장음표시 사용
231쪽
I3a Apparatus Biblicus. va progenies, Deus, transito Iordane, foedus insta lavit, & sacrificium, initio facto a Paschate in Ga gala in campestribus iericho, ubi omnes Israelitae circumcisi sunt, ut videre est in capite 3. Iosue. Qui sacrificia simul praecepit, & repudiat, non
sibi Deus constare videretur , nisi verba sic accipi mus, ut censeantur dicta adversus eos qui ad sacrificii finem non advertebant. Rcipsa Deus non delectatur sanguine hircorum , & carnibus taurorum , hec sanguis brutorum animam peccatricem purgare potest, sed repraesentare sanguinem pretiosum Chrisiti, quo vere mundati sumus. Placebam itaque s
ctificia Deo, quoniam sibi fieri postulabat; sed quatenus signa sacrificii sibi offerendi a filio ejus, quo
sacrificio nulla res praestantior cogitari potest, nec alius cultus dignus est Deo . Displicebant sine ulla ratione , qua carebam saepius carnalium Iudaeorum sacrificia; qui de Cluisto non cogitabant , occupati solo delectu animalium, quasi pinguiora magis Deum
Cum ea sit ratio veterum sacrificiorum, ut instituta sint in typos mortis Christi, non mirum est, si Deus illa ordinarit, & praescripserit ritus eorum omnes; quod absurdum esset cogitare ab eo factum, si a daemoniis illa primo adinventa essent. Haec prae notare ingens operae pretium est; nulla enim alia o servatio magis inducit in veram notitiam Scriptur rum Veterum: in quibus ubique mentio fit sacrimciorum I quae sine fastidio legi non possunt, nisi an, mus hac praenotatione occupatus sit, his ce praestam lius quidpiam sacrificium significari. Itaque cum tanta sit sacrificiorum dignitas, de illis diligenter diis rendum, ea praesertim investigando, ex quibus clariora fiunt quae habent Codices sacri ; ad quorum expositionem neclinarium primum scire quid sit sa- rificium , ex quibus fiebat, quo fiebat ritu , quae
232쪽
Liber L Caput VII. 133 cum illo conjuncta, a quo fieri poterat, in quo lo-Co, quo tempore, qua suerint diversae sacrifiei rum species, quae sacrificia propria cuique sesto, quae esset participario eorum. Sacrificium, ut ex praenotatis liquet, est macta tio sive mors vivi animalis in poenam peccati, quod pse qui illud offerebat, patraverat, aut pro quo suscipiebat Deo satisfacere. Dignus morte a terna, ut Deum placaret, dabat pro se vicariam animam, ex suis propriis gregibus . Ergo sacrificia ostendebant quid commeruissent peccatum & peccator, mortem nempe & ignem, dum mortem & combustionem victimae oculis ingerebant. Erant ergo veluti signa poenitentiae & expiationis pignora. Animantium, ex quibus sacra fiebant, genera sunt quinque: boves, oves , caprae, turtures, & pulli columbarum. Haec utique talia genera erant, qualium erat de summa mansuetudo, & maxima in terra Chanaan copia, & praecipuus in victia communi usus. Sicut ipsius generis, ita singulorum animalium ad sacrificia adhibitorum delectus summus habendus
erat. Si caecum fuerit, si stafium, si cicatricem hi boni , si papulas, Mi stabiem aut impetiginem , non
offeretis ea Domino. Gυ. e. aa. v. 22.) Hinc laetium ut quodque animal diligenter explorari soleret, prius Iam admoveretur ad aram. Maimonides, in Tra. atu suo de rebus altari interdictis, enumerat vitia quae animal temerarent. Communia homini & pecudi assignat quinquaginta, viginti tria pecudi , qu i scrutatur & explicat recensens omnes corporis parteS, α quo vitio quaeque posset affici notans. Scilicet victimae immaculatae repraesentabant Agnum vere sine macula, IESUM CHRISTUM Dominum
