장음표시 사용
91쪽
Iexisse unam essentiam, siue unam substantiam itura S. Hieronymi obter tionem,qiii Epistol. ad Damasiam de voce hypostasis, in tota saecularium liter
rum s chola , hypostasim ait idipsum sonare, quod Quod apud Paulinum
Thessalonicensem videre est. Eum enim Acacius Episto. a s. ad Cyrillum, testa tiar posuille in Deo unicam hypostasim, id est essentiam. Similia memorat S. Augustinus l. s. de Trinit. c. 8. des. Et hae sunt lites illae de vocibus inter Catholicos enatae, quas magno aestu aliquando agitatas, a S. Athanasio demum topitas,
prudenter diti in his vocum notionibus, tradit in S. Athanasis laudatione Theologus. HOsium item millum Alexandriana ad componendas lites, de Arri, tumultum comprimendum, accurate lecreuisse
narent, dc idcirco tres in Deo hypostales Catholici plerique refugerent, testatur Socrates l. 3. histor. c. q. dc F. De tem
poribus illis valet, quod S. Anselmus l. I. epistol. 74. dc in prologo Menologi jassirmat, Graecos statuere in Deo tres substantias, te unam personam. Postea autem Graeci partim ab Hosio, partim a S. Athanasio edocti, abiectis litibus de cortice vocum, plures in Deo hypostases, id est personas , de unicam ςssentiam agnouerunt, sciit Latini plures personas siue subsistentias, Ze unicam substantiam ἱ eum prius , multas in Deo substantias profiterentur cum S. Hilario l.
de Synodis in fine Canonum Concili j
Syrmiensis. Hunc posteriorem modum liberandi S. Glegorium Thaumaturgum
a calumnia Sabellianismi, iniuit Bellar- minus libro de scriptoribus in Gregorio ;& est reuera idoneus, quoad illud quod it S. Gregorius unicam esse in Deo postasim Patris Je Filij. Quatenus ta-
Patrem ac Spiritum lanctum , mentis consideratione duos
cuc, necellaria videtur prios responsio prolata ex sancto Basilio.
S Dionysius Alexandrinus, contrariae quam S.Gregorius calumniae patuit. Ac cuiatus quippe est Arrianis in I, 5c eo nomine ad cognomine sibi Dionysium Romanum Pontificem , delatus est a Pontapolitanis quibusdam, Inter quo S exortam Sabelli, hae testim euellere conii ilus Dionysius Alexandrinus , datis ad Ammonium dc Euphranoi cm scriptis , dum
pellonas diligentius secernit, v iu S crate flentiam quoque diuellere. Dionysius Romanus, Alexandrino diem dixit, comin eius causa synodum celei rasset post eius accusationem. Gennadius Massiliensis l. de Catholicis dos malibus c. 3. subscribere accusationi virils cst , v ccans Dionytium Alexandrinum Aria
norum. Extremum vero ut in re despe
rata , perfugium captauit Rustinus i de
adulterat. librorum Origenas , cum dixit quae occasionem calumniae in Dionysium
praebuerunt, nil se in eius opus inserta ab Haereticis. Cui astinis est euasio ab aliis excogitata , ut insinuat de refellit
S. Basilius i. de Spirit. sancto cap. 39. librarios scilicet, interpola Te scripta Dionysii inter exscribenduin . S. Basilius epistol. 4 i. sciscitanti Maximo Philosopho quid de hoc Dionysio , de accusatione
circa fidem illi intentata, esset statuendum ; quamuis aliam quamdam eius excusatione 3 adducit, tamen reuera eum potius condemnat. Sic enim de eo pronuntiat. Est haec nostra de illo sententia. Non omnia viti huius Iaudamus: Sunt quae prorsus etiam damnamus. Ipse propemodum , quantum nobis liquet, primis hominibus impietatis istius An mianae quae iam passim obstrepit,seminaria praebuit. Causam vero huius , non uto animi malitiam esse , sed quod ve- ementer cupit obluctari Sabellio. Soleo itaque illum similem aestimare plantatori cuipiam', qui recentis plasuae correcturus auersionem , ita immoderatὸ ilis
92쪽
co Sectio II. Series I. caput H
lam retorquet, ut a medio aberret , de ad contrarium latus ramulum abducat.
