장음표시 사용
431쪽
OG Sectio II. Series III. caput XVIII
elati facinoris , nomenque patientis, omnia Oblchira. Res tamen est testatissi-nia & a Radero fusius descripta Bauariae sanctae volumine A. Cariusiani, tanquam sui ipsorum o
res de homicidae, notati sunt , ob negatum suis clam carnium in aegritudine, etiamsi eam ob causam, iudicio Medicorum , eisent mortem oppetituri. Hancelle antiquam quelelam, ait Dionysius
Rihelius I. de praeconio Ordinis sui artic.
a. referens idem articulo c. fuisse qui dicerent, hanc ob causam ordinem Cari siensem non fuisse approbatum, de co firmatum a Romanis Pontificibus. Meminerunt huius notae Caausiensibus
impactae, Arnoldus de villa Noua Traebitu de hoc argumento quem Rihelius ibidem articulo 3. deflorat, & Gerso
Et Autotes vitae sancti Brunonis a Surio contracti cap. 2I. Octobr. 6. Ex rece tioribus Ioannes Medina Cod. deIeiunio quaest. ι 3. ad 4. statuit ut certum,
Cariusianum qui in eam incideret aegri tudinem, a qua sine carnis usu ex perit tum Medicorum iudicio , liberari non
pollit , teneri carnes comedere , non obstante quocunque voto, aut Religionis statuto. At constat Cariusianos in nullo planὶ euentu carnes assumere,
etiamsi morbus solis carnibus adhibitis
Nihilominus merito Gerso opuscul. de abstinentia Cariusiensium a carnibus,
praefatus, carnales homines intere improbare at peritates corporis vltro sulceptas , conclamat nominatim , in allatratores ut votait,& calumniatores Carrusianorum hac in parte. Ista est inquit
vitiorum palma infamis, extrema quoque Nimprudcntissima quorumdam crimino Orima peruersitas, lancta polluere, bene acta calumniati, dc quae imitari nu-
qHcunc , aut non volunt, vituperare, sic-
putant laudationem. Experimur hanc carnalium hominum insaniam, tum in
multis , tum nominatim erga venerabiles Cartu sientes, apud quos reperitur, sicubi in Ecclesia qiiicquam vestigij reliquerit praedicanda illa pristinorum Pa
itum deuotio admirabilis pene .Hos Car- . tu sientes , interdum exagitant quidam, imbuti sapientia terrena , animali , dc Diabolica ; asserentes . eos contra charitatem negare sibi ipsis carnium esum , praesertim tempore infirmitatis , quorum yox, est vox fastidientium coelitus datum manna,suspirantiumque ad ollas carnium
AEgypti.JItaque cum eodem Gersone ibidem ponendum est tanquam indubitatum , Careusianos licite & sancte, etiam in euentu proposito , respuere carnes . Nec est vertim , Cariusiens oris dini eam ob causam deesse approbariciis nes Pontificum. Multas quippe eorum approbariones adducit Dion3fius Richelius libro allegato articulo 6. Imbcum omnibus ordinibus ad annum usque Isio. libera fuit migratio ad Cariusianos , eo ipso ordo Cartusanorum
approbatus a Pontificibus videri potest, in omnibus ordinibus , vel etiam supra illos. Ve autem liquidius sit, Cariusianos
hanc ob causam pati calumniam; atque aded honeste & lancte a carnibus, non obstante quocunque a morbis discrimine , posse abstinete ; aduertendum est, vix unquam polle else certum Medi- eis, quia ingruente quantovis moIbo, vita per solas carnes possit retineri ecum per oua , iuxta Arnoldum Villa- nouanum , astipulante supra Rihelio articui s. ) tum etiam in misi. Bezaarte lapide , Sc aromatibus qui biis dam,polin
sit compeii ciri defectus carnium. Posito tamen eo mera physico euentu, laudabili eri idem Religioli carnibus abstinent,
S: vitam periculo utcunqtie obiiciunt. Iluminciet enim apertum di.cilmen ,
432쪽
statuti extra hunc euentum sancti, fre
quenter violandi, si aliquis possit finai
articulus, in quo ob aegritudinem fas sit stativum perrumpere : eo quod quiuis aeger facile sibi abblanditurus , & perlualuius ingruere extremum periculum,cum vn graue uiaminebit : Unde dissipatio Religiolae disciplinae consequeretur. Itaque ob bonum Religiolae communitatis, ta disciplinae conseruationem , sas est cui uir, particulari, committere te ei discrimini perdendae per morbum vitae, adhibitis aliis minus quidem efficacibus, sed tamen quantum fieri potest per publiciun tionum, idoneis vitae retinendae remediis. Quod enim recte notauit Ger tractat. de abstinentia a carnibus con
clut . nec non AZor. tOm. . l. cap. . quaeit. I . non tenemur vitam lecti a
re per quodcunque licitum medium, si lubsit rationabilis caiisa eo medio abstinendi. Nec tantum fas est, discrimen illud vitae ob morbum adire, sed etiam ne- cellarium ; sir vel talis abstinentiae votum intercedat, qliod male negat Nider. p. 3. consolatori j cap. 7. caetera nobiscum admittens ;) vel constitutio ad id adstringens Vigeat , aut consuetudo recepta habens vim legis. Ita Victoria Relech. de
Temper. num. IO. Ualq. I. 2. dist. I 62. cap. 4 Salas. I. 2. trach. I . distinet. i I. num. 2 2. Suare E tiam. . de relig. tract. 9. l. 2. cap. q. anum. 3. qui recte addit, annuentibus ipsi linet Cariusianis apuis Gersonem supra , de annuente item vasque ibid. num. 27. & Sala a num. 29. male refragante Lessio L de Temper. cap. 3. n. I r. illicitum Cariusiano ie,abstinerea carnibus , si nullus alius cibus suppete- Iet, Ita ut mors non motbo sed si me elset oppetenda. Tunc enita abstinentia acarnibus inhumana esset, nec honestaretur studio communis boni. Medicum item, quia statuto non tenetur. pol se
in discrimine ex quo agebamus , iust culum e carnibus Am po: rigera C
tusiano ignoranti, benὸ monet Vaiaque z num. 3 3.
