장음표시 사용
91쪽
realiter acephala, id est absque Capite, Sumano Pontifices dicere oporteat , ipsam mora conficere nis Coetum Ecclesiasti eum , auet ritati foecum enicae charactere destitutum, ac consistentem unice in aggregatione Episcopalium iurisdictionum in universale Ecclesiae honum, ex ipsa intrinseca quoque natara sua coordinatarum. Qu6d si vero Conciliam Generale sub vieario Christi charactere sit primittis eoadunatum , sicque Oecumenica Papae auctoritate insignitum , nequit equidem dici realiter acephalum, attamen qua abstracti-pe acephalum, potest comparari eum Summo Pontifice. Sub tali igitur comparatione Papa se habet ad reliquum Concilij abstractive ac phali corpus, tanquam starina. Neque vero in concilii Generalis prima duntaxat coadunaistione, quam . oportet , fieri in Nomine Christi, seu vicaria hujus auctoritate, sed sub ipsa etiam dogmati ea definitione, eatenus debet Concilio ae cedere Summi Pontificis cum illius sensu consonans consensus, ut antecedenter ad istum , sanctio conciliaris sit adhuc informis, indigens auctoridativo Papae ac cessa, ceu forma Decreti qua dogmatici, perfectiva bc consummativa. Quantumvis ergo pro isthae Oecumenici Synodalis Decreti vi auctoritativa, Papa sit dependens a Concilio tanqua ipsius etiam Spiritus sancti sibi cooperantis Organo; quemadmodum etiam anima
92쪽
dens a corpore, eeu organo per sui informationem actuato: eo ipso tamen, quod Papae oeeumeni ea auctoritas ad Concilium abstroctipe acephalum comparata , se habeat tan
quam forma , reliquum vero Hierare hic umn Synodo Ge ierali aggregatum Ecclesiae corpus se beat per modum organi quali materialis , a quo per Christi institutionem pro ultimata dogmatica sanctione debeat deis pendere Summus Pontifex; idcircb hie m rit o dicendus est pratem inere Coneilio a fractive acephalo. Instabit pro sexto Adversarius. Hanc ipsam Summi Pontificis in dogmati eis sanctim, nibus a Concilio dependentiam arguere hujus super Papa superioritatem: quippe cum talis dependentia in eo fundetur, quod Concilium
sit repraesentans universalem Ecclesiam; veluti Synodus Constantiensis adhuc acephalis suis Decretis praefixum voluit hujusmodi
Verum ex hactenus deductis jam extat
demonstratum, Synodo acephala non competere, esse Ecclesiae Hierarchicae, nisi materialiter quasi spectatae,repraesentativam, ita ut Ecclesiae Hierarchicae, seu synodi, qua Oecumenicae formaIis denominatio & ratio, non
sit nisi ex staractere Christi Vicario Pontificiae potestatis proprio. Priusquain igitur ista auctoritativa Christi vicaria forma accedat Concilio acephalo, nequit quidquam
93쪽
habere de auctoritate Oecumenica. Huius ulteriorem demonstrationem accipe ex sequenti inductione. Duplex namque est Con-
clij Oecumenici Mast, a I. per Christum constituta prae eminentia. Una consistit ea, quae ' 'stolis collectim si impiis, qua E clesiam repraesentantibus, sicque in Concilio Oecumenico aggregatis ibidem est promista indefinita ligandi &solvendi potestas. Quem
admodum vero anima se habens , tanquatri principium serinale respectu emanationis conis naturalium potentiarum, ex ea profluentium
in corpus, nequit inferior, sed potius superior dici debet isto, utpote quod in ordine ad illas se habet tanquam 1 teriale , subitque rationem principi j materialis o organici erga rationales quoque animae operationes , qua ex phantasia dependentes. Sic in Concilio Oecumenico, qua jurisdictionis illius universalis per Christi Domini verbum sis sceptivo, serinale quasi principium ejusdem est character Papae, praeferens Christi nomen vicarium , Synodi qua Oecumenicae formaliter constitutivum o materiale vero est reliquum Corpus Ecclesiae Hierarchicum . consisiens eΚChristiani orbis Proesatis Ecclesiasticis, in unum cuin Christi Vicario aggregatis. Niaici igitur fas est dicere, istud Corpus, si acephalice spectetur, esse Papa superius, vel potius Sam- mus Pontifex respectu Concilij praecisi τὸ aίe- i
/hali majoria superior nominandus et 8 l
94쪽
Ad invicem superioritas. septimL; Altera dein Concilij Oecumem 13.
