장음표시 사용
411쪽
meo ipsius periculo terreatur, qui crebrIs morbis consectus aegre me misereque sustento. Vellem intueri nostrum posset animum haec scribentis. Eodem si , ut spero , accipiet Thomi Cius noster, et nos magna cura liberabit, et ipse quando carior esse Iion potest, erit certe nobis iucundior. Valeto et salvete uterque. Romae φΙΙΙ non. aprilis 3568.
Pomorschius quidem noster me sine cura esse tuisbete te et febri carere , et tussim minus iam molestam esse, et brevi confirmatum sore. Sed tamen quia abs te ipso nihil litterarum accepi, quod mihi argumento est te non potuisse scribere, non Possum omnem sollicitudinem deponere. Mi Thomici, prudentiam tuam qua actatem antecellis , conser ad tuendam valetudinem ἔet quantum tibi molestiae ac stomachi curationes afferre
solent, tantum in vitandis os sensionibus adhibe diligentiae. At iam certe puto valebis et si quid enim reliquum est morbi, depellet is nuncius, quem mihi haec scribenti detulit Cardinalis, Pontificem sibi discedendi
Roma atque in ista loca veniendi potestatem secisse ἰeuius rei ut vere dicam spem perexiguam habebam. Quid multa Harum rerum fastidio paene consumptum atque horum molestia onerum oppressum extuli caput ἔet Plane ita sum recreatus , ut ad summam laetitiam tuae modo mihi litterae desint, ex quibus tibi esse optime intelligam , quas a proximis tabellariis avidissime expectabo. In prosectione comparanda hic nobis mei sis consumetur; hinc circiter cal. maii movebimus. Sed et discessum, et iter nostrum tibi tum perscribam. Tu interim etiam atque etiam cura ut valeas , daque
412쪽
operam, ut advenientibus te nobis quam bellissimum osseras. Μi Thomici vale , vale et salve. Signum tuum quinto iam reficiendum curavi, alii luid semper omittente lictorer eius tibi improssam
imaginem mitto, quae ipsa haud scio quam tibi pro . habitur. Mihi quidem in eo satis iacit, quod in cera impressa belle eminet. Factam in Gallia cum hostibus
pacem , et lugduneii sibus litteris nunciatur, et rumore ita constanti percrebuit, ut prorsus fides habeatur, quamquam neque a Rege ipso neque ab npostolico Nuncio, qui apud Regem est, ea de re litterae sint ullae allatae. Conditiones adhuc ignorabantur, sed ex est satis intelliguntur, quod Regem scribunt et ad
concordiam ipsam invitum ac repugnantem esse Perductum a suis , et ad eius mentionem notum non tenero , quod insidiosae pacis nomine captum se ac ci cum ventum esse sentit, et salutem suam coactum iis credero a quibus saepe Petitum suum caPut , saepe suae vitae insidiatum , tantum adversum se bellum excitatum , suum regnum Externis nationibus pervastandum obicctum , quos denique ab se hostes iudicatos , decretis gravissimis couscissos , eorum lite hona publicata esse meminit. Itaque miro sunt omnium animi
uota solum dolore instantis Galliae periculi, sed commiseratione adolescentis Regis commoti. Contra nunciant laetos hac pactione inter sc impios parricidas tam tuam si vicissent gratulari. Atqui praeclaros quoque titulos appetitae et consectae pacis, et liberatae belli metu patriae sibi audent vindicare ἔ atque eo impudentiae procedunt, ut se vindices regi ac dignitatis dictitent, et vendite ut populis, qui Regis necem, legum
interitum , bonorum caedes , Omnium rerum exilium
moliti sunt, atque adeo moliuntur: quae scelera iuulta Deus ei impunita non dimittet. Di ilig
413쪽
Vienna scribitur Mariam Caesaris uxorem, qua die nunciatum illi ost de Ρactis ad annos octo cum Turea induciis, egentibus epulum domi suae praebuisse,
in eoque ipsam et maiores natu silias ministrasse, aquam dedisse mauibus, struxisse mensas, Posuisse Pocula, et cetera ministrantium munera praestitisse ἔ ac Postremo pauperes omnibus rebus, queis convivium apparatum fuerat, donasse. Signum lioc est ebristianae humanitatis atque animi omnia Deo accepta reserentis.
