장음표시 사용
251쪽
cistumeliosa sint ad aures, id creaturarum, atque inprimis imaginum cultus est ad oculos. Utroque enim id , quod adversus Deum contumelia est, declaratur. Neque adeo mirum est, quod stylus Pro. ἶheticus artificiosam rerum Κρυψιν assectans . unum lasphemiae genus in locum alterius , adeoque etiam blasphemiam illam, quae est λογων Κωin locum illius , quae est o- πραγμα ων-- ων uti
Chrysostomus de Divinis praedictionibus, distinguit, substituit. Ita Esi . Lxv. 7. M usseruntisper moles,
ver colles ὐειδεσαν με , probro , contumelia me assecerunt, adeoque blasphem nt. non utique λα λόγων , sed προι ἐτιών, per actiones stas idolola. tricas. Nam qui colunt idola quasi Deos, exprobrant Deo arrogantiam Di illinitatis, inquit ibi Cornelius a Lapide. Similis locus est ΕZech. xx. 27. 28. Haec dicit Dominus Deus : Adhuc sir in hoe me blasphema runt Patres vestri. Introduxi enim eos in terram , -- per quam levavi manum meam , ut darem illam eis viderunt ommem collem excelsam , ct omnem arborem
densam , ct sacrificarunt ibi scrificiasua, dederunque ibi irritationem oblationissuae. Quod idem a Lapide & Sanctius de idololatria eorum recte interpretantur. Convenit illud Deut. xxx I. 2Q. Cum come
derint , ct saturati crassique fuerint, rivertentur ad
Deos alienos 'I I9Ja ct blasphemabunt me. quomodo vox Esse: I. F. EZech. XXXV. I a. usurpatur. De nique ubi Psal. Lx I x. Io. dicit David rHy fia)-των re onrobria exprobrantium tibi cecideruntsuper me, perinde ac si dixis
bla mantium reb Chaldaeus Paraphrastes illud de
Contumelia, quae Deo, cultum illius idolis communicando fit, interpretatur. IX.
252쪽
IX. Eandem ob caiisam Alcasar Nomina bias emia in capitibus Besia septem de Templis idolorum expli
Plena Dii', qui ita interpretantur in veri Dei injuriam. Blasphemiam igitur pro idololatria poni, clarillimum est, recepto Sarcasmo Prophetico, uti diximus. Nihil enim d testabilem idololatriae indolcm magis cxplicat, quam quod is, qui Creaturas colit, eas sine blasphemia in Deum verum colere non potest. Est enim idololatria certistimus 3c a solutus μυκρουσμος& φαυλοτμος, subsaniratio & vilipen-lium Dei vivi, aeque prosecto grave , quam si quis Deum vilissimae v. g. & insensatae materiae, ex quibus imaginta conficiuntur, nominibus appellaret, profiteretur e Pa-Iam , Deum illa haud meliorem potioremque csic. Dum enim Divinum illi cultum praestant, Deo aequalem utique faciunt. Atque haec blasphemia aliorum digniorum o jectorum, quae tamen Dii non sunt, cultui αναλόγως subest. Infinita enim vilitate de sordescunt, si cum Deo com
X. Si tamen uspiam in religioso creaturarum cultu, quo Hierarchia defungitur, blasphemia conspicua est , maXime illa in GVariolatrici , seu Deiparae cultu religioso con-- spicua est. Non tantum mim ea, quae Deo Christoque ex, z. z, iamia sunt, Mariolatrae ομ-in B. Virginem conserunt: quomodo eam paria cum Christo facere Mendoeta
prob. a. IV. a. sic scribit: Christus S Maria paribus Cherubinorum alis adumbrati sunt. Nam sicut laribus via brantur alis: ita Christus is Maria paria Deo perhibent sectaravia, dum haec ostentat ubera , ide vulnera. Nihia es quod Christus ostendendo is era non impetret: nihiI quo Varia ostendendo ubera non exoret. Videtis, Chri-
si os Gnariae intercessionem aequalis fere momenti esse Uuae Deum y Sed eandem Deo Christoque in multis, Tom. H. hh Gratiae
253쪽