De fuit ius truncatione. Dictum proxime est de falsb assicta
saeuitia in teiplum. Et probro veluti continens est sui mutilatio , per membri alicuius truncationem. Est enim ca mcmbri reiectio , veluti partialis occisio ἱ ta metsi non est idem plane de ea statuendum , quod de simpliciter dicta in se-ipitini laeuitia. Nam haec in nullo ettentu est licita, secluso extraordinatio Dei iustia. Membri ver b reiectio , potest alI- quando labe vacare, etiam abique dii in Oillo mandato, aut instinctu extraordinario. Vt si membrum sit putre,& inde toti corpori exitium ingruat. Sunt euentus alis annotati l. s. de viriti t. num. I 2. in quibus potest honestati membri truncati O i quae extra eos euentus aut similes
illicita est atque ne filia, quicunque honestus finis praetexatur, ut restinctionis igniculorum Ueneris, quod aliqui ad iuvirilitate spoliandos obtenderunt : ve Origenes apud Eulebilim l. 6. histor. cap. 6. alias 7. vel declinationis discriminiim in bello, setiamsi iusto , adeundorum , nisi ea via se ineptos redderent qui coni criberentur , ut fucilIe aliquo sic cibit Ammianus lib. is. Vel quod aliqui probatae vitae fecisse dicuntur, ne in
Sacerdotes aut Epii copos promouerentiir. Ex quo fine Amulonium aure se multasse,cum urgeretur ad Epi copatum scit bie Palliadius c. tr. Laui. Hoc ille stat- te fecit atque cum scelere , cum pol sed conitanti reiectionc delati honoris . pcri culum quod extimescebat declinare, ab: que tali in scipsum violentia, quam C a non es improbant, ut scribit Innocent I.
433쪽
epistol. 3. εe communi consensu Do res Canonum atque Morales Theologi,
agentes de irregularitate;nominatim Nauamis in lumina cap. 27. num. 2Ο6. Aut la de Ceii f. part .p. disput. s. dub. I. CO- uariu . Clement. Sι furiosus pari. 3. 8. Suase Z tori . s. s. pari. dist. 46. lech. 2. Itemque Molina Tractat. 3. de Iii Ilit. dii scir. . . a quIbus diligenter ac minute exquiritur, quid iit quod dicitur , cuius abicissione homo irregularitatem contrahit. Mut alse te athunc modum c verbum Sangallensis adhibeo , invita Caroli Magni cap. 3 4. in insignes aliquos in Dei Ecclesia viros, falso & per
calumniam illis assiciam iactatum est , equibus occurrunt quos lubiicio. S. Marcus Euangelista, cum ad Episcopatum postularetur , adeo ab ea larci ria abhorruille dicitur, ut pollicem sibi abiciderit. Ita Blelensis epithol. DL Petrus Damiani terna. I . Lyranus ad Prologum in Marcum , Ioannes de Fauen. ad cap. Ss ιν iis absciderat s. corpore distinct. 11. &i ibidem Glolla, de passim
Interpretes ;Maiolus lib. I de irregul rit. cap. I 6. Dum. I . de sanctus Hieronymus omnibus his anterior, Prologo in Marcum, cuius dictum ita temperat Ly. anus in illius Prologi commentario, viceni eat sanctuin Maicum non te truncati e toto pollice, quae truncatio eum reddidit Iet irregularem & in idoneum ad
conlecrandum: in Sed tantum praecidiise sibi tantillam partem pollicis sine qua pollice pollex ad conlecrationem deserui-
ac, nec sianctus Marcus per eius abscissonem irregularis efiiceretur. Sed haec Lyram semperatio,praeterquam quod repugnat omnibus aliis, simpliciter asserentiis bus sanctum Mareum sibi pollicem praescidis te, euertit narrationem cui adhibetur. Idcirco enim sanctus Marcus dictus se truncalse pollice , quia voluit irregularitatem contrahere ne is Episcopum Promoueretur. Temperatio autem a Ly-
lano adhibita. eximit sanctum Marcum
incursu tetegularitatis : atque adeo praecisio pollicis non potui si et a sancto Marisco obtendi ad declinandum munus Episcopale. Dicendum igitur est, cum Paronici anno Ctirilio 4s. &Maldonato in c. I. Marci, fabulam et se, quod sanctus Marcus vel pollicem , vel pollicis partem, in contrahendum ordinis Episcopalis cibicem sibi praesciderit. Idque apud nullum probatum aut olem legi assiimat Bulaeus ad epistolam Ias. Bleiensis. Nam quod hic ipse Blesensis, Sc Pelius Damiani,
