장음표시 사용
221쪽
i1s HISTORIAE AVSTRI AC RPost eius discessum,Iacobus Laudensis Episcopus,Italicae nationis praeses, sacrosanctae generalis Synodi nomine, literas dedit
ad Petrum Sporum milite,Simonem &Erasmum deThunno, Hi nubi Loden lipradum Glelium,& reliquos in Ananiae ac Solis vallibus, Tridesilite a Tra tinae Ecclesiae Syndicos,ac fiduciarios, hoc argumento: Cum om- ni, potestas ex Deo sit, nihil ad humani generis conseruationem utilius esse,quam ut iis qui magistratum gerunt pareatur, qua una in re, vera ac solida laus consistit. Cum igitur Georgius ipsorum
Episcopus, a Friderico Austriae principe, multis magnis i incommodis assectus, vindictae omni cupiditate vacuus, nihil aliud in votis habeat, quam ut sublatis inimicitiis, in pristinum dignitatis gradu restitutus, suamq; sponsam recuperare posset: dandam ipsis operam csse,ut Fridericus cum illo in gratiam redeat,& Ecclesiam illis suam male assectam restituat. Ea in re si quod sui ossicij est secerint,id Dco Opt. Max.&Synodi patribus, Ecclesiam Dei reprς-
sentantibus gratis limum fore, sin minus, pro conseruanda Ecclesiae tranquillitate, sic, etsi cum animi dolore, processuros. Datum Constantiae v III. Calend. Iumj, anno decimo sexto supra mille quadringentos. Interim Fridericus, cum in Oeni vallem ad suos venisset, turbata omnia per absentiam suam inuenit. Nobiles phri, & Ecclesiastici ordinis primates, Ernesti, fidem dederant, cumq; ut legitimum suum principem agnoscebant. Ciuitates vero nonnullae,&rustici plςriq;,Friderico adii rebant, neque ab eo, cui semel fidemmiane.d a. dc Obleqvium iurauerant, nulla Iniuria lacelliti descere volebant. Dequerela. Apud hos igitur,grauissimas de fratre Ernesto ac caeteris ordinibus querelas instituit Fridericus: illum non iam pro curatore se gerere, sed principe ab his ad rerum gubernacula collocari, qui se vivo, ii reditatem suam cernerent, grauius se atq; indignius hoc ferre,quam si Caesar omnia in suam potestatem redegillet. Haec&alia queribundus, succellum rei atque exitum expectabat, plures quotidie ad suas partes adiungere studens. Eodem anno, circa medium autumnum,adnitentibus prςci- σιγμὸν - pue Ludovico Palatino,Bauariae Duce, ac Eberhardo Neuhusiorer A sim, Salisburgens praelialc,omnis controuersia, quae Udatrico Brixi-
2-,- - nensi Epistopo, cum Austriacis fratribus fuerat,composita est de , . . . ' Udatricus Cacellarij ossicio ac titulo, quo antea sanctus,etsi cum Fridetico
222쪽
LIBER Q V A R T v s. I 17 Friderico ingratiam redierat, partibus tamen Ernesti addictior
suit. Vt vero & inter fratres omnia transigerentur neque enim aliter rerum status incolumis conseruari poterat.ὶ Meram istatuit Bri ci o Erconuentus est habitus, in quo cum de rei summa nihil conuenisset, alius Oeni ponti indicitur. Antequam verb is dies adueniret, Udatricus praesul,cum Ecclesiastici & equestris ordinis primoribus, non inscio Ernello, edus facit, & de communi consilio decernit, in proximo conuentu prouinciales de omni controuersa sine prouocatione' arbitros fore, quorum iudicio uter principum liare noluerit, in eum se arma, ut in hostem, pro alterius defensione,sumpturos. Quinq; item p rq sectos constituunt,quorum singulis binos consiliarios adiungunt. Id foedus cum in fraudem suam pactum esse, multosque ipsius assensu omnia seri persuasos,subscribere videret, vulgatis literis ostendi t, nullum te foedus, nulla foederis decreta agnoscere, quae ab aduersae factionis hominibus, se inc5sulto, cssent composita. Obtestatur itaq; omnes, ut datum semel fidei sacramentum seruent, neque famae suae periurij perfidiaeque notam inurant ; Ernestus contra, slis ad quinq; praefectos ac reliquos coniuratos literis, ut in foedere permanerent hortabatur. Iamq; res ad bellum intestinum atq; adeo fraternum spectabat. Pro Ernesto ecclesiastici ac nobiles stabant:
Frideri cum ciuitates & agricolae iuuabant, sub quo mitius se habitos, quam sub praefectis,palam testabantur.
