장음표시 사용
481쪽
3 2 Apparassis Biblicus. nihil aliud sit quam traditio Grammatica de punctis vocalibus, accentibus, syllabis& istiusmodi minutiis;
Cabala vero ore tradita versetur circa profunda Legis mysteria, quae ex verbis, literis, punctisve. etiaciantur. Hanc aequiparant Legi. Equidem praeter o dinariam significationem verborum Scripturae, aliam fateor quaerendam , qua ram verba ejus quam res ipsae, quas primario significant referre decet ad Chria sum. Ita videre est in ipso Evangelio, & in libris Judaeorum, ut in paraphrasibus Chaldaicis, & etiam apud Rabbinos peritiores, multa loca Scripturarum interpretata de Christo, quae conveniunt cuipiam a teri, quem proprius spectare videntur. Hae mysticae interpretationes , sive haec Cabala authorem procul
dubio habebat Moysem & prophetas, qui scriptis&ore docuerunt Christum esse plenitudinem Legis, &omnia in typos eius fieri. Misterium quod in verbis
Geneseos cap. a. occultabatur relinquet homo patrem suam ct matrem , ct adhaerebit uxori sua reum lat Paulus in capite v. 3 a. ad Ephesios. Sacramentum, id est, Mysterium Me magnum est, ego autem
dico in Christo s in Ecclesia . Epistola ilia inquit
Cunaeus, plena est mysticis atque abditis sensibus , sicut tota Scriptura: verum ex hodierna Cabala Iudaeorum nihil sani hauriri potest. Vana mysteria in sellabis & apicibus Scripturarum quaerit . Libri C, balistici qui hodie vendi tantur , nunc agnoscuntur ab ipsis Iudaeis pro figmentis nuperorum Rabbin rum , qui sucum fecerunt tam suis Iudaeis , quam plerisque Christianis r obscuris enim verbis mysteria sua tradunt, ut a vulgo non intelligantur; ut Chimici Doctores sua secreta obscuris verborum involineris involvunt, quia pleraque falsa & inepta sunt,
quae docent, quaeque risum moverent, si citra ambages proponerentur.
Specier est quaedam cabalae, quam practicam V
482쪽
Liber II. Caput M. 393cam, quae ab omnibus ut magica & illicita damnatur. Hujus arte, sunt Iudaei qui e literis vel verbis Scriapturae detortis, & arcanis quibusdam inde elicitis , opinantur assequi Angelorum consortium, & posse
eos reddere libi familiares, miracula patrare, mota bos sanare. Rabbi Nachman narrat virtute nominis
Dei Tetragrammati, quod in schedula habebat scriptum , navem a terra in mare deductam, quam Naupegi loco movere non potuerant. Per hoc-ce nomen non minus ridicule quam impid blasphemant Christum Dominum omnia sua miracula perinfecisse. Fingunt cum hoc nomen in Templo invenisset in membrana scriptum , occultasse in vulnere quod sibi in pede fecerat quod figmentum in ptum est a si enim per veram hujus nominis pronuntiationem tot potuissent patrari miracula, cur Sacerdotes , qui stante Templo per nomen hoc , cujus veram pronuntiationem ideo noverant, populum benedicebant , istiusmodi miracula non effecissent
Sunt Cabalistici doctores, qui in literis, punctis
sic ludunt, ut ex variis permutationum combinatio nibus, abbreviaturis, vel ex literarurn figura, vel valore arithmetico, sensis mysticos eliciant, sed ineptos& superstitiosos. Prima species hujus caesae diciturge tria. Dictio plane Graeca est , ut ipsi Iudaei
agnoscunt, qua utuntur ad denotandam Arithmeticam literarum supputationem: dictionum autem quin rum literae eundem numerum producunt, unam per alteram explicant. Sic Tetemach, id est, oriens dicunt esse unum ex nominibus Messiae, qui & dic tur Manahem, id est, consolator, literae autem utriusque nominis producum numerum I 38. Altera species dicitur Notaricon, dictio latina; qua nempe per notas sive per compendium literarum singulae literae alicujus dictionis totidem verba significant, quae
483쪽
quae easdem literas initiales vel finales habent. Sie ex Beresuit, prima voce Genestos, hunc sensum eliciunt. In principio vidit Deus quod Uraelita acceperunt legem. Tertia species est Temura, id est, per.