qui inter allegatos in contrarium autores aliquo fuit loco, de sancti Marci truncatione scierunt, non cx lenia sit odicunt , nec ratum habent ; sed referunt duntaxat , quod vulgo circumfertur. Non recensui inter autores alicuius momenti id rescientes , sanctiim Hietonymum : quia quamuis prologus in Ma cum adscriptus beato Hieconymo, idipi una refert ; tamen autor illius prol gi longe alius eth a lancto Hieronyma. Explodenda itaque est haec fabella , nullius idolaci 5c antiqui rellis qui cam ex sua mente rcniat, autoritate uibnixa, dc indigne delione stans Sanctu in Evangclistam. Vt enim recte ratiocinariu Mald Onatus, macula quae in Origene de aliis nonnullis tute reprehenditur, non citabialue cerris testibus, Euangeli ita tam praeeellenti niti ne te in Ecclesia ccleberrImo, tribilenda. Et quod Lyranus respondet, sanctum Maicum diuino afi a tu permotu in se mutilas te, Z idcirco labis expertem esse, nullo verisiuit: indil1is c lore assiimatur. Qui cnim a Spiritu Saucto ad Episcopale munus vocabat tu,qu
modo potuit 1 Spiritu Sancto impclli,
ad eam sui ipsius truncationem , ne in
Epi: copum promouereturi Num Spiritus Sanctus simul impollit ad pugnantia
Quare ratum est O , per calumniam assingi sancto Marco ultroncain pollicis trun
434쪽
cationem , ut muniis Episcopatus de
S. Leo I. ρει ipso die Paschatis , pro
more recepto , mulierculam ad figendum manui suae iaculiim aditii iii Iet, humanum quippiam palliis, manus illius abscissione te multauit: secutus illa Christi
de eam: Slaut longe postea, unus quil-piatu cum matrem ealce percussi illae , ubi Haret edit ; recogitans illa Chiisti verba spes μευ sc uialitat te, abscinde eum, pedeterruncavis, ut est in Actis sancti Antonii Vlistiponensis. Cum tamen lanctus Leo eam ob causam sacri fleare desin lat. idque in populo Romano murmur
non leue excitaret, impetrauit a Deo ardentissimis precibus , ut manus abscissa, silii restitueretur. Ex eo tamen tempore,
abesit usu manibus Pontificis 6scula figendi inductus est usiis figendi osculum
pedibus. Scribunt hac de lancto Leone vatij;ac nominatim Sabellicus lib. s. An- d. eas Eborensis tit.doCastitate, ac Maio- s lib. t. de irregularie. cap. IA. n. qui addit, aliquos asserere , contigisse ut
sanctus omanum sibia bscindeiet,aetus sancto erga se odio, ob male impositas alicui mahus, & praecipitem indigni hominis initiationem. Hanc esse calumniam crassam in sanctissimum Pontificem , debet este extra dubium. Nullus enim idoneus autor, euror antiquis apud quos celeberrimus est sanctus Leo . tale alnii id de eo podidit, ut dico sect. a. serie 3. cap. Io. Reuincitur vero apertὶ fibulositatis haec narratio; ex eo quod habet, die Paschae mi iases esse promiscuὶ omnes utriusque sexus fideles, ad manus PHntificiae os dum mutatum autem peream oecasionem sutia se osculum manuum in osculum pedum. Sanὶ Ioseplvu Stephanus .de adoratie- dum Roman. Pontific. cap. . praxim iutius pedum osculi ad A stolica tempora relata, ς ille fuisse Elaia mnum
tiatam censet, verbis illis i cauit eam ρον, peder pauperum , Iresia egenorem: Id enim, ut interpretatur etiam Garatinus l. . de arcan. cap. 27. tunc contigit,
cum Romana celsitudo deiecta est, ad pedes pauperum Christi vices gerentium. osculis appressis colendos. Id quod studiose fecille multos magnorum qui sunt in terra, Genebrardus Anno Christis i. accurate demonstiar, & Due aducrsus obstrepentes Haereticos G terserus l. 3. ad Codinum cap. s. Quod vero Id eos artinet qui hanc narrationem referunt ad manus indigno appositas, vident in ad
ducti ad hanc fabellam de sancto Leone
confingendam , ex lectione reuelationis Molcho descriptae cap. I '. Prat I lΠ- ritualis. Quod icilicet iancto Leone pio peccatis suis seruenter precato apparuerit ei B. Petrus , dicens exota ite te ei ominnium erratorum veniam, salua discussione peccatorum, si quae fuissent ab eo admisia ob indignorum ordinationem. At aliud est quod hac reuelatione continetur, aliud quod habet fibulosa calumnia
quam retulimus. Facessat ergo calumniosum commentum, tanto Pontifici imiurium . quod aliqui , ut mendacium semper est inconstans, sulfh impingunt Leoni III.