Hunc rerum statum miserantes nonnulli cς teris cordatiores,
fratrum animos ad concordiam sollicitare,& impium hoc bellum, ex quo Cadmaea tandem victoria, dc certus reipublicae inte- payissis ritus expectandus crat, deprecari non desinebant, neque fratres oran. tres. ipsi,rem in ultimum adducere discrimen aut cx re sua, aut ex dignitate esse, arbitrabantur. Tenuit tandiu haec controuersia, donec tandem sub anni eius finem, conciliatis ipsorum animis,omnia amica disceptatione transacta sunt, & Friderico haereditarius Tiro tensium principatus cessit. Ernestus in Stiriam rediit,In Sueuia vero omnia adhuc Friderico aduersa erant, de Constantiensis
Synodi patres,assiduisTridentini querelis ac precibus moti,Sigissimundum in vindictam,ab illo sumendam,extimulabant. Crimini illi dabatur, quod clam Constantia elapsus, neque iuri se litteret, neque Tridentino adempta redderet. O Caelar
223쪽
i18 HISTORIAE AUSTRIA CAE, Caesar itaque noua iterum diplomata, nouas proscriptionis tabulas fieri, dc ad templorum valvas, ita ut de plano legi possent,
Fridericus δε- proponi iubet.Tandem vero Fridericus,vi&Sue uicis rebus con-
s littere .ac Sigismundum Caelarem placaret, Merspurgum se contulit, ubi primum actio inter ipsos instituta est,circa medium Aprilem. Mox Caesarem constantiam reuersum secutus, Guillelmo Montfortio ipsum deducentcTctnangam usq; , post unum atque alterum colloquium, intercedentibus quibusdam principibus, cum Caesare ingratiam redi jt,& suarum ditionum possessionem, solenni ritu, ab eo publice accepitOctauo Calend. Maij, numera-uriuisis iis sui quidam prodidere multae nomine) triginta aureum nummum millibus. Sigismudus vero accepta pecunia, promissi fidem se liberasse adfirmabat, si operam daret, ut Friderico eae ciuitates reddantur,quq in sua potestate etiamnum essent, neque ad ipsum
redire detrectarent, neq; inter Imperi j ciuitates asscriptae et sent. Erat enim varia ciuitatum fortuna, & diuersa aliarum ab aliis co-ditio, quarum nonnullas Caesar alijs oppignorauerat, in quibus erant Veldthirchia, Fraucia scida, Heligenbergum, S pleragi Er- uiae oppida; quibusdam vero diplomata dederat,quibus caueatur, ne unquam ab imperio,cui sese tradiderant,dissociarentur,
eae erant Schashusium, Rheinfelda, Dissentio uium & Cella. Igitur Fridericus, summam in recuperadis ijs locis dissicultatem esse videns, hoc negocio in aliud tempus dilato, ad componendas Tirotensium res,&compescendam nobilium quorundam contumaciam, animum intendit,uti suo loco dicetur.