Tale quid de ab hoc viro factum deprehendimus. Hic nempe dum impietati Sabellianae se opponit acriore impetu, minas prudenter sibi prolpiciens, in malum huic oppositum praeceps abiit, Scquidem nimio contendendi studio: satis enim huic suit, si argumentis doceret patrem de filium non idem elle subiecto personali, ac palmarium praelumptae victoriae ex hoste blasphemo , nimirum S a bellio reportaret. Atqui is Dionysius quod unum expetebat, perspicue admodum obtinuit, ted ex superfluo. Nam
non solum diuersitatem των υποςατεων shoc est personarum , .led de τδε οι -
, essentia differentiam constituit, potentiam fili, imminuit, de ipsius gloriam immutat ac maiestatem. Huic adeo contigit , ut malum permutarit malo , atque aberrarit a scopo recti Lsimae & sincerioris doctrinae. Quo factum est, ut varius sit deprehensus Beinconstans in scriptionibus luis ', & quidem tollit nunc το , Gessentiale per ea quibus in recta constitutione τι νυτοςάσDων personaram scilicet minus recte vlus est: nunc contra admittit, dum respondet homonymo. . Nec his contentus,& de Spiritu sancto voces edidit,quae nulla prorsus sui parte competunt Sancto Spiritui , diuinam illi atque adorandam adimens maiestatem, de eundem ad haec inferiora deuexum, creatae adnume rat ac seruili creaturae. rit igitur hic,
talis est. JNihilominus S. Dionysium Alexa drinum perperam filisse accusatum Attianismi, ex professo tradit S. Athanasius, in libro de sententia Dionysii , i Commentario de synodi Nicaenae decretis , recte ab ipso explicatis deprehensa Eusebis fraude : Testatut ergo S. Ath nasius sanctam Dionysium praedecessis
Icm suum, sanctu stmper & Catholice credidisse ,& si quae ambigue vel durius
cule dixerat, explanasse de molliuisIe , cum in aliis pleriique scriptionibus , tum nominatim in Apologia ad Diony sium Romanum Pontificem exarata, qt Rei plane satisfecit. Meminerunt eiusdem Apologiae quatuor libris comprehensae , Eulebius 7. histor. cap. 2 . & Hieronymus l. de Scriptor. in Dionysio, ac Baulius i. de Spirit. sancto cap. 29. Eum tamen Dionysii librum nondum viderat S. Basilius , cum scripsit ad Maximum , & seuerius de eo pronuntiauit , praetatus libros eius nondum ad se perirenii se. Ut propterea quae scripsit contra
eum , ex supposita veritate Iactatorum de eo rumorum , inferre non possint S. Dionysio nocumentum. Et fortassia etiam non peruenerat ad S. Basilium Lucubratio S. Athanasi, de sententia Di nysij, vel certe nondum a S. Athanasio conscripta erat, cum S. Basilius scripsit ad Maximum. Nam S. Basilium Epitc pum iam fuisse, superstite adhuc S.Athanasio , liquet ex S. Athanasia Epistola ad Palladium Presbyterum. Ambigendum certe non videtur, quia S. Basilius , si
sensum S. Athanasij de Dionysij Alexandrini vera sementia calluisset, aliter de eo fuistet pronuntiaturus.
Plagulam ex S. Athanasi, libello pro Dionysio, quae plane fialiginem per calumniam viro sancto illitam detergat iuuat adaeribere. Sic enim inducit loquentem sanctum Dionysium. Non
sum vobiscum , eiusdem opinionis , MChristi rebelles, neque nostrascripta A rio occalionem dedere suae impietatis an scriptis ad Euphranorem & Ammonium, propter Sabellianos, mentionem de agricola & vite feci, aliisque istiusmodi generis exemplis, ut humanis do mini ob oculos positis, persuaderem iis, ut abstinerent dicere, Patrem tale hominem factum. Ut enitu agricola invite
non est .i non Pater, sed Verbum in
93쪽
eatne suit ; & quia Verbum in vite erat, ob corporalem cum palmitibus, hoc est
nobi cum cognationem, vitu nominatus est. Hoc quidem animo ad Ammonium & Euphranorem scripsi; aduersus autem vestram improbitatem alias meas opistolas oppono λ'ut agnoicant sapientes meam inibi desensionem , & rectam fidei in Christo lentetiam . Oportuit igitur Arianos,si modo habeant lanam mentem , istiusmodi cogitare & sentire de
Episcopo : Omnia enim clara sunt intelligentibus, de rectam scientiam inue
mentibus. J Non eget Dionysius alia
Apologia. . Sanctus Lucianus Martyr, de doctissimus Presbyter Antiochenus, ob impugnatum acerii me Sabellium, calumniam Arrianismi sustinia it aeque ac Dionysii is Alexandrinus. Eoque immine a S. Alexandro proscinditur apud Theodore tum I. histor. cap. & a Mario Victorino l. r. contra Artium. Sed per calumniam ista pallam S. Lucianum , debet ellia exploratum. Si quidem exemplaria scripturarum, ab eo dicta Luciana a sui est apud S. Hieronymum l. de scriptor. in Luciano in toto eo tractu qui a Constantinopoli Antiochiam usque protendiciar, sitisse in viai, scribit idem S. Hieronymus epistol. IOI.& in Apologia contra Rufianum. Eamque libroriun sacrorum intertretationem, septimam& postremam fuisse, ait S. Athanasius in lynopsi, fero in line,collaudans amorem, titulo Magni religi , ct Mamuris. Quis igitur non videt, sanetum virum calumniam de Ariona ania passii mei Ie , quandoquidem S. Athanasius tam sagax omnium Arianismi fibrarum explorator, ita collaudat S. Lucianum , & tot Ecclesiae, . eius laboribus tanqtiam sincere Catholici hominis, vis lunt ad lon- puro tempus 3 Extat item eius fidei conmisita, .ab ipsistit et Atrianis A ntiochiae imperante Constantio edita, & adducta a Zomzno l. 3. c. 3. Nicephorol. 9. cap. s. quae Catholicissima est. Nec
