장음표시 사용
211쪽
1 s HISTORIAE AUSTRI AC Rubi pr ter aulicum famulitium,duos & quinquagintaComites &Barones, in comitatu habuisse dicebatur. Dum Leopoldi manib'
iusta peraguntur, prouinciales,quoru magnus jam numerus conuenerat, Egem burgi sua inter se consilia coserunt, qui de Eeopol di obitu certiores facti,cum neminem jam superesse putarent,qui
moram rebus aut impedimentum esset allaturus, Viennam cum
principe proficiscuntur. Cumq; in itinere jam essent, Archi ducis Ernesti literae superueniunt, quibus ipsorum cossilia atq; iter allwbabat ac Albertum ad suscipienda rerum gubernacula inuitasat.
Is tunc annum agcbat decimumquintum. Itaq; cum celeberrima
pompa urbem ingressius, a clero cum sacris relliqui js obuio totas ciuitate excipitur,festus ubique plausus,faustaem aggratulantium voces, de vulgata de Christi ad inferos descensu cantilena identidem, ingeminatur, tubarum & ςris Campani sonitu perstrepente, nihil licaru rerum omittitur, quibus publica ciuitatis laetitia declarari solita est. Seorsum deinde & ab Universitate excipitur,oratione habente Francone quodam,Theologiς professore, tempori& praesenti rerum statui acc5modatam,qua inter alia multa Salomone diccbat S Ieremia laudatissimos reges, adolescente Vtrunq;. ad regnum euectos,Danielem quoq; etiamnum puerum iudical
se. Hortatur etiam ut Deum reueritus, suorum consilio uteretur,& aequitatem in omnibus coleret, sui vero nominis clymon tant geni nomi quam omen non negligeret, quod Ulluc it Albertusὶ Germanisnuet men ' sonat aliivcg rc ot semper ςquusὶ nomen illud patri suo,auo, pro auo,abauoq; ide fuisse optimis pientissimisq; princiyibus,in quo
rum mores vitaem instituta,ipsum quoq; abiturum spes esset. Hanc eius oratione, non fatis ςquis auribus excipere videbantur Ernelius &Fridericus Archi duces,quod sui nullam in ea mentioncm factam audirent, quorum consilio & opera magis quam procerum, Albertum esse usurum putauerant,quod aliter se nabe-
. re cum ex prouincialium quoque sermone didicissent, suam qui seque domum abiere. Austriaci vero ut sub nouo principis imperio omnia ellent tutiora, Rembertum V valdscium spectata multis magnisq; tempestatibus in principem fide, praefectum aulae creant, Vim regio omnis latrocinijs ac rapinis purgaretur, PeregrinuBuchaimium magistrum equitum Marsenalcum prouincialem vocand dc cordatissimum quemlex proceribus publicis mune ribus
212쪽
tibus praeficiunt. Hinc abellis ciuilibus Austria respirauit. Frideri cum domi turbae exceperunt,quarum concitator prςcipuus erat Henricus quidam Rotem burgicus, magna potentia & clientelis HG Rotem subnixus, quiq; inter omnes totius regionis optimates maxime unus praeemine Dat. Erat enim Athesinae ditionis, vetustaeq; arcis Tirolis svnde regioni nomenὶ & aliorum aliquot locorum pnvsectus.Nec decrant ex ccclesiasticis quoq; ,&equestri ordine nonnulli, qui principi minus obsequentes, aduersos de ipso rumores ferebant, neque alio fere nomine, quam Frideri cum cum vacual er Vulgo appellitabant. Ad horum contumelias facile dissimu-abat Fridericus; ab Henrico maior nactus incumbebat, ut qui summo magistratui absq; collega praefectus, maxima secum momenta rerum traheret. Nec desunt exempla, quibus doccmur, summa tere imperia ab iis vel euertives occupari, quibus maximi bias occventur.
