장음표시 사용
431쪽
brevissime. Mosam Aurangius repetebat, sive provincia cedens compulsus inopia pecuniae et commeatus , si vo ut Gallorum auxiliis occurrat, quorum auctus viribus bellum instauret: nam neutrum Pro eomperto scribunt. Hoc quidem omnium litterae confirmant, ipsum asscisummis rerum difficultatibus, et quod eum ipsius, tum suorum spes et opinionem valde sesellit. nusquam recipi et qui simul ac armatum se Ostendisset, et intra Regis sines castra habuisset, magnos motus totis Belgis, magnas ab Hispanis desectiones suturas rebantur. Nunc omnibus locis exclusum, omni auctoritato nmissa, ipsum deiecisso animum: Igitur spem aliorum desectionis secuta est magna eius animi desectio et itaque friget eius fama iam , aut plane refrixit. Boni rursus in expectationem victoriae erecti, eo magis quod recipienti se ad Ilosam ita institisse Albanum scribunt, ut quingentos equites, peditum maiorem numerum amiserit. Si Gallis adiunctis penetrare denuo in provinciam
conabitur, spes est posse ex occasione sn itinere opprimi r nostri quidem et ducibus et numero et genere militum, et, quod caput est, causa sunt superiores.
stolis accepi, tempus nunc quidem rescribendi non habeo. Hoc tamen scito, suisse mihi liacundissimas , maxime quas scripsisti Postea quam cum archiepiscopo sueras locutus. Quid enim potuit amantius' O mi Thomici , cur nobis nostro arbitratu , .nostro amore frui
non Ileet 3 De domestico familiae nostrae incommodo, quo ego Sane excrucior, scribam tibi quid sentiam cum erit plus otii, nunc enim neque animi neque temporis satis habeo. Pendasto velim dicas , quod ipsum de in semper rogem, ut mihi ignoscat; non enim 26
432쪽
scam , cum quam te amet sua SPonte me non praet
reat e tu vero amus illi fac ut sis. Fabio fratri meo mandavi ut secundum archiepiscopum te maxime colat, domum ventitet, obsequio et quotidiana assiduitate absentis mei studio respondeat. Tu habito eum in tuis. Nunquid aliud Etiam. Podosellium Regis tui legatum, amplum et praestantem virum et mei Peramantem , totum reddidi tuum. Sed heus tui videsne procedere aIteram paginam Τ Ualebis igitur. Nondum obsignata hac epistola, rediit a Caesare Camdinalis, quocum duas Paeno horas suiu egit magna contentione. Quid multa P Rem obtinuite sic enim ab eo discessit, ut totum hoc consilium concedendae suis augustanae consessionis Caesar abiecerit, inque Pontificis romani auctoritato suturum se Promiserit; cuius rei emanato iam rumore mirisce lactantur omnes boni. Tu , quod nos facimus , id totum Deo acceptum reserto. Qui nundium liuiusce. rei Perserat Pontifici, certum hominem dispositis equis Romam celeriter mittimus. Itaque plura ad te non possum. Tu huius laetissimi nuncii archiopiscopiam, Pondaaium, et retor
amicos quam Primum participes habeto. Uale. Viennae XIV l. decembris i 568.
Si mihi esset otium , aut nisi ossem assidue in negotio , non solum nullam partem tuarum litterarum Praetermitterem ad quam accurate nou rescrib rem ., sed multis te rebus ad scribendum ultro lacesserem ἰneque enim libentius quicquam facio. Verum plerum-
433쪽
que premor angustia temporis, quod etsi non ignorari abs te ilitelligo , tamen hac utor saepe excusatione, cum ut tu litteris raptim scriptis maiorem diligentiamne requiras , tum quod laboris mei molestias perscribens tibi, levari quodammodo videor. At mihi, mi Thomici. scito in summa voltuptate quam ex plenis simis amore , benivolentia , fide , suavitate, litteris tuis cepi, magnum dolorem attulisse quod de patre nuper ad me scripsisti. Ego vero, quod quaeris, plane censeo, ut te indicos patri, et totius facti et consilii tui rationem aperias. Nisi esses eius litteris admonitus, liceret fortasse tibi silentio rem dissimularer nunc vero neque licet, neque omnino expedit. Equidem mihi persuadere Non Possum aegre laturum patrem, . ccclesiae tibi auctoritatem et suisse et suturam antiquissimam , et pluris quam ipsius etiam patris. Sic enim admonemur di-Vino praecepto , obedire nos oportere Deo magis quam hominibus ; et ita observandos et colendos nobis esse Parentes, ut eorum causa nihil ab ecclesia id esta Dei iussis recedamus. Qui enim, inquit Dominus, smat Patrem aut matrem Plus quam me, nou est me dignus. Itaque omni adhibito verborum honore, ea