Dum haec in Sueuia 5 vicinis ei locis geruntur, interim sub Alberto Austria tranquillo rerum statu florebat, omnibus latro-- tia is ' cinijs, mutui miniurij , let 'am vigore,ac poenarum metu, sub lo tis. Magna in eo principe, arrimis statim adolescentiae annis,clu'cebat indoles, summarumq; Virtutum spes, quam augebat accu rata educandi ac instituendi diligentia. Sanis igitur cordatissimi cuiusque, imprimis vero Remberti V valdseij consilijs usus, summa cum aequitate ius dicebat, neque de paruis etiam deli-
exta diis conuictos multa eximebat, neq; suis domesticis, quantum uis charis, nimis connivcbat. Hinc maxima sequuta est totius prouinciae tranquillitas, omnibus tuto commeantibus qua cuique libitum erat. Praeceptore ac morum informatore puer Vsus
224쪽
erat Andrea Blanco homine sacerdote, quem adolescens ad re- aestimus. rum gubernaculaadmotus, etsi quibusdam proceribus inuisum Scriniss praetccit. Is vero qtatem pollea excusans,a negoti js aulicis hominum i strepitu ac inuidia, ad ocium vitamque religiosam se transserem,con licto D. Doro the ς collegio, pr fectus fuit,acin Ghe
eius locum sui sectus cst Casparus Stichius Misiacia sis,qui Comitis e nil,
titulo &insignibus auctus postea sub Frideri coCς lare. Sigismundus vero Caesar,post Constantiensis Synodi exitum, ad regnum
Boemiae sibi asserendum animum adiecit, nam Venccslaus rCX 1 . r metus frater,anno octauo & decimo, nullis relictis liberis diem obi- Venusi igna- crat. Apud Boemos verὁ,δ sub regis decessiim,&in ipso interre- mmsiri gno, turbulentillimus crat rerum status, omniaq; intcstinis seruesant tumultibus, hac praecipuc ex causa: Ioannes quida Hulsus,cum assecla suo Hieronymo Pragens,acociiij patribus haercleos condemnatus, flammisq; exustus fuerat, eius vero doctrinam, multi pastina in Boemia amplexi,arma in im pragenss. belles monachos ac sacerdotes sumpserant,suamq; haeresin mordicus retinere,ac cum vitae fortunarumq; periculo tueri,animum induxerant, Sigismundum autem maxime oderant, eiusq; imperium detrectabant, genti suae iniquum esse,&Husium fraude&perfidia in mortem adduxiste, palam criminabantur. Hustus enim Constantiam vocatus, s duci ς tabulas a Caesare acceperat, quibus cum satis sibi cautum esse putaret, in vitae periculum se dedit, decernente Synodo, non scruandam haeretico fidem. Hussitς igitur, His ias Iain monat cria&templa irruunt, sacram suppellectilem diripiunt, in βρ-- vetustos Ecclosis ritus abolere, suos stabilire fatagur, mox assi uente hominu multitudine,arcem Vicegradcnsem, Pragς nouae moenibus vicinam,expugnant, praesidia oportunis Pragae minoris locis collocata,deturbant. D. Uencessat arcem in monte sitam, obsidione cingunt. Hunc rerum statum Sigismundus,Sophiae reginae fratris viduae,ac aliorum nunciis edoctus: Brunnς prima Moraui qciuitate conuentum indicit, eoq; se ipse confert. Adfuit & regina vidua,& Bocmoru m magna frequentia, Pragae enim inter factiones,induciaeqtiadrimestres factae erant. Post solutum Brunnae co- Indaciae εὐ-
uentum Cς sar Vratis lauiam Silesiae urbem, profectus est. Circa haec lcmpora, adnitente Remberto, ac aliis nonnullis
Alberto Archiduci, desponsa suit Elisabeth Sigismundi Caesaris
225쪽