honores a principibus delati fuerant. Henricus igitur,exasperato in Principem animo, Stephanum Ingo istadientem, Ernestum ac Uvihelmu Monachienses, Bauariae rcgulos, multis magnisci; promissis,uti Friderico bellum inserat, inducit: tempus jam esse, quo Henm Rotem prouincia a suis olim maioribus, qui Romanorum inde arma de--Π'pulissent, possessam, sibi vindicare sine magno negocio possint, ει omnia prona atque facilia esse, imparatum a bello illum, mox la sitis, quibus odio esset, deserendum,sc quoq; vires non contem
nendas ad hanc rem adlaturum. Hanc occasionem arripiendam
princi qes rati, arma expediunt, & conscripto militς, Oeni V llςm nutia obh- ingressi, Halam,oppidu salis prouentu nobile,obsidione cingunt. . υμErat eo tempore,Patauiensium antistes, Georgius ex vetusta Comitum ab Hohenloc alias altassama)gente oriundus, eius interue tu, factis in annos duos induc ijs,ab armis cessatum cli. Henricus interim, neq; a contumelijs principi faciendis, supersedebat ipse,&alijs,vii idem facerent,exemplo & autoritate praeibat, multost sui ordinis & ex reliqua nobilitate in suas partes pelliciebat, rusticos interim suis iurisdictionibus subditos, multis impositis oneribus, impotetius diuexabat. Sub fine induciarum, Stephanus Boiorum dux, Halam redit, ac canales, quibus salis rivi ex vicino monte deducuntur, destruit. Intercedente Ebethardo Κire liber- '
gico, Augustano Episcopo, res componitur,&Stephanus domum Epistum AmIeuersus, circa finem mensis Septembris ex hac vita migrat. Circa
213쪽
1.3 HISTORIAE AUSTRIA CAE, haec tempora magnus Tridenti motus, &belli intestini initia extitere Tumultuabantur nonnulli e populo& plebe Tridentina, contra Georgium Liechtenstainium Episcopum, ab ecclesiallicis electum. Eorum furori ducem se obtulit, Rudolphus quidam ex nobili Bellen Zonorum gente oriundus, summam rei, Episcopo eiecto,apud suos assecuturum se sperans,cuius rei haud inscius este Fridericus a nonnullis dicebatur. Is cum imperiosius jam agere, &Episcopo grauis esse inciperet, Henricus Rotem burgicus,qui sce-dus& amicitiam cum Episcopo habebat, Tridciatum profectus, urbem nec opinato impetu in potestatem redigit, plerisq; locis incensis, & ciuibus motu quiescentibus, Rudolphum nulla interiecta mora, capitali supplicio inici iubet. Fridericus haec, suo injussu, in amica ciuitate, ab homine insensistimo facta, aegerrime
serens, cum armis eo adcurrit, ad cuius aduentum, Episcopus urbe excedit, oppidani Archi ducis fidei se suam committunt. Interim Sigismundus Romanorum Imperato ab initio principatus, nihil antiquius esse duccias, quam uti diuturna inter ecclesiasticos dissidia componerentur, missis ad ipsorum primates legatis, generale concilium,jam ante promissum, urgebat, donec tandem a Ioanne vigesimotertio Constantia Sueuiae ciuitas,concilio locus constitueretur, quo ad statutum diem conueniretur. Is erat ad Calendas Nouembres, anni post mille quadringentos decimi quarti. Erant eo tempore trcs, quorum quisq; Vcrum se pontificem serens, caeteros vitio creatos contendebat. Ioannes quem