eum portando tu e gyptum fecit nociva fugere. Sexto Deus hominem nutrivit de fructibus Paradis; sed B. Virgo nutrivit Christum de proprio suo sacratissimo lacte; ubere de Caesi pleno , cujus minima stilia praevalet omnibus fiuctibus Faradisi terrueris S totius mundi. Septi- meus derit homini carnem, quae physet mori, Stucinerari per peccatum, ut nunc cernimus. Sed M. Virgo dedit Deo carnem immaculatam , quae non posset incinerari , juxta illud Psalmi: Non dabis Sanctum tuum videre corruptionem. Concludit blasphemum illud os : Reddendo
ergo singula singulis , scilicet quod fecit Deus homini , li;
quod fecit B. Virgo 'sDeo, videbis , ut pro solatio dicere I eat, quδd PLUS MARIA DEO, quam ipse meus homini fecit. Unde Deus propter B. Virginem
obligatur nobis plurimum. Qiud videtur, Mariolatrae An crassius unquam idololatrae gentiles blasphcmarunt eri tamen innumera ejusmodi crassiora etiam afferri possent. & plura etiam superitis allata a nobis sunt , atque inprimis Cl. Theologi nostri Rivetus & Drelincurtius, ex Mariolatrarum scriptis corrasa, quae perpetuum in cultu dc praeconio Deiparae insphemandi cacoethes produnt, publico dederunt. XI. Facit huc omnis Hierarchicorum
seu Voluntarius cultus, in verbo Dei non praescriptus. Hi. enim Divinam virtutem dc essicaciam humanis instiruti,, ehieονam remniis & operibus tribuit, ad que DiVina profallat,& alienat. quod citra blasph miam fieri nequit Faciunetiam huc d Emata Hierarchicorum, veluti de libero am
bitrio& gratia Dei ι determinatione gratiae per V1rcS aru
trii , de peregrinationibus religiosis i symbolica locorum sanitate, votorum mnasticorum dignitate , operib hh a super
254쪽
supererogatoriis; consiliis perfectionis Euangelicae, meti tis operum , satisfactionibus propriis & alienis, indulgenatiis, Capite Ecclesiae; infallibilitate Papae; potestate legi lativa dc judiciali Papae , essicacia Sacramentorum ex op
re operato, nec non Sacramentalium , charactere Sacramentali, intentionis Sacrificulorum ad emcaciam Sacramenti necessitate , Sacramentorum spurioriun emcacia,
Misae sacrificio propitiatorio; attritionis cum absolutione conjunctae, ipsiusque absolutionis cssicacia, dispositionum quarundam, & habitus justitiae inhamentis virtute ad justiaticandum peccatorem; aliaque similia, quibus Divinam virtutcm humanis habitibus , actibus, operibus, ritibus communicari, abunde a nostris, in conflictii cum Pontificiis; 8c a me quoque in Anatomede Funere Concilii Tria dentini demonstratum est. Qti am ergo hic blasphemiarum
Continuarum concatenatus ordo est Adeo ut universus
fere Papatus & religio Hierarchica re dogmatibus & fidei articulis, cum perpetuis blasphemiis, ea quae Deo& propria sunt, in alios Omnes derivantibus qua in re blasphemiam consistere supra, consentientibus ipsis adversariis, ostendimus) conjuninis esse, praefiscine, si res ipsa putetur, dici possit. Omnis falsa doctrina, quae non pintest conjungi cum flindamento, idque vel evertit, vel sintum & integrum esse fundamentum non permittit, blasphema est. Ipsa anathemata inflicta veritati, & errores soli anathemate praecepti, qualibus Tridentina Synodus scatet, totidem blasphemiae sunt. Atque eodem inprimis
pertinent doctrinae caemoniorum I Tim. IV. I. 2. 3. quae
Papanim certis characteribus & notis insigniunt. Denique huc faciunt errores Hierarchicorum Magici, quos instaseorsim producemus. Nam in Magia omni horrendum Majestatis Divinae loesae crimen admittitur, dum Deus ita honore sibi eximio defraudatur , ut non tantum creaturae
255쪽
praetor, imo supra Creatorem inserviat Magus, sed Satha nam etiam, Dei hostem insensissimum, Dei ipsius de celsa
arce sua cteturbato, vice honoret. XII. Blasphemia Hierarchuae capitalis, omnium bla- PMρὴ is