filia, admodum adolescctula. Lazius a Casparo Stichio matrimonium hoc conciliatum esse adfirmat, qui Caesari a Secretis antea fuerat: Credibile etiam est Caesarem, propter Boemos assidue tumultuantes, hanc assinitatem sibi oportunam duxisse. Sunt, qui Polonicas nuptias ultro oblatas, recusasse Albertum ferunt, nondum fortasse obliterata eius contumeliς memoria, quam Guillelmo ipsius agnato factam esse, superiori libro memorauimus. Interim Pragae induciarum dies exierant, & H ussitae quam maximas sibi vires adiungere adnitebantur. Quatuor imprimis militiς prς- sectos siue tribunos creant, quorum ductu, reliqua multitudo re-gcretur. Inter illos primum facile locum occupauit Ioanes quidaTrosnovi', honesto apud suos loco natus,& in aula regia educat qui a primis adolescentiς annis armoru usu in siletus,magnam sibi fortitudinis ac indultriς laudem parauerat. Huic ob amissum casu oculum, patrio idiomate Cisca,quod monoculu denotat cogno-mc datu . Sunt, qui priuato quod a in monasticς professionis viros odio,incitatum futile asserui, ob allatum a quod a monacho sorori ipsius,virginibus sacris ascriptς,vitium: csistat sane,eum ordinem, magnis as illo inco modis vexatum. Cisca igitur post lecundas aliquot velitationes,ac monasterioru expugnationes, casstra,quae ad Lusinitium amnem habebat, loco natura munito,muris circum dat,& qua parte amnis no erat, arce ac fossa munit,Tabor i castris
vernaculo sermone appellat. Id postea H ustitis prcsidium fuit, qui
& Taboritae dicebantur. Pelsinam deinde ciuitatem altu capit. Inter haec,Pragae quoque tumultibus plena crant omnia,&CZenco Vartem bergicus D.Vcncessat arcem, cui praeerat, Huilitica factionis ciuibus tradidit. Mox facti poenitentia ductus,exorata per literas venia, submissis a Cς lare legatis, eandem rellituit. C lar vero, collecto per Silesiam milite,&auxiliis couocatis, Bociniam ingressus, Cuthnam primum duxit, ubi arcem, a Pragensibus oblesiam csse audiens,co accurri t ac ferro,via aperta, co mcatum, tuis iam fame prope consectis,inuehit,atque ut Pragen ses ab oppugnatione arcis auerteret,urbem eorum obsidet. Erant in ipsus castris, Albertus Saxoniae,& Fridericus Brandemburgicus Marchio. Albertus item Austriacus,cum quatuor equitum millibus, qui toto eo bello,ogregiam locero operam nauabat.Te nuat ea obsidio ad sex fere septimanas, neque ad rei summam ali-
226쪽
LIBER Q v A R T V s. isi quid tentabatur. Prasenses enim ab oppugnanda arce,ad suarum
quis'; rerum defensionem conuersi, pro aris ac focis pugnabant, strenue ipsos iuuantibus Taboritis, magna ψ hominum multitudine, indies cum armis eb confluente. Qui urbi praeerant. ne populares regi conciliarentur veriti, astu eos uti probra in illum S: conuicia palam decantarent instigabant. Ea re animaduersa, Sigismundus omnium maledictorum impunitatem, per praeconem proclamari iustit. Ita tandem Caesar, post aliquot pugnas, i a r. non satis sceliciter tentatas, hoc obtinuit, ut pactis induciis arcem ingressus, coronam regni luscaperet, qu Iacto aequiore S in
se Bocmorum animos fore sperabat. Cum vero praeter spem, nihil eos de pervicacia sua remittere videret, relicta Praga Cuthnam rediit, fortunae cedens,quam ut aliis in bellis, ita hoc Boemico,etsi caetera egregius, propitiam habere non potuit. Albertus quoq; Iucoia in Amin Austriam reuersiis,quaestionem deIudaeis quibusdam instituit, prius Asci qui sacrum Eucharistiae panem, impiis manibus temere violassere' conuicti, flammis vltricibus exusti sunt.
Circa haec tempora Sigismundus editis publice tabulis, quibus parentis sui Caroli Quarti, singulare in Austriacos studium, dc praeclara Alberti in se merita recensens, Elisabethae haeredi filiae
eius coniugi de Hungariae, Boemiaeq; & Morauiae possessione cauit,quas unica haeres esset accessii ra, si absq; mascula prole ipse decederet. Quod si alteram adhuc filiam nasci contigerit, tum Elisabetha, utrum vellet e duobus regnis una cum Morauia eligens, alterum sorori relinqueret. Datae Posoni j die dominico ante Michaelis, anno M. C C C C. x x I. Sectuenti anno, qui eius seculi se- νψ a a.