Petrus Petronius quem Itali, Beati praenomine honestant, in sancti Bernardini Senensis vita, Petronim Petroni- denominatur. Is in ea Constatrum disciplinatorum sodalitate nomen dederae inlaeculo, quae velut, plantalium sanctorum hominiim semper ibit ,.ut in iisdem sancti Bemardini Actis dicitur. Inde enim prodiit sanctus Ioannes c olumbinus,i de Franciscus Vicentinus, inde Andreas de Gallemnis, inde sanctus uel nardinias, inde irent B Petronius. Neriis in eum coetum, nisi qui moribuMeliet probatissimis, allegebatur. In eam itaque saecularium religiosam vitam obeuntium 1.-dalitatem , allectus est B. Petronii;s Smnensis,
435쪽
nens s , lndcque ηd vitam spiritu alam
optime aptat hi S,migiavit ad Carthisiano si magnas totius lanctimoniae accessiones factutus in domo Dei, qui in saeculo tam religiose vitam exigebat, tamque perfecte Deo adhaetcbat. Huic Dei seruo, Pettus Dollandus in Chron. Cattul. lib. s. cap. I. tribuit, quod ne Sacerdotio initiaretiit , pollicem tibi absciderit exemplo ve Doriandus ait, in lancti Marci
Euangelistae. Huius narrationis argu mentum unicum,petitur ex eius pictura, cum cultello quem manu prelientum
Sed cum viri comperta sanctitas, tum tanta algumenti prolati imbecillitas, seisiadere merito debet, hanc esse ca-umniam; nullo verisimilitudinis colore subnixam.Nain praeterquam quod omnia pichoribus lice te constat, potuitque qui primus ita exhibuit penicillo Petronium , artis suae lutum in tali hominis expressione ostentare, ut idoneum habitum homini induceret: praeter hoc in. quam , suppetit accommodata ei uidem icti uae ratio, quam non reticuit Nico- aus de Moul in in Cartii fiana historia, cum de aede Cariusiana S.Mariae de Mag. giano iuxta Senas. Nimirum quod Petronius in diuidendo pauperibus panelligis esset,cultellus et appictus est : sicut nobilissimae semiliae, cuius gentilis fui e sanctus Gregorius Magnus, ex charitate maxima in frangendo esurientibus pane, adhaesit cognomen Fra Vipamorum. Per calumniam itaque valde ei an idam , Petronius , insimulatus est, quod se pollice truncatset, specie humilitatis in sacerdoti, declinatione.
De Curiositate. Non intelligo hoc nomine, artes M sicas, quae videtur esse notio vocis
curioiitate in cum Francilco Pici lib. 8. do
piae notione cap. 2. ad nimium iciendi desiderium,de cuius probris abunde agere memini l. 6. de VI itur. an. 37. Sordent autem hac labe absque superstitione,
qui non adhibita daemonis Opeta, notitiam praesentium aut aut futurorum , ex principiis in idoneis captant. Et nominatim, qui Astrologiam Iudiciariam cultura tua dignam putant; si ite eam quae dicitur reuolutionum , quia indebite praenuntiat ex astris 1, siue eam quae genituras iusto penitius vel tigat , siue illam quae ex Astiis sigillatim ac ultra suspicionem cum formidine δc metu fallitatis, eruit quae hic eligenda de respuenda , Unde dc electiomun dicitur; siue denique eam, qvie imagines , dc characteres , ac figuras,per sympathiam cum coelellibus imagmi-bus & characteribus ac figuris, haurientes indidem celtas quasdam e Ecaciatates admirat ales, architectatur. Omm'.
huiusmodi cupiditas , scicndi praedicta
per eas vlas,curiositatis damnatur: citi notae foeditate in letiani faciem, diffuse reptaeientant, qui contra Astrologos Iudiciarios disputant, praesertim Ioannes Picus libris i 2. contia Astrologos, Fran- cilcus eius nepos in opcic dc Piae nori ne, Sirenius i. s. de Fato, Alexander de Angelis in opere adii ersus Astiologos, Michael Medinal. 1. de rccta fide cap. 2. Sanchea l. a. in decalog. cap. b. an. 33. Detrio A. Magi c. c. 3. quae st. I. & qnoad imagines Asti Onomicas lib. I. cap. 3. quaest. I. Torrchian cal. i. daemon ologia
cat. 7. &8. de alij quos hi adducunt. Alii
abique pacto cum daemone per ipsos Inlinto , captarunt scientiam per i omnia, quae item est labes non modica. Subii aere tamen per calumniam, tritiusmodi maculas aliquot Sancti, quos recensitum depurgatum venio.