sphemiarum dux dc pararia est contra Scripturam. Quia ,Σj
enim Scriptura instrumentum est, quo Deus Diaboli re- adi.U- αgnum debellat, & suum erigit; mirum non est, quod Diabolus omni violentia&astu telum hoc Dei inutile reddere,& calumniis proscindere nunquam desinit. Cujus conati bus mire equidem Hierarchici succollant. XIII. Γraedictum est, a Tim. I ii. a. in ultimis diebus naiicimum futuros esse homines βλασφήμους blasphemos. Blasphemiarum species quaedam v. s. poni videtur. quod fit turi sinat d. blas,hε- homines ρορφαιον , τώ θ δαώαρον ι τῆς ἀρνου- ιδ οι habentes formam,seu formationem pietatis , sedgo- iam Νεωιis testatem ejus negantes. Cumque in S. Scriptura sola pietatis verae informatio & formula contineatur, Scripturam, 6.μ-.ba non externam quandam speciem pietatis, Voce μορφωαως- Uiis cuncμαι intelligi, nihil certe vetat. Non defore ergo
sensus est, qui Scripturam habeant , ostentent, prae se serant , sed vim & potentiam ejus, quam in ea Apostolus V. I . collocat, quod possit nos sapientes reddere ad saluum s abnegent: ita ut expositio haec ex ipsis Apostoli ve bis petita videri debeat. Neque mens Apostoli ea dun-raXat est, quod, dum non ostendunt tales, verbum Dei in ipsis fuisse potens, vivum & essicax, instar ancipitis gladii, penetrantis usque ad divisionem animae & Spiritus , adeoque in se pietatem per Dei verbum formatam non esse, reipsa pronuntiant, verbum Dei non formare pietatem , sed hoc inprimis, quod inter eorum dogmata & κυειαι δοξας principales sententias, haud postrema ea futura sit, qu)d Scriptura non polist formare pietatem. quae blasphemia utique adversus Scripturam aperta est. Qui
256쪽
ergo sine omni verecundia dicunt, Scripturam solam nostiumcere ad formandam pietatem: per se ipsam vel Diri nitatem suam vel sapientiam SP pietatem non posse docere, sed recipiendam en secundum propositionem, testimo. nium, authoritatem, interpretationem Ecclesiae, ves judia cis Ecclesiastici infallibilis εc supremi, item Scriptaeam esse mutam , ambiguam, obscuram, librum haereticorum, si vim M potentiam Scriptum abnegant, & clarε satis, Scripturam id praestare posse, ut sermet homines ad pio talem , posse sapientes facere ad salutem, inficiantur. Vuderint ergo Hierarchici, talia γε ficus erantes, amnon suas adversus Scripturam blasphemias a Spiritu s. sonore praedictas, jure merito inseratur ξ Sed prellius UM
ωνῆριν XIV. Habet ergo Hierarchia Scripturam, eamqtie Dei reis a ia Verbum esse profitetur verbis. Ubi vero ad Gionurati -- -- nem Divinitatis hujus venitur, ejusmodi principia, ad suae Ecclesiue . hoc est, Papae authoritatem lupremam stabilia. με Me endam, figit, ex quibus Scripturam nec auctore,-mamz-m, - aratam, adeoque nec vere Diu inam esse, coa- μορι--- sequitur. Pertendit enim, Divinitatem hanc nec ex instris
sitis proprietatibus, vel signaculis Divinitatis propriis seseo ... . cuivis conscientiae homirus manifestantibus , nec ex re t tione quapiam, &testimonio interiore Spiritus S. crem sci, sed quoad nos unich M in solidum a tinimonio Ecclesiae dependere. Ita Cusanus ad Bob. Scriptur rum , , authoritas constituta es ab Ecclesiae arer batione. Eccius Enchirid. cap. de auth. EGL res'. σήλο9. haeret. crasis satis: Scriptura non est authentica η auctoritate Me ae. Gallus quidam, Steidano ad os 1 3. referente, non plus tribuit Epistolis Fauit, qη .fabulis e Pelabri ue Eecissae authoritate. Rationem e
ius rei Vitus Miletus in discurs. 6oo. error. Hestasset
257쪽
ex. hanc reddit: H- raram esse e sopi fabulas , nee Meis