dixi, Romam cum Italia & Germania pleraq; , addictas sibi habebat, & maiorem orbis Christiani partem; Gregorius vero & Benediae, Pisana Synodo exautorati, Cardinales nihilominus creabant, neq; pontificatui sese abdicare volebant. Ex ijs Ioannes Sigismundo receperat, Constantiam se venturum ,ea lege ac conditione, uti a Friderico Austriaco, ab alpium descensu, deduceretur, cuius fidei se committere decreuisset. Inter conditioncs, hanc quoque fuisse , autores habeo manu scriptos, quod si vel ob aeris qualitatem Constantia, vcl alia quavis ex causa minus ipsi placeret, aut securitati potificiae non satis oportuna videretur, ut in alia quavis ciuitate imperiali, sub fide ac tutela Sigismundi esse ipsi liceret, aut si mallet ex Friderici ciuitatibus aliquam eligeret ,in qua moraretur,ita tamen, ne ante concilis finem longius abeat . Itaque
214쪽
sub eius anni snem,&sequentis initium, Ioannes ponti se imperator ipse, ingensq; ex toto orbe Christiano procerum numerus, Go m csim Constantiam venit, & concilium haberi coepit. In hoc concilio, μ' η 'Fridericus in ultimum fortunarum omnium discrimen adductus est, qua de re nobis deinceps instituendus est sermo Cum rumor, incertis autoribus, tota pastim Vrbe spargeretur, es Ic inter ecclesiasticos, qui fugam meditarentur; S Ioannes ipse non occultis indicijs poenitentia se duci itineris sui in Germaniam ostenderet;
Sigismundus, ne tanti monacti res impediretur, portarum exitus,
additis custodibus, obseruari iussit. Ibi pontifex trepidare, impensius fug consilia moliri, suamq; hac re libertatem Violatam dicz I,'M.fua re. Accedebat ad haec illud quoque, quod Imperator pecuniae in- molitur. digus,a Pontifice mutuum petebat, quod reipublicae causa expcderct, qua occasione ille eo praesidio, quod in omnem dubiae rei
euentum, secum attulerat, breui sedes itutum iri videbat. Iniecto igitur varijs de rebus sermone,pontifex rogare cum coepit: est cine pacta fide staturus, si ex re sua forc censuerit locum mutareὶ Sigis. mundus his verbis perculsus, obnixe orare atque obtestari coepit, maneret, neque tot regum tot principum legatos ludificaretur,
neque comm Itic ret,ut res tam salutaris, quamlummo studio praecaeteris promouere ex officio debebat, illius culpa impedita fuisse Imperator Pomvideretur. Non amplius jam in sua potestate esse, ut discessum illi ' fri permittat, neq; satis causae cur id faciat apyarere, manendum in V - 'tur&concilij finem expectanduna. Pontifex nulla in Sigismundo spem esse animaduertens: Frideri cum jam antea sui consili j non ignarum aggreditur: sub eius fide se illuc venisse,ei se vitamq; credidisse, absque eo nunquam alpes superaturum, nunquam Germanis potet talem fuiste facturum, cuius facti etsi maxime ipsum poeniteret , sperare tamen atq; confidere, Austriς eum principem de fide semel data, nihil mutaturum. Ad haec Fridericus cognitum se habere dixit, non nis inuito Imperatore discessum parari posse, rem esse periculosam, S inuidiae plenam, se vero, quantum salua dignitate postet,promista scr-uaturum. Sciebat Fridericus grauissimas de se querelas a Tridentino, Brixinensi,ac Curiensi Episcopis, ad concilium esse delata , Distos istini neque in eo foro litem pro se datum iri sperabat. Neque a Sigisi contra Friare, mundo valde metuebat, quod munita oppida in vicinis locis
215쪽
im HISTORIAE A V S T R I A C AE, possideret, pacemq, & foedus cum Helvetijs haberet. Itaque fit gae
consilium initur, cuius non expertem fuisse Moguntinum, quidam assirmant,Caesari ubiq; intensum. Cum igitur dies fugς constitutus aduenisset, sis erat Idus Marti jὶ Fridericus ante ciuitatem cum Hermanno Ciliς comite,ludos equestres exercebat,ad quorum spectaculum cum multi exirent, pontifex quoq; inter alios, assumpto equisonis habitu, inobseruatus elabitur, strigoso equo insidens, arcuml ex sella dependentem ferens. Ita ad lacum usq; adequitans, lembum ad hoc paratum conscendit,& remigio usus Schafhusiam proficiscitur. Subsequitur eum Fridericus,& utriusque famuli,qua quisque potest,dilabuntur, herili pleraque supellectili direptui relicta. Ioannes paulo pὀst Friburgum atque inde