Abraham pater fidei, Astrologus Iu diciarius a Iuliano Apostata dictus est ,
436쪽
resecente sancto Cyrillo l. I o. Iulianoma-
styges, ad textum penultimum , ubi refertur, Iulianum ad vaticinia ex Astris Abiahamo impingenda , adhibui s se testem Mosem, eo clubd Genesi a. scribat,
' Deum eduxisse Abrahamum , di dixisse ei, refice in coelum, ct numera stellas sipotti . t Dicite mihi hoc ait Iulianiis,)cuius gratia eduxit eum, & stellas osten- die oraculum dans Angelus vel Deus. In tus enim existens, nor, ignorabat quanta esset multitudo astrorum quae noctes emper apparent & fulgent: ted opinor
ostendit se ea quae tunc noue haluur, Ut verba euidentiorem fidem haberent, Omnia firmante & roborante coeli sententia. J Hanc calumniam in virum lanisti simum iniuria in tot tam , depellit his verbis lanctus Cyrillus. Opi iactur autem sortassis virum diuinatoris arte usu na, astrorum cursus obseruasse curiosius,& quates necessarias interdum designant. At hoc crimen est Graecorum stupiditatis, pii erilisque ludus, & vana dementia, nihilque aliud. Nullo enim modo fa-pienti Isimus Abraham alla arte opus hahebat. Viderit enim quis id quod dico,
etiam ex simplicitate lancharum littera- . rum. Nam cum iam ad lenium perue
nil set, lugebat se carere pueris, quam-liis nothus et ellet Urach sed omnipotens Deus prolem generationis de libera fructus promisit, qui cum astris de multitudine contenderent. Ostendit enim stetitas et , dicens : bie erit semen tuum. Igitur in his videre licet, illas in manifestum exemplum innumerae multitudinis a L, sumptas ; nullo modo autem dictum est, quod obseruauerit stellarum cursum, vel quod promtisum cursu confirmarent, de locali motu monstrarent aliquid Dei occultum. Quid enim etiamsi vocatus ad videndas illas , ut in tempore ει oppo tune dicatur ad ipsum: sic eri semen tuum' confirmationem veritatis iacere dicit:
st d opinor ostendisse volens illas stellas
currere ei, ut verba euidentiorem fidem haberent, omnia firmante de roborante
coeli sententia. Valde scilicet, nihil enim
nos latet suturorum, qui curtentia astra& calculum coeli omnia firmantem didicimus. Vides illos habentes erroris ossicinas , & mendaciorum sera : ij admirantur semper astrorum cursus. Et pro minimis obolis interdum coelestia loquuntur secramenta , mulieres aurem com-Wehendentes , & plebeiorum mentem demulgentes extenuant marsupia,& su D furantes paruos quaestus suae fifigidae vani loquentiae mercedem luctantur. Quar vis secundum quod dicit veritatis impugnator , sententiam coeli omnia firmaniarem, ex astrorum motu didicerint: sed impostores & mendaces, & nihil verum scientes , decipiantur. Θ is enim nouis
mentem Domini, sicut scriptum est 3 Factum autem ab ipso dicimus ast totum chorum, non quod Sanctorum Prophetarum dignitatem habeat,vel aliud quiddam praeterquam ut luceant hominibus,& sint in temporum signa. Nam ita teis statur lacra Scriptura. Itaque frustra diuinat & mussitat, Abraham usum esse astrorum vaticinio. Non enim cursum astrorum, sed multitudinem ei ostensam
cile , didicimus. JIacob Patriarcha , labis astrologiae iudiciariae notatur in eo opere cui titulu
Narratis Ioseph allegato ab Origene, de multis olim probato in quo haec verba leguntur. L Legire in tabulis coeli quaecunque contigerint vobis & filiis vestiis. J Hoc sebulosum est, ac indignum quod Iacobo viro sanctissimo assingatur. Quin potius mani sestὶ ex Scriptura liquet Iacobum quae suis posteris eiicntura prae nouit , in Dei spiritu praenovisse,
non autem e sede tum vel coelorum contemplatione hausisse. Ad illum igitur scientiae anctoriun a se comparatae sontem , non ad cistemas dissipatas Astrologicatum praenotionum suos amandassea
437쪽
Iacob , si de acquirenda pet eos scientia futurorum, sollicitus suillet. Chiistianis impingebat Iulianus Apo-
stata, qu bd ad captandam abdi torum cogis nitionem , dormirent in Martyrum le- pulchris. Ita rcfert S. Cyrillus i. io. in Iulia, qui multiplicitet monstrat, hanceste turpem in Christianos calumniam . cuius ad veritatem notari deberent Graeci. Nam apud eos nihil vulgatius, quam diuinationem captare per somnia. Et idem sectile adhuc tuo tempore Ethnicos , tradit lanctus Hieronymus in c. 6 I. Ilaiae, circa ilIa veiba perperam a Iuliano in Clitistianos intorta. immolant in
hariis , s sacriscant super laterci ; qui habuant in sepulchris , ct in derubris idolorum dorm utit. Addunt 7 o. δια
In delubris ait ibi D.Hieronymus,) idolorum dormiunt, ubi stratis pellibus hostiatum , incubate lolitieiant, ut i Ommis futura cos noscerent.
