti tacere 3 neque quicquam Alexander passus est Tun c vectibus cum caedi iubens, aiebat: Sacrifica dijs, Alexander. Ad haec ille: Obmutesce, satana, qui veritatis es inimicus, dc patris tui diaboli amicus. Haec Praeses audies, iratus illi est,e: dentibus frendens iitissit, facie in terram versa, prosterni sub nuce illa, & 1 quatuor
carnificibus verberari. Cum ille autem verberaretur, Vocem nullam emittebat.Tunc vel besai
videns Tyberianus,qubd nihil proficeret,iulsit milites desinere. Alexander vero cium auo utet. exisset, has preces ad Deum sudit: Domine Deus, benedicas, quaeso, arbori huic, quoniam sub eius ramis nomen sanctum tuum consessus fili. Haec ubi Alexander dixis se Christianorum hominum multitudo, quae usque ad arborem, quam diximus, cimitata eum fuerat,salutato illo, in regiones suas reuersi sunt. Milites autem, cum sanctum martyrem appraehendissent,abidrunt per viam illam, Cipari perquam a Praeside iussi fuerunt: Praeses vero sequebatur, cateruam secum habens: cumque milites illos una cum beato martyre consecutus esset,simul in locu quendam venetat, Bortiam nomine. Quaesiuit autem Praeses ab eius loci hominibus, quanam via compendiosius ad Europolitarum prouinciam peruenire possent. Illi responderunt,compendiosius iter futuria, sit transeuntes per montes, in campum quendam desceliderent in eum locum, qui dicebatur Burto dexion. Cum enim Tyberianus multos Christianos in urbe Adrianopoli csse audiuisset, deflexit de Via publica, ne in Urbe Αι --. illam ingrederetur. Cum igitur eam urbem a dextera, dc castrum a sinistra reliquisset, ii multi transii t per montes illos,ssicut ab eius loci hominibus didicerat, & venit in Burtodextu ciuistiani. ori. Clim vero beatus martyr Alexander illuc venisset, matre suam inuenit. Qior, viso filio, ad eius pedes se deiecit,& fiere coepit. Postea vero surrexit, & filium osculata est. Titio beatus Alexader illi dixit: Noli,mater mea,nere: spero enim fiaturum, ut Domi- ni mei Iesu Christi ope adiutus crastino die cursum meum perficiam. Mansit aut e T
berianus apud castrum illud, & octaua noctis hora illinc discessit, & milites suos sequi
ii ni Alexandrum vinctum ducentes. , Orto autem sole,venit ad fluuium quendam, apud quem erat hosipitium .Fluuium Cap. ti. ρ autem illum eius loci homines Zion cellum vocari dixerunt. Illic beatu Alexandrum, Tyberianus ad se accersivit,eique dixit: Age,Alexander,audi me, deosque ipsos consa tere Tum Alexander : Vanissime,inquit, homo, & patri tuo satanae addicte, rursus me interrogas,& deos vocas,qui no sunt 3 Ad haec Tyberianus: Multos cruciatus tibi ad