Brisecum abi j t. Vulgata huius fugae fama, maximus per to tam urbem tumultus exoritur, concurritur passim & clamatur: Ioanem& Austriacum nefarios homines, concilij perturbatores, quouis supplicio dignos esse. Interim Imperatori de concilio literae redduntur, quisus factum uterque suum excusare nitebatur. Pontifex in Germaniam se venisse, ut cecumenici concilij decretis quibuscunq; acquiesceret, eundem sibi animum esse, nec quoquam iturum longius, quoad sacro concilio de reipublicae satisfecisset, quod vero Constantia discesserit,orare ne qgre ferant,cons are sibi facti sui rationes,quas suo tempore esset redditurus. Fridericus vero fidem,qua pontifici obstrictus erat, excusabat, non lonsius iturum esse illum, nec si id vellet se permissurum. Caeterum haec frustra ab ijs fiebant, maiorem enim inuidiam sibi conflauerant, quam quae ulla excusatione hominum animis eximi posset. Imprimis vero Imperator ipse offensam illam grauissime serens, de utroque ad concilium questus est. Proposito inde edicto, ne quisquam discederet, missis ad Ioannem literit ac nuncijs, ne longius abiret, cauit. In Fridericum vero, infensi multorii animi, reliquos quoque exasperabant. Itaque conuicijs passim proscinditur, ut qui male de relligione sentiret, peius de ea mereretur, &negociu tam arduum,& rei p. Christianet non sol sim utile, sed plane necessarium perturbaret, absque eo nunquam pontificem fugae consilia initurum, nec, qua aut quo fugeret, sciturum fuisse.
Indignum esse, qui paulo ante ad Episcoporum querelas, apud iudices a concilio datos, se responsurum promisisse siclam abiisse.
216쪽
LIBER Q V A R T vi S. Ist Erant praeter Episcopos quos supra memoraui, no pauci comites ac nobiles, qui veteri in principes Austriacos simultate, hoc rerustatu, apertam in eorum perniciem este senestram, gaudebant, ni hil obstiturum arbitrati, quo minus in ipsorum ditiones inuolarent. Quod enim intra paucos annos, eorum opes cum dignitate, in immensum creverant, multi nulla in re: b ipsis laesi, quidam etiam beneficijs affecti,occultis inuidiae stimulis agitantur. Hi Si fismundum, in ultionem huius tam insignis contumeliς instiga an jam antea in id propensium. Itaque dies Friderico dicitur, ad quem diem coram Cςsare & Synodo compareret. Cum vero non veniret, contra rempublicam fecisse&maiestatis reus peragitur, omnes m eius subditi a fidelitatis sacramento absoluuntur, omnia eius oppida & ditiones, praedae ac direptioni proscribuntur. Dan nid Tirali,si tur etiam ad vicinas Sueui Helvetiae,& tractus Rhenani ciuita- proscrip . restiterae: Frideri cum Ecclesiae ac Imperis hostem, concilij perturbatorcm,cui quicunq; damnum atq; incommoda inferre studeret,is non impunitatem solum, sed gratiam quoque ac laudem
Notat hoc loco Tigurensum rerum scriptor,insignem quorumdam hominum ingratitudinem, qui cum ab Austriacis ma- ogratitudo. gna accepissent beneficia, ipsorumq; maiores, multis jam annis, utriusque fortunae vices,cum ijs tolerassent, jam se in eorum perniciem armabant, non tam ut Imperatoris dicto audientes essent, aut Synodi patribus gratificarentur, quam ut suis quisq; comodis consulerent, praedam & direptionibus libidinem explerent, qua excaecati non videbant,etsi Fridericum om ni sua ditione exui co-tigisset, non penes se eius rei fructum esse futurum, magisq; suas
