장음표시 사용
461쪽
innotuisse dissilentur. Sed de his aliis.
S. Bςmatans,ob impugnatum Petrum Abelardum, ignorantiae bonarum liter riim notatus est a Fulcone ipsius Abe-
lardi partiario . dc ab aliis eiusdem asseclis. Qui si defitiite sancto Bernardo genus aliquod solidae dc probatae literatutae hominem sacrum decentis criminantur, repellendi sunt tanquam calumni totes. Verὶ enim sanctus Bernardus, insigni probaeae doctiinae peritia claruit, ita
ut humaniores quoque literas calluerit: quod non modo ex styli amoenitate de Scriptionis florulentia deprehenditur, sed etiam ex allegatis non raro ab eo he-inistichiis Poetarum , α Oratorum Profanorum ac Philolophorum sententiis Quae plagulae satis insinuant, vulgatam de eo exi stimationem, quod alios non habuerit Magistros quὲm quercus & B-gos , dc quod nullam unquam nauauerit operam Iitteris humanioribus , absolutEde simpliciter loquendo, nutare. In sacris vero disciplinis , ea suit sancti Ber- nardi peritia qliae stuporem merito mouear, ut plenius prosequorea de hoc H mine Dei tractatione , cui titulus est Gallica. Et citra cuiuscunque expensionem, vel perfunctoria lectio quarundam S. Bernardi scriptionum de abditissimis quibusdam mysteriis, id perspicue euincit. Quam enim subtiliter dediuinis peclectionibus agit in opere deco- sideratione ὶ Quam accurate de Trinit te contra Gil bellum Porretanum& Abe- lardum diisseruit ad Eugenium & Innocentiumὶ Quam praeclare de gratia & Iibero arbitrio, Sc utriusque foederatione tractauitὶNegant sapientissimi Doctores qui in vellan is illis dissicultatibus consenuerunt, extra terminos scholasticos, quicquam alibi extare apud posteriores, explicatius, atque subtilius. Itaque praepostero Magistri zelo, Auditores Petri Abelardi, sancto Bernardo ignorantiam impegerunr:quem uniuersa Ecclesia,OM
aliis nominibus, tum etiam sapientiae M.tulo, habet celeberrimum. Theologos simul ac Iurisperitos,igno. rantiae damnauit Erasmus in cap. 3. Epiastolae ad Titum, quod illi quidem haereticos vita prauandos esse fundatine in veibis illis Apostoli ; hamisum hominem post unam ct secundam correptionem deuiata existimantes deuitare ibi idem esse quod vita priuare. Sicut decapitare idem est quod capite minuere. Hi verb, sn miis nita omnes, at saltem Galli, furem adis dicant suspendio,nixi lege mandante,latronem capite plecti: vocem Gallis vernaculam laron, qua δειν denotatur, stolide accommodantes suri, qui non est plectedus poena latronis longe atrocius peccantis , atque adeci longe seuerios plectendi. Ex quo concludit Erasmus, grauem ei se prae supinitate Sc inicitia notionis vocum, errorem theologorum de Ivr peritorum in re proposita. Sic Me
Veram haec non est ignorantia siue Theologorum siue Iulisperitorum , sed Erasmi Lucianum agentis & jocos undecunque caprantis, dicacitas atque malignitas. Theologi enim, quod Haeretici obdurati vita sint priuandi, non fundant in illa inepta Grammaticatione qnam Erasmus veridiculos faceret Theologos, commentus est; Sed in scripturis de it dirione , ut late prosequuntur Bcllarminus l. de laicis cap. ai. & a1. Roffensis. artic. 3 3. Conradus Brunus lib. s. de haereticis cap. 3. Castro de iusta punit. hae
ret. lib. 2. cap. 3. 4. II. II. COMarr. a.
Vari cap. I o. Pamelius opulc. de diuers. religion. sese toto dc nominatim a cap.r6. Maucler.M Monarch. p. 3. lib.
cap. 9. IO. II. Coccius tom. I. lab. 7.
attac. a 3. Rosuedius de fide haereticis seruandamp. II. ubi antiquam haereticorum poenam esse poenam ignis multis
confirmat. Ab his de aliis quos ipsi proferunt
462쪽
senim multae cum Scripturae tum Pa - quam putentissimam cacochymiam, qui
triim autoritates & rationes adducuntur quibus lolide cuincit iu haeresim esse cui pam morte dignam ἱ nullus autem Ili uentiis eth unqiram qui sic ineptiret ut ea oblida argumentatione uteretur quam Theologis astingit Eramnis. Pio Iulii conlulta& vero, non est quod lata gainus. Neque enim fures patibulo addicunt , delusi cortice vocis Gallicanae vernaculae, ut Erasmus finxit. Quos enim Prcise ac proprie latrones vocant & Gausice Dura dicuntur addicunt atrociorii upplicio: nimi tu in vel nox alis rotae, vel altemis cruciatus durioris qiram sit lut-
pendiu in. Fures autem quicquid Erasemus pro furibus lolli citus contendat in contrarium, mortis supplicio addici iure possitiat, ii vel quantitas rei surto ablatae iuncta praelectim iteratione delicti, vel finis ivlii Migrauis interuentus sual erit eam grauem poenam esse fulto non extracto E specie furti simplicis decernendam lege lata, pro cuius honestate pu
gnat Coi Iarruulas 2. Var. cap. 0. num. 7.