moties quis immolandam victimam susciperet , sistebat illam ante altare, deinde manum capiti ejus impo
233쪽
amponebat utramque , ut dicit Maimonides: alii seriistiunt unam suffecisse; sed omnes volunt, sive unam, sive utramque, ex totis viribus imponendas suisse . Praeterea solemnes quasdam preces recitabat. Si plures simul offerrent unam hostiam, ei manus impone-hant universi, non illi simul una, sed unus post alium, ut Maimonides docet. Hare impositio maninam ritus erat, quo hominis peccata veluti transmittebantur invictimam pro ipso morituram; & cujus morte imminente, agnoIcebat se mortem commeruisse. Erat,
inquam, haec impositio typus impositionis peccat
rum nostrorum, quorum onus in se suscepit Christus, simul dc emblema poenitentiae. Idcirco, ut adis struit Maimonides, qui sacrificium pro peccato aut delicto offerebant, si non agerent poenitentiam, dc peccatorum consessionem disertis verbis conceptam non ederent, haud purgabantur. Deinde jugulabatur animal. Iugulandi autem modus erat, ut resecarentur simul aspera arteria & oesophagus. Excipiebatur sanguis patera , quae moVebatur,
ne concresceret sanguis , antequam transferretur, MIro sacrificiorum genere omnia respergerentur illo anguine Vela, cornua altaris, & pler que alia. Reliquus autem sanguis effundebatur ad pedem aut basim altaris stivit. eap. q. v. 18. in una vel Pluribus aspem sonibus, prout exigebat natura sacrificii. Ideo altare cingebatur fossa , ex qua san'guis per occultos canales effluebat e Templo in torrentem Cedronis . Altare autem, quod editum erat, figurabat crucem, in qua exaltatus est Christus, & quae respersa est sanguine ejus pretios .
Post aspersionem sanguinis, & detractam ei pellem, victima concidebariar in partes, quae per collem, quo ad altare ascendebatur, deferebantur cum
pompa, & agitabantur ad partes orientis, hoc est, movebantur huc illuc, surrum & deorsum. Ardebat
234쪽
gnis perpetuus in altari s Levit. Diis. 6.ὶ quem nutrie. Dat Sacerdos subjiciens ligna mane per singulos dies. Adolebatur rota victiina hoc igne, Vel pars tantum Pro genere sacrificii, In ascensu altaris, sive in colle, saliebant Sacerdo tes victimae partes; omnis enim victiina sale salieba tur, ex lege. Leν, c. a. ν. I 3.) Sacrificiis libamina adjiciebantur. Quicquid offerebatur vini similae una cum victima, appellabatur libamentum. In libamento Fertum dicehatur quod erat ex simila, id est, farina mundissima, oleo & thure confectum , in clibano, aut sartagine, aut ςraticula coctam , Fertum erat etiam frumentum igne totam, Pars incendebatur , pars sacerdotibus tradebatur . Omnia ista, vid licet victima, vinum, simila sive serta dicuntur ab Hebraeis eo anath, hoc est, dona Deo oblata, & ritu sacro consumenda, interimenda. cremanda, aut
effundenda, aut ad sacras epulas adhibenda , Ferta autem magis proprie dicebantur Hebraice Mine-cha, id est, oblatio, Graece oblationes ver. ex animantibus appellabantur Tebachim. id est,
sacrificia, Labach proprie est mactare. Sacrificium iGraecis nominatur λεια a macto . Ferta quae fi bant farina triticea vel hordeacea , cum vino auge
bantur . appellabantur serta libaminum. Omnia autem serta super altari offerenda prius oleo subigenda erant, & superaddendum thus, ut praecipitur in Levitico. cap. a. v. I.) Condiebantur sale, & hoc est
quod Virgilius salsas fruges appellat. Haec in altari
adolebantur; vinum vero affundebatur ejusdem ait, taris crepidini. Cautum erat, ne quid sementati, aut mellis altari superponeretur.