resert quod in ea reticeatur vox Homo-ousion , quae postea fuit quasi tessela Catholici lini. Nam eam vocem, ante Concilium Nicaenum minus suille in vi u ; tunc autem pIimum ad cultMidas Amanorum artes valde increbuisse , compertissimum est. Arrianis enim ad id vocabulum perpetuo citcumiti epitantii ustanquam culicibus, illudque pe sit
murmure arrodentibus i. anquam tibi ma
xime in sestum , s verba lunt S. Ithanasii Epistola ad Affricanos,ὶ Concilium Nicaenum de reliqua deinceps Ecclesia, eam
vocem maxime freqtienta iiii, quamuis anterius quoque aliqui Patres ea voce
usi essent, teste Eusebio Caesariensi, cuius verba S. Athanasius ibidem dei cribit. Igitur ex silentio S. Liiciani de voce homo ousii, inferre eius Arriani imum , calumnia fuit. Potuit etiam calumnia sancto viro impingi ex multorum eius discipulorum praecipitatione in Arrianismum, post turpem deditionem ad immolandum idolis prae metti tormentorti m. Quos inter Luciani discipulos & desertores, ac denique Arrianoriam primipilos, numerantur a Nicephoro l. 8. cap. 3I. Eusebius Nicomediensis, Theognis Nicaenus, Leontius Antiochenus, & Maris Calcedonensis. Per hos de S. Luciani disciplina gloriantes , firmari potuit calumniola iuspicio , halista ex male percepta eius dii putatione contra Sabellium. Indeque nefandissimus Arrius , Lucianum impietatis sena autorem , de suos Coliueianistis appellauit, reserente Theodoreto l. histor. c. s. &S. Eri phanio haer. 60. Constant in iis Magnus, Arrianismi avibuldam insimulatur , ut a Seir ero l. a. histot. de a Rustino l. s. cap. I 7. Min Chronico S. Hieronymi anno Constantini M. diserte habetur i, eum in obitu
declimasse in dogma Arianum. Sed quod niaximὸ pungit, Luciser Calatii. inius
94쪽
6 i. . - Se fio II. Series L Caput V. .
aeui sortissimus Antistes Li.pto S.Athan alio, cum vixisset Constantium contra patris tui statuta reddidisse Athanasio Epilcopatum , quein Constantinus Pater Athanalici per calumniam probato haeretico ademerat , iubdit alloquens
Constantium Constantini filium t Tu
ipse testis es conscientiae tuae. Quod enim propter fidem quam semper tenuit Ecclesia ac tenet , quod eam damnare noluerit, mitius fuerit ad exilium, quia videlicet noluerit esse Arrianus ; idcirco namque Athanasium perolum habitum a parce ruo , non fugit re ; quandoquidem S tu in ea eum digneris persequi cavia , in qua fuerit oc tuus p με pccsecutus. Dicat denique te non esto Christianum , fateatur se Arrianum, & erit apud te sapientissimus, m
gnus. J Rurnis l. de Regibus Apostatiacis , refert haec Constanti, Attiani verba. t Nisi pater metis Constantinis, in bene fecisset referre te ad Arrianos, non eius fili, regnatemus. Qim Lucifer refellit;no negans Constat inum transisse ad Arrianos; sed docens,non essequbdexistimaret ollationem regni,esse certum argumemum
verae fidei; csim multi impii & infideles, permissi a Deo sint obtinere imperium.
Attamen calumniam passum esse Co stantinum Magnum, multa euincunt. Nam Graeca Ecclesa eum agnoscit sanctum , eoque nomine in Graecorum mervologio memoratur 2 r. Maij, voc eurque i fiter Reges is pono . Plerique item sanctorum Patrum eum iam vita sanctum laudarunt a pietate & recta fide , ut sanctus Athanasius , qui teste Theodoreto l. a. histor. cap. agens cum Constante Constantini Α-lio , hortatus est eum ut exemplo Patiis , fidem Catholicam per Arrianos labentem sutilaee. Similit 'ue Constans ibidem scribens ad Constanthumi trem , Arrianoruin fautorem , v- illum i ve haereditatem pietatis pater nae , integram inuiolatamque seruarer. Illum enim , imperium pietate stabilisIe. J Hoc quidem , metu Consta tis fanis , bellum ni saperet , & Mdem Catholicam saluam esse vellet, intentantis , aliquandiu 1 Constantio est seruatum. Cum primam autem eo metu per fratris cladem solutus , ab Artianis apertε stetit ; de illita a grauissimis illius aeui Patribus , tanquam degener 1 Constantini Patiis fide est redargutus. Sic lanctus Athanasius epistola ad iolitariam vitam agentes, qu ritur quod cum Constantinus, Acium periurii compereum , & in Concilio
damnatum pro Haeretico habui si et, o stantius tamen a patris vestigiis recedens , eόmplecteretur Arrianos. AEMὸ sanctus Hilarius I. I. aduersus Co stantium , vocat eum diuinae religi
nis hostem , di rebellam paternae pie tatis haeredem : Eadem est sancti Epia phanis de Constantino querela de haeretic. 69. quod caetera bonus, 1 recta& integra Constantini Patris sidereceia silet. Eundem Constantinum iam fato functum , Liberius Papa scribens ad
Constantium , vocat Brauum Constantinum d quo eodem titulo honestatur a sancto Fulgentio libr. 1. de veritat. prae
destin. Imo de , sancto Athanaso orat. I. contra Arrian. & Apolog. ad Comstantiimi. Et eodem modo Constan tinum Beatum vocat sanctus Artemius Martyr sub Iuliano , defendens Constantinum a spurci Apostatae calumniis. Nemo mihi persuaserit , tales ac ranis ros viros hominem Attianae haeresi immortuum , vocaturos be tum νιι memoria viram.