& Molina tom. 2.de Ivit . dii p. 69I. num. I. &. 48. tametsi Alensis & Scotus quos ipsi adducunt ut furtum poena mortis plecti possit, velint illud conuestiri aliqua citcunstantia per quam extrahatur e specie furti simplicis. Monachi uniuerse, immanis ignorantiae notati lunt a spurco Sectatio Gilbet. to Cognato, quem non puduit in suam Adagiorum tartaginem illud in trudere tanquam prouerbium I Monacho sndo Litor, addito eo modestiae Christianae r secto glossemate. Monachi nostci Omnes, tam lunt barbari, ut non solum non intelligant Missam quam miliant, ted ocin prouerbium abierint. Cum enim insignem alicuius inicitiam exprimere volumus, dicimus , eum Monacho indoctiorem seu imperitiorem; hoc est ab imia unguibus ad verticem l uminum , totum cx ignorantia esse concietum. Nolo reli- impurus hic transfuga profudit in Monachos, repraesentare ; ne iustam lectoris ostensione in moueam : intentus duntaxat in notam ignotantiae , ob quam arr, eos vulgo dici in citia 2 cacologia DoLlores, Huius calumniae ordini Monastico impactae , ab stellio in promptu cst. Hominem enim haereticum , cuiusmodi Cognatus suit,) in Monachos furere,&quae rabies arma iuggelle iit intorquere, ncque mirum videli debet , neque nomina. At propudiola veritatis conculcatio est , Monachos ignorantiae specim I na uniuerse stati ieie ; praesertim colentuquo hic sycophanta nomen Monachorum v turpat, distundens illud ad Religiolos quoscunque , etiam eos qui prel- se ac stricte non dicuntur Monachi ; sed vel Religiosi Mendicantes, vel Clelici
Regulares. Hos Omnes damnare Ignorantiae in lania est , quam reuincunt manifestE Indices Scriptorum cui ulu Is Re ligio ii ordinis qui tot lunt numero, Vt si aceruentur, pollent Cognatum calumniatorem obruere. Scripta eruditorum Benedicti norum Trithemius annumeIauit Iusto opere de eo argumento. BiblIothecam Cariusianam e nudis nominibus
Scriptorum illius Ordinis co fecit Theodorus Petreius , Carmeli tanam complures , Domin canam Antonius Senensiri Minimorum Lano uius; Pittaei Scriptotes Anglicani, magna ex parte lunt Religios. Opus spis tum Antoni, Posse uini cui titulum secit Apparat Iacer , magnam partem e lucubrationibus Monachorii mac Religiosoriam contexitur. Insignis Scriptot Hieronymus Platus lib. 2. aurei operis de bono status Religiosi cap. 3 2. per magnam seculorum Chri iii an orum partem discurrens, monstrat quae N quata Ecclesiae lumina, in tet Monachos &Religiosos effulserint singulis saeculis. Et addit sequenti cap. 33. rationes Vari , cui in Religiosis coetibus tantopere eis O-Iuerit Diuiliros by mi
463쪽
rvecit scientia atque peritia. Quare valeat ineptus blatero , & pecus ignorantissimum, simulque maledicentissimum, Cognatus ,cui nihil accidit gratius,quam data vel oblata occasione, in Sacri Ordinis quoscunque, sed maximE in Religiolos furere. Societas Igsu ab aliquot sori tabulis Arnaldo, Palchasio, Marione, Semino, ignorantiae notata. Refert horum coruorum crocitatus Carolus Scribani,in Honoris Amphitheatro, libro secundo toto, monstrans quam huiusmodi calumnia digna sit eruditorum omnium sibilis. Et vero Catalogus Scriptorum Societatis I E s v a Petro Ribadenetra consectus,& plenior ac locupletior eorundem Scriptorum Index , editus a Philipeo Allegamhe . latis superque esse possunt, ad obstruendum os loquentium iniqua. Attigi ipse quoque hoc argumentum non prorsus ieiune, exornans sanctum Ignatium, lub analogia animae Mundi. Ibi enim puncto ii. quos dc quam praecellentes in omni doctrinae genere contulerit Deus Societati, & enumeratione primariorum quorundam Scriptorum, Miudiciis grauissimorum hominum nulli exceptioni patentium, testatum dedi.Sed quod dicebat, agens nominatim de hac calumnia Hemicus IV. Rex iudicij eminentissimi &prudentiae omnino eximiae, praestae inuidiam quam commicterationem mouere. Quo porro loco habuerint Lutherus,& Caluinus, de huiusmodi pusillorum gregum arietes , sapientiam atque doctrinam graui stimorum Patrum, quos aliam coluite fidem quam ipsi nunc de nouo tradant, est in conseia so. Eodem igitur loco pari proportione de causa , habeti ab hominibus nullius fidei,
De obfirmitatione se perui uia. Hoc probrum sortitudini per alte
