장음표시 사용
81쪽
particula Prater Aposolas, non necessario comprehendit omnes, sed satis est, si ad maiorem partem reseratur . Solet hoc in sacris litteris fieri , in quibus saepe synecdoche fit, di syllepsis , quemadmodum Maldonatus Matth. 7. ubi componens illi: ' μμ illos Euangeli locos de latronibus cum Chi isto
crucifixis, quos plurali numero Matthaeus, Marcus efferunt, cum tamen unum Lucas fuisse diserte scribat, ad synecdochen recurrit. Itaque
mitius hic dicitur, praeter Mosolos, non quod om nes significentur, sed plures ex Apostolis musdsuadeo vicinae particulae sensu Omnes disersi sunt. idest Discipuli ubi ly Omnes incertum a jtLOzi Lotinus in unus, relinquit,an omnino omnes, an soli antiquiores Aut
Discipuli ξ Quod si particula expressa omnes non cogit de omnibus Discipulis rem intelligi multo celte minus coget illa phrasis Praeter tofiolos, quet
non afficitur illo termino Omnes Addo praeterea in sensu multorum Patrum, locum esse negandi Omnes Apostolos mansisse, ac nullum mea tunc persecutione exijsse. Nam multi Patres existimant Consi Marillum Philippum, qui cum caeteris Discipulis tunc tione Philip ad praedicandum in Samariam jt, Eunuchum i Candacis Reginae baptizauit, Apostolum fuisseta. Non probo sententiam , sed ea utor ad suadendum non intelligendum eum locum de omnibus
uniuersim Apostolis , cum aliqui Patres non cum sic intellexerim: Massirmarint aliquem Apostolum exire potuisse, cuiusmodi crediderunt fuisse Philippum. Cum vero hi Patres ita senserint de Philippo, non erit cur timeamus idem dicere de Iacobo nec enim illa particula Praeter Apostolos omnes prorsus comprehendebat cum in eorum Par H trum
82쪽
unis ex Apo debant Apostolum .exijsset. Sunt autem hi m. stolis censent tres Hilarius. Beda Matth ar ex alijs .agister B a, Historiae scholasticae, Albertus Magnus, alij Magister hi authores, quos tacito nomine citat Lorinus Act
ij AVgustinus autem an fuerit Apostolus tr
c statu in Ioannem S dubium rellinquit Quod non Lot iniis relinqueret, iste id locus non ferret. Quare ni- Augiislio. hil obstat quominus Sanctus Iacobus Apostolus in ea persecutione cum Discipulis exire Iudaea , Balbis ii, ' φ0ςVRqu te rarum vellet, ire potuisset. Quidρ quod ipsemet Baronius in Martyrologio secutus Baronitis o pri*xς , quae est nostra, de aduentu Iacobi intaeumActorum Hispaniam sententiam, ita exponit eum locum a
tiam explica quemadmodum proxime interpretati sumus. Ita-,όjόη Gy nobiscum sentit, is qui nos eo nomine vult δ' S ' impugnare. Itaque semper sequimur Baronium. At non est necesse ad has angustias redigi Se-τὸmpii, dri 'ax' illa persecutione in tanto numero annorum Delim prose licuit per sacra Chronologiam Iacobo in Hispanil thi in proficisci, quemadmodum, e supputatione hiaci Baronii apparet Totum enim nouem annorum spatium inter Stephani, Iacobi caedem, uti proxime diximus, intercessit. Si quis autem ex me scire desiderat, qua oecasione, quo tempore Iacobus Iudaeam reliquit,&Hispaniam petierit . dicam ingenuo . Existimo
'hδbῖς cum Lazaro,&Maria Magdalena, Ma tha, focij navim conscendisi, in quam Domnes impositi, sine velo, ac gubernaculo fluctibus, ventis obnoxij, ut perirent quae cum Dei vo- uuialc regeretur, meas vastissimo illo pelago Ma D
83쪽
Massiliam appulit; cumque ibi socios exposuisset, Magdalen: ἐqui satis erant ad Galliae Maritimos illos populos
instituendos Iacobum in Hispaniam detulisse, ut appellit Ma in ea Euangelium praedicaret. Coniectura haec '.'