i nici praerogativa consistit ex omnimoda αι eonsummata in dogmaticis sanctionibus in- IM. Mi fallibilitate. Haec vero competit Concilios non acephalo, sed pleno ac Oecumenicos ut se composito ex Capite ac reliquo Eccle-lsae Corpore, per vicarium Christi Nomen aggregato , qua ambobus in unum veritatis fi Divinae sensum consentientibus. Quemad- modum igitur capacitas redimendi genus hul manum , non poterat equidem conveniret Christi animae separatae, sed qua unitae com , ' pori, ita tamen, ut haec capacitas per se primὸ
competeret Christo ratione animae, corporo ad eam se habente per modum organi, Dra terialiter concurrente ad opus Divinae redemptionis. Sic consummata in fidei dog- ὸ matibus decidendis infallibilitas, neque iovΡapae saltem quoad nos, neque Concilio acephalice considerato, sed plene ac perfecte Oecumenico competit, ita tamen, ut auctoritas Pontificia sit quasi sermale, reliquum vero e T Episcopis aggregatum Ecclesiae Corpus Hie- rarchicum , sit materiale constitutivum Con-ciiij qua susceptivi consummatae dc ultimatae .in rebus Fidei definiendis infallibilitatis. In
quantum ergo anima Christi in ordine ad o pus redemptionis humanae supereminebaz corpori,ad eandem redemptione passive o ma terialiter concurrenti: sic Papae auctolitas, ceu
95쪽
so Papa, ae Concilii. Eeelesiae intra Synodum Generalem aggregatae, corpori Hierare hieo , etiam in ordine ad participandam illam eonsemmatae in sanctionibus dogmatteis infallibilitatis praerogati v a. Octaro. Ad ipsissimam hanc praerogativam magis elucidandam, haud inepta est Novi ac
- Veteris Testamenti Sacerdotiorum sequeris comparatio. In Antiquo namque Testamento , Divina proferebantur Oracula tu ex Sanctuario , in quod Summo duntaxat Sacerdoti patebat aditus 3 juxta ιε. cap. Levit. tum e κRationali Urimo Thummim, ornamento Sumi Sacerdotis, quo pectus ipsius tegebatur, de cui inscripta erant ista vertia: Doctrina ct Ueritas. Nunquid vero tale in fidei dogmatibus, definiendis oraculum Divinum praesto est Novi Testamenti Summo Pontifici. Petri successori, tum ex eo, quod sit Petra, super ' quam tundata es Ecclesia, cui portae inferi non praevalebunt: tum ex eo, quod Christus pro Petro, ejusque adeo Succetare rogarit, ne fides ipsus deficeret, sed in fidei veritati-hus confratres suos confirmIndi essicaciam obtineret Ubinam vero talis praeeminentia in steris Litteris habetur concessa Concilio acephalol An non igitur Papa in hoc di-eendus est praeeminere Synodo, sive realiter,
verum de hoe infra disseremus eκ instia tuto. Interea dum in praesenti est sermo de
consummata fidei, saltem quoad nos, omnino ulti
96쪽
ultimata infallibilitate, subsistente in Papa.' qua consentiente cum reliquo Generalis
Concilij Corpore Hierarchicci r non imis
portune sequens efformatur argumentum.
Nempe sicut Sacerdotis Summi in Antiquo Testamento de consulendis Divinis oraculis, praerogativa non habebat in ipso locum , niis si qua ingresso Sanctuarium. vel qua consulente Deum per Rationale Urim ct Nummim, sic ea consummatae circa fidei dogmatteas sanctiones infallibilitatis omnimodae praerogativa competit Papae intra SanctuariumCon. cilii Oecumenici, quatenus scilicet eum isto consentit. Qui consensus, seu Papae ad Concilium sub vicaria Christi auctoritate sua aggregatum accessus auctorizativus, est mysticum Rationale Urim o Thummim, ex quo Deus ipse loquitur, faciens quodcunque petierint Duo, Caput scilicet ac reliquum Eeclesiae Hierarchicum Corpus, pariter consentientia: quibus ut sic Christus eum Patre suo AEterno ae Spiritu sancto infastibiliter assistendo in. spirat, ae edocet ipsos veritatem dogmatis. pro qu1 firmanda in unum sunt coadunata. Ramvis proinde Papae intra Concilium sit . iiAllibilitatis consummatae praeminentia major, quam secundum nos saltem quamdiu
Eeclesia aliud non definit sit in solo Papa,
extra Coneilium constituto. Quia tamen haec ipsa praerogativa eatenus competit Concilio ς cumenteo , quatenus in hoc Papae auctoritas
97쪽
Hias quasi formale, reliquum vero Hierarchi eum Eccletiae Corpus est quasi materiale. Idis circo sicuti anima non nisi qua unita humano corpori , est capax gratiae sanctificantis eκ meritis Christi luscipiendae , nequit ramendici, i luod anima in ordine ad istam gratiar sanctificantis capacitatem, dependens a corpore mortali, sit isto inferior, sed potius asserendum csst,quod animaesuper corpore com p tat superioritas si mone totus quidem homo potest dici habete superioritatem super anima ; sic licet Papa non nisi qua conjunctus cum Concilio, per suam Christi vicariam auctoritatem aggregato, obtineat consummain tam omnimodae saltem quoad nos ultimatae inis
fallibilitatis praerogativam , quia tamen Paeae suprema auctoritas in quasi , Concilij hua Oecumersiepconstitutivum, nequit Con- lhilium eiusmodi dici. habereyri a respectultilpis superioritatem.