mutatio, qua eodem literarum numero retento eas alitpr componunt; vel per ceriam Alphabeti combinationem cum aliis permutant. Illam permutati nem Iudaei voce fictilia nominant albath; dc definiunt speciem scribendi arcanam, una alphaberi lit ra pro altera posita. Haec anagrammatismo similia sunt. Non vacat his nugis diutius immorari. Hos
Cabalisticos Aben-Esra , licet vir Iudaeus , assimilat noctuis, qui in liter iis sensus splendore caeci sunt, at in mysteriorum tenebris perspicaces . Attamen quandoque in illis non infeliciter luditur. Similes quidem lusus non dedignati sunt olim Sancti P tres, qui mysteria quaerunt in numeris . Diu est quod ex diversis literis initialibus singulorum nomianum , unum aliquod nomen confectum est ; ut vudimus de nomine Macchabaeorum. Sanctus August, nus nomen Adam resolvit in quatuor nomina Graeca, quae significant quatuor mundi plag*s: ἀνατολου ariens, Avis occidensi ἀρνδε septemris , μνημερίἀ meridies.
De myrat Codicis antiquis versionibus Gracit et dansane quin dicitur LXT. Seniorum, ct de μteris OLim Deus in Iudaea, & non extra illam, notus erat. Solis Abrahae posteris, Isaac & Iacob n
men suum manifestum fecerat. His ergo, & non aliis, Volens sua eloquia credere . nota lingua eos
compellavit, paterna scilicet, quae Hebraea erat. Id
484쪽
senus sermonis congruum, quo arcana eius non otigarentur, etiam si sacer Cpdex in aliorum quam Imdaeorum manus pervenisset. Lienim ante apposita pumcha vocalia, sic Bbsignabatur. ut nec recte legi posset, nedum intelligi, nisi ab eis qui veram ejus leai nem, sicut & intelligentiam, haberenitab avita tr ditione accepi m. verum ubi jam approperabat illud tempus, quo coeli terraeque Dominus non Iudaeorum tantum, sed omnium populorum Deus a diretur ; dc illa omnia mysteria, quae in Hebraeo e dice latebant, reseranda erant, sivit ille ut notiori &faciliori lingua in publicum manarent px fonte suo derivat ; ne Iudaei qui odio prosequebantur omnes alias gentes, illis prorsus veritatem inviderent, ut d clarat B. Augustinus libi a. de doctrina Christiana cap. I . ubi loquitur de versione Graeca L*X. Interprerum , de qua modo acturus suin, Quamobrem etiam
si aliquid aliter in Hebraeis exemplaribus invenitur, quam ipsi posuerint, cedend- esse arbitror divina dispensationi, q- per eos Interpretes, facta est: ut liabri quor gens Iud4a cateris populis vel religione vel
invidia prodere nolebat, eredituris per Dominum gen-ιibus, ministra Regis Ptolomai potestate, tanto ante
A quo tempore Alexander Magnus rex Macedonum imperium Orientis invaserat; quod eo mortuo inter praecipuos duces ejus divisum est, sermo Graecus totu oriente & in AEgypto, quam Ac sibi su
jecerat Alexander, coeperat usitatus esse. Quo Graecorum imperium non pervenerat, doctrinae eorum existimatio adduxerat populos ad Graecarum literarum studium. Itaque cum Evangelium promulgatum est, jam Graeca lingua totum orbem notum pervaserat. Si verat autem Deus ut Hebraeus Codex Graece ver teretur, ut innotescerent quae significabat adimplem
da per Filium suum, quem missurus erat in terras,
485쪽
Versio, inquam, Graeca praedicationi Apostolorum viam stravit; cum Gentes lingua sibi nota, ea quae ab Apostolis de Christo praedicabantur, a Prophetis prius praedicta legerent. Nulla de Apostolorum sta de , vel de Juclaeorum malitia & obstinata perfidia suspicio suboriri eorum animo poterat; cum ipsi I daei literas sacras in linguam Graecam traductas Gemtibus tradidissent: ex quibus tum mysteria Christiana probari, tum ipsorum incredulitas, qui Christum non receperant, redargui poterat. Si vero nulla ante Christum iacta esset versio , dicere potuissent Iudaei haud fideliter factam; & ipsi vel ex invidia libros suos cor rumpere tentassent, vel Christianos de corruptione accusassent. Quin ipsi Christiani adornatam a se Vetasionem Gentibus tradentes non tam facile fidem invenissent.