eli, Ied non opinor, rei cienda . Cui momentum ab Arimathia addo ex alia Anglicani Auctores narrant in ea an eritioAndem naui fuisse Iosephum ab Arimathii, nobilem l/-R 'illum Decurionem , qui in Britaniam Euangeli Mistoria Ah zandi causa nauigauit. Ita Historia Anglicana cilicana. manuscripti, quae in Bibliotheca Vaticana asseruatur. Quemadmodum ergo Iosephus ab ij in Britanniam potuit Iacobus petere Hispaniam vel l I . in eadem naui , vel postea in alia eo a Gallia sob Iaeobum ma- uente. Multo tamen certius est Iacobum in His D in. - paniam , quam Iosephum in Angliam appulisse i ii ies' Alia melior coniectura est. Quod in ea item iectiva. naui fuit Maria Salome Iacobi Mater , quam fama est, authore Baronio,in notis ad Martyrologi una
die as. Iuli Diuo Iacobo sacro, in Italiam venisse, tarz
apud Hernicos quieuisse; sicuti produnt monu Iacobii tenumenta Ecclesia Verulanae. Vbi corpus eius er I:
Matur. Quod si verum est, multum iuuat meam 'φῆς sententiam. Decuit enim, imoin oportuit Fili Baronilia. um Iacobum matrem suam comitari in solari, cum praesertim Ioanni non liceret, quod ad eum pertinebat Sanctissimae Virginis cura,quam omittere non poterat, cum a Christo in Cruce ili δ' os . ti . . suisset commendata . Quare ne in hoc quidem
Baronium deserimus. coueisione
Restat adhuc ingens specie dissicultas. Non / licuisse Iacobo, nec ulliali Apostolo, aut Disci pulo Gentibus Euangelizare ante illam inici Vi '' is sionem , per quam aduersari volunt apertus illo. H a ostium
84쪽
i ostium esse i ita ut Petrus auctor eius potestatis fuerit in Cornelius primus e gentibus in Ecclesiam receptus. Quae cum praedicatione Iacobi in Hispania stare nequeunt. Huic dissicultati occurro primo , concedendo quod volunt , nempe ante illud tempus non licuisse cuiquam Gentibus praedicare negando tamen indelequi Iacobum non Solviturum potuisse in Hispania praedicare, nimirum Iudaeis ibis,hibit commorantibus quod item Baronius concedit, imois occupat ne quis obijciat, quod illum pu-Baroilius pugerat. Sic enim in Martyrologio ait Hae autem de accessu Iacobi in Hispanias non ς accipias si illic praedicaueri gentibus Euangelium Cnondum enim decreto loisokrum illis fuerat sium reseratum sed Iudaeis istum sui non gentibus chrisum anqSoluitur se nunclauit qua ratione Baronius eam in nostra
sententia soluit dissicultatem. Secundo neganisse laedica diquod tantopere inculcat Baronius , non licuis-
θ' ...: stante illam visionem Petri Gentiles ad idem
sol εm' Coi Christi conuertere. Ac vi verum fatear, nescio eli qui hoc tam sibi persuaserit Baronius, in oppo-- ψηm sita in sententiam inuehatur arguens eam erroris, 1ου, hii, quod etiam notat, miraturque Lorinus in acta . cap. 6. versu 27. Nam neque rationi , neque scrip turae illa opinio Baroni; conformis est. Non ratio-Licitum suis ni quia mortuo Christo Synagoga expirauerat: αἶ . t te gratiae natas uetat, quae gentes admittebat libus uati omnes adeo ut ille Centurio, qui aderat morien- polietare o ti Christo, iam tune Christum nosset, ac in eum κέ- crederet nec decebat, set Gentiles, dum illa visio lintei fieret, excluderentura gratia , baptismo Christi. Vrgeo rationem si Gentilis aliquis eulet conuerti ad Christua , quomodo conuerti de
85쪽
bebas Esse ne plius Circumcidendus p an non Idoneum ar- sane dici nequit esse Circumcidendum una Cir G 2 T.