cundus &vigesimus fuit, Elisabetna Sigi sinundi Caesaris filia, i-
ennam adducta est,& nuptiae solenni ritu celebratae sunt. Interim Bocmi aliquot proceres,ac senatus Pragensis,abdicato Sigismundo,Vitoldum Lituaniae Ducem , per te atos in regnuvocat, is Coributum patruelem eb misi. Cisca vero hoc ipsorum consilium minime approbans, nullu potius regem malebat. Moxque arreptis armis, per Morauiam praedabundus in Austriae fines excurrit, cumi pecora omnia ab incolis in proximam Danubij insulam transportata audiuisset, callido commento, quos habebat boves & porcos, in ripae marginem adactos, verberibus assci iussit, quoad clamore sublato,reliqui ex insula ad ipsum tranarent.
227쪽
161 HISTORIAE AUSTRI AC RCum praeda domum reuersus,intestinum in Pragenses, corumque socios bellum suscepit, cumque castra iam ad urbem habe Iianchebi'. ret. Ioannes quidam Roche Zanus ad ipsum egrestus,omnia composuit dissidia,S Cisca cum Pragensibus ingratiam rediit. Cesar vero, qui Silesios iam ac Misnenses, multam aliorum auxilia in armis habebat, magnamq; rei bene gerendae spem in Bocmorum discordia posuerat, postquam inter se conciliatos esse audiuit,astu Ciscam aggreditur, regni gubcrnationem, magnosi honores cum peram plo stipendio osterens, quae dum parantur, Cissea pestilenti vulnere tactus, obiit. Haec, ut & sequentia Caesaris cum Boemis bella, cum nostri instituti non sit exacte omnia persequi, breuiter meminisse propter Alberti cum ipso assinitatem, belli ssocietatem satis elle duximus, liqua ex aliis peti possunt. Ciscae vivis sublato Taboritae, qui Orphanos sese vocabant, Orpb H duos in eius locum praefectos creant, nomen vitam Procopius, i opis . a iis, eri Rasu , Minor alteri cognomen fuit. Rasus, quem & magnum mphanorum postea Vocarunt, primos sub Cisca ordines duxerat, & ab exorto duces. primum bello Morauiae a suis praefectus, ut in ea Hussi doctrina propageretur, operam dederat. Eam vero prouinciam Caesar Al-Mor πω ag berto, genero suo, dotis nomine, aut ut quida volunt quod aegin ρ illam a Tabori tarum iniuriis defendere posset, dono dederat. Per Morauiam igitur in Aultriae fines inpressiim Taboritarum agme, Zuellam oppidum cum noctu diuq, oppugnaret, Albertus cum
suis accurrens, manum cum Bocmis conseruit. Pugnatum est in
AE er ic qii artam usq; horam dubia victoria, tandem Bocmi, amissi Scur m μέν ribu, praelio excessere, & Albertus castris exutus, quoq; abij x Non multis post diebus, Rasus cum recenti exercitu accur
rens, Rhetium oppidum obsidione cingi sivi expugnatum diruit, multosq; in co mortales trucidat, Bia grauium Magdcburget' 'sem, Ha cccium Comitem, Hustitis inscstissmii, qui loco praefuerat, Pragam mittit; ubi in carcere postea obiit. Effusi in prςdam
5 agrorum direptiones Boemi, cum Bauarorum exercitu per syl-uas Tacho viam versus iter habcre audiui sciat, co sese contulcre. Inter haec Martinus pontifex, ut nascenti morbo in tempore Misori si, Occurreret, Cardinalem Vintoniensem, ex Anglis regum prolapia Curaenalis. Oriundum, cum mandatis in Germaniam legauit, quo Caesaris ac caeterorum principum animos in bellum, contra pervicaceSBoc
228쪽
mo S gerendum , exhortaretur. Eo adnitente tres conscripti erunt exercitus,quibus cum Imperio praefucrc Saxoniae dux, Marchio Brandem burgicus, ac Episcos Treuirensis Electores. Saxonem sequebantur Hasti,Thuringi, Saxones, S maritimarum Germaniae ciuitatum auxiliares copiae: Marchionem Franci orientales : Treuirensem Rhenani: Imperiales Sucurae ciuitates & Bauari. Hi ad primum de Bocmorum aduentu nuncium, nulla re magni alicuius momenti perfecta,retrocellcre. Impedimenta & machinae bellicae hosti in praedam relicta, ut hoc rerum successu efferatior, non tantum domi omnia pro libito agebat, sed vicinis quoque grauis erat. Sigismundus omnes hactenus in Boemia conatus irritoS cadere videnS,Norimbergς cum pixςisq; Imperij principibus, de belli ratione consilia instituit.