Quoscumque auctores habeat versio Graeca, quae dicitur opus LXX. constat ante tempora Christi vulgatam fuisse. Ipsa est quae hoc-ce nomine circumfer tur ; quam Iosephus & Philo celebraxerunt: ex qua videre est in novo Testamento pleraque ex veteri allegata . Huic acquieverunt Apostoli 3c universa Ecclesia. Ex ea factae versiones, quae primum in Eccle-
sis Christianis publices praelectae sunt. Denique ex hac
Graeca versione traductae sunt Arabica, AEthiopica, Armena , Illyrica, Gothica, Latina vetus ante B. Hieronymum . Nec aliam Ecclesia Graeca, & pleraeque Orientales in hunc usque diem agnoscunt, hac sola contenti. Hanc Patres & Theologi tam Graeci quam Latini commentariis illustrarunt: in Conciliis tam Provincialibus quam Generalibus ex hac verit rem doctrinae probarunt; errores & haereses profligarunt ; vitae & disciplinae regulas hauserunt. Ergo manet indubitatum non levis esse auctoritatis; ideo a tem multum utilis, qudu elahorata sit hi ce diebus,
quibus notior erat lingua Hebraea; quae diu est quod
486쪽
vernaeula esse desiit, nec intelligi potest nisi ex inter-Pretatione antiquarum Versionum. Perstringam breviter quod de historia dictae versionis certum vel imcertum habetur.
In libello Graece scripto, cujus auctor se Aristaeam vel Aristarum dicit, historia illa, de qua fit sermo, enarratur. Ambigunt aliqui num ille libellus, qualis nunc editur, sit liber supposititius. Video viros peritiores pro antiquo scriptore eum habere ; nec valet argumentum quod aliqui deducunt ex praetermiς sis in eo libro quibusdam circumstantiis celebris his
storiae; verbi causa, non memoratas ab Aristaea cellas , in quibus separatim conclusi Graecae versionis I terpretes , & tamen inter se consenserint, non divetasa, sed prorsus eadem scribentes; ut asserit Iustinus martyr . Hoc ce miraculum potuit vulgari & temere credi licet non sit scriptum a primo historiae Scriptore . Sed & plures Viri non contemnendi, qui etiam pro antiquitate dicti libelli pugnant, suspicantur totam hanc-ce historiam, qualem eam Aristaeas exponit, commentum elle alicujus Iudaei Alexandrini, qui ueversioni Graecae , quam edendam populares sui cur verant, auctoritatem conciliaret, sub nomine Aristam viri Graeci & Gentilis, totam hanc-ce fabulam commentus esset; quod arguunt anachronismi, qui deprehenduntur in hoc scriptore, quem tamen exscribam. Quisquis sit, quod enarrat fidem invenit apud Iosephum, Philonem, & omnes fere antiquos scriptores; ut nisi gravissimis argumentis subnixus nemo debeat impetere veterem viri existimationem. Summa historiae totius huc redit. Cum Rex AEgypti Ptolemaeus Philadelphus libros omnis generis conquireret, ut Bibliothecam suam magnis sumptibus Alexandriae structam ornaret, suasu Demetrii Phalerii, quem bibliothecae praefecerat, Iudaeorum leges & religionem , cum ipsorum libris laciis, in bibliothecam
487쪽
Liam inferri voluit, & ut in linguam Graecam, quae omnium longe propagata, & sibi optime nota erat,
verterentur. In hunc finem legationem honorifieam misit, cum literis Ac magnificis in usum Templi d nariis ε ad Eleazarum Iudaeorum Pontificem, Postulans ut libros suos sacros ad ipsum mitteret una cum viris, tam doctrina quam aetate & moribus conspiacuis. qui ad tantum opus conficiendum idonei essent. Arist eas: unus fuit ex his legatis ι ipse inter proceres Ptoleam summus. Eleazarus autem ille ψ ad quem imgatio , juxta Iosephum, Oniae primi filius erat, Sumeonis justi frater, de quo Siracides Cap. Io. loquitur & Iaddi nepos ι qui dicitur Alexandro Magno o viam ivisse, & illi Iudaeos conciliavisse.