Sartaginis autem & craticulae , in quibus Locta serta, quae in furno non coquerentur, id discriminis ex Maimonide intererat, quod craticula instructa esset ora, quia mola quae in hac coquebatur , mollis
235쪽
mollis esset, ne autem excederet, ora craticulae of
stabat. vas illud, quod a Vulgato interprete appella tur craticula, in fonte dicitur Rascheschel , quod Potius alienum cacabunt, sive vas in quo aliquid ebus litur , denotat, quam craticulam, quae vernacule dicitur un grit, italice una grati cola . Sarrago autem chaia ora carebat, & in illa coquebatur mola oppi do dura, quae hinc inde excurrere non poterat. Prae
scribit Leviticus quibus mensuris similae & olei conis starent serta ; quae coquenda clibano, quae sariagine, quae craticula, pro qualitate sacrificiorum.
A quocumque poterat jugulari victima; proprium
autem munus sacerdotum erat excipere sanguinem, transferre, & eo aspergere altare, caeteraque munia
obire. Quin etiam hominibus alienis, id est, non sacerdotibus licebat pelle victimam exuere, eandemque in partes dissecare; sed sacerdotum proprium munus erat sanguine victimae altare aspergere; -- molabit que vitulum coram Domino, is scilicet qui onseri, & ogerent filii Aaron sacerdotes, singuinem ejus fundentes per altaris circuitum. Lerit. cap. I. v. i. Sic praeceptum suerat, inquit Origenes, quia Annas& Caiphas, & caeteri Sacerdotes, qui consilium inuerunt contra Dominum, erant filii Aaron, & ipsi obtulerunt & sanguinem suderunt in eodem loco, in quo erat altare, id est, in Ierusalem, sive pintius in Templo ipso, ubi Sacerdotes Iesum mortis reum judicarunt. Ante extructim Templum. non licebat mactare victimam, nisi ad Tabernaculi ostium stivit. eap. . postea in domo electa, hoc est, in loco, quem es git Dominus , ut praecipitur De Μι. cap. D. M I . )nempe in Templo. In quocumque atrii loco poterat neri jugulatio pecudis, sed non extra illud: n que etiam Agnus Paschalis extra atrium mactari pintcrat. Ad istam legem, de non mactando sacrificio
236쪽
extra Templum Hierosolymitanum, alludebat Dominus, cum apud Lucam leap. 13.) dicebat: quia non capit Prophetam perire extra Ierusalem. Scilicet typimortis Prophetae extra hanc urbem exhiberi non poterant. Sanctiores victimae ad solum aquilonare altaris latus mactari poterant. Levit. cap. I. in Aliae ubique in atrio Sacerdotum , etiam in atrio Israelis; antequam conderetur Templum, lex de loco sacrificiorum non tam arcta erat. Samuel, David. Salomon non adduxerunt omnia sua sacrificia ad Tabernaculum . Quandoque sacrificaverunt in excelsis ,
quod postea piaculum fuit. Elias quidem extra re ram Iuda coram Israelitis in monte Carmelo sacrificavit juvencum Deo velo, qui igne coelesti sacrificium illud sibi placere, testatus est. Sed non idcirco putandum est hoc Eliae sacrificio religionem Templi Hierosolymitani abrogatam; imb vindicata est a
Propheta et elo divino adversus Baalim. Miraculum quod tunc editum est, narratur in tertio Regum.
Nulla saerificia fiebant nisi interdiu; nee asperge banir sanguis, nisi victimae quae de die esset occisa. Ubi sol occiderat, sanguis fiebat prophanus; sed eum aspersio facta suerat in die, poterant adoleri
membra & exta tota nocte. Matutinum sacrificium fiebat, cdm sol nondum ortus collustraret Orientalem plagam. Vespertinum, ubi primum umbra ejus por rigebatur. Agnus Paschalis immolabatur inter vesperas, hoc est, sole inclinante, nempe hora nona , quae tertia est nostra pomeridiana, qua Iosephus eX-
pressis verbis dicit suisse Agnum Paschalem mactandum; & qua hora eontigit Iesum expirasse in cruce. Agnus in quotidiano sacrificio immolandus havinciebatur, ut anteriora &posteriora ejus crura colligarentur quem ligationis modum Rabbini appe lant ligationem Isaae & jacebat capite ad meridiem
237쪽
obverso, facie vero ad occidentem; quo situ corporis videtur Christus G tulisse carnis suae sacrificium. Iam enumeremus diversas sacrificiorum species .