Quod in sano IEsculapi j, usque hodie
ector celebrat Ethnicorum, multorumque aliorum. Alia in eam rem permulta
protero in Natur. Theol. distinet. 4. anum. - ad So. Nequiter ergo & calumniatone Iulianos Apostata, labem de qua agimus, impingit Christianis, qua per illudna et te lupus sordebant Ethnici; de iam olim quoqiae lorduerant:vrde Pγth gota prodidit Porphyrius in Pythagorae vita , ad diicto AntipΚontis libro de vitis. virtute illustribus ; in quo captatae 1 Pythago i a diuinationis per insomnia, dia scite meminit. Apud Tullium l. a. de divin. idem a Spatianis in templo Pasiphaes , fustum refertur. Pleraque huiusmodi Psychomantaea sic enim nominabant , ) annumerat Buten gerius in opere de diuina t. toto libro F Quanqu.im quod inter sepulchra illa in quibus Etlimci dormientes laacupabantur futuro Fum cognitionem persomnia, Porphyrius
apud sanctum Cytili uiri libro illo io. in Iulia. numerat sepulabrum Appollinis ita
loco qui dicitur Tripes, ii tribus Triopi
filiabus Appollinem misere caelum defientibus ἱ male a quopiam acceptum est; cum existimauit, vulgatissimus Apollinis tripodem eo pellitiere;nihilque altius fuisse quam Apollinis sepulchrum unde fundetentur oracula. Quicquid enim sit de eo loco Tripos dicto,ubi Appollo esset
conditus, vere Pythiam e tripode fudisse daemoniaca oracula, euictum suffcienter manet ex dictis distine . illa A. a n. 6 2. Caeterum mendaciter Iulianus, Chri ilianos dormitionis in Martyrum delubris ad captanda somnia diuinatoria insimulabat, cum Christiani non pernoctarent in sacris Martγrum conditoriis ad dormiendum , ted aὸ sacras vigilias ibi obeundas. iuxta antiquissimum iu cclesia usum, de quo late Duranius i. a. de ritibus cap. 4.& Baronius in Rom. Mar Urol. ad 3. Ianuarij. Nec poterat eum lactarum vigiliarum usum in Christianis lugillate Iulianus , quin una suos Ethnicos notaret,
apud quos viguisse similem peruigili
Tum vium, liquet ex iis quae habet Lipsius l. l. Elector. eap. I. leguntur item illa
apud Arnobium lib. s. f Thesmophoriis. gente ab Attica , sanita illa peruigilia
conlectata sunt,& pannychismi graties. JS. Helena , quod inueniendae Cruci Dominicae , nauarit operam a Caluincit. de reliquiis, notata est stulta eariositatis , vel curiosastutiitie. Sed haec est non iam stultitiae, sed calumnianda rabies Caluino digna : quae non in unam modo sanctam Helenam grassὸtur, thd in alios prope innumeros, qui vel sanctae Helenae vestigandi Crucem autores fuerunt, vel ei sunt cooperati in eadem Cruce vestiganda , vel eius factuiri ac studia approbarunt. Quaerendi S.Crucem, autor beat Helenae , imprimis fuit Spiritus Sanctus, in quem proinde peccat Caluinus , Pr scinden ς ex hac causa sanctalia H lenam Nam cam coelesti Spiritus Sancti amatu citatam, & diuinis visis adimonitam,
438쪽
in s. Crucis vestigationem ineubuisse,
scribunt vatij: ut sanctus Ambrosius oratione de obitu Theodosi, Magni, Eusebius in Chronico, ann. 323. Alexander Monachus in historia Inuetionis j.Cr cis, Georgius Hamariolus in Chronico, S. Paulinus epistola II. Russinus l. r. Eccles. histor. cap. 7. Socrates i. I. histor.
cephorus l. 8. c. 19. Itaque Deum ipsum, a quo sancta Helena de tam multorum sententia, ad vestigandrin Crucem Domini impulsa est,impetit Caluini calumnia. Nec minus furiose in Constantinum Magnum, quam in eius matrem cadit eadem calumnia. Nam plerisqtie tradunt S. Helenam i filio Constantino misesam esse ad diuinae Crucis vestigationem. Ita Leo Imperator epistola ad Umarum, Berengosus l. 1. de Cruce cap. 3. Item Alexander Monachus, Georgius Hamar-tolus, locis annotatis , qui supra diuinum amatum . agnoicunt Constantinum Mariis proscctionem ad Crucem
vestigandam, vel indixisse, vel approbasse. Ferit quoque ea Caluini calumnia, Macarium Hierosolymitamim , & collectos ab eo totius Prouinciae Episcopos, ut Reginae Crucem vestiganti praesto essem: quod Et fecerunt collaudantes sanctae Helenae studium, eique ut potexant cooperantes. Denique sancta Helena quam Caluinus impiE mordet ob vestigandam Cxucem Domini, Patres