ex regula friternae correctionis per ristum Matth. 18. instituta evinci paleat Conciti j Generalis supra Pa-. pam superioritas as. - y N praesenti astendum 'nobis erit cum Toc astato Abulens , in Doensiorq in parti, cap. ra. θ 73. tractante hae: Christi Domini ad l. Petrum etiam prolata verba Si pex caverit c te sta-
98쪽
te pater tuus ctc. dic Ecclesiae. Nam primὲ Christus hoc dicebat Petro, dum quidem non erat adhuc Papa, illa ipsa tamen verba referebantur ad tempus, quo Petrus erar Histurus Papa. At vero ex ijΩem Chri si Domini verbis constat, Petrum remitti ad peccatorem incorrigibilem denuntiandum Ecclesiae. Sub hae vero Ecclesia intelligi Con. cilium Generale, probat praecitatus Abulensis cap. ro. Quod si ergo Petrus qua Papa esset major, quam Concilium Ecclesiae repraesentativum , non remitteretur a Christo ad Eeclesiam , sed sussiceret, quod sibi tanquam Papae de delicto fieret denuntiatio, sicque id puniret cum judex superior nunquam remittatur ad inferiorem. Verum lubenter admittimus, illa Christi Domini verba; dic Ecclestiae, referri ad Petrum pro eo tempore, quo erat futurus Papa, attamen si sacer ille textus conferatur eum suo contextu,evincitur, Ecclesiae Dibi venire Concilium Generale non acephalice spectatum, sed qua in Nomine Christi, ade6que vicaria hujus auctoritate, Papae inexistente, coadunatum. Unde fit consequens , si peccato epublicum Ecclesiae sanctae Bonum, sanctam que unitatem & pacem perturbet, peccari etiam in ipsum Papam. utpote Oecumenicum Pastorem, cui Ecclesiae Universalis cura in incumbit. Dum Papa igitur tanto malo nequitso solo efficaciter remederi, ipsius utique of
99쪽
telo incumbit, ut dicat id, seu denuntiet Eeclenae, sive Concilio, Ecclesiam Universalem repraesentanti, minime tamen subsistenti ab Lque characteris sui vicarium Christi Nomen importantis concursu. Quae proinde denuntiatio tunc minime fit a Papa qua inferiore: quemadmodum etiam in processu capitatis sententiae, juxta Imper ij Romani normam, fit accusatio nomine Principis territorialis, qui tamen minime dicendus est inferior suis subditis, judicii criminalis assessoribus, qua coilectim etiam spectatis, seu in commune Concilium ad criminale judicium coadunatis. Ea igitur denuntiatio Concilio Generali facienda per Papam, huic competit, qua supremo Ecclesiae Principi. Et licet in ultima. ta dogmatis sententia Papa non procedat, nisi una eum Concilio, quippe cum Duos, nempe Caput ac reliquum Ecclesiae Hierar.ehicum Corpus, oporteat, juxta sacrum contextum, consentiendo in unum concurrere
ut omnimoda & consummata stet dogmatis Universam Ecclesiam constringentis infalli bilitas. Et hinc dicere licet, Concilium Oecumenicum, qui ex Capite smul ac reliquci Ecclesiae Corpore Hierarchico indivisim sciti. sistens, infallibilitatisque consummatae de
ultimatae praerogativam obtinens, importare aliquam majoritatis excellentiam, de qua non aeque certum ac definitum fidei do maest, consistere in solo Papa. Nihilominus ista
100쪽
ni Oritas, cum ipsam etiam Papae auctoritatem, ceu formale Concili j qua Oecumenici con-Bitutivum eomplectatur, minime importat
strictam Cone iiij non jam acephali, sed plene Oeeumenici super Papa superioritatem ἰ . λvelut multoties ostensum Secundo ex Christi verbis siverius addu- arictis Auctor praeallegatus denuo contendit, inde elici , quod Ecclesia, seu Concilium, non solum in pertinentibus ad fidem iudicet de natu Papae, sed etiam in pertinentibus ad mores de crimina. Quando namque dicitur Papa , esse subjectus Ecelesiae Universali Matri suae, cujus vicem plene tenet sacrum Generirale Concilium , aliqui non secundum Deum, sed secundum hominem favere volentes Pontificibus , constituendo eos quasi Deos impe cabiles, perperam distinguunt, dicendo, Papam in his, quae sunt fidei, esse Concilio subisjectum : sed in alijs delictis soli Divino relium esse arbitrio, ita ut nemo mortalium, nequidem Concilium Generale, ipsum judicare possit, juxtae Cap. Si Papa. dist. ro. Quae tamen assertio videtur refragari auctoritati Christi Domini, ex qua evincitur, Papam isubi jci judicio Generalis Concilij non solum
in pertinentibus ad fidem, sed etiam in tangentibus actiones morales: quia in lege das correctione fraterna Christus subjecit Petrum
s Ecclesiae, quae est Concilium Generale, dei tamen lex de correctione non solum habet G locum