vires infractum quam roboratum iri. Inter eos prςcipui ab eo nu-
merantur Eberhardus Nellen burgicus,Vvilielmus Montfortius, Ioannes Tengius, Hugo Uverden bergicus, Ioannes Lupod unus, Fridericus Toggenburgicus,&Ioannes Dapifer Vuald burgicus, Episcopi item Curiensis,&Constantiensis. Itaq; arma undiq; in Frideri cum expediuntur. Ludovicus vero Palatinus, cuius soror
illi nupta erat, Alfatiam cum copijs ingressus, S. Crucis oppidulu Iibὴ bis
& loca quaedam vicina invadit,nullo hostili in assinem animo, sed exuitur. magis ex composito rem gerens, ut ei prouinciae praesidio esset. Sigismundus autem a comitibus & Sue uiae plerisque ciuitatibus
217쪽
111 HIS TORO AUSTRIA CAE, adiutus serio rem agit, Stetnam, Dissentio uium, Vitodurum&Frauenseldam capit. Schanusia certis conditionibus imperiose tradit. Curiensis, Frid. Toggen burgicus&Lindauienses Veld-kirchiam obsidione frustra tentat. Euocantur & Heluetij in belli societatem, qui foedus sibi cum Austriacis ad quinquaginta annos ictum excusantes, nullo iure arma in ipsos sumere sibi licere, adfirmabant. Sigismundus vero, &concilij patres, nulla ipsos foederis relligione cum ecclesiae hoste, S maiestatis reo,teneri, contra vero, nisi arma sumerent, eodem quo ipse loco habendos esse contendebant,quin & imperatorijs litetis cautum iri, ne seaudem foederi fecisse videantur, neue Friderico pax & venia ante concedatur, quam foedus in locum pristinum restitutum ac instauratum sit. His partim exhortationibus inducti Helueti j,arma & ipsi sumunt,vicinam i Ergo uiam inuadunt. Fridericus inter haec de Helvetijs, ob foedus quod dixi, securus,suarumq; ciuitatu fide' fictus, nihil magnopere sibi timebat, donec trepidus adfertur nuncius, esibin armis Helvetios, multa iam loca occupata, plura quotidie ad defectionem sollicitari, omnes contra ipsum, nemine pro ipso in armis esse. Tum demum coepit, etsi tardius quam debuerat, de rebus suis impensius cogitare, & auxilia circumsipicere. Pontifex vero de rei eventu anxiuS,&disturbandi concilij, in quo de abrogando papatu agi sciebat, occasionem per aequa per iniqua quaerens, Friderico autor erat: quoniam nullus apud Sigismundum & Synodi patres gratiς, nullus legitimae disceptationi reliquus esset locus, ut virili animo defensionem pararet, pecuniam se omnem in hoc bellum liberaliter suppeditaturum. Neq; enim dubitare se, quin ad primam belli famam, qui Constantia essent abituri, &Sigismund' soluto concilio non diutius ijs in locis commoraturus sit, quo abeunte reliqui aut arma temere sumpta deposituri,aut vi in obsequium redigendi essent. Hanc eius sententiam, Fridericus & ab initio minus probauerat, & nunc quod in armis Helvetios cilla praeter Opinio nem, set a suis deleri viderer, omninὁ repudiabat, teque aequioribus conditionibus omnia transacturum sperabat. Postquam Verdomnia aduersa nunciarentur, & pontifex suas identidem opes iactitaret, tandem de conducendo ex vicina Burgundia de Lotharingia auxilio, consilium coepit. Dum haec inter ipsos agitantur,
218쪽
comodum illo venit Palatinus, qui amice acceptus,eiusmodi orationem ad Fridericu habuisse dicitur: Vides amnis charissime, quo Ludovici Riίω in loco res tuae sint, omnesipemodum amici vicini ac subditi tui, δή 'iriri. cxemplo nequaquam laudando, fidem tibi & obsequium renunciantat & 'uorum maxime opibus tutum te atq; secti rum,aduersius quoscunq; hostium conatus fore, persuasum habes, ij leui fortunae statu mutati, primi te deserunt, deferunt vero Z imo &arma inteferunt, alijsq; idem ut faciant, exemplo praecunt. Quae res etsi me ac alios plςrosq; principes male habeat,videmus tamcn & dolem co rem adductam esse, ut neq; tui colligendi, neq; vindictς de tuis