grauissimi, e contrario, magnis exornant Praeconiis , eam ob causam : ut sanctus
Ambrisius in Theodosii Monodia, sanctus Paulinus epistola illa ii. & splendide Theodoretus i. histor. cap. 18. ac
Ruisinus l. I. histor. cap. 7. Ipsa Ecclς-sa , quotannis Inueritionem S Crucis peculiati festo recolit 3 . Maiι , de cuiustisti antiquitate & solemnitate su exl. de festis cap. 8. num. I. Et idem ιn Oriente fiebat, tertia die a resurrectione
Domini: illa etenim die celebrabant Resurrectionem Crueis . emersonem eius
sursum, ut habetur ex oratione Sophroni, in S. Crucem. Quanta ergo fuit Calia uini impudentia, qua sanctae Helenae in Cruce vestiganda pium studium, ab uniuersa Ecclesii a celebratum , a Patribus
summopere commendatum, diuinis miraculis in ea inuentione interpositis vepraedicti Auctores referunt,ὶ comprobatum ; ausus est calumnia stulta euriosiua-1M, vel stultitia es isse, onerare
Theologos Scholasticos sugillat Rhenanus in admonitione de Tertulliani dogmatibus,&Erasmus in prooemio ad sanctum Hilarium,quod in abditis quaestionibus sciutandis , inutili curiositate d cantur. Sed iste uberrime , de admodum minute id prosecutus est in Annotati nibus ad caput I. epistolae prioris ad Timoth. ubi Apostolus reprehendit quosdam, infinitis & interminatis quaestioniabus operam dantes, conuersos in vaniloquium ἐιe ιαν; quam Erasmus
esse Theologiam scholasticam pronuntiat, subiectis exemplis Diuolarum & n gacium quaestionum,quibus eam distineri expostulat. Nec lotus Erasmus , Theologos scholasticos hac ex causa reprehendit, & damnatae curiositatis incusauit; sed alii quoque, quibus non videtur &rendum , quod mIsteria nostia quae quantuncunque fatigemur semper erunt mysteria, ab homunculis in terra re nntibus vestigentur. Non serebat Lactantiqs l. 3. institur cap. 2o. eos qm naturam rerum putantes ingenio poste comprehendi,in concella scrutabantur;& hoc coeleste templum profanare impiis disputationibus aggrem de coelo ipso quaerebant quae nec inuenire unquam possent, nec ut inuenissime, possent defendere. Multo autem magis peccare videntur
scholastici qui de profundissimis mysteriis tanto studio contendunt, nec sapiunt ad sobrioatem: parum memores moniti, sapiente infixi c. . Ecclesiastici. Ahiora
439쪽
te ne quUeru, ct fortiora te ne scruιπι- fueris ,sed qua pracvit tibi Dein , ira sita semper, ct in pluribin operibin eim ne
frieris curiosu. Non enim est tibi necessarium , ea qua absconditie sunt, videre oculis tuis. In superimcuis reb- -liso rari multipliciter, ct in pluribus operibineim non eris curiose. Plurima enim super
sensum hominum ouensa sunt tibi. Mulioseque suppiant it Fuspicio illarum, ct in vanitate detinuit sensem illorum. Suspicionem eorum vocat sapiens, tenuissimam& coniectione inferiorem notitiam lu-
pernorum ι quae in vanitate & inani spiritus di lctuciatione tenet defixos, qui illas subtilitates conlectantiit , iactantes cerni in eis exercendi ingeni j materiam,& prodi acumen quo quis polleat: cum tamen,vide similibus tricis aiebat Seneca, nihil sit acutius arista.Quaedam inuti- Iia S inessicacia, ipsa subtilitas reddit. Lege sis eundem epistol. 88. in hoc argumento exspatiantem. Uel potius Basilium
orat . in lanctum Mamantem & Nazia Een una Oiat. 26. quae est de moderatione
in dii putationibus de Deo teruanda. Ibi tantus Theologus , praeoptat curiositati in tam abditis rebus, ignauiam . Sobrietatem item inquisitionis de certis diuinta mysteriis saepe commendant Patres, improbata de eis curiositate penitios scrutandi. Ut de Trinitate sanctus Athanasiu pistola ad Serapionem, & sepe sanctus liliarius in opere de Trinit. praedestinationis mysterio lanctus Chrysostomus homil. 8. in 1. ad Timoth&sanctus Fulgent in s l. de praedestinat. 3c gratia cap. 16. De Incarnatione bene mul-ri quos profero l. i. de Christo sedi. i. cap. 3. cauti ne 3. De Eucharistia item
vasij ad aucti in prologo ad Candelabrum sanctum septilii sice. Nobis igitur ut cum Tertulliano dicam l. de prae .
scrip t. cap. 8. curiositate Opus non est, post Christum I E s v M. Cedat curio
riositas sidci, cedat gloria saluti, nihil.