Cum sacrificium Christi se Deo Patri offerentis non posset ob multiplicem virtutem uno sacrificii genere reptaesentari, ideo plurimae sacrificiorum species la re instituendae . Inter sacrificia alia erant sanctissima, alia levia, sive mInus sancta, aut inferioris sa
ctitatis. Quatuor sacrificiorum species Ma uni des admittit, holocaustum, sacrificium pN peccato, pro delicto, & sacrificium pacificorum: sacrificia autem illa erant vel privati alicujus, vel totius Israelis. De his speciebus iuvat aliquid delibare.
Holocaustum . ut nomen, quod Graecum est, indicat, totum igne absumebatur. Hebraeis dicitur Hola, quod non aliud significat quam ascensem e stilicet ascendebat victima ad altaris ignem, quo correpta abibat in sumum. videntur autem Graeci comfudisse hola, ascensio cum totusi etenim inqui 1sdam sacrificiis , etiam quae holocausta nominabant, pars quaedam cedebat Sacerdotibus, vel laicis , a quibus oblata; ita tota hostia non consumebamragne . Ritus hujus sacrificii describitur in Levitico. cap. I. Ignis caelitus demissus aliquando corripiebat victimam in holocaustum oblatam. Sacrificia, quae incendio absumebantur in altari , dicebantur Hebraice ische, id est, ignita, ab ista Ignis. Res inanimatae igni destinatae etiam diceban-.tur hethora vel biboreth, id est, sumtus, Graecis
θυμώματα, quae incensa in sumos abibant. Nomen Oblationis rerum inanimatarum, quae alio ritu sacro destruebantur, erat nese i ιπονώ libamen. Sacrificia alia voluntaria censebantur, alia necessaria. Quae sponte & ultro, quoties luberet , offerri poterant, dicebantur voluntaria, etiam sche mmim, i e , pacifica, ex schaiam, quod est retribuere vel pace - Dipitigeo b GOOQ e
238쪽
Liter L Caput VII. 139pace fria. Pacifica sacrificia etiam salutaria dicebanis tur , nempe facta propter recuperatam salutem, &ob res prosperas: Eucnarissica, quia fiebant dum gratiarum actio redderetur. Sacrilicia necessaria erant gemina pro peccato & pro delicto. Primum appel. latur simpliciter ina ἁμαρτίας pro peccato. Ita verba
illa pauli ad Hebraeos eap. Io. v. 8.) quibus Iesum
inducit loquentem, hostias ct obliniones s holocaut mala pro peccato noluisti , non sc intelligenda sunt quasi Deus non admiserit oblatum a Christo sacrificium pro peccatis hominum. In sonte Graeca est, χμ- ώαρτίαι, id est, Deus non delectatus su rat antiquis sacrificiis, neque oblationibus , neque holocativis, neque sacrificio quod dicebatur pro peceato . similiter & in Epistola ad Romanos ubi Paulus dicit in vulgata nostra: es. 8.ὶ Deus fllium suum
mittens in similitudinem earnis peccati. st de peccato damnaruit percisum in carne. Illud de peccato insonte Graeco QN ἁμαρτίαι intelligendum est sacrifici uiri quod pro peccato dicebatur, in cujus similitudine venit IESUS CHRISTUS. Similiter, cum in Epistola ad Hebraeos scap s. v. 28.ὶ dicitur de Christo, sine peccato apparebit expectam ibus se in DdMem .