rum extremum opponitur, estque defectus rusticorum proprius , ut notauit Aristoteles T. Et hic. cap. 9. Pectus certe expolitum,dc ab agresti usu alienum abhorret a pertinacia de obfirmatione in sententia,nec illibenter tetractat quod per errorem combiberat, ut de se profitetur Antonius lib. 6. de vita sua num 1 o. aiens id abs se factum,quia velitatem amabat, quae nemin unquam damnosuit. Tettullianus quoque lib. de pudici cap. I. depositam abs se pertinacem se rentiae adhaesionem confirmans , idem aliis verbis tradit, tametsi malae ibi cause parrocinatus. Partus is est humilitatis atque modestiae ; sicut obfiimatio in lententia dc consequens eam voluntatis durities in proposito semel suscepto, partus est an ogantiae atque tumoris animi, in quam rem bene dilierit Facundus lib. Io. pro tribus Capitulis cap. i. Est igitur fraue probrum contu nucia , & rigor in sententiam lem et luscepta; ac proinde calumnia quod quis sit pertinax & obduratus in sensu suo, non potest leuis censeri. Ei tamen per malignitatem aliorum, subiacuςrunt aliquando Sancti Dei
homines , ut ex subiectis exemplis liquebit. Christiani quod constanter fidei adhaererent, nec paterentur vllis se suppliciis aut minis ab ea amoueri, pervicaces& inflexibiliter rigidi, ac cervicosi, sae Ie lςguntur nominati. Sic enim Plinius. b. Io. epistol. 97.quae est ad Traianum
scribit, iussisse se ad supplicium duci quosdam l Christianos , p ter perui
Celsus apud Origenem lib. I, obiicit
464쪽
pervicaciam , in professione nominu Christi. nuleros vocans qui parati sint ad omnia tormenta, de mille mortes pro ea rosessione retinenda. Galenus quoque s. de disset. piilluum, capito sitatis insimulat Christianos , eoidem confert cum Medicorum & Philosophorum allectis , pertinaciter tuentibus dicta Magi stiorum. Ab Apolline, sid est, Satana per fatidicam loquente , obstinatio Christianis aeque impingitur , ut ex Porphyrio resert D. Augustinus I9. civit. cap. 23. Eadem criminatio habetur c. 17. ocs o. Apolog. ac dilerte in edictis quae re citat Eusebius lib. 8. histor. cap. 29. dclib. s. cap. i. Christiani inflexibilis pervicaciae insimulantur. Sed erat calumnia malignissime impacta, cum Christiani habendi fuissent laude dignilli mi, obtenacitatem fidei vetae, de conliantem ac labare nescium ab errore de impietate recessum. In Satanam autorem , reserthanc calumniam Tertullianus cap.
Apolog. verbis illis f Sed quidam dementiam existimant, qu bd cum possimus & sacrificare in praesenti, de illaesi
abire manente apud animum propolito, obstinationem saluti praeferemus. Datis scilicet consilium, quo vobis abutamur. Sed agnoscimus, unde talia luggerantur quis totum hoc agiter quomodo nunc astutia suadendi nunc duritia saeui edi, ad constantiam noli tam deiiciendam Operetur. Ille icilicet spiritus daemoniacae &lan gelicae paraturae qui noster ob diuortium a millus , ob Dei gratiam inuidus, de mentibus vestris aduertus nos praeliatur. JS. Hormisdas Papa, ab impio Anastasio Imperatore Orientis, pervicaciae dc obfirmationis nimiae in lententia propria est insimulatus .,Quod enim Ponti sex, fidei Catholicae per omnia & ante omnia consultum vellet, nec ulla ratione 4 se extorqueri pateretur, ut communionem
Romaeue Ecclesiae concederet Consta
tinopolitanis , nisi eraso E dyptichis no- smine Acacij in anathemate desuncti, bc
comunicatione cum Haereticis inquinati, ac caeterorum eadem lata lordentium. quorum tamen nomina Graeci in sacris dyptichis pertinaciter retinebant,idcirco Anastasius post tentatam variis asti bl sPontificis constantiam , ubi eum Infi ctiim vidit, duritiei nimiae illum incula uit ; de obdurationem mollici ac derige cere nelciam, acliter est criminatus, ea praetenti amaria lenta 3c Pharaonica Epistola clausula, his verbis concepta. Postulationem nostram a praesenti tempore, taciturnitate comprimimus, irrationabile iudicantes, illis precum adhibere ho- nitarem , qui rogari se nolint, contumaciter reipuentes. Iniuriari enim& annullati lustinere possumus,luberi non possumus.J Haec Anastas, Epistola extat inter Hormisdae Epistolas,post vigesimu secudam. Non est autem qu bd laborem, in de monstranda inanitate calumniae Pontifici impactis ab Anastasio.Neque enim contumacia est vel capitositas, qua Pontifex recti tenax, nullis se precibus aut minis fangi, vela puritate fidei quoquo modo abduci sinit r tametsi Anastasius pro more eorum qui dicit ni bonum malum. constantiam dc sortitudinem Pontificis, malignὸ interpretatus sit pervicaciam , dc obdurationem I cuius ipse potids cum Orientibus damnan
S. Thomas Cantuarientis,totius Philosoplvae ut cum Isidoro Pelusiota Io-quar. ὶ viuum exemplar, dc germana Pastoralis constantiae idea, infracto animo aduersus Henrici Angli cupiditatem si tit. Neque tamen per tempus procella. diuinis ullis supra naturam operibua est illustratus. Ex quo fictum esse scribis Caesarius, illius aeui Scriptor lib. 8. camss. ut post eius caedem haud exigua inter Doctores fuerit controuersa, cuius modi habendus Het ι eius interimas.