incorruentes homHum moribus , creta traditione homi num constat. ScripturaN vero esse Canonicas , vel δ Deo
immediasὰ in piratas , fideliter is incorruptὸscriptas , Sad nos transenis N,s Ecclesiae toltis authoritatem S tradiationem, unde obsecro olearii isti cognoscent λ Bailius J esuita
Catech. Controv. q. I a. haud impie minus: Sine Ecclesiae
aut horitate non plus dei adhiberem Matthaeo , quam Tito Livio. I t quo. 17. Riis dixit vobis, Scripturam esse SLωinamyisis, ei potius credendum, quam historiis profanis Ufabulis λ Andradius Di ens Concit. Trid. lib. II. . I 7. Nihil Nnquiquam, inquit, Divinitatis ines Scripturae , quae nos ad credendum , quae in illis continentur , re- gione aliqua constringat ,sea Ecclesiae tanta vis est amstitudo. Thomas Bogius de Signis Ecel. lib. xvj. Io. 2ui qui Divina Scriptura authoritatis habet, ia totum fuit
atque est ab Ecclesia. Nam singuli ejus libri confecti sunt dfliis Ecclesiae. Siffletonus Releris. Frincip. doctr. Pomer . pag. M . Ecclesia , inquit, taxavit Scripturas. Bellarminus de verbo Dei lib. IV. . Eis Scriptura dicat, Libros Prophetarum/i solorum esse Divinos , tamen non certὸ id credam , ms prius cred; dero , Scripturam , quae hoc dicit, esse Divinam. Non etiam in Alcorano M. humetisa Gm legimus , ipsum Alcoranum de Caelo is Deo missum , S tamen ei non credamus. XV. Has similesque gnomas blasphemas prorsus esse,
fatebuntur ultro omnes, quibus non cit aes tripleX circa pectus. Sic enim de humano arbitratu Divinitassensitatur. Uti Ethnicis Tertullianus Apolog. cap. 6 . objecit. Nec Verbum Dei erit verbum Dei, nisi placuerit Romae. quae ipsa pro lubitu Scripturam in Alcoranum, Fabulis ct sopi, T, tum Livium transformare, aut saltem id efficere, ut plus auctoritatis non habeat, poterit. Dicebat J udaeis Christia . Joh. Va
258쪽
Joh.v. 7. S Scripturis non creditis, quomodo se bis meis credetis y At Ecclesia Romana Chriito se prese rens, Si verbis meis non credatis inquit, quomodo credetis seriptis via Guosis , vel etiam omnium Prophetarum χ S. Johannes I Joh. v.'. dicit: Si testimonium hominum accipitis , tesimonium Dei majus est. Hierarchicis contra testumonium hominum testimonio Dei vim & authoritatem largitur. Quanto rectius Salvianus de gubernat. Iib. scribit:
Asia omnia , id est , humana dicta argumentis S testibus egent. Dei autemsermo i esibi testis est , quia necesse est,
quicquid incorrupta veritas loquitur, incorruptum si te- imonium veritatis. Hi autem verbi Divini hanc hanc δυναμιν potentiam , qua suam Divinitatem immediath demonstret, ic se Divinum esse φανερ ῶς αληθείας α σαν cυ-AMν manifestatione veritatisadomnem consciemtiam patefaciat, abnegantes , Deum ipsum in Scriptura loquentem impotentem, verbum ejus per se non Visum , non essicax, non penetrantius gladis ancipiti . sed momtuum , inessicax, obtusum faciunt, adeoque Deo aedere
res, quod ipsi maximE competit, atque illud etiam in limmines , Romanam Ecclesiam, quae in Pythagoricum Papae
oraculum resolvitur, transferentos, blaλhemiae maximae rei sunt. Habent res Creatae omnes eam facultatem, ut Vim
suam ipsae exercere, & per actus propriarum qualitatum stdemonstrare possint. Ita lux, ignis, gladius, malinis cum his enim Scriptura comparatur immediate se lucendo, rendo, secando, pulsando demonstrant, quod lux, i rigladius, malleus lint. Et DEUS creator, infinith vivens,
Potens, emax, in quo omnes creaturae sunt, vivunt M moVentur, hac potentia, vita & essicacia per summam audaciam & blasphemiam spoliatur , hominesque, qui suὸ natura mendaces , in rebus fidei haud aliter fidem --. matur, quaci si Scripturarum revelatione di comps