cumcisio iam expirasset, tantum Iudaeis esset per Eu ex Circu- missa ut Synagoga eum honore sepeliretur . Igi cisi i e tur baptizandus erat sine Circumcisione hoc autem quid est , nisi conuerti Gentilem ad Christum Nisi sorte vellit dicere Baronius nullum eo tempo re Gentilem posse conuerti . At hoc quam sit absurdum apparet . Ego quidem non audeo affr- mare , eos prius circumcidendos Sed tantum baptizandos . Quamdiu enim non fuit baptismus opus erat circumcidi, quemadmodum faciebant Prose-IVti . At post Baptismum in mortem Christi nota erat opus circumcisione gentilibus , imo nec me iis authore licebat quia sollis Iudaeis licebat , dum Geiuilium si ex gratiae non erat satis promulgata. Hoc adra baptizatomim
tionem pertinet illud ad cripturam . Inuenimus Coi libitum in Actis Apostolornm Gentilem baptizatum, Batonius.
gentilismo ad Fidem Christi vocatum . Hic fuit
Aethiops ille Eunuchus Candacis Reginae, quem ops a Genti- fuisse non Proselytum,sed omnino Gentilem com lismo ad Chii munis Auctorum sententia est: quicquid Basonius sit, reclamet. Ita Eusebius lib. I. Hist. cap. s. in fine, Euseb. ωNicephorus lib. 2.cap. 6.&Arator carm. in Acita, ωGlosta ordinaria, Minterlinearis, Hugo, Ga Glossi id ui. tetanus. Idem tradit perspicue Sanctu ThQm i. cap. I et in Ioannem lect.q. Albertus Magnus, Ian-
senius, Ioannes Arboreus , Claudius Guilialdus, Alberi. Maldonatus,&Toletus,&Lorinus apud qVςm ita Aibo . hi omnes citantur: qui opinionem Baronil deterit, Guiliald. nostra multis persuadet. Sed nemo melius Mai Maldon. donato in Ioannem cap. 3.&Toletus ibidem.
Certe Patres eam tradidisse videntur, dum aiunt Coineliin
86쪽
solyma, adorandi catis id quei rispermisium Maldoia
in hoc Eunucho impletam illam Prophetiam Dauidis, Aethiopia praeueniet manus eius Deo , uti via dere est in Basilio, siue Theodoreto , Oecumento, Euthimio in eum psalmum . Significat idem Beda in cap. 8. Actor quem omnino id affirmare sentit LorinuS. Ratio autem cur Baronius negat fuisse Gentilem sumpta ex eo quod tenerat adorare in Hieru salem atque adeo esse proselytum, nec enim nisi eiusmodi esset, adoratum venisset, ea certe nulla est quia multi gelatiles, non proselyti, adorandi causa Hierosolymam ibant Patetque ex loco Eua- geli Ioan. I a. in quo dicitur Erant autem quidam Gentiles ex his , qui ascenderant, ut adorarent in die feso. 09 nemo unquam, opinor , dubitauit Gentiles fuisse ac ex ipso textu constat , idque diserte tradit Maldonatus. Et Lorinus apte animad
uertit Templum illud famosissimum in toto orbe
nominari in lib. 2. Machab cap. a. in eo Heliodorum hostiam obtulisse, ac eodem misisse munera Cyrum, Marium ut Esdrae narrat historia. Quid Θ quod MagnusAlexander illud item est reueritus,&Iaddu Pontificem adorauit. QuidΘquod ante hos Zachartis Gentilis cum esset fuit tamen ad Christum a Deo vocatus, o Christo conuersus, nec tamen erat proselytus quemadmodum Euangelium significat, cum narrat murmurasse de Christo Iudaeos innod ad hominem peccatorem diuerti et Ita de Zachaeo censet Tertullianus, qui eum Allophylum vocat lib. . contra Marcionem cap. 37. Cyprian.tib et Epistolarum epist. a. lib. de ope,&elemosina . Ambrosius in Luc. cap. I9. Chrysostomus hom de Zachaeo; idque ex recentibus
87쪽
bus multis argumentis confirmat Maldonatus in Mal .Rat.
