Classicorum auctorum e vaticanis codicibus editorum tomus 1.10. ... curante Angelo Maio Vaticanae Bibliothecae Praefecto Tomus 4

발행: 1831년

분량: 571페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

431쪽

AD MARCELLAM.

βουμ ενος γὼρ ο πολυς το λιτον ἡ διαέτης τον θεον , Hrximae quidem opes explent. Haud raro occurrunt homines ad desideria naturae divites, ad supervacaneas Cupi ditates vacui. Nemo enim stultus iis quae habet contentus est quin potius ob ea, quibus caret, cruciatur. Itaque Vinluti qui febri sunt eorrepti, pravo morbi ingenio, Femper Sitiunt, et adversissima quaeque adpetunt; ita et qui aut mo laborant, semper egent, atque in multiplices cupiditates gulae causa incidunt. 28. Quare et dii iusserunt , ut se homines expiarent ab stinentia cibi reique venereae: atque i utra naturae, quantipsi condiderunt, votum cohibent eos qui pietatem sectan turr ita ut quicquid praeter naturae votum est, scelestum sit et exitiosum. Multi interim victus parsimoniam a Deo Praestitutam aspernantes, ad opera convertuntur quibus

432쪽

Praeeipue parantur opes. Tum pi u res cli vitiis potiti , haud medelam malorum inveneruiat , sed tu peiora delapsi sunt. Idcirco aiunt pbilosophi nihil esse tam neces-εarium , quam probe cogno cero quid non sit necessarium ἰditissimum omnium esse eum qui iis quae habet contentus est: ot nullius segere, praeclarum. Ideo et considerandum mouent, Hon ut quo pacto aliquid necessavium a quiramus, scd quo pacto potius alacriter ea re carere possimus. 29. Neque carnem incusemus ceu malorum ingentium Causam, neque in ipsa negotia impatientiae culpam coniiciamus: verum in anima Potius horum causas quaeramus, abscissaque stulta omni quotidia Darum voluptatum cupidine atque spe, absolutum nostri arbitrium obtineamus. Omnis enim infelicitas aut timore aliquo accidit, aut in- o Cod. τούτον.

433쪽

AD MARCELLAM.

και ταυτα τὴν ψυχὴν χαλa νον Hys κωλυ GV ἐπισφαλὲι δὲ παρακουσαι - παραγγειλαρος φύσεως αὐτὴ , δια ἡ ποοσ

finita aliqua et vana cupiditate et quae siquis cohibeat, beatam sibi mentem comparare Potest. Quamdiu autem nu tuas, oblivione scilicet naturae suctuas, tibique ipsa

innumeros limores et concupiscentias assundis. Melius autem tibi est sine curis esse in toro gramineo, quam aes tua re in aureo lecto , pretiosaeve mensae accumbere non sine aerumnoso labore comparatae. Dum cumulus divitiarum aggeritur, vita infelix comparatur.3o- Alienum a natura ne reputes, clamante carne, ela mare et animam, Carnis vox, ne esuriat, ne sitiat, ne algeat. Atque haec cohiberi quidem ab anima disse ite est

laboriosum item imperanti naturae virtutem quotidianae temperantiae opponeret eamdemque naturam docere, ne vitam tu maximis reponate itemque ut, cum bene Temgeremus , rem male gestam pati discamus: sin vero ressi) Cod αὐτον. tu laee ipsa verba Epieuri sunt in eius reliquiis.

434쪽

ν1πον ωι HI κενοδο ν πόνον ἔρωτι γαρ φιλοσοφιας - Θ νης παί ταραχωδης ab Drωρνος ἔ- υμια -λυeI κε- νος - ωου φιλομονου λογος υφ' ου μηδεν ἄν ωπου Θεραπευε του' ωοπερ γαρ ἰαπικῆς οὐδὲν οφελος μη τας -- σους τ σωματων Θερα-ύευ si) , ουτως οὐδὲ φιλοσοφιας , εἰ το ἡ ψυχης oκβαλλει παΘος ταυτα ιδνυ οἶν η τα 'φος τουτομ ομοια α δ φυσεως παραγγελλει νομος. non bene eveniat, ne plurimi faciamus selicitatem eorum quibus Prospere res successit: fausta sertunae dona seda in animo excipiamus , rursusquc adversum calamitates , quae ab ea immitti videntur, nosmet comparem I Ri

que breve reputemus id quod a plerisque bonum exi

stimatur.