Interim Pontifex , Iulianum Caesarinum Cardinalem S. An - 14ous cis geli eximia ob prudentiam vitςq, integritatem autoritate Virum, rurus Cardini in Germaniam legat, Ut cxtirpandae Bocmorum haeres, bellum M.
paret, ac Synodo Basileensi mox futurae praesideat. Is Norimbergam prosectus,pro negocio tibi iniuncto apud Caesarem, reliquosq; principes effecit, ut noua iterum auxilia, nouae copiae decernerentur, & maiori mole bellum in Bocmos moueretur. Rei summae praeficitur Fridericus Brandem burgicus, cui aderant Ioannes 5: Albertus ipsius fili j, Fridericus item Saxomae, &Albertus ac Christophorus Ba uariae principes. Episcopi quoque H . .
bipotensiis,Bambergensis ac Alchstet tensis aderat. Moguntinus, Treuirensis ac Coloniensis auxilia haud contemnenda miserant. Aduenerant quoque, Georgianae Sueuorum societatis milites, erato in armis totum sere Imperium, praecipue vero sacerdotes, magna cura in hoc bellum incumbebant. Praeter hos omnes, Albertus quoq; exercitum per Morauiam in Boiimiam ducere ivlsus, aderat, sed cum Cardinalem cum alijs tardius semouere, ne- que ad constitutum diem adcsic videret, retrocessi. Mox Iulianus cum numerose cxcrcitu, hostium fines ingrcssiis, villaru aliquot incendia excitat, obuia quaeq; vastat. Eduntur multa auaritiae&crudelitatis exempla, nec ulla aut sexus aut aetatis habetur ratio. Non terruit hostem ea res sed in vindictam potius armauit, cuius Uuentum Germani minimc expectantes subito quodam pauo is m, re correpti fugam iniere. Cardinalis ea re perterritus per inter manorum fuga. O pret- . .
229쪽
is. HISTORIAE AUSTRIA CAE, pretem fugientes allocutus hortatur, maneant, neque multi paucos, militiae experti rudes,cum totius gentis ignominia fugiant, rem esse cum haereticis Deo invisis, a quo certam promitti victoriam. Haec&alia multa surdis nequicquam auribus ingerebantur, effula capessitur fuga, qua & Cardinalis cum aliis abripitur. Accurrunt Bocmi,auctis ex hostium metu animis,& vltimum fugientium agmen aggressi, nonnullos cςdunt, impedimenta in syluarum concaedibus relicta auferunt, castra diripiunt, inuenta in illis Cardinalis insignia, pro ludibrio circumserunt. Inter haec Albertus Austriacus,ad primum motae in Bocmos
expeditionis nuncium accurrens,PraeZoro uiam munitum oppidum obsidione cinigit, mox vero de reliquorum fuga edoctus, set hosti imparem agnoscens, retro in Morauiam mouet, eamq; nondum sibi dicto audientem subiicere aggreditur. Perualerat in eam Bocmorum haeresis, cui addicti qui erant Orphanorum ac Taboritarum foederibus illigati, quorum viribus tutos se fore co- fidebant, Alberti iuxta ac Sigismundi ipsius imperium aspernabantur. Igitur Albertus, qui integrum ex Boemia exercitum reduxerat, oppida quaedam vi capta diripuit, quingentos circiter pagos exustit,agros vastauit, itaq; prouincialium res afflixit, ut pace ac venia impetrata domi num agnoscerent,ac in relligionis negotio, quicquid futura Basileae Synodus decreuisset, id se ratum sanctumq; habituros reciperent. Solus itaq; Albertus, reliquorum quiescentibus armis, rem satis seeliciter gerebat. Unde & proditum memoriς inuenio, Bocmos ac socios ipsorum Morauos, etsi pluribus ab Alberto incommodis affectos, minus tamen ipsi, quam reliquis Germaniae Principibus offensos fuisse, ut quem &iustam habere belli causam, & cordate illud administrare diceret. Quod vero tot tantisq; coiunctis viribus, nullum operae precium fieri potuisset belli, mirabantur omnes, varias'; pro suo quisq; ingenio cgmentabantur causas. Sunt in manuscriptis qui asserunt, C sarem noluisse Boemiam hoc bello nimis vexari, quam alia oc
casione ad obsequium perduci posse non desperaret. Id quidem
constat, nihil toto eo tempore ab illo factum, neq; ipsius sed Cardinalis ductu Germanos militasse. Inter haec Fridericus Tyrolensium princeps, nobilium quorundam conatibus obuiam eundum ratus, Henricum Rotem- burgi -
230쪽
burgicum,omni prorsus ditione exuit, qui poenam capitis depre- π Ues 'Acatus, filiam illi suam commendauit. Ea Beroni Rechbeisio ex δε ρης esse
matre Ducissa Teccensi nato,postea nupsit. Eandem cum Henri-m ''co fortunam sortitus est, Calderant Dominus, qui viginti millibus aureis: Vdatricus & Guillelmus Starchcnbergici,aecem millibus annuoru reddituum exuti sunt,eorum auspicia secuti,Georgius & Ioannes Toreri ab Horensteino, Bernardus item & Georgius Uvaldcccis,ac alij nonulli. Pro Toreris postea& Uvaldecciis intercessit Albertus Bauariae dux Reliquis adempta inter alia dominia,Stain, Ritten,Gries, prouerbio locum fccere, quod Fride--μMaricus, proceres suos graui morbo laborantes voces cnim illae sin- μ iis cmum
gula morboru nomina referunt,in miro curationis modo, ijs libe- uerat. rauit,&vacuam tandem peram resarciuit. Paris quoq, Lodronius,
qui principem offenderat, admissorum venia exorata, aliquanto post ditioni suae relli tutus es . Inde ad res Sueuicas sese conuertit Fridericus. Mittuntur igitur a Friderico,Eberhardus Κirchbergicus,Guillelmus Montfortius,ac alij norinlli ad ciuitates recipiendas cum literis Sigismundi, quibus vetercin agnoscere dominum iubebantur Etsi non deerant,qui occultis ab eo literis,diuersum facere monito assirmarent. Prima: cx ciuitatibus ad obsequium rediere Friburgum Bri Lgorae, Neoburgum, Secconium & Lausenbergum: Villinga de Uvaldishutum nunquam ii fide sui principis desciverant. Quae
vero ad Arulam ditiones Helvetiis in Draedam cesserant, ii, ab corempore Austriaci exciderunt, ex quibus Tigurini Κiburgensem ' Comitatum: octo vetercs pasi Bremosarium & Mellingam cualiis vicinis locis: Lucernates loca illa ad Rusam fluuiu cum Comitatu Rore, dc Surscio oppido cepere: Bernares ascitis in praedae secietatem Solodorensibus, Bipennensibus, Neuenburgio Comite, & nonnullis aliis, Zofingam, Arburgum, Arouium, Lenzburgum,& Pontes siue Brugas oppida, omnemi illum tractum pagi Verbigeni, in suam potestatem redigcre, atque alia reliqui loca iure belli sua esse interprςtati, non reddidere,& hoc Friderico ob fidem Pontifici & Ecclesiae praestitam accidisse constat. Haec Erideri πιο
alij aliquot annis ante facta esse referunt, procurationis tabulae, Comitibus a Folerico datae, quas videre mihi contigit, annum