Quam te vis importuitae sobris coue usserit, iudicat epistola tua vacillantibus scripta litterulis et quae tamen epistola me recreavit, et quod esse tibi recte intelligo, et quod cautior in posterum sis suturus. Confirma nunc te, mi Thomici , ut cum venerimus valeatissim lim offendamus ; venturos autem , Deo adiuvante, non est quod dubites. Cardinali certum cst discedere , et iam per Pontificem licet. Tonuitate tua , modo valetudo integra sit, non ost quod commovearis. Buiti Iorum Est et athletarum sirmitas illa et robur corporis, praestantia iugenia id certe nou desiderant. Cum to confirmaris, ad Pogianum scribito, a quo et a Cardinali salve et vale. Romae XV caL. maii, Pridie paschatis.
De medicorum si de postea videbimus e tu modo id cura , ut ne ope neve opera eorum indigeas. De nostro adventu cave dubites. Ego, etsi valetudine nunc utor adversissima, tamen vel lectica, si equo uti ii oti licebit,
414쪽
deserri me istuc ad te volo. Tu cubiculum illud meum De paratum mihi ut siti Gallicae pacis , ad quam paciscendam impulsus Rex puer atque inductus est, Lugdunenses caput illud reiiciunt, quo conciones habendit,otestas haereticorum magistris Permittitur. Negant se intromissuros amplius in urbem eos homines, quorum lingua tamquam certis civilium dissensionum turbinibus, omnes pacis et otii tempestates commoventur, atque illae seditionum procellae concitantur quibus toties civitatis salus periclitata est e frustra sedari discordias , si discordiarum instrumenta non tolluntur. Ilis de causis postulant, ut eodem iuro sibi csso liceat quo Parisii, de quibus nominatim exceptum est in P et ione, in qua regia dignitas et auctoritas ita prosternitur, ut dissicile sit constituere, utrum ea turpior an Pesti lentior sit. Vale. Romae 'VIΙΙ cal. maii 1568.
. ANTONIUR MARIA GRATIANU NICOLAO TROMICIO S. P. D.
V istum ita liee seriptas meas litteras aspernaris, auipso negligens es An meam expectationein antevertere coleritato adventus tui cogitas 7 Nec cui in satis constituo, quid horum te, quominus mihi ad quaternas meas litteras vulgari sermone nostro scriptas reSPOnderis, tenuerit. Illud quidem minime veri simile mihi sit, latinis te tantum meis delectari, respuere verna Cu-la ς qua enim lingua ipse ad alios et ad me ipsum saepe et quidem pure admodum et eleganter scripsisti , quin ea tibi interdum a me quoque scriba ur, re cusare non det,es. Si vero tua negligentia est, habeo quo ulciscar ; sin necessariae, de qua mihi per Renal-
415쪽
dum sJgnificasti, morae simulatione subitus mihi atque insperatus advenire paras , vereor ut habeam quo tibi pro merito satisfaciam et ita mihi incundus , atque adeo et animo et corpore Ianguenti salutaris erit adventus tuus t Videbis igitur utrum eligas , me ne praesentia aspectuque tuo accurrens leves , an meam spem
eludens , silentiumquct et moram iniiciens , desiderio a siligas. Vale. Veronae ΙΙΙ- id. iunii i568.
u. A. M. GRATIA Us PALENTINO CUR Bos Io s. D.
Postquam Roma circiter nonas mali discessimus , nihil ad te scripsi et quod in his locis suimus ubi scribendi nullam invenio sero sententiam , et ni,s te naginta ipsis diebus ut hil acceperam litterarum. Iagnopere autem cupiebamus de statu vestrarum rerum valetudinisque tum tuae, tum Warmiensis Cardinalis aliquid intelligere. Hanc igitur tibi epistolam exaravi, quo tuas eliciam rerum plenas aliquas litteras. Audivimus his diebus de morte ostrorogii positaniensis capitanei , qua dicunt amictam eius urbis ac paeno OP Pressam religionem paulum sustulisse caput. Nunciant etiam Thomicium castellanum gnesnon se in placatiorem
quotidie si evi in catholicos, et ab haereticis alio uiorem. Est nunc apud nos ipsius filius , suturusque est donec in his locis erimus, adolescens non indolis modo , sed plane virtutis tantae , ut nihil dici possit admirabilius, summo ingenio et bono , probissimia moribus , et mira suavitate , et quod caput est singulari religione. Α Cardinali et curatur, et profecto diligitur ut filius. Hunc ego suturum aliquando spero, qui reducti ad salutem patris gloriam serat, atque hanc ei laudem a Deo reservari. Narravit mihi se litteras su-25