perscribo audacter patri, te in catholica esse ecclesia , atque in ea in qua et pro . qua tot sanctissimi et Deo dilecti viri mortem oppetierint, inque Da quam malo res tui viri clarissimi augustissime semper coluerint. Esse enim scontra quam hi nostri evangelii doctores docent ecclesiam Dei, ac non solum esse , sed notam quoque, et urbi supra montem positae comparatam esse. Cum enim pracceperit nobis divina vox, ut in ecclesiae Potestate et eius imperio audientes simus , qut id fieri a nobis posset, si eam ignoraremus 3 Esse igitur, et
434쪽
quidem ita esse, iit perpetuo sutura sit, ut caelesti vici potestate regatur, ut portae inseri non sint praevaliturae adversus eam. Hauo autem esse unam , quia
vera ς et a salsis facile dignosci posse , si quis non ex praeiudicata quadam opinione de iis, qui eius partes administrant, sed ipsam ex ipsius proprietatibus et natura consideret. Quarum prima illa est, quod non ab ullo homine, sed ab ipso Deo originem ducit, et
ab apostolis perpetua successionum serie ad nostrum tempus continuata sit. Deinde ecclesiae doctrinam, ut ab ipsis olim tradita fuit apostolis, ita servatam esseἰ non temporibus , non re ulla variatam e atque hunc uniusmodi et perpetuum sidui tenorem proprium esse catholicae ecclesiae; et hoc maxime Privatos quorumdam coetus ab ecelesia dissidere. Patere cunctis innumerabiles de maximis rebus controversias , quibus inter se concertant, qui suum sensum pluris quam ecclesiae universae consensum superbe iaciunt. Nec id mirum et permissa enim unicuique licentia interpretandi pro libidine sacras litteras , et laxatis ecclesiae habenis , quibus roguntur nostrae mentes , ne de recta rationis via desectant, tum unicuiusque sensus tam
et de Deo, de religione sententiae tam multae sint, quam sint varia et multiplicia hominum ingenia. Quod aecidere quotidie videmus , dum alios libido, alios avaritia , alios vindictae cupido stimulat; alios ambitio
rapit, ut novae alicuius sectae auctores serantur, aut
ad immoderatam potentiam collectis vulgi studiis aspirent , ita deteriora quotidie excogitare. Iam geminas illas rei publicae furias Lutherum a Calvino , tamquam tetram a teterrima belua dilania- Ium ae paene consumptum esse. Ab his ortos Tri-
435쪽
nitarios maius atque immanius monstrum utrisque imminere. Hos in ipsam Dei naturam notionemque invadere non dubitasser quos quidem a Calvitii sontibus profluxisse, ne ipsi quidem Calviniani inficiantur, qui in libro quem contra Gregorium quendam huius
sceleris principem scripserunt, hoc eis iracunde exprobrarunt e nisi vitula nostra arassetis, non invenisse tis. Hac nefaria Ileentia nihil iam esse ita christiana fide, quod non in dubium vocatum sit, neque ficiem huius mali ullum videri r ut enim prohiberi non possunt aquae, ne in imum quemque locum emissae defluant ; ita hominum audaciam nihil intactum relicturam , et in profundum impietatis torrentis instar ruituram esse , nisi ecclesiae auctoritate , tamquam 3ggere et munitione, coerceatur. Hanc esse columnam et
firmamentum veritatis r huic adesse semper diviniam numen et hanc qui non audiunt, totam ignorare salutis viam et ea qui non continentur , illa spe excludi qua aeternae et beatae vitae Duendae alimur et sustentamur. Quocirca miserabiles tibi videri, qui posthabita ecclesiae auctoritate vagantur semper in tenebris , et proprii sensus fluctibus assidue iactantur sicut neq- Ρ-tum rati turn video, neque Omuino quo nando exeant constitutum habere possint: atque ita
aut Lusteri saxis, aut Calvini scopulis adhaereant, quibus demum illisi miseri pereacit. Te, cum diu Argentinae, diutius Tubingae fueris , cum Lutheranis cum Calvinianis hominibus, ut loci et
temporis ratio serebat, familiarissimi versatum, permulta, illa etiam puerili aetate, animadvertisse in illorum disciplina , quibus magnopere ab eorum Communione et societate sueris deterritus. Illi enim cum assidue verbum Dei, et sacrarum litterarum auctoritatem iac-
436쪽