465쪽
418 Sectio II. Series III. CV l XXIII.
t Eadem quaestio sinquit Callari iis, in P,
risiis intei Magistios, ventilata est. Nam Magister Rogeius, iurauit illum dignum Mile morte, & si non tali: Beati viii constantiam , iudicans contumaciam. Econtra, Magister Petrus Cantor, iurauit elle martyrem Deo dignum . Ut pote pro libertate Ecclesiae trucidatum: Quorum quaestionem , Christus loluit; cum multis & magnis illum signis glorificauit. JVides quam discrepent a diuinis humana iudicia. Doctor Cacabarius, ad humani , imo inhumani iudici, trutinam appendens sanctissimi Antistitis caedem,
interposito iuramento firmat, non modo ad martyrium suffectile, sed ne ad metatum : Et tamen Deus mox, subiecuto imbre miraculorum, sanctitati & marty-xio legitimo ferui sui est attestatus, meu daces ostendens qui maculauerunt cum .
De animi leuitate is inco flantIA. Hoc probrum est oppositum obfirmationi de qua proxime, nec plerunque minias nocet quam pervicacia dc mimia propositi tenacia. Qui hac labemaculantur vere sunt arundines vento agitatae . quam proportionem concinne
expressit Eucher. hom. de illo Christidiacto . ar-dιnem vento visaram 8 Arcuit Deus a sacrificiis quae accepta habuit animantis cor & cerebrum, quae videbant inter totius victimae partes potius orirendae Deo Sed ut egregie perspexit Philo ad calcem libri de laetincto Abelis de Caini tanta mutabilitas de inconstantia ab utraque illa parte proueniens homini fecit, eas partes Apud Deum profanas Mindignas qliae altati inferrentur. Coele,stium item velliti characterica est constas tenor ocrata imn--ilaras o qua item maxime celebratur Deus. De eo Dipphnon tantum quoad ille , sed etiam quo ad lententias atque dccxcta dicium cst :Ego Dcus ec non mutor. Et cum hominis quippe entis potentialis atque imitabilis perpetua labes sit deficere poste a
semel luscepta voluntate dc iudiciu muta ic, de Deo contrarium habemus Oraculum Num.1 3. est Dem vissim homi
ctendus poenitudine. Neque enim homo est ut agat poenitentiam. Id est ut mutet mentem ἐκ leuitate diictus retra
ctet quae prios sanxerat & agenda lolce petat. Est ergo nota 1 Deo ab honens leuitas & inconstantia, & idcisco in Christo I E s v non laabct locum est ct non. Sed est duntaxat. Quod Glegorius Naa. orat. 4 . eo Pilati rei ponso insinuatum cuique docet quodIeri s si. Levitatis cac non tenacis propositi insimulati sunt quidam S S. Deus noster totius persectionis idea abso liuisiama, per Volusia in , ex lensii caeterorum Ethnicorum teste Marcellino epistola ad sanctum Augustinum est . inter Augustinianas 3 calumniam
iustinuit inconstantiae quod legem veterem noua commutastet abrogatis ritibus, quos primum probauerar. Depellit po- venter eam calumniam Deo ibi irrog tam S. Augustin. epist. s.& Ia de Civit. Dei c. 4. & s. demonstrans Dei mutantis opere non dispositione mutata contigiise variationem temporibus congruentem & hominibus utilem. Non est huius loci in hii iusmodi calumniam excurrete. Suffciunt quae dicta sunt in Natur. Theol. dist. 7. a ni m. 62. ubi euidenter ostentiun in acipibrum quoque Ethnicorum Philol. phorum suffragatioone firmatum non cadere in Deum inconstantiam ullam vel leuitatem,quia omnia ei ut in luce purissima iam ab initio sunt perspicua vi optime monuit S. Augustinus in Pisi i op. ad illud o non paenitebit
466쪽
rem. Nobis autem radix inconstantiae ac leuitatis est cognitionis mutatio. Porro ut Maximus Tyrius disset t. 3O. philolo-
Ihatur, Deus si inconstans ellet & a maia
o ad bonum abiret, malum conlilium iniret: si a bono ad malum , male consi-
Iium mutare Equorum neutium cadit In
Deum. Itaque procul abest ab eo omnis leuitas& inconstantia. Chri lius Dominus virtutum omnium exemplar persectis limum ab impio Porphyrio inconstantiae ac leuitatis in sul cepto consilio notatus est , teste S. Hieronymo lib. 2.contra Pclag. quia Ioannis VII. urgentibiis iis quos habebat came propinquos vi alcenderet ad diem se stulti
seque mundo nianifesta ict , respondIt.