Accedit, quod Baronius in suo Martyrologi tradit Maiiam Magdalenam cum La Zares, Nar foetis tha, Maximino, alijssocijs Massiliam in Gai multos mali appulisse,&quidem multo antequam illa lin a s G si
te species Petro esset obiecta , ac opinione Baro dein iobatani 8.ante annis . Videtur autem esse incredibile Baionni rotannis nulli gentili praedicasse , aut nullum ad Fidem ex ijs conuertisse, ac expectandum fuisse, donec Petro illa reuelatio fici et, ad illos ea fama perueniret . Quod si centum annorum spatio non peruenisset, nullus aditus ad salutem gentilibus aperiretur, Praeterea constat Samaritanis fuisse praedicatum, quos certe paulominus quam gentiles Iudaei aversabantur ac idcirco eos cum
gentilibus coniunxit Christus, cum dixit. In iam hε,2
gentium ne abieritis, ah in ciuitates Samaritano deritu Iudaei rum ne intraueritis . latet ex verbis Ioannis 6. non enim coutuntur Iudaei Samaritanis, ex maledicto Iudaeorum in Christum Samaritanus es tu,
Daemonium habes. Si ergo bainaritanos culta ducti aute co-
Christi fidem traducere, cur non etiam Gentiles ζ: 8 00ς 'licuisset IAd locum autem Adtorum Io. ubi narratur visio lintei, locatio. Baptismus Cornelij, quo exemplo aperta est Gentilibus porta in Ecclesiam , haud dissicilis est se sponsio. Nam tunc aperta fuit palam in Iudaea ubi id minus videbatur licere, quia Iudaei erant electi ob Patres, atque ad Loeus Act. 16 eos tantum videbatur facta promissio salutis pro a Balomonia-
inde necessaria erat reuelatio voluntati. Diuinx L . ., hi ut etiam inter Iudaeos Gentilibus locus veniendi tur. ad
88쪽
ad Fidem Christi esset: ut hac reuelatione, mi raculis eam consecutis , pateret Deum nullo dis crimine, Getilis Iudaeus vesseret,quenquam habJturum. Id autem Petro reuelandum fuit, 'uia ad eum tanquam Pastorem pertinebat, muta Iudaeorum praecipue curam gerebat, ac proinde
ζόα I gentiles dissicilius videbatur admissurus . At vero
am Ibi, extra Iudaeam,ubi rari , aut nulli erant Iudaei om-bus euangeli nes huiusmodi rationes cessabant ac proinde li-
g- cebat Apostolis, miscipulis eo intrantibus iis' Fidem, AEuangelium an nunciare . Quemad- Extra licuit, modum fecisse credimus Iacobum in Hispania,& firmatur Magdalenam in Galila: fortasse Iosephum ab mi Arimathia in Anglia in Mariam Salome in Iralia. Imo Magos in Arabia in hunc ipsum Eu-nnchum de quo proxime egimus in Aethiopiata. Dei, fit, Quem ait Irenaeus lib. 3. cap. I a. in ea region Hieronym. Euangeligasse eum que ob id Hieronymus in cap. sa Isaiae , Epistola o 3. Apo Holum Aethiopum, a Magi yrum, vocat. Sane haud ille Circumcisionem docuit, sed Baptismum . Verum quidem est posse respondere Baronium, Aethiopes circumcidi solere. At de alijs id assirmare non potest ne in eam modo quaestionem desectamus.