Fundamenta ealumnis Constantino impactae, lane admod-suinosi. Apud prelosque enim ereditum N iactatim est, Constantinum mete Arianis, quia deenatus ab Eusebianis quos putabat Catholicos , .nec abs re , cum vioen Constantino,
95쪽
Constantino , ne mutire quidem ausi essent contra Catholicam fidem; sed tantum confictis probris, alioque praetextu, Praecipit os eius assertoIes vexarent, Vt 1cribunt Theodoretus 2. histor. c. Sozomenus l. 1. c. 3. in Fne :) deceptus inquam ab Eulebianis in occulto Allianis, Constantinus, insignes aliquos Episcopos qui Atrianis erant sudes in oculis, exulate iussit ; non ut fidei Catholicae proselibres . sed ut insimulatos violatae disciplinae Ecclesiasticae, vel alicuius iniuriae in rem publicam irrogatae, alteriuiue cuiuspiam probri e qualia innumera in S. Athanalium mentiti Arriani, exilium ei per Constantinum, magna ipsius Principis infimia,decerni curarunt. Qua enim Eusebianos nouerant, re Constantinum adeo illis auscultantem videbant,ut ad eorum nutum vexaret lumina Ecclesiae, non habentes compertam erus bonam fidem, & inii incibilcm ignorantiam quoad malignitatem dc fraudes Eulebianoruin , Gile adductiliant, ut Constantino affricarent labem susceptae vel desenta liaereseos Arrianae. Et accessit mendacium hominis Ariani l-simi, Eulabis Caesariensis ; qui Constantinum In exilema vita ab Episcopo Arria. no baptizatiim, sn miniti expresse dixit, latis tamen insinuauit;vnde SS. Ambrosio, ac Hieronymo, & Theodoreto, impositum est,ut baptismum sub vitae finem Constantino Nicomediae ab Eusebio Nicomediensi, Arrianorum principe collatum, existimarent. Uerum Eusebitis Caesariensis , s quicquid minos consideratὶ scripserit Trapezuntius in praelatione ad libros de Piaeparat.ὶ inexculabiliter Amrianus fuit ,. ut late prolequitur Epiphanius Diaconus in synodo 1. Nicaena actio. 6. & Billius i. r. obseruat. Sacrar. .27. δc 29. Imo S. Hieronymus, eum Arrianae fictionis signi secum, atque adebinter Atrianos primarium, dixit. Non est
igitur Eusebio aliquid Attianis fruens narranti, plus fidei praestandum , quam
latroni agenti caiisam suam. Et e contra tio Dalmatianus Cyzigemas l. 2. Actor. Conc. Nicaeni refert ipsius Constatuimorationem in Concilio illo habitam;qua Constantinus saepe lispi iis te plene .hUstianum de baptismo perivium profitctur ι atque adeo longe ante obi tum, contra quam Eusebitis finxit in baptizatus erat Constantinus, ut habet traditio Romanae Ecclesiae, quae Constantini baptistellum ostentat, oc insignibus Lius per bapti lini tempus operibus Illustiatur. Fuse Romanum Constantini baptismum stabiliunt Reginaldus Ptilus Opuscul. de eo argumento,Eugubinus l. 1 .dcdonat. Constant. a num. 77. Batonius
anno 324. Galesinius in fine Notarum ad Historiam Sulpitis, & ex iiiiillis C
cius i. I. l. 7. artic. 9. In Constantinum filium cadere eam nariationem de bapti imo Nicomediensi per Eusebium Arrianum , ictibit ex Damalo, in Felicis Papae vita , Sanderus l. 7. visib. MOnar. n. 8S. Sed quod Constantinianum lauacrum ab Ammiano I. a 7. memoratum,
accipit de baptisterio Constantini, non est aded fumum : cum possit accipi de publicis balneis a Constantino Romae extriictis , vinctum est a Lindetnbrogio Ammiani Scholiaste. Victorinus Pictaviensis Episcopus,
infamatus est haei et eos Quartadecimanorum, quo nomine In quadam editione Conciliorum superiore seculo co cinnata, damnatus habetur in Concilio Romano sub Sylvestro Actione. .I. cum
aliis qtiibusdam haereticis. Sed lim est. rauis calumnia in lanctum virum, qui
ub Diocletiano martyr mortuus est .lon
ante quam Concilium Romanum cogeretur: unde non potest et se ille Viactorinus, qui praesens damnatus est a Syruuestro dc synodo Romana , ob repre