ascendite ad diem se lum hunc. Ego
non ascendo ad dιem Dilum ι Ziam. Et tamen postea alcendit. Itaque intulit In de Porphyrius vel Cluistunt contra men tem locutum esse cum dixit te nolle ire. qua ratione Christus mendaci j reuinceretur: vel certe si tunc lyncere locu tus est postea prae animi te ilitate mu
tasIe consilium de alcendissic Hierosolymam quo prius asseriterat, se nolle
Revera tamen Christus neutri calumniae patet. Quod enim eius locutio vacaverit mendacio sanistus Augustinus sermone octauo ex undecim additis in calce Tomi i o. f. se confirmat: eoque tamiam reuoluitur u i neget Christum elle mendacio inquinatum, quia dixit se
non iturum cum luis, & eo ipso die quo loquebatur, quamuis postea alia die s lus Hierit & quali in occulto ad diem se-stum accesserit. Multi lane Graeci Co
ceudo. Et quamuis haereamus in lectione Codici hus Graecis receptiore & cum Latina vulgata re pondente, ficile declinatur labes mendacij pet aliquam subintellectionem ex variis quas Patres ad hiabent ut ad eum Ioannis locum refert Maudonatus ac Toletus annot. Io. & Adaismus Gonteten ad veri. 3. q, unica. Ei uia modi subintellectio est , non ascenda vobiscum. Vel non ascendo ad primum dum festam. Aut non ascendo manifestὰ, ω vos vultis, sed quasi in occulto. Saecunque autem ex his iubintellectionibus adiit beatur , depellitur iusticienter calumnia mendacii Christo uia pacta. Suppono enim restrictiones locutionum men te conceptas ad mendacium amoliendum latis esse , ut late confirmatum est
in opere contra Barnesium. Eadem potiti opera qua calumnia mendacii a Christo
absteria ex dictis manet, eluitur quoque altera calumnia qua Christus notabatur inconstantiae& leuitatis. Non enim inconstans & leuis fuit abiiciendo voluntatem non ascendendi, si reuera eam voluntatem non conceperat absolute , i edtantum iis adhibitis temperamentis quae lubintellictione quam interuenisse volo insinuantur. verbi gratia nolo ascendera nisi quas in occulto quo pacto al-cendit.
S. Antonius Vlyssiponensis, antea Ferdinandus. quod relicto priore instituto Canonicorum regularium quibus per aliquot annos inhaeseiat adiunx ille e te ad Francis canos nonnullius leuitatis ac inconstantia labecula decolorare visus est nitorem eximiae lanctimoniae. Piopte rea nonnulli rationes conquirunt quibus eam mutationem utcunque sulciant
partim ex diuino afflatu peculiari cui lex non est posita: partim ex bona fide sancti viri qui studio maioris perfectionis dii-ctus eam tautationem iuscepit, quamuis rem ipsam ex natura tua attendenda
ideat leuitate ea mutatio quam sibi in eo negotio suspectam esse , dilerte tradit S. Bernardus i. de praecepto & dispensae Plan que idem pronuntiat S. Anielmus lib. I . Epistol. as. quae est ad Landonem monachum, ad quam Epistolam Ioan -
s Picardus multa coaceruat ex variis
467쪽
4, o Sectio IL Series III. calint XXIV.
Patribus & A ceticae vitae peritis Magi- Suare et tract. 8 de relig. lib. 3. c. g. 8cali-
sttis, unanimiter confirmantibus Unicui- quotlcquentibiis.
que perstandum esse in valle lacrymalum in loco quem ei Deus potuit, nisi li eius
modi esset locus ut inuitus ad peccan- CAPUT XXI V.