Appendix illa primi argument , nempe Ap--zό - : pollonij opinio: Apostolos iussos a Christo non ex
stolorum opi cedere Hierosolymis ante duodecim annos quam natio reselli Baronius Anno 39. Christi ex Eusebio reseri, ibi Batonius. ab eodem refutatur his verbis, Profecto maioris esse Fidei Acta ΦοHolorum a Luca conscripta qua-tiis authoritate maiorum, nemo negabit certe ante .llud tempus Petrum,' Ioaunem Hierosolymis recessisse, ac Samariam petiisse , quin o lsum Petrum,
89쪽
vtvlimus Siriam Palemnam i stando Eccis Di
peragrasse, imo tot suo loco monstrabim tis,eundem ante dictum Iempus e Carcere ab Angelo liberatum, non tantum Hierosolymis sed, e Iudaea etiam exces e ex fidem actis certum , ct exploratum habe-rur, adeo ut omnis prorsus de duodecim annortivet mora sententia Apolloni confutetur. Hac ratione primum argumentum solutum manet.
LII. D. Roderici imen'adducta superius rati cinatio perspicui refellitur.
TR dition quicquid ex aduerso imenius
obiicit, confutatur. Sed volo manum cum hoc aduersario conserere, eumque suom ct gladio
iugulare. Prim tim postulat dari sibi ex scripturis auctores . et ille item nobis auctorem ex Scripturis qui neget Pares itaque hac in re sumus. Traditione vincimus , cui nisi ille credat, quonam do nobis persuadebit Eugenium Primum fuis se Episcopum Toleta numine tamen ea est uniuer Hispaniae, sicuti est Iacobaei aduentus , traditio. Urgeo item Baronium . Dicat ille,quibus scripturis probetur, Petrum Romam venisse , cum tamen nihil eo magis certum sit Non sunt ergo semper Scripturae postulandae satis est monstrare Traditionem, ac nihil ei scripturas ossicere quod nos accurate , opinor egimus
Redeo ad imentum admissa narratione d qua postea. Vidit ille quantum in traditionibus momenti esse , ac eleuare conatus est eam de aduentu in Hispaniam Iacobi traditionem eamque Rui , Duibusdam iduis, monialibus attra- buit
Confutatur X inienti de scriptiliatum algtiimento adprobandu ad hientum Iaco inbi ut Hispaniam petito sententia Non solaScriptura Sacra res probantur Ximenius ele uate conatur Traditionem
90쪽
buit, ceu amicti et infringere . At quomodo potuit negare illaru , qua caeteri omnes Hispaniae Primates te bantur . Itaque unus ille traditionena in faciabatur, caeteri affirmabant. Erant autem Braccharensis , Compostellanus, Tarraconensis in Naibonensis, illi duo praesentes ariore illorum, quos sibi absentes substituerant. Hi au- Maior habeo tem reliquam Hispaniam repraesentabant miser-
byb , credendum non imenio non enim ille pote-
Tia uitionem a solus traditionem conuellere quae in pluribus astitana tibiis, residet, fidem publicam habet . Nec multumni neganti. At metu cile idendum m ijsquae scripsit , eius
historiae lecta demonstrant, in quibus non pauca inueniuntur , quae tamen propter inopiam si riptorum, temporis illius iniuriam scriptori alias insigni benigne condonanda . Et quidem quod attinet ad res Hispanicas,legat notas Vane qui volet,& non ullasti: Asfidei reperiet. Ego in Romanis rebus aliquos errores deprehendi, qui viro docto, irro pistrunt. Cap. a. ait Aeneam cum Ascanio filio, is V 'κ is Niso, WEuryalo nobilibus nauigasse. Nonnii in historia nouerat alios Ximenius in comitatu Aeneae nobiles praeter hos duos , qui neduces quidem copiarum erant sed inter milites numerabantur. Vbi Mnesthea Sergestum , Gyana, Cloanthum reliquit. Hos legimus nobiles, irimates esse Nisum, Euryalum commilitones, .nobile par amicorum accipimus. Dcinde eodem capitelo licum Virgili de Didonis amoribus cum Aenealii , , kb commentum recipit, iro vero narrat. Egregias,psu sane scriptoris fide in Ouidi carmina recitat proxime oti oraculis . Quae cap. 3. de Latino Euandro, Aenea, ac Turno commemorat, minime cum Liuis,