sumendae, ulla sit facultas, nili cum ipsum prius tibi conciliaucris, quo potissimu autore, ipsi hoc in te suscipe ausi sunt. Id quantumuis prima facie arduum ac dissicile tibi videbitur, si mihi obsequi
animum inducere voles, pro liue tibi ac facile effecturum recipio. Nouit,pfectὁ Sigismundus Caesar, nouimus caeteri quoq; principes, &superiorum temporum exemplis edocti plane sumus: vicinos tuis ditionibus homines atq; incolas, adeo ipsos illud summa ope niti, ut cxcullo principum ac reliquς omnis nobilitatis imperio, popularem rebus statum inducant, libereq; suis legibus vitiant, quaeres ne in exemplum abeat, nobis omnibus, imprimis vero tibi ipsi cauendum est. Quod aute male assectis domi rebus, auxilium ab exteris aduocare vis, id & serum est & inutile. Caesar primu que inq; ex nobilitate sibi coniunctos, sortissimas Sue uiae ciui tales locias habet. Helvetij, acre bellico in hominu genus, sub honesti tituli praetextu, semel religione foederis exoluti,oportuna eos. sibi loca per Ergo uia occupata, manente bello, non reddent. Neq; video, quid contra has vires, peregrinus tibi miles proderit, quem si induxeris squamuis nec illud facile erit, cum exterorum principum legati,qui ad concilium venere, id impedituri sint) imprimis
Helvetios ipsos, nedum rebus tuis iniquissimos, sed &alios occulte adhuc tibi fauentes offendes, & tuos, qui conciliari alia via poterant,alienos abs te reddes. In tuo interim solo, in tuis quasi visceribus geretur bellum, neq; enim Caesar in hisce regionibus, quod
amittat, habet, tuorum opera in te dc bcllando utetur,& quod dici solet, tuo te gladio itigulabit. Contra autem si exorata vcnia, cum tibi conciliaueris, tota rerum scena i nuersa, omnia ti bi ex afflictis
laeta, ac scolicia existent, neq; enim dubitandum,quin supplici tibi Caesar
219쪽
Caesar veniam ac pacem daturus,amissa restitui iusi urus,de miniuria tibi illata, vindicitam tecum una sumpturus sit. Tu modo hoc amicorum monitis dabis,&Constantiam mecum ibis, illic ego te ad Caesarem ducam, de pro te ipse supplex fiam. Haec ubi Ludo uicus dixisset,caeteri qui aderant,orare ac hortari coeperunt, ne suis
ipse rebus deesset, nisil eius honori & existimationi obfuturum,si Caesari, si concilio supplicem se ac obsequentem exhibuerit, multo id commodius atq; laudabilius esse,quam belli consilia agitantem, in extremum discrimen omnia adducere. His Palatini de aliorum exhortationibus inductus Fridericus, Constantiam cum illis proficiscitur, ubi te coniunxit illi Frideticus Norimbergae Burg- grauius, Marchiae & Electoratus Brande liburgici curator, quo innis istis cis eodem concilio post donatus cst. Hi in Franciscanorum soda Dialiam redis. lium monasterio ad Caesarem admissi, de cum Friderico supplices pacem ac veniam exorarunt,ea lege, ut is Caesaris potestati te sua omnia permitteret. Ita paulo post futurum,ut omnia sibi redderetur, persuasus, scribit ad ciuitatum suarum praefectos ac Magistra tus,ut Sigismundo se tradant,eost interim a fidei iuramento liberos esse iubet. Erant inter ciuitates nonnullae, quae iam antea id fecerant,quaedam etiam Caesari pecuniam numerauerant,ut Imperi j