Elemarus 1 convocato Concilio . viros elegit ex qualibet Tribu sex, & misit ad Regem, una cum exemplari Librorum sacrorum, quod ex multis membranis artificiose connexis constabat, pro more Iudaeotrum,& literis aureis erat descriptum. Rex summo gaudio eos excepit , & volumina sacra venerabundus aspetit:
post multa vero convivia & colloquia, in insulam Pharum, septem stadiis ab Alexandria distantem, remisit, asi ignans eis procul a strepitu domum divinis contemplationibus idoneam. Eo in loco omnibus nece sariis instructi , versionem ex Hebraica in linguam Graecam inchoarunt; quam cum absolvissent spatio
LXXII. dierum, eam iussu Demetrii , in praesentia Sacerdotum & Principum Iudaeorum, totiusque populi Iudaici, quorum multi erant in AEgypto, legerunt.
Ab omnibus acclamatum bene & fideliter Omnia tram stata esset utque rata in perpetuum manetet ista vetaso, neminique aliquid in ea mutare liceret . dira imprecati sunt in omnes, qui quicquam in ea mutarerentarent. Rex vero, cum omnia ei perlecta essent, Legislatoris sapientiam admiratus, libros religiose asi
servari jussit; permittens Iudaeis Principibus synagog '
488쪽
rum, ut exemplaria describerent in usum suum : ipsos verb LXXII. Interpretes cum donariis magnis permisit redire in patriam ; simul dimisit liberos centum viginti mille Iudaeos captivos quorum pretium redemptionis ipse persolvit . Tum exemplar Hebraicum, tum ipsam versionem in Bibliothecam collocavit De
His attestatur Philo Lib. i. de Vita sis narrans rem contigisse sub Ptolemaeo Philadelpho, qui tertius ab Alexandro fuit AEgypti Rex . Simul confirmat quod Aristaeas fuse scribit, nempe ρropositas a Rege quaestiones dictos interpretes solvisse; eisque insulam Pharum assignatam: Ubi, inquit, tanquam framine cor
repti prophetabant, non alia alii, sed omnes ad verbum eadem, quasi quopiam diei ante svulis invimiliter. Paucis interjectis haec subjungit Philo Quamobrem hodieque solemnis relebritas reno tur in Pharo insula, ad quam non tantumIudaei, sed adii plurimi traiiciunt,loeum veneraturi in quo primiem visa est hac inter tatis, ct pro tanto beneficio quasi recente acturi Deo gratias. Post vota autem gratiarum actiones, alii tentoriis fixis in littore , alii discumbentes in ipsa arena flub dio epulantur eum amisis ct domesticis; praes rendo tune litus palatiis regiis . Iosephus Lib. cap. a. Antiq.ὶ exscribit Arist eam, quem Arista iam nominat. Describit multis verbis quae ad Templum Ptolemaeus miserit donaria; & ex his quae prosert ex lubro, constat non alium esse , qui nunc nomine Ari-Ωςae editur. Sum tamen, ut innuimus, qui suspicentur Iudaeos Alexandrinos, sub nomine Aristiae alienigenae, librum de quo sermo est, edidisse, ut auctoritatem conciliarent versioni Graecae quam cuderant.