259쪽
bent, quini impietatem auget, alienis hisce spoliis exo
XVI. Nam quod Bella inus lib.iu. de verbo Dei
Io. regerit , verbum Ecclesae, hoc est, Concilia vel Ponti scis docentis ex cathedra non esse omnino verbum hominis ει-
sed aliquomodo verbum Dei , quia prolatum sit a'stente
gubernante Spiritu S. adeoque sic Divinitatem verbi cathiara non humano, sed Divino testimonio comprobari, dilutum sanh est. Cur enim Spiritus S. ex Papa loquens majorem uis, sed nesvim & habeat, quam to luens in scripto, a Pro- etis .c Apostolis Divina inspiratione consignato P Cur illud pro testimonio immediatis Di, ino, hoc per se pro te stimonio mortuo, nauci, neque m ori pretio habendo, quam quo fabulae AEsopi & Alcoranus haberi debent, pr clamatur Z Quibus etiam notis clarioribus Spiritus ex Papae elunca proveniens, quam verbum a Prophetis Sc Ap stolis proditum, Divinitatem suam demonstrat Z Sic planhPapam supra Scripturam efferri oportuit, ne ambiguum esset, cui oraciillam de Antichristi elatione quadret.
Apostoli quidem & Prophetae Divinitus in spiarati Spiritum S. habuerunt immediate sibi assistentem , 1 quo ψερο νιοι lati loquebantur Sancti illi Dei homines , arit. I. 2I. Si eadem ratione Ecclesia seu Papa Spiritum S. sibi assistentem habet, rius igitur dista omnia cum Scriapturae Propheticae & Apostolicae dictis paria facient , imo majora longis , quia Papa Divinitatem Scripturae muniare, Scriptura per se nec suam nec Papae authoritatem Coninfirmare poterit. Sin Papae Spiritus S. assistit mediante Scriptura , sic ut nonnisi duce Scriptura loquens , Mdicta sua cuncta suffulciens, uti sand post clausuin Scripturae Canonem sic mediath, non immediath Spiriatus S. Ecclesiae verse assistit) frustra ergo Bellarmmus P pae testimonium Scriptum scilicet testiminuo
260쪽
adeoque Scripturae ipsi neutiquam subjectum pro Divino
γ έν η XVII. M Scripturae dignitatem eximiam facit, quod eam Scriptores Sacri non temerE Vel forte quadam, sed etim m-- preta Dei mandato exararunt: quodque ea ECcisa careare nos potest. Haec qusdem laus Citra sacrilegium & Utisphemiae crimen delibari nequit. Delitamini tamen Hi rarchici. Bellar inus enim ae Verbo Dei lib. iv. sicar-
it: Si Christo S c postoos fuisset propositum verbam. Dei coarctandi lis refringendi ad Scripturam , inprimis rem tanti momenti Christus aperte praecepisset, S A soli alicubi testarentur , δε ex mandato Domini fribere, quemadmodum ex mandato Domini in toto orbe docuerunt. At id uinquam legimus. Pistorius in Hodeget sag. 32. Apostoli, inquit, non mit ex proposito, propter
incidentem necessitatem. Et sag. 33. non m mandato. Commune ergo dogma est, non mandato aliquo Divino inductos, sed occasionibus fortuitis. invitatos Scriptores' sacros se ad scribendum accinxisse. Quod profesto Scripturae authoritatem immane quantum laberactat. Quis enim authenticum documentum dixerit, quod forte EDtuna, non mandante Rege ac Domino, sed occasione dum imat invitante scriptor quispiam exaraverit Z Inprimis si non suam is, sed alienam voluntatem, alienas praec uinnes stripto complecti debuerit e Pari contu μιώκω illi Scripturae necessitatem oppugnant. Bellarminus e de Vmbo Dei lib. λ. 4. demonstraturus, quod Scipturae sine traditionibus simpliciter necessariae non fuerint, sic sententiam suam declarat, quod necessariae fuerint mu pliciter, sed ad benρ es Boc est, utiles duntaxat. Inin a cargumento utitur, quod etiam extante Scriptura Iudaei traditione potius quam Scriptura usi fuerint, sua