dum abripereturiaut in quo exoluete vota quae distinxerunt labia eius , omnino subtraheretur facultas , tellure fi uehi sera in lalsuginem facta a malitia inhabitanistium in ea, quos euentus excipiunt S. Anselmus & S. Bernardus mutationem
de qua agimus caeteroqui improbantes &lauitatis suspectam vel re uictam h
Quicquid sit de variis prae inconstantia locum mutantibus nota S. Antonio
Vlyisponensi impacta. est aperte calum
ni ola neque ullo modo furi debet. Fas namque ei e studio maioris perseetionis institutum nobilius atque ad Deo perfecte teruiendum opportunius capessere
debet elle extra dubium per se loquendo ac spectando solum probrum leuitatis' quod male inurit , cum non sit leuitas progredi ad altiora & ad pellectiora aspirare. Patres vero qui huiuimodi mutationes institutorum damnant excludere tantum volunt praetextu S gyro uagorum atque fastidia nauseantium in loco in quo primum a Deo erant constituti nec cogitantium nisi de fastidi, sui leuario ne,abl-que lyncero at pirandi ad pellectiora desiderio quali permotus est S. Antonius iniens mutationem propositam. Perspiciet mentem Patrum in hac re fuisse qua dico quisquis expenderit quae in hanc rem producit nec latis discussit Ioannes
Picardus loco annotato, & quae praeterea habent Guerricus seim. I. de S. Benedi iacto, Pettus Cellensis I. vltimo epistola vltima&S. Anselmus lib. 2. epistol 1ν. ac in iudicio de stabilitate Monachi in loco quem posuit. Scriptiuncula est patri secunda opusculorum ex Sancti viri Schediasmatis inserta. Ad rigorem
Scholasticum hoc negotium expendit De malo poena repenso peccatis. POEnam luc non voco eam quae pro
noxa infertur, vi sonat extimus vo- eis cortex : lic enim non ellet calumnia,
mapingere alicui quod in ultionem iustam peccati malum aliquod quod sub-ritillet; nam eo iplo quod vel e poena este
supponeretur, vacaret calumnia, eius impositio. Si imo igitur poenam hoc loco, materialiter, iuxta catachresim latis familiarem, pro malo de incommodo quod quis lubeat, etiamsi innoxius; & tamen percalumniam ad cribatur culpae , dc pro ea repositnm dicatur. Quae calumnia a Christo succisa videtur, cum rogantibus Apostolis quis 'eccasset , coecusne an paremes eius,respondit; falso ab eis supponi, eam cincitatem pro peccato esse inflictam, cum obsolam Dei gloriam meo mani se standam , est et illata. Sanctus Hieronymus epistol. 3 3. ex eo loco colligit, imbecillitatum sustinentiam Per-nerse semper adscribi peccato , solaturque Castrutium , cui coecitas obuenerat; negans existimandum esse, tale incommodum ei prouenisse de peccato. Erad densae exempla multa variorum sanctorum , pessime in hac vita habitorum citra culpam suam ; quod maximeconspicuum est in lancto Sanctorum. Egregie item in hanc rem dii serit sanctus Ambrosius, toto prope lib. 2. de Interpellar. Per calumniam ergo nonnulli sancti quos lubii clam , ex eo quδd affigere imi r δc anguinstiment ut, existimati sunt esse rei , & de- licitiisse coram Deo: quod diserte negatur in S. Tobiae historia , cum agitur de eius ccecitate , non quia peccallet, sed ut posteris daretur exemplum Patientiae.
468쪽
De malo preme repense peccat . η3i
Iob vit simplex & rectus, ac indice uere Pius v. & Gregorius X III. ad
Deo , instante procella quae in eum lae- uer Sus Baium. uissime detonuit . adluic retinens inno- Anna mater Samuelis mulier sanctissi centiam , Per calumniam quam postea Deus apte confutauit , dictus quaecunque perpetiebatur, subire ob peccata quae admiserat 1, cum tamen , ut in libro Tobiae cap. r. habetur, id tantum spectat set Deus, ut posteris daretur exemplum patientiae. Exprobrant saepe ei amici,quod ob iniquitates in eum statum deuenisset; alioqui enim ratum esse, quod nemo innocens pereat, vel rectus deleatur. Itaque admonebat Eliphas cap. 4. eos qui operantur iniquitates, te minate dolores quos postmodum metant, flante Deo,&1piritu itae eius consumptos. Quae confise mar cap. 13. ac 22. AEque Baldad c. 8.i 8.& 2 s. in Iobum concitatur, quod se pronuntiasset innoxium-citra culpam perpeti dixtile equae patiebatur;quasi Deus lupplantaret iudicium, aut lubuerteret quod iustum est , id est, rependeret mala ei qui mala non commeruit set. Non disi i liter Sophar cap. II. de Io. Tandem Eliu cap. 31. de 34 ac sequentibus, multa in Iobum eadem ex
caui, inundit,& illos alios quod mollius
in Iobum egisse viderentur, nec satis leuete coarguissent, negantem repentam esse peccatis luis calamitatem. Haec Om.
nia per calumniam Dille in Iobum iactara, Deus 1 pie cap. 42. manifestum secit, indicens mulct. ae nomine increpatoribus calumniatoribus Iobi, sacrificia ad expiationem culpae qua Iobum dehonestarant. Nimirum sic ne non omnis qui hieabit impunitus, est reuera apud Deum innocens; ita non omnis qui affligitur, est reuera nocens : alioqui si sic narraremus, natione filioriam Dei reprobaremus. Itaque rectE Suare a prologo 6. de grat.