tent, si quis diligentius rem expendat, id illis esse ver-I,um Dei, quod aut Calvinus , aut Lutherus, aut Luiit glius, aut horum similes hominum quisquiliae suis effutierint, intelliget. Ab his sacra ipsa volumina con versa e graecis latina quotannis edi , immutari , depravari, ad suam a quoquo sententiam accommodari. Quae ecclesia. sanctissimis viris interpretibus, summa et doctrina et side reddita accepit, et nobis tradidit , ea tamquam nimis antiqua reiici. Et cum veteres illi patres qua sapientia i qua sanctitate hominos l) ex tam diversis et tam longinquis terrarum orbis Iocis, divinae doctrinae mysteria mandantes litteris , nunquam in fidei et morum disciplina discreparint et hos praeclaros evangelii doctores tu eadem civitate, contraria et dissidentia quotidie concionibus proferre. Calvini ab Oecolampadio , huius a Luthero , illius ab utroque, scripta de summis rebus dissentire. Denique illud omnibus provinciis usu evenisse , quaec iunque horum horum hominum partes factionesquo sunt secutae, ut nulla ab iis neque Ex torni helli, neque domesticarum discordiarum calamitas abfuerit. His te atque multis aliis gravissimis de Causis, quae unica Epistola coini vel elidi riori Possunt, lectitii soliciter actum existimare , quod in tanta temporum tempestate , tantis dissidentium opinionum procellis , quibus diversae aguntur hominum mentes. receperis te in ecclesine navim. atque in illam Noae arcam , cuius figura est similitudine ecclesia nobis tanto ante designata et demonstrata est; extra quam qui depreheu si Sunt, errorum undis omnes Obriiuntur. Id autem abs te non temere, neque luconsulto iactum , sed posteaquam diligontissime summaque religione et contenti O- ne animi, te ipsum et tuam adolescentiam Deo com
437쪽
mendaveris , atque omnibus precibus obtestatus fueris, ut quam salutis viam ingredereris , tibi monstraret ,rion hominum consilio sed plane divino monitu secisse, inque huius iste sinum tamquam sanctissimae Parentis totum reiecisse et tu hau summam iuvenisse Pa-Cem , summam tranquillitatem , eundem cultum in
Deum , eundem omnium sensum. Et ut multa a multis quotidie et scribantur et doceantur, tameta omnia ad unius auctoritatem ecclesiae referri; cui Cum Pollicitus sit Dominus , se eam uora deserturum usque ad Consummationem saeculi, quem Iocum dubitandi ro- linqui, quin ecclesiae iussa cum Dei praeceptis et voluntate consentiant ' Itaque hac tamquam certa fidei regula nostros animos ad caelestem dirigi sedem , in qua cum clarissimo illo et felicissimo beatarum men. tium eoetu aeterna beatitudine perfruantur.
Hic Patrem appella et tuum obsequium, tuam fidem, tuam observantiam , denique illum tuum singularem amorem ac pietatem qua utrumque parentem sipse tibi sum testis colis, noe defuisse illi unquam , nee de-
suturam e eius te imperio , eius nutui subiectum semper fore et spem tibi in Deo esse, ut qua elementia aditum tibi ita su- -clesiam aperuit, eadem Placaratum et benignum tibi redditurus sit patrem , qualem hactenus expertus M. Postremo illum obtostare,
ut sine illius offensione manere sibi in ecclesiae sideliceat, tu qua tuas preces , tua vota pro eius salute auditurus aliquando sit Deus. Quod si tibi irasci propterea voluerit, non te recusaturum quominus quae
libuerit de te suppricia sumatr caque tibi iucunda, quod fidei et religionis causa; acerba fore hoc uuo, quod ab carissimo tibi patre perseres. Sed vide, amabo, quo me provexerit amor. Ignoscito mihi; vix eni in ad te
438쪽
s ibens moderari sermo iii Possum , quod sere tectim tamquam cum Praesente loquor. Itaque ne illud quidem praetermittam, de quo Coram cum utroque vestrum egi , ut memineris aliquid operae augustiniano illi theologo amico tuo impartiri, quo te compares ad illud tempus, cum in patriam a qua Puer discessisti, iuvenis redieris. Ubi non te sugit, quae turbae si ut ii minum ab ecclesia alienissimorum, et quidem tui etiam ordinis, a quibus continuo tua petetur fides. Quorum ut maltitudinem tacite reiicias , agent certe tecum proximi quique, orabunt. suadebunt, ipse pater etiam suo iure contendet: quibus tu quomodo resistas ante tibi providendi est si . At vero cave te his angas et et mihi crede, ipse te Deus ex mediis hisce dissicultatibus pignerabitur. Non te pater a catholica si de deterrebit, sed patrum tu in gratiam cum catholica ecclesia reis duces. Et profecto cum te intueor, tuam probitatem , religionem, totius vitae innocentiam considero, ita Prope certam spem venio , tibi hanc palmam a Deo reservari. Ego certe si illum diem videro , satis me vixisse putabo. De Amaltheo, probo et nam bonum , et doctum ad Olescentem esse mihi dixit Pendas ius ciam osse in Patavii. Videbis etiam de Gallo, nam magni refert e poteris per Pendasium , cuius Pinellus sa) est amicissimus , et