3 r. Sapientia contra et peritia nihil habet eum fortuna commune. Neque his rebus caducis carere operosum est, sed tolerare potius sutilem vanae opinionis laborem. Amore quippe verae philosophiae omnis Perturbata et laboriosa cupiditas solvitur. Vanus est ille sermo philo-εοPhi, quo nullus animi morbus curatur. Sicuti enim nulla est medicinae utilitas, nisi corporum tollat infirmitates , ita ne philosophiae quidem, nisi animi perturba-

i ita eodex, sed videtur dicendum εἰ μή etc. Θεραπευει.

435쪽

AD MARCELLAM.

τοσουτρο με πω τῶ θείαν πελαζει IJ. 'Ο συνετος ανὴρ a, θεο- tiones expellat. Haec igitur et alia huiusmodi a naturae lege praecipiuntur.3 a. Lex vero divina clamat tu pura mentis parte, nisi corpus ita tibi connexum memineris, ut gravidarum so libus membrana iuncta est, triticoque germinanti stipula, te ipsam non nosces. Neque cuim quisquam , nisi hac sit sententia, se ipsum novit. Sicuti igitur membranae involucrum et triticea stipula, discissa abiiciuntur; ita co-Pulatum animae corpus abiicietur. Ora sunt secundinae Pars corporis, sed conceptionum gratia cum utero connectuntur: ut autem in terra versetur homo, corpori copulatus est. Quo magis aliquis ad mortale devergit , eo v hementius mentem suam ineptam ossicit ad incorrupti otiis dignitatem: et qua tum a corporis adsectionibus semetsi Conserenda omnino Porphγrii sentenita XXX l V.

uJ Recole supcrius eaP. X. Crim notis.

436쪽

υπερανω γενωμεθα , 6 δ επιβουλης φυλαγμεθα την πα- Submovet. tantum ad Deum accedit. Vir sapiens et piusquam alii curam corpori impendunt, ipse in animi cultum insumit: neque est contentus meminisse quae audivit, verum ad implendum officium, prout audivit, festinat. 33. Nudus in orbem missus, nudus mittentem inVocet Eum quippe tantummodo Deus audit, qui alienis non est gravatus , eique consulit qui corruptione purus est. Gran de tibi puta esse adminiculum ad beatam vitam si in ser a natura alligantem alligaveris. Alligati videlicet sumus nR turae vinculis, ventre, iis quae sub ventre sunt, gula etiam, aliisque corporis membris, eorumque usibus et voluptati bus, et horum causa , quibusdam timoribus. Quod sib0rum praestigiis superiores fiamus, insidiarumque la queum vitemus , alligantem utique alligamus. Ne Igi

t De humanae naturae alligation thus loquuntur item Por 3δγrii sententiae VII. et VIII

437쪽

AD MARCELLAM.

το ολον σωμα ἁ ποκο π- ων γαρ ενεκα ζῆν εθελεις , 6 ἁπο- tur magnopere Cures masculum ne an semineum tibi corpus sit , neque te mulierem existimes: quoniam ne ego quidem ad te ceu talem accessi. Fuge quicquid in anima semineum sapit, non secus atque si masculum corpus tibi esset circumpositum. Quae enim generantur Ex anima virgine excelsaque mente , beatissima sunt, quippe ex incorruptibilibus incorruptibilia nascuntur: quae autem e corpore gignuntur , omnibus diis immunda sunt. 34. Grandis sapientia est imperare corpori. Multi corporis membrum aliquod valetudinis studio abscindunt;

tu vero Propter aui mi salutem totum corpres a te abscindere parata Esto, Cuius e uim causa vivere vis, Eiusdem ι Becole cap. I. Ait autem in vita Porphyrii Brucherus hist. philosoph. T. I l. pari. r. p. 248- 249. coniti git Uus his

hominibus ob smoe in materiam coPPusque odium , valde erat in aum , ut svria de Plotino quoque obser, Mimias. et plura cιtis rei emen la adhuc in historia huius sectae celecticae o eurrent. Recte praeterea idem Bruckerus monet conscreudum esse

Damaseium apud Pliotium eod. CCXLII. p. 3ο58. Jca in margine scriptum videtur ἔναρα.