scire , omnia scire est. J Hanc Theologorum Schdlasticorum
sugillationem , et se meram calumniam ;nec eorum de mysteriis nostris sobri Escruiuidis sollicitudinem, infimulandam esse curiositatis , sed commendandamonquam diligentiam studiosam iis argu mentis dignam, graues DD. demonstet runt,&benu Canus l. 8. de locis c. 2. Franciscus Hotantius lib. s. locorum C tholicorum cap. 3. Tadnerus I .part. di putat. I. quaest. I. dub. a. Gillius l. r. zractat. I. cap. 4. Hieronymus Vielmius libr. I. pro S. Thoma pag. os . Dionysius Petauius in Prolegomenis ad Theologica dogmata cap. 3. 4. 3.& 6. San Edc pulchre ratiocinatus est Gulielmiis
Patis. l. de Virriuibus in ipse sine , sene
qui accuratam de diligentem argumenti alicuius sacri scrutationem , curiositatis& superfluitatis insimulent, quia sicut
dicit Aristoteles , tanquam impetiti res tam magnas, tamque sublimes, de latis ge speculantur, non attendentes, quam pia sile, quamque salutaris in talibus curiositas: neque quantum temporis ipsi met rebus in utilibus, ac, pietate aridis, vanissima curio state, incessanter impe dune. J vere profecto ac sapienter. Quem enim latet, quanta acen ratione Philologi , literis humanioribus nauantes Op ram , rimentur omnia spectantia ad negotium quo distinentur: quanta lollicitudine antiquaris, mores ac vlus & ritus antiquos resediant, marmora, nummos, Veteres picturas consulant. Historiarum profanarum me reque hinnanarum contextores, fibras omnes rerum de quihus disserunt, pervestigent, plerunque inani& casso labore nec utilitate adeo magna. Et tamen exerceri iis lcrutandis inge- 'nium, nemo improbat , dummodo te iii peratio debita adlii beatur. Qito modo e
go improbari potest , sobria Scholasticorum diligentia in icrutandis Christianis mystei iis,& insimulari custo Matis , anar,
440쪽
aut etiam noxiae; cum in argumentis in
mibus replehensione careat 3 Imb verbuel ipseconatus in dissicilibus quaestionibus de verbis saeris, indignissimvs est commendatione i etiamsi deesset ea ita lusitatio quae desiderabatur, ut praeclare tradit eledrius Prosper in prologo ad librum I. de vita contempl.¬aui in
Theologia iupplice libello instructa . II.
Purgaui tamen ab impacta curiositatis calumnia, solam i obriam diiquisitionem. Nam iusto profundior lcrutatio , oppreisonem a gl*ia reportat', ut dicitur Prou. as. &ipse ApostolusRoman. I 2. monuit ad sobrietatem sepere. Quod Apostoli moniti in avide amplexans iam
eius Augustinus l. i 2. Ciuir. cap. I S. susine rationem lubiicit. t Si enim pro vitiabus suis allatur infans, fiet ut crescendo plus capiar. Si autem vires suae capacitatis excedat, deficiet antequiim crescat.JAd eum locum Ludovicus vives aliam -- Quintiliano sim timidinem adhibet, non contemnendam. valcula sinquit orisangum , superfulam humoris copiam respuunt : sentim autem influentibus vel etiam instillantibus complentur. J Itaque adhibeatur sanὸ diligentia & scrutatio , sed temperata : nec praeceps , sed lenta de matura. Et cum scintilla quaepiam veritatis emicuerit , Deo gratiae agantur : si penetratio pec intellectuna
negetur, prudens i crutator non immittat cornua adventilandum,ssed submittat caput ad venerandum. Verba limi iancti Anselmi, hanc ipsam cautionem quam tradimus ,proponentis, lib. de Incaritat. Verbi cap. 1. Eadem monet Gille rem In Altercari cap. 4. uib initium Consessarios, non lamel audire me- mint,molatos ciniositatis , quod aliqua
expis , vellent a poenitente, quae ipse
explicata nollet ; sine dore victus, siue quod alij non solerent interrogare de ta-
quod Consessarij munus non se inte rogare ; sed audire, de de auditis a poenitente ferre siententiam. Ossicium poribConfessarij non esse interrogare, sed audire pinnitentem,tradit Soto in . dist.i8.
quaest. 2. arric. . f. quando vero. Et idem
videtur habere additio ad summam Ro- sellam V. Confuser a. num. 3. Saltem si agatur de Confessario non se ingerente , ted requisito; quae est inutilis distinctio, veliquebit ex dicendis. Iuxta eam itaque doctrinam , Consessarius interrogans de iis quae poenitens non extonici haud abs re videtur notati curiosi ratis, plerunque illecebrosae, nec periculo vacantis in quibusdam materiis:Adde etiam coniuncta cum graui Onere poenitentis, quod non ita pridem accidit, non absque
stomacho in Consessarium : qui audito flagitio , percunitari ausus est an tunc primum contigisset ea prolapsio , quod Umientem Jalici te, curiositati id
Non licet tamen diibitare, quin haec sit calumnia Consessariis impacta, si in do prudenter interrogariones adhibeant; nec nisi cam eas exigit vel poenitentis
ignorantia . vel verecundia , per quas Gret ut necet saria quaepiam materia reticeretiit. Ad haec enim duo capita, iustas
Consessui j interrogationes, arrunt Syia uester v. Confessiis i .q. 17. & Grassis l. i.
quae Nauacius in . a. de poenit. disti, dc Reginaldus de Pruvi
Consess capa ac 3. proferunt ad monstrandum, quanta debeat esse Consen ris temperario in inquirendo. J lolute tamen loquendo, teneri Conon iliariu interrogate prudenter poenitente, cam censet id esse necessarium ad plenam peccatorum mortalium expressione, adde ieriam ad pernoscendum statum poenitentis P vi Luctuosa sit confess,o, ct praecalibus. Cui Consessitioiuni iugillationi, ueatui recidivum, .non puto esset dabi-
mi um D mutu Luci noua doctiina, randum. Quia quamuis per se, in an s