cap. 2. n. I 6. negat omnes vitae huius
amictiones esse poenas peccati, etiam ori .ginalis, cam multi pij ad merum vii tutis exercitnim affigant , ut etiam dcclararma a Phenenna , altera Elcanae contii gein simulata est ob stetilitatem a Deo illatam in poenam culparum. Verum est quod legimus i. Reg. I. AFigebat quoque eam Annam sir vehementer angebat, in rantum ut exprobrat et
quod Dominin conclusisset vulvam et- , δε-quefaciebat per singulos annos cum νedeun te tempore ascenderenι ad templum Domini,
ct sic prouocabat eam. Fuille probrosam apud Hebraeos sterilitatena conivgij eo quod Rex Virginum Christus necdum exisrulisset Euangelicorum consiliorum labarum , ex plerisque Scripturis intelligitur : Vulgus enim Ilraelitarum ut crae carneum totum nec nisi terrenis benedictionibus addictum , quas inter eminet benedictio uberum S uuluae , prout VO-catur Genes 49. pro magna foeticitato ducebat fiucunditatem & e contrario pio
magna calamitate sterilitatem, aut orbitatem. Et cum viderent, Deum inter illecebras terrenas bono tum operum, pi
ponere non raro, filiorum propagines Scfiuctum ventris ex uxore in lateribus domus abundante ad modum vitis, alibi autem pro magna Dei maledictione re censeri intacunditatem& vulvas absque
liberis ac ubera arentia, quoties conri
ges stum primatio coniugii qui prole
continetur, fraudari videbant, id peccatis coniugum adscribebant , ita ut non tantum pio biola haberetur in saecunditas coniugis, sed etiam repensa peccatis. Et ex hac perluasione Phenenna Ohiectabat Annae conclusionem vulvae a Domino , eamque prouocabat pungens verbis aculeatis per huius poenae exprobI
Erat tamen manifesta calumnia quoad Annam quod eius sterilitas esset repensa peccatis. Sicut univcrse quoque, sterilia
coniugia fieri in peccatorum poenam talia
469쪽
sum est, Sc calumniosum, non nunc tantiis lublato sterilitatis opprob0o, led etiam in lege veteri, quod doceo adliariapta graui disputatione sancti Chrylosto- mi homil. 49. in Genesim de plenius sermone 37. Tomi s. Graecolatini, ubi sic scribit. f Non possumus carpere i anctoririi in vitam de dicere peccatorum effe-chiim elle stet ilitatem. Nec ista,sterilis Hie sola; sed de mater ipsius Sara quae istunt,
peperit. Neque vero mater eius insu mite illis fiat, neque uxor, sed & nurus, Iacobi uxor Rachel. id ubi vult haec
verba stetitiam λ Omnes iusti,omnes vi iti te praediti, omnes Dei testimonio approbati crant. De illis enim dixerat,ptim Deiti Abrahana , ω' Dem Isaac. σίμ, Lιcob. De iisdeiu etiam sic loquitur lyaulus. Luam ob causam non confunditur miti tisrari Deus earum. Multa illo rum praecorata in novo, inultae illorui laudes in veteri Testamento. Omni ex ex parte clari re illuities, de omnes steriles hahebant uxores, ac sine Iiberis inulto tempore vixerunt. Cum igitur virum& uxorem videris ex virtutis praescripto vitam degenteS, cum religiolos , pictatis studiosos de literis destitutos, ne peccatorum retributionem omnino elle liberorum existimes orbitatem. Multae quippe lunt rationes prouidentiae diuinae , ac nobis occultae , dc pro omnibus
agendae sunt gratiae , solique illi mileti
censendi, qui vitiis contaminati viuunr, non qui liberis carent. Saepenumero Deus , utiliter id agit, nos autem eorum quae sunt, uiam ignoramus. Idcirco sapientiam eius ubique laudari par est . de benignitati eius gloriam deferri. J Subiungit longam disputationem qua monstrat hac sterilium aliquandiu imminarum postea subsecuta foecunditate sup naturam , stratum elle iter saecunditati mulio magis sup natur , nimiruin VirginisDeiparae. M miducimiu enim ut se edamus potitisset Virginem con
eipere illaesa virginitate sie
Deo, cum ex eiusdem benignitate ipleraeque etiam senectute confect plici impedimento superato concarque pepererint. Itaque calum '
6litatis Annae , peccato rep.-
Christus Dominus innoceiulum , crucis lupplicio affinu
scelera , creditus est. Id enim Iudaei ac Gentiles Christianis se leguntur: & narratio Euangeli , apeHee praefert; qua continet- Cinymnufactorςm dc reum mortis promantistiti elle, eoque nomine Cruci adduhmn. haec calumnia filii atrocissi inamam Clit stiis non pio suis vllis delictis. sed pro nostris in crucem est actus, Nec suo acerbam γrtem innocenti ii obierit; vel ipse, vel consti Maab eo religio, criminationi iure pathiti ipsi si rem, innumera apud Patre de Iudaeis respondentes, leguntur; ερ benε apud Arnobium lib. i. ubi singulatim exincutit quae Chri ito ab Ethnicis oppon
baiariir, veniensque ad hoc caput ucscriabir. Sed patibulo affixus interiit. Quid istud ad caluam Neque enim quavias
de deformitas mortis, dicta eius immutat aut secta: aut eo ininor videbitur disciplinatum eius autoritas , quia vinculis corporis non naturali dissislutione digressus est, sed vi illata decessit. Pythagoras Samius, sulpicione dominationis iniustae , viuus concrematus in sinoem Nim quid ea quae docuit vim repriam Perditarunt, quia oon 'situm sed cri idelitate appetitus efflidit ε simili ter Socrates, ciuitatis suae iudicio.d natus, capitali assectus est poena. Num, quid irrita facta sunt, quae tune ab epo moribus, virtutibus, & officiis dispW-ta, quia iniuria expulsus e vit est is, numerabiles alii gloria R vinute di is stii ratione pollentes, i, acerbissimulam mortium operti uini fori νι ut
470쪽
De Malo pararae repenso peccam.