Evicimus in dissertatione de Paschate Iudaico, At xandrinos schismate quodam ab Hebraeis divulsos, quatenus contra divinas leges haberent proprium Templum, in quo Saerificia Deo offerebant, quamquam
489쪽
oo Apparatus Biblicus. quam non negarent Templum Hierosolymitanum esse sanctissimum. Cum linguam Hebraeam in urbe Grae- ea degentes didicissent, verisimile est in linguam Graecam curasse vertendos Libros sacros; & ut haec versio authentica haberetur, praedictam historiam commemtos . A late sancti Iustini, ut ex eo discimus, monstrabant cellulas, in quibus separati Interpreteῖ eadem, Deo inspirante, scripsissent; quas ramen cellas silentio Aristaeas praetermisit. Nescis , inquit B. Hieronymus, quis primus auctor septuaginta cellas Alexandria mendacio suo extruxerit, quibus divisi eadem scriptit,rint, eum Arimus eiusdem Ptolemaei 'ααις. c, ct multo post temporeJosephus, nihil tale retulerint , sed in una Basilica congregaros, contulisse scribunt, non prophetasse; aliud eminim vatem, aliud esse interpretem. Authores Graecae versionis, quicumque fuerint, locuti perinde ac si Alexandrini essent: etenim, ut observavi in libris de Templo, disserens de mensuris & ponderibus, valorem ponderum Hebraicorum exprimunt more Alexandrino; nimirum id ponderis vocantes
didrachmum, quod Iosepho & Evangelistis uicitur
tetradrachmum , quia drachma Alexandrina duplo ponderosior esset Graxa. Insuper Graeca versio in sex Patriarchis antediluvianis annos centum addit artati eorum, antequam prolem susciperent, centum adimit
post prolem susceptam; quibus in locis & aliis, quoad
annorum numeros immane discrepant Hebraeo codici.
Id ab Alexandrinis factum viri periti suspicantur, ne AEgyptiorum annalibus fidem derogarent, qui gentem
suam multo antiquiorem crediderunt, quam Hebraei codices permittunt.
Morinus in Exercitationibus Biblicis multa profert testimonia ex Rabbinis, quibus illi videntur appla sisse versioni LXX. sed fatetur jejunium a Iudaeis imstitutum octavo die mensis Thebet . quia in eo Lex scripta sit Graece in diebus Ptolemaei Regis, scilicet
490쪽
tiger IL G t X. o Itanquam pro malo quod Genti illatum sit. Certum. est 'Iudaeos hebrairantes odio habuisse illam versio nem; verum cum lingua Hebraea & plerisque Iudaeis ignota esset, factum est ut non solum extra Iudaeam,
sed 3c in ipsa Iudaea, perlecta sit in Synagogis, ab iis Iudaeis, qui ideo Hellenista, id est, Graeci dicti
sunt, quia hac Graeca vertione uterentur; quam, cum alia non siappeteret. allegabant Apostoli agentes cum Iudaeis Hellenistis; quorum major numerus erat quam Hebraizantium. Graeca lingua toto fere orbe terrarum nota erat & usitata; unde videre est plerosque Iudaeos, etiam Iosephum Historicum apprimis
non percalluisse Hebraeam. Postquam Vero rebus mutatis, maxime in Oriente lingua Graeca desiit esse fa miliaris, Iudaei linguae Hebraeae adhaeserunt; quin & . Graecam linguam, quam videbant excoli a Christia nis, odio habuere, ut probro verterent studium ejus,& haberent pro eodem peceato Graecam sapientiam
docere filium suum, dc ei carnem porcinam comedendam prςbere. Revertamur ad versionem Graecam Quamquam tota historia, enarrata ab Aristaea. commentum esset. non ideo minus posset dici, Deo providente, Graecam versionem elaboratam, quo via sterneretur adstruendo Evangelio ex libris veteris Te. stamenti. Primum extra controversiam est primitivae
Ecclesiae Christianae Patres hanc Graecam versionem probasse; dc ex illa cognitionem veterum Scriptur rum hausisse: pauci enim inter eos linguam Hebraeam didicerant. Ubique Sanctus Augustinus agnoscit Spiritu Sancto adjutos Septuaginta interpretes. Spiritus qui in Prophetis erar, ait lib. I 8. de Civit. cap. 63. quanda illa dixerunt, idem ipse eras etiam in septuaginta viris, quando illa interpretati sunt. D. Hieronymu. novam a seeersionem Latinam cusam causatur, non quod reprobaret Graecam septilaginta Interpretum ; sed quia ista Graeca versio non occurreret pu-C c ra, per