i Commode igitur Augustinus Valerius Cardinalis seripsit lubellum, editum postea inter epistolas Cardinalis Quirini , cuius hie
est titulus : quatenus cum iis qui a sanctas matris Ecclesiae SV mis recesserunt sit Mergandum ; sic e de Ditas ratisne intor haereticos recte instituenda , ad Nicolaum Thomicitiva I/olianum. Eum ego libellum, quod doleo, nondum conspexi; sed ibi magnopere commendatam fuisse Thomicii virtutem , testis mihi est
Lagomarsinius in adnot. ad Pogiani epistolas T. IV. p. 577. sa) Vincentius Pinellua vir doctissimus, qui tunc Palavii bi-
439쪽
liuio debet Gallus maxime. Res, de qua missi liti eramus, quem sinem habuerit, scripsi tibi eodem die quo persecta est. Bonis eo accidit gratior, quo minus spei ostendebatnr. Equidem eo progressam videbam, ut plane coeperam desperare t Sed respexit rem publicam must maior enim res in motu erat, quam quanta videbatur. Eram plura scripturus , sed ecce tibi Franciscus magnum litterarum sasciculum ex Italia allatum
et redditum Cardinali mihi significat. Videbo si quid
abs te , deinde pergam si quid erit reliquum. Interea vale. Viennae VII eat. decemb. i568. Mi Thomici, quem accepi nuncium 3 Pogiarium nostrum diem suum obisse. Nihil mihi scito nequo
minus expectatum neque magis acerbum accidere potuisse et plane sum dolore ita conturbatus, vix ut mei
sim compos. Hei mihi, in florenti notate, tu medio cursu gloriae, ereptus es nobis Pogia ne i Quanta Thomicio meo facultas excolendi ad veram Eloquentiae laudem praestantis ingenii adempta i quantum in te lumen omnis liberasis doctrinae extinctum esti Heu nos miseros , quid sumus 3 quae nostrae spes Expectanti mihi quotidie , ut scribendis pontificiis litteris in Flo. rebelli locum succederet, atque eius rei animo iam gaudium praecipienti, mortuus reperte assertur. Quantus ad eam gloriam ad quam eniteris tibi dux decessit Quam ego gravi teste mei amoris erga te privatus sumi Quam vero te ipse diligebat, quem nunquam viderati Quam savebat 'ingenio tuo I Quam in sibi dari cupiebat , in quem divitias singularis docti tuae suae omnes effundereti Non sero, mi Thomici, hunc dolorem.
Cur tu non ades , in cuius me amplexum reiicerem , iubliothecam illam ingentem codi eum eongerebat, quae postea tu mediolanensem ambrosianam migravit.
440쪽
is locutus sinu in has lacrimas profunderem, qui meum lu-Ctum aut consolando , aut acque dolendo levares t ΟPogiano , ex illa beatorum sede , tu quam certe ex hac misera et calamitosa vita Commigrasti, respice lias lacrimas , et qui meus fuerit in te vivum animus ex dolore mortis tune cognosce. Mi Thomici, vale e none uim Possum plura r ita occupor dolore et lacrimis. Erant adhuc mulin, de quibus ad te scriberem . sed stitu intercludor. Tuas litteras expecto. Te oro ut valeas et nam ego concidi hoc nuncio.
Pogiani mors me assiixit, sic inquam ut relevari
posse non sperem ante quam te videro , et in tuo complexu , sermone , boni volentia , hunc dolorem animi, quem incredibilem sustineo, deposuero, atque Iacrimas quas tenere non Possum, quotiens mihi illius venit in mentem, Omnos simul effudero. Quotiens venit in mentem dico Z Cuius mihi ita observatur assidue ante oculos imsgo , ut ne aberrare quidem animum ab eius cogitatione patiatur. Haeret infixus mente sermo, quem illis ipsis diebus, quibus ego Roma Prosectus sum , cum in vaticani horti ambulationa, quod sere saccre consueveramus , spatiaremur, mecum habuit de morte; cuius initium erat ortum ab ipso discessu meo , cum ille mortis quoddam simulacrum esse degressum ab amicis diceret: in quo accurate admodum do discessu animi a corpore, de contumptione vitae , quam eius brevis usura , quam fluxa conditio et de spe suturae et aeternae felicitatis, quae manet bonos et qui caste innocenterque vixerunt, Christum Deum secuti, nihil ab eius fide et praeceptis declinantes; de peruicie quam christianae