sensus, ut mihi videtur, est, quod non opus erit, ut in corpore suo offerat sacrificium pro p caro . Denique secunda Epistola ad Corinth. se .i. ma I. Eum qui non noverat peccasum, pro nobis peccatum socii, nempe sacrificium pro peccato, ut nos umeremur
Per peccatum intelligunt Hebraei vel voluntariam vel imprudentem praetergressionem legis divinae , 8ue nisi expiaretur, haberet poenam comitem a Deo Immissam; cum autem & crederent plerosque morbos, ut parturientium dolores, & immunditiem leprosorum, esse alicujus peccati irro ala supplicia, idcirco sacrificia quae a leprosis & a puerperis offerebam
239쪽
x6o Apparatus Riblicus. tur, numerant inter sacrificia pro pereato , id est . oblata ad plaeandum Deum, cujus ira provoCata
Ut liqueat quid sit sacrificium pro delicto, quaerendum quid intelligant Hebraei per Ascham, quam
vocem Latinus interpres reddit delictum. Proprie Ascham reatus est. Puta execratio, pessurium, error. ignorantia. Praesertim culpa erat, ut ita dicam, incertar nempe cum aliquis cereb non sibi conscius esset culpae alicujus, sive dubius an admisisset, necne. tenebatur, ne incurreret in odium Dei, certum
piaculum facere, sive offerre sacrificium quod pro delicto appellabatur. Rem non satis explicat nomen delictum. Constat praescripta suisse sacrificia his qui culpae dubii erant, ut videre est in hoc loco Leviatici. cap. I. v. I7. Anima si peccaverit per ignorantiam , feceritque unum ex his qua Domini lege prohibentur , ct peccati rea intellexerit iniquitatem suam. Fons sic reddi potest. Homo autem eum pec- eaverit , ct contra quodvis preceptorum Domini, quod
facere minime licet, fecerit; ct si hoe fecisse non remto novit, reus tamen est. Pergit autem loqui vulgatus interpres: Oferet arietem immaculatum de gregiabas Sacerdoti , iuxta mensuram aestimationemqne peccati ; qui orabit pro eo , quia nesciens fecerit , ct
Sacrificia sic distingui possunt, ut alia dicantur eonsecrationis, nempe Sacerdotum , quae describitur Levit. e. 6.) Emundarionis pro puerpera, cap. Iz. pro leproso, scap. 23. 2 . in pro semini fluo, se . II. & pro muliere menstruosa ibidem . Item expiatioris , quae offerebantur pro sanctuario, sive pro templo, & pro labe totius populi. Sacrificia & distinguebantur sestis diebus, quibus propria erant. Sacrificio jugi matutino & vespertino, in Calendis sive Neomeniis , addebatur aliud sic λ. Diuitigod by
240쪽
taber L. Caput GA Isrs crificium, sicut in Paschatis diebus. Agnus Pascha. lis jugulabatur in atrio Templi, etiam a quolibet; sed a solis Sacerdotibus sanguis ejus excipiebatur patera, quae effundebatur ad basim altaris. Caro ejus asportabatur comedenda in familiis . Post magnum azymorum diem, nempe decima sexta die mensis Pa. schalis, offerebatur sacrificium cum manipulo novae messis. Die Pentecostes, ut in Calendis, addebatur sacrificium quotidiano . Praeterea offerebantur duo
fermentati Panes in primitias novae messis; sed non
comburendi in altari, a quo omne sermentum removebatur, ut dictum est. Sic in reliquis festis addeba tur sacrificium jugibus sacrificiis, In scenopegia libabatur aqua cum vino. In die expiationis offerebam tur hirci duo, quorum alter immolatus in hostiam pro peccato cremabatur; alter vivus emittebatur insolitudinem. Primi inserebatur sanguis in sancta San. ctorum: super alterum sacprdos confitcbatur peccata populi. Lex praescribebat quas partes victimarutri comede. rent Sacerdotes, quas ille qui obtulisset. Participatio illa erat pars sacrisscit, sive ad sacrificium pertinens; juxta quod dicebat Paulus. I. Cerrinth. cap. s. et . I 3. Nescitis qηoniam qui in sacrario operantur, quo de
sacrario sunt, edunt: is' qui altama deseruium , cum altari participari. In fonte Graeco ---συα. μευον reia. Diridunt cinn altari, cui debebatur portio voranda igne cjus. Altera portio tum Sacerdorum erat tum offerentium. Ad hunc morem alludebat Paulus capite sequenti x. a I. non potestis mensa Domini, id est altari s participes esse ct demoniorum. In loco sancto comedenda erat victima, a viris mundis dccircumcisis, non alibi quam in atrio , cum sacrificium esset sanctissimum; mimis enim sancta, ut agnus Paschalis , poterant comedi intra moenia urbis Ierusal eua, set non extra . L Praeter