438쪽

τουργεῖ λ σον γαρ a, εὐπορον αὐτουργια si ' καὶ δεῖ ἐκα-σω μερων - ος ο ἡ φυσις κατεκέρασε τοῖς αν- ωποα , ἡ φύσεως αλλου μη δεόμενον τοις γαρ χω μένοις τοῖς UIοις, καταΜωμιενοις δε τοῖς αλλοις , λοῖντο φορτίον κ, προς τἰω δεδομε- τα φυσιν ἁχαριστον item causa ne mori graveris. Dux igitur cuiusvis acti O-nis ratio sit, acros impiosque dominos a nobis repellcns.

Sane molestius est scrvire cupiditatibus, quam tyrannis nequc liber esse potest qui sui animi motibus obnoxius est: quot enim cupidines, tot sacvi domini sunt. 35. I ii servos ne iniuria sis , neque irata in eos anima vertas: quod si aliquando es punitum , sac Primum sentiant se non sine utilitate puniri, neque tempus dicendae Causae neges. Arrogautra ne coemas. Multa tu ipsa per te facias; breve enim et expeditum est quod hoc pacto sit. Oportet insuper membris uti ad id, cuius causa hominibus eadem a natura compacta sunt. Neque aliquid a natura alienum Exigendum est: qui enim propriis non utuntur , alienis autom abutuntur , bis peccant , at

439쪽

AD MARCELLAM.

ἡδονῆς μηδέποτε το ς μέρεσι 'reλλῶ γὰρ κρειττον τεθναναι, η ιγ ἁκρασίαν την -ψυχην ἄμαυρω- σαι ij ... κακι ν -δεορ Θουμενη ἡ φυmos . . . cia δε οἰκεταις κοιιώνου si τ' ῆς μεταδίδου τοῖς βελτι ιν' eὐκ oπωe γαρ οἶν - Θροανον ἁδμουντα σέβεω θε, ἄλλα κρηπὶς aὐσεβειας σοι νομιζέσ n φιλανθρωπια' καὶ . . . que in naturam membrorum parentem ingrati sunt. Solius voluptatis causa membris ne utaris r multo enim melius est mori, quam incontinentia animum obscurare . . .

vitium naturae corrigens . . . Si quid servis das, meliorem honore praeser. Prorsus seri nequit, ut iniustus homo Deum colat: sed laudamentum pietatis existimetur erga

homines caritas. Et . . a a

Reliqua desiderantur.

i) Haee et altera subsequens, breves laeunae sunt. Post ultimam tamen laeunam quanta pars libelli desideretur . nemo potest divinare.

440쪽

PHILONIS

DE COPHINI FESTO.

i. HAKc ego prolixius sacri septenarii causa perie

cutus sum, quia ostendere avebam, cunctas annuas sol

Iemaitates quamdam esse progeniem septenarii, qui patris munere fungitur . . . insani simul sanique assectus. Ideoque in celebrioribus conventibus vitaque hilari r ereationes cura omni tristitiaque vacuae corpus confirmant, animasque extollunt, partim deli Cato victu, partim religionis exercitio.

Hue usque locus extabat in londinensi Philonis editione anni MDCCXLII. T. II. p. u . sequitur autem ibidem tractatus rontra moeehos atquo homicidas: ἀου ποτε χρονος exa φιλοσοφιοι ete. Porro quiequid hete a me editur. id in eo liee forentino inter pra dietos editionis lotidinensis Ioeos insertum est. Et quidem post aχου ης stati in additiar . nullo apposito laeunae indieio . ιυς συνα ic. Sed reapse locum hiare neino non sentit.

SEARCH

MENU NAVIGATION