lius , Trebonius , Regulus 3 Ni inquid
idciceo post vitam iudicati sunt turpes, quia non publica lege fato Iuni, sed moriatis alperrimo genere lacerati, excruciatique perierunt Nemo unquzm innocens, male interemptus , in tam is est , nec tu i pitudinis alicuius commaculatur nota,
qui non tuo merito poenas graues, scd cruciatoris perpetitur saevitatem. Et tamen ,5 illi qui hominem nos colere morte functum ignominiola ridetis, nonne Liberum, & vos patrem , membratim ab Titanis dissiparuin, fanorum conlecrationi aptatis Nonne AElculapium m
dicaminum repertorem , post poenas &supplicia fulminis , custodem nuncupauistis & praesidem ianitatis , valetudinis, de salutis λ Nonne ipliim Herculem magnum , sacrificiis , hostiis , S illiue inuitatis incento t quem ipsi vos, fertis viuum arsisse post poenas, & concrematum
in funebribus busticetis. Nonne illum Atyn Phrygen, abici sitim N ipoliatum
virum , magnae matris in adytis Deum
propitium, Deum Sanctum , Galloium conclamatione testamini Nonne i plum Romulum Patrem, Senatorii in manibus dilaceratum centum , & Quirinum est e Martium dicitis; & Iocerdotibus, & puluinati biis honoratis, de in aedibus adoratis amplissimis, de post haec omnia, coe .lom alcendisse iuratis 3 Aut igitur radendi de vos estis', qui homines grauissimis cruciatibus interemptos , Deos putatis& colitis : aut si certa est ratio, cur id vobis faciendum putetis, de nobis permittite scite, quibus illud causis rationibu Nque faciamus. J Liquet, quam piae postere mcna quanquam non verE poena, illatae Christo crucifixionis, repenta Christi peccatis, stat iteretur ab impiis , siue Iudaeis, sive Ethnicis. Coecus Christi aduocatus, qui una iadet sutia, nubem infidelium Christo aduersantium dissipauit, ut sanctus Chrysostomus orat. de eo scite dciit, creditus est suo aut parentum peccato inclirrisiecincitatem. Ita visum discipulis, Ioannis I X. Idcirco enim lciscitati de Christo si ine,'peccauit , hic aut Iaremo eu , ut crecus nascereis r ' Debilitates corporum ut ait lanctus Ambrosius epistol. s. quae est ad Bellicium , in rcfercntes ad merita delictorum.J Et idem significarunt Pharisaei corcum increpantes,com dixerunt , in peccatu natus es Iolud: referentes ad culpam eius aut sarciatum, calamitatem coecitatis qua pleniebat tu. Nam quamuis iuxta lanam doctrinam,
coecus non potuerat peccare antequam coecitatem incurreret, hoc est, ante nati ultatem ex matris utero I incurietat ramen
peccatum originale, cui di cipuli de Pharilaei eam calamitatem ad .ctabcic poterant; vel certe eam adlcribebant peccato
alicui post usum rationis per cum admittendo: quod censet Leontius Euthalius illos existimasse : vel deni vie adscritebant cincitatem prolis, alicui parentum culpae I cum non inro parentes non puniantur in filiis , iuxta doctrinam sancti Gregorii X V. Moral. cap 3 i. de Salu M-ni lib. 8 de Prota id. Chrysostomi ho m. 29.
in Genes. Id quod late quoque illustiat
Petrus Faber lib. 3. semcstr. cap. 8. Disertὸ tamen Christi is Dominus, repulit labem salso aut coeco aut parentibus eius impactam , negans eum contra
errorem Pharisaeorum de stolidam ut lanctus Ambrosus vocavit, in interrogatio nem discipulorum , incurrille coecitatem propter peccatum , siue tuum , siue alienum , tanquam Ut cantam per se ac pr
priam, de quali causa calamitatis coecinati, interrogobant discipuli. Neque hie
res eius, sed ut manifestentur opera Dei in
isto. Non quod non habuisset peccatum originis , sed quod non ob id peccatum
multatus esset coecitate, nisi remote de ut in generali causa omnium nostrorum