416쪽
perioribus diobus dedisse ad Warmiensem. Si rescrimserit cohortatusque fuerit adolescentem, erit operae pretium. Uale, et salutem n nobis die vestris omnibus, atque ipse a Cardinali salve. Veronae. Narraverunt mihi Thomicius et Pomorsclitus quos liac aestate, dum seriae sunt Patavii , apud nos habuimus, graves in ea urbe exortas inimicitias esse inter Polonos et Belgas , et illata utrinque vulnera magnopere iuvcnum animos concitasse. Consilii mihi visa res este quamquam enim absuere hi , cum ea acciderunt , tamen quia inimicitiae non eum uno aliquo, sed cum natione ipsa geruntur , et Tho inicius Patavii in praecipuo honore ab omni inventute habetur, non sum arbitratus illum esse Patavii sine periculo posse, dum illae non sedentur turbae. Itaque cum mihi discedendum nune esset in Germaniam, quo Cardinalis legatus ad Caesarem proscisci magna de re repente
iussus Ost, placuit nobis Patavium non redire eum hocto mi ore, ne adolescens erudiendi causa huc missus. et ad omnem cruditionem ne doctrinam natus, effrenatorum iuvenum temeritati temere obiiciatur; atque
illud tempus quod in litteris consumere , imbuendoque in togris moribus animo debet, id contentionibus atque adeo rixis tam inutiliter quam periculose perdat. Decrovimus igitur ut apud nobilem virum , veterem amicum atque hospitem meum, atque ipsum eximiae humanitatis hominem , ct Nicolai peramantem , tamdiu maneat, donec aut res componantur Patavit, aut patris Olunti item Cognoscant, ad quem Pomorsellio dixi ut de tota re diligentissime scribat. Si Patavii esse sine pericu lo liceat, aptiorem nullam urbem esse censeo, in qua inchoata studia Nicolaus persequi possit, cum Ρr Ptereaeli et loci commoditatem , et rerum omnium C Piam,
417쪽
tum propter doctorum praestantiam. Verum si illi maneant tumultus, Praestare videtur alio aliquo demigrare eum, ubi sine Cura tenere institutum litterarum iter possit, quam Patavii cum periculo permanere. Quo autem se Potissimum transserat, statuet Patere ego hac quoque de re meum consilium exposui. Equidem eum Nicolaum ob singularem spem atque adeo virtute m , qua Dei et naturae munere Praeditus est, singulariter diligam quamdiu in Italia orit, tauta mihi curae futurus est, quantae Cum in Pol Oniam rudierit vobis esse debebit. Vale. Veronae pridie cal. Oct. 1568.
Ut nudius tertius iacturum me tibi scripsi, ad visendum Benacum prosciscor, Veronam ante diem quartum reversurus. Nam de obeundo lacu sine te neque cogito, neque sane me ulla amoenitas Ioel delectaret. Litteras tuas sestinationis plenas heri mihi ad vesperum reddidit Voronensium tabellarius. Comiter te Vicetiao acceptum ab Eius urbis praesecto dicis Lippomano. Est omnino haec in te suavitas morum , ut neminem adeas alloquarisque, qui ci tui cupidissimum relinquas. Ain vero in illa so castra coniecit noster ΤΟ hominem sui semper similem l Crederem, si sortunae aliquo vitio, nou suo, decoxisset. Scribe quaeso ad me rem sicuti acta est, aut si vis otiam nostro congressui vcserva et digna enim mihi videtur tuis et Piotroschii cachinnis. Haec tibi scribebam ante solis ortum, dum se comites parant, equique educuntur e ne Cte tameta gravissimi nuncii, qui nobis heri allatus est expertum habebo. Bruxellis apud Belgas uonis iun. de Aga montio et Hornio, gentis illius principibus , quos
418쪽
initio tumultus Albae dux in Eustodiam tradiderat, publice supplicium sumptum. Triste Belgis spectaculum lAga montium cervicem carnifici praebentem cernere, quem nuper beatum opibus, regum assinitatibus, clientelis , praefecturis validum, gestarum rerum gloria et Philippi gratia florentem, omnes suspexerant. Scribunt convictos indiciis, litteris, et consessione sua, Poenam quae in damnatos maiestatis est constituta subiisse. Habes singulare Oxemplum humanae fragilitatis. Ego ad rem divinam Evocor, qua iacta discedemus. Val his igitur et salvere Pomorschium iubebis. Vale. V Touao IX I. tui. 1568.