96쪽
64 Sectio II. Series I. caput V.
Maij.Neqiae verb antiquae ullae editiones na Ecclesia, & intima consuetudine cum synodi Romanae, vocant Victorinum illitiir Pictavientem Episcopum ; sed nuperus Collector de tuo capite eum titulum appinxit Victorino ibi damnato. vacet igitur S. Victorinus ea calumnia , quem Optatus Mileuit. I. I. ut in lignem haeretum debellatorem cel breuit ; de S Hieronymus inclFIam vocat epillo. I s. Sc laepe alibi. S. Eultatilius Antiochenus , cuius lucubratio in Hexae meron nuper pro
diit, Sabelliani liui calumniam ab Arrianis pallus eli sub Constantio Arriano, vidit ei te habet S. Athanasius Epistola ad
Solitar. vitam agentes, male Theodoreto, Socrate ac Sozomeno , eius proscriptionem referentibus ad Constantinum Magnum : cum S. Athanasius, qui rem cominus spuetabat, reserat ad tempus
Constantij , quo impune Frassantes
Acta iii, per speciem Sabelliani inii, vexabant primarios quotque Consubstanti litatis Patris & Uerbi propugnatores; quos inter S. Eustathius, contra Arium clarissima tuba, bellicum cecinit, ut de eo loquitur S. Hieronymus Episto. IEundem S.Chrysostomus plena laudatio
ne exornauit. Tantsim autem abfuit a Sabellianismo, quantum eius calumniatores a mentis sanitate, dc veracitate. Paulinus, secundus eo nomine Antiochenus Episcopus Catholicus, partis Eustathii, ab Euzoto Arianorum Antiochenorum Episcopo Sabellianismi insimulatus, iuramento interposito apud S. Athanasiuam Antiochiae cum Ioviniano Imperatore tunc asentem, diluit impactum probrum, illi io anathemate Sabellio, &addita luculenta fidei Catholicae prostiasione, quam S. Epiphanius haer. 77. repraesentauit. Purgat Paulinum Theodo- retus l. s. histor c. 3. & Marianus Ulia rius in S. Hieronymi vita: qui recte pro syncera Paulini fide argumentatur ex eius perpetua communione cum ROm S. Hieronymo haereticis omni sinis n-
sistimo:qui etiam Episto. 6 i. scribit Ari
noIum& Eunomianorum tempore solos in Oriente mansisse Catholicos, Ath nasum atque Paulinum. S. Meletius Graecorum omnium Pra coniis clarus, ab Arianis Sabellianistria accusatus per calumniam, eo quδd unam
in pluribus personis substantiam agnoscet et sede pulsus est. Sed eum omnino purgant, praesertim Nyssen. in eius M
nodia, Chrysostom. oratione de eo, N Eian Z. carna. de vita sua,Basilii & Epistola ad Terentium ; Tum mos perpetuus Arianorum , inurendi notam Sabelli
nil mi omnibus Catholice de Patris MFilii eadem essentia sentientibus. Itaque S. Meletius, integer fidei& labis putus fuit, quicquid eius hostes Arriani, gratis
ei imposuerint. S. Victor. I. haereseos Homo tonse starum acculatus est a spurcis haereticis. Sed Hille metam calumniam, ε victorem ob eam haeresim excommunicasse
Theodorum Coriarium, scribit Eusebius
s. histor. c. 27. ex antiquiore scriptore.
Liberius Romanus Pontifex , Arrianismo sorduisse dicitur, non modba Tilmanno Heffusio sectario l. a. de Eccles. c. q. sed etiam a plerisque Catholicis, ac nominatim a S. Athanasio in epistola ad solitariam vitam agentes , & a sancto Hieronymo in Chronico, & in Catal go, cum de Braunariavi. Nec dissileti possum, qii in Liberius initio, licet infractus ut Ammianus I. r3. testatur,& S. Athanasius in utraque Apologia ac Theodoret. 2. hist. c. I 6.& a 7.ὶ tandem tamen fastidiens exilium, & pertaelus aerumnarum , flecti se si uerit ad Attiani Imperatoris voluntatem, & lubscripserit formulae professionis fidei ab haereticis
consectae ac damnationi lancti Athana' strenuissimi Catholicatum partium de
sensoris. Nihilominus Liberitim fuille
97쪽
haereticum, eriana Vt priuatam personam,s nam hoc ibium hic quaeritur, ὶ calumnia est. Non enim si per fragilitatem hii manana damnauit S. Athanasium qui aliis praetextibus quam fidei Catholicae vexabatur, idcirco ibit haereticus seniuac iudicio ; vel etiam externa professione. Nec si conamunicauit cum Arianis, fidem eorum idcircb amplexatus est, quod diserte negat S. Athanasius. SMne homo eo gradu, si Ariani imo somduisset, non fuisset a SS. Patribus post obitum decoratus honestissimis titulis, ut Pontificis beata memoria, vel beati, aut beatismi Liberij, quibus eum nominibus honestant lanctus Ambrol. L 3. de Virg. imito, S. Epiphan. haer. 7s. S. Basilius Episto. 74. Formula vero fidea Syrmiana prior cui lubscripsit Liberius, tametsi ab Haereticis edita, tamen pura & nitens, pleneque Catholica agnoscitur a S. Hilario I. de lynodis.& a vigilio. l. s. contra Eutych. Videndi qui Liberi Lim, ab