ciuitatibus ascriptς, nullo unquam postliminio ad veterem dominum reuerterentur, reliquae, quae in fide hactenus manserant, paucis exceptis,in Sigismundi verba iurauerunt. De Heluet ijs illud annotatum inuenio: quod, cum capta piaeram Ergo uiae loca, partirin sinu in V, inter se vellent, soli ex ipsis Vrij, in nulla praedς parte censeri volue-DM erg/ F rint. Dicebant enim,Caesaris iussu se militasse; foedus sibi non bellum cum Friderico, neq; ex ipsius incommodis sua se comoda metiri,iustu esse. Hoc eorum responsum caeteris risummouit. Dum haec in Sueuia geruntur, Tirolenses ac Athesini, ne & ipsi nouum acciperent dominum, de ab Austriacis diuellerentur, Ernestum ArcLidacem ad se vocarunt. Is, ne omnia simul fraternae ditionis loca,ab alijs occuparentur, in Tiro lim venit, ac Ocni ponti ordinuconuentum agit, ubi nascitur ei ex Cimburga Semo uiti Mallauiae Ducis filia, Fridericus Romanorum postea Imperator, nono Ca lf lend. Octobris,anno eius aerae decimo quinto. Ernestus inde Boce' Bbminis IIII. num atq; alia loca adit. Cumq;& in Tiro lim legati a Caesare cum ause n literis Friderici venissent, Ernestus eos retro, unde venerant, abire'& Caesari
220쪽
&Caesari nunciare iussi: satis ipsum a fratre magnisce muneratum tot ciuitatibus, quam rem si antea sciuisset,in tempore se occurlurum fuisse, iam vero&sibi aliquid relinqui haud iniquum videri. Sigismundus occupatam ab Ernesto regionem armis inuadere, maioris negocij rem esse, neque promptos se principum animos in hoc bellum habiturum videns, ad res Concilij promouendas animu adiecit, in quo omnia turbis plena, operam ipsius desiderabat. Fridericus vero etsi pontificem fugitiuum iam Rat- Diae
tot ficellam usque deduxerat , isq; in concilij potestate esset) Con-
stantiae moras trahebat,Sigismundi reconciliationem, dc amissorum recuperationem, ncquicquam ex Dectans. Cumq; a malevo
lis quibusdam quotidie vexaretur,qui lite=ei grauissimas intentabant,conqueri cum ijs coepit, quorum suasu inductus, edte contulisset. Illi ad caesarem intercedebant quidem, sed praeter verba &spem meram, nihil obtinere poterant. Igitur Fridericus ipse illum adit,inique siccum agi queritur, qui cum se suaque omnia,quae in potestate habuerat, eius fidei commisisset, omnibusq; praesidus exutus esset, nihilominus aduersariorum criminationibus acinimicoru iniurijs impeteretur, quibus nisi integro statu respondere non posset, iam enim non sui uirijs se, sed sub eius fide ac tutelae Dse, cui se tradidisset. Sigismundus ad haec respondet, nemini se ius situm adimere ex ossicio posse, multos ei tua queml ex caula insensos, ut iudicio se iistat postulare, quibus ubi ex iuris formula responderit, tum ipsi integram in illos actionem instituere,pari iure
'Fridericus facile intelligens, nullam sibi in Sigismundo spem,
nullum in reliquis principibus praesidium esse, suosq; omnes non defecisse solum,sed quod vindictam & poenas timeret, hoc agere, ne ex ea fortum; iniquitate emergere sibi liceret, prς terea & literis& nuncijs apud Tirolenses rem suam non satis secure in statu versari admonitus, captata occasione Constantia discedere decreuit. Ferebatur enim rumor nonnullos Oeniac Athesinae vallis inco secis timias,occulta cum Caesare consilia habere,quod etsi vel falsum esse, id sudis. vel minimelcessuriim putaret, de proceru tamen quorunda fide& propensiuribus in fratre Ernestum studijs sollicitus, conscenso equo, cum paucis coscijs ciuitate excedes,in Tirolim euasit. Sunt qui ab hospite quodam suo adiutuna ac deductum esse dicunt.