Veniens Veronain Torcellanus episcopus salutem milii abs te dixit, litterarum nihil attulit; scilicet valde dolui. An cum tui desiderium non seram , Plane inquam non seram, Cumque tamen prope nunc absimus , te mihi aeque carendum est, ac cum Romae sum Z Hoc vero non ferendum. Ecquid malum l) igitur , inquis, cunctaris ipse ad me venire , ut mihi discedenti nuper a te , non promisisti modo sed etiam recepisti Z Tamen non ignoras quam non facile mihi sit obsequi voluntati meae. Et Torcellanus quidem, et qui cum eo venerunt Obliti omnes caeno, tantam ex continentibus tot dierum imbribus aquarum vim obruisse omnia itinera narrant, ut evadi dissicillime possit, atque ipsi impositis equis vias navigiis tranare quibusdam in locis eoacti suerint. Quid quaeris I Paeno nos deterruissent, nostrum certe discessum in nescio quod tempus reiecissent, nisi exclamassem ego , et me negassem didaturum: aquas iisdem navigiis transiturum Diuitigeo by SIC
419쪽
me, quibus ipsi essent traducti. Itaque obtinui ut praemittantur hodie Patavium, qui Cardinali domum Corneliorum ad divi Antonii apparent. Ea, et quae praeterea opus sunt, comparatis , nos hinc discedemus. Pomorachio dices , ut cubiculum quod mihi apud te est, ornet libellis tuis, et suo quidque loco ita collocet, ut advenientem ipse me nitor et concinnitas delectet. De prandiis nihil moneo , nostis enim ipsi quam edacem hospitem habituri sitis. Tu quaeso nobis Vicetiae occurrito e qua enim illuc die venturi simus , cognosces de nostris. Vale ΙΙΙ tui. I 568. Veronae.
Quamdiu in digressu suimus, cum repetitis amplexibus distrahi non possemus, ne tuum ne tum meo dolore augerem , compressi lacrimas vi quanta potui. Ast ubi e conspectu abivimus , et progredi qui me cxpectabant iussis , solum me relictum esse sensi, laxa nistae suerunt desiderio habenae, quod sic crupit, ut cum illud ferro nequirem, subsistere in via CoaCtus fuerim, ut hanc tibi epistolam exararem, quam cuicumque qui mihi obviam siet Tridentum eunti darem , sperans multi ipso sermocio litterarum, levationem aliquam in venturum. Quod contra accidit; quo enim magis in mihi praesentem cogitatione constituo , eo dum abesse
intelligo, gravius angor, sic ut scribere iam plura dolore prohibear. Vale igitur valo et salvo , mi Thomici optatissime, a quo peterem , ut huic meae imbecillitati ignosceres, nisi te imbecilliorem, quam me, intelligerem. Sed vale. Renaldo utroque, viris profecto humanissimis, fruere. atque in repetendis studiis, ne tu aviditas provebat, cavo ; saepc cui in morbus inde tibi
420쪽
. 39o conciliatus est. Sed progressi comites multum viae sunt. Vale iterum, et Pomors chio et Rei 1aldis dic salutem. Vale. Ex itinere prope Tridentum eodem dio quo a te digressi sumus.
Venimus Oenipolitem ad 'III- idus Oct. eadem caeli Commoditate usi , qua abs te discossimus , usque Brixi non m. Hic primos hiemis nuntios ab Alpium iugis obviam habuimus, ipsa vero hiems continuis tribus diebus frigida sane imparatos omnes oppreSSit, Prae ter ine, qui lioc Providens, ante Prosectionem egregie
me nil hunc casum Communieram. Erat nix crebra et constricta frigore, ventus vehemens adversus nivem
omnem in oculos inserebat; cui malo maxime ambulando occursum est ab iis , qui proficiscentes praesentis modo temporis rationem duxerant. Hic vidimus Ba variae ducem, qui apud Ferdinandum Drat Cum uxore, et liberis , et nova Duru , Praeter Ernestum quem P ter domi reliquit et quo tuum mandatum exequi nequivi , sed ei abs tE salutem ut diceret, Eclitum scribarnm Ducis praesectum rogavi. Cardinalem is princeps omnibuq amoris signiscationibus accepit. De re publi- ea longos hahuere sermones et est et sensu Optimo , et prudentia profecto non mediocri οῦ quae duo perpauci sunt qui coniunxerint. Haec potissimum scribente me , nunciari Cardinali Dux iussit litteras allatas sibi ex Belgis , Aurangium in conspectu catholici exercitus castra posuisse , Et quotidie certari levioribus proeliis , dum Mosam haud ignobile numen ut superet Aurangius , Albanus ut prohibeat, enixe contendu ut. Si Albanus ho-Di0jligod b, Cc oste