Ariana haeresi Muius per calumniam est in statulatus, purgant plenissime Sande- rus l. 7. de Visib. Monar. 1 num. Ia I. Bellarna. l. 4. de Rom. Pont.c.9. Δ Coc-
S. Basilius, a perfido Ariano, nec nisi in speciem Catholico, Eustathio Seba steno , reus de fide Christiana violata est fictus. Itemque ob tres subsistentias pro
concione propositas, Inritheira audimit.& tanquam de Spiritus S .diuinitate male sentiens , est exagitatus , & cum aliquando glorificationem absoluisset illis verbis, Gloria Patri per Elium, vel eum
Filio, c quo ipso modo hymnum glorificationis concinebant Ariani, I audiuit Arianus. Haec tamen omnia ad meram calumniam pertinuisse, docet in Mon dia sancti Basilij Nazianzenus, ncc non Nysienus in panegyrico ei uidem , & s. Athanasius Basilium contra oblatrantesseri propugnans, ac nominatim in Epi
stolis ad Ioatu& ad Pallad. Ipse quoquo
S. Basilius, impositas sibi circa fidem calumnias fortiter repulit. Ut calumniam Eustachii Episto. 79.& 71. ac. 36. Calumniam verb Tittheis mi eluit orat. aduersus Sabell. &alia qua reiicit calumniantes quod Catholici tres Deo; statuant. Suam veIo rectam fidem de opiritus sancti vera Deitate,exponit Epist 7 3. ac libello de vera& pia fide. Ianue in quod in sentit Catholico dicere potitii let, gloriam Patra cum Filio , vel per λι- tium , quamuis Ariani eadem v cti a vi urpantes, essent Haeretici, egregie in ultra et de Spir. sancto c. q. 8. 23. 27. 29. Immensis praeconiis quibus S. Basilius alii nam is Patribus, & vivus de mortuus
honestatus est, impleri pollet iustum
cat Nyllenus in Encomio S. Ephrem. ie- cui das post Apostolos partes totum tem pus dedi ite Basilio ait in eius Monodia. Os Christi, columnam Eccles a magnum patrem nostrum, vocat Hclych. ccntiir. I c. 61. Sed nemo plenius ac studiosius S-Basalii im celebrauit. quam Na Zianae nusae S. Ephrem in sancti Basili, laudatione, diffusius autem quam ut hic ad sc tibi possit. Gregorius Nyssienus Basilis germanus,
eadem cum illo jorte fuit, acculatus Origenii mi& concellae daemoniblis ac damnatis liberationis a suppliciis post temporalem expiationem. Dam in rem, loca quaedam ex Dialogo de anima cum sorore Macrina, de ex oratione Catechetica,& ex libro de vita persecta, partim 1 calumniatorihus distorta lunt, partim interuersa, vel adulturata, & aliquibus additamentis deprauata. Sed stetit pro viro sancto S calumniam ei impositam egregie detersit sanctus Germanus Constantinopolitanus , scripto libro cui titulum secit retribuens ct legitimus: quo rependi hominibus prout vixerint, nec stiperesse damnatis spem ullam emergendi e sim
pliciis;idque sanctum Gregotium lilylle
98쪽
num sexcentis locis tiadidisse consim uit, ut rereri Photius, Breuiculum illius lucubrationis lancti Gelmani repraetentans Cod. 23 . Iis vero titulis lanctum Gregorium Nynenum decorat , qui fidem eius lynce iam plane testentur. Uocat e nim virum dourιna singiuarem, seloquentia surguem , claraque exim marιone , per omnium rea decantatum. Omnia vero eius scripta . ab omni haei et ica pia tritate immunia elle decla. rat. Nec palcioies iunt alii in celebi an da tanti Patras lyncera n dc oc sanctitate. Vincentius Lycin. in Commolin. ait, cum sua sic , fidei, comicrlationis . Intcsi itatis , sapientiae metuo , fatie in iancio
Baiilio digni si mini Epiphanius Diacinnus in 7 Synodo Acti O 6. pallit. 3. Sic de eo loquitiar. Gregorius P, risensium Epi
cipitos fidei allectores numerandus de- cc. niti ir l 3. de fide Cathol. in Cod. I heodos. Vt taceam quae in eius honorem a Glegorio NaZian Zeno exarata lunt in Baulij Monodia, & orata ad ipluni Nyssenum praesentem . nec temet alibi. Quae laudes , in hominem Origentinio
Gregorius Nazianzenus , Baslio δύNyileno fratribus coniunctissariis , calumniam subiit distracti in duos filios Chri iti Domini, ut sci ibit in eius Achis
Giegotius Presbyter. Cum enim virlanctus aduersus Arrianos & Macedonia nos fortissime conflixisset, eaque ex caula ingens in te odium huius ni odi tenebitonum concitasset, contigit detegino iram tunc haetesim Apollinaristarum, Christo animam rationalem negantium; quos cum ille potenter simul & pereleganter reti inceret, ab itulam sit pra modum exacerbatis, calumniam prinlictam apud rude vulgus excepit ; itinctisque antiquis lis stibus Arrianis , tanto ardoro plebeculam impetitam aduertus illum incenderunt, ut lapidibus impeteretur.
tanquam infamis haereticus. Nec referequM S. Thomas I. pari. quaest. 6 I. Rrtic. s. assii mei, S. Gregorium Nazi-zentuti immunem semper fuisse a calxun-nia circa doctrinam lanam. Hoc enim vetum est de eius scriptis , in quibus nemo Catholicus quicquam putens est alia quando iubodoratus . tametsi seperstea potuit ab hari elicis denigrari ea calumnia , omni prorius dostituta fundamento,cum infinities lynceram tuam in unius filii aitertione fidem prodat. Encomta quae Parrum primores insigni huic Doctori, Δ antonomastice Theologo, Pan -xetunt eius syncerae fidei attestantur. Sanctus Hieronymus l. i. in Rufinu in , haec de eo lis et. Gregorius vir elo quentissimus , sui apud Latinos impar est, quo ego Magi tiro glorior & exulto.J'sanctus Augustinus l. r. in Iulia cap. I. vocat magni nominis & fama celeberrima illustris Epilcopum , cuius eloquia ingentis merito gratiae, etiam in linguam Latinam transsata , usqueqtiaque claruerunt. I Gregorius splendidissimum scientiae ac doctrinae iubar, qui cum olim iam vita functus sit, etiam nunc tamen autoritare ac fide vivit: & cum olim iam corpore ab st ab Ecclesias , tamen voce ac magisterio non recedit. J Et mox V cat admirabilem fidei Doctorem prosett-
qize ex eo testimonium calumniae propositae contrarium.
S. Epiphanij Salaminae Cypri Episco
pi decola & sincerissimam h dem . n cessitudo eius cum lancto Hieronymo ocabis aureae illius aetatis Patribus , testa tissimam facit. Effiis os eius in praecos iarauissimos Patres aliquot , adduxi ad auli secundi vitam quaest. I. Eminent in iis sanctus Hieronymus epistol. 61. Theophylus Alexandi. ibidem epist. 67. Augustinus initio Libelli de haerei. F cundus i. 4 cap. 2.& creditus Athan sus quaest. 3. ad Antich. Non evasit i
99쪽
men Vir Sanctus dentes cali inaniae , quae illum ut Iconomachum molita est traduceie. Et Caluinus quidcm l. 4. instat. cap. 9. g. s. id probae ex eius Epistola ad Ioannem Hierosolymitanum , in qua cinctus Epiphanius stomachat ut ob velum depictum , pendent in foribus Eccle-μ,habens imaginem hominumel San ii cuiusdam. Id velum ad fores Ecclesiae Ioanni Hierosolymitano subie appensiam, cum repetisset lanctus Epiphanius, conscidisti in dicit,eo quod
sit contra Scripturae autoritatem, prostare
in Ecclesiae foribus talia. Ex eodem haec vetba in Epistola ad Theodosium Imperatorem Iactata, recitat Epiphanius Diaconus Actio. 6. septimae synodi Tomo s.f Multoties locutus cum Coriana inistris meis ut auferrentur imagines , receptus non ita ira ab eis , neque audire vOCem meam, laltem paululum passi sunt.JIbidem Gregorius Iconomachus, pro sertaIium eniciem sancti Epiphanis locum, quo perspices monet, tollendas elle de e sacris publicis locis, de E priuatis, imagines. Vt proinde admodum antiqua sit calumnia Iconomachiae sancto Epiphanio irrogata, nec nunc primum per Caluinuin cula videri debeat. Hanc sancti Epiphaz ij maculam, ita ex parte detergit sanctus Damascenus
orae. I. de Imag. v x videatur ramon ex
Parte quoque succumbete dissicultati, &1anctum Epiphanitim non omnino Purum praestare. Ait enim. f Quod si dixeris,uirum admirabilem Epiphanium ape te imagines improbasse , primum id sortasse esIe falsum , de fictum respondebimus , eique ut a multis fieri consueuit, orationem ab alio coinpositam fuisse attributam. Deinde ut Epiphanij cam orationem esse concedamus, quemadmodum scimus Beatum Athanasium Sanctorum reliquias non in urnis collocandas. , sed humi condendas eo consili Oeensuisse, ut abstudum AEgyptiorum mo-
rem abrogaret, qui mortuos suos non sub terra condebane , sed in lectulis de scympodiis collocabant: sic etiam sortasse magnum Epiphanium , ut quippiam eiusmodi recte constitueret , imagines non esse faciendas censuis te. Nam quod ei propositum non fuerit, ut illas abrogaret , diuini ipsius Epiphani j tetiat ut Ecclesia, ad hoc usque tempus imaginibus exornata. Postremo quod a paucis, raroque fit , non est in Ecclesia, tanquam lex obseruandum. Neque una hirundo, ut Gregorio etiam illi Theologo placer, de veritas ipsa confirmat,
non facit ver. Neque unitis oratio tanti ponderis est, Vt totius Ecclesiae ab otia
ad occasiim Solis propagatae morem de instituta possit euertere. JTametsi quae tradit sanctus Damascenus, verissima sunt, Zc prima illa de sub
morione alicuius erroris placiterint .valdensi tom. 3. titui. I9. tom. ST. tamcnnullo modo est admittendum , existimationem sancti Epiphanij quoad rem p sentem in lubrico est e s cum non gravetur suis dictis aut scriptis, sed metis assumentis calumniosis , per haereticos assictis , clarum id est de loco ex epistola ad Ioannem Hierosolymi tanum , cui Caluinus iii nititur. Nam quamuis, ille locus posset cum Mariano Victorio ad Epistolam illam quae est 6 o. inter Hie-Ionymianas , accipi de imagine alicuius prophani hominis, depicta in velo fa-em , quae ad venerationem exposita ad limen Ecclesiae, quasi alicuius Sancti , aut Christi ei set, qua catione locus ille nihil contineret reprehentione dignum:)Τamen germana responsio est, cum locum de velo, esse appositum per aliquem
Iconomachum , nec ita pridem. Nam cum sanctus Hieronymus epist. Io I. t
stetur eam sancti Epiphini j epistolam ad Ioannem Hierosolymitanam ubique suisse diffusam, non latuisset Iconomachos ; qui in septima synodo , qna n πι
100쪽
que apud Patres venerationi imaginum incommodare poterant , tanta diligentia collegerunt & obiecerunt , neque tamen cum locum adeo ipsis utilem futurum , allegarunt. Ioannes item Hiero: blymitanus , qui in lanctum Epipha
nium tandos excitauit ruinoles , ob Sa
cros ordines Pauliniano lancti Hic ronymi fratri in Monasielio Hierololymitanae Dioecesis collatos; multo magis de sancto Epiphanio exposuit allet, si vere conici disici vclum in Ecclesiae Ioanni subiectae limine pendens, aut ii imagines
contra antiquum vitim abrogare tental
set Itaque genuina rcipontio est quam dixi , nimiriim l Hictum Epiphanium nihil tale vii quam scit pilite, id quod multis validis argumentis confirmat Bellar minu St. de Imag. cap. ιλ. . id 3. Idipium tradit Epiphanius Diaconus in 7. lynOdo aptio 6. tomo quinto , de locis aliis quae opponebantur. Omnia enim conis
ficta futile . dc maligne sancto Epiphanio lupposita demonstrat. Quare calumni ei circa imaginum venerationem
Reliquo illo Tomo s. septimae synodi, Gregorius Neocaesarientis Episcopus olim Iconomachus , eadem calumnia Iconomachiae , malignὸ dehonestabat Nazianzenum , Chrysostomum , Athanasium , Amphilochium, Theodotum, Ancyra num , & Eusebium Pamphili, distorquens eorum dicta plane aliis spectantia, nec pensi habens quod exsibilandus ellet, consultis & discussis locis quae
deprauabat. Sanctus Hieronymus, non una haereseos calumnia appositus est. Nam epistola 77. testatur se accusatum Sabelliani imi. Vix appulerat in cremum, cum aduertus eum congregati sunt Monachi Velut apes , de illum tanquam Sabelliam in excludere sunt moliti. Itaque sic
queritur cum Marco Celedensi. t Aduersus barbariem istius loci, versu cogor clamare vulgato : Quod genus hoche
em , permitti e patria r hospitio prohi
hemur arenae e Bella cient , primaq-Vctant consistere terra, cte. Quae idci
ch de Gentili Poeta sumpsimus; ur, qui Christa pacem non seruat, pacem saltem
discat ab Ethnico. Haereticus vocor, hor mouision praedicans Trinitatem.Sabelli nae impietatis arguor, tres subsistentesiveras Integras , perfectasque petibnas desella voce pronuntians. Si ab Arrianis,
merito : si ab Oithodoxis , qui huiuia modi arguunt fidem , Orthodoxi esse
desierunt; aut si eIs placet, haereticum me cum Occidente , haereticum cum AEgypto, hoc est cum Damaso Petr que condemnent. Quid unum hominem, exceptis sociis , criminantur p.Sariuus renuiter fluit, non est aluei culpa,
sed sontis. J Tametsi quae ibi subdit fam
ctus Hieronymus, monstrant calumnia tores a quibus vexabatur, & prima vel batur consistere terra, fuisse Monacho aduersus eum adeo essetatos , ut soch qui mox abscesserunt, melius esse dicere ne
inter feras habitare , quam cum talibus Christianis : tamen prima mali origure serenda est ad Arrianos qui ea de Hi ronymi Sabellianis modisseminarant,quet soliti erant in omnes sibi aduertantes i ctare. Sed ipsa eius fidei professo calumniae illos reuincit. E contrario a ctus Hieronymus et Luthero accusatus est Arrianismi, & quod explosiit et homousion , ut resest Cochlaeus in actis Lutheri anno Is 2 i. dc Is 3 a. qui L therrum strenue hac in parte calumniantum ostendit. νAccusatus insuper est sanctus Hieronymus Manichaeli mi quoad nuptiarum
sanctitatem. Cum enim spurcus Iovini nus coniugium Virginitati aequaret, cumque S. Hieronymus sortibus scriptis refutasset. extollens summopere vir,